Pelgrimstocht Bocholt Santiago de Compostela Anno 2007.
Van Bocholt naar Maastricht over de GR 561 Kempen-Maaspad.
De Via Mosana, van Maastricht naar Namen.
1. Dinsdag 10 april 2007: Maastricht-Luik. Nog onwennig en wereldvreemd, eerst buitenland en dan andere taal.
Vanaf Maastricht begint onze eigenlijke tocht op historische wegen. We zijn nog onwennig en weten niet goed hoe het pelgrimmeren hier wordt ingevuld. Met onze rugzak stappen we naar het stadhuis om een stempel van de stad te vragen. Een conciërge in de immense ontvangsthal zorgt voor de stempel, het is hier dus niet ongewoon dat er pelgrims langs komen. Daarna zetten we onze tocht verder over de maas via de St. Servaesbrug en vinden al snel aanduidingen van de Jacobsweg en tevens de geelrode aanduidingen voor het krijtlandpad, dit volgen we tot in Eijsden. Op een bank langs het pad houden we een eerste pauze, het is fris en we houden onze fleecen aan zodat het toch nog een beetje aangenaam blijft. Al vlug krijgen we gezelschap van een halfwas magere poes die ongegeneerd, lijk het vele Nederlanders past, kopjes gaf en met haar staart tegen onze benen en zelfs in ons gezicht streelt om toch maar wat van die goede Bocholter kaas te krijgen. We smijten dan maar stukjes kaas in het veld zodat de poes een beetje op afstand blijft en stappen weer op want die poes bleef ons maar belagen. In Nederland hadden we een proper mooi afgelijnd landje verwacht maar ook hier ligt er vuilnis langs de kleine paadjes. We komen stilaan terug in België in Visé, we houden er een tweede pauze op een bank aan een pleintje bij het spoor. Het is ondertussen warm aan het worden en we hebben nog een hele poos te gaan. We wandelen meestal door velden, een boer heeft ook het pad vol mest gesmeten zodat onze schoenen volhangen met dat goedje en hoe we ook ons best doen het is er niet af te krijgen. We zien in de verte reeds een hele tijd Jupille en Luik liggen maar eer we daar zijn houden we toch nog een bijkomende pauze, ergens in de schaduw van een grote struik, want de zon doet dit jaar in april denken aan hoogzomer. In Luik gaan we op zoek naar de jeugdherberg waar we eindelijk kunnen kijken naar de staat van Lisette haar voeten. Ze heeft haar schoenen laten herzolen enheeft nu verschillende blaren, we verzorgen die blaren en gaan dan toch nog de stad in naar de St. Jacobskerk maar die is natuurlijk dicht. Met zoveel blaren door de stad lopen is niet aangenaam daarom besluiten we om naar onze slaapplaats te gaan en hopen dat de nacht de pijn van de blaren zal verzachten. Gelukkig liggen we op een tweepersoonskamertje en kunnen we bekomen van onze eerste dag stappen. Van eventueel andere pelgrims is hier geen sprake.
We betalen voor de jeugdherberg 43.20, ontbijt inbegrepen.
2. Woensdag 11 april 2007: Luik-Esneux. Geen zekerheden op pelgrimstocht, ons lot ligt in handen van andere mensen!
We doorkruisen de stad en vervolgen door bos over de heuvelruggen en zien in de verte de stad, de universiteit, het Centre Hospitalier Universitaire, de industrie in de rand en vanaf die heuvelruggen zien we ook het panorama van de Ourthe dat we volgen naar Esneux. We zijn hier om 13u45 en gaan naar het informatiebureau voor toerisme, volgens de openingsuren moet er iemand zijn, toch is alles dicht. We bellen naar het aangegeven nummer van de verantwoordelijke, deze zegt dat er wel iemand aanwezig zou zijn en dat we eventjes moeten wachten kwestie dat er in het gebouw geen sanitair is en misschien is de jobstudent die daar moest zijn ergens in de buurt. Na een half uur bellen we opnieuw en de verantwoordelijke zegt dat we maar moeten bellen naar de nummers van de verblijfplaatsen die aangebracht zijn op de vensters van dat bureautje. We trekken onze plan en even later komt er een meneer in een jeep ons halen voor Chambre dHôtes Ry-Martin in Neupré, enkele kilometers terug. Het is een buitengewoon mooi verblijf met heel lieve mensen, de prijs van zulke verblijven is niet mis 75, ze maken voor ons een speciale prijs van 50. De gastvrouw biedt ons drinken aan, belt zelfs een voetverzorgster voor Lisette maar die kan vandaag niet komen. Naast het verblijf ligt er een speeltuintje waar we kunnen eten en wat drinken want ook vandaag is het weer een mooie zomerdag in april. Nadien ben ik met de man meegegaan om de schapen voederen en hebben we nog samen een pintje gedronken en gepraat over onze tocht, hun bedoeling van Chambre dHôtes, hun afkomst en verleden en zo meer om daarna in een zacht bed te verdrinken in het malse beddengoed. Wegens de pijnlijke voeten van Lisette zal de heer des huize ons morgen naar Fraineux voeren om vandaar onze tocht verder te zetten.
3. Donderdag 12 april 2007: Esneux (Neupré)-Huy. Pelgrimsplaag en pijn, blaren aan de voeten!
S Morgens is in de grote eetplaats van ons gastverblijf een immense tafel gedekt met al wat lekker is. Het lijkt hier meer op een kasteel vanwege de zware mooie meubelen, de hoge ramen, alles stijlvol ingericht met een Italiaans accentje want zij heeft Italiaanse roots. Als we klaar zijn voert de gastheer ons weer op pad. We komen door Villers-le-temple, een tempeliers nederzetting, de torens en het convent staan er nog. We passeren Chateau de la Motte en de kerncentrale van Tihange en bij het binnenkomen in Huy passeren we de zeven kapelletjes die de zeven smarten van Maria uitbeelden. We gaan er naar het Info de tourisme voor een stempel en vragen er naar een slaapplaats voor pelgrims, ze raden ons Les Augustins aan, een vroeger augustijnenklooster, waar we een reductie van 10 krijgen op de gangbare prijs. De prijs en de locatie zijn eigenlijk te duur en te mooi voor pelgrims maar al doende leert men. In de stad kopen we ons een sandwich en daarna drinken we ons nog iets op een terrasje op het mooie stadsplein want ook vandaag is het weer hoogzomer. We zoeken het busstation want Lisette kan zo niet verder stappen en bekijken de uurregeling voor morgen naar Andenne. Rond 20 uur steken we onze vermoeide benen tussen de lakens en het zandmannetje is ras daar.
4. Vrijdag 13 april 2007: Huy-Andenne. Bij problemen verschijnen er ENGELEN!
In een luxueuze ontbijtzaal staat de tafel deze morgen speciaal voor ons gedekt, we lijken wel kasteelheren in plaats van pelgrims. Nadat we ons tegoed hebben gedaan aan al dat lekkers volgt nu de harde werkelijkheid, onze tocht die ik alleen verder zet. Eerst zoek ik de Place St. Jacques en daarna moet ik enkele malen vragen naar de weg maar kom dan toch op het pad bergop naar Eglise St. Leonard. Ik stap verder langs enkele huizen waar iemand me vraagt of ik naar Compostela ga en me daarom Bonne Courage toewenst. Het vervolg zijn enkele weilanden en het bos van Mélard. Het gaat langs een kabbelend beekje in een bloemenpracht van witte bosanemonen, gele dotterbloemen en paarsblauwe bloempjes waarvan ik de naam niet ken, witbloeiende wilde kerselaren en meidoorns vervolledigen het plaatje en dat begin april. Waaraan hebben we dat mooie weer te danken en wat een pech dat Lisette moet passen. Na de doortocht door het bos volgt er een minder mooi traject via het jaagpad langs de maas tot in Andenne. Aan de bushalte haal ik Lisette op en samen stappen we over de markt, het is marktdag, naar het Bureau de Tourisme voor een stempel en om een slaapplaats. Die slaapplaats is een probleem, geen hotels, wel adressen voor pelgrims maar allemaal melden niet thuis, ze raden ons aan naar Namen te gaan maar dat is geen oplossing, wij zijn pelgrims en gaan te voet. Als we terug met onze rugzak over de markt stappen komt de oplossing er als vanzelf, een man die zelf ooit de tocht deed spreekt ons aan en biedt ons een slaapplaats aan. We moeten wel op de grond slapen maar daarvoor hebben we slaapmatjes, we nemen dat aanbod maar snel aan, hij vraagt 10. We douchen ons in hun badkamer en slapen in een voormalig restaurant, het gebouw ligt pal op de grote markt en op de pelgrimsroute. We drinken op een terras een beetje verder nog een pintje en bieden Paul en zijn moeder, onze gastheren, ook een drankje aan. Op de markt kochten we een hotdog met een fameus lange worst en een grote friet en voor morgenvroeg en deze avond kopen we brood en enkele colas. Weer komt er een einde aan een mooie zomerdag als we ons nestelen op onze matjes en een zachte zetelovertrek van de gastheren.
5. Zaterdag 14 april 2007: Andenne-Namen. Knopen moet je doorhakken!
De nacht op onze slaapmatjes en de zetelovertrekken was best te doen, onze rust werd enkel verstoord door lawaaierige brommers en enkele vechtersbazen op straat. Met mijn gastheer heb ik de afspraak dat hij de deur opendoet om 8 uur, hij is echter nog in diepe rust zodat ik hem moet wekken, hij verontschuldigt zich en om 8u10 gaat de deur voor mij open. Lisette blijft tot 10 uur en zal dan de bus tot Namen nemen, Paul heeft haar nog gezelschap gehouden in de vergane glorie van de feestzaal. Pauls overleden vader, hij en zijn broer hadden hier vroeger een traiteurszaak, er hangt zelfs een foto van Paul terwijl hij prins Albert, nu koning, bediende. Paul is nu werkloos, hij is een beetje simpel maar voor Pelgrims naar Santiago die niet op luxe staan een goede oplossing, we beloven hem dat hij een kaartje uit Compostela krijgt eens dat we aankomen. De tocht vandaag is niet goed aangegeven, reeds na 5 minuten ben ik verdwaald, het is zaterdag en daarom zijn er weinig mensen onderweg, toch loopt er een vrouw die met haar GSM aan haar man de weg vraagt en me zo verder helpt. Een uurtje later helpt een andere dame me verder eerst langs de maas en daarna door een bos. Bij een bronnetje pauzeer ik en even later bel ik aan een huis aan om de weg te vragen, een jonge dame weet me de juiste weg te tonen en zo kom ik stilaan in Namen aan. De temperatuur vandaag, weer 27 graden gelijk op een hoogzomerdag. Aan het station ga ik op zoek naar Lisette en vandaar naar het informatiebureau om dan verder naar de jeugdherberg te gaan. We hebben beslist om naar huis te gaan wegens de slechte toestand van Lisette haar voeten, we gaan er de winkel opzoeken die verantwoordelijk is voor die blaren. In het station kopen we een tien beurtenkaart voor 69 en treinen via Brussel naar Genk waar onze dochter Sylvie en haar man Davy ons afhalen.
5. Van 15 april tot 17april 2007: noodzakelijke onderbreking. Van de nood een deugd maken!
Van de noodzakelijke stop maken we gebruik om de winkel Trax in Hasselt te contacteren en weten dan dadelijk dat de oorzaak van Lisette haar blaren verkeerde binnenzolen zijn. De vorige verkoper had ons die verkocht alhoewel wij hem er attent op gemaakt hadden dat die zolen van een ander merk waren. De huidige verkoper deed allerlei gestes en aanbiedingen om die averij goed te maken. We hebben ook een tentje gekocht omdat we merkten dat slaapplaatsen vinden in het zuiden van België en Frankrijk niet zo voor de hand liggend is. Nadat we ons tentje thuis hadden uitgeprobeerd merkten we ook nog dat onze slaapmatjes lucht aflieten. We hebben dan ook maar nieuwe slaapmatten gekocht. Ondertussen zijn de voeten van Lisette in die mate hersteld zodat we de tocht kunnen verder zetten.
6. Woensdag 18 april 2007: Bocholt-Namen-Rivière. Een beetje griezel!
We vertrekken thuis om 6u25 met de bus tot Genk waar we de trein naar Hasselt nemen, hier nemen we om 8u44 de trein naar Luik en vandaar treinen we verder naar Namen waar we om 9u30 aankomen. Ontelbare trappen naar de citadel laten ons weerweten dat we op pelgrimstocht zijn. We worden beloond met mooie stadszichten, komen voorbij het kasteel van Namen en stappen verder langs een bronnetje waar we een paar boterhammetjes tot ons nemen. Over heuvelruggen op en neer door bos stappen we naar Rivière waar een camping moet zijn volgens ons gidsje. In het dorpje voorzien we ons van proviand en klimmen daarna naar de camping enkele kilometers verderop. De camping is verlaten maar er is toch een echtpaarin een caravan die ons inlichten over de toestand. De campinguitbater is hier voor anderhalf jaar vermoord, zijn vriendin of vrouw is Nederlandse en komt enkel in de weekends naar hier, de omgeving verkommert daarom snel en enkele getrouwe bezoekers wachten op een overname. Het koppel raadt ons aan om ons tentje maar op te zetten en toont ons het warm water en het licht van de toiletten. De campingbewoners trekken daarna naar huis zodat we alleen blijven op de toch wel akelige camping. We nemen een lekker warme douche, zetten ons tentje op, eten een paar boterhammetjes, gaan zien naar ons pad voor morgen en vrij vlug liggen we voor het eerst in ons tentje en hopen op een ietwat aangename nacht.
7. Donderdag 19 april 2007: Rivière-Abbaye de Leffe. Even in een andere wereld!
Net niet bevroren wachten we in de tent op het verlossend signaal van mijn horloge om op te staan. Het is 7u35, we brengen onze rugzakken naar het hoofdgebouw om dan de tent op te ruimen. Het gras is wit van de rijm en onze vingers staan krom van de kou maar het lukt toch om de tent op te hangen in het lokaal om ze een beetje te laten uitdruppen en te drogen. Als onze vingers een beetje terug op temperatuur komen kunnen we boterhammetjes smeren en eten en ook naar het toilet gaan. Anderhalf uur later zijn we eindelijk klaar met inpakken en gaan op weg bergop naar een zendmast en een plaats waar men bij helder weer de maas zeven maal ziet glinsteren Les Sept-Meuses. Helaas ishet een beetje mistig en ook het restaurant vanwaar men dat zicht heeft is nog dicht. We stappen bergop bergaf door bos naar Evrailles en laten de tuinen van Annevoie-Rouillon voor wat ze zijn om uiteindelijk aan te komen bij de Abbaye de Leffe. We hebben een stuk over kleine wegen gelopen omdat men over de GR niet opschiet, als we de GR terug opnemen vinden we aan een stofferig bedrijf de weg niet meer maar een werknemer helpt ons op pad. Aan de Abdij aangekomen meldt de dameaan de receptie: geen plaats wegens niet gereserveerd. Als we een beetje bekomen zijn van deze onverwachte melding vraag ik naar een stempel voor onze geloofsbrief. Een pater wordt er dan bijgeroepen en die man staat open voor onze noden vooral omdat we zeggen dat de abdij altijd al een halte is geweest op het pelgrimspad en men zodoende een beetje kan deelnemen aan het spirituele bij de paters. De pater loopt ons voor door gangen links, rechts naar een mooie grote kamer, dan verder naar een badkamer, naar de kapel en naar de eetzaal voor vanavond en morgenvroeg. Eens de pater weg is hopen we niet te verdwalen in dit immense complex maar dat blijkt goed mee te vallen. Om 18u15 gaan we naar de adoratie gevolgd door de vespers, we zitten samen met de paters op het daarvoor voorziene gestoelte vóór in de kapel en lezen samen in ons beste Frans teksten die de pater naast me aanwijst in een soort brevierboek gevolgd door gezongen teksten. Om 7 uur is er het avondeten dat we samen met een andere gast opgediend krijgen in een lokaaltje naast de keuken. Met deze andere gast die hier een soort retraite volgt, waar halen ze het om te zeggen dat er geen plaats is, hebben we gesprekken over het geestelijke, over roepingen en zo meer.De man van opleiding sociaal assistent is nog ongehuwd en twijfelt of het abdijleven iets voor hem is, lijkt mij ook een moeilijke keuze. Het is vandaag weer zo een mooie zomerdag zodat de bloemen en de planten in de perken van het abdijcomplex nog goddelijker lijken en een goed gevoel bij je opwekken. Na het avondeten duurt het niet lang vooraleer we indommelen tussen het frisse bedlinnen veilig in een burcht van God.
8. Vrijdag 20 april 2007: Abbaye de Leffe-Soulme. Middeleeuwse pelgrimstoestanden!
Na een heerlijke nacht maken we ons op voor de volgende etappe, we pakken onze rugzakken in en doen ons pelgrimritueel van elke dag zoals een kattenwasje of een bezoek aan het sanitair. We kiezen uit onze klerenkast ons tenue voor vandaag, dat is iedere dag hetzelfde vanwege het weinige wat we bij hebben, dus geen tijdverlies of luxeprobleem. Om 8 uur zitten we aan tafel samen met die andere gast hier en doen ons te goed aan het ontbijt. Nadien ga ik afrekenen maar de paters kunnen het 50 briefje niet wisselen en doen teken dat we zonder betalen verder mogen, daarvoor zijn wij niet boos want deze tocht lijkt toch een zware financiële inspanning te worden. Nadat we afscheid hebben genomen van de paters en die andere gast trekken we om 8u40 de zware inkomdeur achter ons dicht en komen weer in het dagelijkse leven tussen de gewone stervelingen. We trekken via Dinant, ons allemaal bekend van de vroegere schoolreizen, naar Onaye waar we in een bakkerijtwee croissants en twee appelflappen met een cola kopen. Na al dat lekkers gaan we naar Hastière waar we op het bureau de tourisme een stempel vragen voor onze geloofsbrief en we trachten er een kaart van de omgeving te versieren, wat overigens niet lukt. Het gaat nu verder naar Hermeton-sur-Meuse, daar in een restaurantje een kilometer buiten ons traject, gebruiken we ons middagmaal. Een heerlijke maaltijd en aangename pauze geven ons de moed om nog 11 km verder te stappen langs de rivier LHermeton. Een prachtig stukje natuur maar af en toe komt er klauterwerk aan te pas langs koorden over heuvels of met de rugzak over en onder omgevallen bomen. In Soulme aan de kerk aangekomen bellen we naar het aangegeven logement uit onze gids en alras komt een jonge dame ons afhalen naar haar thuis. Het betreft een boerderij, onze slaapplaats is een stal met nog twee koeien in, de eetplaats is een primitief ingericht kaaswinkeltje met een tafel, de toiletten bevinden zich in de inkom van het huis en we kunnen ons wassen in de plaats waar de melk wordt verwerkt en dienen ons daarom vóór 6 uur te wassen. Ons tentje zetten we op in de stal op een beetje hooi, we wassen de noodzakelijke dingen en hangen die op aan de lijn tussen de was van het gastgezin. Van hygiëne en properheid hebben ze hier, alhoewel een kaaswinkeltje, geen kaas gegeten. We denken maar niet te veel en betalen voor alles samen, slapen avond en morgen eten, de som van 18.
9. Zaterdag 21 april 2007: Soulme-Oignes-en-Thierache. Niet zeuren maar genieten van onze rijkdom, onze gezondheid.
Na ons avontuur op de boerderij vertrekken we om 8u25 naar Vodelée en verder naar Guimnée. In de straten van Guimnée ontmoeten we een groepje dames met een mannelijke gids, het zijn allemaal vrouwen die kanker hebben overwonnen. De dames oefenen voor het beklimmen van een berg in Marokko, niet zo maar een berg maar eentje van om en bij de 4000 meter. We wandelen een tijdje samen en kunnen elkaars projecten even toelichten, zij zijn zeer enthousiast en stralen zoveel levensvreugde uit. Als onze wegen scheiden nemen we afscheid en wensen hun succes toe, wij hebben weer stof tot nadenken en bespreken dat initiatief van die moedige vrouwen en komen tot het besluit dat gezondheid onze grootste luxe is. We trekken verder naar Mazée waar een eetpauze wordt gehouden op een bank, aan een bewoonster vragen we water want weer is het een zomerse dag. We vervolgen langs de weg N99 naar Treignes en Vierves-sur-Viroin waar we eten in een restaurant om dan verder te stappen tot Oignes-en-Thierache onze eindbestemming voor vandaag. We kopen er in een winkeltje fruit, brood en drinken en gaan er op zoek naar de camping K dOr. De camping ligt nog enkele kilometers verderop, we kunnen hier een caravan huren ( 20) want wie weet hoe koud het deze nacht weer zal zijn. We nemen een lekkere douche, wassen onze kleren, eten het brood dat we deze middag meekregen in het restaurant en enkele gozetten van twee dagen oud en gaan daarna de weg voor morgen verkennen. Op de camping genieten we van een heerlijk zonnetje en hebben de tijd en de mogelijkheid om ons een beetje te verzorgen waarna we ons bedje in de caravan opzoeken.
We hopen op een heerlijke nacht in onze zoveelste verschillende en onverwachte slaapplaats.
10. Zondag 22 april 2007: Oignes-en-Thierache-Rimogne. In een opvanggezin.
Na een koude nacht, we wisten niet dat het in een caravan zo koud kon zijn, staan we op en zien buiten weer een wit tapijt van de rijm op het gras. We kunnen in het hoofdgebouw ons toilet maken en gaan dan in de voortent nog wat eten waarna we vertrekken, het is 8u40 vooraleer we aan het stappen zijn. We bevinden ons in het grensgebied met Frankrijk en stappen de ganse voormiddag door een immens bos, we worden zelfs opgeschrikt door wilde zwijnen die zich knorrend uit de voeten maken. Dat laatste is genoeg om Lisette de stuipen op het lijf te jagen en ik moet haar geruststellen dat er geen gevaar is bij het kamperen met onze tent. In Frankrijk staat er een kilometerpaal, die geeft nog meer dan 2400 km aan tot Santiago, de moed zakt ons een beetje in de schoenen maar we moeten verder. Na een ganse dag stappen door bos komen we eindelijk in de bewoonde wereld, in Bourg-Fidèle, waar we in een bar twee colas drinken en een telefoontje plegen naar een gastgezin in Rimogne voor een slaapplaats. We kunnen er terecht, de vrouw is zeer vriendelijk, ze bezorgt ons handdoeken om te douchen en toont onze kamer voor deze nacht. Ze wil zelfs voor ons koken maar omdat we hun zondagsrust niet willen verstoren gaan we in de bar St Jacobus een sandwich eten en krijgen er ook nog een Frans brood mee voor morgenvroeg, de barman is duidelijk in de wind net zoals de andere gasten die er een geboorte of iets dergelijks vieren. Na weer een mooie zonnige dag dromen we weg tussen de heerlijk frisse lakens in ons Frans gastgezin.
11. Maandag 23 april 2007: Rimogne-Signy-lAbbaye. Ander land andere gebruiken.
Om 7u40 nemen we afscheid van onze gastvrouw, zij is reeds druk in de weer met het verzorgen van een 11 maanden oud kindje, ze vraagt of we reeds gegeten hebben en wenst ons een goede tocht. De vrouw is dus onthaalmoeder en zal daarnaast ook wel wat pelgrims opvangen, haar man is gemeenteambtenaar en slaapt waarschijnlijk nog. We vragen naar onze rekening maar dat is een vrijwillige gift, wij geven haar 15 en danken voor de opvang. Buiten zien we dat het gras weer wit is van de rijm en dus kunnen we in de frisheid van de morgen goed stappen. Achtereenvolgens komen we in Bogny, Murtin et Bogny, Remilly-les-Pothées, Neufmaison en Signy-labbaye. Hier in Signy gaan we eerst de dagmenu eten en daarna zoeken we een geldautomaat die we vinden in het grootwarenhuis Chopi.
Zo een geldautomaat is hier een probleem, er zijn zelfs mensen die ons willen meenemen naar Chateau-Porcien indien de automaat in het grootwarenhuis Chopi het laat afweten. We doen hier ook onze dagelijkse inkopen en gaan dan naar camping muncipal in de buurt. Op de camping zetten we ons tentje op, nemen een heerlijke douche, doen onze was en hangen die op in de netten van een voetbaldoel. Het is een heerlijk warme dag en naast ons tentje staat een tafeltje met enkele stoelen zodat we kunnen genieten als van een vakantiedag. Later op de dag komt de stadsbediende afrekenen ( 4,80), ik vraag hem of we in geval van onweer of vrieskou de kleedkamers aan het voetbalveld mogen gebruiken en hij stemt toe, gelukkig is dat niet nodig gebleken. Na wat boterhammetjes en wat fruit is het stilaan tijd om ons in ons tentje terug te trekken en te hopen op een goede nacht.
12. Dinsdag 24 april 2007: Signy-lAbbaye-Tagnon. Een behulpzame, lieve en gastvrije dame, weer een engel.
We hebben vrij goed geslapen in ons tentje als mijn horloge ons om 7 uur wekt. We ruimen alle benodigdheden op en vullen onze rugzakken terwijl we in de tent zitten want het gras buiten is nat. We eten enkele boterhammetjes en dan stappen we uit de tent en ruimen die op. Om 8u10 zijn we terug op pad, we gaan naar Rethel op aanraden van de campingverantwoordelijke, hier eten we in een restaurant en gaan dan naar het info de tourisme voor een stempel en vragen om een slaapplaats voor pelgrims maar helaas is er geen. Ze geven ons op het info wel het adres van de burgemeester van Tagnon 8 km verder. We stappen maar weer verder, het is weer 27 á 30 graden vandaag, aan de rand van de stad gaan we inkopen doen in een groot warenhuis en vervolgen naar Tagnon. Hier stappen we een krantenwinkeltje binnen en vragen naar het adres van de burgemeester: Mr. Boulanger, 25 rue des alliés. De bazin, Denise Mouchet, een heel lieve vrouw ziet dat we vermoeid zijn en laat ons binnen, ze zet samen met haar man een bank in de schaduw achter op de koer en brengt ons drinken en koekjes. Tussendoor als de winkelbel niet gaat belt deze lieve dame in het rond voor een oplossing en die komt er ook. Eerst verwent ze ons nog met porto, zoutkoekjes en worst. Dan voert ze ons naar een parochiezaaltje en toont ons het bad en de zaal waar één matras staat en waar we mogen overnachten, de sleutel moeten we morgenvroeg terug brengen bij Denise. Hier komen er allemaal vrouwen de trap af van een vergadering of zo, we krijgen alle aandacht, de vrouw van de apotheker vraagt zelfs of we iets nodig hebben tegen pijnlijke voeten. Daarna zijn we op ons eigen en kunnen we genieten van een heerlijke douche, we eten nog wat sneedjes, poetsen onze tanden en maken ons op voor de nacht. Lisette kan op de aanwezige matras slapen, ik kan nu op dubbele slaapmatjes liggen, dat voelt zeer goed en al vlug zijn we in het land der dromen.
13. Woensdag 25 april 2007: Tagnon-Reims. Franse vrienden van het pelgrimspad in de kathedraal.
Om 7 uur staan we op, we maken ons toilet en gaan rond 8 uur naar die vriendelijke winkelmevrouw om de sleutel te brengen. Ze vergast ons in haar keukentje op lekker verse croissantjes, geurende koffie en appelsienensap. Waaraan hebben we dat allemaal te danken? Na al dat lekkers stappen we op naar Reims, de route loopt over een pad langs de autobaan tot in de stad. Onderweg in een dorpje eten we ons middagmaal ook omdat een pauze nodig is wegens de zomerse hitte van 28 graden. In de stad begeleidt een lerares ons tot aan het info voor toerisme, dat ligt direct aan de kathedraal, we krijgen er een stempel en een kaartje van de stad alsook het adres van een slaapplaats in het Maison St. Sixte (kostprijs 25.25). Dit is een voormalig klooster waar een foto het bezoek van paus Johannes Paulus XXIII met fierheid toont. Het gebouw is eigendom van het bisdom maar er zijn geen geestelijken meer. We bezoeken de kathedraal en worden er opgevangen door de Franse vrienden van St. Jacques, ze nemen een foto van ons beiden en zetten die op internet, ze geven ons ook lijsten met stop en slaapplaatsen tot Vézelay. Na ons bezoek aan de kathedraal gaan we naar ons verblijf en na een overheerlijke douche gaan we nog winkelen waarna het weer stilaan bedtijd wordt.
14. Donderdag 26 april 2007: Reims-Condé-sur-Marne. Nogmaals onder de sterren.
We krijgen ontbijt in een grote zaal, een meneer heeft alles klaargezet en doet nog een gesprekje met ons. De gebouwen zullen wel dienen om groepen te huisvesten maar nu lijkt het dat wij helemaal alleen zijn. We doen ons te goed aan het brood en de koffie en stappen iets later door de stad op zoek naar het kanaal Aisne-Marne. Eenmaal langs het kanaal zijn we uit de drukte van de stad en wandelen op het jaagpad langs het kanaal. Langs het kanaal en in de frisheid van de morgen is het aangenaam wandelen maar nadien, hoe kan het anders we bevinden ons in de Champagnestreek, gaat het door immense wijngaarden. Vandaag doet de zon haar uiterste best, wel 33° einde april, en er staat niet één boom noch gebouw om eens even uit de hitte te ontsnappen. We houden toch een eetpauze bij een wijngaard waarin men zoals overal druk aan het werk is, eerst zoekt de hond van die mensen toenadering en daarna komen ook de eigenaars een klapje doen. De oudste van de Champagneboeren zegt dat hij in een promotiefilmpje over deze streek overal in de wereld op tv is gekomen, ik weet het niet zeker maar denk dat ik hem bij Vlaanderen vakantieland heb gezien. We nemen afscheid en trekken verder in volle zon terwijl de boeren met tractoren de hele regio besproeien met een stof die naar zwavel riekt en smaakt. Normaal is een wandeltocht door deze wijngaarden iets aparts maar nu met die zon en vooral met dat gesproei willen we zo snel mogelijk verder. Uiteindelijk komen we in Condé-sur-Marne, we zoeken een onderkomen maar de prijs van een gîte is 55 en voor een hotel met een oude onverzorgde kamer komt dat op 84 avondeten inbegrepen waarvoor we bedanken. Een camping is er niet daarom vragen we aan een huis aan de rivier of het stoort als we onze tent daar zouden opzetten, ze hebben er niets op tegen en tonen zelfs waar we water kunnen nemen. Een beetje verder is er een aanlegplaats voor boten met drinkbaar water en een grasperk dat ons geschikt lijkt voor onze tent. We lichten de schippers in en vragen of het stoort als wij daar kamperen. Eén schipper zegt dat we voor zijn schip niet mogen kamperen omdat hij er een zwembadje, een caravan, een auto en materiaal liggen heeft. We stellen onze tent een beetje verder op en krijgen bezoek van een Engels koppel dat hier aanligt met hun jacht, ze moeten deze nacht vertrekken met de auto naar Bretagne zoniet mochten we op de boot slapen. Later brengen die mensen nog fruit voor ons, ze wijzen ons de bakkerij om inkopen te doen en wensen ons geluk met onze tocht. We eten er ons avondbrood aan de aanwezige tafel met banken en om 20 uur kruipen we in ons tentje voor een welverdiende nacht.
15. Vrijdag 27 april 2007: Condé-sur-Marne-Chalons en Champagne. Overnachten in een eeuwenoud vakwerkhuis.
Nadat we ons tentje hebben opgebroken en onze rugzakken hebben geschikt eten we enkele boterhammetjes aan de tafel in de buurt. Hierna stappen we op over het jaagpad langs het kanaal, een ree kijkt ons verrast in de ogen en verdwijnt als een hazenwind in het groen. Ook vandaag doorkruisen we weer immense wijngaarden met alweer hoogzomertemperaturen. We stappen in snel tempo naar Chalons waar we tegen de middag aankomen. Wegens het sluitingsuur van het stadhuis en het Info de Tourisme gaan we eerst eten, we genieten er van een heerlijk Belgisch gerecht Beefsteak friet met een slaatje en een pintje. Om één uur gaan we naar het Info de Tourisme maar dat opent pas om 13u30 de deuren en daarom pauzeren we op een bank tegenover aan de rivier. Om half twee gaan de deuren open en krijgen we een stempel voor onze credential waarna we ons begeven naar de kerk Notre Dame de Veaux. Hier in de kerk staat er een brandglasraam over de slag van Clavijo van 844, in deze slag zou Santiago verschenen zijn op zijn witte paard in de strijd tegen de Moren. Aan de inkom van de kerk zit een vrouw die onze credential afstempelt, we vragen haar ook naar een eventuele slaapplaats. Zij nodigt ons uit bij haar thuis maar we moeten wachten tot 17 uur eer we met haar mee kunnen gaan. Een andere pelgrim heeft ons verhaal gevolgd en vraagt of hij ook mee kan komen en ook dat is geen probleem. De andere pelgrim blijkt dan ook een Belg te zijn van Sint Niklaas, hij heet Etienne Dietvorst metemailadres etienne.dietvorst@hotmail.com, hij vertelt ons dat hij reeds heel dure overnachtingplaatsen heeft gehad en ook al een keer in een kerkportaal heeft overnacht en nu blij is dat hij ons hoorde onderhandelen met die vrouw. De man in kwestie zal nog veel leren vooraleer hij in Compostela aankomt. Om vijf uur in de namiddag stappen we samen met die vrouw naar haar thuis enkele honderden meters verder. De woning is een eeuwenoud complex (1700 zegt ze) van wat men hier maisons à pans de boisnoemt. Het is een echt oud huis midden in de stad met een binnentuintje, wij noemen dat vakwerkhuizen denk ik, zij en haar man renoveren het huis en mogen er trots op zijn. Buiten in hun tuintje kunnen we aan een tafeltje wat eten en onze belevenissen noteren, we spreken er ook met de dame en later met haar man en kopen een zes flessenkarton Leffe omdat ze niets wil voor de overnachting. Etienne slaapt in het hoofdhuis, wij krijgen een kamer in het achterhuis, de badkamer delen we allemaal en een gordijn duidt aan of die bezet is of niet. De dame heet Cuvelette Brigitte en haar man is François met als adres 14 rue Garinet 51000 Chalons en Champagne France. Om 20 uur liggen we in een zacht bed weg te dromen over onze verrassende tocht.
16. Zaterdag 28 april 2007: Chalons en Champagne-Vitry. Weer een Godshuis dat voor ons open gaat.
We staan op om 6 uur en eten enkele boterhammetjes gaan naar het hoofdgebouw om afscheid te nemen van die lieve dame maar ze is reeds vertrokken naar haar werk. Ze heeft de tafel voor ons gedekt maar wat jammer want wij hebben reeds ontbeten. Om 6u50 vertrekken we langs het kanaal van de Marne naar Vitry voor een tocht van meer dan 35 km. Eerst is het een beetje bewolkt maar tegen de middag doet de zon weer haar best zodat we toch afgepeigerd in Vitry toekomen. We kunnen hier slapen bij de nonnetjes, er zijn slechts twee jonge nonnetjes in dit toch grote complex, die we 15 donativo geven. We kunnen ons heerlijk douchen en er is ook een kookplaat waar we ons een maaltijd kunnen bereiden. We gaan inkopen en beginnen aan de voorbereiding van onze maaltijd, stoofvlees met groenten, en zijn nadien weer bekomen van de tocht. Ondertussen is ook de andere pelgrim, die van Sint Niklaas, aangekomen. Hij vraagt of we hem morgen kunnen wekken en om de weg voor morgen te bekijken want de GR-route maakt verschrikkelijk veel omweg. Omdat het zondag is besluiten we om via de drukke weg D396 richting Brienne le Château te stappen. Zoals het een pelgrim past zijn we weer vroeg in dromenland in weer een ander Godshuis.
17. zondag 29 april 2007: Vitry le Château-Rosnay-lHôpital. Ongekende gastvrijheid.
We staan op om 5u45 en zoals afgesproken ga ik de andere pelgrim wekken maar die is reeds op en aan. We eten enkele boterhammen, pakken onze rugzakken in en vertrekken op zoek naar de drukke weg D396. Het wordt weer broeiend heet vandaag en de weg bestaat uit eentonig lange rechte stukken op en neer golvend tussen koren afgewisseld met geel bloeiende raap. Omdat het zondag is zijn er praktisch geen vrachtwagens en ook weinig autos onderweg, op een weekdag zou men hier niet kunnen stappen. Om 13u15 komen we aan in Rosnay-lHôpital waar er wel een bar is maar die is natuurlijk gesloten. We vragen aan de dame van het huis naast de bar, die buiten een barbecue aan het prepareren is, naar een oplossing voor ons slaapprobleem en deze verwijst ons naar een boerderij iets verderop. Bij de boerderij aangekomen zoeken we de deur maar die bevindt zich aan de achterkant. Als we aanbellen verschijnt er een grote landbouwer waartegen we zeggen dat we pelgrims naar Santiago zijn, waarop hij prompt zegt: dat zie ik ook . Hij gaat met ons mee naar een gazonnetje waar we onze tent mogen opzetten maar raadt ons aan om de tent in de koeienstal te zetten omdat er onweer wordt verwacht. De boer neemt een riek en in een mum van tijd ligt er een tapijt van 0,5 meter stro waarop we onze tent mogen zetten, hij toont ons ook een lokaal waar we ons in een kom kunnen wassen, we hebben er warm en koud water ter beschikking. Ondertussen komt zijn vrouw aangelopen en we moeten komen eten, ze is druk in de weer, maakt een pasta, schenkt koffie, thee, water en geeft ons nog een appelsien. We laten ons al dat lekkers smaken, daarna gaat de boer met ons naar de burgemeester waar we een stempel krijgen voor onze credential en hij geeft ons de sleutel van het oude kerkje dat we bezoeken terwijl de boer met zijn vrouw op bezoek gaat naar familie. Terug bij de boer thuis toont deze ons waar de huissleutel verstopt ligt ingeval we binnen moeten terwijl zij niet thuis zijn, het is onbegrijpelijk voor ons dat er nog zo goede en gastvrije mensen bestaan. Terwijl de boer op visite is gaan wij het kerkje bezien, het is werkelijk een pareltje, we lopen ook nog even door het dorpje maar dat is maar een straat en brengen dan de sleutel van de kerk terug naar de burgemeester. Als de boer en zijn vrouw even later terug zijn voert hij ons met de auto en laat ons van op een panoramisch punt de streek en zijn landerijen zien, voor ons onbegrijpelijk groot. Hij beschikt over 165 hectaren akkerland, van op het punt waar wij staan ziet men enkel zijn gronden, hij is hier opgegroeid en wijst ons naar alle windstreken waar we ons bevinden ook weet hij hoe het hier vroeger was, waar bos was, hij toont ons waar de grond witter is en dus uitgespoeld en minder vruchtbaar en nog meer boerenweetjes. Zijn vrouw is ondertussen druk in de weer om soep te maken en als we terugkeren staat de tafel gedekt met brood, salami, boterhammenworst, kaas en ze heeft ook nog deeg gemaakt voor wafels. Wij doen ons te goed aan die heerlijke soep en aan al dat ander lekkers terwijl de boer wijn schenkt. Nadien praten we over onze tocht, onze kinderen, hun gezin en het gebouw waar ze wonen want dat is een vroeger koetsen en paarden stalplaats. Het is een groot huis met ernaast een vakwerkhuis waarin nu de zoon die de boerderij doet woont. Als de avond op zijn einde gaat bidden we samen een tientje van de rozenkrans en gaan om 22 uur voldaan naar lichaam en ziel naar ons tentje in de koeienstal. De boer wijst ons nog een toilet in de schuur waar we indien nodig onze behoefte kunnen doen, het betreft een plank met een gat en als wc-papier een oud telefoonboek maar dat is allemaal nog beter dan die vieze franse wcs. Na enkele donderslagen en bliksemschichten dromen we weg in ons tentje tussen de koebeesten.
18. Maandag 30 april 2007: Rosnay LHôpital-Vendeuvre. Ons lot weer in andermans handen.
We hebben vrij goed geslapen in ons tentje tussen de koebeesten als om 5u45 mijn horloge ons wekt. Gisterenavond toen we ons in ons tentje terugtrokken dreigde er een onweer, donderslagen en bliksemschichten waren de voorbode, maar het heeft hier niet geregend. We ruimen ons tentje op, vullen onze rugzakken en gaan naar het toilet, dat plaatsje met een gat in een plank en een telefoonboek als toiletpapier en verhuizen dan naar de boerenwoning. Gilbert de man des huize heeft reeds koffie gezet en is van de rest van het deeg van gisteravond wafels aan het bakken. We eten er een uitgebreid morgenbrood alvorens we aanstalten maken om te vertrekken. Nicole de boerin is nu ook te voorschijn gekomen en vult onze rugzak met gekookte eieren, wafels, thee en ze wil nog meer maar we bedanken haar en leggen haar uit dat we dat allemaal moeten meedragen en iedere gram extra is er een te veel. We nemen afscheid terwijl de twee zonen komen opdagen voor hun dagelijkse job, we zeggen hen dat ze geluk hebben met zo lieve ouders, we geven een kus en een handje en trekken weer de wijde wereld in. Via Brienne le Chateau, Brienne la Vieille,Dienville en Amance gaan we naar Vendeuvre. In een bar tegenover het kasteel aldaar vragen we naar een slaapgelegenheid, een gast neemt zijn gsm en alras is er een oplossing. Een man van de Mairie wacht ons aan de tennisvelden op en we kunnen in een scheidsrechterlokaal van het voetbalveld terecht. In de bar trakteren we de man die voor ons een telefoontje pleegde, vragen water en stappen naar onze slaapplaats. Aan het voetbalveld kunnen we ons heerlijk douchen en onze kleren wassen, deze hangen we aan de netten van het doel te drogen want ook vandaag is het weer zomer. In het stadje is er een grootwarenhuis waar we kunnen inkopen voor vanavond en morgen. Zoals alle dagen zijn we reeds voor 22 uur in dromenland.
19. Dinsdag 1 mei 2007: Vendeuvre-onderweg naar Chaource. Wild kamperen, een nieuwe belevenis.
Deze nacht hebben we vrij goed geslapen en nu volgt de dagelijkse routine van rugzakken klaarmaken en ontbijten. Het is 6u50 wanneer we vertrekken richting Bar sur Seine waar we om10u30 arriveren. We kopen hier een brood en vertrekken terug naar Tonnerre via de weg N71. Onderweg in een bar vragen we inlichtingen aan een persoon en die raadt ons aan om via kleine wegentjes te stappen want de N71 is te druk, hij weet ook dat de weg naar Vézelay nog 105 km is. Als we verder stappen zijn alle kleine dorpjes die we tegenkomen als het ware dood, geen ziel te bekennen laat staan dat we er een slaapplaats vinden. Om 15 uur besluiten we te stoppen en zetten ons tentje op achter een bosje, we doen er een dutje want wassen of de kleren wassen gaat hier niet. We eten alles wat er ons nog rest, twee doosjes tonijn met brood, en bellen dan het thuisfront om hen gerust te stellen en om te zien of er nog nieuws is. Daarna blijkt dat de gsm niet gaat te herladen vanuit het buitenland, nu kunnen we niet meer bellen noch berichtjes doen, weer een onvoorzien probleem.
20. Woensdag 2 mei 2007: Onderweg naar Chaource-Tonnerre.
Kwart voor zes staan we op, we ruimen de tent op en eten zoals alle dagen onze boterhammetjes. De nacht was ietwat koud maar we zijn toch goed uitgerust en stappen in de ochtendfrisheid naar Chaource. Hier bij een bakker kopen we enkele croissants die we om de hoek in een cafeetje opeten bij een cola en een koffie en gaan nadien naar het informatiebureau voor een stempel. In het winkeltje tegenover kopen we een wegenkaart van de Yonne en een telefoonkaart want de gsm is inactief sinds gisterenmiddag nadat we het thuisfront hadden gebeld. Onderweg eten we s middags in een restaurant de dagmenu, heel verzorgd en lekker, zodat we verder kunnen tot in Tonnerre. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en er is een gebouw van de gemeente waar we kunnen slapen ( 20), we hebben er een kamertje voor twee personen en er is een keukentje en een gemeenschappelijke badkamer. We doen nog inkopen voor vanavond en voor morgen overdag en zoeken de weg voor morgen om daarna terug te keren naar ons verblijf. We eten ons avondmaal en ondertussen komen er nieuwe gasten, het zijn een Nederlandse mevrouw met haar zoon die een weekje met haar mee stapt, ze volgen een ander traject dan wij maar we kunnen nog eens onze moedertaal spreken. Rond 22 uur liggen we tussen de frisgewassen lakens, want de matrassen zijn niet zo fraai, en het duurt maar enkele minuten eer we inslapen.
