Mijn kijk op een leven vol muziek, vriendschap en .... ONGELUKJES
24-03-2015
Let me introduce myself ...
"Wat heb je nu weer gedaan?"
Dat is een vraag die ik wel vaker te horen krijg. Bij mij zit er altijd wel iets in het verband, een brace of ik loop met krukken. Die vraag is dus niet compleet onterecht, maar 't is er wel 1 die ik niet meer kan horen.
De laatste paar jaar ben ik ontelbare keren onder een of andere scan (MRI, RX, CT en ook de arthro - geloof me ik denk dat ik ze allemaal ondergaan heb) geweest, oneindig veel keer bij de kinesist geweest, alsook de orthopedist. Daaruit volgden - de afgelopen 4 jaar- al 3 operaties en de 4de is op komst ... Telkens opnieuw ben ik bang als ik iets hoor of voel kraken, want ik weet dat het serieuze gevolgen kan hebben.
't Is geen pretje; om de zoveel tijd in het ziekenhuis, pijn hebben, kinesitherapie volgen en ook steeds opnieuw mijn studies uitstellen. Ja dat laatste lees je echt niet verkeerd: STUDIES UITSTELLEN; want in tegenstelling van wat mijn voorafgaande gekwebbel doet vermoeden ben ik geen mevrouwtje van 65+ ... Ik ben een jonge dame van bijna 21 jaar.
SURPRISE
Hoe kan dat nou? - hoor ik je al denken - Zo een jong meisje en zo'n problemen. of misschien denk je dat helemaal niet Wel al van sinds ik een klein juffertje was, ben ik een beetje "soepeler" dan de "normale" mens. Dit houdt in dat een beentje helemaal - ik weet het 't klinkt onvoorstelbaar maar toch is 't waar- in een fietswiel, tussen de spaken, moet draaien voor er ook maar een barst in komt. Of dat mijn vingers tussen de ieniemini gaatjes van die berschermrailing (geen idee wat het juiste woord is) raken, er na veel gehuil en getrek van mama er weer - op een paar kleine schrammen na- ongedeerd uitkomen. Simpelweg mijn voeten omslaan en er enkel met gescheurde enkelbanden van af komen, ... Ik kan nog heel veel dingen aan die lijst toevoegen, met de nodige ziekenhuisopnames en onderzoeken tot gevolg.
Je zou bijna kunnen verwachten dat ik niks meer durf, mezelf zou willen opsluiten of in een hoekje zou willen gaan janken ... Maar welk nut heeft dat?
Ik leef mijn leven hoe ik het wil, durf al eens gevaarlijk doen en over een muur klimmen, ga snow - of skateboarden ook al bak ik er niks van, ga ongelooflijk graag - tot groot ongenoegen van mijn orthopedist - naar de yogalessen en geniet ten volste van reizen, plezier maken met vrienden en naar concerten gaan!
Natuurlijk zijn er dingen die telkens op hold gezet worden, zoals mijn studies want met krukken kan je nu eenmaal geen kinderbegeleidster zijn, vaak tot groot ongenoegen. Maar dat opent nieuwe deuren en zorgt ervoor dat ik een nieuwe kijk krijg op wat ik wil en- misschien het allerbelangrijkste- kan doen ...
In deze blog laat ik mijn kijk op het leven zien, een leven dat ondanks die "accidentjes" toch nog zo slecht niet is ...
