20. Woensdag 2 mei 2007: Onderweg naar Chaource-Tonnerre.
Kwart voor zes staan we op, we ruimen de tent op en eten zoals alle dagen onze boterhammetjes. De nacht was ietwat koud maar we zijn toch goed uitgerust en stappen in de ochtendfrisheid naar Chaource. Hier bij een bakker kopen we enkele croissants die we om de hoek in een cafeetje opeten bij een cola en een koffie en gaan nadien naar het informatiebureau voor een stempel. In het winkeltje tegenover kopen we een wegenkaart van de Yonne en een telefoonkaart want de gsm is inactief sinds gisterenmiddag nadat we het thuisfront hadden gebeld. Onderweg eten we s middags in een restaurant de dagmenu, heel verzorgd en lekker, zodat we verder kunnen tot in Tonnerre. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en er is een gebouw van de gemeente waar we kunnen slapen ( 20), we hebben er een kamertje voor twee personen en er is een keukentje en een gemeenschappelijke badkamer. We doen nog inkopen voor vanavond en voor morgen overdag en zoeken de weg voor morgen om daarna terug te keren naar ons verblijf. We eten ons avondmaal en ondertussen komen er nieuwe gasten, het zijn een Nederlandse mevrouw met haar zoon die een weekje met haar mee stapt, ze volgen een ander traject dan wij maar we kunnen nog eens onze moedertaal spreken. Rond 22 uur liggen we tussen de frisgewassen lakens, want de matrassen zijn niet zo fraai, en het duurt maar enkele minuten eer we inslapen.
21. Donderdag 3 mei 2007: Tonnerre-Nitry. Een minder gastvriendelijke burgemeestersvrouw.
Om 6 uur staan we op met hetzelfde ritueel van alle dagen, opruimen, kattenwasje en eten. Klokslag 7 uur zijn we op pad, eerst de sleutel terug brengen naar de brievenbus van het gemeentehuis. We stappen langs de weg 443 naar Nitry waar we om 12 uur arriveren. Het gemeentehuis is natuurlijk reeds dicht maar het winkeltje in de buurt heeft nog open en we vragen naar een verblijf voor pelgrims. Het meisje uit de winkel neemt haar gsm en regelt ons verblijf, we moeten wachten tot 14 uur eer we van de burgemeestervrouw de sleutel van een lokaal krijgen. We beschikken er over koud water en een Franse wc. We kopen bij het winkelmeisje een sandwich met hesp en eentje met kaas en nog twee blikjes cola om de inwendige mens te versterken. Het meisje in de winkel is afkomstig uit Lille, Frans Vlaanderen, en praat behoorlijk Nederlands, het is een heel lieve en behulpzame meid. Als ik zeg dat het een groot verschil is tussen de grootstad Lille en het onooglijk klein dorpje hier antwoordt ze: Awel dat is mijn pelgrimstocht, want hoe ik in Lille leefde kon niet langer. Later aan het speelpleinlokaaltje moeten we wachten op de sleutel die de burgemeestervrouw ons om twee uur zou brengen maar om half drie moet ik in de buurt gaan vragen waar die mevrouw woont. Ze woont op amper 50 meter van onze verblijfplaats en als ik bij haar thuis aankom zegt ze dat ze dadelijk komt, even later komt die mevrouw met de wagen de sleutel brengen. Deze mevrouw moest zich schamen 50 meter met de auto, ze toont ons dat lokaaltje maar dat is allesbehalve een plaats om te slapen zo vies en vuil. We ruimen de plaats een beetje op en maken de tafel en de stoelen zuiver zodat we er aan kunnen eten en besluiten onze tent op te zetten op de wei en de rugzakken kunnen in dat lokaaltje dat we kunnen afsluiten. We gaan verderop in een restaurant zien om te eten maar nadat we er 2 colas hebben gedronken en om de rekening vragen 5.80 was de honger over. Daarop keren we terug naar het winkeltje met het lieve meisje om inkopen te doen en aan de tafel op ons pleintje hebben we lekker gesmikkeld. De kinderen uit het dorp komen hier voetballen en ravotten terwijl de moeders bijpraten of roddelen zodat het tot na acht uur duurt eer we ons kunnen neerleggen in onze tent.
22.Vrijdag 4 mei 2007: Nitry-Vézelay. Pelgrims, waar het allemaal om draait, verdwijnen in de massa toeristen.
We haasten ons s morgens om weg te geraken, we maken noodgedwongen gebruik van de Franse wc, wassen ons aan de koudwaterkraan en brengen in het lokaaltje onze rugzakken in orde en bergen er ons tentje op. We haasten ons naar Vézelay ons volgende oriëntatiepunt van de pelgrimstocht. Reeds van heel ver zien we de kathedraal liggen boven op de heuvel maar dan duurt het een eeuwigheid eer je in de buurt komt. De beklimming naar de kathedraal is vrij moeilijk en we zijn dan ook dol gelukkig als we deze klus hebben geklaard. We brengen een bezoek aan de kathedraal en gaan nadien op zoek naar het informatiebureau voor een stempel en een adres om te slapen. Het infobureau ligt helemaal beneden en daar geven ze ons het adres van de nonnetjes weer boven aan de kathedraal, dus wij maar weer omhoog en bij de nonnetjes is er plaats ( 20) in een tweepersoonskamer. We doen er de was en de plas en gaan daarna naar de vespers en de mis in de kathedraal. De paters en de nonnen zingen en bidden en bij de communie krijgen we een hostie en mogen er ook aan een beker wijn drinken. Het is een heel apart gevoel als ge zo in de spiritualiteit belandt en alledaagse wereldse problemen verdwijnen er in het niet. Na de mis gaan we weer helemaal naar beneden om te eten op het adres welk ons werd aangeraden door de nonnen, het eten en de bediening zijn echter niet zo fantastisch als men beweerde. Als pelgrim is men snel tevreden en we gaan na het eten dan ook maar weer terug bergop naar ons bedje waar we neerploffen na dat hele klimmen en dalen van vandaag. Vézelay is een echt bedevaartsoord met de hele commercie eromheen, ganse straten winkeltjes met allemaal attributen maar de pelgrim, waar het allemaal om draait, verdwijnt er tussen de massa toeristen en is er dan ook graag zo snel mogelijk weg.
23. Zaterdag 5 mei 2007: Vézelay-Brinon sur Beuvron. Pelgrims worden er verwend als koningen.
Om zeven uur vertrekken we bij de nonnetjes en stappen over kleine wegeltjes door kleine dorpjes met bijna geen inwoners, we passeren Nuars, waar we in een bar een koffietje drinken, Teigny, Tannay en Aman alvorens aan te komen in Brinon. Het is vandaag fris zodat we stappen in onze fleece en even later begint het te druppelen, wij trekken snel onze capes aan en die zijn aangenaam wegens de koude wind. Aan een man in het dorpje vragen we naar een slaapplaats, hij stuurt ons naar een huis iets verder waar de burgemeester woont. Wij gaan richting dat huis terwijl de man, die de weg wees, ons gade slaat en teken doet dat we voor dat huis staan. We waren hier reeds voorbijgegaan en de burgemeestersvrouw had ons daarbij begroet, nu worden we heel hartelijk ontvangen. De burgemeester stelt voor om bij hem thuis te slapen en te eten, hij heeft wel eens een pelgrim gehad die liever in de schuur sliep dan in huis maar wij verkiezen de geborgenheid van zijn huis. We mogen ons douchen in hun badkamer en krijgen een slaapkamer toegewezen in hun grote huis, dat huis is zo groot vertelt de man omdat eerder hun ouders hier ook woonden. De burgemeester gaat daarna een ritje met ons doen door zijn dorpje, hij toont ons het gemeentehuis met zijn bureau, de school, de winkel waar we een brood kopen voor morgen en doet dan een toer naar het bekende kasteel in zijn dorp alsook langs de bouwkavels die overigens zeer goedkoop zijn ( 7000 voor 10 are) en in de smaak vallen van vooral Nederlanders. Terug thuis gaat hij met mij naar de boerderij van zijn zoon, voormalige eigen boerderij, de zoon doet aan biologisch boeren en heeft een domein van ongeveer 160 hectaren. De beestenstal is momenteel leeg, de dieren hier zijn nooit vastgeketend vertelt de boer, en van die stallen maakt de zoon gebruik om een wagen voor een manifestatie te bouwen en ook om onderdak te verlenen aan manifestanten versta ik. Als we terugkeren naar zijn huis is mevrouw druk bezig met het voorbereiden van ons eten, dat wordt een feestmaal op zijn Bourgondisch: eerst een aperitief met Bourgondische wijn daarna soep gevolgd door kip met gebakken patatjes dan salade met noten gevolgd door een kaasschotel weer met noten en als afsluiter yoghurt en zelfgebakken appeltaart. Voldaan van al dat lekkers keuvelen we nog wat verder aan tafel en de burgemeester blijft maar inschenken van die Bourgondische drank zodat we nadien geen enkele moeite hebben om de slaap te vatten in een overheerlijk bed.
24. Zondag 6 mei 2007: Brinon sur Beuvron-Nolay. Alweer ongekende gastvrijheid.
Het is vandaag de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in Frankrijk, de burgemeester moet om 8 uur op het gemeentehuis zijn om alle regelingen te treffen voor die verkiezingen. Hij is reeds vroeg uit de veren en heeft de tafel al klaarstaan en de koffie is gezet terwijl hij nu brood aan het roosteren is. Even later neemt hij afscheid want hij gaat zich klaarmaken en zegt dat we maar moeten nemen. We danken voor de gastvrijheid en vertrekken om 7u15 in de koelte, want het is mistig, naar Nolay waar volgens de burgervader ook slaapgelegenheid is. Een hond onderweg komt met ons meegelopen,als deze onvoorzichtig voor een auto loopt ziet ge de mensen denken van hou je hond aan de lijn of die pelgrims met die hond kunnen beter op dat dier letten. We belanden in Nolay, het is nog steeds mistig en fris, we eten onze boterhammen op een bank in het dorp en de hond houdt de wacht terwijl wij verkleumd naar een oplossing voor de nacht zoeken. De Mairie is dicht en dan wekt de hond de aandacht van een mevrouw die net aangereden komt en waaraan ik vertel dat die hond niet van ons is en dat we dachten een onderkomen te vinden in hun dorpje. De vrouw is dadelijk druk in de weer en zegt dat ze wel een stuk wei heeft waar we ons tentje kunnen zetten en er zijn proper openbare toiletten in de buurt, ze heeft wel geen eten in huis zegt ze en belt daarom naar de burgemeester die voor een pakket voeding zorgt. De dame laat haar man een tuintafeltje brengen met twee stoelen en nog een fles water en nodigt ons uit om s avonds bij haar te eten en zegt dat ze gaat trachten de eigenaar van de hond te vinden. Even later komt er een auto aangereden en de hond die zich bij ons onder de tuinstoelen had neergelegd spoedt zich naar die auto, de deur van de wagen gaat open en de hond springt achter op de zetel bij een meisje en is zo te zien reuze gelukkig die weer te zien. De hond noemt Tarzan en heeft er vandaag een goede wandeling op zitten en zal deze namiddag wel niet veel meer verroeren. De mist is ondertussen opgetrokken en het is aangenaam vertoeven aan ons tentje, om 19 uur gaan we tot bij de dame die ons opving om te eten. De ravioli die in het voedselpakket van de burgemeester zat en waarop we ons verlekkerd hadden heeft haar mandeze namiddag soldaat gemaakt en daarom eten wij omelet met stokbrood met vooraf als aperitief een porto en als nagerecht een pudding. We praten nog een beetje en helpen de tafel afruimen terwijl we ook nog de uitslagen van de verkiezingen een beetje volgen want dat is hier in Frankrijk hét gespreksonderwerp. De man heeft als gevolg van een verkeersongeval af en toe moeilijkheden om een gesprek te beginnen of te volgen vertelt ons zijn vrouw terwijl wij dachten dat die man niet erg opgezet was met onze aanwezigheid. De vrouw weet wat kamperen is want ze geeft ons enkele dekens mee zodat we deze nacht geen kou hoeven te lijden. Voldaan en lekker ingeduffeld in die dekens liggen we al vroeg te ronken in ons tentje op de wei, onze rugzakken mochten we laten in de platen garage langs ons verblijf zodat we meer ruimte hebben
25. Maandag 7 mei 2007: Nolay-Nevers. Onderdak bij de zusters van liefde van Bernadette Soubirous.
Na een overheerlijke nacht staan we op, ruimen onze spullen in de tent op en laten de tent even uitdruppen vooraleer we ook die in onze rugzak bergen. We gaan naar het toilet in de buurt waar we de slaap uit onze ogen wassen en brengen de dekens en de stoelen terug naar ons onthaalgezin. We worden er op koffie, fruitsap, brood en jam getrakteerd. We bedanken de gastvrouw en zeggen dat ze ook haar man de groeten moet doen want die is nog in een diepe slaap. Ook beloven we aan de dame om een kaartje te sturen eens we in Santiago aankomen. Om 7u30 vertrekken we in de mist over binnenstraatjes naar Nevers, we bereiken de stad om 12 u zonder ergens een tussenstop te doen. Wegens het middaguur gaan we eerst iets eten, lasagne, en nadien gaan we naar het infobureau en de kathedraal, vooral bekend van de moderne glasramen. Nevers is ook bekend voor Espace de BernadetteSoubirous, hier heeft Bernadette, ja die van Lourdes, als nonnetje in het klooster geleefd, ze ligt hier opgebaard. Er is een grot gebouwd gelijkend op die van Lourdes en er is de tuin waar een beeld staat waarvan zij zei dat dit het meest gelijkend was aan de dame die aan haar was verschenen. We laten hier natuurlijk een kaarsje branden voor iedereen die ons lief is. Onderweg hierheen hebben we een Nederlands koppel ontmoet, zij in de rolstoel, dat reeds voor de tweede keer hier op bedevaart komt. Bij de zusters krijgen we een kamer ( 39.50), we doen nog de nodige inkopen voor vanavond en morgen en duiken dan tussen de lakens want weer is een pelgrimsdag ten einde.
26. Dinsdag 8 mei 2007: Nevers-La Croix. Een aangeduide slaapplaats vanwege de Nederlandse pelgrimpastoor.
Van bij Bernadette vertrekken we om 6u55 naar de brug over de Rhône die we oversteken om daarna door struikgewas en nat gras de stroom te volgen. We besluiten later om enkel nog verharde weg te nemen omdat onze schoenen anders door en door nat worden. Het regent ondertussen onafgebroken en in Grossouvre besluiten we om een eetpauze te houden in een bar, de bar is een puinhoop maar toch eten we er onze boterhammetjes bij een pintje en een water. Hierna gaan we verder in de regen over lange eenzame wegen naar Sancoin waar we in een restaurant de dagmenu gebruiken en een koppel ontmoeten, de man is een Duitser, ze begeleiden ons na het eten naar het kanaal van Berry. Langs het kanaal moeten we weer kilometers door hoog en nat gras stappen tot bij de Refuge van Mr. Heinrichs, een Nederlandse pelgrimpastoor die we kennen van een filmpje op de tv en die we wel eens willen ontmoeten. Eenmaal daar aangekomen blijkt er een opvangkoppel te zijn en niet Mr. Heinrichs of de andere pelgrim Hendriks uit dat zelfde filmpje, deze laatste was hier wel vorige week. We worden evenwel heel vriendelijk ontvangen en er zijn naast ons nog twee Nederlandse fietspelgrims. We trachten onze natte spullen zo goed als mogelijk op te hangen om te drogen en onze schoenen doen we vol krantenpapier. Het gastkoppel heeft deze week nog geen pelgrims gezien en leggen ons zodoende ook in de wattenen maken ook eten voor ons, noedels met tomaten en Frans brood. Nadien bij een potje koffie noteren we nog onze dagelijkse avonturen waarna we rond 9 uur het verticale voor het horizontale leven ruilen. We geven voor de diensten 15.
27. Woensdag 9 mei 2007: La Croix-Saint-Amand-Montrond.
Om 6 uur staan we op en in alle stilte verhuizen we naar beneden om onze medepelgrims zo weinig mogelijk te storen. We merken dat onze schoenen nog helemaal nat zijn en besluiten ze te drogen in de microgolfoven, er ziet ons nu toch niemand. Ondertussen eten we enkele sneden brood en drinken er een warme tas koffie waarna we kunnen vertrekken maar eerst gaan we de Nederlandse medepelgrims die nu ook opgestaan zijn nog een goede dag zeggen. Wegens het natte weer en de natte schoenen besluiten we om via een grotere baan te stappen, dit is een noodoplossing wegens de omstandigheden. Een uurtje later komen de Nederlanders voorbij gefietst en we zeggen nogmaals buen camino want we zien ze nooit meer terug. Het is fris vandaag en door de regen stappen we in onze capes langs die drukke weg naar Saint-Amand waar we rond 13 uur arriveren. In een grootwarenhuis doen we inkopen en eten daarvan onderweg al een sandwich op kwestie van tijdsbesparing. Op het gemeentehuis krijgen we een stempel en men verwijst ons naar het Office de Tourisme voor een slaapplaats. Op dit bureau zijn ze zeer vriendelijk en geven ons een plan om te geraken bij Le foyer de jeunes travailleurs waar we mogen overnachten in een twee persoonskamer ( 17). We gaan nog iets drinken, kopen fruit en brood alvorens te eten en zoeken daarna weer snel ons bedje op.
28. Donderdag 10 mei 2007: Saint-Amand-Montrond-Le Châtelet. Een pelgrimhotel.
Na onze ochtendgeplogenheden zijn we reeds om 12 minuten voor 7 uur aan het stappen eerst naar Orval waar een mirage een rotonde versiert net als bij ons in Peer, wie was er nu eerst.We wandelen over kleine wegen langs onnoemlijk kleine dorpjes naar Le Châtelet. Onderweg in zo een klein dorpje ligt een bar waar we iets drinken en wat knabbelen. Het dorpje heet Marçais en de bazin is een heel lieve Parijse, ze schrijft poëzie en liedjesteksten en geeft ons haar blogadres, een naamkaartje en een kaart van de kerk van het dorpje met achterop Bonne route.
In Le Châtelet komen om 11u40 aan en krijgen er op het stadhuis een stempel. Voor een slaapplaats verwijst men ons naarHotel du Pont waar we voor 50 kunnen overnachten met avondeten en morgenbrood. In het hotel hebben we een primitief kamertje met een gemeenschappelijke badkamer en een toilet op de gang. We wassen ons en ook onze vieze kleren die we buiten aan de wasdraad laten drogen wegens het mooie weer. We doen nog wat inkopen en rond 19 uur gaan we ons avondmaal gebruiken en dat valt reuze mee. Daarna is het weer bedtijd voor vermoeide pelgrims want het is alle dagen werken geblazen.
We ontbijten in ons hotel, wat een luxe, en de uitbater neemt nog snel een foto van ons voor in zijn pelgrimboek. Eerst stappen we 12 km langs een drukkere weg, daarna langs mooie kleine wegen zonder verkeer met mooie kerkjes en kastelen tussen de velden naar La Châtre. We zijn hier om 13 uur maar het infobureau alsook het stadhuis gaan pas om 14 uur open. Om 14 uur stappen we het informatiebureau binnen waar men een stempel geeft en tevens het adres van de jeugdherberg, maar die gaat pas open om 17 uur. We besluiten om onze rugzakken aan de herberg te laten en doen dan onze inkopen in een grootwarenhuis. Als we terugkomen doet een dame de deur voor ons open, ze schrijft ons in ( 29.50) en toont onze kamer en de eetzaal voor morgenvroeg. We zijn hier helemaal alleen en de opzichtster zal het morgenbrood dat inbegrepen is klaarzetten voor morgenvroeg. We nemen een heerlijke douche en eten wat boterhammen aan ons nachttafeltje om daarna snel in bed te duiken want het is vies regenweer.
Het morgenbrood staat klaar, koffie en fruitsap, brood met confituur, melk suiker en boter, alles wat we nodig hebben voor een heerlijk ontbijt. Om 6u55 zijn we weer onderweg langs kleine straatjes, geen mens te bespeuren enkel verwonderde koeien. De lucht hangt vol dreigende regenwolken want ook gisterenavond heeft het hier fel geregend. Het landschap van akkervelden afgewisseld met weiland en bos wordt terug heuvelachtig. Bergop in zweet door de inspanningen en bergaf koud door de gure westenwind bereiken we Aigurande. We nemen in Hotel de Berry een kamer ( 32 ) en eten er de dagmenu (11) wijn en water inbegrepen. We doen onze dagelijkse inkopen en bellen het thuisfront vanuit een telefooncabine. Terug inons verblijf gebruiken we ons avondeten op een tafeltje op onze kamer. We verdrinken daarna alweer vlug in ons frisse bedlinnen voor een welverdiende rust.
31. Zondag 13 mei 2007: Aigurande-Naillat. Een pelgrimsplaats met een geurtje.
We stappen langs kleine wegen naar Dun le Palestel, een ree wordt door ons opgeschrikt en verdwijnt in de velden, de koeien kijken ons allemaal verwonderd aan. Deze weg is mooi met klimmen en dalen naar de vele prachtige riviertjes en ook het weer is mooi, windstil en licht bewolkt. Om 12 uur zijn we inDun le Palestel waar we een onderkomen verwachten maar het hotel en de camping zijn gesloten. We kopen in een kruidenierswinkel mondvoorraad voor vandaag envoor morgen overdag want het is zondag. Na de middag is hier alles dicht, bij de bakker kopen we een brood en een stokbrood en in een andere bakkerswinkel laten we ons twee sandwiches maken die we in een bar opeten met een pintje en een cola. Omdat er geen slaapgelegenheid te vinden is besluiten we om verder te stappen naar Naillat maar ook hier is er geen mogelijkheid om te slapen. Enkele oudere dames sturen ons naar het voetbalveld omdat ze denken dat we daar onze tent wel mogen opzetten. Aan het voetbalveld is er een match bezig, we vragen naar de verantwoordelijke en men stuurt ons naar een man in overall die hier verantwoordelijk is en die ons zegt dat we de tent best naast de weg kunnen zetten. We wachten tot na de partij voetbal en drinken ondertussen enkele biertjes. De man neemt terug contact met ons op en stelt ons voor om te overnachten in de kleedkamers van de bezoekers, er is warm en koud water, zes douches en een Frans toilet. We nemen het voorstel aan, drinken nog samen enkele biertjes en een uurtje later kunnen we onze intrek nemen in die kleedkamer. De geur van het toilet is niet te harden, daarvoor zoeken we een steen van ongeveer de grootte van dat Franse gat. We doen die steen in een plastieken zak en kunnen die dan zo op het gat plaatsen zonder onze vingers te besmeuren zijdelings leggen we toiletpapier dat we voorzichtig bevochtigen zodat het alle geur afsluit. Na verluchting van ons lokaal kunnen we er gerust slapen weliswaar op de betonnen vloer op onze slaapmatten. Zo ziet ge maar de ene dag in een paleis de andere dag op de grond maar dat is het leven van een pelgrim. We hebben weer een dak boven ons hoofd en zien wel wat morgen komt, nu is het tijd om te rusten.
32. Maandag 14 mei 2007: Naillat-Bénévent lAbbaye.
Om 6 uur staan we op en na ons ochtendritueel maken we het toilet weer gebruiksklaar, om het nu ook zelf te gebruiken, en zijn zo rond de klok van zeven weer op stap. Het is koud en er waait een gure wind daarom zoeken we inLe Grand-Bourg een bar om te eten en een beetje te rusten. Er is hier wel een bar maar die is dicht op maandag, gelukkig is er hier een bushokje in een gebouw geïntegreerd met er naast openbare toiletten. Op de bank van het lokaaltje eten we onze boterhammen terwijl we de trafiek in het stadje gadeslaan. Het kerkje is open, dat is niet zo gewoon want die kerken hier zijn meestal gesloten, daarom brengen we er een bezoek. De vrouw die de kerkdeur heeft geopend is er nog en geeft ons uitleg, we bezinnen nog even en stappen dan weer verder. We zijn nog voor 12 uur in Bénévent lAbbaye en kunnen er terecht bij de apotheek voor een stempel en voor de sleutel van de albergue ( 12) die aan de kerk, 50 meter verderop ligt. Omdat het nog voormiddag is gaan we ook snel wat etenswaar inkopen en gaan ook bij de bakker langs. In de albergue douchen we en doen onze was en plas waarna we eten gereed maken, soep, ravioli,bier en cola. Na deze voor een pelgrim uitgebreide maaltijd komen er nog 3 andere pelgrims bij, alle drie Nederlanders, een ouder koppel dat de tocht hier pas aanvat en waarvan de vrouw borstkanker heeft overwonnen de andere komt hier drijfnat aan want het regent onafgebroken deze namiddag. Wij hebben al enkele dagen geluk gehad met het regenweer, telkens als we binnen zijn gaan de hemelsluizen open. S avonds eten we nog wat stokbrood met beleg en een koffietje of een cola terwijl de Nederlanders noodgedwongen op restaurant gaan omdat hier de winkels op maandagnamiddag toe zijn. We liggen reeds in bed als onze kamergenoten terugkeren, we wensen hen nog een goede nacht en zijn dan weer snel in dromenland.
33. Dinsdag 15 mei 2007: Bénévent lAbbaye-Saint Laurent-les-Eglises.
Om 6u30 staan we op, rommelen onze spullen samen en eten ons morgenbrood. We stappen op om 7u20 nadat we afscheid hebben genomen van onze medepelgrims. Het is vrij koud maar de regen heeft gelukkig opgehouden en af en toe warmt de zon ons een beetje op. Het landschap wordt steeds heuvelachtiger, we passeren op en neer langs kleine dorpjes met meestal boze blaffende honden. Al stappend gaat het naar Billanges waar we zowaar een restaurant ontwaren, het is middag en er is hier verder niets. We eten de dagmenu ( 11.50) en bellen van hieruit naar de camping waar we naartoe willen en ja we krijgen antwoord en kunnen er terecht. Als we afrekenen bij de bazin vertelt ze dat het restaurant pas gisteren werd geopend, achten wij ons gelukkig want zoniet hadden we op onze kin moeten kloppen. We stappen verder naar de camping waar we de verantwoordelijke opbellen, deze komt en omdat het wel eens kan gaan regenen vragen we naar de prijs van een chalet ( 21.60). We besluiten die chalet te nemen, we wassen onze kleren en nemen een douche en gaan ook nog de weg voor morgen verkennen. Op de camping staat er een Fransman met een campingcar die de GR654 stapt, hij heeft stafkaarten en daarop kunnen we zien hoe we morgen kunnen stappen. Ondertussen is het zoals verwacht beginnen regenen zodat we na een paar boterhammen in onze slaapzakken kruipen om morgen onze tocht uitgerust verder te zetten.
34. Woensdag 16 mei 2007: Saint Laurent-les-Eglises-Limoges. Weer bij nonnetjes.
Om 7u25 verlaten we de chalet in de regen, wat een geluk dat we ons tentje niet hebben gebruikt. Na 9 km in de stromende regen komen we bij een restaurant waar we een pauze houden, we hangen onze regencapes aan een kapstok buiten onder een afdak en bestellen een koffie, een cola, enkele sneedjes brood en een paar aldi croissantjes als ontbijt. De prijs voor dat ontbijt is buiten alle proportie, die sneedjes en croissantjes zou je thuis niemand durven voorzetten, zij vragen 6.50. Niet zeuren over die prijs want gedane zaken en zo verder, we stappen weer verder door de regen naar Limoges. Bij het binnenkomen van de stad is er een grootwarenhuis met restaurant waar we eerst gaan eten, friet steak hacé ( 17.55),daarna doen we onze dagelijkse inkopen. Nadien gaan we zoals iedere dag op zoek naar een slaapgelegenheid, eerst bij de foyer de jeunes travailleurs maar daar is het volzet en ze verwijzen ons naar een hotel maar dat is te duur daarom gaan we naar de zusters Franciscanessen waar we twee kamertjes krijgen met ontbijt inbegrepen voor 33. Bij de nonnen is er een Nederlands meisje uit Enschede dat hier een jaar verblijft om te zien of het kloosterleven iets is voor haar. Ze komt even kennismaken en zegt dat ze ook nog op bedevaart gaat naar Jeruzalem. We douchen ons en in een keukentje eten we ons avondbrood, we zetten koffie en nemen er confituur en melk uit de koelkast zoals thuis. De verantwoordelijke non brengt ons een brood voor morgenvroeg en toont ons de kast waar de eetwaren voor pelgrims staan maar die hadden we toch al ontdekt en gebruikt, ze wenst ons nog een goede tocht. Als de inwendige mens versterkt is trekken we ieder naar ons kamertje voor hopelijk een goede nacht.
35. Donderdag 17 mei 2007: Limoges-Châlus. Een natte uitzichtloze dag eindigt weer in de hemel.
Als we opstaan en naar buiten kijken zien we dat het nog altijd regent, we ontbijten op ons gemak zodat het wel 7u30 is eer we opstappen in onze regencapes. We stappen langs kleine wegen door de regen, het is Hemelvaart en dat kan wel weer voor problemen zorgen, naar Beynac, St Martin le Vieux tot Flavignac. Hier eten we in een restaurant beefsteak friet, het restaurant is ook weer pas geopend. We trekken daarna naar Les Cars waar er een hotel is en dat willen we nemen maar het hotel is gesloten. Wij vragen aan een dame bij een rusthuis voor een oplossing en die verwijst ons naar het voetbalveld dat wel eens dient voor pelgrimopvang. We bellen aan bij een huis aan het voetbalplein, de mensen verwijzen terug naar het hotel en een dame in de buurt die ons gaat verder helpen. Wij keren terug naar het hotel en bellen aan de achterkant aan maar hoe goed dat die mensen ons ook willen helpen het hotel blijft gesloten. De enige oplossing is verder te stappen naar Châlus. Eenmaal in de stad doen we verschillende hotels aan maar ze zijn allemaal gesloten er valt ons toch een winkeltje op waar de deur open staat en waar we dankbaar gebruik van maken om geholpen te worden. De man en vrouw van de winkel stellen ons gerust, ze gaan zorgen voor een onderkomen, ze geven ons een stoel om op te zitten en er gaat iemand drinken voor ons halen. Hoe die mensen ook hun best doen, in de buurt vinden zij ook geen onderkomen en daarom besluiten ze om ons mee te nemen naar hun thuis. We laten onze natte schoenen in de garage en vullen ze met kranten en krijgen pantoffels om in huis te lopen, we krijgen een mooie kamer met een heerlijk gedekt bed zelfs de verwarming wordt speciaal voor ons opgezet. Nadat we ons in de badkamer gedoucht hebben en ons een beetje hebben omgekleed kunnen we gaan eten, een vijf gangen menu met aperitief en rijkelijk voorzien van wijn. Om 10 uur nestelen we ons tussen de lakens van ons heerlijke bed. Zo zie je maar weer hoe een uitzichtloze situatie verandert in een hemelse oplossing.
We staan op om 6u45 en pakken onze rugzakken in en kunnen ons toilet maken in de badkamer van ons gastgezin waarna we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld krijgen, wat zijn we toch af en toe gelukzakken. Om 7u30 nemen we afscheid van onze weldoeners en gaan op stap eerst via het GR-pad maar al vlug zitten we in hoog en nat gras en even later moeten we gevaarlijk manoeuvreren langs een vijver waarna we besluiten om een drukke weg te nemen. We stappen nu langs de nationale weg N21 en dat is niet interessant wegens veel verkeer met vooral vrachtwagens, er blijft ons echter geen andere oplossing. In La Coquille vinden we een heerlijke rustplaats waar ook het informatiebureau is gehuisvest, een meisje biedt ons drinken aan en geeft uitleg over de weg verderop en zegt dat de meeste pelgrims hier die drukke weg nemen. Aan een tafel met bank eten we onze boterhammen en er is hier een proper toilet en drinkbaar water. We stappen daarna verder langs die vervelende weg naar Thiviers, hier op het stadhuis geven ze ons een stempel en voor een slaapplaats verwijst men naar het Office de Tourisme. Men verwijst ons naar de Camping Muncipal waar we over een blokhut mogen beschikken ( 20). Onderweg hebben we ingekocht en zijn ook bij de bakker langs geweest zodat we verder kunnen tot morgen. We nemen een heerlijke douche, geven onze kleren een beurt en verkennen de camping. Een Nederlands koppel trakteert ons op een biertje en stokbrood met geitenkaas en is benieuw naar ons avontuur. We zoeken nog de weg die we morgen moeten volgen, nemen onze was van de draad, nuttigen ons avondeten en duiken maar weer in ons bedje.
37. Zaterdag 19 mei 2007: Thiviers-Chateau-lEvêque. Nog een engel onderweg.
We staanweer op om 6u30, eten ons ontbijt en vullen onze rugzakken zodat we om 7u30 kunnen vertrekken. Langs kleine wegen gaan we naar Sorges waar we inkopen doen en een pauze houden om dan verder te stappen naar Agonac. Aan een dame bij het stationnetje vragen we de weg naar een hotel waar we willen overnachten. Het hotel en ook de bar is dicht en niemand weet waar er ergens een onderkomen te vinden is tot plots de mevrouw waaraan we de weg hadden gevraagd met de auto bij ons stopt. Ze moet nog gaan werken maar ze wil ons eerst naar een vrouw brengen voor Chambre dHôtes, wij zijn dankbaar en stappen in de auto. Enkele kilometers verder zijn we bij die Chambre dHôtes maar de mevrouw vangt nu moeilijk opvoedbare kinderen op zodat haar kamers volzet zijn, we danken de andere vrouw omdat die nog moet werken. We krijgen eten en drinken aangeboden door onze nieuwe weldoenster, ze zal ons daarna naar Chateau LEveque voeren waar ze een verblijf heeft besproken. Nadat we gegeten hebben rijdt ze ons met haar mercedes eerst naar het kerkje in het dorp en daarna naar ons verblijf. De dame is bij een zangkoor en ze hebben gisteren een concert voor Maria gehouden, ze neemt ook het kleinste kind dat ze opvangt met ons mee in de auto. Weer hebben we zo een goede ziel van een mens ontmoet, waaraan hebben we dat toch te danken. Ze voert ons tot bij de mensen die een verblijf verhuren en brengt ons dan ook tot bij ons verblijf, een heel mooi volledig huis praktisch nieuw( 25). We kunnen hier koken zodat we ons na een douche haasten naar een winkeltje voor een snelle maaltijd, soep, brood en drinken. We hebben genoten van ons eenvoudige maaltijd want voor een pelgrim is dat een feestmaal. We zien nog tv naar de weersvooruitzichten en duiken dan tussen de zuivere lakens in onze slaapkamer.
Om 6u30 is het weer werkdag en rond 7u30 stappen we langs een nationale weg richting Perigeux, we verlaten de drukke weg voor kleine wegen maar besluiten terug de nationale weg te nemen en verdwalen dan een tijdje in de stad. Het is ook beginnen regenen en af en toe lopen we met de capes tot in Gavelle waar we in een bar een koffie en een cola drinken. Aan een huis vragen we de weg maar we kunnen beter onze kaart volgen want die mensen kennen die kleine wegen niet. Uiteindelijk komen we in Montrem terecht waar we boven op een berg op een bankje enkele boterhammen met chocolade eten vooraleer we verder stappen. We hadden gisteren een hotel besproken omdat het zondag is en dan is hier alles dicht, met de eigenaar van een hotel maken we de afspraak om de kamerdeur open te laten zodat we er terecht kunnen. De eigenaar is een Belg waarmee we maandagmorgen kunnen afrekenen, prijskaartje 55. In Montrem zien we een plaatje camping en gaan er aan omdat we moe zijn en ook omdat de prijs voor dat hotel toch een beetje boven ons budget is. We zijn de enige gasten van de camping en kunnen terecht in een caravan voor 15, de uitbater verkoopt ons nog een brood, een paar biertjes, wat oploskoffie en een fles water. We hebben het naar onze zin in die caravan, alles is voorhanden zelfs een toilet en een douche in de caravan en er is een gasfornuis om eten en koffie te maken alsook een ruime zitplaats en een behoorlijke slaapplaats. We wassen er onze vieze kleren en krijgen die droog buiten op een draad, we bezoeken de uitbater nog even en zeggen dat we vroeg willen vertrekken en de sleutel op de deur van de caravan zullen laten. Daarna kruipen we in onze slaapzakken en luisteren naar de geluiden van de natuur maar niet lang want klaas vaak is snel daar.
39. Maandag 21 mei 2007: Montrem-Bergerac. Een uitzonderlijke vrouw, de zoveelste engel.
Na een heerlijke nacht in de caravan gaan we via kleine mooie wegen richting Bergerac. We passeren Grignols, waar we die kamer hadden besproken voor gisteren, Jaure en Villamblard. Hier doen we inkopen bij de bakker, bij de kruidenier en op de markt die hier juist plaats vindt. In een cafeetje eten we dat lekkers van bij de bakker met een cola en een koffie om daarna weer verder te stappen naar Maurens dat we speciaal aandoen omdat er een restaurant zou zijn. Bij aankomst is het restaurant echter gesloten en zetten we ons noodgedwongen op een muurtje om onze boterhammen met salami van de markt op te eten. Nadat het inwendige is versterkt en de benen wat hebben gerust stappen we verder en na 500 m komen we aan een restaurant dat wel geopend is, dat is dan jammer. Nu gaat het via kleine wegen tot ongeveer 6 km van Bergerac waar we op een zeer drukke gevaarlijke baan komen en net als we aan het bord Bergerac komen stopt er een auto aan de overkant waaruit een dame stapt die ons aanspreekt. Ze vraagt of we naar Compostela gaan en of we dan alstublieft bij haar willen overnachten en eten, ze zal ons morgenvroeg op dezelfde plaats afzetten om de tocht verder te zetten. Wij kunnen dat aanbod niet weigeren en stappen in de renault espace voor een ritje van enkele kilometers naar haar landhuis. Het is een groot gerenoveerd landhuis met een stuk grond van 7.5 ha, een zwemvijver, een zonnedouche en enkele mooie zithoekjes en zelfs een plaatsje om buiten te slapen als de weersomstandigheden goed zijn. De dame is reeds 18 jaar weduwe, ze heeft het huis gekocht samen met haar man zaliger die er niet van heeft kunnen genieten, en heeft toen besloten om hier te blijven want ze is Zwitserse van geboorte. Het huis is een pracht ook binnen en overal zie je de expressie van die speciale vrouw, boeken en andere attributen tonen dat deze dame weet wat leven is. Op de deur van onze kamer staat een bordje Chambre damis,we nemen er onze intrek en douchen ons in haar badkamer om nadien nog een rondgang te doenen ook de vakantiewoning die ze zomers verhuurt te bezien. Ze heet Irène Heer en leeft hier in dat grote huis samen met haar hond Lea en lijken hier beiden zeer gelukkig. S Avonds eten we aan een tafel buiten aspergesoep, spaghetti, salade en een yoghurt als nagerecht met een rosé wijntje van de streek want Bergerac is een gekend wijngebied. We keuvelen nog een beetje in het Duits en ik mag iets in haar vriendenboek inschrijven en dat doe ik in mijn moedertaal het Nederlands dat ze wel kan ontcijferen als ze wil. Daarna is het tijd om te gaan slapen want na een warme dag en 40 km wandelen is men aan rusten toe.
