12. Dinsdag 24 april 2007: Signy-lAbbaye-Tagnon. Een behulpzame, lieve en gastvrije dame, weer een engel.
We hebben vrij goed geslapen in ons tentje als mijn horloge ons om 7 uur wekt. We ruimen alle benodigdheden op en vullen onze rugzakken terwijl we in de tent zitten want het gras buiten is nat. We eten enkele boterhammetjes en dan stappen we uit de tent en ruimen die op. Om 8u10 zijn we terug op pad, we gaan naar Rethel op aanraden van de campingverantwoordelijke, hier eten we in een restaurant en gaan dan naar het info de tourisme voor een stempel en vragen om een slaapplaats voor pelgrims maar helaas is er geen. Ze geven ons op het info wel het adres van de burgemeester van Tagnon 8 km verder. We stappen maar weer verder, het is weer 27 á 30 graden vandaag, aan de rand van de stad gaan we inkopen doen in een groot warenhuis en vervolgen naar Tagnon. Hier stappen we een krantenwinkeltje binnen en vragen naar het adres van de burgemeester: Mr. Boulanger, 25 rue des alliés. De bazin, Denise Mouchet, een heel lieve vrouw ziet dat we vermoeid zijn en laat ons binnen, ze zet samen met haar man een bank in de schaduw achter op de koer en brengt ons drinken en koekjes. Tussendoor als de winkelbel niet gaat belt deze lieve dame in het rond voor een oplossing en die komt er ook. Eerst verwent ze ons nog met porto, zoutkoekjes en worst. Dan voert ze ons naar een parochiezaaltje en toont ons het bad en de zaal waar één matras staat en waar we mogen overnachten, de sleutel moeten we morgenvroeg terug brengen bij Denise. Hier komen er allemaal vrouwen de trap af van een vergadering of zo, we krijgen alle aandacht, de vrouw van de apotheker vraagt zelfs of we iets nodig hebben tegen pijnlijke voeten. Daarna zijn we op ons eigen en kunnen we genieten van een heerlijke douche, we eten nog wat sneedjes, poetsen onze tanden en maken ons op voor de nacht. Lisette kan op de aanwezige matras slapen, ik kan nu op dubbele slaapmatjes liggen, dat voelt zeer goed en al vlug zijn we in het land der dromen.
13. Woensdag 25 april 2007: Tagnon-Reims. Franse vrienden van het pelgrimspad in de kathedraal.
Om 7 uur staan we op, we maken ons toilet en gaan rond 8 uur naar die vriendelijke winkelmevrouw om de sleutel te brengen. Ze vergast ons in haar keukentje op lekker verse croissantjes, geurende koffie en appelsienensap. Waaraan hebben we dat allemaal te danken? Na al dat lekkers stappen we op naar Reims, de route loopt over een pad langs de autobaan tot in de stad. Onderweg in een dorpje eten we ons middagmaal ook omdat een pauze nodig is wegens de zomerse hitte van 28 graden. In de stad begeleidt een lerares ons tot aan het info voor toerisme, dat ligt direct aan de kathedraal, we krijgen er een stempel en een kaartje van de stad alsook het adres van een slaapplaats in het Maison St. Sixte (kostprijs 25.25). Dit is een voormalig klooster waar een foto het bezoek van paus Johannes Paulus XXIII met fierheid toont. Het gebouw is eigendom van het bisdom maar er zijn geen geestelijken meer. We bezoeken de kathedraal en worden er opgevangen door de Franse vrienden van St. Jacques, ze nemen een foto van ons beiden en zetten die op internet, ze geven ons ook lijsten met stop en slaapplaatsen tot Vézelay. Na ons bezoek aan de kathedraal gaan we naar ons verblijf en na een overheerlijke douche gaan we nog winkelen waarna het weer stilaan bedtijd wordt.
14. Donderdag 26 april 2007: Reims-Condé-sur-Marne. Nogmaals onder de sterren.
We krijgen ontbijt in een grote zaal, een meneer heeft alles klaargezet en doet nog een gesprekje met ons. De gebouwen zullen wel dienen om groepen te huisvesten maar nu lijkt het dat wij helemaal alleen zijn. We doen ons te goed aan het brood en de koffie en stappen iets later door de stad op zoek naar het kanaal Aisne-Marne. Eenmaal langs het kanaal zijn we uit de drukte van de stad en wandelen op het jaagpad langs het kanaal. Langs het kanaal en in de frisheid van de morgen is het aangenaam wandelen maar nadien, hoe kan het anders we bevinden ons in de Champagnestreek, gaat het door immense wijngaarden. Vandaag doet de zon haar uiterste best, wel 33° einde april, en er staat niet één boom noch gebouw om eens even uit de hitte te ontsnappen. We houden toch een eetpauze bij een wijngaard waarin men zoals overal druk aan het werk is, eerst zoekt de hond van die mensen toenadering en daarna komen ook de eigenaars een klapje doen. De oudste van de Champagneboeren zegt dat hij in een promotiefilmpje over deze streek overal in de wereld op tv is gekomen, ik weet het niet zeker maar denk dat ik hem bij Vlaanderen vakantieland heb gezien. We nemen afscheid en trekken verder in volle zon terwijl de boeren met tractoren de hele regio besproeien met een stof die naar zwavel riekt en smaakt. Normaal is een wandeltocht door deze wijngaarden iets aparts maar nu met die zon en vooral met dat gesproei willen we zo snel mogelijk verder. Uiteindelijk komen we in Condé-sur-Marne, we zoeken een onderkomen maar de prijs van een gîte is 55 en voor een hotel met een oude onverzorgde kamer komt dat op 84 avondeten inbegrepen waarvoor we bedanken. Een camping is er niet daarom vragen we aan een huis aan de rivier of het stoort als we onze tent daar zouden opzetten, ze hebben er niets op tegen en tonen zelfs waar we water kunnen nemen. Een beetje verder is er een aanlegplaats voor boten met drinkbaar water en een grasperk dat ons geschikt lijkt voor onze tent. We lichten de schippers in en vragen of het stoort als wij daar kamperen. Eén schipper zegt dat we voor zijn schip niet mogen kamperen omdat hij er een zwembadje, een caravan, een auto en materiaal liggen heeft. We stellen onze tent een beetje verder op en krijgen bezoek van een Engels koppel dat hier aanligt met hun jacht, ze moeten deze nacht vertrekken met de auto naar Bretagne zoniet mochten we op de boot slapen. Later brengen die mensen nog fruit voor ons, ze wijzen ons de bakkerij om inkopen te doen en wensen ons geluk met onze tocht. We eten er ons avondbrood aan de aanwezige tafel met banken en om 20 uur kruipen we in ons tentje voor een welverdiende nacht.
15. Vrijdag 27 april 2007: Condé-sur-Marne-Chalons en Champagne. Overnachten in een eeuwenoud vakwerkhuis.
Nadat we ons tentje hebben opgebroken en onze rugzakken hebben geschikt eten we enkele boterhammetjes aan de tafel in de buurt. Hierna stappen we op over het jaagpad langs het kanaal, een ree kijkt ons verrast in de ogen en verdwijnt als een hazenwind in het groen. Ook vandaag doorkruisen we weer immense wijngaarden met alweer hoogzomertemperaturen. We stappen in snel tempo naar Chalons waar we tegen de middag aankomen. Wegens het sluitingsuur van het stadhuis en het Info de Tourisme gaan we eerst eten, we genieten er van een heerlijk Belgisch gerecht Beefsteak friet met een slaatje en een pintje. Om één uur gaan we naar het Info de Tourisme maar dat opent pas om 13u30 de deuren en daarom pauzeren we op een bank tegenover aan de rivier. Om half twee gaan de deuren open en krijgen we een stempel voor onze credential waarna we ons begeven naar de kerk Notre Dame de Veaux. Hier in de kerk staat er een brandglasraam over de slag van Clavijo van 844, in deze slag zou Santiago verschenen zijn op zijn witte paard in de strijd tegen de Moren. Aan de inkom van de kerk zit een vrouw die onze credential afstempelt, we vragen haar ook naar een eventuele slaapplaats. Zij nodigt ons uit bij haar thuis maar we moeten wachten tot 17 uur eer we met haar mee kunnen gaan. Een andere pelgrim heeft ons verhaal gevolgd en vraagt of hij ook mee kan komen en ook dat is geen probleem. De andere pelgrim blijkt dan ook een Belg te zijn van Sint Niklaas, hij heet Etienne Dietvorst metemailadres etienne.dietvorst@hotmail.com, hij vertelt ons dat hij reeds heel dure overnachtingplaatsen heeft gehad en ook al een keer in een kerkportaal heeft overnacht en nu blij is dat hij ons hoorde onderhandelen met die vrouw. De man in kwestie zal nog veel leren vooraleer hij in Compostela aankomt. Om vijf uur in de namiddag stappen we samen met die vrouw naar haar thuis enkele honderden meters verder. De woning is een eeuwenoud complex (1700 zegt ze) van wat men hier maisons à pans de boisnoemt. Het is een echt oud huis midden in de stad met een binnentuintje, wij noemen dat vakwerkhuizen denk ik, zij en haar man renoveren het huis en mogen er trots op zijn. Buiten in hun tuintje kunnen we aan een tafeltje wat eten en onze belevenissen noteren, we spreken er ook met de dame en later met haar man en kopen een zes flessenkarton Leffe omdat ze niets wil voor de overnachting. Etienne slaapt in het hoofdhuis, wij krijgen een kamer in het achterhuis, de badkamer delen we allemaal en een gordijn duidt aan of die bezet is of niet. De dame heet Cuvelette Brigitte en haar man is François met als adres 14 rue Garinet 51000 Chalons en Champagne France. Om 20 uur liggen we in een zacht bed weg te dromen over onze verrassende tocht.
16. Zaterdag 28 april 2007: Chalons en Champagne-Vitry. Weer een Godshuis dat voor ons open gaat.
We staan op om 6 uur en eten enkele boterhammetjes gaan naar het hoofdgebouw om afscheid te nemen van die lieve dame maar ze is reeds vertrokken naar haar werk. Ze heeft de tafel voor ons gedekt maar wat jammer want wij hebben reeds ontbeten. Om 6u50 vertrekken we langs het kanaal van de Marne naar Vitry voor een tocht van meer dan 35 km. Eerst is het een beetje bewolkt maar tegen de middag doet de zon weer haar best zodat we toch afgepeigerd in Vitry toekomen. We kunnen hier slapen bij de nonnetjes, er zijn slechts twee jonge nonnetjes in dit toch grote complex, die we 15 donativo geven. We kunnen ons heerlijk douchen en er is ook een kookplaat waar we ons een maaltijd kunnen bereiden. We gaan inkopen en beginnen aan de voorbereiding van onze maaltijd, stoofvlees met groenten, en zijn nadien weer bekomen van de tocht. Ondertussen is ook de andere pelgrim, die van Sint Niklaas, aangekomen. Hij vraagt of we hem morgen kunnen wekken en om de weg voor morgen te bekijken want de GR-route maakt verschrikkelijk veel omweg. Omdat het zondag is besluiten we om via de drukke weg D396 richting Brienne le Château te stappen. Zoals het een pelgrim past zijn we weer vroeg in dromenland in weer een ander Godshuis.
17. zondag 29 april 2007: Vitry le Château-Rosnay-lHôpital. Ongekende gastvrijheid.
We staan op om 5u45 en zoals afgesproken ga ik de andere pelgrim wekken maar die is reeds op en aan. We eten enkele boterhammen, pakken onze rugzakken in en vertrekken op zoek naar de drukke weg D396. Het wordt weer broeiend heet vandaag en de weg bestaat uit eentonig lange rechte stukken op en neer golvend tussen koren afgewisseld met geel bloeiende raap. Omdat het zondag is zijn er praktisch geen vrachtwagens en ook weinig autos onderweg, op een weekdag zou men hier niet kunnen stappen. Om 13u15 komen we aan in Rosnay-lHôpital waar er wel een bar is maar die is natuurlijk gesloten. We vragen aan de dame van het huis naast de bar, die buiten een barbecue aan het prepareren is, naar een oplossing voor ons slaapprobleem en deze verwijst ons naar een boerderij iets verderop. Bij de boerderij aangekomen zoeken we de deur maar die bevindt zich aan de achterkant. Als we aanbellen verschijnt er een grote landbouwer waartegen we zeggen dat we pelgrims naar Santiago zijn, waarop hij prompt zegt: dat zie ik ook . Hij gaat met ons mee naar een gazonnetje waar we onze tent mogen opzetten maar raadt ons aan om de tent in de koeienstal te zetten omdat er onweer wordt verwacht. De boer neemt een riek en in een mum van tijd ligt er een tapijt van 0,5 meter stro waarop we onze tent mogen zetten, hij toont ons ook een lokaal waar we ons in een kom kunnen wassen, we hebben er warm en koud water ter beschikking. Ondertussen komt zijn vrouw aangelopen en we moeten komen eten, ze is druk in de weer, maakt een pasta, schenkt koffie, thee, water en geeft ons nog een appelsien. We laten ons al dat lekkers smaken, daarna gaat de boer met ons naar de burgemeester waar we een stempel krijgen voor onze credential en hij geeft ons de sleutel van het oude kerkje dat we bezoeken terwijl de boer met zijn vrouw op bezoek gaat naar familie. Terug bij de boer thuis toont deze ons waar de huissleutel verstopt ligt ingeval we binnen moeten terwijl zij niet thuis zijn, het is onbegrijpelijk voor ons dat er nog zo goede en gastvrije mensen bestaan. Terwijl de boer op visite is gaan wij het kerkje bezien, het is werkelijk een pareltje, we lopen ook nog even door het dorpje maar dat is maar een straat en brengen dan de sleutel van de kerk terug naar de burgemeester. Als de boer en zijn vrouw even later terug zijn voert hij ons met de auto en laat ons van op een panoramisch punt de streek en zijn landerijen zien, voor ons onbegrijpelijk groot. Hij beschikt over 165 hectaren akkerland, van op het punt waar wij staan ziet men enkel zijn gronden, hij is hier opgegroeid en wijst ons naar alle windstreken waar we ons bevinden ook weet hij hoe het hier vroeger was, waar bos was, hij toont ons waar de grond witter is en dus uitgespoeld en minder vruchtbaar en nog meer boerenweetjes. Zijn vrouw is ondertussen druk in de weer om soep te maken en als we terugkeren staat de tafel gedekt met brood, salami, boterhammenworst, kaas en ze heeft ook nog deeg gemaakt voor wafels. Wij doen ons te goed aan die heerlijke soep en aan al dat ander lekkers terwijl de boer wijn schenkt. Nadien praten we over onze tocht, onze kinderen, hun gezin en het gebouw waar ze wonen want dat is een vroeger koetsen en paarden stalplaats. Het is een groot huis met ernaast een vakwerkhuis waarin nu de zoon die de boerderij doet woont. Als de avond op zijn einde gaat bidden we samen een tientje van de rozenkrans en gaan om 22 uur voldaan naar lichaam en ziel naar ons tentje in de koeienstal. De boer wijst ons nog een toilet in de schuur waar we indien nodig onze behoefte kunnen doen, het betreft een plank met een gat en als wc-papier een oud telefoonboek maar dat is allemaal nog beter dan die vieze franse wcs. Na enkele donderslagen en bliksemschichten dromen we weg in ons tentje tussen de koebeesten.
18. Maandag 30 april 2007: Rosnay LHôpital-Vendeuvre. Ons lot weer in andermans handen.
We hebben vrij goed geslapen in ons tentje tussen de koebeesten als om 5u45 mijn horloge ons wekt. Gisterenavond toen we ons in ons tentje terugtrokken dreigde er een onweer, donderslagen en bliksemschichten waren de voorbode, maar het heeft hier niet geregend. We ruimen ons tentje op, vullen onze rugzakken en gaan naar het toilet, dat plaatsje met een gat in een plank en een telefoonboek als toiletpapier en verhuizen dan naar de boerenwoning. Gilbert de man des huize heeft reeds koffie gezet en is van de rest van het deeg van gisteravond wafels aan het bakken. We eten er een uitgebreid morgenbrood alvorens we aanstalten maken om te vertrekken. Nicole de boerin is nu ook te voorschijn gekomen en vult onze rugzak met gekookte eieren, wafels, thee en ze wil nog meer maar we bedanken haar en leggen haar uit dat we dat allemaal moeten meedragen en iedere gram extra is er een te veel. We nemen afscheid terwijl de twee zonen komen opdagen voor hun dagelijkse job, we zeggen hen dat ze geluk hebben met zo lieve ouders, we geven een kus en een handje en trekken weer de wijde wereld in. Via Brienne le Chateau, Brienne la Vieille,Dienville en Amance gaan we naar Vendeuvre. In een bar tegenover het kasteel aldaar vragen we naar een slaapgelegenheid, een gast neemt zijn gsm en alras is er een oplossing. Een man van de Mairie wacht ons aan de tennisvelden op en we kunnen in een scheidsrechterlokaal van het voetbalveld terecht. In de bar trakteren we de man die voor ons een telefoontje pleegde, vragen water en stappen naar onze slaapplaats. Aan het voetbalveld kunnen we ons heerlijk douchen en onze kleren wassen, deze hangen we aan de netten van het doel te drogen want ook vandaag is het weer zomer. In het stadje is er een grootwarenhuis waar we kunnen inkopen voor vanavond en morgen. Zoals alle dagen zijn we reeds voor 22 uur in dromenland.
19. Dinsdag 1 mei 2007: Vendeuvre-onderweg naar Chaource. Wild kamperen, een nieuwe belevenis.
Deze nacht hebben we vrij goed geslapen en nu volgt de dagelijkse routine van rugzakken klaarmaken en ontbijten. Het is 6u50 wanneer we vertrekken richting Bar sur Seine waar we om10u30 arriveren. We kopen hier een brood en vertrekken terug naar Tonnerre via de weg N71. Onderweg in een bar vragen we inlichtingen aan een persoon en die raadt ons aan om via kleine wegentjes te stappen want de N71 is te druk, hij weet ook dat de weg naar Vézelay nog 105 km is. Als we verder stappen zijn alle kleine dorpjes die we tegenkomen als het ware dood, geen ziel te bekennen laat staan dat we er een slaapplaats vinden. Om 15 uur besluiten we te stoppen en zetten ons tentje op achter een bosje, we doen er een dutje want wassen of de kleren wassen gaat hier niet. We eten alles wat er ons nog rest, twee doosjes tonijn met brood, en bellen dan het thuisfront om hen gerust te stellen en om te zien of er nog nieuws is. Daarna blijkt dat de gsm niet gaat te herladen vanuit het buitenland, nu kunnen we niet meer bellen noch berichtjes doen, weer een onvoorzien probleem.
20. Woensdag 2 mei 2007: Onderweg naar Chaource-Tonnerre.
Kwart voor zes staan we op, we ruimen de tent op en eten zoals alle dagen onze boterhammetjes. De nacht was ietwat koud maar we zijn toch goed uitgerust en stappen in de ochtendfrisheid naar Chaource. Hier bij een bakker kopen we enkele croissants die we om de hoek in een cafeetje opeten bij een cola en een koffie en gaan nadien naar het informatiebureau voor een stempel. In het winkeltje tegenover kopen we een wegenkaart van de Yonne en een telefoonkaart want de gsm is inactief sinds gisterenmiddag nadat we het thuisfront hadden gebeld. Onderweg eten we s middags in een restaurant de dagmenu, heel verzorgd en lekker, zodat we verder kunnen tot in Tonnerre. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en er is een gebouw van de gemeente waar we kunnen slapen ( 20), we hebben er een kamertje voor twee personen en er is een keukentje en een gemeenschappelijke badkamer. We doen nog inkopen voor vanavond en voor morgen overdag en zoeken de weg voor morgen om daarna terug te keren naar ons verblijf. We eten ons avondmaal en ondertussen komen er nieuwe gasten, het zijn een Nederlandse mevrouw met haar zoon die een weekje met haar mee stapt, ze volgen een ander traject dan wij maar we kunnen nog eens onze moedertaal spreken. Rond 22 uur liggen we tussen de frisgewassen lakens, want de matrassen zijn niet zo fraai, en het duurt maar enkele minuten eer we inslapen.
21. Donderdag 3 mei 2007: Tonnerre-Nitry. Een minder gastvriendelijke burgemeestersvrouw.
Om 6 uur staan we op met hetzelfde ritueel van alle dagen, opruimen, kattenwasje en eten. Klokslag 7 uur zijn we op pad, eerst de sleutel terug brengen naar de brievenbus van het gemeentehuis. We stappen langs de weg 443 naar Nitry waar we om 12 uur arriveren. Het gemeentehuis is natuurlijk reeds dicht maar het winkeltje in de buurt heeft nog open en we vragen naar een verblijf voor pelgrims. Het meisje uit de winkel neemt haar gsm en regelt ons verblijf, we moeten wachten tot 14 uur eer we van de burgemeestervrouw de sleutel van een lokaal krijgen. We beschikken er over koud water en een Franse wc. We kopen bij het winkelmeisje een sandwich met hesp en eentje met kaas en nog twee blikjes cola om de inwendige mens te versterken. Het meisje in de winkel is afkomstig uit Lille, Frans Vlaanderen, en praat behoorlijk Nederlands, het is een heel lieve en behulpzame meid. Als ik zeg dat het een groot verschil is tussen de grootstad Lille en het onooglijk klein dorpje hier antwoordt ze: Awel dat is mijn pelgrimstocht, want hoe ik in Lille leefde kon niet langer. Later aan het speelpleinlokaaltje moeten we wachten op de sleutel die de burgemeestervrouw ons om twee uur zou brengen maar om half drie moet ik in de buurt gaan vragen waar die mevrouw woont. Ze woont op amper 50 meter van onze verblijfplaats en als ik bij haar thuis aankom zegt ze dat ze dadelijk komt, even later komt die mevrouw met de wagen de sleutel brengen. Deze mevrouw moest zich schamen 50 meter met de auto, ze toont ons dat lokaaltje maar dat is allesbehalve een plaats om te slapen zo vies en vuil. We ruimen de plaats een beetje op en maken de tafel en de stoelen zuiver zodat we er aan kunnen eten en besluiten onze tent op te zetten op de wei en de rugzakken kunnen in dat lokaaltje dat we kunnen afsluiten. We gaan verderop in een restaurant zien om te eten maar nadat we er 2 colas hebben gedronken en om de rekening vragen 5.80 was de honger over. Daarop keren we terug naar het winkeltje met het lieve meisje om inkopen te doen en aan de tafel op ons pleintje hebben we lekker gesmikkeld. De kinderen uit het dorp komen hier voetballen en ravotten terwijl de moeders bijpraten of roddelen zodat het tot na acht uur duurt eer we ons kunnen neerleggen in onze tent.
22.Vrijdag 4 mei 2007: Nitry-Vézelay. Pelgrims, waar het allemaal om draait, verdwijnen in de massa toeristen.
We haasten ons s morgens om weg te geraken, we maken noodgedwongen gebruik van de Franse wc, wassen ons aan de koudwaterkraan en brengen in het lokaaltje onze rugzakken in orde en bergen er ons tentje op. We haasten ons naar Vézelay ons volgende oriëntatiepunt van de pelgrimstocht. Reeds van heel ver zien we de kathedraal liggen boven op de heuvel maar dan duurt het een eeuwigheid eer je in de buurt komt. De beklimming naar de kathedraal is vrij moeilijk en we zijn dan ook dol gelukkig als we deze klus hebben geklaard. We brengen een bezoek aan de kathedraal en gaan nadien op zoek naar het informatiebureau voor een stempel en een adres om te slapen. Het infobureau ligt helemaal beneden en daar geven ze ons het adres van de nonnetjes weer boven aan de kathedraal, dus wij maar weer omhoog en bij de nonnetjes is er plaats ( 20) in een tweepersoonskamer. We doen er de was en de plas en gaan daarna naar de vespers en de mis in de kathedraal. De paters en de nonnen zingen en bidden en bij de communie krijgen we een hostie en mogen er ook aan een beker wijn drinken. Het is een heel apart gevoel als ge zo in de spiritualiteit belandt en alledaagse wereldse problemen verdwijnen er in het niet. Na de mis gaan we weer helemaal naar beneden om te eten op het adres welk ons werd aangeraden door de nonnen, het eten en de bediening zijn echter niet zo fantastisch als men beweerde. Als pelgrim is men snel tevreden en we gaan na het eten dan ook maar weer terug bergop naar ons bedje waar we neerploffen na dat hele klimmen en dalen van vandaag. Vézelay is een echt bedevaartsoord met de hele commercie eromheen, ganse straten winkeltjes met allemaal attributen maar de pelgrim, waar het allemaal om draait, verdwijnt er tussen de massa toeristen en is er dan ook graag zo snel mogelijk weg.
23. Zaterdag 5 mei 2007: Vézelay-Brinon sur Beuvron. Pelgrims worden er verwend als koningen.
Om zeven uur vertrekken we bij de nonnetjes en stappen over kleine wegeltjes door kleine dorpjes met bijna geen inwoners, we passeren Nuars, waar we in een bar een koffietje drinken, Teigny, Tannay en Aman alvorens aan te komen in Brinon. Het is vandaag fris zodat we stappen in onze fleece en even later begint het te druppelen, wij trekken snel onze capes aan en die zijn aangenaam wegens de koude wind. Aan een man in het dorpje vragen we naar een slaapplaats, hij stuurt ons naar een huis iets verder waar de burgemeester woont. Wij gaan richting dat huis terwijl de man, die de weg wees, ons gade slaat en teken doet dat we voor dat huis staan. We waren hier reeds voorbijgegaan en de burgemeestersvrouw had ons daarbij begroet, nu worden we heel hartelijk ontvangen. De burgemeester stelt voor om bij hem thuis te slapen en te eten, hij heeft wel eens een pelgrim gehad die liever in de schuur sliep dan in huis maar wij verkiezen de geborgenheid van zijn huis. We mogen ons douchen in hun badkamer en krijgen een slaapkamer toegewezen in hun grote huis, dat huis is zo groot vertelt de man omdat eerder hun ouders hier ook woonden. De burgemeester gaat daarna een ritje met ons doen door zijn dorpje, hij toont ons het gemeentehuis met zijn bureau, de school, de winkel waar we een brood kopen voor morgen en doet dan een toer naar het bekende kasteel in zijn dorp alsook langs de bouwkavels die overigens zeer goedkoop zijn ( 7000 voor 10 are) en in de smaak vallen van vooral Nederlanders. Terug thuis gaat hij met mij naar de boerderij van zijn zoon, voormalige eigen boerderij, de zoon doet aan biologisch boeren en heeft een domein van ongeveer 160 hectaren. De beestenstal is momenteel leeg, de dieren hier zijn nooit vastgeketend vertelt de boer, en van die stallen maakt de zoon gebruik om een wagen voor een manifestatie te bouwen en ook om onderdak te verlenen aan manifestanten versta ik. Als we terugkeren naar zijn huis is mevrouw druk bezig met het voorbereiden van ons eten, dat wordt een feestmaal op zijn Bourgondisch: eerst een aperitief met Bourgondische wijn daarna soep gevolgd door kip met gebakken patatjes dan salade met noten gevolgd door een kaasschotel weer met noten en als afsluiter yoghurt en zelfgebakken appeltaart. Voldaan van al dat lekkers keuvelen we nog wat verder aan tafel en de burgemeester blijft maar inschenken van die Bourgondische drank zodat we nadien geen enkele moeite hebben om de slaap te vatten in een overheerlijk bed.
24. Zondag 6 mei 2007: Brinon sur Beuvron-Nolay. Alweer ongekende gastvrijheid.
Het is vandaag de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Frankrijk, de burgemeester moet om 8 uur op het gemeentehuis zijn om alle regelingen te treffen voor die verkiezingen. Hij is reeds vroeg uit de veren en heeft de tafel al klaarstaan en de koffie is gezet terwijl hij nu brood aan het roosteren is. Even later neemt hij afscheid want hij gaat zich klaarmaken en zegt dat we maar moeten nemen. We danken voor de gastvrijheid en vertrekken om 7u15 in de koelte, want het is mistig, naar Nolay waar volgens de burgervader ook slaapgelegenheid is. Een hond onderweg komt met ons meegelopen,als deze onvoorzichtig voor een auto loopt ziet ge de mensen denken van hou je hond aan de lijn of die pelgrims met die hond kunnen beter op dat dier letten. We belanden in Nolay, het is nog steeds mistig en fris, we eten onze boterhammen op een bank in het dorp en de hond houdt de wacht terwijl wij verkleumd naar een oplossing voor de nacht zoeken. De Mairie is dicht en dan wekt de hond de aandacht van een mevrouw die net aangereden komt en waaraan ik vertel dat die hond niet van ons is en dat we dachten een onderkomen te vinden in hun dorpje. De vrouw is dadelijk druk in de weer en zegt dat ze wel een stuk wei heeft waar we ons tentje kunnen zetten en er zijn proper openbare toiletten in de buurt, ze heeft wel geen eten in huis zegt ze en belt daarom naar de burgemeester die voor een pakket voeding zorgt. De dame laat haar man een tuintafeltje brengen met twee stoelen en nog een fles water en nodigt ons uit om s avonds bij haar te eten en zegt dat ze gaat trachten de eigenaar van de hond te vinden. Even later komt er een auto aangereden en de hond die zich bij ons onder de tuinstoelen had neergelegd spoedt zich naar die auto, de deur van de wagen gaat open en de hond springt achter op de zetel bij een meisje en is zo te zien reuze gelukkig die weer te zien. De hond noemt Tarzan en heeft er vandaag een goede wandeling op zitten en zal deze namiddag wel niet veel meer verroeren. De mist is ondertussen opgetrokken en het is aangenaam vertoeven aan ons tentje, om 19 uur gaan we tot bij de dame die ons opving om te eten. De ravioli die in het voedselpakket van de burgemeester zat en waarop we ons verlekkerd hadden heeft haar mandeze namiddag soldaat gemaakt en daarom eten wij omelet met stokbrood met vooraf als aperitief een porto en als nagerecht een pudding. We praten nog een beetje en helpen de tafel afruimen terwijl we ook nog de uitslagen van de verkiezingen een beetje volgen want dat is hier in Frankrijk hét gespreksonderwerp. De man heeft als gevolg van een verkeersongeval af en toe moeilijkheden om een gesprek te beginnen of te volgen vertelt ons zijn vrouw terwijl wij dachten dat die man niet erg opgezet was met onze aanwezigheid. De vrouw weet wat kamperen is want ze geeft ons enkele dekens mee zodat we deze nacht geen kou hoeven te lijden. Voldaan en lekker ingeduffeld in die dekens liggen we al vroeg te ronken in ons tentje op de wei, onze rugzakken mochten we laten in de platen garage langs ons verblijf zodat we meer ruimte hebben
25. Maandag 7 mei 2007: Nolay-Nevers. Onderdak bij de zusters van liefde van Bernadette Soubirous.
Na een overheerlijke nacht staan we op, ruimen onze spullen in de tent op en laten de tent even uitdruppen vooraleer we ook die in onze rugzak bergen. We gaan naar het toilet in de buurt waar we de slaap uit onze ogen wassen en brengen de dekens en de stoelen terug naar ons onthaalgezin. We worden er op koffie, fruitsap, brood en jam getrakteerd. We bedanken de gastvrouw en zeggen dat ze ook haar man de groeten moet doen want die is nog in een diepe slaap. Ook beloven we aan de dame om een kaartje te sturen eens we in Santiago aankomen. Om 7u30 vertrekken we in de mist over binnenstraatjes naar Nevers, we bereiken de stad om 12 u zonder ergens een tussenstop te doen. Wegens het middaguur gaan we eerst iets eten, lasagne, en nadien gaan we naar het infobureau en de kathedraal, vooral bekend van de moderne glasramen. Nevers is ook bekend voor Espace de BernadetteSoubirous, hier heeft Bernadette, ja die van Lourdes, als nonnetje in het klooster geleefd, ze ligt hier opgebaard. Er is een grot gebouwd gelijkend op die van Lourdes en er is de tuin waar een beeld staat waarvan zij zei dat dit het meest gelijkend was aan de dame die aan haar was verschenen. We laten hier natuurlijk een kaarsje branden voor iedereen die ons lief is. Onderweg hierheen hebben we een Nederlands koppel ontmoet, zij in de rolstoel, dat reeds voor de tweede keer hier op bedevaart komt. Bij de zusters krijgen we een kamer ( 39.50), we doen nog de nodige inkopen voor vanavond en morgen en duiken dan tussen de lakens want weer is een pelgrimsdag ten einde.
26. Dinsdag 8 mei 2007: Nevers-La Croix. Een aangeduide slaapplaats vanwege de Nederlandse pelgrimpastoor.
Van bij Bernadette vertrekken we om 6u55 naar de brug over de Rhône die we oversteken om daarna door struikgewas en nat gras de stroom te volgen. We besluiten later om enkel nog verharde weg te nemen omdat onze schoenen anders door en door nat worden. Het regent ondertussen onafgebroken en in Grossouvre besluiten we om een eetpauze te houden in een bar, de bar is een puinhoop maar toch eten we er onze boterhammetjes bij een pintje en een water. Hierna gaan we verder in de regen over lange eenzame wegen naar Sancoin waar we in een restaurant de dagmenu gebruiken en een koppel ontmoeten, de man is een Duitser, ze begeleiden ons na het eten naar het kanaal van Berry. Langs het kanaal moeten we weer kilometers door hoog en nat gras stappen tot bij de Refuge van Mr. Heinrichs, een Nederlandse pelgrimpastoor die we kennen van een filmpje op de tv en die we wel eens willen ontmoeten. Eenmaal daar aangekomen blijkt er een opvangkoppel te zijn en niet Mr. Heinrichs of de andere pelgrim Hendriks uit dat zelfde filmpje, deze laatste was hier wel vorige week. We worden evenwel heel vriendelijk ontvangen en er zijn naast ons nog twee Nederlandse fietspelgrims. We trachten onze natte spullen zo goed als mogelijk op te hangen om te drogen en onze schoenen doen we vol krantenpapier. Het gastkoppel heeft deze week nog geen pelgrims gezien en leggen ons zodoende ook in de wattenen maken ook eten voor ons, noedels met tomaten en Frans brood. Nadien bij een potje koffie noteren we nog onze dagelijkse avonturen waarna we rond 9 uur het verticale voor het horizontale leven ruilen. We geven voor de diensten 15.
27. Woensdag 9 mei 2007: La Croix-Saint-Amand-Montrond.
Om 6 uur staan we op en in alle stilte verhuizen we naar beneden om onze medepelgrims zo weinig mogelijk te storen. We merken dat onze schoenen nog helemaal nat zijn en besluiten ze te drogen in de microgolfoven, er ziet ons nu toch niemand. Ondertussen eten we enkele sneden brood en drinken er een warme tas koffie waarna we kunnen vertrekken maar eerst gaan we de Nederlandse medepelgrims die nu ook opgestaan zijn nog een goede dag zeggen. Wegens het natte weer en de natte schoenen besluiten we om via een grotere baan te stappen, dit is een noodoplossing wegens de omstandigheden. Een uurtje later komen de Nederlanders voorbij gefietst en we zeggen nogmaals buen camino want we zien ze nooit meer terug. Het is fris vandaag en door de regen stappen we in onze capes langs die drukke weg naar Saint-Amand waar we rond 13 uur arriveren. In een grootwarenhuis doen we inkopen en eten daarvan onderweg al een sandwich op kwestie van tijdsbesparing. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en men verwijst ons naar het Office de Tourisme voor een slaapplaats. Op dit bureau zijn ze zeer vriendelijk en geven ons een plan om te geraken bij Le foyer de jeunes travailleurs waar we mogen overnachten in een twee persoonskamer ( 17). We gaan nog iets drinken, kopen fruit en brood alvorens te eten en zoeken daarna weer snel ons bedje op.
28. Donderdag 10 mei 2007: Saint-Amand-Montrond-Le Châtelet. Een pelgrimhotel.
Na onze ochtendgeplogenheden zijn we reeds om 12 minuten voor 7 uur aan het stappen eerst naar Orval waar een mirage een rotonde versiert net als bij ons in Peer, wie was er nu eerst.We wandelen over kleine wegen langs onnoemlijk kleine dorpjes naar Le Châtelet. Onderweg in zo een klein dorpje ligt een bar waar we iets drinken en wat knabbelen. Het dorpje heet Marçais en de bazin is een heel lieve Parijse, ze schrijft poëzie en liedjesteksten en geeft ons haar blogadres, een naamkaartje en een kaart van de kerk van het dorpje met achterop Bonne route.
In Le Châtelet komen om 11u40 aan en krijgen er op het stadhuis een stempel. Voor een slaapplaats verwijst men ons naarHotel du Pont waar we voor 50 kunnen overnachten met avondeten en morgenbrood. In het hotel hebben we een primitief kamertje met een gemeenschappelijke badkamer en een toilet op de gang. We wassen ons en ook onze vieze kleren die we buiten aan de wasdraad laten drogen wegens het mooie weer. We doen nog wat inkopen en rond 19 uur gaan we ons avondmaal gebruiken en dat valt reuze mee. Daarna is het weer bedtijd voor vermoeide pelgrims want het is alle dagen werken geblazen.
We ontbijten in ons hotel, wat een luxe, en de uitbater neemt nog snel een foto van ons voor in zijn pelgrimboek. Eerst stappen we 12 km langs een drukkere weg, daarna langs mooie kleine wegen zonder verkeer met mooie kerkjes en kastelen tussen de velden naar La Châtre. We zijn hier om 13 uur maar het infobureau alsook het stadhuis gaan pas om 14 uur open. Om 14 uur stappen we het informatiebureau binnen waar men een stempel geeft en tevens het adres van de jeugdherberg, maar die gaat pas open om 17 uur. We besluiten om onze rugzakken aan de herberg te laten en doen dan onze inkopen in een grootwarenhuis. Als we terugkomen doet een dame de deur voor ons open, ze schrijft ons in ( 29.50) en toont onze kamer en de eetzaal voor morgenvroeg. We zijn hier helemaal alleen en de opzichtster zal het morgenbrood dat inbegrepen is klaarzetten voor morgenvroeg. We nemen een heerlijke douche en eten wat boterhammen aan ons nachttafeltje om daarna snel in bed te duiken want het is vies regenweer.
Het morgenbrood staat klaar, koffie en fruitsap, brood met confituur, melk suiker en boter, alles wat we nodig hebben voor een heerlijk ontbijt. Om 6u55 zijn we weer onderweg langs kleine straatjes, geen mens te bespeuren enkel verwonderde koeien. De lucht hangt vol dreigende regenwolken want ook gisterenavond heeft het hier fel geregend. Het landschap van akkervelden afgewisseld met weiland en bos wordt terug heuvelachtig. Bergop in zweet door de inspanningen en bergaf koud door de gure westenwind bereiken we Aigurande. We nemen in Hotel de Berry een kamer ( 32 ) en eten er de dagmenu (11) wijn en water inbegrepen. We doen onze dagelijkse inkopen en bellen het thuisfront vanuit een telefooncabine. Terug inons verblijf gebruiken we ons avondeten op een tafeltje op onze kamer. We verdrinken daarna alweer vlug in ons frisse bedlinnen voor een welverdiende rust.
31. Zondag 13 mei 2007: Aigurande-Naillat. Een pelgrimsplaats met een geurtje.
We stappen langs kleine wegen naar Dun le Palestel, een ree wordt door ons opgeschrikt en verdwijnt in de velden, de koeien kijken ons allemaal verwonderd aan. Deze weg is mooi met klimmen en dalen naar de vele prachtige riviertjes en ook het weer is mooi, windstil en licht bewolkt. Om 12 uur zijn we inDun le Palestel waar we een onderkomen verwachten maar het hotel en de camping zijn gesloten. We kopen in een kruidenierswinkel mondvoorraad voor vandaag envoor morgen overdag want het is zondag. Na de middag is hier alles dicht, bij de bakker kopen we een brood en een stokbrood en in een andere bakkerswinkel laten we ons twee sandwiches maken die we in een bar opeten met een pintje en een cola. Omdat er geen slaapgelegenheid te vinden is besluiten we om verder te stappen naar Naillat maar ook hier is er geen mogelijkheid om te slapen. Enkele oudere dames sturen ons naar het voetbalveld omdat ze denken dat we daar onze tent wel mogen opzetten. Aan het voetbalveld is er een match bezig, we vragen naar de verantwoordelijke en men stuurt ons naar een man in overall die hier verantwoordelijk is en die ons zegt dat we de tent best naast de weg kunnen zetten. We wachten tot na de partij voetbal en drinken ondertussen enkele biertjes. De man neemt terug contact met ons op en stelt ons voor om te overnachten in de kleedkamers van de bezoekers, er is warm en koud water, zes douches en een Frans toilet. We nemen het voorstel aan, drinken nog samen enkele biertjes en een uurtje later kunnen we onze intrek nemen in die kleedkamer. De geur van het toilet is niet te harden, daarvoor zoeken we een steen van ongeveer de grootte van dat Franse gat. We doen die steen in een plastieken zak en kunnen die dan zo op het gat plaatsen zonder onze vingers te besmeuren zijdelings leggen we toiletpapier dat we voorzichtig bevochtigen zodat het alle geur afsluit. Na verluchting van ons lokaal kunnen we er gerust slapen weliswaar op de betonnen vloer op onze slaapmatten. Zo ziet ge maar de ene dag in een paleis de andere dag op de grond maar dat is het leven van een pelgrim. We hebben weer een dak boven ons hoofd en zien wel wat morgen komt, nu is het tijd om te rusten.
