Vandaag had ik de ganse dag therapie. Aléja 's morgens naar de psych en in de namiddag dan Linehan.
Ik voel me vandaag echt niet zo goed. De therapie was zwaar (emotieregulatie) en dan nog een complexe situatie met een man uit mijn groep die verliefd is op mij pfff    Het werd me eventjes allemaal teveel in de linehan en ik heb dan maar een time-out genomen en efkes gaan uitwaaien. (een time-out mag je altijd nemen als je dat nodig vindt, iedereen heeft er recht op, zolang je dat zelf nodig vindt) Ik heb een grote wandeling gemaakt op het domein en geprobeerd mijn emoties wat onder controle te krijgen. Het was efkes gelukt, maar deze avond heb ik het al weer heeltijd erg moeilijk.
Ik had deze voormiddag ook een afspraak met de sociale dienst. Ik wou eens informeren over de mogelijkheden om alleen te gaan wonen als student, want thuis loopt het niet echt zo goed. Ik kan dus wel een leefloon aanvragen, maar daar kan je dus echt niet van overleven hé. Hoe kan je nu in godsnaam rondkomen met 660 euro :s Dusja, vaarwel plannen om alleen te gaan wonen....  Ik voel me gewoon zo gefaald omdat ik dit jaar niet zal afgestudeerd zijn zoals mijn vrienden (die gelijk gestart zijn met mij).  En zal ik uberhaupt wel in de verpleging werken later? Het beroep is gewoon fysiek veel te zwaar voor mij. Ik ben al bekaf na 2 dagen werken. En ik doe wondzorg niet graag. Maar iedereen zei me om door te zetten, ik ben immers 'zo dicht' bij mijn diploma... Maar wat voor zin heeft het als ik er niet in zal werken?? En als ik niet als vpk werk, wat moet ik dan wel doen?? Ik ben gewoon heel erg bang dat ik nooit iets zal kunnen in mijn leven door mijn stoornissen.
Ik voel me zo alleen tegen de wereld. Ik mag nog tegen honderd mensen mijn hart kunnen luchten, uiteindelijk moet IK het doen en niemand anders. En op dit moment zie ik eventjes niet echt in hoe ik het juist moet doen
Ik heb enorme snijdrang, weet niet zeker of ik deze avond snijloos zal doorkomen, maar ik doe mijn best, ik vecht... En morgen sta ik terug op, met hopelijk een betere stemming en meer moed om door te gaan met mijn (zielige) leven!

Sweet dreams X

02-10-2008 om 22:30 geschreven door Marie

Eindelijk is het zover. Na lang lang twijfelen ben ik dan toch een blogje gestart. En eigenlijk heb ik die keuze gemaakt, niet omdat iedereen tegenwoordig blogt, maar omdat mijn leven momenteel zo chaotisch is dat ik moeite heb om nog alles te volgen!
Eigenlijk wil ik dit dus een beetje gebruiken als hulpmiddel, om mijn dag eens te kunnen overlopen. Wat heb ik gedaan, wat moet ik nog doen?

Een tweede reden dat ik blog, is omdat ik bijna 3 maand geleden gestart ben met de Linehantherapie. Dat is bij enkelen onder jullie mss bekend. Linehan is een therapie die specifiek wordt toegepast bij borderline persoonlijkheidsstoornis...  Ik hoop vooral te kunnen bijhouden in welke mate ik vorder (met mezelf en mijn probs).

Maar oké... nu eventjes over mezelf.
Ik ben een meid van 20 jaar jong. Ik heb al 6 jaar een eetstoornis (afwisselend AN-BN-NAO). Ook heb ik borderline en dysthieme stoornis.  Daarbij heb ik ook nog eens dwanghandelingen (maar niet in die mate dat ik er niet door kan functioneren). Zo, nog zin om verder te lezen :p 
Ik ben nu al 3 maanden in tweedagentherapie dus voor de bdl (borderline) en ik hoop nog heel veel te leren!
Daarnaast studeer ik nog verpleegkunde (2e/3e jaar).  Ik heb ook een vriendje waar ik bijna 2 jaar mee samen ben.
Ohja, dit moet je ook weten, ik ben een énorm..... POEZENMENS!!! Ik hou enorm veel van katten, heb er zelf 3! Ze zijn een soort als 'goden' voor mij ;)  Dus niets slechts over katten hé :D

Ok  voorlopig hou ik het hierbij voor vandaag...
Tot volgende keer!

01-10-2008 om 17:01 geschreven door Marie