GEEUW!!! Het is nu halfacht 's morgens en ik zit knikkebollend achter het scherm. Echt zo verschrikkelijk moe! Twee nachten na elkaar slecht geslapen. En dan bedoel ik echt slecht, alle uren zien enzo.  Vervelend. Hoe het komt? Geen idee! Ik heb momenteel niet echt stress of zorgen, de laatste tijd zit ik vrij goed in mijn vel. Maar af en toe heb ik dat, en meestal als ik al 'over' vermoeid ben. Dan ben ik zo uit mijn ritme dat ik de slaap niet kan vatten.

Het was behoorlijk druk de laatste weken. Op het werk zijn we er nu echt goed ingevlogen, er zijn veel zieke kindjes momenteel. En hoewel ik dat best leuk vind, is het soms wel zwaar. Lange dagen ook. Maar goed, we gaan niet zeuren!

Verder hadden we dit weekend koorweekend. Gelukkig was het een thuismatch: we logeerden in de gloednieuwe pension van de academie. Het is te zeggen: ik ben er enkel blijven eten, niet blijven slapen. (Een bewuste keuze, ik slaap hoe dan ook niet goed in een vreemd bed. Al had het achteraf gezien niet zoveel uitgemaakt, misschien). Het was heel tof, echt waar. Maar zoals ik al zei: vermoeiend! We zijn trouwens in voorbereiding van een wedstrijd in Zwitserland, maar daarover later meer.

Ik ga hier eens in actie schieten, want hoewel ik niet moet werken heb ik toch veel te doen. Naar de kiné, boodschappen doen, strijken, naar de autocontrole...

Here we go... voor ik hier ter plekke in slaap val!

Ik bewandel uw paden,

stap voor stap.

De bomen verliezen hun bladeren.

De regen heeft het groen weggespoeld.

En U, herfst, heeft er met uw penseel

nieuwe kleuren voor in de plaats geschilderd.

Rood, bruin en geel.

En paddenstoelen waar er tot voor kort bloemen stonden.

Het bos ruikt naar nat.

Kleine diertjes zoeken naar een veilige plek.

Vogels verzamelen,

vergaderen druk over hun nakend vertrek.

De zomer is nu echt vertrokken,

en laat een diepe leegte na.

Het bos valt in zijn winterslaap.

Een klein beetje sterven, elk jaar opnieuw.