Heb eergisteren voor de eerste maal gechat. Begon eerder toevallig, maar was wel leuk. Dit is iets dat ik meer ga doen denk ik. Met onbekenden heb ik het nog niet gedaan. Weet ook niet hoe dat moet, nu is het zo enkel via facebook. Stel je voor dat je zoiets als hieronder meemaakt.... Hoe gevaarlijk kan internet niet zijn. Je vertrouwt elkaar blindelings. Opletten dus!!
Heb gisteren de ganse dag spullen verhuisd. Ben enkele keren op en af gereden met een volle aanhangwagen. Je kan niet geloven hoe erg ik dat vind. Al die herinneringen uit het huis halen. Buren die gluren vanachter hun raam. Eigenlijk wil ik er mee stoppen, maar er staan nog spullen van mij op zolder en misschien heb ik daar later spijt van. Hoeveel 'rommel' kan een mens bijeen sparen op 16 jaar! Niet te geloven!!!
Toch wel enkele keren van de ene plaats naar de andere gereden met tranende ogen. Ik voelde me zo alleen. Ik kon ook niet veel zeggen. Ik heb er immers zelf voor gekozen. Ik had evengoed ginds kunnen blijven.
Heb ook nog een discussie gehad met mijn ouders. Ben al naar enkele appartementen gaan kijken en telkens schrik ik van de kostprijs van een nieuwbouw. En als er dan al iets betaalbaars is, dan is het pas klaar in 2013. En ik word steeds ouder. Vooral om te lenen heeft dat nu belang. Ik ben ook bang dat ik niet echt gelukkig ga worden op een appartement. Ik heb altijd op de buiten gewoond. Ik ben bij wijze van spreken geboren in de bossen en daar opgegroeid. Ik heb graag ruimte rondom mij. Het appartement moet dus al zeker een groot terras hebben. Ik wil nu eerst eens uitkijken naar een huis. Maar een notariële verkoop kan nog niet zolang we niet definitief gescheiden zijn en zo wordt alles steeds uitgesteld. Daar is zo weinig aan te doen. Gewoon proberen er het beste van te maken. Maar ik vind het beangstigend dat ik de laatste jaren van mijn leven niet zou kunnen doorbrengen zoals ik het graag had. Dat wil ik niet.
Moet moeite doen om positief te blijven, ik voel me af en toe wegzinken. Heb ook zin om te huilen, maar dan liefst ergens tegen een schouder. Ik moet nog een paar keer spullen gaan ophalen bij mijn vroegere woonst en ik heb daar geen zin in. Maar binnen enkele dagen gaan we weer naar de notaris en ik hoop dat dan de papieren getekend kunnen worden. Maar als ze getekend zijn, betekent dit ook dat ik niets meer mag gaan halen, dus alles moet wel degelijk verdeeld zijn voor volgende week. En ik zie daar zooooo tegenop.....
Ik ben ook volop aan het zoeken naar een nieuwe woning. Niet gemakkelijk: ofwel te duur, ofwel te veel werk aan, ofwel op de verkeerde plaats gelegen.... Het is ook niet niks wat ik moet gaan doen: nog 20 jaar een lening gaan afbetalen! Ik zal dus nooit deeltijds moeten gaan werken. Maar wie weet wat gebeurt er nog allemaal in mijn leven? Geen zorgen vooraf maken. Weg negatieve gedachten! Ander onderwerp!
April is bijna voorbij. De tijd vliegt. Nog steeds zijn de papieren voor de scheiding met onderlinge toestemming niet ondertekend. Het sleept al een half jaar aan. En dan te bedenken dat eens de papieren ondertekend zijn, het nog minstens 7 maanden duurt voor de scheiding officieel is. Niet dat het allemaal zo snel moet gebeuren, maar zolang ik niet gescheiden ben, kan ik eigenlijk niet verder met mijn leven. Ik kan niets aankopen. En ik zou toch graag weer een eigen plekje hebben, ik kan niet bij mijn ouders blijven wonen.
Toen ik het artikel in de krant las over de jongen van 12 jaar die zelfmoord gepleegd heeft omdat zijn ouders gingen scheiden.....kreeg ik toch even rillingen. Uiteindelijk zijn de kinderen er steeds de dupe van. Maar vaak is het voor hen ook niet fijn als ouders omwille van de kinderen samen blijven. Dat voelen zij ook wel aan!
Iets heel anders nu. Ik ben vandaag mijn droomkleed gaan kopen. Een kleed uit de jaren 60. Ik had dit al vaak bekeken op een website www.vintage.nl. Maar ik durfde het niet bestellen omwille van de maat. Gisteren vond ik toevallig een retro winkel hier in een naburige stad en daar hing 'mijn' kleed. Schitterend! Liefst van al had ik er nog een petticoat bij gekocht, maar wanneer doe ik dat aan? Ik voelde me precies een prinses. Ik heb het dadelijk gekocht, nu het nog durven aandoen.... Maar ik ben er alleszins heel blij mee.
Vandaag de laatste vakantiedag, morgen weer naar school, weer naar het werk. De laatste spurt wordt ingezet voor de zomervakantie. Ik heb vandaag P. teruggezien op de markt, heb er even met gepraat omdat ik nog een boek van hem had dat ik wilde teruggeven. Hij wil nog eens afspreken met mij maar wanneer? Hij begrijpt niet goed dat het voor mij moeilijk ligt. Ik wil wel met hem praten en iets gaan drinken. Maar ik wil absoluut het risico niet lopen dat iemand ons samen ziet en zou denken dat we iets hebben met elkaar. Ik heb geen zin om daarover uitleg te geven aan derden. Daarom zie ik hem liever niet. Hij vindt dat overdreven. We doen toch niets verkeerds? Nee, maar dat weet men niet. Ik wil me niet verantwoorden, ik heb daar gewoon geen zin in. Ik heb ook geen zin in liegen, ik kan moeilijk zeggen tegen mijn dochter: ik ga eens iets drinken met P.. Vooral mijn ouders zouden dit abnormaal vinden. Dus laat het maar zijn. Ooit woon ik alleen en kan ik doen en laten wat ik wil zonder mij te moeten verantwoorden aan mijn ouders.
Van L. kreeg ik het boek 'Je kunt je leven helen' van Louise L. Hay. Ik heb het gelezen in centerparcs. Het boek lijkt op dat van Inge Rock: je wordt wat je denkt. Het is een heel interessant boek. Ik heb het nu in één keer uitgelezen, maar eigenlijk is dit een boek dat je zelf moet aankopen. Op momenten dat je je minder sterk voelt, moet je dit boek kunnen vastnemen en bepaalde dingen in lezen. Je moet er dus kunnen in markeren en schrijven. Er staan ook zeer leuke oefeningen in. Ik denk dat ik dit boek ga bestellen bij de Standaard. Het is echt een bewaarboek en werkboek.
Vergeet niet te genieten van alles wat er rondom je gebeurt.
Sommige mensen zijn zo begaan met hun eigen gedachtenstroom dat ze daardoor vergeten te genieten van het heden. Hun leven gaat aan hen voorbij, onopgemerkt.
Herinner jezelf eraan om NU te leven. Train jezelf om te genieten van kleine dingen, van dingen die je misschien als te vanzelfsprekend hebt beschouwd: de geur van koffie of vers brood, de glimlach van kinderen, het gezelschap van mensen die je nauw aan het hart liggen, een aanraking, een briesje frisse wind,
Vandaag is het Goede Vrijdag, dit betekent geen vlees eten. Natuurlijk heeft het ook een diepere betekenis. Voor mij betekent het vooral ook dat het mooie weer gaat beginnen, dat de bloemen gaan bloeien. En...dat mijn leven goed is. Het doet mij eraan herinneren dat ik moet genieten van het leven, van al het mooie dat we krijgen. De liefde van mijn dochter, de vele vrienden, mijn ouders, ....
Straks ga ik naar een fuifje, een collega is vandaag jarig en daarom is er een fuif met muziek van 15 jaar geleden en langer. Ik hoop dat ik nog eens lekker uit de bol kan gaan, ik wil dansen, ik wil genieten,.... Het hangt grotendeels van mezelf af of het leuk wordt of niet. Wil ik me amuseren? Wil ik in die groep zijn? Ja, wel dan gaat het ook leuk worden. Ik moet me gewoon nog eens laten gaan. Genieten van de muziek, van de sfeer.
Gisteren naar de bank geweest om een kindrekening te openen. Ook een nieuwe afspraak vastgelegd bij de notaris, binnen enkele weken pas. Hopelijk kunnen we dan de papieren ondertekenen en is alles vlug voorbij. Heb eigenlijk geen zin om erover te schrijven. Ik ga dat dus ook niet doen.
Soms wou ik dat ik terug 18 jaar was en wist wat ik nu allemaal weet. Mijn leven zou er anders uitzien. Maar het heeft geen zin daarover te dromen, ik leef nu en daar moet ik het beste van maken. Soms lukt me dat goed, dan ben ik fier op mezelf. De laatste maanden kon ik echt zeggen dat ik mezelf graag zag. Ik was trots op mezelf (waarom zeg ik dat nu in de verleden tijd?). Anderen zeiden dat ik er goed uit zag, en dat is leuk! Dat hoort iedereen graag. Ik besef dat ik eigenlijk nog geluk heb. Ik woon bij mijn ouders, heb mijn dochter bijna altijd bij me. Ik heb een goed job, goede en lieve vrienden. Ik heb mijn vrijheid terug. Weet je, ik heb in het begin ook zo kunnen genieten van P.. Hij luisterde naar mijn verhalen, was er als ik het moeilijk had en kon me opbeuren door te zeggen hoe leuk ik er uitzag en hoe graag hij me zag enz. In het begin dacht ik dat ik hem ook graag zag, maar dat waren momenten dat ik genoot van zijn aandacht en dat mag je niet verwisselen met diepere gevoelens. De vele smsjes die ik kreeg van hem, krikten me iedere keer weer op. Tot op het moment dat ik voor mezelf de knoop definitief doorhakte en wist dat ik alleen met mijn dochter verder wilde. Toen stond hij te kort op mijn vel. Hij nam teveel van mijn tijd in beslag, hij wilde meer en dat kon ik niet opbrengen. Ik wilde ook absoluut niet het risico nemen dat mijn dochter nog maar zou denken dat ik iets met een ander zou hebben. Ik wil er alleen voor haar zijn en niet meer opnieuw verantwoording moeten afleggen aan iemand. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik hem nu weer verdriet en pijn bezorg door afstand te nemen van hem. Toch wil ik nu niets anders. Het is alleen moeilijk om altijd alleen te zijn. Ik kan met mijn dochter niet praten zoals ik met een volwassene zou praten. Gelukkig vond ik ook heel veel steun bij een collega. Zij is altijd bereid om te luisteren en met mij te praten. Zij steunt me zonder dat ik verplichtingen heb aan haar. Maar wat wil ik in de toekomst? Kan ik echt alleen verder? Ik weet het niet goed. Ik dacht altijd van wel, maar sinds vorige week ben ik daar niet zeker meer van. Dat echt diep doorpraten, dat filosoferen, dat gewoon samen zijn met iemand waar je je goed bij voelt, dat wil ik wel blijven behouden.
Och, eigenlijk ben ik vandaag niet echt in de mood.
Zes mentale 'spieren' van de geest: de eerste twee
Eigenlijk zijn het zes mentale activiteiten die je kan trainen zadat ze sterker worden.
PERCEPTIE: de manier waarop je naar iets kijkt. Ik ben me ervan bewust dat ik ook mijn standpunt van kijken naar iets kan veranderen. Nu het nog toepassen! Ooit, toen ik ongeveer 19 à 20 jaar was, kwam ik thuis van een uitstapje en vroeg aan ma waar mijn vader was. Ze nam me mee naar hun slaapkamer en daar lag mijn pa lijkbleek in bed. Ik zal dit beeld nooit vergeten. Ik was geschokt en zeker toen ik hoorde dat hij ziek geworden was nadat ze telefoon gekregen hadden van iemand die vertelde dat hun dochter (ik dus) in Leuven helemaal niet deed wat zij dachten, maar een relatie had met iemand die verslaafd was aan drug en zelf waarschijnlijk ook drugs nam. Ik reageerde niet, was met stomheid geslagen, er zat een deel van waarheid in hetgeen ze vertelden, maar ik zag het niet zo negatief wat ik deed. Ik vond het wel zeer erg dat mijn pa daar zo lag. Dit was MIJN schuld. Ik wentelde me in zelfmedelijden. Nu kan ik die perceptie ook anders zien: het was niet slecht dat mijn pa daar zo lag, het opende mij de ogen en deed me inzien dat ik inderdaad niet op de goede manier bezig was.
INTUITIE: ik heb het gevoel dat.... Wij, westerlingen, ontkrachten vaak onze intuitie door naar ons 'gezond verstand' te luisteren. Je moet vertrouwen op je intuitie, dan kan het groeien. Intuitie liegt NOOIT!. Het vindt zijn essentie in de oorsprong van ons werkelijke zijn. Het heeft ook te maken met overdracht van energie. Heel vaak verdrong ik mijn intuitie. Hier moet ik zelf nog heel hard aan werken. Ik moet en wil leren vertrouwen op mijn intuitie. De dag dat ik bij mijn man wegging, volgde ik mijn intuitie. Mijn gevoel zei me dat het NU het moment was om te vertrekken, echt te vertrekken. Mijn gezond verstand heeft nog enkele keren geprobeerd om me te overtuigen om te blijven. En ik heb ook echt op een bepaald moment tegen hem gezegd dat ik toch maar beter bleef en het nog probeerde. Toch kwam steeds dat gevoel terug van: als je nu niet vertrekt, komt het er nooit van. En ....ik volgde mijn gevoel, mijn intuitie en ben plotsklaps vertrokken. Ik heb mijn gevoel gevolgd, heb actie ondernomen en die actie brengt me dichter bij het leven van mijn dromen, een leven waarin ik belangrijk ben, waarin ik centraal sta en kan doen wat ik zelf echt wil zonder steeds te moeten denken of iemand anders hier boos kan om zijn.
Wat de wereld denkt, is niet belangrijk, wat IK denk is belangrijk. IK ben de enige die mijn wereld kan veranderen.
Ik bekijk mezelf en onderzoek wat er zeker nieuw moet worden in mijn leven. Ik denk ook aan de factoren die mijn emoties naar beneden halen.
Ik wil een plaats voor mezelf en mijn dochter, ik wil niet bij mijn ouders blijven wonen. Dit is maar een tijdelijke oplossing, maar ze duurt nu al veel te lang. Reeds een half jaar woon ik bij hen in. Ik voel me niet dapper genoeg om de stap te zetten en iets te kopen. Ik wil ook eerst gescheiden zijn voor ik een woning koop. Huren wil ik niet, want dat is geld weggooien + je kan meestal niets huren voor minder dan 3 jaar en zolang wil ik echt niet wachten om iets te kopen. Ik mis daadkracht en wilskracht om duidelijk te maken dat de scheiding moet vooruit gaan. Ik blijf treuzelen en praten met mijn ex, om te zorgen dat er geen ruzies komen.
Maar IK MOET EEN BESLISSING NEMEN ZODAT IK VERANTWOORDELIJK KAN WORDEN VOOR MIJN RESULTATEN. Wat me tegenhoudt, is een vorm van angst. Ik ben me hiervan bewust en benoem de angst als ' angst voor het onbekende, angst voor het nemen van grote beslissingen'.
Ik wil me een beeld vormen van hoe ik mezelf over een half jaar tot een jaar zie.
Ik zie mezelf samen met mijn dochter in een mooi modern appartement zitten. Het is kleurrijk en ruim. Er is veel muziek en er staan veel boeken in de kamer. Op het terras kan ik rustig tot mezelf komen, met een glaasje wijn. Mijn dochter gaat regelmatig op bezoek bij haar papa en als ze er behoefte aan heeft, gaat ze er enkele daagjes logeren. Ik voel me goed in mijn job en kan me vooral toeleggen op het team en probeer er voor te zorgen dat het een hecht en goed team blijft waar iedereen zich goed voelt en graag komt werken. Regelmatig komen er vrienden op bezoek om lekker samen te filosoferen over het leven en vooral over al de mooie kanten, de positieve dingen van het leven. Ja, ik hou van het leven en ik hou van mezelf!
Master minds, stap 3: denken, denken en nog eens denken
Zolang je oude films in je hoofd blijft afspelen, kan je niet creatief worden en kan je de gebeurtenissen in je leven niet op een nieuwe manier leren bekijken. Je moet iets NIEUWS gaan denken! Je kunt de problemen in je leven niet oplossen met dezelfde soort gedachten als die waarmee je de problemen in je leven hebt geroepen. Albert Einstein.
Elke mens bestaat uit en lichaam en een geest. Het lichaam is het voertuig en de geest is de activiteit die het voertuig aanstuurt. De geest bestaat uit een bewustzijn en een onderbewustzijn.
Dr Fleed noemt dit 'The Stickman'. De geest is veel belangrijker dan het lichaam. Het lichaam voert slechts uit wat de geest beveelt. In de bewuste geest ligt de vrije wil en met de bewuste geest kunnen we naar buiten communiceren, via onze vijf zintuigen, die als antennes prikkels opvangen van de buitenwereld. De informatie die binnenkomt, wordt door ons bewustzijn gekleurd.
When you change the way you look at things, the things you look at change.
Het weekendje Centerparcs zit er bijna op. Ik heb er echt van genoten, heb heel veel gelezen, op mijn laptop gewerkt en dagelijks een uitgebreid bad genomen. Lekker mezelf verwend en voor de rest niks. Mijn dochter en vriendin gingen enkele malen per dag naar het zwembad. Zij zijn gelukkig groot genoeg, ik kan ze al echt loslaten. Ik ben hier ook weer gaan joggen en heb zelf elke dag eten gekookt. Een vriend smste om eens een bezoekje te mogen brengen. Eerst had ik daar wel zin in, maar nadat de familie van het vriendinnetje al langs geweest was, had ik er eigenlijk geen zin meer in. Het was 's avonds trouwens ook te koud om buiten op het terras te gaan zitten, en om hier binnen te praten met hem en mijn dochter in de aanpalende kamer te weten, nee, dat is niks voor mij. Hoe zou zij het trouwens opnemen als ze haar mama met een man ziet praten? Nochtans is hij gewoon een vriend, er is niets tussen ons, alhoewel hij wel heel graag meer wil. Daar ben ik momenteel echt niet naar op zoek. Dadelijk geen man meer in mijn leven als partner.
Dinsdag ga ik samen met mijn ex naar de bank om de kindrekening in orde te maken. Het is moeilijk om op één spoor te komen. Maar ik moet erin blijven geloven dat het mij spoedig zal lukken om de papieren voor de scheiding met onderlinge toestemming ondertekend te krijgen bij de notaris. Dinsdag gaan we ook de inboedel verdelen. Nog zo'n akelig iets. Het liefst van al, liet ik het allemaal zo en nam ik genoegen met mijn persoonlijke spullen, maar later ga ik daar spijt van hebben. Later moet ik me dan al die dingen opnieuw aanschaffen en echt daar heb ik het geld niet voor. Ik wil ook nog blijven 'goed' leven samen met mijn dochter. Ik kan toch niet iedere keer zeggen: 'Nee, dat kost te veel'. Dat is ook geen leven, zeker niet als je bijna 50 bent en altijd goed geleefd hebt.
Jammer dat ik een type 9 ben: de vredestichter. In deze situatie was ik beter een 8, een leider. Dan was ik wat assertiever en had ik er minder moeite mee om op te komen voor mezelf! Maar ik ben wie ik ben en gelukkig ben ik er me van bewust en moet ik er het beste uithalen. Maar ik zal zo blij zijn als dinsdag voorbij is en alles geregeld is....
De knelpunten van je levensgebieden klinken heel anders als je ze in de verleden tijd zet. Ik was ervan overtuigd dat ik niet 100% gelukkig ben in mijn job en dat ik te oud zou zijn om te veranderen. Ik geloof dat ik ofwel kan leren genieten van mijn job, ofwel me gaan toeleggen op iets wat ik liever zou doen. Ik ga mij verdiepen in een thuiscursus 'lifecoach' en als ik hierin slaag, kan ik alsnog zien wat ik er mee ga doen.
Het verleden dat allemaal in je rugzak zit, zou je moeten omkieperen zodat je met een lichte rugzak op reis kan gaan. Op reis naar je nieuwe leven. Enkele gewoonten die ik uit mijn mentale rugzak probeer te houden: * geen daadkracht hebben * geen beslissingen kunnen nemen en alles steeds maar uitstellen * bang zijn om anderen te kwetsen en conflicten te krijgen
Om echt gelukkig te zijn moet je een balans vinden tussen je vijf levensgebieden. Maar zelden is ons leven echt in balans. Waar sta ik op elk levensgebied? Gedachten en emoties: Ik twijfel vaak aan mezelf. In gedachten weet ik vaak wel wat ik wil, maar in werkelijkheid durf ik het niet uit te voeren, bang voor de reactie van mijn omgeving
Fysiek en gezondheid: Ik probeer 3x per week te gaan joggen, niet zo heel ver, maar tot ik me moe voel. Ik snoep weinig en drink veel water en thee. Ik denk echt wel dat ik gezond eet en gezond ben.
Relaties en gezin: Ik zit momenteel in een scheiding waar ik zelf heel bewust voor gekozen heb. De scheiding verloopt traag, mede doordat ik moeilijk beslissingen durf door te drukken. Mijn dochter is zeer veel bij mij en wij voelen ons goed samen.
Job en carrière: Ik voel me niet 100% tevreden met mijn job. Het gaat veel met ups en downs. Liefst zou ik overstappen naar een andere job waar ik me vooral zou kunnen concentreren op het werken met mensen. Maar ik vind dat ik daar te oud voor ben om die stap te zetten + ik heb momenteel het geld echt wel nodig indien ik op eigen benen wil staan en daarom wil ik mijn vast inkomen niet kwijt.
Financiële situatie: Ik kan goed leven, hiermee bedoel ik dat ik de dingen die mijn dochter graag wil, meestal kan kopen. Maar ik wil toch spaarzaam zijn omwille van het feit dat ik een eigen woning wil en daarvoor zal moeten lenen en dat schrikt me af. Ik zal tot mijn 70 jaar moeten afbetalen aan mijn lening en dat vind ik een enge gedachte.
Nu ik al deze dingen op een rijtje gezet heb, moet ik me gaan afvragen of hier 'oude' waarheden in zitten en of ik ze wil veranderen.
Deze wet zegt dat aan alles een tegengestelde is. Aan elke 'ogenschijnlijke' negatieve ervaring zit dus ook een positieve. Je moet steeds de warme herinneringen koesteren en voor de rest het verleden laten voor wat het is.
Ik zoek voor de negatieve ervaringen een positieve kant.
Een grote negatieve ervaring uit mijn leven: rond mijn 18de verjaardag kreeg ik serieuze rugklachten en moest ik plat blijven liggen in bed. Niet leuk voor een 18-jarige! Wat kan hier positief aan zijn? Na lang denken, heb ik het gevonden: ik weet nu wat ik moet doen als ik rugklachten krijg. Ik kan ook perfect stil blijven liggen en genieten van mijn gedachten en tot rust komen.
Verder heb ik eigenlijk niet veel negatieve ervaringen meegemaakt, ik bedoel geen ervaringen die ik nu nog met me meesleep. De meeste heb ik kunnen plaatsen en daarom bestempel ik ze ook niet meer als negatieve ervaringen. Het helpt echt, als je de positieve kant zoekt van negatieve ervaringen, dan wordt je leven een stuk lichter. Je sleept geen 'ellende' meer met je mee. Wat gebeurd is, is gebeurd. En alles heeft zijn nut/doel gehad. Zonder al die ervaringen was ik nu niet de vrouw die ik ben.
Ik heb vroeger mijn ouders heel sterk teleurgesteld door veel plezier te maken tijdens mijn studententijd en weinig te studeren. Maar het gevolg is wel dat ik nu heel goed besef wat mijn ouders voor mij betekenen. Zij hebben werkelijk heel veel, om niet te zeggen alles voor mij over. Zij willen enkel het beste voor mij. Natuurlijk botst het af en toe nog, vooral nu we weer onder één dak wonen. Dat is niet altijd gemakkelijk. We moeten steeds rekening met elkaar houden en dat is best moeilijk.
Mijn huwelijk is stukgelopen na 16 jaar maar wil dat zeggen dat het slecht was? Nee, zeker en vast niet. Ik heb heel wat gelukkige momenten gekend en toen ik trouwde was ik echt verliefd. Ik heb ook een prachtige dochter te danken aan mijn huwelijk. Helaas waren er ook tijden dat ik niet zo gelukkig was en die had ik dan nog meestal, misschien zelfs altijd (je bent immers alleen verantwoordelijk voor je gedrag) zelf veroorzaakt. Ik had het vooral moeilijk met het verwoorden van mijn gevoelens en verlangens. Ik wou geen conflicten en dat maakte dat ik alle ruzies uit de weg ging. Dat begint zeer mimien. Bij de eerste woordenwisseling voelde ik me al niet goed. Ik had toen meteen moeten zeggen hoe ik erover dacht, maar ik liep weg, ik sloot me af en veranderde mijn gedrag. Dat maakte dat ik mezelf niet meer was. Ik leefde vanaf toen op de tippen van mijn tenen. IK wilde steeds maar behagen, zorgen dat er geen woorden kwamen. IK deed dingen die ik niet graag deed, maar ze wel deed om woorden of discussies te vermijden. Terwijl er niks mis is met discussies. Het is zelfs gezond om te zeggen wat je denkt, voelt.
Even verder met het boek van Inge Rock. Bedenk steeds dat jezelf het centrum van je leven bent! Je omgeving is zeer bepalend voor je denken. Vaak geloof je wat je omgeving je vertelt, wat je ouders je geleerd hebben. Maar je moet jezelf leren vertrouwen! Ik ben het centrum van mijn leven en ik mag zelf kiezen hoe dit leven eruitziet! Hiervan moet je overtuigd zijn.Door deze zin vaak te herhalen, ga je hem ook tot jezelf maken.
Je moet goed met je emoties leren omgaan. Op het moment dat je je goed voelt, is alles in orde.Als je je niet goed voelt, moet je gaan veranderen. Let op: je voelt je emoties, maar je bent ze niet. Je voelt je soms ontgoocheld, maar je bent dat niet, het is enkel een gevoel en een gevoel kan je veranderen, je kan er dus iets aan doen. Er zijn heel veel emoties, positieve en negatieve emoties. Je moet ze leren benoemen en leren voelen. En van de positieve gevoelens moet je vooral genieten!! Blijven genieten van de positieve gevoelens die je hebt
Het eerste hoofdstuk is hiermee voorbij. Ik ben me bewust van mijn huidige bewustzijnsniveaus. Ik weet hoe de werkelijkheid nu is en ik kies hoe ik het anders wil. Ik werk aan mijn zelfbeeld door tegen mezelf te zeggen dat IK het centrum van mijn leven ben. Ik ben me bewust van de veelheid aan emoties die ik kan VOELEN, maar ik BEN geen emotie!
Hier zit ik dan, lekker op de zetel met leuke muziek, mijn laptop en een heleboel kussens en dekens. Gezellig een kopje thee erbij... De kids zitten in de slaapkamer hiernaast en kijken TV. Ik ben het boek van Marie Rose Morel aan het lezen. Als je dat allemaal meemaakt, is het zeker moeilijk om positief te blijven!
Vandaag naar het boekenfestijn in Mechelen geweest. Ik hou van boeken. In bijlage ga ik mijn boekenlijst toevoegen, altijd leuk om te zien welke boeken ik op dit moment heb.
Morgen ga ik met mijn dochter en een vriendinnetje naar een centerparc. We zullen een weekendje in een bungalow verblijven. Daar heb ik lekker veel tijd voor mezelf. Ik neem veeeeel boeken mee, mijn laptop, lekker eten,.... Er is daar ook een ligbad in de bungalow. Daar ga ik van genieten, want dat mis ik eigenlijk wel. Ik wil zo af en toe eens lekker in een bad liggen. Een douche gaat altijd zo snel, daar kan je niet zo van genieten. Ik zou wel graag eens een avond een 'maatje' op bezoek krijgen, om samen wat te filosoferen, een glaasje te drinken. Maar ja, een mens kan niet alles hebben in zijn leven. Alhoewel als ik genoeg vibraties stuur, komt dat misschien nog in orde.
Dr Fleed noemt dit 'The Stickman'.
