Op deze blog kan je leuke verhalen vinden over verschillende onderwerpen. Normaal gezien zou er toch minstens om de 2 weken een ander verhaal geplaatst moeten worden. Zelf kan je ook onderwerpen aanvragen voor een verhaal, en ik zorg ervoor dat het hier verschijnt!

Als je zelf een verhaal hebt gemaakt, en dat wilt publiceren, stuur dan gewoon een mailtje met je naam, titel van het verhaal, en het verhaal zelf, en dat zal je het hier zo spoedig mogelijk zien verschijnen! Vragen of commentaar is ook steeds welkom, in m'n mailbox of gewoon als reactie op een verhaal zelf. 

Groetjes, Lis Warrior!

Ik vond dat het tijd werd om het eerste verhaal eens te posten. Dus, hier is 'ie dan! Het is geschreven door Cynthia Van Aert en dit is haar account op het RPG forum, Warrior Cats: http://www.warriorcatsnl.com/u3452

De titel van haar verhaal is 'Desert Love' of 'Woestijn Liefde'. Veel leesplezier!

Leopardpaw lag rustig in het Donderclan kamp. Ze stond op, ze wou net naar de uitgang van het kamp lopen tot dat ze werd tegen gehouden door Firestar "Wat is er?" vroeg ze verbaasd. Had ze wat verkeerds gedaan? Niet dat ze wist. Ze stond nog steeds te wachten op Firestar ‘s antwoord. Ze wist niet hoe ze zich moest voelen, bang? Toen verbrak Firestar de stilte. "Blijf in het kamp, er komt zo een vergadering, jij moet er ook bij zijn.” Toen liep Firestar terug naar zijn hol. Leopardpaw was verbaasd ze had Firestar nog nooit gesproken... Ze liep maar terug naar haar plekje in de schaduw. Ze ging zitten, en dacht na. Waarom moest ze perse bij die vergadering zijn? Ze was een leerling, oké die moesten ook luisteren. Maar waarom op een super warme zonnige dag als deze? Misschien kreeg ze vandaag eindelijk haar mentor! Ze was meteen blij! Maar het kon ook niet zo zijn... Misschien was de clan in gevaar! Ze bleef maar een beetje zitten piekeren. Tot dat haar maag begon te knorren... Daarom wou ze juist het kamp uit, om wat te gaan jagen voor de clan, en om daarna zelf ook even rustig te genieten van een lekkere muis of een lekker musje. Toen keek ze even naar Firestar ‘s hol. Wat zou hij daar allemaal aan het doen zijn? Vroeg ze zich opeens af, ach ja gewoon slapen en eten dacht ze. Toen zag ze beweging in Firestar ‘s hol. Ze was gaan liggen, maar ging meteen weer zitten toen ze Firestar uit zijn hol zag komen. Hij ging op de hoge steen staan. “Alle katten die ouder zijn dan 6 manen en hun eigen prooi kunnen vangen moeten luisteren!" Leopardpaw was meteen naar de hoge steen gelopen. Tussen die steen zat een spleet, dat was Firestar ‘s hol. Ze ging zitten tussen alle andere donderclan katten. Firestar begon weer met praten. "Donderclan katten, ik en een paar andere katten moeten een zware toch af gaan leggen." Iedereen keek verbaast waarom? Hij ging veder "Want ik heb vannacht een visioen gehad een teken van de sterrenclan, ik en 3 leerling en 2 krijgers en de commandant moeten een toch naar de woestijn gaan maken van 3 dagen, het wordt een lange toch, maar de sterrenclan had veel eisen:

3 Leerlingen, 1 moet een luipaardvacht hebben. 1 moet een mannetje zijn met een tekening op zijn flank. En 1 moet een kleur in zijn naam hebben.

2 krijgers, Alle 2 vrouwtjes met fruit soorten in hun namen.

De commandant

En de leider.

 Leopardpaw was helemaal van slag en keek als een gek om haar heen... Maar tevergeefs, geen andere donderclan kat had een luipaardvacht en ze was een leerling! Ze bleef even een tijdje in shock zitten. Toen begon Firestar weer te praten. In de menigte katten waren allemaal kreten te horen van: "Waarom? En waarom zo veel eisen? En wat is er zo belangrijk?" Leopardpaw keek Firestar vragen aan, ze dacht: "Waarom ik? Waarom?" Firestar begon weer met praten: "De sterrenclan wilt dat we een middel halen, want er zal een ernstige ziekte uit breken in de andere clans. We kunnen onze clan beschermen door alle katten dat middel te laten drinken." De menigte katten was stil. Toen zei Firestar: “Dit zijn de namen van de katten die mee gaan:

Leopardpaw

Bliksempaw

Redpaw

Applenose

Strawberry

Graystripe

En ik  Firestar."

Hij vervolgde zijn zin: "We vertrekken vannacht. Om maan hoog. Maak je klaar katten die mee gaan, eet nog wat, slaap nog wat. En als ik weg ben heeft Timefall de leiding." Toen sprong hij soepel en krachtig van de steen af. Leopardpaw liep meteen naar de uitgang van het kamp ze moest even alleen zijn, wat jagen en haar hoofd leeg maken. Ze wist niet dat ze gevolgd werd door Bliksempaw en Redpaw, die wisten niet dat ze allemaal naar de zandkuil rende. Ze liep naar de Zandkuil. En sprong er middenin en ging zitten. Ze dacht na, dat ging nog al moeilijk want in haar hoofd was het een rommeltje. Toen sprong er 1 kater in de Zandkuil, maar tijdens de sprong had hij niet op Leopardpaw gerekend en sprong hij boven op haar. AAAH!!!" gilde ze en sprong van schrik op zei. En vroeg stotterend "W-w-wie ben jij?” ze stond nog stijf van de schrik. “Ik ben Bliksempaw, jij bent Leopardpaw toch? Jij moet toch ook mee vannacht?” “Vroeg hij. “Ja, dat ben ik. Moet jij ook mee vannacht?" vroeg ze.  Ze bekeek de kater even snel, Gespierd, knap, wel aardig en ze zag al snel waar hij z'n naam aan te danken had, hij had een witte vacht en op zijn flank een Beige kleurig Bliksemschicht. Heel mooi was dat, Leopardpaw kreeg een raar gevoel in haar buikje maar daar dacht ze niet aan, ze duwde het weg. Bliksempaw antwoordde [b]"Ja ik moet ook mee..."[/b] Het was even stil, Leopardpaw had ondertussen alles op een rijtje. Toen sprong er opeens nog een kater in de zandkuil boven op Bliksempaw en Leopardpaw. “AUW!!!!” riepen ze allemaal te gelijk. “Ow sorry! Wat is het druk hier… zei de kater. “Ben jij Redpaw? Vroeg  Leopardpaw. “Ja… Jullie moeten ook mee toch? Vroeg hij. “Ja…” antwoordden Bliksempaw en Leopardpaw tegelijk.. Het was stil.,… Bliksempaw verbrak de stilte "Zullen we nog even jagen? Ik neem aan dat we nu voor ons zelf mogen jagen... Daarna als we genoeg tijd hebben nog wat voor de clan en dan slapen vinden jullie dat goed?" Leopardpaw dacht even na, hij had gelijk het zou vast wel mogen. "Oké, graag. Zullen we hier een beetje in de bosjes zoeken?" Bliksempaw en Redpaw knikten als goed keuring en sprongen uit de zandkuil. Leopardpaw sprong er achteraan. Zelf had ze niet veel trek maar ze moest goed eten voor de tocht, ze had al genoeg voor de clan 2 ratten, 1 musje, 1 eekhoorn en nog 2 muisjes. Ze had voor zichzelf een konijn gevangen, ze vond dat ze goed moest eten, en zelf vond ze konijn heel lekker. Ze bewonderde ook nog even haar vangst, niet slecht voor een leerling helemaal niet slecht. Ze at samen met Bliksempaw en haar prooi op, Bliksempaw had minder geluk en had alleen maar 3 kleine muisjes gevangen. Dus mocht hij van haar konijn mee eten. Redpaw had 2 konijnen gevangen en at er zelf 1 op.  Ze liepen met hun prooien naar het kamp en legde hun prooien op de prooistapel. En ze liep met Bliksempaw en Redpaw naar de Apprentice den. Ze ging liggen en viel meteen in een diepe slaap. Ze werd waker gemaakt door Bliksempaw die zei "Leopardpaw wakker worden, we gaan vertrekken de andere staan al klaar." Leopardpaw schrokt wakker, schudde de slaap uit haar lichaam en stond op. [b]"Kom dan, straks zijn we te laat."[/b] Voordat Bliksempaw wat kon zeggen, rende ze de Apprentice den uit met Bliksempaw achter haar aan. Ze stond stil bij Firestar, Graystripe, Strawberry en Applenose. Maar waar was Redpaw? “Waar is Redpaw?” en keek om zich een op zoek naar Redpaw. En ja hoor, daar kwam de Apprentice en De Apprentice Den.” Haha die slaap kop!”  zei ze. De andere grinnikte een beetje. Toen was iedereen er.

 Ze was klaar voor de reis. Geeltand de medicijn kat, bracht nog wat reis kruiden die ze op moesten eten. Het smaakte walgelijk... Maar het was voor als ze honger kreeg, de kruiden vulde je maag.

Ze begonnen aan de tocht. Eerst liepen ze nog gewoon door het woud.  Toen ze het woud uitliepen werd het pad waar ze op liepen hobbelige. Ze kwamen uit op een rotsig landschap. Leopardpaw keek naar beneden, ze zag dat ze omhoog waren gelopen! Ze stonden boven op een berg! Leopardpaw was niet bang, maar ze schrok wel een beetje. Boven op de berg liep een beekje.” Dit beekje moeten we blijven volgen” zei Firestar.” Mogen we ook wat drinken en jagen hier?” Vroeg Strawberry. Leopardpaw hoopte dat het antwoord “ja” zou zijn. Ze had heel erg dorst en honger. Firestar wou net antwoord geven. 

Toen er plotseling iets bewoog tussen de struiken. Al leopardpaw’s zintuigen stonden op scherp. “Kom te voor schijn!”  Riep Firestar richting de bosjes. Het was stil, je hoorde allen de ademhaling van de 5 katten. Toen sprongen op eens 3 vossen uit de bosjes. Drie mannetje zo te zien. Waarschijnlijk was de vos die voor aanstond de vader, van de 2 wat jongere vossen. 1 van de wat jongere vossen likte z’n lippen af. En brabbelde iets uit naar de 2 andere vossen. Vast dat we een heerlijk middagmaal zijn, dacht Leopardpaw. Ze zouden ons echt niet laten gaan, dacht ze. “Vluchten heeft geen zin! We zullen moeten vechten!” zei Firestar. “Vechten! Ik heb nog geen training gehad!” zei Leopardpaw een beetje in paniek. Eigenlijk had ze wel een soort training van Applenose gehad, maar dat was ook alles! “Het zou moeten!” antwoordde Firestar.

Firestar sprong boven op het oudere mannetje. Applenose schoot hem te hulp en beet in de poot van de vos. Strawberry beet in een voorpoot van de vos. De vos schudde wil heen en weer. Bliksempaw en Redpaw richtte zich op een van de jonge mannetjes. Redpaw liet een strijdt kreet horen, Bliksempaw deed het zelfde. Graystripe kwam opeens uit de bosjes te voor schijn, die moest even naar de WC dat kan natuurlijk. Hij schoot Bliksempaw en Redpaw te hulp.

 Leopardpaw stond voor een van de jongere vossen. Ze wou boven op hem spring, om in zijn nek te bijten. Maar de vos zag dat aan komen en sloeg haar krachtig met een van zijn voorpoten op de grond. Leopardpaw plofte neer op een steen. Ze had een snee in haar poot. Zou deze wond haar droom om krijger te worden van de Donderclan verstoren? Ze stond moeilijk op. Ze dacht na. Zijn hals! Dacht ze. Ze moest hem in zijn hals bijten, een goede beet en hij was dood….Maar hij kon haar ook doodde of ernstig verwonden…Maar ze moest het doen voor de Donderclan! Ze rende naar de vos toe en richtte haar blik op zijn voorpoot. De vos trok zijn voorpoot op en was afgeleid. Precies wat ze wou! Ze beet op dat moment in de vos zijn hals, hij werkte tegen. Het was moeilijk om door de ruwe huid van de vos heen te komen en hij werkte ook nog eens tegen! Maar het lukte, ze beet door de vos verslapte zich… En viel dood neer. De andere vos keken geschrokken naar dun doodde familielid. Het rende bang weg!

“Hoe heb je dat gedaan?” vroeg Redpaw. “Ik heb hem in zijn hals gebeten!” zei Leopardpaw blij en wou rechtop gaan staan, maar poot deed pijn dus lukte het niet. “Dat ziet er niet goed uit.” Zei Strawberry. “Wat zou Geeltand nu doen?” vroeg Applenose. “Ik denk dat ze Spinnen rag zou gebruiken.”  Zei Graystripe. “Ja, ik kan ook wel wat gebruiken…” Klonk een verzwakte stem. Het was Firestar! “Firestar wat is er gebeurt!?” zei Graystripe. “Die mannetjes vos gooide me van zijn rug af en zo belandde ik in de prikkelbosjes. Ik lijk nu zeker een stekelvarken?” antwoordde Firestar. “Nee, hoor.” Zie Leopardpaw. “Ben je ergens gewond?”   vroeg Strawberry.  “Nee, niet zo erg als Leopardpaw, maar wat papaverzaadjes kunnen geen kwaad.”  

“Oké, Bliksempaw en Redpaw zoek spinnen rag voor Leopardpaw, en wat papaverzaadjes voor Firestar en Leopardpaw.” Bliksempaw en Redpaw knikte, rende weg en verdwenen tussen de bosjes. “Applenose en  Strawberry ga wat eten zoeken, dan eten we hier wat en lopen we veder tot een goede plek waar we ons kamp op kunnen slaan.” Vervolgde  Graystripe. “Is dit geen goede plek dan?” vroeg Applenose. “Nee, ik wil niet dat we uitzicht hebben op een vossen lijk en we moeten nog een heel stuk en dan redden we het nooit om dat middel op tijd naar de clan te brengen.” Zei Graystripe. “Of we eten de vos op….” Zei Strawberry zachtjes. “Ga nou maar!” Zei Graystripe heel erg nep boos.

Leopardpaw was gaan liggen, Firestar was druk bezig prikkels uit zijn vacht te halen. Leopardpaw likte haar wond, maar het bleef bloeden… Ze hoopte dat Bliksempaw en Redpaw snel terug kwamen met Spinnen rag… Een paar minuten later kwamen Bliksempaw en Redpaw terug met heel hun lichaam vol spinnen rag…  “Wat hebben jullie nou weer gedaan?!” zei Graystripe verbaasd. “Tsja, al die struiken zitten vol Spinnen rag, toen paste het niet meer op onze poten dus sprongen we maar in de struiken om extra veel mee te nemen…” Zei Redpaw blij. Bliksempaw knikte ter goed keuring van Redpaw’ s verhaal. “Ok酅.Snel ga Firestar en Leopardpaw helpen! Zei Graystripe. Bliksempaw rende naar Leopardpaw toen, en begon de wond af te dekken met Spinnen rag. Redpaw gin naar Firestar en deed kleine stukjes Spinnen rag op kleine wondjes.

Even later kwamen Strawberry en Applenose terug met veel prooi. Ze hadden 5 muisjes en 3 musjes en nog 2 konijnen. “Jeeeeeeej eten! Ik rammel van de honger!” zei Leopardpaw. “Wie niet?” zei Firestar lachend. Met z’n alle aten ze de prooien op. Toen iedereen klaar was met eten, stond Firestar op. “Kom we moeten nog een stuk lopen, en snel als we voor maan hoog op de goede plek willen eindigen.” zei Firestar. Iedereen knikte. “Denkt je dat je kunt lopen? Leopardpaw?”  “Ja, hoor.” Zei Leopardpaw.

Het was al bijna maan hoog. Ze liepen nog steeds stevig door. Leopardpaw’s gewonde achterpoot deed erg zeer. Ze hinkte achteraan. Redpaw en Bliksempaw vroegen best vaak of ze even een pauze wou houden, maar ze zei “Nee” ze hoefde geen pauze! Het lukte wel. “Hier slaan we ons kamp op, maak een bedje van wat mos en ga nog wat jagen of rusten. Leopardpaw kan iemand wat voor je doen?”  zei Firestar. “Uhm, nee hoor mos zoeken lukt zelf wel en jagen ga ik proberen als ik hulp nodig heb vraag ik het wel.” Iedereen ging even zijn eigen gang. Leopardpaw liep naar Redpaw en Bliksempaw naja hinkte. “Samen jagen?” vroeg ze. “Ja leuk!” antwoordde Redpaw. Leopardpaw keek naar Bliksempaw, ze kreeg weer een raar gevoel in haar maag… Geen pijn of krampen een raar gevoel… “Uhm, Leopardpaw kan ik je even spreken?” vroeg Bliksempaw. “Ja tuurlijk.” Antwoordde ze.

Ze liep met Bliksempaw door de bosjes naar een klein open plekje. “Leopardpaw…. Begon hij. Ik zeg het maar meteen ik denk dat ik V-v-v-v-v-ver-lie-f-f-f-d- op je bent…” “Watte???” vroeg ze verbaasd. “Ik ben verliefd op je.” Zei Bliksempaw snel bijna niet verstaan paar, maar Leopardpaw verstond het. Dat was het gevoel dat ze in haar maag voelde! Ze was verliefd! “Ik ook op jou…..dus wat doen die stelletjes allemaal?” Bliksempaw lachte dat was Leopardpaw simpel, leuk, lief, knap, sterk, en stoer. Al zou ze dat zelf nooit zeggen daar was ze te verlegen voor… “Geen idee… ach ja dan maar gaan jagen?”  zei hij lachend. Leopardpaw knikte. Ze liepen samen terug naar Redpaw en gingen jagen. Ze vingen alle 3 een konijn! Ze liepen terug naar het kamp, daar lag al een soort mini prooistapeltje met veel muisjes. Ze aten nog wat en gingen toen slapen.

De volgende dag was het heel heet! Het was natuurlijk al zomer, maar het gebied waar ze nu door liepen was heel heet waarom wist ze niet… Misschien omdat er alleen maar zand was… Leopardpaw hinkte nog steeds maar haar poot deed al minder pijn.  Iedereen had last van de hitte behalve Firestar die stapte nog steeds stevig door. “Wat is het heet!” zei Bliksempaw tegen Redpaw en Leopardpaw. “Ja he!” Antwoordde Leopardpaw. Redpaw knikte. “Ja je hebt gelijk, volgens mij lopen we in een woestijn!” zei Applenose. “Wat is een woestijn?” Vroeg Leopardpaw. “Een super warm gebied met alleen maar zand.”  Zei Strawberry. Leopardpaw, Bliksempaw en Redpaw knikte dat ze het snapte.

S ’middags hadden ze nog steeds niks gedronken of gegeten…. “Ik heb honger!” zeurde Redpaw. “Ik ook hoor!” Zei Bliksempaw. “Iedereen denk ik…” zei Leopardpaw. Firestar Liep nog steeds stevig door… Zouden ze vandaag wel eten of drinken?

Eindelijk begon de zon te dalen, dat zorgde voor wat verkoeling. Ze hadden nog niets gegeten of gedronken…En waar was het middel? Firestar stopte, “Het middel moet hier ergens zijn. Iedereen moet gaan zoeken. We moeten het snel vinden. Dan kunnen we nog een stukje lopen tot we bij een beekje zijn, daar drinken we wat en gaan we wat te eten zoeken. Dan we hoeven morgen nog maar een klein stukje te lopen dan zijn we terug bij het kamp.” Zei Firestar. Leopardpaw was super blij! En hinkte naar een paar struiken en zocht er tussen. En dar stond een rode bloem. “Is dit het middel?” vroeg ze. “Ja dat is het!”  zei Firestar. Iedereen kwam om Leopardpaw heen staan, die plukte de bloem en legde hem plechtig naast Firestar. Firestar knikte als dank en pakte de bloem op. “Kom mee.” Zei hij. Iedereen volgde Firestar. Ze kwamen uit bij een klein meertje, eigenlijk te klein om het een meertje te noemen meer een plas, een grote plas.

Firestar legde de bloem erin. Die begon langzaam op te lossen. “He? Daar ging al het werkt heel deze reis voor niks” Dacht Leopardpaw… Toen de bloem was opgelost was het water uit de plas helemaal oranje geworden… Firestar haalde een potje tevoorschijn, gemaakt van bladeren door Geeltand. Daar deed hij het drankje in. Het was een best groot potje, maar het was niet al het water.  “Neem 1 slokje van het water.” Zei Firestar. Iedereen nam tegelijk een slok. Niemand had nog honger of dorst. “Ga nu maar slapen, morgen lopen we naar huis.

Leopardpaw werd wakker. Iedereen sliep nog, ze maakte Bliksempaw en Redpaw wakker. “Hoi, wakker worden slaapkoppen.” “Hoi, ik ben geen slaapkop!”  Zei Redpaw. “Wel waar!” zei Leopardpaw Ze lachte, Redpaw was haar beste vriend! En Bliksempaw ehhhh…. Haar vriendje! Bliksempaw lachte met Leopardpaw mee. Ze was blij vandaag weer naar huis! Firestar stond op, Applenose en Strawberry waren inmiddels ook wakker geworden. “Kom op naar huis.” Zei Firestar.

Ze liepen allemaal achter Firestar aan. Ze waren inmiddels al weer in het woud. Leopardpaw rook wat, een katten geur. “SCHADUWCLAN KATTEN!!!” Gilde ze. De schaduwclan katten wouden het middel stelen! Bij hun was de ziekte al uitgebroken. Leopardpaw kreeg het middel in haat poten geduwd, “Ren naar het kamp en geef het middel aan Geeltand.” Zei Firestar. Leopardpaw rende als een gek naar het donderclan kamp. Ze rende naar Geeltands hol. Timefall wou vragen waar de rest was, maar daar had ze geen tijd voor ze rende gewoon door. “Sorry Timefall” dacht ze. Ze gaf Geeltand het middel. “Ik moet terug Schaduwclan katten, ze willen het middel zeg dit tegen Timefall voor als ze het kamp binnen vallen!” Zei ze hijgend. “Jij gaat nergens heen! Met die wond kun je niet vechten! Anders kun je misschien nooit meer krijger worden!” zei Geeltand. “Dat risico neem ik dan maar! Voor de donderclan!” Zei ze en sprintte het kamp weer uit. Eenmaal bij de plek aan gekomen zag ze Applenose, Redpaw, Strawberry, Bliksempaw en Firestar staan in een kring. Waar was Graystripe hij was heel de tocht stil geweest en had alleen maar naast Firestar gelopen. Graystripe lag middenin de kring. Hij was gewond aan z’n poot. Maar hij stond al op. “Ik voelde dit aan komen.” Zei hij. “Daarom was ik zo stil.” Hij stond op met z’n alle liepen ze richting het kamp.

 

Ze werden hartelijk ontvangen in het kamp. Iedereen was blij en ze mochten meteen wat eten. Iedereen wilde wat weten over de tocht. Er werd nog lang na gepraat over de gevaarlijke tocht. En met Bliksempaw ’s en Leopardpaw’s relatie ging het heel goed. En misschien krijgen ze later wel kittens! Wie weet! Veder beleefde ze allemaal nog veel avonturen! En met Leopardpaw’s poot? Die is weer helemaal genezen. Ze heeft er geen last meer van. Graystripe ook niet, ook zijn wond is helemaal gelezen. Uit eindelijk bleven alles donderclan katten helemaal gezond. Door het wonder middel!

Haar verhaal is gebaseerd op het RPG forum, Warrior Cats. Interesse of vragen over dit forum? Hier is een link: http://www.warriorcatsnl.com

Commentaar op de verhalen is altijd welkom. Ga wel niet té kritisch worden, dat kan soms erg deprimerend overkomen.  

Er komen zo spoedig mogelijk nieuwe verhalen! 

Lis Warrior