Pelgrimstocht Bocholt Santiago de Compostela Anno 2007.
Van Bocholt naar Maastricht over de GR 561 Kempen-Maaspad.
De Via Mosana, van Maastricht naar Namen.
1. Dinsdag 10 april 2007: Maastricht-Luik. Nog onwennig en wereldvreemd, eerst buitenland en dan andere taal.
Vanaf Maastricht begint onze eigenlijke tocht op historische wegen. We zijn nog onwennig en weten niet goed hoe het pelgrimmeren hier wordt ingevuld. Met onze rugzak stappen we naar het stadhuis om een stempel van de stad te vragen. Een conciërge in de immense ontvangsthal zorgt voor de stempel, het is hier dus niet ongewoon dat er pelgrims langs komen. Daarna zetten we onze tocht verder over de maas via de St. Servaesbrug en vinden al snel aanduidingen van de Jacobsweg en tevens de geelrode aanduidingen voor het krijtlandpad, dit volgen we tot in Eijsden. Op een bank langs het pad houden we een eerste pauze, het is fris en we houden onze fleecen aan zodat het toch nog een beetje aangenaam blijft. Al vlug krijgen we gezelschap van een halfwas magere poes die ongegeneerd, lijk het vele Nederlanders past, kopjes gaf en met haar staart tegen onze benen en zelfs in ons gezicht streelt om toch maar wat van die goede Bocholter kaas te krijgen. We smijten dan maar stukjes kaas in het veld zodat de poes een beetje op afstand blijft en stappen weer op want die poes bleef ons maar belagen. In Nederland hadden we een proper mooi afgelijnd landje verwacht maar ook hier ligt er vuilnis langs de kleine paadjes. We komen stilaan terug in België in Visé, we houden er een tweede pauze op een bank aan een pleintje bij het spoor. Het is ondertussen warm aan het worden en we hebben nog een hele poos te gaan. We wandelen meestal door velden, een boer heeft ook het pad vol mest gesmeten zodat onze schoenen volhangen met dat goedje en hoe we ook ons best doen het is er niet af te krijgen. We zien in de verte reeds een hele tijd Jupille en Luik liggen maar eer we daar zijn houden we toch nog een bijkomende pauze, ergens in de schaduw van een grote struik, want de zon doet dit jaar in april denken aan hoogzomer. In Luik gaan we op zoek naar de jeugdherberg waar we eindelijk kunnen kijken naar de staat van Lisette haar voeten. Ze heeft haar schoenen laten herzolen enheeft nu verschillende blaren, we verzorgen die blaren en gaan dan toch nog de stad in naar de St. Jacobskerk maar die is natuurlijk dicht. Met zoveel blaren door de stad lopen is niet aangenaam daarom besluiten we om naar onze slaapplaats te gaan en hopen dat de nacht de pijn van de blaren zal verzachten. Gelukkig liggen we op een tweepersoonskamertje en kunnen we bekomen van onze eerste dag stappen. Van eventueel andere pelgrims is hier geen sprake.
We betalen voor de jeugdherberg 43.20, ontbijt inbegrepen.
2. Woensdag 11 april 2007: Luik-Esneux. Geen zekerheden op pelgrimstocht, ons lot ligt in handen van andere mensen!
We doorkruisen de stad en vervolgen door bos over de heuvelruggen en zien in de verte de stad, de universiteit, het Centre Hospitalier Universitaire, de industrie in de rand en vanaf die heuvelruggen zien we ook het panorama van de Ourthe dat we volgen naar Esneux. We zijn hier om 13u45 en gaan naar het informatiebureau voor toerisme, volgens de openingsuren moet er iemand zijn, toch is alles dicht. We bellen naar het aangegeven nummer van de verantwoordelijke, deze zegt dat er wel iemand aanwezig zou zijn en dat we eventjes moeten wachten kwestie dat er in het gebouw geen sanitair is en misschien is de jobstudent die daar moest zijn ergens in de buurt. Na een half uur bellen we opnieuw en de verantwoordelijke zegt dat we maar moeten bellen naar de nummers van de verblijfplaatsen die aangebracht zijn op de vensters van dat bureautje. We trekken onze plan en even later komt er een meneer in een jeep ons halen voor Chambre dHôtes Ry-Martin in Neupré, enkele kilometers terug. Het is een buitengewoon mooi verblijf met heel lieve mensen, de prijs van zulke verblijven is niet mis 75, ze maken voor ons een speciale prijs van 50. De gastvrouw biedt ons drinken aan, belt zelfs een voetverzorgster voor Lisette maar die kan vandaag niet komen. Naast het verblijf ligt er een speeltuintje waar we kunnen eten en wat drinken want ook vandaag is het weer een mooie zomerdag in april. Nadien ben ik met de man meegegaan om de schapen voederen en hebben we nog samen een pintje gedronken en gepraat over onze tocht, hun bedoeling van Chambre dHôtes, hun afkomst en verleden en zo meer om daarna in een zacht bed te verdrinken in het malse beddengoed. Wegens de pijnlijke voeten van Lisette zal de heer des huize ons morgen naar Fraineux voeren om vandaar onze tocht verder te zetten.
3. Donderdag 12 april 2007: Esneux (Neupré)-Huy. Pelgrimsplaag en pijn, blaren aan de voeten!
S Morgens is in de grote eetplaats van ons gastverblijf een immense tafel gedekt met al wat lekker is. Het lijkt hier meer op een kasteel vanwege de zware mooie meubelen, de hoge ramen, alles stijlvol ingericht met een Italiaans accentje want zij heeft Italiaanse roots. Als we klaar zijn voert de gastheer ons weer op pad. We komen door Villers-le-temple, een tempeliers nederzetting, de torens en het convent staan er nog. We passeren Chateau de la Motte en de kerncentrale van Tihange en bij het binnenkomen in Huy passeren we de zeven kapelletjes die de zeven smarten van Maria uitbeelden. We gaan er naar het Info de tourisme voor een stempel en vragen er naar een slaapplaats voor pelgrims, ze raden ons Les Augustins aan, een vroeger augustijnenklooster, waar we een reductie van 10 krijgen op de gangbare prijs. De prijs en de locatie zijn eigenlijk te duur en te mooi voor pelgrims maar al doende leert men. In de stad kopen we ons een sandwich en daarna drinken we ons nog iets op een terrasje op het mooie stadsplein want ook vandaag is het weer hoogzomer. We zoeken het busstation want Lisette kan zo niet verder stappen en bekijken de uurregeling voor morgen naar Andenne. Rond 20 uur steken we onze vermoeide benen tussen de lakens en het zandmannetje is ras daar.
4. Vrijdag 13 april 2007: Huy-Andenne. Bij problemen verschijnen er ENGELEN!
In een luxueuze ontbijtzaal staat de tafel deze morgen speciaal voor ons gedekt, we lijken wel kasteelheren in plaats van pelgrims. Nadat we ons tegoed hebben gedaan aan al dat lekkers volgt nu de harde werkelijkheid, onze tocht die ik alleen verder zet. Eerst zoek ik de Place St. Jacques en daarna moet ik enkele malen vragen naar de weg maar kom dan toch op het pad bergop naar Eglise St. Leonard. Ik stap verder langs enkele huizen waar iemand me vraagt of ik naar Compostela ga en me daarom Bonne Courage toewenst. Het vervolg zijn enkele weilanden en het bos van Mélard. Het gaat langs een kabbelend beekje in een bloemenpracht van witte bosanemonen, gele dotterbloemen en paarsblauwe bloempjes waarvan ik de naam niet ken, witbloeiende wilde kerselaren en meidoorns vervolledigen het plaatje en dat begin april. Waaraan hebben we dat mooie weer te danken en wat een pech dat Lisette moet passen. Na de doortocht door het bos volgt er een minder mooi traject via het jaagpad langs de maas tot in Andenne. Aan de bushalte haal ik Lisette op en samen stappen we over de markt, het is marktdag, naar het Bureau de Tourisme voor een stempel en om een slaapplaats. Die slaapplaats is een probleem, geen hotels, wel adressen voor pelgrims maar allemaal melden niet thuis, ze raden ons aan naar Namen te gaan maar dat is geen oplossing, wij zijn pelgrims en gaan te voet. Als we terug met onze rugzak over de markt stappen komt de oplossing er als vanzelf, een man die zelf ooit de tocht deed spreekt ons aan en biedt ons een slaapplaats aan. We moeten wel op de grond slapen maar daarvoor hebben we slaapmatjes, we nemen dat aanbod maar snel aan, hij vraagt 10. We douchen ons in hun badkamer en slapen in een voormalig restaurant, het gebouw ligt pal op de grote markt en op de pelgrimsroute. We drinken op een terras een beetje verder nog een pintje en bieden Paul en zijn moeder, onze gastheren, ook een drankje aan. Op de markt kochten we een hotdog met een fameus lange worst en een grote friet en voor morgenvroeg en deze avond kopen we brood en enkele colas. Weer komt er een einde aan een mooie zomerdag als we ons nestelen op onze matjes en een zachte zetelovertrek van de gastheren.
5. Zaterdag 14 april 2007: Andenne-Namen. Knopen moet je doorhakken!
De nacht op onze slaapmatjes en de zetelovertrekken was best te doen, onze rust werd enkel verstoord door lawaaierige brommers en enkele vechtersbazen op straat. Met mijn gastheer heb ik de afspraak dat hij de deur opendoet om 8 uur, hij is echter nog in diepe rust zodat ik hem moet wekken, hij verontschuldigt zich en om 8u10 gaat de deur voor mij open. Lisette blijft tot 10 uur en zal dan de bus tot Namen nemen, Paul heeft haar nog gezelschap gehouden in de vergane glorie van de feestzaal. Pauls overleden vader, hij en zijn broer hadden hier vroeger een traiteurszaak, er hangt zelfs een foto van Paul terwijl hij prins Albert, nu koning, bediende. Paul is nu werkloos, hij is een beetje simpel maar voor Pelgrims naar Santiago die niet op luxe staan een goede oplossing, we beloven hem dat hij een kaartje uit Compostela krijgt eens dat we aankomen. De tocht vandaag is niet goed aangegeven, reeds na 5 minuten ben ik verdwaald, het is zaterdag en daarom zijn er weinig mensen onderweg, toch loopt er een vrouw die met haar GSM aan haar man de weg vraagt en me zo verder helpt. Een uurtje later helpt een andere dame me verder eerst langs de maas en daarna door een bos. Bij een bronnetje pauzeer ik en even later bel ik aan een huis aan om de weg te vragen, een jonge dame weet me de juiste weg te tonen en zo kom ik stilaan in Namen aan. De temperatuur vandaag, weer 27 graden gelijk op een hoogzomerdag. Aan het station ga ik op zoek naar Lisette en vandaar naar het informatiebureau om dan verder naar de jeugdherberg te gaan. We hebben beslist om naar huis te gaan wegens de slechte toestand van Lisette haar voeten, we gaan er de winkel opzoeken die verantwoordelijk is voor die blaren. In het station kopen we een tien beurtenkaart voor 69 en treinen via Brussel naar Genk waar onze dochter Sylvie en haar man Davy ons afhalen.
5. Van 15 april tot 17april 2007: noodzakelijke onderbreking. Van de nood een deugd maken!
Van de noodzakelijke stop maken we gebruik om de winkel Trax in Hasselt te contacteren en weten dan dadelijk dat de oorzaak van Lisette haar blaren verkeerde binnenzolen zijn. De vorige verkoper had ons die verkocht alhoewel wij hem er attent op gemaakt hadden dat die zolen van een ander merk waren. De huidige verkoper deed allerlei gestes en aanbiedingen om die averij goed te maken. We hebben ook een tentje gekocht omdat we merkten dat slaapplaatsen vinden in het zuiden van België en Frankrijk niet zo voor de hand liggend is. Nadat we ons tentje thuis hadden uitgeprobeerd merkten we ook nog dat onze slaapmatjes lucht aflieten. We hebben dan ook maar nieuwe slaapmatten gekocht. Ondertussen zijn de voeten van Lisette in die mate hersteld zodat we de tocht kunnen verder zetten.
6. Woensdag 18 april 2007: Bocholt-Namen-Rivière. Een beetje griezel!
We vertrekken thuis om 6u25 met de bus tot Genk waar we de trein naar Hasselt nemen, hier nemen we om 8u44 de trein naar Luik en vandaar treinen we verder naar Namen waar we om 9u30 aankomen. Ontelbare trappen naar de citadel laten ons weerweten dat we op pelgrimstocht zijn. We worden beloond met mooie stadszichten, komen voorbij het kasteel van Namen en stappen verder langs een bronnetje waar we een paar boterhammetjes tot ons nemen. Over heuvelruggen op en neer door bos stappen we naar Rivière waar een camping moet zijn volgens ons gidsje. In het dorpje voorzien we ons van proviand en klimmen daarna naar de camping enkele kilometers verderop. De camping is verlaten maar er is toch een echtpaarin een caravan die ons inlichten over de toestand. De campinguitbater is hier voor anderhalf jaar vermoord, zijn vriendin of vrouw is Nederlandse en komt enkel in de weekends naar hier, de omgeving verkommert daarom snel en enkele getrouwe bezoekers wachten op een overname. Het koppel raadt ons aan om ons tentje maar op te zetten en toont ons het warm water en het licht van de toiletten. De campingbewoners trekken daarna naar huis zodat we alleen blijven op de toch wel akelige camping. We nemen een lekker warme douche, zetten ons tentje op, eten een paar boterhammetjes, gaan zien naar ons pad voor morgen en vrij vlug liggen we voor het eerst in ons tentje en hopen op een ietwat aangename nacht.
7. Donderdag 19 april 2007: Rivière-Abbaye de Leffe. Even in een andere wereld!
Net niet bevroren wachten we in de tent op het verlossend signaal van mijn horloge om op te staan. Het is 7u35, we brengen onze rugzakken naar het hoofdgebouw om dan de tent op te ruimen. Het gras is wit van de rijm en onze vingers staan krom van de kou maar het lukt toch om de tent op te hangen in het lokaal om ze een beetje te laten uitdruppen en te drogen. Als onze vingers een beetje terug op temperatuur komen kunnen we boterhammetjes smeren en eten en ook naar het toilet gaan. Anderhalf uur later zijn we eindelijk klaar met inpakken en gaan op weg bergop naar een zendmast en een plaats waar men bij helder weer de maas zeven maal ziet glinsteren Les Sept-Meuses. Helaas ishet een beetje mistig en ook het restaurant vanwaar men dat zicht heeft is nog dicht. We stappen bergop bergaf door bos naar Evrailles en laten de tuinen van Annevoie-Rouillon voor wat ze zijn om uiteindelijk aan te komen bij de Abbaye de Leffe. We hebben een stuk over kleine wegen gelopen omdat men over de GR niet opschiet, als we de GR terug opnemen vinden we aan een stofferig bedrijf de weg niet meer maar een werknemer helpt ons op pad. Aan de Abdij aangekomen meldt de dameaan de receptie: geen plaats wegens niet gereserveerd. Als we een beetje bekomen zijn van deze onverwachte melding vraag ik naar een stempel voor onze geloofsbrief. Een pater wordt er dan bijgeroepen en die man staat open voor onze noden vooral omdat we zeggen dat de abdij altijd al een halte is geweest op het pelgrimspad en men zodoende een beetje kan deelnemen aan het spirituele bij de paters. De pater loopt ons voor door gangen links, rechts naar een mooie grote kamer, dan verder naar een badkamer, naar de kapel en naar de eetzaal voor vanavond en morgenvroeg. Eens de pater weg is hopen we niet te verdwalen in dit immense complex maar dat blijkt goed mee te vallen. Om 18u15 gaan we naar de adoratie gevolgd door de vespers, we zitten samen met de paters op het daarvoor voorziene gestoelte vóór in de kapel en lezen samen in ons beste Frans teksten die de pater naast me aanwijst in een soort brevierboek gevolgd door gezongen teksten. Om 7 uur is er het avondeten dat we samen met een andere gast opgediend krijgen in een lokaaltje naast de keuken. Met deze andere gast die hier een soort retraite volgt, waar halen ze het om te zeggen dat er geen plaats is, hebben we gesprekken over het geestelijke, over roepingen en zo meer.De man van opleiding sociaal assistent is nog ongehuwd en twijfelt of het abdijleven iets voor hem is, lijkt mij ook een moeilijke keuze. Het is vandaag weer zo een mooie zomerdag zodat de bloemen en de planten in de perken van het abdijcomplex nog goddelijker lijken en een goed gevoel bij je opwekken. Na het avondeten duurt het niet lang vooraleer we indommelen tussen het frisse bedlinnen veilig in een burcht van God.
8. Vrijdag 20 april 2007: Abbaye de Leffe-Soulme. Middeleeuwse pelgrimstoestanden!
Na een heerlijke nacht maken we ons op voor de volgende etappe, we pakken onze rugzakken in en doen ons pelgrimritueel van elke dag zoals een kattenwasje of een bezoek aan het sanitair. We kiezen uit onze klerenkast ons tenue voor vandaag, dat is iedere dag hetzelfde vanwege het weinige wat we bij hebben, dus geen tijdverlies of luxeprobleem. Om 8 uur zitten we aan tafel samen met die andere gast hier en doen ons te goed aan het ontbijt. Nadien ga ik afrekenen maar de paters kunnen het 50 briefje niet wisselen en doen teken dat we zonder betalen verder mogen, daarvoor zijn wij niet boos want deze tocht lijkt toch een zware financiële inspanning te worden. Nadat we afscheid hebben genomen van de paters en die andere gast trekken we om 8u40 de zware inkomdeur achter ons dicht en komen weer in het dagelijkse leven tussen de gewone stervelingen. We trekken via Dinant, ons allemaal bekend van de vroegere schoolreizen, naar Onaye waar we in een bakkerijtwee croissants en twee appelflappen met een cola kopen. Na al dat lekkers gaan we naar Hastière waar we op het bureau de tourisme een stempel vragen voor onze geloofsbrief en we trachten er een kaart van de omgeving te versieren, wat overigens niet lukt. Het gaat nu verder naar Hermeton-sur-Meuse, daar in een restaurantje een kilometer buiten ons traject, gebruiken we ons middagmaal. Een heerlijke maaltijd en aangename pauze geven ons de moed om nog 11 km verder te stappen langs de rivier LHermeton. Een prachtig stukje natuur maar af en toe komt er klauterwerk aan te pas langs koorden over heuvels of met de rugzak over en onder omgevallen bomen. In Soulme aan de kerk aangekomen bellen we naar het aangegeven logement uit onze gids en alras komt een jonge dame ons afhalen naar haar thuis. Het betreft een boerderij, onze slaapplaats is een stal met nog twee koeien in, de eetplaats is een primitief ingericht kaaswinkeltje met een tafel, de toiletten bevinden zich in de inkom van het huis en we kunnen ons wassen in de plaats waar de melk wordt verwerkt en dienen ons daarom vóór 6 uur te wassen. Ons tentje zetten we op in de stal op een beetje hooi, we wassen de noodzakelijke dingen en hangen die op aan de lijn tussen de was van het gastgezin. Van hygiëne en properheid hebben ze hier, alhoewel een kaaswinkeltje, geen kaas gegeten. We denken maar niet te veel en betalen voor alles samen, slapen avond en morgen eten, de som van 18.
9. Zaterdag 21 april 2007: Soulme-Oignes-en-Thierache. Niet zeuren maar genieten van onze rijkdom, onze gezondheid.
Na ons avontuur op de boerderij vertrekken we om 8u25 naar Vodelée en verder naar Guimnée. In de straten van Guimnée ontmoeten we een groepje dames met een mannelijke gids, het zijn allemaal vrouwen die kanker hebben overwonnen. De dames oefenen voor het beklimmen van een berg in Marokko, niet zo maar een berg maar eentje van om en bij de 4000 meter. We wandelen een tijdje samen en kunnen elkaars projecten even toelichten, zij zijn zeer enthousiast en stralen zoveel levensvreugde uit. Als onze wegen scheiden nemen we afscheid en wensen hun succes toe, wij hebben weer stof tot nadenken en bespreken dat initiatief van die moedige vrouwen en komen tot het besluit dat gezondheid onze grootste luxe is. We trekken verder naar Mazée waar een eetpauze wordt gehouden op een bank, aan een bewoonster vragen we water want weer is het een zomerse dag. We vervolgen langs de weg N99 naar Treignes en Vierves-sur-Viroin waar we eten in een restaurant om dan verder te stappen tot Oignes-en-Thierache onze eindbestemming voor vandaag. We kopen er in een winkeltje fruit, brood en drinken en gaan er op zoek naar de camping K dOr. De camping ligt nog enkele kilometers verderop, we kunnen hier een caravan huren ( 20) want wie weet hoe koud het deze nacht weer zal zijn. We nemen een lekkere douche, wassen onze kleren, eten het brood dat we deze middag meekregen in het restaurant en enkele gozetten van twee dagen oud en gaan daarna de weg voor morgen verkennen. Op de camping genieten we van een heerlijk zonnetje en hebben de tijd en de mogelijkheid om ons een beetje te verzorgen waarna we ons bedje in de caravan opzoeken.
We hopen op een heerlijke nacht in onze zoveelste verschillende en onverwachte slaapplaats.
10. Zondag 22 april 2007: Oignes-en-Thierache-Rimogne. In een opvanggezin.
Na een koude nacht, we wisten niet dat het in een caravan zo koud kon zijn, staan we op en zien buiten weer een wit tapijt van de rijm op het gras. We kunnen in het hoofdgebouw ons toilet maken en gaan dan in de voortent nog wat eten waarna we vertrekken, het is 8u40 vooraleer we aan het stappen zijn. We bevinden ons in het grensgebied met Frankrijk en stappen de ganse voormiddag door een immens bos, we worden zelfs opgeschrikt door wilde zwijnen die zich knorrend uit de voeten maken. Dat laatste is genoeg om Lisette de stuipen op het lijf te jagen en ik moet haar geruststellen dat er geen gevaar is bij het kamperen met onze tent. In Frankrijk staat er een kilometerpaal, die geeft nog meer dan 2400 km aan tot Santiago, de moed zakt ons een beetje in de schoenen maar we moeten verder. Na een ganse dag stappen door bos komen we eindelijk in de bewoonde wereld, in Bourg-Fidèle, waar we in een bar twee colas drinken en een telefoontje plegen naar een gastgezin in Rimogne voor een slaapplaats. We kunnen er terecht, de vrouw is zeer vriendelijk, ze bezorgt ons handdoeken om te douchen en toont onze kamer voor deze nacht. Ze wil zelfs voor ons koken maar omdat we hun zondagsrust niet willen verstoren gaan we in de bar St Jacobus een sandwich eten en krijgen er ook nog een Frans brood mee voor morgenvroeg, de barman is duidelijk in de wind net zoals de andere gasten die er een geboorte of iets dergelijks vieren. Na weer een mooie zonnige dag dromen we weg tussen de heerlijk frisse lakens in ons Frans gastgezin.
11. Maandag 23 april 2007: Rimogne-Signy-lAbbaye. Ander land andere gebruiken.
Om 7u40 nemen we afscheid van onze gastvrouw, zij is reeds druk in de weer met het verzorgen van een 11 maanden oud kindje, ze vraagt of we reeds gegeten hebben en wenst ons een goede tocht. De vrouw is dus onthaalmoeder en zal daarnaast ook wel wat pelgrims opvangen, haar man is gemeenteambtenaar en slaapt waarschijnlijk nog. We vragen naar onze rekening maar dat is een vrijwillige gift, wij geven haar 15 en danken voor de opvang. Buiten zien we dat het gras weer wit is van de rijm en dus kunnen we in de frisheid van de morgen goed stappen. Achtereenvolgens komen we in Bogny, Murtin et Bogny, Remilly-les-Pothées, Neufmaison en Signy-labbaye. Hier in Signy gaan we eerst de dagmenu eten en daarna zoeken we een geldautomaat die we vinden in het grootwarenhuis Chopi.
Zo een geldautomaat is hier een probleem, er zijn zelfs mensen die ons willen meenemen naar Chateau-Porcien indien de automaat in het grootwarenhuis Chopi het laat afweten. We doen hier ook onze dagelijkse inkopen en gaan dan naar camping muncipal in de buurt. Op de camping zetten we ons tentje op, nemen een heerlijke douche, doen onze was en hangen die op in de netten van een voetbaldoel. Het is een heerlijk warme dag en naast ons tentje staat een tafeltje met enkele stoelen zodat we kunnen genieten als van een vakantiedag. Later op de dag komt de stadsbediende afrekenen ( 4,80), ik vraag hem of we in geval van onweer of vrieskou de kleedkamers aan het voetbalveld mogen gebruiken en hij stemt toe, gelukkig is dat niet nodig gebleken. Na wat boterhammetjes en wat fruit is het stilaan tijd om ons in ons tentje terug te trekken en te hopen op een goede nacht.
12. Dinsdag 24 april 2007: Signy-lAbbaye-Tagnon. Een behulpzame, lieve en gastvrije dame, weer een engel.
We hebben vrij goed geslapen in ons tentje als mijn horloge ons om 7 uur wekt. We ruimen alle benodigdheden op en vullen onze rugzakken terwijl we in de tent zitten want het gras buiten is nat. We eten enkele boterhammetjes en dan stappen we uit de tent en ruimen die op. Om 8u10 zijn we terug op pad, we gaan naar Rethel op aanraden van de campingverantwoordelijke, hier eten we in een restaurant en gaan dan naar het info de tourisme voor een stempel en vragen om een slaapplaats voor pelgrims maar helaas is er geen. Ze geven ons op het info wel het adres van de burgemeester van Tagnon 8 km verder. We stappen maar weer verder, het is weer 27 á 30 graden vandaag, aan de rand van de stad gaan we inkopen doen in een groot warenhuis en vervolgen naar Tagnon. Hier stappen we een krantenwinkeltje binnen en vragen naar het adres van de burgemeester: Mr. Boulanger, 25 rue des alliés. De bazin, Denise Mouchet, een heel lieve vrouw ziet dat we vermoeid zijn en laat ons binnen, ze zet samen met haar man een bank in de schaduw achter op de koer en brengt ons drinken en koekjes. Tussendoor als de winkelbel niet gaat belt deze lieve dame in het rond voor een oplossing en die komt er ook. Eerst verwent ze ons nog met porto, zoutkoekjes en worst. Dan voert ze ons naar een parochiezaaltje en toont ons het bad en de zaal waar één matras staat en waar we mogen overnachten, de sleutel moeten we morgenvroeg terug brengen bij Denise. Hier komen er allemaal vrouwen de trap af van een vergadering of zo, we krijgen alle aandacht, de vrouw van de apotheker vraagt zelfs of we iets nodig hebben tegen pijnlijke voeten. Daarna zijn we op ons eigen en kunnen we genieten van een heerlijke douche, we eten nog wat sneedjes, poetsen onze tanden en maken ons op voor de nacht. Lisette kan op de aanwezige matras slapen, ik kan nu op dubbele slaapmatjes liggen, dat voelt zeer goed en al vlug zijn we in het land der dromen.
13. Woensdag 25 april 2007: Tagnon-Reims. Franse vrienden van het pelgrimspad in de kathedraal.
Om 7 uur staan we op, we maken ons toilet en gaan rond 8 uur naar die vriendelijke winkelmevrouw om de sleutel te brengen. Ze vergast ons in haar keukentje op lekker verse croissantjes, geurende koffie en appelsienensap. Waaraan hebben we dat allemaal te danken? Na al dat lekkers stappen we op naar Reims, de route loopt over een pad langs de autobaan tot in de stad. Onderweg in een dorpje eten we ons middagmaal ook omdat een pauze nodig is wegens de zomerse hitte van 28 graden. In de stad begeleidt een lerares ons tot aan het info voor toerisme, dat ligt direct aan de kathedraal, we krijgen er een stempel en een kaartje van de stad alsook het adres van een slaapplaats in het Maison St. Sixte (kostprijs 25.25). Dit is een voormalig klooster waar een foto het bezoek van paus Johannes Paulus XXIII met fierheid toont. Het gebouw is eigendom van het bisdom maar er zijn geen geestelijken meer. We bezoeken de kathedraal en worden er opgevangen door de Franse vrienden van St. Jacques, ze nemen een foto van ons beiden en zetten die op internet, ze geven ons ook lijsten met stop en slaapplaatsen tot Vézelay. Na ons bezoek aan de kathedraal gaan we naar ons verblijf en na een overheerlijke douche gaan we nog winkelen waarna het weer stilaan bedtijd wordt.
14. Donderdag 26 april 2007: Reims-Condé-sur-Marne. Nogmaals onder de sterren.
We krijgen ontbijt in een grote zaal, een meneer heeft alles klaargezet en doet nog een gesprekje met ons. De gebouwen zullen wel dienen om groepen te huisvesten maar nu lijkt het dat wij helemaal alleen zijn. We doen ons te goed aan het brood en de koffie en stappen iets later door de stad op zoek naar het kanaal Aisne-Marne. Eenmaal langs het kanaal zijn we uit de drukte van de stad en wandelen op het jaagpad langs het kanaal. Langs het kanaal en in de frisheid van de morgen is het aangenaam wandelen maar nadien, hoe kan het anders we bevinden ons in de Champagnestreek, gaat het door immense wijngaarden. Vandaag doet de zon haar uiterste best, wel 33° einde april, en er staat niet één boom noch gebouw om eens even uit de hitte te ontsnappen. We houden toch een eetpauze bij een wijngaard waarin men zoals overal druk aan het werk is, eerst zoekt de hond van die mensen toenadering en daarna komen ook de eigenaars een klapje doen. De oudste van de Champagneboeren zegt dat hij in een promotiefilmpje over deze streek overal in de wereld op tv is gekomen, ik weet het niet zeker maar denk dat ik hem bij Vlaanderen vakantieland heb gezien. We nemen afscheid en trekken verder in volle zon terwijl de boeren met tractoren de hele regio besproeien met een stof die naar zwavel riekt en smaakt. Normaal is een wandeltocht door deze wijngaarden iets aparts maar nu met die zon en vooral met dat gesproei willen we zo snel mogelijk verder. Uiteindelijk komen we in Condé-sur-Marne, we zoeken een onderkomen maar de prijs van een gîte is 55 en voor een hotel met een oude onverzorgde kamer komt dat op 84 avondeten inbegrepen waarvoor we bedanken. Een camping is er niet daarom vragen we aan een huis aan de rivier of het stoort als we onze tent daar zouden opzetten, ze hebben er niets op tegen en tonen zelfs waar we water kunnen nemen. Een beetje verder is er een aanlegplaats voor boten met drinkbaar water en een grasperk dat ons geschikt lijkt voor onze tent. We lichten de schippers in en vragen of het stoort als wij daar kamperen. Eén schipper zegt dat we voor zijn schip niet mogen kamperen omdat hij er een zwembadje, een caravan, een auto en materiaal liggen heeft. We stellen onze tent een beetje verder op en krijgen bezoek van een Engels koppel dat hier aanligt met hun jacht, ze moeten deze nacht vertrekken met de auto naar Bretagne zoniet mochten we op de boot slapen. Later brengen die mensen nog fruit voor ons, ze wijzen ons de bakkerij om inkopen te doen en wensen ons geluk met onze tocht. We eten er ons avondbrood aan de aanwezige tafel met banken en om 20 uur kruipen we in ons tentje voor een welverdiende nacht.
15. Vrijdag 27 april 2007: Condé-sur-Marne-Chalons en Champagne. Overnachten in een eeuwenoud vakwerkhuis.
Nadat we ons tentje hebben opgebroken en onze rugzakken hebben geschikt eten we enkele boterhammetjes aan de tafel in de buurt. Hierna stappen we op over het jaagpad langs het kanaal, een ree kijkt ons verrast in de ogen en verdwijnt als een hazenwind in het groen. Ook vandaag doorkruisen we weer immense wijngaarden met alweer hoogzomertemperaturen. We stappen in snel tempo naar Chalons waar we tegen de middag aankomen. Wegens het sluitingsuur van het stadhuis en het Info de Tourisme gaan we eerst eten, we genieten er van een heerlijk Belgisch gerecht Beefsteak friet met een slaatje en een pintje. Om één uur gaan we naar het Info de Tourisme maar dat opent pas om 13u30 de deuren en daarom pauzeren we op een bank tegenover aan de rivier. Om half twee gaan de deuren open en krijgen we een stempel voor onze credential waarna we ons begeven naar de kerk Notre Dame de Veaux. Hier in de kerk staat er een brandglasraam over de slag van Clavijo van 844, in deze slag zou Santiago verschenen zijn op zijn witte paard in de strijd tegen de Moren. Aan de inkom van de kerk zit een vrouw die onze credential afstempelt, we vragen haar ook naar een eventuele slaapplaats. Zij nodigt ons uit bij haar thuis maar we moeten wachten tot 17 uur eer we met haar mee kunnen gaan. Een andere pelgrim heeft ons verhaal gevolgd en vraagt of hij ook mee kan komen en ook dat is geen probleem. De andere pelgrim blijkt dan ook een Belg te zijn van Sint Niklaas, hij heet Etienne Dietvorst metemailadres etienne.dietvorst@hotmail.com, hij vertelt ons dat hij reeds heel dure overnachtingplaatsen heeft gehad en ook al een keer in een kerkportaal heeft overnacht en nu blij is dat hij ons hoorde onderhandelen met die vrouw. De man in kwestie zal nog veel leren vooraleer hij in Compostela aankomt. Om vijf uur in de namiddag stappen we samen met die vrouw naar haar thuis enkele honderden meters verder. De woning is een eeuwenoud complex (1700 zegt ze) van wat men hier maisons à pans de boisnoemt. Het is een echt oud huis midden in de stad met een binnentuintje, wij noemen dat vakwerkhuizen denk ik, zij en haar man renoveren het huis en mogen er trots op zijn. Buiten in hun tuintje kunnen we aan een tafeltje wat eten en onze belevenissen noteren, we spreken er ook met de dame en later met haar man en kopen een zes flessenkarton Leffe omdat ze niets wil voor de overnachting. Etienne slaapt in het hoofdhuis, wij krijgen een kamer in het achterhuis, de badkamer delen we allemaal en een gordijn duidt aan of die bezet is of niet. De dame heet Cuvelette Brigitte en haar man is François met als adres 14 rue Garinet 51000 Chalons en Champagne France. Om 20 uur liggen we in een zacht bed weg te dromen over onze verrassende tocht.
16. Zaterdag 28 april 2007: Chalons en Champagne-Vitry. Weer een Godshuis dat voor ons open gaat.
We staan op om 6 uur en eten enkele boterhammetjes gaan naar het hoofdgebouw om afscheid te nemen van die lieve dame maar ze is reeds vertrokken naar haar werk. Ze heeft de tafel voor ons gedekt maar wat jammer want wij hebben reeds ontbeten. Om 6u50 vertrekken we langs het kanaal van de Marne naar Vitry voor een tocht van meer dan 35 km. Eerst is het een beetje bewolkt maar tegen de middag doet de zon weer haar best zodat we toch afgepeigerd in Vitry toekomen. We kunnen hier slapen bij de nonnetjes, er zijn slechts twee jonge nonnetjes in dit toch grote complex, die we 15 donativo geven. We kunnen ons heerlijk douchen en er is ook een kookplaat waar we ons een maaltijd kunnen bereiden. We gaan inkopen en beginnen aan de voorbereiding van onze maaltijd, stoofvlees met groenten, en zijn nadien weer bekomen van de tocht. Ondertussen is ook de andere pelgrim, die van Sint Niklaas, aangekomen. Hij vraagt of we hem morgen kunnen wekken en om de weg voor morgen te bekijken want de GR-route maakt verschrikkelijk veel omweg. Omdat het zondag is besluiten we om via de drukke weg D396 richting Brienne le Château te stappen. Zoals het een pelgrim past zijn we weer vroeg in dromenland in weer een ander Godshuis.
17. zondag 29 april 2007: Vitry le Château-Rosnay-lHôpital. Ongekende gastvrijheid.
We staan op om 5u45 en zoals afgesproken ga ik de andere pelgrim wekken maar die is reeds op en aan. We eten enkele boterhammen, pakken onze rugzakken in en vertrekken op zoek naar de drukke weg D396. Het wordt weer broeiend heet vandaag en de weg bestaat uit eentonig lange rechte stukken op en neer golvend tussen koren afgewisseld met geel bloeiende raap. Omdat het zondag is zijn er praktisch geen vrachtwagens en ook weinig autos onderweg, op een weekdag zou men hier niet kunnen stappen. Om 13u15 komen we aan in Rosnay-lHôpital waar er wel een bar is maar die is natuurlijk gesloten. We vragen aan de dame van het huis naast de bar, die buiten een barbecue aan het prepareren is, naar een oplossing voor ons slaapprobleem en deze verwijst ons naar een boerderij iets verderop. Bij de boerderij aangekomen zoeken we de deur maar die bevindt zich aan de achterkant. Als we aanbellen verschijnt er een grote landbouwer waartegen we zeggen dat we pelgrims naar Santiago zijn, waarop hij prompt zegt: dat zie ik ook . Hij gaat met ons mee naar een gazonnetje waar we onze tent mogen opzetten maar raadt ons aan om de tent in de koeienstal te zetten omdat er onweer wordt verwacht. De boer neemt een riek en in een mum van tijd ligt er een tapijt van 0,5 meter stro waarop we onze tent mogen zetten, hij toont ons ook een lokaal waar we ons in een kom kunnen wassen, we hebben er warm en koud water ter beschikking. Ondertussen komt zijn vrouw aangelopen en we moeten komen eten, ze is druk in de weer, maakt een pasta, schenkt koffie, thee, water en geeft ons nog een appelsien. We laten ons al dat lekkers smaken, daarna gaat de boer met ons naar de burgemeester waar we een stempel krijgen voor onze credential en hij geeft ons de sleutel van het oude kerkje dat we bezoeken terwijl de boer met zijn vrouw op bezoek gaat naar familie. Terug bij de boer thuis toont deze ons waar de huissleutel verstopt ligt ingeval we binnen moeten terwijl zij niet thuis zijn, het is onbegrijpelijk voor ons dat er nog zo goede en gastvrije mensen bestaan. Terwijl de boer op visite is gaan wij het kerkje bezien, het is werkelijk een pareltje, we lopen ook nog even door het dorpje maar dat is maar een straat en brengen dan de sleutel van de kerk terug naar de burgemeester. Als de boer en zijn vrouw even later terug zijn voert hij ons met de auto en laat ons van op een panoramisch punt de streek en zijn landerijen zien, voor ons onbegrijpelijk groot. Hij beschikt over 165 hectaren akkerland, van op het punt waar wij staan ziet men enkel zijn gronden, hij is hier opgegroeid en wijst ons naar alle windstreken waar we ons bevinden ook weet hij hoe het hier vroeger was, waar bos was, hij toont ons waar de grond witter is en dus uitgespoeld en minder vruchtbaar en nog meer boerenweetjes. Zijn vrouw is ondertussen druk in de weer om soep te maken en als we terugkeren staat de tafel gedekt met brood, salami, boterhammenworst, kaas en ze heeft ook nog deeg gemaakt voor wafels. Wij doen ons te goed aan die heerlijke soep en aan al dat ander lekkers terwijl de boer wijn schenkt. Nadien praten we over onze tocht, onze kinderen, hun gezin en het gebouw waar ze wonen want dat is een vroeger koetsen en paarden stalplaats. Het is een groot huis met ernaast een vakwerkhuis waarin nu de zoon die de boerderij doet woont. Als de avond op zijn einde gaat bidden we samen een tientje van de rozenkrans en gaan om 22 uur voldaan naar lichaam en ziel naar ons tentje in de koeienstal. De boer wijst ons nog een toilet in de schuur waar we indien nodig onze behoefte kunnen doen, het betreft een plank met een gat en als wc-papier een oud telefoonboek maar dat is allemaal nog beter dan die vieze franse wcs. Na enkele donderslagen en bliksemschichten dromen we weg in ons tentje tussen de koebeesten.
18. Maandag 30 april 2007: Rosnay LHôpital-Vendeuvre. Ons lot weer in andermans handen.
We hebben vrij goed geslapen in ons tentje tussen de koebeesten als om 5u45 mijn horloge ons wekt. Gisterenavond toen we ons in ons tentje terugtrokken dreigde er een onweer, donderslagen en bliksemschichten waren de voorbode, maar het heeft hier niet geregend. We ruimen ons tentje op, vullen onze rugzakken en gaan naar het toilet, dat plaatsje met een gat in een plank en een telefoonboek als toiletpapier en verhuizen dan naar de boerenwoning. Gilbert de man des huize heeft reeds koffie gezet en is van de rest van het deeg van gisteravond wafels aan het bakken. We eten er een uitgebreid morgenbrood alvorens we aanstalten maken om te vertrekken. Nicole de boerin is nu ook te voorschijn gekomen en vult onze rugzak met gekookte eieren, wafels, thee en ze wil nog meer maar we bedanken haar en leggen haar uit dat we dat allemaal moeten meedragen en iedere gram extra is er een te veel. We nemen afscheid terwijl de twee zonen komen opdagen voor hun dagelijkse job, we zeggen hen dat ze geluk hebben met zo lieve ouders, we geven een kus en een handje en trekken weer de wijde wereld in. Via Brienne le Chateau, Brienne la Vieille,Dienville en Amance gaan we naar Vendeuvre. In een bar tegenover het kasteel aldaar vragen we naar een slaapgelegenheid, een gast neemt zijn gsm en alras is er een oplossing. Een man van de Mairie wacht ons aan de tennisvelden op en we kunnen in een scheidsrechterlokaal van het voetbalveld terecht. In de bar trakteren we de man die voor ons een telefoontje pleegde, vragen water en stappen naar onze slaapplaats. Aan het voetbalveld kunnen we ons heerlijk douchen en onze kleren wassen, deze hangen we aan de netten van het doel te drogen want ook vandaag is het weer zomer. In het stadje is er een grootwarenhuis waar we kunnen inkopen voor vanavond en morgen. Zoals alle dagen zijn we reeds voor 22 uur in dromenland.
19. Dinsdag 1 mei 2007: Vendeuvre-onderweg naar Chaource. Wild kamperen, een nieuwe belevenis.
Deze nacht hebben we vrij goed geslapen en nu volgt de dagelijkse routine van rugzakken klaarmaken en ontbijten. Het is 6u50 wanneer we vertrekken richting Bar sur Seine waar we om10u30 arriveren. We kopen hier een brood en vertrekken terug naar Tonnerre via de weg N71. Onderweg in een bar vragen we inlichtingen aan een persoon en die raadt ons aan om via kleine wegentjes te stappen want de N71 is te druk, hij weet ook dat de weg naar Vézelay nog 105 km is. Als we verder stappen zijn alle kleine dorpjes die we tegenkomen als het ware dood, geen ziel te bekennen laat staan dat we er een slaapplaats vinden. Om 15 uur besluiten we te stoppen en zetten ons tentje op achter een bosje, we doen er een dutje want wassen of de kleren wassen gaat hier niet. We eten alles wat er ons nog rest, twee doosjes tonijn met brood, en bellen dan het thuisfront om hen gerust te stellen en om te zien of er nog nieuws is. Daarna blijkt dat de gsm niet gaat te herladen vanuit het buitenland, nu kunnen we niet meer bellen noch berichtjes doen, weer een onvoorzien probleem.
20. Woensdag 2 mei 2007: Onderweg naar Chaource-Tonnerre.
Kwart voor zes staan we op, we ruimen de tent op en eten zoals alle dagen onze boterhammetjes. De nacht was ietwat koud maar we zijn toch goed uitgerust en stappen in de ochtendfrisheid naar Chaource. Hier bij een bakker kopen we enkele croissants die we om de hoek in een cafeetje opeten bij een cola en een koffie en gaan nadien naar het informatiebureau voor een stempel. In het winkeltje tegenover kopen we een wegenkaart van de Yonne en een telefoonkaart want de gsm is inactief sinds gisterenmiddag nadat we het thuisfront hadden gebeld. Onderweg eten we s middags in een restaurant de dagmenu, heel verzorgd en lekker, zodat we verder kunnen tot in Tonnerre. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en er is een gebouw van de gemeente waar we kunnen slapen ( 20), we hebben er een kamertje voor twee personen en er is een keukentje en een gemeenschappelijke badkamer. We doen nog inkopen voor vanavond en voor morgen overdag en zoeken de weg voor morgen om daarna terug te keren naar ons verblijf. We eten ons avondmaal en ondertussen komen er nieuwe gasten, het zijn een Nederlandse mevrouw met haar zoon die een weekje met haar mee stapt, ze volgen een ander traject dan wij maar we kunnen nog eens onze moedertaal spreken. Rond 22 uur liggen we tussen de frisgewassen lakens, want de matrassen zijn niet zo fraai, en het duurt maar enkele minuten eer we inslapen.
21. Donderdag 3 mei 2007: Tonnerre-Nitry. Een minder gastvriendelijke burgemeestersvrouw.
Om 6 uur staan we op met hetzelfde ritueel van alle dagen, opruimen, kattenwasje en eten. Klokslag 7 uur zijn we op pad, eerst de sleutel terug brengen naar de brievenbus van het gemeentehuis. We stappen langs de weg 443 naar Nitry waar we om 12 uur arriveren. Het gemeentehuis is natuurlijk reeds dicht maar het winkeltje in de buurt heeft nog open en we vragen naar een verblijf voor pelgrims. Het meisje uit de winkel neemt haar gsm en regelt ons verblijf, we moeten wachten tot 14 uur eer we van de burgemeestervrouw de sleutel van een lokaal krijgen. We beschikken er over koud water en een Franse wc. We kopen bij het winkelmeisje een sandwich met hesp en eentje met kaas en nog twee blikjes cola om de inwendige mens te versterken. Het meisje in de winkel is afkomstig uit Lille, Frans Vlaanderen, en praat behoorlijk Nederlands, het is een heel lieve en behulpzame meid. Als ik zeg dat het een groot verschil is tussen de grootstad Lille en het onooglijk klein dorpje hier antwoordt ze: Awel dat is mijn pelgrimstocht, want hoe ik in Lille leefde kon niet langer. Later aan het speelpleinlokaaltje moeten we wachten op de sleutel die de burgemeestervrouw ons om twee uur zou brengen maar om half drie moet ik in de buurt gaan vragen waar die mevrouw woont. Ze woont op amper 50 meter van onze verblijfplaats en als ik bij haar thuis aankom zegt ze dat ze dadelijk komt, even later komt die mevrouw met de wagen de sleutel brengen. Deze mevrouw moest zich schamen 50 meter met de auto, ze toont ons dat lokaaltje maar dat is allesbehalve een plaats om te slapen zo vies en vuil. We ruimen de plaats een beetje op en maken de tafel en de stoelen zuiver zodat we er aan kunnen eten en besluiten onze tent op te zetten op de wei en de rugzakken kunnen in dat lokaaltje dat we kunnen afsluiten. We gaan verderop in een restaurant zien om te eten maar nadat we er 2 colas hebben gedronken en om de rekening vragen 5.80 was de honger over. Daarop keren we terug naar het winkeltje met het lieve meisje om inkopen te doen en aan de tafel op ons pleintje hebben we lekker gesmikkeld. De kinderen uit het dorp komen hier voetballen en ravotten terwijl de moeders bijpraten of roddelen zodat het tot na acht uur duurt eer we ons kunnen neerleggen in onze tent.
22.Vrijdag 4 mei 2007: Nitry-Vézelay. Pelgrims, waar het allemaal om draait, verdwijnen in de massa toeristen.
We haasten ons s morgens om weg te geraken, we maken noodgedwongen gebruik van de Franse wc, wassen ons aan de koudwaterkraan en brengen in het lokaaltje onze rugzakken in orde en bergen er ons tentje op. We haasten ons naar Vézelay ons volgende oriëntatiepunt van de pelgrimstocht. Reeds van heel ver zien we de kathedraal liggen boven op de heuvel maar dan duurt het een eeuwigheid eer je in de buurt komt. De beklimming naar de kathedraal is vrij moeilijk en we zijn dan ook dol gelukkig als we deze klus hebben geklaard. We brengen een bezoek aan de kathedraal en gaan nadien op zoek naar het informatiebureau voor een stempel en een adres om te slapen. Het infobureau ligt helemaal beneden en daar geven ze ons het adres van de nonnetjes weer boven aan de kathedraal, dus wij maar weer omhoog en bij de nonnetjes is er plaats ( 20) in een tweepersoonskamer. We doen er de was en de plas en gaan daarna naar de vespers en de mis in de kathedraal. De paters en de nonnen zingen en bidden en bij de communie krijgen we een hostie en mogen er ook aan een beker wijn drinken. Het is een heel apart gevoel als ge zo in de spiritualiteit belandt en alledaagse wereldse problemen verdwijnen er in het niet. Na de mis gaan we weer helemaal naar beneden om te eten op het adres welk ons werd aangeraden door de nonnen, het eten en de bediening zijn echter niet zo fantastisch als men beweerde. Als pelgrim is men snel tevreden en we gaan na het eten dan ook maar weer terug bergop naar ons bedje waar we neerploffen na dat hele klimmen en dalen van vandaag. Vézelay is een echt bedevaartsoord met de hele commercie eromheen, ganse straten winkeltjes met allemaal attributen maar de pelgrim, waar het allemaal om draait, verdwijnt er tussen de massa toeristen en is er dan ook graag zo snel mogelijk weg.
23. Zaterdag 5 mei 2007: Vézelay-Brinon sur Beuvron. Pelgrims worden er verwend als koningen.
Om zeven uur vertrekken we bij de nonnetjes en stappen over kleine wegeltjes door kleine dorpjes met bijna geen inwoners, we passeren Nuars, waar we in een bar een koffietje drinken, Teigny, Tannay en Aman alvorens aan te komen in Brinon. Het is vandaag fris zodat we stappen in onze fleece en even later begint het te druppelen, wij trekken snel onze capes aan en die zijn aangenaam wegens de koude wind. Aan een man in het dorpje vragen we naar een slaapplaats, hij stuurt ons naar een huis iets verder waar de burgemeester woont. Wij gaan richting dat huis terwijl de man, die de weg wees, ons gade slaat en teken doet dat we voor dat huis staan. We waren hier reeds voorbijgegaan en de burgemeestersvrouw had ons daarbij begroet, nu worden we heel hartelijk ontvangen. De burgemeester stelt voor om bij hem thuis te slapen en te eten, hij heeft wel eens een pelgrim gehad die liever in de schuur sliep dan in huis maar wij verkiezen de geborgenheid van zijn huis. We mogen ons douchen in hun badkamer en krijgen een slaapkamer toegewezen in hun grote huis, dat huis is zo groot vertelt de man omdat eerder hun ouders hier ook woonden. De burgemeester gaat daarna een ritje met ons doen door zijn dorpje, hij toont ons het gemeentehuis met zijn bureau, de school, de winkel waar we een brood kopen voor morgen en doet dan een toer naar het bekende kasteel in zijn dorp alsook langs de bouwkavels die overigens zeer goedkoop zijn ( 7000 voor 10 are) en in de smaak vallen van vooral Nederlanders. Terug thuis gaat hij met mij naar de boerderij van zijn zoon, voormalige eigen boerderij, de zoon doet aan biologisch boeren en heeft een domein van ongeveer 160 hectaren. De beestenstal is momenteel leeg, de dieren hier zijn nooit vastgeketend vertelt de boer, en van die stallen maakt de zoon gebruik om een wagen voor een manifestatie te bouwen en ook om onderdak te verlenen aan manifestanten versta ik. Als we terugkeren naar zijn huis is mevrouw druk bezig met het voorbereiden van ons eten, dat wordt een feestmaal op zijn Bourgondisch: eerst een aperitief met Bourgondische wijn daarna soep gevolgd door kip met gebakken patatjes dan salade met noten gevolgd door een kaasschotel weer met noten en als afsluiter yoghurt en zelfgebakken appeltaart. Voldaan van al dat lekkers keuvelen we nog wat verder aan tafel en de burgemeester blijft maar inschenken van die Bourgondische drank zodat we nadien geen enkele moeite hebben om de slaap te vatten in een overheerlijk bed.
24. Zondag 6 mei 2007: Brinon sur Beuvron-Nolay. Alweer ongekende gastvrijheid.
Het is vandaag de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Frankrijk, de burgemeester moet om 8 uur op het gemeentehuis zijn om alle regelingen te treffen voor die verkiezingen. Hij is reeds vroeg uit de veren en heeft de tafel al klaarstaan en de koffie is gezet terwijl hij nu brood aan het roosteren is. Even later neemt hij afscheid want hij gaat zich klaarmaken en zegt dat we maar moeten nemen. We danken voor de gastvrijheid en vertrekken om 7u15 in de koelte, want het is mistig, naar Nolay waar volgens de burgervader ook slaapgelegenheid is. Een hond onderweg komt met ons meegelopen,als deze onvoorzichtig voor een auto loopt ziet ge de mensen denken van hou je hond aan de lijn of die pelgrims met die hond kunnen beter op dat dier letten. We belanden in Nolay, het is nog steeds mistig en fris, we eten onze boterhammen op een bank in het dorp en de hond houdt de wacht terwijl wij verkleumd naar een oplossing voor de nacht zoeken. De Mairie is dicht en dan wekt de hond de aandacht van een mevrouw die net aangereden komt en waaraan ik vertel dat die hond niet van ons is en dat we dachten een onderkomen te vinden in hun dorpje. De vrouw is dadelijk druk in de weer en zegt dat ze wel een stuk wei heeft waar we ons tentje kunnen zetten en er zijn proper openbare toiletten in de buurt, ze heeft wel geen eten in huis zegt ze en belt daarom naar de burgemeester die voor een pakket voeding zorgt. De dame laat haar man een tuintafeltje brengen met twee stoelen en nog een fles water en nodigt ons uit om s avonds bij haar te eten en zegt dat ze gaat trachten de eigenaar van de hond te vinden. Even later komt er een auto aangereden en de hond die zich bij ons onder de tuinstoelen had neergelegd spoedt zich naar die auto, de deur van de wagen gaat open en de hond springt achter op de zetel bij een meisje en is zo te zien reuze gelukkig die weer te zien. De hond noemt Tarzan en heeft er vandaag een goede wandeling op zitten en zal deze namiddag wel niet veel meer verroeren. De mist is ondertussen opgetrokken en het is aangenaam vertoeven aan ons tentje, om 19 uur gaan we tot bij de dame die ons opving om te eten. De ravioli die in het voedselpakket van de burgemeester zat en waarop we ons verlekkerd hadden heeft haar mandeze namiddag soldaat gemaakt en daarom eten wij omelet met stokbrood met vooraf als aperitief een porto en als nagerecht een pudding. We praten nog een beetje en helpen de tafel afruimen terwijl we ook nog de uitslagen van de verkiezingen een beetje volgen want dat is hier in Frankrijk hét gespreksonderwerp. De man heeft als gevolg van een verkeersongeval af en toe moeilijkheden om een gesprek te beginnen of te volgen vertelt ons zijn vrouw terwijl wij dachten dat die man niet erg opgezet was met onze aanwezigheid. De vrouw weet wat kamperen is want ze geeft ons enkele dekens mee zodat we deze nacht geen kou hoeven te lijden. Voldaan en lekker ingeduffeld in die dekens liggen we al vroeg te ronken in ons tentje op de wei, onze rugzakken mochten we laten in de platen garage langs ons verblijf zodat we meer ruimte hebben
25. Maandag 7 mei 2007: Nolay-Nevers. Onderdak bij de zusters van liefde van Bernadette Soubirous.
Na een overheerlijke nacht staan we op, ruimen onze spullen in de tent op en laten de tent even uitdruppen vooraleer we ook die in onze rugzak bergen. We gaan naar het toilet in de buurt waar we de slaap uit onze ogen wassen en brengen de dekens en de stoelen terug naar ons onthaalgezin. We worden er op koffie, fruitsap, brood en jam getrakteerd. We bedanken de gastvrouw en zeggen dat ze ook haar man de groeten moet doen want die is nog in een diepe slaap. Ook beloven we aan de dame om een kaartje te sturen eens we in Santiago aankomen. Om 7u30 vertrekken we in de mist over binnenstraatjes naar Nevers, we bereiken de stad om 12 u zonder ergens een tussenstop te doen. Wegens het middaguur gaan we eerst iets eten, lasagne, en nadien gaan we naar het infobureau en de kathedraal, vooral bekend van de moderne glasramen. Nevers is ook bekend voor Espace de BernadetteSoubirous, hier heeft Bernadette, ja die van Lourdes, als nonnetje in het klooster geleefd, ze ligt hier opgebaard. Er is een grot gebouwd gelijkend op die van Lourdes en er is de tuin waar een beeld staat waarvan zij zei dat dit het meest gelijkend was aan de dame die aan haar was verschenen. We laten hier natuurlijk een kaarsje branden voor iedereen die ons lief is. Onderweg hierheen hebben we een Nederlands koppel ontmoet, zij in de rolstoel, dat reeds voor de tweede keer hier op bedevaart komt. Bij de zusters krijgen we een kamer ( 39.50), we doen nog de nodige inkopen voor vanavond en morgen en duiken dan tussen de lakens want weer is een pelgrimsdag ten einde.
26. Dinsdag 8 mei 2007: Nevers-La Croix. Een aangeduide slaapplaats vanwege de Nederlandse pelgrimpastoor.
Van bij Bernadette vertrekken we om 6u55 naar de brug over de Rhône die we oversteken om daarna door struikgewas en nat gras de stroom te volgen. We besluiten later om enkel nog verharde weg te nemen omdat onze schoenen anders door en door nat worden. Het regent ondertussen onafgebroken en in Grossouvre besluiten we om een eetpauze te houden in een bar, de bar is een puinhoop maar toch eten we er onze boterhammetjes bij een pintje en een water. Hierna gaan we verder in de regen over lange eenzame wegen naar Sancoin waar we in een restaurant de dagmenu gebruiken en een koppel ontmoeten, de man is een Duitser, ze begeleiden ons na het eten naar het kanaal van Berry. Langs het kanaal moeten we weer kilometers door hoog en nat gras stappen tot bij de Refuge van Mr. Heinrichs, een Nederlandse pelgrimpastoor die we kennen van een filmpje op de tv en die we wel eens willen ontmoeten. Eenmaal daar aangekomen blijkt er een opvangkoppel te zijn en niet Mr. Heinrichs of de andere pelgrim Hendriks uit dat zelfde filmpje, deze laatste was hier wel vorige week. We worden evenwel heel vriendelijk ontvangen en er zijn naast ons nog twee Nederlandse fietspelgrims. We trachten onze natte spullen zo goed als mogelijk op te hangen om te drogen en onze schoenen doen we vol krantenpapier. Het gastkoppel heeft deze week nog geen pelgrims gezien en leggen ons zodoende ook in de wattenen maken ook eten voor ons, noedels met tomaten en Frans brood. Nadien bij een potje koffie noteren we nog onze dagelijkse avonturen waarna we rond 9 uur het verticale voor het horizontale leven ruilen. We geven voor de diensten 15.
27. Woensdag 9 mei 2007: La Croix-Saint-Amand-Montrond.
Om 6 uur staan we op en in alle stilte verhuizen we naar beneden om onze medepelgrims zo weinig mogelijk te storen. We merken dat onze schoenen nog helemaal nat zijn en besluiten ze te drogen in de microgolfoven, er ziet ons nu toch niemand. Ondertussen eten we enkele sneden brood en drinken er een warme tas koffie waarna we kunnen vertrekken maar eerst gaan we de Nederlandse medepelgrims die nu ook opgestaan zijn nog een goede dag zeggen. Wegens het natte weer en de natte schoenen besluiten we om via een grotere baan te stappen, dit is een noodoplossing wegens de omstandigheden. Een uurtje later komen de Nederlanders voorbij gefietst en we zeggen nogmaals buen camino want we zien ze nooit meer terug. Het is fris vandaag en door de regen stappen we in onze capes langs die drukke weg naar Saint-Amand waar we rond 13 uur arriveren. In een grootwarenhuis doen we inkopen en eten daarvan onderweg al een sandwich op kwestie van tijdsbesparing. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en men verwijst ons naar het Office de Tourisme voor een slaapplaats. Op dit bureau zijn ze zeer vriendelijk en geven ons een plan om te geraken bij Le foyer de jeunes travailleurs waar we mogen overnachten in een twee persoonskamer ( 17). We gaan nog iets drinken, kopen fruit en brood alvorens te eten en zoeken daarna weer snel ons bedje op.
28. Donderdag 10 mei 2007: Saint-Amand-Montrond-Le Châtelet. Een pelgrimhotel.
Na onze ochtendgeplogenheden zijn we reeds om 12 minuten voor 7 uur aan het stappen eerst naar Orval waar een mirage een rotonde versiert net als bij ons in Peer, wie was er nu eerst.We wandelen over kleine wegen langs onnoemlijk kleine dorpjes naar Le Châtelet. Onderweg in zo een klein dorpje ligt een bar waar we iets drinken en wat knabbelen. Het dorpje heet Marçais en de bazin is een heel lieve Parijse, ze schrijft poëzie en liedjesteksten en geeft ons haar blogadres, een naamkaartje en een kaart van de kerk van het dorpje met achterop Bonne route.
In Le Châtelet komen om 11u40 aan en krijgen er op het stadhuis een stempel. Voor een slaapplaats verwijst men ons naarHotel du Pont waar we voor 50 kunnen overnachten met avondeten en morgenbrood. In het hotel hebben we een primitief kamertje met een gemeenschappelijke badkamer en een toilet op de gang. We wassen ons en ook onze vieze kleren die we buiten aan de wasdraad laten drogen wegens het mooie weer. We doen nog wat inkopen en rond 19 uur gaan we ons avondmaal gebruiken en dat valt reuze mee. Daarna is het weer bedtijd voor vermoeide pelgrims want het is alle dagen werken geblazen.
We ontbijten in ons hotel, wat een luxe, en de uitbater neemt nog snel een foto van ons voor in zijn pelgrimboek. Eerst stappen we 12 km langs een drukkere weg, daarna langs mooie kleine wegen zonder verkeer met mooie kerkjes en kastelen tussen de velden naar La Châtre. We zijn hier om 13 uur maar het infobureau alsook het stadhuis gaan pas om 14 uur open. Om 14 uur stappen we het informatiebureau binnen waar men een stempel geeft en tevens het adres van de jeugdherberg, maar die gaat pas open om 17 uur. We besluiten om onze rugzakken aan de herberg te laten en doen dan onze inkopen in een grootwarenhuis. Als we terugkomen doet een dame de deur voor ons open, ze schrijft ons in ( 29.50) en toont onze kamer en de eetzaal voor morgenvroeg. We zijn hier helemaal alleen en de opzichtster zal het morgenbrood dat inbegrepen is klaarzetten voor morgenvroeg. We nemen een heerlijke douche en eten wat boterhammen aan ons nachttafeltje om daarna snel in bed te duiken want het is vies regenweer.
Het morgenbrood staat klaar, koffie en fruitsap, brood met confituur, melk suiker en boter, alles wat we nodig hebben voor een heerlijk ontbijt. Om 6u55 zijn we weer onderweg langs kleine straatjes, geen mens te bespeuren enkel verwonderde koeien. De lucht hangt vol dreigende regenwolken want ook gisterenavond heeft het hier fel geregend. Het landschap van akkervelden afgewisseld met weiland en bos wordt terug heuvelachtig. Bergop in zweet door de inspanningen en bergaf koud door de gure westenwind bereiken we Aigurande. We nemen in Hotel de Berry een kamer ( 32 ) en eten er de dagmenu (11) wijn en water inbegrepen. We doen onze dagelijkse inkopen en bellen het thuisfront vanuit een telefooncabine. Terug inons verblijf gebruiken we ons avondeten op een tafeltje op onze kamer. We verdrinken daarna alweer vlug in ons frisse bedlinnen voor een welverdiende rust.
31. Zondag 13 mei 2007: Aigurande-Naillat. Een pelgrimsplaats met een geurtje.
We stappen langs kleine wegen naar Dun le Palestel, een ree wordt door ons opgeschrikt en verdwijnt in de velden, de koeien kijken ons allemaal verwonderd aan. Deze weg is mooi met klimmen en dalen naar de vele prachtige riviertjes en ook het weer is mooi, windstil en licht bewolkt. Om 12 uur zijn we inDun le Palestel waar we een onderkomen verwachten maar het hotel en de camping zijn gesloten. We kopen in een kruidenierswinkel mondvoorraad voor vandaag envoor morgen overdag want het is zondag. Na de middag is hier alles dicht, bij de bakker kopen we een brood en een stokbrood en in een andere bakkerswinkel laten we ons twee sandwiches maken die we in een bar opeten met een pintje en een cola. Omdat er geen slaapgelegenheid te vinden is besluiten we om verder te stappen naar Naillat maar ook hier is er geen mogelijkheid om te slapen. Enkele oudere dames sturen ons naar het voetbalveld omdat ze denken dat we daar onze tent wel mogen opzetten. Aan het voetbalveld is er een match bezig, we vragen naar de verantwoordelijke en men stuurt ons naar een man in overall die hier verantwoordelijk is en die ons zegt dat we de tent best naast de weg kunnen zetten. We wachten tot na de partij voetbal en drinken ondertussen enkele biertjes. De man neemt terug contact met ons op en stelt ons voor om te overnachten in de kleedkamers van de bezoekers, er is warm en koud water, zes douches en een Frans toilet. We nemen het voorstel aan, drinken nog samen enkele biertjes en een uurtje later kunnen we onze intrek nemen in die kleedkamer. De geur van het toilet is niet te harden, daarvoor zoeken we een steen van ongeveer de grootte van dat Franse gat. We doen die steen in een plastieken zak en kunnen die dan zo op het gat plaatsen zonder onze vingers te besmeuren zijdelings leggen we toiletpapier dat we voorzichtig bevochtigen zodat het alle geur afsluit. Na verluchting van ons lokaal kunnen we er gerust slapen weliswaar op de betonnen vloer op onze slaapmatten. Zo ziet ge maar de ene dag in een paleis de andere dag op de grond maar dat is het leven van een pelgrim. We hebben weer een dak boven ons hoofd en zien wel wat morgen komt, nu is het tijd om te rusten.
32. Maandag 14 mei 2007: Naillat-Bénévent lAbbaye.
Om 6 uur staan we op en na ons ochtendritueel maken we het toilet weer gebruiksklaar, om het nu ook zelf te gebruiken, en zijn zo rond de klok van zeven weer op stap. Het is koud en er waait een gure wind daarom zoeken we inLe Grand-Bourg een bar om te eten en een beetje te rusten. Er is hier wel een bar maar die is dicht op maandag, gelukkig is er hier een bushokje in een gebouw geïntegreerd met er naast openbare toiletten. Op de bank van het lokaaltje eten we onze boterhammen terwijl we de trafiek in het stadje gadeslaan. Het kerkje is open, dat is niet zo gewoon want die kerken hier zijn meestal gesloten, daarom brengen we er een bezoek. De vrouw die de kerkdeur heeft geopend is er nog en geeft ons uitleg, we bezinnen nog even en stappen dan weer verder. We zijn nog voor 12 uur in Bénévent lAbbaye en kunnen er terecht bij de apotheek voor een stempel en voor de sleutel van de albergue ( 12) die aan de kerk, 50 meter verderop ligt. Omdat het nog voormiddag is gaan we ook snel wat etenswaar inkopen en gaan ook bij de bakker langs. In de albergue douchen we en doen onze was en plas waarna we eten gereed maken, soep, ravioli,bier en cola. Na deze voor een pelgrim uitgebreide maaltijd komen er nog 3 andere pelgrims bij, alle drie Nederlanders, een ouder koppel dat de tocht hier pas aanvat en waarvan de vrouw borstkanker heeft overwonnen de andere komt hier drijfnat aan want het regent onafgebroken deze namiddag. Wij hebben al enkele dagen geluk gehad met het regenweer, telkens als we binnen zijn gaan de hemelsluizen open. S avonds eten we nog wat stokbrood met beleg en een koffietje of een cola terwijl de Nederlanders noodgedwongen op restaurant gaan omdat hier de winkels op maandagnamiddag toe zijn. We liggen reeds in bed als onze kamergenoten terugkeren, we wensen hen nog een goede nacht en zijn dan weer snel in dromenland.
33. Dinsdag 15 mei 2007: Bénévent lAbbaye-Saint Laurent-les-Eglises.
Om 6u30 staan we op, rommelen onze spullen samen en eten ons morgenbrood. We stappen op om 7u20 nadat we afscheid hebben genomen van onze medepelgrims. Het is vrij koud maar de regen heeft gelukkig opgehouden en af en toe warmt de zon ons een beetje op. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger, we passeren op en neer langs kleine dorpjes met meestal boze blaffende honden. Al stappend gaat het naar Billanges waar we zowaar een restaurant ontwaren, het is middag en er is hier verder niets. We eten de dagmenu ( 11.50) en bellen van hieruit naar de camping waar we naartoe willen en ja we krijgen antwoord en kunnen er terecht. Als we afrekenen bij de bazin vertelt ze dat het restaurant pas gisteren werd geopend, achten wij ons gelukkig want zoniet hadden we op onze kin moeten kloppen. We stappen verder naar de camping waar we de verantwoordelijke opbellen, deze komt en omdat het wel eens kan gaan regenen vragen we naar de prijs van een chalet ( 21.60). We besluiten die chalet te nemen, we wassen onze kleren en nemen een douche en gaan ook nog de weg voor morgen verkennen. Op de camping staat er een Fransman met een campingcar die de GR654 stapt, hij heeft stafkaarten en daarop kunnen we zien hoe we morgen kunnen stappen. Ondertussen is het zoals verwacht beginnen regenen zodat we na een paar boterhammen in onze slaapzakken kruipen om morgen onze tocht uitgerust verder te zetten.
34. Woensdag 16 mei 2007: Saint Laurent-les-Eglises-Limoges. Weer bij nonnetjes.
Om 7u25 verlaten we de chalet in de regen, wat een geluk dat we ons tentje niet hebben gebruikt. Na 9 km in de stromende regen komen we bij een restaurant waar we een pauze houden, we hangen onze regencapes aan een kapstok buiten onder een afdak en bestellen een koffie, een cola, enkele sneedjes brood en een paar aldi croissantjes als ontbijt. De prijs voor dat ontbijt is buiten alle proportie, die sneedjes en croissantjes zou je thuis niemand durven voorzetten, zij vragen 6.50. Niet zeuren over die prijs want gedane zaken en zo verder, we stappen weer verder door de regen naar Limoges. Bij het binnenkomen van de stad is er een grootwarenhuis met restaurant waar we eerst gaan eten, friet steak hacé ( 17.55),daarna doen we onze dagelijkse inkopen. Nadien gaan we zoals iedere dag op zoek naar een slaapgelegenheid, eerst bij de foyer de jeunes travailleurs maar daar is het volzet en ze verwijzen ons naar een hotel maar dat is te duur daarom gaan we naar de zusters Franciscanessen waar we twee kamertjes krijgen met ontbijt inbegrepen voor 33. Bij de nonnen is er een Nederlands meisje uit Enschede dat hier een jaar verblijft om te zien of het kloosterleven iets is voor haar. Ze komt even kennismaken en zegt dat ze ook nog op bedevaart gaat naar Jeruzalem. We douchen ons en in een keukentje eten we ons avondbrood, we zetten koffie en nemen er confituur en melk uit de koelkast zoals thuis. De verantwoordelijke non brengt ons een brood voor morgenvroeg en toont ons de kast waar de eetwaren voor pelgrims staan maar die hadden we toch al ontdekt en gebruikt, ze wenst ons nog een goede tocht. Als de inwendige mens versterkt is trekken we ieder naar ons kamertje voor hopelijk een goede nacht.
35. Donderdag 17 mei 2007: Limoges-Châlus. Een natte uitzichtloze dag eindigt weer in de hemel.
Als we opstaan en naar buiten kijken zien we dat het nog altijd regent, we ontbijten op ons gemak zodat het wel 7u30 is eer we opstappen in onze regencapes. We stappen langs kleine wegen door de regen, het is Hemelvaart en dat kan wel weer voor problemen zorgen, naar Beynac, St Martin le Vieux tot Flavignac. Hier eten we in een restaurant beefsteak friet, het restaurant is ook weer pas geopend. We trekken daarna naar Les Cars waar er een hotel is en dat willen we nemen maar het hotel is gesloten. Wij vragen aan een dame bij een rusthuis voor een oplossing en die verwijst ons naar het voetbalveld dat wel eens dient voor pelgrimopvang. We bellen aan bij een huis aan het voetbalplein, de mensen verwijzen terug naar het hotel en een dame in de buurt die ons gaat verder helpen. Wij keren terug naar het hotel en bellen aan de achterkant aan maar hoe goed dat die mensen ons ook willen helpen het hotel blijft gesloten. De enige oplossing is verder te stappen naar Châlus. Eenmaal in de stad doen we verschillende hotels aan maar ze zijn allemaal gesloten er valt ons toch een winkeltje op waar de deur open staat en waar we dankbaar gebruik van maken om geholpen te worden. De man en vrouw van de winkel stellen ons gerust, ze gaan zorgen voor een onderkomen, ze geven ons een stoel om op te zitten en er gaat iemand drinken voor ons halen. Hoe die mensen ook hun best doen, in de buurt vinden zij ook geen onderkomen en daarom besluiten ze om ons mee te nemen naar hun thuis. We laten onze natte schoenen in de garage en vullen ze met kranten en krijgen pantoffels om in huis te lopen, we krijgen een mooie kamer met een heerlijk gedekt bed zelfs de verwarming wordt speciaal voor ons opgezet. Nadat we ons in de badkamer gedoucht hebben en ons een beetje hebben omgekleed kunnen we gaan eten, een vijf gangen menu met aperitief en rijkelijk voorzien van wijn. Om 10 uur nestelen we ons tussen de lakens van ons heerlijke bed. Zo zie je maar weer hoe een uitzichtloze situatie verandert in een hemelse oplossing.
We staan op om 6u45 en pakken onze rugzakken in en kunnen ons toilet maken in de badkamer van ons gastgezin waarna we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld krijgen, wat zijn we toch af en toe gelukzakken. Om 7u30 nemen we afscheid van onze weldoeners en gaan op stap eerst via het GR-pad maar al vlug zitten we in hoog en nat gras en even later moeten we gevaarlijk manoeuvreren langs een vijver waarna we besluiten om een drukke weg te nemen. We stappen nu langs de nationale weg N21 en dat is niet interessant wegens veel verkeer met vooral vrachtwagens, er blijft ons echter geen andere oplossing. In La Coquille vinden we een heerlijke rustplaats waar ook het informatiebureau is gehuisvest, een meisje biedt ons drinken aan en geeft uitleg over de weg verderop en zegt dat de meeste pelgrims hier die drukke weg nemen. Aan een tafel met bank eten we onze boterhammen en er is hier een proper toilet en drinkbaar water. We stappen daarna verder langs die vervelende weg naar Thiviers, hier op het stadhuis geven ze ons een stempel en voor een slaapplaats verwijst men naar het Office de Tourisme. Men verwijst ons naar de Camping Muncipal waar we over een blokhut mogen beschikken ( 20). Onderweg hebben we ingekocht en zijn ook bij de bakker langs geweest zodat we verder kunnen tot morgen. We nemen een heerlijke douche, geven onze kleren een beurt en verkennen de camping. Een Nederlands koppel trakteert ons op een biertje en stokbrood met geitenkaas en is benieuw naar ons avontuur. We zoeken nog de weg die we morgen moeten volgen, nemen onze was van de draad, nuttigen ons avondeten en duiken maar weer in ons bedje.
37. Zaterdag 19 mei 2007: Thiviers-Chateau-lEvêque. Nog een engel onderweg.
We staanweer op om 6u30, eten ons ontbijt en vullen onze rugzakken zodat we om 7u30 kunnen vertrekken. Langs kleine wegen gaan we naar Sorges waar we inkopen doen en een pauze houden om dan verder te stappen naar Agonac. Aan een dame bij het stationnetje vragen we de weg naar een hotel waar we willen overnachten. Het hotel en ook de bar is dicht en niemand weet waar er ergens een onderkomen te vinden is tot plots de mevrouw waaraan we de weg hadden gevraagd met de auto bij ons stopt. Ze moet nog gaan werken maar ze wil ons eerst naar een vrouw brengen voor Chambre dHôtes, wij zijn dankbaar en stappen in de auto. Enkele kilometers verder zijn we bij die Chambre dHôtes maar de mevrouw vangt nu moeilijk opvoedbare kinderen op zodat haar kamers volzet zijn, we danken de andere vrouw omdat die nog moet werken. We krijgen eten en drinken aangeboden door onze nieuwe weldoenster, ze zal ons daarna naar Chateau LEveque voeren waar ze een verblijf heeft besproken. Nadat we gegeten hebben rijdt ze ons met haar mercedes eerst naar het kerkje in het dorp en daarna naar ons verblijf. De dame is bij een zangkoor en ze hebben gisteren een concert voor Maria gehouden, ze neemt ook het kleinste kind dat ze opvangt met ons mee in de auto. Weer hebben we zo een goede ziel van een mens ontmoet, waaraan hebben we dat toch te danken. Ze voert ons tot bij de mensen die een verblijf verhuren en brengt ons dan ook tot bij ons verblijf, een heel mooi volledig huis praktisch nieuw( 25). We kunnen hier koken zodat we ons na een douche haasten naar een winkeltje voor een snelle maaltijd, soep, brood en drinken. We hebben genoten van ons eenvoudige maaltijd want voor een pelgrim is dat een feestmaal. We zien nog tv naar de weersvooruitzichten en duiken dan tussen de zuivere lakens in onze slaapkamer.
Om 6u30 is het weer werkdag en rond 7u30 stappen we langs een nationale weg richting Perigeux, we verlaten de drukke weg voor kleine wegen maar besluiten terug de nationale weg te nemen en verdwalen dan een tijdje in de stad. Het is ook beginnen regenen en af en toe lopen we met de capes tot in Gavelle waar we in een bar een koffie en een cola drinken. Aan een huis vragen we de weg maar we kunnen beter onze kaart volgen want die mensen kennen die kleine wegen niet. Uiteindelijk komen we in Montrem terecht waar we boven op een berg op een bankje enkele boterhammen met chocolade eten vooraleer we verder stappen. We hadden gisteren een hotel besproken omdat het zondag is en dan is hier alles dicht, met de eigenaar van een hotel maken we de afspraak om de kamerdeur open te laten zodat we er terecht kunnen. De eigenaar is een Belg waarmee we maandagmorgen kunnen afrekenen, prijskaartje 55. In Montrem zien we een plaatje camping en gaan er aan omdat we moe zijn en ook omdat de prijs voor dat hotel toch een beetje boven ons budget is. We zijn de enige gasten van de camping en kunnen terecht in een caravan voor 15, de uitbater verkoopt ons nog een brood, een paar biertjes, wat oploskoffie en een fles water. We hebben het naar onze zin in die caravan, alles is voorhanden zelfs een toilet en een douche in de caravan en er is een gasfornuis om eten en koffie te maken alsook een ruime zitplaats en een behoorlijke slaapplaats. We wassen er onze vieze kleren en krijgen die droog buiten op een draad, we bezoeken de uitbater nog even en zeggen dat we vroeg willen vertrekken en de sleutel op de deur van de caravan zullen laten. Daarna kruipen we in onze slaapzakken en luisteren naar de geluiden van de natuur maar niet lang want klaas vaak is snel daar.
39. Maandag 21 mei 2007: Montrem-Bergerac. Een uitzonderlijke vrouw, de zoveelste engel.
Na een heerlijke nacht in de caravan gaan we via kleine mooie wegen richting Bergerac. We passeren Grignols, waar we die kamer hadden besproken voor gisteren, Jaure en Villamblard. Hier doen we inkopen bij de bakker, bij de kruidenier en op de markt die hier juist plaats vindt. In een cafeetje eten we dat lekkers van bij de bakker met een cola en een koffie om daarna weer verder te stappen naar Maurens dat we speciaal aandoen omdat er een restaurant zou zijn. Bij aankomst is het restaurant echter gesloten en zetten we ons noodgedwongen op een muurtje om onze boterhammen met salami van de markt op te eten. Nadat het inwendige is versterkt en de benen wat hebben gerust stappen we verder en na 500 m komen we aan een restaurant dat wel geopend is, dat is dan jammer. Nu gaat het via kleine wegen tot ongeveer 6 km van Bergerac waar we op een zeer drukke gevaarlijke baan komen en net als we aan het bord Bergerac komen stopt er een auto aan de overkant waaruit een dame stapt die ons aanspreekt. Ze vraagt of we naar Compostela gaan en of we dan alstublieft bij haar willen overnachten en eten, ze zal ons morgenvroeg op dezelfde plaats afzetten om de tocht verder te zetten. Wij kunnen dat aanbod niet weigeren en stappen in de renault espace voor een ritje van enkele kilometers naar haar landhuis. Het is een groot gerenoveerd landhuis met een stuk grond van 7.5 ha, een zwemvijver, een zonnedouche en enkele mooie zithoekjes en zelfs een plaatsje om buiten te slapen als de weersomstandigheden goed zijn. De dame is reeds 18 jaar weduwe, ze heeft het huis gekocht samen met haar man zaliger die er niet van heeft kunnen genieten, en heeft toen besloten om hier te blijven want ze is Zwitserse van geboorte. Het huis is een pracht ook binnen en overal zie je de expressie van die speciale vrouw, boeken en andere attributen tonen dat deze dame weet wat leven is. Op de deur van onze kamer staat een bordje Chambre damis,we nemen er onze intrek en douchen ons in haar badkamer om nadien nog een rondgang te doenen ook de vakantiewoning die ze zomers verhuurt te bezien. Ze heet Irène Heer en leeft hier in dat grote huis samen met haar hond Lea en lijken hier beiden zeer gelukkig. S Avonds eten we aan een tafel buiten aspergesoep, spaghetti, salade en een yoghurt als nagerecht met een rosé wijntje van de streek want Bergerac is een gekend wijngebied. We keuvelen nog een beetje in het Duits en ik mag iets in haar vriendenboek inschrijven en dat doe ik in mijn moedertaal het Nederlands dat ze wel kan ontcijferen als ze wil. Daarna is het tijd om te gaan slapen want na een warme dag en 40 km wandelen is men aan rusten toe.
40. Dinsdag 22 mei 2007: Bergerac-Castillonnes. Een armzalig pelgrimsverblijf.
Onze lieve gastvrouw serveert ons een ontbijt met koffie en fruitsap, zelf is ze niet goed uitgeslapen en zegt dat dit voor haar midden in de nacht is maar voor ons pelgrims is het al laat. Ze brengt ons terug tot de plaats waar ze ons heeft opgepakt en we nemen afscheid met een goed gevoel aan beide kanten denken we. We verdwijnen in de anonimiteit van de stad en doorkruisen die stad richting Montbassillac. Dan komen we in een wijngebied met af en toe ook een kersenboom, waarvan we moeilijk kunnen afblijven want die kersen zijn rijp en lachen ons toe. In Issigeac houden we een pauze, we eten er een pizza en drinken een pintje en een cola want het is vandaag voor het eerst weer broeiend heet. Na onze pauze trekken we verder naar Castillonnes waar we om 17 uur aankomen. Op het infobureau krijgen we een stempel en men verwijst ons naar het gemeentehuis voor een verblijfplaats. Op het gemeentehuis krijgen we de sleutel van ons verblijf, het is een klein kot tegen de kerk gebouwd met 2 bedden, een tafel,een vuurtje met 2 pitten en een lavabo. Alles heel vies zodat we eerst de bedden aftrekken en de matras, gelukkig met plastiek overtrek, afschrobben en ook de tafel en vloer krijgen een schrobbeurt. Een nonnetje van ernaast kwam reeds met beddengoed maar zag dan dat we zelf een slaapzak mee hadden, we vragen haar wel of we onze was bij hen op de waslijn mogen drogen wat uiteraard geen probleem is. De toiletten van ons verblijf vandaag bevinden zich achter de kerk, type Frans en vies. We doen onze inkopen in het stadje, we eten aan de pas gepoetste tafel en daarna is het bedtijd na weer een uitputtende dag.
41. Woensdag 23 mei 2007: Castillonnes-St. Pastour. Na een pelgrimsverblijf gisteren nu weer alle luxe.
Vanaf onze slaapplaats haasten we ons naar de franse wcs achter de kerk, er is toch niemand die ons hier ziet. We eten een beetje en pakken onze rugzakken in zodat we om 7 uur weer op pad zijn. We stappen via Montauriol naar Moulinet, dan naar Beauges en Saint Pastour waar we eten in een restaurant. Aan de dienster in het restaurant vragen we of er hier slaapplaatsen zijn en even later blijkt er een meneer te zijn die ons gaat meenemen naar een camping á la ferme voor een verblijf in een luxe appartement voor 15. We hadden gedacht te stappen tot Monclar maar daar blijkt er geen mogelijkheid om te overnachten te zijn en met ons verblijfop die camping zijn we erg blij. We beschikken over een keuken, badkamer, verschillende slaapkamers, buitenterras en vijver met kikkers en vissen en een entourage met een grote vijver waar we naartoe kunnen wandelen maar daarvoor bedanken we want we hebben genoeg gewandeld. Er staan ook kersenbomen waar ik ons dessert voor vanavond heb geplukt, de baas heeft me zien plukken denk ik want s avonds als ik bij hem langs ga zegt hij dat er kersenbomen staan waar we van mogen plukken, hij schenkt me ook een vol glas aperitief in en doet zijn verhaal van restauratie van de boerderij tot camping en zegt ook dat hij bij het Franse leger in dienst is geweest. De camping bestaat uit de woning van hen met ook een vijver, de woning die wij betrekken, verschillende stacaravans, een zwembad met een ligweide en een wandelgebied met een grote vijver. We gaan nog inkopen doen in het stadje dat niet zo ver ligt en maken het ons gezellig in ons huisje want het is prachtig weer en na ons eten genieten we van ons vijvertje met een pintje en een cola. Aan deze heerlijke avond maken we een einde omdat we morgen weer vroeg willen vertrekken en nestelen ons in ons bed.
42. Donderdag 24 mei 2007: Saint Pastour-Port Sainte Marie. De zoveelste engel, Frankrijk lijkt wel de hemel.
Deze nacht heeft een onweer voor verfrissing gezorgd met gevolg dat zowat onze hele kamer onder water staat, het venster stond enkel tegen en is opengegaan. We ruimen zo goed als mogelijk dat water op eer we aan ons dagelijks ritueel beginnen en kunnen toch nog om 6u55 opstappen. Eerst gaan we naar Monclar waar we bij een bakker een paar croissantjes kopen, die we uit de hand opeten,daarna stappen we naar Laparade, waar we een koffie en een cola nuttigen, en dan gaat het naar Aiguillon. In Aiguillon denken we een verblijf te vinden maar bij het infobureau zegt men dat hier niets is voor pelgrims en dan komt er toch weer zo een engel uit het niets, een dame zegt ons dat in het volgende dorpje wel een onderkomen is en dat ze ons wel zal voeren tot daar. De dame moet eerst nog haar dochter en een buurjongen van school halen en komt ons dan oppikken voor een verblijf in Port Saint Marie. Voor 20 kunnen we hier slapen, er zijn vele bedden maar geen zuivere matrassen, we zoeken ons het beste eruit en na een welverdiende douche gaan we inkopen doen. Later op de dag komt er nog een pelgrim die een bed boven neemt en waar we voor de rest niets mee te maken krijgen. We verkennen na het eten nog even de weg die we morgen moeten nemen en kunnen dan met een gerust gemoed gaan slapen.
We staan op om 6 uur, na een wasje en een plasje eten we onze boterhammen zodat we om 6u55 kunnen opstappen. We gaan vandaag weer langs de weg stappen maar die is niet erg druk, we komen achtereenvolgens in Vianne, Lavardac, Andiran waar we om 12 uur onze boterhammen eten en bereiken daarna rond 13u30 Mézin. Het toeristisch bureau is open en ze raden ons aan om een kamer te nemen in Hotel-restaurant Les Sept Princes. We bespreken er een kamer ( 19.60) en eten er ook de dagmenu ( 22.10) waarna we een douche nemen en nadien gaan we nog wat inkopen in de stad. De weg vandaag was vrij vlak tussen akkers en fruitbomen, voor de middag was het vrij fris maar de namiddag is drukkend warm en voor de volgende dagen verwacht men fris weer met regen. Rond 19 uur gaan we nog een sandwich eten zodat we met gevulde maag in ons bed kunnen kruipen.
44. Zaterdag 26 mei 2007: Mézin-Eauze. Op het pad vanuit Le Puy.
Het is 8u10 vooraleer de regen een beetje menselijker wordt om te kunnen vertrekken, het wordt zelfs even droog, maar daarna worden we de ganse dag drijfnat. We komen vandaag in Montreal de Gers op het pelgrimspad vanuit Le Puy en nu zijn er veel meer pelgrims. Onderweg ontmoeten we een Franse pelgrim met een hond, hij en de hond zijn ook drijfnat en in de slaapplaatsen voor pelgrims kunnen ze niet terecht, ze moeten dus kamperen in de regen. Nat tot op ons lijf komen we om 13u30 in Eauze aan, we gaan nog snel eten in een restaurant en gaan daarna naar het info de tourisme waar men ons de code geeft voor de deur van een verblijf. In de gîte zit een Zwitsers koppel met een kindje van 20 maanden dat ze dragen bovenop de rugzak, het kindje is in goede doen en krijgt natuurlijk alle aandacht. De Zwitsers vertellen dat ze vertrokken zijn van thuis met een paard maar dat was iets te omslachtig. Naast ons zijn er nog enkele Fransen, een Duitse en een Nederlander, die allemaal trachten om hun kleren droog te krijgen op een droogrek op de gang. Wegens het slechte weer is er niemand die nog het GR-pad volgt, wij hebben daarom op een stratenplan een pad over kleine wegen uitgezocht voor morgen en ook gebeld naar een slaapplaats inLanne Soubiran want op dit pad reserveren ze wel allemaal hun slaapplaatsen. De prijs van de gîtebedraagt 18. we hebben in de stad nog inkopen gedaan en kunnen hier in de keuken ons avondmaal gebruiken en dan maar slapen zodat we de regen niet meer zien.
45. Zondag 27 mei 2007: Eauze-Lanne Soubiran. Gastvrije joviale Nederlanders op ons pad.
Om 6 uur ontwaakt de gîte en dan moet iedereen zich wassen, kakken en eten, een heel gedoe maar we zijn toch op pad om 6u55. Als we vertrekken is het droog maar na 500 meter begint het toch weer te regenen zodat we weer in onze regencape moeten kruipen. Even later klaart de lucht weer uit en wordt zelfs helder blauw zodat we in onze fleece kunnen stappen en nog wat later zelfs in ons hemdje alhoewel toch vrij fris. Het stappen gaat vrij vlot, we komen door wijngaarden en overstroomde velden want het heeft hier serieus geregend. In Sauboires zien we een gîte waar drie personen zich klaar maken om te vertrekken, ze zeggen goede morgen en zullen deze avond ook in Lanne Soubiran zijn vertellen ze ons. Dan gaat het naar Manciet en Nogaro, onderweg ontmoeten we een Nederlandse pelgrim Frans uit Eindhoven die samen met een Fransman stapt. Een bevriend koppel van deze Frans volgt hem enkele dagen met de caravan en op een keer staat die naast de weg, ze schenken ons koffie en koekjes en zorgen voor een afwisselend gesprek. Daarna stappen we samen met Frans en zijn vriend naar Nogaro waar zij blijven terwijl wij verder gaan. We kopen hier twee sandwiches en ook een paar chocolade koeken en eten die even verder in een bar op met een koffie en een cola om daarna onze weg te vervolgen naar Lanne Soubiran. We komen aan in de gîte en zijn helemaal alleen, de dame die ons ontvangt verkoopt ook levensnoodzakelijke dingen zodat we niet gaan verhongeren want het is zondag. Het verblijf is een oude boerderijvan vakwerk en oogt zeer mooi met een prijskaartje van 2*13= 26. Een hele poos later komen ook de drie fransen, die we deze morgen zagen, aangestrompeld en die nemen hier ook hun intrek. Het zijn twee broers en een zus die samen deze tocht doen, het betreft eigelijk een tweeling en hun oudere broer. De hemelsluizen zijn weer geopend en we gaan dan ook maar weer vroeg naar bed.
46. Maandag 28 mei 2007: Lanne Soubiran-Miramont-Sensacq. In de streek van de foie gras.
De ganse nacht heeft het geregend want van slapen is er niet veel in huis gekomen wegens een uitgebreid Frans snurkconcert. We staan zoals iedere dag op om 6 uur, we eten beneden onze boterhammetjes met koffie en besluiten op te stappen alhoewel het serieus regent. We lopen ook nog verkeerd maar corrigeren langs een andere weg, verder worden we op een keer begroet door een man die ons naar binnen roept. Hij heeft Nederlandstalige op bezoek die hier bij een sprookjesevenement betrokken zijn. We krijgen lekkere koeken en brood,fruitsap en koffie, wat een gastvrijheid. We nemen even later afscheid want we moeten verder en gaan op pad naar Aire sur lAdour waar we de dagmenu eten in een restaurant. Terwijl we zitten te eten is er een stortbui en we achten ons gelukkig dat we daar niet in zijn. Na het eten stappen we verder en worden getrakteerd op hagel en wind zelfs zo hevig dat we achter een boom met het gezicht tegen elkaar moeten schuilen. De wegaanduiding is ook zoek zodat we aan een huis moeten aanbellen, deze mensen weten dadelijk wat we zoeken. Ze wijzen ons de weg en zeggen dat dit dagelijks voorkomt. Nog enkele pittige buien zorgen voor afwisseling tot in Miramont waar we onze slaapplaats hebben besproken maar in het dorpje aangekomen is het nog drie kilometer eer we ter plaatse zijn. We bellen de eigenaar en vragen of die weg geen omweg is voor morgen maar hij stelt ons gerust en wil ons zelfs komen halen maar dat achten wij overbodig. Bijna aan ons verblijf begint het weer te stortregenen en dan stopt er een wagen, het is de eigenaar die dacht dat we nog verder van huis waren, we stappen in voor de laatste paar honderd meter. We beschikken hier beneden over een tweepersoonskamer met een keuken en een badkamer, er zijn ook kamers boven. We liggen hier samen met een Duits koppel dat zowat op vakantie is in plaats van op pelgrimstocht want ze doen maar kleine afstanden en genieten in luxueuse verblijven. Bij de boer kopen we foie gras en ganzenborst in bonen dat we opwarmen en eten met noedels, heel lekker hoewel ik niet ben voor dat dierenonheil. We kunnen hier eens lekker genieten van al die luxe maar het heeft natuurlijk zijn prijs 55. Weer zitten we vroeg tussen de veren, het zullen hier wel ganzenveren zijn, en hopelijk hebben we een goede nacht.
47. Dinsdag 29 mei 2007: Miramont-Sensacq-Arthez de Béarn.
Om 6 uur zijn we weer uit die (ganzen)veren, we ontbijten op ons gemak en zijn tegen 7u20 op pad. We volgen eerst de GR maar ploeteren er alweer door de modder zodat we besluiten terug te keren en via kleine wegjes te stappen. Het eerste dorp dat we tegenkomen is Pimpo en daar aan de kerk raadt een vrouw ons aan om toch weer de GR te nemen het zou allemaal verharde weg zijn wat later ook blijkt. In Aviaziguet pauzeren we in een bar en gebruiken er een paar croissantjes met een koffie en een cola en stappen dan verder tot Morlanne waar we onze boterhammen opeten op een speelpleintje. Van hieruit stappen we naar Arthéz de Béarn waar er een gîte is, we gaan eerst naar de gîte maar besluiten toch om op de mairie ons verblijf te bevestigen. De gîte loopt goed vol en wij betwijfelen of dat allemaal pelgrims zijn. We doen inkopen, douchen ons en maken in de keuken een warme maaltijd vooraleer al die anderen aan het knoeien gaan, gehaktballen in tomatensaus en soep. Nog even de weg voor morgen gaan verkennen en daarna komt ook een dame die de inschrijving bevestigt en casseert 16 zodat we stilaan weer ons bed kunnen opzoeken. Er kwam deze namiddag ook een oudere vrouw die deed alsof zij hospitalera was maar daarvoor had men ons op het gemeentehuis gewaarschuwd.
48. Woensdag 30 mei 2007: Arthéz de Béarn-Naverrenx.
We staan vroeg op, pakken onze spullen stil in het donker in om onze snurkcollega niet te storen. Als we pas onder zijnkomt ook dat snurkwonder en zegt doodleuk goede morgen. Wij zijn in alle staten: laat hij ons in het donker sukkelen en doet of hij slaapt om daarna als wij weg zijn het licht aan te doen en zelf op te staan. We eten er een paar boterhammen met chocolade of smeerkaas en zijn rond 6u 50 aan het stappen. Achtereenvolgens komen we door Lacq, Lagor, Mourenx tot Vielleségure waar we op het dorpsplein op een stenen bank onze boterhammen eten en dan op zoek gaan naar een toilet. Een vrouw die ons opmerkt nodigt ons uit om bij haar het tuintoilet te gebruiken en dat nemen we dankbaar aan, ze vraagt of we nog drinken moeten hebben maar dat hebben we in overvloed. Nadat we afscheid hebben genomen van de dame stappen we naar Navarrenx waar we om 13u30 aankomen. We kunnen een gîte nemen of op de camping logeren, we kiezen de laatste oplossing, zetten ons tentje op en gaan winkelen in grootwarenhuis Chopi. In het info de tourisme zegt men ons dat er een pelgrimsviering is in de kerk om 18 uur waar we aanwezig willen zijn.Na de viering in de kerk worden we rondgeleid door het kleine stadje en uitgenodigd op een drink, het is er gezellig en er is zelfs een Belgische dame aanwezig. Daarna keren we terug naar de camping en leggen ons te slapen in ons tentje.
49. Donderdag 31 mei 2007: Navarrenx-Ostabat. Baskisch met een stijve tong.
Als we om 5u45 opstaan regent het weer daarom maken we ons langzaam klaar, ruimen ons tentje op en besluiten om 7 uur om toch maar te stappen. We gaan via Nabas naar Aroue waar we een eetpauze houden en de Duitser Tilo, die we kennen van het avondgebed van gisteren, ontmoeten. We stappen samen verder nadat ik op de mairie de weg ben gaan vragen naar Olhaiby waar we een kerkje bezoeken en iets drinken. Dan stappen we verder tot Uhart-Mixe via het escargotspad, dit pad is aangegeven door plaatjes met slakken en is voor ons een kortere weg. In het dorpje aan de grote baan ligt een bar die ook dienst doet als gîte want er staat een caravan en enkele tenten, wij drinken er een cola terwijl er voor Tilo een boodschap is van twee dames en hij blijft iets langer. Via het GR-pad komen we in de stromende regen aan in Ostabat en zoeken er een slaapplaats. De eerste slaapplaats die we tegenkomen is natuurlijk volzet en ook de volgende gîte zit vol daarom gaan we naar de gîte á la ferme waar we voor 50 kunnen slapen en eten. We gaan nadien nog inkopen in het dorpje en keren terug voor ons avondmaal. Het eten bestaat uit een schotel met hesp en paté gevolgd door soep van vermicelli en dan worst met bonen en als afsluiter een schijf kaas met jam en koffie. Het eten wordt geanimeerd door een Bask die allerhande liedjes in de Baskische taal zingt. De gasten doen meer en meer mee navenant de wijn vloeit die rijkelijk wordt ingeschonken. Om 22 uur stop de animatie en haast iedereen zich naar bed.
Om 6 uur staan we op en in de eetruimte maken we een koffie en smeren er onze boterhammen, we hoeven ons niet te haasten want het regent nog maar eens. We verhuizen naar de uitgang en wachten tot 7u10 alvorens de omstandigheden beter zijn om te stappen. We volgen de GR en zitten alras in de modder daarom nemen we verder de route nationale die een brede vluchtstrook heeft en waar het eigenlijk ongevaarlijk stappen is. Om 10u30 houden we een pauze in een bar samen met een Nederlands koppel, we drinken ieder 3 kopjes koffie want buiten is er weer een zondvloed. Als de regen wat minder is stappen we verder naar Saint Jean, we bezoeken het Jacobshuis waar we zeer goed ontvangen worden en waar we documentatie krijgen over de Camino Francés ingedeeld in etappes met slaapplaatsen, afstanden en hoogteverschillen. Ze wegen hier ook de rugzakken, die van ons wegen respectievelijk 12 en 15 kilogram. Nu zoeken we een plaats waar we iets kunnen gebruiken, we eten er een omelet en ontmoeten nog eens het Nederlands koppel dat hier de trein naar huis gaat nemen. Nadat we gegeten hebben stappen we nog 8 km verder naar Orisson. We hebben daar deze morgen een slaapplaats gereserveerd in een tentje. Het is maar 8 km tot aan de refugio en die zijn serieus bergop maar ook met mooie uitzichten, om 15u30 komen we daar toe. Ze tonen ons de tent die is opgesteld op houten paletten met binnenin matrassen en dekens zodat we wel goed zullen slapen. Nadat we ons hebben gedoucht en ons tentje hebben ingericht gaan we zien wat de pot schaft want hier is avondeten en morgenbrood inbegrepen, prijskaartje 46.
Al voor 7 uur zijn we klaar voor het morgenbrood, we wachten buiten tot de deuren van het gebouw open gaan en kunnen dan genieten van ons ontbijt. Het morgenbrood bestaat uit stokbrood, jam, koffie en fruitsap. We doen ons te goed aan dat lekkers want we moeten hard gaan werken vandaag en beginnen daar om 7u20 aan. Buiten praten we even met twee Japanners, een is 76 jaar maar hij heeft in zijn leven de mount Everest en de mont Blanc reeds beklommen en is dus wel wat gewend. Bij het vertrek is het nog droog maar het ziet zwart van de regenwolken zodat we nog wat kunnen verwachten. Onderweg ontmoeten we een Bask die via een geitenpaadje op onze weg uitkomt, hij is hier geboren en kent er ieder pad en elke herder en we gaan ook samen aan die herders goede dag zeggen. Verder weet hij alles tot in detail wat hier te zien is. Het is ook gaan regenen zodat we in de capes moeten stappen en als het pad onbegaanbaar wordt leidt de Bask ons langs kleine paadjes tot aan de fontein op Spaans grondgebied. De afdaling naar Roncevailles is zeer modderig en zelfs gevaarlijk om een uitschuiver te maken, gelukkig hebben we een stuk asfalt kunnen nemen in plaats van de afzink door het bos. In Roncevailles aan het klooster worden we overrompeld door massas Spanjaarden die hier op visite zijn met ontelbare bussen. We wurmen ons door de menigte en geraken zo toch aan een stempel voor onze credential. Het is feestdag in Navarra vandaar die drukte. In een bar nemen we een pauze met een koffie en een magdalenaatje en besluiten verder te stappen eerst tot Burguette maar daar zijn ook feestelijkheden. We geraken er toch aan een bocadillo en een drankje waarna we verder gaan tot Espinal. Hier zoeken we een onderkomen, het eerste is completo en men stuurt ons naar de supermercado om de hoek waar we een appartementje krijgen voor 35. We nemen onze intrek in het luxe appartement, doen er onze was en plas en kunnen er ook koken. We kopen in de supermercado een snelle maaltijd, wat brood, toespijs en ook drinken zodat we ons energieniveau terug op niveau krijgen na zo een zware regendag in de bergen. In het gebouw hier komen ook nog twee Franse vrouwen en een Antwerps koppel logeren. De tocht door de Pyreneeën is misschien wel de mooiste etappe op weg naar Santiago maar door de regen en de mist hebben we niets gezien en zijn nat en verkleumd toegekomen. Alvorens te gaan slapen hangen we onze tent in de badkamer want die zit reeds een paar dagen nat in mijn rugzak. Daarna leggen we ons te rusten want morgen is het weer werken geblazen.
We staan op om 5u45 omdat we onze tent nog moeten opruimen en genieten nog van een koffie en een paar boterhammetjes tot we vertrekken om zeven uur. Het pelgrimpad is eerst zeer vettig en glibberig van de regen van vorige dagen maar een tijd later komt zelfs de zon onze dag verblijden. Na zoveel regen nog eens zonneschijn met dragelijke temperaturen van zowat 22 graden, in Zubiri in een bar eten we geroosterd brood met confituur en honing en drinken er een koffie en een cola. Na onze braspartij vervolgen we naar Larrasoaña waar we in 2001 hadden overnacht, we dachten er een winkeltje te vinden maar helaas, daarom besluiten we om verder te gaan naar Pamplona. Het is een mooi pad langs een kabbelend beekje in de schaduw van de bomen langs de oever. In Arre op 5 km van Pamplona gaan we een stempel vragen bij de broeders in de refugio en stappen daarna naar Pamplona waar we de kamer in een refugio delen met een Italiaan, een Deen, Spanjaarden en wie weet wat nog allemaal. We douchen er ons en gaan in de stad nog wat eten en kopen het noodzakelijke in die kleine dure winkeltjes. De jonge Italiaan van op onze kamer die aan de keukentafel zit te tekenen terwijl ik wat notities neem maakt daar ook een tekening voor mij, wat ik wel waardeer. We gaan weer vroeg naar bed zoals dat een pelgrim past.
Om 6 uur staan we op in de stampvolle albergue met welgeteld 3 WCs, ik vraag op de kamer aan de mensen die nog niet opgestaan zijn of we het licht kunnen aandoen en jawel het lukt en even later zijn in alle kamers de lampen aan. We kunnen hier voor 2 ontbijten bij de zusters, het ontbijt bestaat uit twee zoete koekjes met koffie. We vertrekken door de stad in gezelschap van een Braziliaan maar die laat ons verder gaan eens hij buiten de stad is, voor hem gaan we te snel. Al snel komen we voorbij de windmolens op Alto del Perdón, hier staat een kunstwerk om te duiden dat de sterrenweg en de windweg zich hier kruisen en we komen ook voorbij een aandenken voor de Belgische pelgrim Koks Frans die hier het leven liet. Op de berg is er veel wind en het is er koud zoals gewoonlijk, we haasten ons naar beneden door een mooi natuurpark maar overeen moeilijk pad met allemaal losse stenen. Er zijn wel mooie vergezichten die geaccentueerd worden door strepen zonlicht. We komen in Puenta La Reina aan om 12 uur en vragen in de albergue een stempel want om hier halt te houden is het nog te vroeg daarom eten we in een restaurant het pelgrimmenu waarna we verder stappen naar Cirauqui. Onderweg ligt er toch nog een verraderlijke heuvel maar we worden ter plaatse beloond met een mooie albergue, van de mensen van gisteren heeft enkel de Deen Jens hetzelfde traject als ons afgelegd.
54. Dinsdag 5 juni 2007: Cirauqui-Los Arcos. Niet alles is wat het lijkt.
De albergue ontwaakt om 6 uur en om 6u40 zetten we onze eerste passen naar Los Arcos, de Belgische albergue. We komen voorbij Lorca en Vilatuerta, waar we een hapje kopen bij een bakker en dat al stappend verorberen. In Estella de volgende stad herkennen we de refugio waar we vorige keer logeerden en drinken in de bar naast die refugio een koffie en een cola waarna we verder stappen naar Villamayor de Montjardin. Hier eten we een bocadillo en kunnen er dan tegen tot in Los Arcos. We zien er uit naar de Vlaamse mensen die daar als hospitaleros zijn maar dat valt tegen want als we vragen om ons tentje mee naar België te nemen zeggen ze dat ze nooit thuis zijn. We verstaan dat ze ons niet willen helpen, ze verwijzen naar de post maar dat willen we juist vermijden. Ik vraag of er geen Limburgse hospitaleros komen en in eerste instantie vindt hij er geen. Wij willen hen niet meer lastig vallen en besluiten om de tent dan maar mee te nemen tot in Compostela. Later die dag komen er enkele fietsers langs om goede dag te zeggen en een stempel te halen, het zijn Belgen en ik ken er eentje, Theo Peeters, wat een toeval, ik moet mijn broer de groeten doen want zij zaten vroeger samen in de klas. Als de fietsers vertrokken zijn wil de hospitalero toch nog eens zien of we ons tentje aan iemand anders kunnen meegeven en nu blijkt dat er een koppel uit Tessenderlo komt als toezicht in juli. Ik krijg de telefoonnummer en bel de man, hij is heel vriendelijk en wil heel graag dat tentje mee naar Belgie brengen zodat ik het bij hem thuis kan oppikken, wat een verschil met de mensen die nu daar zijn. We gaan daarna eten in een restaurant en nadien gaan we naar de pelgrimmis in de wondermooie kerk. Na de mis roept de pastoor de pelgrims samen en geeft ieder een gebedsprentje in zijn eigen taal, hij begroet ook ieder pelgrim in zijn taal. Na de zegen trekken we naar de albergue en praten nog een beetje met een Vlaamse pelgrim uit Mol en drinken een glaasje wijn alvorens we het bewuste voor het onbewuste ruilen.
Verlost van ons tentje en een gidsje goed voor meer dan 2.6 kg stappen we om 6u35 richting Viana waar we in een bar een koffie en een cola bestellen en ons oud stokbrood opeten. Daarna gaat het naar Logroño waar we s middags de menu del dia eten, onderweg lopen we door de wijnstokken van de Rioja en ook het stempelvrouwtje van 2001 is er nog net voor we de stad binnen komen. Na ons middagmaal trekken we verder naar Navarrete maar de albergue is net vol, de dame voor ons kan nog terecht. De Spaanse hospitalero stelt ons gerust en zorgt voor een plaats in een wijnkelder in Sotés drie kilometer hier vandaan. We moeten wachten op de man van de wijnkelder die ons komt halen en ondertussen drinken we een pintje in de bar naast de albergue want het is vandaag terug mooi zonnig weer. In een BMW voert de wijnboer ons naar zijn bodega, een oude wijnkelder met grote vaten die hier liggen te rijpen en waarvan we later nog mogen proeven. Het is een mooie slaapplaats met morgenbrood inbegrepen voor de prijs van 24. In het dorpje, op 100m van de slaapplaats gaan we een bocadillo eten en even later leggen we ons te slapen in de buurt van de wijnvaten, een heel koele slaapplaats. We zijn er samen met twee Duitsers en vier Italiaanse fietsers.
56. Donderdag 7 juni 2007: Sotés-Santo Domingo De La Calzada.
We kunnen om 6u30 ontbijten in de wijnkelder zodat we rond 6u50 op pad zijn. Het is mooi weer en we stappen eerst twee kilometer over asfalt vooraleer we terug op de camino zijn. Achtereenvolgens komen we in Najera en Azofrawaar we twee Belgische vrouwen tegenkomen, eentje uit Achel en de ander van Lommel. In een bar bestellen we een cola en onderhouden ons met die dames. Het zijn luxe pelgrims zeggen ze zelf, ze stappen zonder rugzak en hebben hun verblijf vooraf besproken, zo doenze ieder jaar een deel van de camino. Daarna stappen we naar Cirueña waar we in een bar een middagmaal gebruiken 19, gelukkig geen kip want die kan hier wel eens terug beginnen kakelen. Nu nog zes kilometer stappen tot in Santo Domingo waar we in de albergue een kamertje voor drie bekomen. In een winkel kopen we ons avondmaal, fruit en drinken. We zitten nog altijd in de Rioja dat ziet men onderweg aan de vele wijngaarden maar stilaan komen er weer korenvelden met bevloeiingskanalen. Het weer is voor het eerst zeer warm en dat is een mogelijke trend voor de volgende dagen. In de alberge in de eetzaal gebruiken we ons avondeten en daarna is het weer bedtijd voor de pelgrims.
Dag 57, Santo Domingo De La Calzada - Villafranca Montes de Oca.
57. Vrijdag 8 juni 2007: Santo Domingo De La Calzado-Villafranca Montes de Oca.
Om 6u20 ontwaakt de hele refugio, wij staan reeds klaar om te vertrekken. Eerst nemen we afscheid van een Belg met zijn Duitse vriendin en stappen dan via Grañon en Redicilla naar Belorado waar we een koffie, een cola en twee chocolade koeken eten. Daarna gaan wij naar Villafranca Montes de Oca waar we de menu del dia eten en de albergue opzoeken. Nadat we onze was en plas gedaan hebben gaan we terug naar de bar om onze dorst te lessen want het is weer snikheet. Om 17u doen we onze inkopen in het lokaal winkeltje waarna we in de albergue ons avondmaal gebruiken. We buurten nog wat met een Duitser bij een fles wijn onder een afdak op de koer en zoeken even later weer ons bedje op.
58. Zaterdag 9 juni 2007: Villafranca Montes de Oca-Burgos.
Al heel vroeg rommelen enkele pelgrims hun zaken bij elkaar om te vertrekken en ook wij vertrekken om 6 uur in de duisternis. Eerst is er de beklimming van Monte de Oca en daarna gaat het vlak door een dennenbos naar Altapuerca. Hier nemen we een pauze in een bar en klimmen daarna naar de heuvel altapuerca waar er vondsten uit de oertijd zijn gedaan. Onderweg wisselen regen en zon elkaar af zodat wij elke keer de regencape aan en uit moeten doen. Boven op de berg moeten we een schaapsherder laten voorgaan, hij heeft een kudde van 800 schapen en 5 honden. Daarna gaan we naar Burgos over vooral asfalt en onderweg in een klein dorpje met een bar drinken we nog een frisse cola. Eenmaal in Burgos zoeken we een plaats om iets te eten want de albergue ligt aan het andere einde van de stad. We eten er in een restaurant twee bocadillos met twee consumpties 13.90 en stappen daarna naar de albergue. Hier betalen we 6 voor ons verblijf in houten barakken met sanitair zonder warm water en een immens grote slaapzaal. Het stinkt er naar zweetvoeten en wat weet ik nog allemaal zelfs zo hard dat de hospitalero geurstokjes verbrandt om de eigenlijke geur te verbloemen. Het is erger dan een varkensstal en ik heb de indruk dat de meeste mensen helemaal geen pelgrims zijn maar gewoon toeristen die deze albergue gebruiken als goedkoop verblijf in deze toch wel grote stad. We bezoeken nog een winkel om eten voor vanavond en morgenvroeg te kopen en eten buiten aan een tafel ons avondmaal. We ontmoeten twee jonge Belgische fietspelgrims uit Lier en een pelgrim uit Mechelen die ook van thuis uit aan het stappen is alsook twee Nederlandse koppels die onderweg zijn met hun fiets. Na zoveel Frans, Spaans en wat nog allemaal zijn we gelukkig om onze eigen taal nog eens te spreken. Later begint het te regenen en het slaapvertrek loopt stilaan vol maar van slapen zal er wel niet te veel in huis komen.
Wij staan op om 5u30 omdat we toch niet kunnen slapen en alhoewel het regent, wat het overigens de ganse nacht heeft gedaan, gaan we naar een vertrek om ons morgenbrood te eten met een koffie uit de automaat. We haasten ons niet wegens de regen maar wonder boven wonder houdt de regen op zodat we kunnen stappen. Onderweg in Sambol kopen we enkele bananen en een appel en in een bar drinken we een koffie en een cola met enkele koeken. In Hontanas waar we om 12 uur voorbij komen eten we de dagmenu 17 en stappen daarna verder naar Castrojeriz waar we ons huisvesten in een albergue bij een camping. We liggen in een grote hal met enkele Spanjaarden, drie Duitsers, een Portugees en een Estse. Er is zoveel plaats zodat we heel ver uit elkaar liggen en geen hinder van elkaar ondervinden. Lisette verzorgt er een blaar aan de voet van een Duitse pelgrim. We gaan nog de stad in om een bocadillo te eten, zoeken de weg voor morgenvroeg, nestelen ons daarna in onze slaapzakken en weten niet eens wanneer de anderen zijn gaan slapen.
60. Maandag 11 juni 2007: Castrojeiz-Poblacion de Campos.
Na een heerlijke nacht wekt onze horloge ons om 5u30, we nemen onze spullen en trekken naar het hoofdgebouw waar we ons toilet kunnen maken en ook kunnen eten. Om 6 uur vertrekken we voor onze zoveelste dagtocht. We krijgen dadelijk een vreselijke beklimming voorgeschoteld, het betreft de berg Mostelares, met een wondermooie zonsopgang die men hier zelfs aan het filmen is. De beklimming in de frisheid van de morgen valt best mee want we weten uit 2001 dat diezelfde beklimming in de middagzon dodelijk is. Na de beklimming bevinden we ons op een plateau en vervolgen naar Itero de la Vega waar we in een bar enkele bananen, een appel en een consumptie bestellen om dan onze weg verder te zetten naar Frómista. We komen onderweg voorbij een pelgrimshospitaal dat nu als albergue dienst doet en waar we een kijkje nemen. In het stadje kopen we onze dagelijkse benodigdheden want verderop is er niets te verkrijgen. Nadat we een tijd het Canal de Castilla met ook een sluizencomplex hebben gevolgd komen we uiteindelijk in Poblacion de Campos aan en vinden er een kleine albergue met meestal bekende gasten. Er is hier toch een winkeltje en een bar, de winkel zou om 17 uur openen daarom besluiten we om een pintje te drinken in de bar waar we wat praten met een Duitser. Er komt ook een oude demente dame bij ons aan de tafel zitten maar die kennen ze hier en ze krijgt een koffie van de zaakvoerder. We begeven ons daarna naar de winkel maar die is niet open en na een tijdje wachten komt de barman uit de vorige bar de winkel open doen. Hij vertelt ons dat de winkeluitbater in zijn bar aan het kaarten en vooral aan het drinken is. Wat we nodig hadden hebben we toch gevonden zodat we terug naar de albergue gaan en aan de tafel ons avondbrood eten. Het is hier toch gezellig met al die meestal gekende pelgrims, we maken zelfs een groepsfoto. Het is weer slaaptijd, wij kruipen in onze slaapzakken en leggen ons op de dubbele matras op de grond. Omdat wij het enige koppel zijn hebben we die matras gekozen, later blijkt dat niet zo verstandig want we liggen er helemaal niet comfortabel.
Dag 61, Poblacion de Campos - Calzadilla de la Cueza.
61. Dinsdag 12 juni 2007: Poblacion de Campos-Calzadilla de la Cueza.
Om 5u30 staan de meeste pelgrims hier op en ook wij zijn van de partij zodat we rond 7 uur kunnen vertrekken. We stappen over een knobbelpad langs een weg kaarsrecht en zonder einde met altijd hetzelfde panorama, dat is de meseta. In Carion de los Condes drinken we in een bar op het terras buiten een koffie en een cola, het is er heerlijk vertoeven maar we moeten weer verder. Het is warm maar gelukkig staat er een windje, het ergste hier zijn de vele vliegen. Onderweg ontmoeten we mensen die met busjes komen aangereden en stukken pad aflopen om insecten te bestuderen, ze hebben het allerbeste materiaal het zijn waarschijnlijk studenten aan een of andere hogeschool. Vandaag hadden we de keuze tussen twee paden, sommigen van onze medepelgrims hebben het alternatieve pad genomen maar zijn er niet erg enthousiast over. Zo zijn er de Spaanse Joachim van 68 en de Deense Jens van 58 die we al dagen lang ontmoeten, onderweg en in de albergues, ze maken steeds dezelfde afstanden als ons. De Deen heeft een maat uit Denemarken getroffen, die is gekwetst maar tracht toch dezelfde afstanden te gaan zodat hij s avonds kan praten in zijn taal. De Spaanse ouderdomsdeken van 68 zoekt met iedereen contact, hij is nog zeer fit omdat hij in de Franse Pyreneeën woont en daar iedere dag een wandeling doet. De bloemen langs de weg zijn ook op eenzame paden als hier in de Meseta wondermooi en zelfs de muizen hebben geen angst om ons pad te kruisen. Een ooievaar liet zich bewonderen in het veld en zulke kleine dingen maken ons leven op de camino erg mooi. Om 12u30 zijn we in Calzadilla de la Cueza waar we een albergue vinden met zelfs een zwembad en ligweide. We douchen ons en doen de was die we hier op een lijn kunnen drogen en rusten dan op een tuinstoel in de zon want het is een zomerse dag vandaag. Enkele pelgrims wagen zich zelfs in het bad maar de meeste pelgrims zijn te vermoeid denk ik. In de enige bar hier eten we s middags de dagmenu en s avond een bocadillo en we kopen er enkele koeken voor morgenvroeg zodat we niet zonder brandstof vallen.
62. Woensdag 13 juni 2007: Calzadilla de la Cueza-El Burgo Ranero.
Om 6 uur zijn we weer op pad, eerst zijn we even de weg kwijt maar er zijn zoveel pelgrims op dit uur dat men snel door heeft waar men moet stappen. Het pad loopt weer altijd rechtdoor langs een oneindig lange rechte weg. We komen achtereenvolgens in Ledigos en Moratinos waar nergens iets open is voor een potje koffie. Dus stappen we tot Terradillos waar we de albergue van in 2001 herkennen, de pelgrims hier zijn ook aan het vertrekken en Lisette kan er een WC-stop houden. Van daaruit gaat het naar Sahagun waar we in een winkeltje enkele bananen en een appel kopen en in een bar drinken we koffie en een fruitsap met twee koffiekoeken zodat we verder kunnen naar El Burgo Ranero. We herkennen de albergue in een huis van stro en leem maar er tegenover kunnen we een kamertje hebben voor ons alleen en af en toe heb je daar nood aan, prijs 20. We drinken een pintje en een appelsienensap in een bar en bespreken er ons avondmaal en gaan nog wat inkopen in een winkeltje iets verderop. Op de wei naast de albergue staat een ezel gebonden, hij behoort bij een pelgrim die daar slaapt. Een Duitse pelgrim wil het dier een emmer water geven maar de koppigaard stoot die dadelijk om met zijn kop. Ik ga daarentegen naar het dier en streel hem in zijn hals en hij legt zich op zijn rug en krult zich van genoegen, wat een beest. Na ons lekkere avondeten is het weer bedtijd, even nog een oudere man zijn petje brengen dat hij vergeten is aan tafel.
Ons verblijf had een ambetant kraakbed en we rolden naar elkaar in het midden van het bed zodat we blij zijn als het weer morgen wordt. We eten op ons kamertje en in de badkamer maken we ons toilet zodat we op pad kunnen. Het verblijf was van buitenaf aanvaardbaar maar als we bij die mensen in de achtertuin kwamen om de was te kunnen drogen leek het wel een beetje op boer Charel. Buiten zien we dat het regent dat het plenst dus keren we terug naar binnen om onze regencapes aan te doen en vertrekken terug om 6 uur.We stappen 19 km tot in Mancillas in de stromende regen en vinden er een bar waar we twee croissants en een koffie en een fruitsap gebruiken. Wachten helpt niet want het blijft regenen en we stappen dan maar weer in de regen naar Leon. In de albergue delen we een kamertje met twee Spanjaarden die we bijna iedere dag tegenkomen en een Frans koppel. We nemen een douche en daarna gaan we de stad verkennen. In de kathedraal ontmoeten we mensen van Grote-Brogel, van de spinnerij, waar we zelfs dialect mee kunnen spreken. We lopen het traject van de camino terug naar de albergue zodat we ook weten waar we morgen moeten stappen. We doen inkopen en gaan een bocadillo eten in de bar waar we deze middag de dagmenu hebben gegeten en waar het zeer voordelig en goed is. Onderweg naar hier is er een kapperszaak, we vragen de kapper om mijn haar te knippen en dat is zo gebeurd. Weer is er een dag voorbij en zo komen we steeds dichter bij ons doel.
64. Vrijdag 15 juni 2007: Leon-Hospital de Orbigo.
Om 6u15 verlaten we Leon, in de stadsrand staan er nog woningen in heuvels in de grond zoals het hier vroeger moet zijn geweest. We volgen in hoofdzaak een pad langs en over de drukke nationale weg N120 en komen zo inVirgen del Camino, een bekend bedevaartsoord met een modern kunstwerk dat de 12 apostelen voorstelt. Dan gaat het langs allemaal dorpjes die camino in hun naam hebben, en dus al eeuwen op het pelgrimspad liggen. Alhoewel men nu een alternatieve route probeert aan te prijzen om het gevaar van die weg te mijden kiezen wij toch voor de echte weg. In Villadangos in een bar drinken we een koffie met een croissant.We gaan verder langs die drukke weg en komen langs een tafeltje met allerlei heerlijkheden voor de pelgrims zoals koekjes, snoepjes, nootjes en ook een kunstwerkje van een pelgrim. We zien de man die dat alles organiseert, doen een babbel met hem en schrijven enkele woorden in zijn notaboekje dat daar ligt. Het doet hem plezier om pelgrims gelukkig te maken, dat ziet men. In Hospital vinden we een zeer mooie albergue met een heel lieve hospitalero, er hangen hier overal schilderwerken van pelgrims en er staat een schildersezel voor de kunstenaars onder ons. Als we terug naar het dorpje gaan om een restaurant te zoeken komen we voorbij een andere albergue die er ook heel mooi uitziet. Ze hebben er zelfs zonnecollectoren voor warm water en net zoals onze albergue hangen er schilderijen en er is zelfs een Vlaamse hospitalera waar we een praatje mee slaan. We eten de dagmenu in een restaurant en gaan op zoek naar een kapster voor Lisette, wat een mislukking is geworden maar hier kent ons toch niemand. Als we in een winkeltje inkopen doen treffen we de Spanjaarden uit Madrid waarmee we reeds dagen onderweg zijn en die hebben bezoek van het thuisfront. Later aan tafel bieden ze ons huisgemaakte worst, verschrompelde appels en koekjes aan terwijl zij onze lekkere kersen eten. Weer zijn we klaar voor de nacht en voor een nieuwe tocht morgen.
65. Zaterdag 16 juni 2007: Hospital de Orbigo-Rabanal.
Om 6 uur staan we op en maken ons klaar om beneden een boterhammetje te eten, de hospitalero is ook present en vraagt of we goed hebben geslapen, hij geeft ons een banaan en suiker voor in de koffie, wat een lieve man. Spijtig dat we in het boek voor de pelgrims geen attentie hebben geschreven. Na ons morgenbrood stappen we op in het donker naar de bergen toe. In Astorga bezoeken we de kathedraal en komen voorbij het Bisschoppelijk paleis, een werk van Gaudi. In een winkeltje kopen we koekjes, kersen en drank en laten het ons smaken op een bank iets verderop. Later in Murias herkennen we de albergue waar we vorige keer logeerden, er is hier een nieuwe mooie albergue bijgekomen en die ligt op het pad, we drinken er een koffie en een cola en gaan er naar het toilet. Om 14 uur komen we aan in Rabanal in de albergue bij de kerk die wordt gerund door Engelsen. We nemen er een douche en gaan daarna eten in het restaurant aan de kerk. S Avonds gaan we er naar de eucharistieviering en daarna eten we enkele boterhammen en is het weer bedtijd.
Zoals elke dag zijn we om 5u30 uit de veren, op en aan, een beetje eten en weer op pad. De hele nacht heeft het geregend maar de apostel heeft compassie met ons en we krijgen een heerlijke dag door de bergen, niet te warm niet te koud. Aan Cruz de Ferro laten we onze steentjes achter die we van thuis hebben meegebracht en nemen er wat fotos van onze Spaanse vrienden. In El Acebo in een bar drinken we een koffie en een fruitsap met een koek en stappen verder tot Ponferada waar we om 13u15 aankomen. We moeten aanschuiven om in te schrijven in de albergue, we krijgen er een kamertje van vier samen met een Spaans koppeltje. We douchen ons en gaan op zoek naar een restaurant, na onze maaltijd gaan we nog de weg voor morgen verkennen. We vinden die weg niet dadelijk en vragen aan een man naar de juiste weg, de man is 94 en is nog zeer fit en helder. Later bij de kerk zien we het echte pad aangeduid met pijlen en zijn dan gerust voor morgen. We gaan s avonds nog een bocadillo eten in een bar en trekken dan naar onze slaapplaats. Van het koppeltje is alleen het meisje nog bij ons op de kamer, de jongen is waarschijnlijk op visite geweest. We poetsen nog onze tanden en duiken dan in onze slaapzak.
We zijn om 5u50 reeds op pad en herkennen de duistere schimmen voor ons, het zijn onze Spaanse vrienden, hiervan maken we gebruik om probleemloos door de stad te stappen. In Camponaraye in een bar drinken nog maar eens een koffie en een fruitsap met een croissantje en ook hier zijn onze Spaanse vrienden van de partij. Onderweg staan er overal kersenbomen met overheerlijke dikke vleeskersen waaraan we niet kunnen weerstaan. Ik weet dat het niet mooi is van een pelgrim maar Sint Jacob knijpt wel een oogje dicht. In Villafranca laten we ons in een winkel twee bocadillos maken die we op een bank bij een huis van een oudere man opeten, de man bezorgt ons fris nieuw water en slaat een praatje. We vervolgen onze weg over een baan die in 2001 nog levensgevaarlijk was voor pelgrims maar die ondertussen bijna verkeersvrij is wegens een nieuwe weg. Deze wegvolgt een riviertje en is nu ook mooi om te stappen, zo komen we in Belorado in de albergue waar we een kamertje van vier krijgen. We douchen er ons en doen de was die we buiten op een draad ophangen en gaan dan inkopen want we kunnen hier zelf iets klaarmaken. Als we terug op ons kamertje komen ligt er een kledingstuk op een bed en even later komt er een Fransman van Poolse origine van 73 jaar bij ons op de kamer. Als we samen naar het dorpje stappen vertelt de man dat hij deze pelgrimstocht doet omdat zijn vrouw vecht tegen kanker en ze zal zelfs de laatste kilometers als ze kan nog meestappen. De man is zijn tocht in Le Puy begonnen. S Avonds na het eten en nadat we onze notities hebben geschreven begeven we ons naar de kamer en gaan slapen. Van de Fransman is er die nacht geen spoor, we weten niet waar die is gebleven, enkel het kledingsstuk ligt er nog.
We hebben zeer goed geslapen in ons kamertje, we kunnen het licht aandoen zodat we sneller klaar zijn met inpakken, we eten onder in de eetzaal enkele boterhammen en staan om 6u05 op straat. Het is nog vrij duister zodat we de weg vragen aan twee Mexicaanse vrouwen waar we dan ook even mee stappen. Even voor Rutelan in een klein dorpje drink ik een koffie terwijl Lisette naar het toilet moet, ze heeft het eerst wel schoon moeten schrobben want toiletten dat is een probleem in Spanje. In de bar praat ik een beetje met de uitbaatster en zeg haar dat we in 2001 ook al eens daar zijn geweest, ze wenst ons nog buen camino als we opstappen. Even later begint het te regenen, we moeten snel zijn met onze capes, het gaat nu bergop in die plastiek gehuld maar het valt nog mee omdat de temperatuur fris blijft. Boven op Cebrero is het echt gaan stortregenen en we vluchten er een overvolle bar binnen waar we een koffie en fruitsap bestellen en later nog een bord soep. We moeten verder, want de albergue hier is in verbouwing, maar vluchten toch nog de kerk in. Het is de kerk van het wonder met de pateen, zo maken we van de nood een deugd. Als het toch niet ophoudt besluiten we in de regen te stappen maar het wordt steeds erger, regen, wind en kou zeg maar storm. Om 12 uur zijn we in Hospital de Condesa waar er een albergue is en waar iedereen halt houdt. We staan aan de ingang onder een portaal in onze handen te klappen en met de voeten te stampen om de kou te verbijten want we moeten er 45 minuten wachten op de hospitalera. In een mum van tijd is de albergue vol, alles op een hoop, je kunt er bijna niet ademen en bovendien is er enkel koud water zodat iedereen in enkele minuten gewassen is. We gaan dan in de bar iets verder de dagmenu eten, als we klaar zijn met eten en naar de albergue terugkeren is het opgehouden met regenen. We besluiten om toch nog wat kilometers verder te stappen. In het restaurant zijn onze Spaanse vrienden nog goede dag komen zeggen want voor hen was er geen slaapplaats, spijtig want nadien hebben we hen niet meer gezien. We komen aan in Triacastela waar we in de albergue een kamertje voor vier krijgen voor ons twee. In het stadje doen we wat inkopen en voor we gaan slapen eten we ons een bocadillo die we zelf samenstellen. Weer zijn we een dag dichter bij Santiago.
69. Woensdag 20 juni 2007: Triacastela-Portomarin.
We staan op om 5u30 en worden begroet door een muis die onder de deur door de kamer inloopt. Na onze dagelijkse bezigheden stappen we om 5u50 door de stad. We herkennen ons verblijf van 2001 en moeten even verder een beslissing nemen ofwel de weg via Samos ofwel direct naar Sarria. We nemen via Samos waar een heel mooi klooster ligt maar wat wel een flinke omweg is. Het is twee uur stappen naar Samos, we zien er de Estse pelgrim van lang geleden en zijn verwonderd dat zij ook al zover gevorderd is. In een bar met een zeer vriendelijke bazin bestellen we een koffie en een fruitsap welke we opdrinken samen met enkele beschuiten die we ter plaatse smeren met boter. Dan gaat het naar Sarria waar we in een bar een bocadillo eten met wat drinken en stappen vervolgens naar Babadelos. We lopen ongemerkt voorbij de albergue zodat we verder naar Portomarin moeten stappen. We hebben bijna 45 kilometer gestapt vandaag en nemen de eerste albergue die we tegen komen en dat is een privé albergue ( 16). Er is lekker eten en we slapen er met ons twee in een kamertje van vier met een gordijn als deur. Het weer vandaag was zeer wisselvallig, regen, wind en af en toe zon maar daar zijn we ondertussen aan gewend geraakt.
Om 5u50 stappen we in het donker over de straat en over het stuwmeer waarna we in bosrijk gebied komen en daar zien we zo vroeg helemaal niets meer. We hebben geluk omdat we niet verdwalen en een half uurtje later is het daglicht sterk genoeg om de wegaanduidingen te onderscheiden. Vandaag begint de zomer maar daarvan is hier weinig te merken het regent en het is koud. In Gonzai in een bar drinken we een koffie en een fruitsap en eten er geroosterd brood met boter dat we ter plaatse smeren. Een half uurtje later stappen we weer verder naar Palas de Rey, hier in een bar eten we een bocadillo met een pintje en een cola en daarna gaat het naar Melide. Regenjas aan en weer uit zo komen we rond 15 uur in Melide aan, we weten van vorige keer dat de albergue groot en niet gezellig is en nemen daarom een hostal ( 25). Na een bezoek aan de kathedraal en wat inkopen voor morgen keren we naar ons verblijf terug en bestellen de dagmenu die zeer lekker is voor een klein prijsje ( 14.80). Rond 20 uur, nadat we onze tanden hebben gepoetst, kruipen we tussen de zuivere lakens.
Om 6u10 zijn we opnieuw aan het stappen, de weg is moeilijker dan we dachten, na twee uur is er een bar die open is en waar we een koffie en een sinaasappelsap met een croissant nuttigen. We hebben vandaag nog maar één pelgrim ontmoet en die komt nu ook deze bar binnen. We kennen die man van gisterenavond in het restaurant, we babbelen wat en dan gaat het weer verder. Rond 11 uur eten we een bocadillo in een geïmproviseerde bar langs de camino. We ontmoeten ook een Franse pelgrim met een ezel, we vragen om een foto te nemen en luisteren naar hun verhaal. In Arca proberen we in ons vorige verblijf te overnachten maar de uitbater heeft de prijzen aangepast waardoor we besluiten naar de albergue te gaan. In de albergue krijgen we een stapelbed bovenkant, we douchen ons en gaan zien waar we iets kunnen eten en gaan daarna genieten bij een pint in een bar. Na enkele consumpties gaan we inkopen doen die we naar de albergue brengen en dan is het tijd voor ons avondmaal in het restaurant waar we afgesproken hebben. In de albergue ligt alles vol , het is er niet te doen, er is zelfs geen gordijn in de douche, wat zullen we blij zijn als het morgen wordt.
Om 5u30 staan we op, ik heb deze nacht nog mijn hoofd gestoten aan een gemetseld muurtje naast mijn bed en loop nu met een buil rond. We eten enkele geroosterde sneedjes brood met boter waarna we ons haasten naar Santiago. We willen er voor de pelgrimsmis van half twaalf zijn en dan moeten we ook al langs geweest zijn voor onze compostela, anders roept men ons niet af als pelgrim. Onderweg eten we de laatste koekjes want het is bijna voorbij, we komen door de accommodatie van de albergue van Monte del Gozo waar wel een festival heeft plaats gehad, zoveel rotzooi naast de weg en dat stoort een pelgrim. Om 9u50 zijn we reeds bij de kathedraal, we gaan voor onze compostela en vragen ook naar een mogelijkheid om met een vlucht naar huis te gaan. De vlucht wordt niets want die kunnen we pas over enkele dagen nemen en is nog behoorlijk duur, we besluiten de trein te nemen. We kunnen morgenvroeg om 9 uur reeds vertrekken en zoeken een kamertje voor een nacht. In een supermercado kopen we nog wat eten voor morgen en ook nog een Santiagobeeldje als aandenken. We eten in de buurt de dagmenu en daarna is het weer bedtijd.
We hebben tickets van Santiago naar Hendaye en vandaar naar Parijs, we drinken in het station nog een koffie en een fruitsap. De treinrit tot Hendaye is vrij comfortabel. We eten in de restauratiewagon een bocadillo met een pintje en een cola en eenmaal in Hendaye kopen we ons een ticket Parijs-Brussel, wat men in Spanje niet klaar kreeg is hier geen probleem. Op het station in het restaurant eten we een broodje steak en friet met een pintje en een cola. We zoeken ook de toiletten maar die zijn om te kotsen zo vies, Lisette kon niet anders maar ik heb me onthouden. Na twee uur wachten kunnen we instappen op de TGV-trein naar Parijs, het zijn allemaal slaapwagens behalve die waar wij inzitten maar dat valt al bij al heel goed mee. We treinen dan naar Parijs en trachten zoveel mogelijk te slapen door ons in alle mogelijke kronkels te wurmen in de zetels. Als het een beetje licht wordt weten we dat Parijs niet meer ver is. In Parijs haasten we ons om de metro naar het station du nord te vinden, enkele keren vragen en we zitten in de ondergrondse en komen zo in het station waar we de trein naar Brussel nemen. Om 9u47 zijn we reeds in Brussel, we zoeken snel de verbinding met Genk waar we iets voor de middag aankomen. Sylvie en Davy komen ons afhalen en dat laten we hen graag doen alhoewel dat ook de bus naar Bocholt klaar stond om te vertrekken.
We zijn nu terug in apenland met slecht weer en regen, eigenlijk een verderzetting van wat we gewend waren in Spanje.
