|
Voor de tweede keer was er ruilbeurs in een school in Sint-Michiels, voordien vond deze plaats in het Sint-Lodewijkscollege. Een mooie zaal maar buiten weinig plaats om de wagen te parkeren.
Vandaag weer een groot aanbod van bidprentjes, postkaarten, allerlei chromo's en andere prentjes en 'oud papier'. De opkomst van bezoekers was matig, heel wat anders dan de heel drukke ruilbeurs in Nieuwpoort in juli.
Twee bezoekers zouden me mooie dingen meebrengen. De eerste stuurde zijn kat. Binnenkort zal hij echter met een serieuze kater zitten. Belofte maakt schuld en wie denkt de gek te kunnen houden met mij is aan het verkeerde adres. Vermoedelijk wordt eerst het mooiste uit de collectie postkaarten gehaald en krijg ik het restje voorgeschoteld... Maar ik laat deze kelk aan mij voorbij gaan. Dat hij maar een andere onnozelaar zoekt. Een voddenmarchand of zo...
De tweede hield woord... alhoewel... de kwaliteit beantwoordde helemaal niet aan de beschrijving die ik enkele maanden geleden kreeg. De dame mocht haar rommel dus terug meenemen. Weer dezelfde raad : zoek maar een ander...
Het is vandaag blijkbaar heel moeilijk om een gegeven woord gestand te doen, veel beloven en weinig geven doet de zotten in vreugde leven... Welnu, zelf probeer ik steeds te doen wat ik beloof. Als ik een bepaalde prijs afspreek dan hou ik me daaraan, ook al krijg ik ondertussen een beter aanbod. Een woord is een woord.
De verkoop was redelijk. Gelukkig kan ik altijd rekenen op een aantal trouwe klanten, ze willen goed materiaal voor een correcte prijs. Sommige standhouders zijn echt heel duur en komen niets van hun prijs af. Goed voor mij dus want als ik een goed bod krijg verkoop ik. Als je het onderste uit de kan wil vang je toch bot, of blijft het spelletje niet lang duren. Sommigen hebben toch commentaar op de prijzen, ik vraag hen dan of ze eenzelfde kwaliteit kunnen aanbieden aan eenzelfde prijs. En telkens blijven ze me het antwoord schuldig. De enen betalen dan toch met de glimlach, op een beurs mag je toch 'pingelen' of niet? Enkelen druipen af, het mag niks kosten en ze komen hier om batjes te doen of om in te kopen om dan verder te verkopen. Hun goed recht natuurlijk maar als een hobby geen geld mag kosten dan blijf je beter thuis.
Vandaag bracht een collega me twee mooie bidprentjes van personen geboren in Eggewaartskapelle. Twee mooie aanwinsten voor mijn collectie!
Na de beurs vlug naar de winkel want er belden enkele mensen op voor een bezoekje. De eerste was iemand die een kroon in zilver zocht voor een 'kindje Jezus' in een kerk aan de kust. Meer dan 50 euro mocht het niet kosten, ik gaf het ventje dan ook prompt een foldertje met alle antiquairs in Brugge en wenste hem veel succes.
Een dame van 'respectabele' leeftijd kwam binnen en vroeg me wat ik wel aan het doen was. Ik keek de dame aan en vroeg wat ze daarmee bedoelde. Het kon volgens haar niet dat ik boterhammen eet in een winkel vol met boeken. 'Broodkruimels zijn immers 'heel slecht' voor je boeken', vervolgde het mens. Ik antwoordde vriendelijk (zoals altijd!) : 'Madamtje, u zwaait de plak in uw huis, ik in het mijne!' Ze liet niet af en bleef glimlachen, ietwat afkeurend. 'Toch vind ik het echt niet kunnen wat u daar doet!' vervolgde ze. En ik : 'Madam, als ik een 'chef' nodig heb die me de hele dag commandeert, dan trouw ik wel, daaaaaaaaaaaaaaag!'
28-01-2012 om 16:26
geschreven door Lieven Moenaert 
|
