Ik ben Life
Ik ben een vrouw en woon in noord holland (nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/01/1986 en ben nu dus 38 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, muziek en het internet.
Ik Besloot mijn ogen te openen, En ik keek de dood recht in de ogen. Stralend helder Blauw. Het linkerdeel kwam naar beneden, Hij knip-oogde: "Het is jou tijd nog niet" Toen sloot hij zijn ogen en het Blauw verdween. In slaap leefde ik verder. Tot ik wakker werd en besefte; Dat mijn Droom naar me knip-oogde!
Hoi allemaal!
Welkom op mijn 'blog'.
Ik hoor graag wat je ervan vind.
Vergeet niet links van de pagina te kijken, daar staan de titels van alles wat er op deze site te vinden is.
Groetjes.....
11-01-2007
dagelijks woord
waar put ik kracht uit behalve uit het schrijven van teksten? O..a door af en toe een stukje uit de bijbel te lezen. Mijn bijbel ligt ergens in een dichte doos, maar elke zondag krijg ik een mailtje met daarin één bijbelversje. Niet altijd maar soms vind ik daar ook weer "mijn waarheid" (de waarheid) in. Ik ben lid (gratis) om elke zondag ( willekeurige dag maar ik zondag) een vers te krijgen over de email. mischien een tip voor iemand die dat ook wil. je kan je aanmelden via het web-adres hieronder:
Spijt verovert mijn gedachten Omdat ik je nooit zal kennen Nooit een kans tot ontmoeting Want jij laat mij geen kans Het enige wat ik van je wil Is je naam, en het horen van je stem Zodat ik kan weten en kan voelen Wie het is, van wie ik hoor te houden En wie ik ten zeerste bewonder Dat ben toch jij, mijn 'vreemde' Omdat jij verbergt wie je bent Niemand krijgt een ontmoeting Daarvoor kijk ik tegen je op Jij onbekende , die ik bewonder Vertel me je naam, praat met me Zodat ik van je kan houden.
Gewassen in tranen en gedroogd met de wind van de zucht. gewekt door de stemmen en geluiden in de illusie, Begint een nieuwe uitdaging. Bijna zwevend naar het eerste obstakel, door weerspiegeling al bijna verslagen maar door snel passeren is er al uitstel van gevecht. Gedragen op benen worden eerste taken uitgevoerd zonder de geest te wekken is ook deze fase voorbij. bedekt door een masker, vers aangebracht door valse schoonheid, word de wereld betreden. Een platform met uitdagingen waar kracht voor nodig is. Openbaart zich, verwacht maar niet voorbereid. tranen wassen een gedeelte van het masker af. Maar de wereld doet de zucht bevriezen wat een koud beeld maakt op het valse doek. Handen verbergen op automatische piloot de oneffenheden van het geheel, van het zijn. Accesoires geleiden het abseilen naar het uiteindelijke doel. De uitdaging ,die de naam 'dag' draagt weer behaald. Tranen wassen het gemaakte masker af, wanneer het eerste obstakel weer verschijnt. De weerspiegeling! Contact word nu hiermee wel gelegd, waardoor de tranen stromen. Ontdaan van de gemaakte schoonheid, Verschijnt het origineel, wederom gedroogd door de zucht. Ditmaal niet bevroren maar verwarmd door verdriet. Stemmen van de illusie fluisteren nu nog zacht en de geluiden verdwijnen zo snel de luiken sluiten. Dons zorgt voor rust en veiligheid, in uiterlijke vorm. het onbewustzijn start een eigen parcour...met nieuwe obstakels. Die met alle hoop zonder tranen zal verlopen.
Verheen weggevoerd door magische golven Droom ik weg naar een andere wereld door het zoute water genezen mijn wonden het water van mijn 'fantasie-oceaan' Die magischie golven , hoog boven de horizon Bezorgen mij een uitzicht, oneindig ver Ik kan zien ,alles naar mijn keuze De magie van het donker geeft me die macht Daarginds op een rots zit een engeltje En naar een mooiere droom kan ik niet varen Ik geniet, maar een paar momenten, maar genoeg Zwaaiend naar het engeltje, vertrek ik Terug op de magische golven Terug naar het licht, van de realiteit Al moet ik weer weken wachten, tot de magie weer is Ik laat me dan zeker weer meevoeren Mijn met fantasie om weer heel even Over de horizon te kijken, heel ver weg Gewoon de rots aanschouwen, met het engeltje Eventjes gelukkig zijn, Even dromen, Even hopen!
Verlaat mijn gedachten is alles wat ik nog denk. Want als ik niet probeer jou te stoppen blijf je aanwezig, En na een dag lang vechten om jou verbrogen te houden wil ik nu dat je verdwijnt. Mijn rust heb ik nodig om jou morgen weer te ontmoeten omdat ik weet dat je wacht. Mijn troost is klein en harig en mijn hoop is wit en rond. Mijn wil is overreden met het donker van de dood, maar mijn moeten is nog te vinden in het contact met het hier en nu. Ik ga je niet smeken zover verlaag ik mij niet..maar je overheerst mijn denken en mijn zijn. Dus wil ik je nog eenmaal vragen om mijn gedachten te verlaten. Doods-angst wek je in mij op, terwijl die me anders nooit angstig heeft gemaakt. Verplicht uit contact, tenzij ik de wereld betreed. Maak ik het mijzelf onmogelijk? is dan de keus die ik zie. Er rest mij niets anders als jij mij nu niet verlaat.De druk word te hoog bijna ondraagbaar. Ik sluit me af, hopelijk inclusief jou, voor de wereld en wacht af wat de aankomende momenten met zich mee brengt.
Ken je dat? het niet kennen! voel je dat? Compleet gevoelloos Zou het wennen? raak je ooit gewent? Die leegte, die te vol zit Zoveel tranen, dat het niet kan stromen Zou je het zeggen? Als je er geen woorden voor heb?
Wat gaat erom in jou hoofd? Is de vraag die mij bezig houd. Ik zie je zitten in een stoel dicht op het raam. Rode druppels, tranen van bloed lopen langzaam naar beneden. En de regen die tegen jou uitkijkpunt slaat wast ze schoon en maakt ze onzichtbaar. Ik zie jou vingers spelend met elkaar en soms heel dicht tegen elkaar aan gevouwendicht tegen je hart. Het lijkt alsof je bid, maar jou woorden kan ik niet horen. Maar die zijn ook niet aan mij gericht. Ik hoop uit alle macht dat Hij tegen wie jij praat jou kan helpen. Want als ik naar je kijk en ik de wonden zie, voel ik me machteloos. Wie kwetste jou zo diep dat jou ziel zo gehavend is. En wat maakte jou zo wanhopig en boos dat je dat mes richting je aderen duwde? Is jou bloed een teken van verlangen naar het leven wat zich bevind achter dat raam, of is het de hoop dat je hier niet meer hoeft te zitten? Dat je blij kunt zijn dat leven gehad te hebben, verleden tijd. ( daar achter het raam) En nu hoopt en bidt ook niet meer toe te hoeven kijken? Wat gaat er in jou hoofd om als je daar zit. Ik zie de mensen kijken maar jij lijkt ze niet te zien. Maken jou tranen de wereld zo onzichtbaar of leef je ergens anders wanneer hun denken dat je kijkt? Alleen wanneer een kind hard lacht of heel zachtjes huilt zie ik bij jou beweging, Een spier van je lippen beweegt. Het lijkt een glimlach.
Ze is bang haar ogen te sluiten, de angst om ze door dromen te moeten openen, is groot. Slaap heb je nodig , om te functioneren. maar zij is bang om haar ogen neer te slaan, omdat deze weer open gaan. Hetzij door de horror in haar dromen, Hetzij om de realiteit van de wereld,morgen vroeg. Op om half zeven, een druk programma zonder rust, en weer te bed rond 11 uur. 16 uren om te doorleven lijkt wel een eeuwigheid voor haar. Vechten is het vooruitzicht van de aankomende dag en enkel het hopen is er voore en rustige nacht. Machteloos kijk ik wederom toe waarom zij zo leeft. En waarom het mischien niet anders kan! Ze rookt de één na de ander om haar woorden te onderdrukken. Ze zou zo graag even willen zeggen hoe erg ze het vind om te leven. Ze zou zo graag even een 'blink' van begrip krijgen voor haar droom om dood te gaan. Onwaarschijnlijk is dat ze dat zal krijgen en ze houd dan ook de lippen op elkaar. " wie ben ik en wie moet ik zijn" Hoor ik haar denken. "om een gelukkig persoon te zijn". Ik zou haar willen troostendoor te laten zien dat zij leeft en betekenis heeft. Maar daarmee riskeer ik haar relatie. En hem wil zij zeker niet kwijt. Het mes met alle wanhoop en woede een lijn laten trekken met bewijs dat zij bestaat. Zo kan zij dan wel verder vechten, voor even dan. Maar bij haar ligt dan toch weer de vraag: " Voor wie moetik nog even? beter nog, voor wie moet ik leven?".
Waar is de wijsheid? Die elk mens in zich heeft, om al zijn/haar gedachten te sorteren. Waanzinm veroorzaakt door verwarring. Zoekend de definitie van normaal, De normen en waarde, Te breed of te smal, te hoog de eis Om te vechten tegen 'ab-normaal' gedrag. Waar is de kracht? Waar is het genot van de overwinning? De antwoorden van de nabije toekomst Littekens op de ziel her-openen.. Zout kruipt in wonden, van een illusie. Verdacht is de toelating en acceptatie! pessimistme heeft de overhand, en laat zich optimistisch passeren Door de schaduw van de kracht... ...Wat mischien het licht wel betekent!
Wat willen ze nou? Nee, het gaat erom wat zij wil.Maar daar weten we allemaal het antwoord op. En als zij kiest voor het gaan op de goede weg. Hoe krijgt ze dan die wens uit haar hoofd?Soms verblijft ze in een onaangename leegte en is een dosis pijn nodig haar emoties weer tot leven te roepen. Soms word alles gevuld met pijnlijke emoties en loopt zij over, en wenst weer! Hun willen haar helpen, o.a. uit deze cirkel. Hun plek, hun opvang die ze haar bieden is niet goed voor haar en het beste zou zijn als ze thuis zou blijven, naar huis zou gaan. Wat doet ze hier, het is "gekkenwerk" haar hoofd wisselt te snel van leeg naar vol. Leegte overheersend, maar toch een rust. Waarom gaat ze naar huis, waar er geen plek is geen manier van uiten, geen dosis pijn die zij kan geven aan zichzelf. (niet onzichtbaar) Wat moet ze thuis dan doen, .... Haar dromen volgen! Maar dan moet ze een belofte breken. Boosheid brengt haar naar de stap naar huis te keren. En haar dromen te volgen. Boosheid ziet nu geen belofte! Hoop houd haar hier, zodat die dosis pijn ( dan wel niet zichtbaar) ervoor kan zorgen dat ze die belofte niet kan houden. Daar streeft de hoop naar! Wie kan haar nu zeggen wat ze moet kiezen: Haar dromen Of de Hoop!
Geen blik meer van pijn Want haar ogen, zijn door tranen bezet Waar de stilte zat Zit nu de doodsschreeuw Waar de leegte zat, Zit nu de pijn Van binnen brokkelt ze af Haar vrijheid word haar belet Gedwongen door de klauwen Van 't verleden en 't heden Staat ze vast Kan ze nergens heen Met op één geklemde kaken Staat ze, koud en alleen.
Ze stikte bijna, huilend en schreeuwend beeindigde ze haar slaap. Greep om haar heen en voor het eerst vond zij het nuttig, haar partner wakker te maken. Horror was er, wanneer ze haar ogen sloot. Niet meer dicht doen, geen spanning meer voor haar. Overladen met emoties, tranen kwamen ongedwongen naar beneden, Haar hartslag versnelde van de plotselinge paniek. Met een hyper-ventilerende adem sloop zij langs de trap naar beneden. haast onhoorbaar baande zij zich een weg richting een veilige haven. Nicotine en water bezorgen haar iets van rust, om zichzelf tot de orde te roepen. Alle getrainde en gedrilde oefeningen van haar therapie, uitgevoerd allen tegelijk. Ze smeekt God diep in haar hart om haar te beschermen, tegen alle Vreselijke taferelen die ze net moest aanschouwen. Psychose...was het eerste woord waarmee zij wakker werd, ze moest alles bewerkstelligen om maar niet in die wereld terecht te komen. Medicijnen kon zijn niet bij, en dat is nu dan ook niet onverstandig.... Want na deze verschrikking, blijft die droom de enige nog die ze deze nacht zal hebben. Slaap zacht fluisterd ze zachtjes naar haar geliefde, die boven op één oor van zijn welverdiende rust geniet. En slaap zacht zegt zij tegen ieder persoon In deze straat. Slaap zacht wenst ze iedereen. en Wees zacht gebied ze haarzelf. Wees zacht, en blijf overeind. Dat is haar wens die staat naast de droom. Je moet blijven wensen, je moet niet alleen ik dwing je, in de naam van alle mensen die om mij geven gebied ik je: "blijf wensen en blijf overeind".
Inhoud wil ik in de toekomst nog wat informatie op Mijn Blog zetten, maar voorlopig laat ik het even bij wat links. Die kun je rechts van de pagina vinden.
Dankbaar Dat gevoel niet te begrijpen "je bent een mooi mens" Die simpele knuffel Die ene zin Indrukwekkend Zo warm, dankbaarheid een Ongeloofwaardig Goed gevoel De betekenis, voor mij ZO GROOT Ik kan niet zeggen hoe geweldig dat moment voor mij was Niet overdreven, echt gemeend Geen woorden heb ik Voor dat gevoel Ik ben je zo dankbaar Dat Ik dat mocht ervaren!
Heer wilt u me dragen op mijn hobbelige weg Heer wilt u me dragen als ik me moe heb neergelegd Wanneer de oude wonden niet goed zijn dicht gegaan en ik demoed verlies niet verder door wil gaan In de verte zie ik mijn doel maar onbreekt me het gevoel om de hele weg te lopen Heer, help me weer te hopen heer, wilt u me even dragen me steunen op mijn pad zodat ik weer het geloof krijg dat ik als kind eens heb gehad!
Zoals jullie waarschijnlijk wel zien ben ik een grote fan van de film: " girl interrupted " , Een zeer goede film met veel herkenning. Maar ook humor. Je moet hem maar eens kijken!!!
Ik Ben religieus en dus niet thuis is het paranormale en dergelijke, maar ik ben terecht gekomen op een site waar je engelen kaartjes kon trekken en andere dingen. Die links staan hier ook op mijn pagina. Ook had ik de mogelijkheid om te kijken wat mijn persoonlijke kaart was. En uit pure nieuwsgierigheid ben ik gaan kijken, en waar of niet hij klopte meer dan ik me kon voor stellen. Daarom vond ik het leuk om deze tekst en uitleg van de kaart op mijn blog te zetten.
De Kluizenaar De Kluizenaar of Heremit is de kaart van de teruggetrokkenheid. Deze kaart symboliseert een introverte levensfase waarin we tot onszelf moeten komen. De Kluizenaar staat voor betekenisvolle ervaringen, voor diepe beleving en inzicht. Met betrekking tot werk staat deze kaart voor zelfbezinning waarin we duidelijk moeten krijgen wat we werkelijk willen bereiken. Ook kan De Kluizenaar staan voor onze werkhouding en toont hij ons dat ernst, kalmte, bedachtzaamheid en alleen-zijn tot een grotere innerlijke tevredenheid zullen leiden. Op het niveau van bewustzijn trekken we ons terug om tot ons ware zelf te komen. Zo'n periode kan gepaard gaan met vasten, meditatie of spirituele oefeningen. In persoonlijke relaties bezit deze kaart enige ambivalentie omdat ze ook voor vereenzaming binnen een verbintenis kan staan. Maar de belangrijkste betekenis zit hier toch ook in de zekerheid over wat werkelijk belangrijk voor ons is.
Wat gaat erom in jou hoofd? Is de vraag die mij bezig houd.
Wat willen ze nou? Nee, het gaat erom wat zij wil.Maar daar weten we allemaal het antwoord op.
Ze stikte bijna, huilend en schreeuwend beeindigde ze haar slaap.
