In mijn vorige column vertelde ik heel enthousiast over mijn nieuwe auto.

Helaas heb ik toen maar kort van dat euforische gevoel van vrijheid kunnen genieten, want op dag 3 (zeg maar de dag dat die column uitkwam) reed één of andere ‘gek’ ons aan. Meneer was naar de Gamma geweest en lette even niet op toen hij met zijn auto de weg (hij kwam nota bene uit een uitrit!!) opreed.

Zijn verklaring: ‘Ik zag jullie echt niet!’. Tja, hij was waarschijnlijk te druk met de andere kant opkijken, omdat zijn vrouw net een nieuwe fiets had gekocht en daarmee wegreed. Gelukkig was het niet mijn schuld, maar helaas door de tik toch een beetje de macht over het stuur verloren en uiteindelijk in een greppel langs de weg beland. Marc in blinde paniek door het raam naar buiten, Kuki (de hond) weer een trauma erbij en ik zat vast want de schuifdeur kon niet meer open, dus de rolstoel kon er niet uit.

De auto lag half in de greppel (met water), gehele voorkant in de prak en uiteindelijk 2 brandweerauto’s, ambulance en technische recherche erbij, pfff wat een gedoe! Behalve flinke schrik en wat blauwe plekken hadden we uiteindelijk gelukkig niks. Ik voor de zekerheid wel met een ambulance afgevoerd naar ’t VU omdat ik wat pijn in mijn nek had. Weer zo’n fijne nekkraag om, ik kreeg gelijk een déjà vu van 2008! Afijn, verder niks aan de hand en de auto kon uiteindelijk ook helemaal worden gerepareerd. Tja, wel zonde, want er stond namelijk nog maar 175 km op de teller, dus ‘total loss verklaard’ was eigenlijk beter geweest..

Gelukkig is hij weer als nieuw (uiteindelijk wel 3 maanden moeten wachten, tja die schadebedrijven zijn lekker snel.), hij rijdt als een zonnetje en ik ben (wederom) heerlijk aan het toeren. Inmiddels ook al een flinke 1000 km op de teller en ik probeer zoveel mogelijk defensief te rijden en alles te overzien.. Tot nu toe gaat dat prima, maar af en toe mag ik toch ook best even scheuren van mezelf (alleen als het kan uiteraard!).

Met dit heerlijke, warme weer mogen eindelijk de beentjes bloot: lange, loszittende jurk aan en af en toe even wapperen!  Korte jurkjes of broeken boven de knie doe ik niet aan. Ik vind het niet zo prettig met de transfers: ik gebruik  namelijk de ‘gele banaan’ om in en uit de auto te komen, naar bed te gaan en om van de bank af te komen. Ook ben ik te bang dat ik mijn huid beschadig met mijn nagels (doe ik het niet dan doet mijn hond Kuki het wel) en dat geplak aan het kussen van de rolstoel vind ik ook helemaal niks. Dus, ik draag lange jurken, of kortere jurkjes met een legging eronder.
De legging, ja daar zijn de meningen over verdeeld.... Ja, dat zal best, maar in ‘ons’ geval is de legging echt het perfecte kledingsstuk! Kan me niet schelen of hij in of uit de mode is, het is MIJN look, een legging met een tuniekje of jurk erover. Zelfs in de winter heb ik een (thermo-)legging aan. Een spijkerbroek draag ik niet meer, zit me niet lekker en ik krijg de knoop ook niet makkelijk los.  De witte legging laat ik alleen wel liggen, die kan dus echt niet meer, zelfs niet met die oerdunne beentjes van mij. Maar ja, smaken verschillen uiteraard.....

Ik ben ook al aardig bruin vindt men (van al het fietsen, wandelen en op terrasjes zitten), alleen de onderkant wil nog niet zo vlotten. Helaas worden die onderbeentjes tegenwoordig niet meer zo bruin. Die zitten natuurlijk continu gebogen en vangen niet voldoende zonnestralen op. Heb ook al zelfbruinende doekjes gebruikt maar het bruin zat toen meer tussen mijn vingers, tenen en op mijn hielen, dus dat ziet er ook niet uit. Ook schijnen mijn kuiten echt spier- en spierwit te zijn (ik zie ze niet, maar mijn fysio begon erover te ‘klagen’ J). Om die te bruinen moet je toch echt op je buik in de zon gaan liggen, mij niet gezien! Ja, die kuiten hebben al bijna 5 jaar geen zonlicht gehad,  misschien dan toch maar eens een spray-tannetje pakken? Of ik laat mijn beenhaar gewoon maar groeien dan zie je het niet zo.....

Met het heerlijke weer van de afgelopen weken (ja een buitje hier en daar, maar dat mag de pret niet drukken) is de handbike weer onder ’t stof vandaan gekomen.

De accu’s zijn opgeladen en het is tijd om naar buiten te gaan! Hup, er zal gewerkt worden aan die conditie! 40 km fietsen is niks voor mij tegenwoordig, het gaat allemaal vanzelf (met een beetje hulp, hahaha..).

Er is alleen 1 probleem, ik woon op 7 hoog, met een zeer irritante, veel te krappe lift, dus probeer dan maar eens met dat enorme gevaarte (Stricker Electro Drive, quad-uitvoering), de lift in te komen. Ik heb dat ding al ruim 2 jaar, en nu eindelijk is het me, na veel gestuntel, gelukt om zelf met dat apparaat, aangekoppeld en al, de lift in te komen en zo naar buiten te rijden! Wat een verademing zeg!
Zelfstandigheid, hoe fijn is dat! Voorheen tilde manlief eerst de bike naar buiten, om hem vervolgens aan te koppelen, en nu kan ik het gewoon zelf. Nou ja, bijna zelf... aankoppelen is nog wat lastig, maar wie weet gaat dat me ook nog lukken.

Ik moet ineens ook denken aan 3 jaar geleden, toen ik na 11 maanden revalidatie voor het eerst weer thuis woonde, en met vrienden flink aan de sambuca had gezeten in het Americain Hotel. Het ‘debielenbusje’ kwam mij ophalen, maar mijn lieve man was nog niet thuis: ‘shit’, dacht ik, ‘hoe moet dat nu met mijn kleren?’
Hahaha, ik heb toen nog net niet aan de chauffeur van het busje gevraagd om mijn BH-bandje los te maken, dat heeft m’n vriendin even snel gedaan. Maar toen ik eenmaal thuis was heeft de lieve chauffeur wel even mijn Uggs uit moeten doen, omdat ik dacht dat ik dat niet zelf kon.
Nu, 3 jaar later kan ik dat allemaal zelf, en lach ik erom dat ik toen m’n BH niet eens loskreeg. Ik vraag me af wat ik over 5 jaar allemaal (weer) zou kunnen!?

God save the queen

Ik weet niet wat jullie doen met Koninginnedag of andere festiviteiten, maar mijn vriend en ik vluchten tegenwoordig altijd de stad uit.

Vroeger hield ik wel van een koninginnedag feestje, lekker door de stad heen banjeren, de vrijmarkt op en dansje hier, drankje daar. Helaas, dat kan niet meer, tenminste, ik trek dat niet meer: ik word al claustrofobisch bij het idee dat ik verpletterd word door konten, de ene nog groter dan de andere. Ja, want echt veel meer zul je niet zien in de menigte, tegenwoordig zitten we op billenniveau!
Ik moet toegeven, we worden uiteraard ook een dagje ouder, maar echt missen doe ik Koninginnedag niet. We gaan nu met de hond naar het strand, lekker uitwaaien op de pier. Geen oranje te bekennen, en toevallig was het vorige week ook nog superweer! Rollend over de Ijmuidense pier met de wind in de rug (helaas moet je ook wel weer terug ) en daarna lekker op een terras gezeten. De volgende dag fris en fruitig, geen kater zoals veel van onze vrienden hadden. Kortom, alleen maar voordelen! Ach ja, zo moeten we het maar zien. Toch mis ik de spontane dingen nog steeds erg: ff op de koffie bij een vriendin, of lekker langs de winkels struinen op zoek naar iets leuks, lange einden wandelen met mijn hond, fitnessen, en dan vooral de sauna!!! Ach, wat was dat altijd een weldaad na het sporten.... Ik sport nu ook wel, maar dat is toch anders, als je een week niet gaat is je conditie nul, alles doet zeer en er zijn ook maar een paar oefeningen die ik kan doen. Die BBB (buik-billen-benen) lesjes hoef ik niet meer te volgen. Gelukkig kunnen we ook weer hand-biken voor de afwisseling. Die lente laat wel op zich wachten, maar ik heb goede hoop dat het snel mooi weer wordt!

Laat maar komen die zomer.