Vanavond ging de kermis van Veurne weer van start. Vroeger woonde ik de start bij op de Grote Markt. Om 20u00 werd de kermis geopend door vier klaroen(?)blazers in groen kostuum (kleuren van Veurne wellicht) op de vier zijden van de toren van de St-Niklaaskerk. Indrukwekkend en feestelijk.
Morgenochtend is er de pontificale hoogmis vele jaren mocht ik meezingen in het kerkkoor. Ik zing heel graag en bewaar de allerhartelijkste herinneringen mee van de vele koorleden. Op vrijdagavond was er steevast repetitie. Een veeleisende dirigent zorgde dat zingen steeds een feest was voor onszelf en de toehoorders.
Morgen trekt de Boeteprocessie door de stad. Begeleid door de trage en zware klokslagen vanuit de toren van de St-Niklaaskerk. Uren voor de processie loopt de St-Walburgakerk in het park vol met deelnemers. Honderden mensen uit het Veurnse en ver daarbuiten komen er, elk met hun eigen intenties, dikwijls met hun zorgen en smeekbeden voor familie en geliefden. Sommigen stappen mee om hulp te vragen voor de vele zorgen waaronder mensen gebukt gaan.
Het meest indrukwekkend zijn de heel grote groep kruisdragers. Gehuld in een bruine pij met kap over het hoofd dragen honderden mannen en vrouwen een houten kruis, kruisen van heel licht en klein tot stukken van tientallen kilogrammen. Zelf ben ik zo'n tien jaar lang meegestapt, eigenlijk doordat mijn groottante, Irma Moenaert, hier ook altijd aan deelnam. Telkenjare zag ik veelal dezelfde mensen binnenkomen in de St-Walburgakerk. Steevast deed ik onmiddellijk na het binnenkomen een pij aan om dan anoniem rustig te kunnen bidden en nadenken over aan wie ik mijn deelname zou opdragen. Met de kap over het hoofd zodat niemand mij zou herkennen want ik kwam daar niet om te tonen 'Kijk een keer hoe godvruchtig ik wel ben of zo...' Ook omdat men mij niet zou vragen om te helpen aan het dragen van een of andere statie van de kruisweg. Ik wilde gewoon een zwaar houten kruis meedragen en bidden voor vele intenties. Daar ik echter sinds enkele jaren af en toe last van mijn rug heb neem ik niet meer deel en ga gewoon kijken. Met veel eerbied en veel devotie...
Sommige buitenstaanders zullen bij het bekijken van de processie misschien oordelen dat er nogal veel verschil is met de Brugse H. Bloedprocessie en dat is ook zo. In Veurne is er geen grote pracht en praal. Dat past niet in een Boete-processie. Alles wordt heel eenvoudig gehouden en in goede banen geleid door de inrichtende Sodaliteit. Vroeger waren er dikwijls kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders aanwezig. Zo herinner ik me dat Mgr Roger Vangheluwe regelmatig naar Veurne kwam, samen met voormalig chaufeur wijlen André en de twee lieve Zusters die het huishouden deden van de bisschop. De bisschop reed zelf met de auto want André zaliger was al hoogbejaard toen. De laatse keer dat Mgr Vangheluwe naar de processie kwam zag ik hem uitstappen en hielp hem met het dragen van oa de koffer waarin de bisschopsstaf was opgeborgen. Die staf bestond uit verschillende stukken die ineengevezen dienden te worden.
Tijdens de processie moeten alle foorattracties hun boeltje sluiten. Nadat de laatste boetelingen zijn gepasseerd gaat het feest weer door. 's Avonds is de Grote Markt dé place to be voor alle oud-Veurnaars om kennissen en vrienden te ontmoeten. Alhoewel er vroeger wel veel meer volk was uit de eigen streek en we zowat alle nonkels, tantes, neven en nichten ontmoetten. Nu is er minder plaatselijk volk en meer toeristen van aan de kust. Jammer. De vorige jaren zag ik steeds minder bekenden de revue passeren. Steevast neem ik met moeder plaats op het terras van Verdonck's vanwaar we iedereen zien passeren. Velen zwaaien dan even of komen een babbeltje maken.
Minder fraai zijn enkele boeren, letterlijk en figuurlijk, die hun gezin verlieten voor een of andere s..l - bijzit. Ze zijn dan bijzonder fier dat te demonstreren hoe 'rijk' ze wel zijn... ze paraderen met hun nieuwe vlam die echter meestal weinig voorstelt. En die nieuwe vlammetjes, veelal oud en lelijk maar wel met poen... lopen er steeds heel ongemakkelijk bij. En ze weten heel goed waarom. Ze maakten immers een gezin en vaak een hele familie kapot om de gort op te gaan met een oude lelijke maar rijke boer... zo zielig. Ze weten dat iedereen hen gadeslaat en misprijzend aanstaart. Beter bleven ze in hun kot. Want ze hebben weinig om fier op te zijn.
 nieuw vlammetje van boer Wortel...
Zo ken ik een dame, die destijds op een grote boerderij woonde in een dorpje in de buurt. Ze werd volledig berooid buitengegooid door haar man, boer Wortel of nog boer Charles, en ingeruild voor een oud gemeen (sorry voor het woord... 'verlept' en gerimpeld) oud wijf (met een blinkende 'mule') dat er op uit is om een ferme slag te slaan. Eigenlijk zou ze deze dag beter meelopen in de heksenstoet in Beselare. Daar zal ze méér gewaardeerd worden dan hier. Ze kan meteen meelopen in de stoet, zonder masker of zo. Ze krijgt daar de eerste prijs voor lelijkste heks van de Westhoek. Ze laat alle andere kandidaten vér achter zich!!! God zal het haar lonen met ... Hopelijk kent ze geen geluk met haar snode daden. Dat ze zich maar voorbereidt op een warm onthaal wanneer ze het tijdige met het eeuwige verwisselt ... want de hél bestaat écht.
De arme boerin denkt de hele avond aan het harde leven dat ze kende met haar echtgenoot waar ze zoviel van hield en waarvoor ze echt alles heeft gedaan om die gelukkig te maken. Met veel hartpijn denkt ze aan de vele jaren nu al dat ze strijdt voor gerechtigheid, een woord dat in Veurne vele verschillende betekenissen heeft blijkbaar. Waar zijn de rechtvaardige rechters gebleven????????? Hopelijk zal ze niet de hele avond willen schreien om het vele onrecht dat haar is aangedaan. Nu woont ze in een stad vele kilometers van Veurne verwijderd... Misschien jammer, ongetwijfeld, maar aan de andere kant is ze dan toch een eind weg van de tiran die haar en haar hele gezin heeft kapotgemaakt... Maar vandaag, op kermiszondag, wil ze hier zijn, in het Veurne waarvan ze zoveel houdt en waar ze zo lang heeft gewoond. Hopende op een betere en vooral rechtvaardige toekomst. Moge het haar goed gaan. Moge haar goedheid voor haar gezin beloond worden. Moge ze nog vele jaren leven, bemind door wie haar blijft respecteren.
Alhoewel ze tijdens haar leven op de boerderij heel weinig te zien was op straat kent iedereen deze fiere ingoede ondanks alles jongogende dame. Honderden mensen weten haar elk jaar terug te vinden op haar vaste plaatsje op een terras. Honderden mensen kijken elke maal steeds opnieuw naar de dame die ondanks haar miserie - weinig geëvenaard in de streek - vriendelijk lacht naar iedereen. Ze knikken haar vriendelijk toe of zwaaien of komen een babbeltje slaan. Anderen voelen zich duidelijk schuldig omwille van het feit dat ze de dame niet gesteund en geholpen hebben toen de nood het hoogst was. Schande! En nog anderen kijken héél schuldig de andere kant op wanneer ze het bewuste terrasje passeren. Ze weten duivels goed dat ze heel veel kwaad hebben aangericht met hun leugenachtige getuigenissen voor de rechtbank, getuigenissen die door de 'rechtvaardige' rechters maar al te graag voor waar werden aangenomen alhoewel ze héél goed wisten hoe de vork werkelijk in de steel zat, héél goed bewust van wat ene onrechtvaardige beslissing teweeg zou brengen voor de doodgetergde landbouwster. En nog anderen, het ergste tuig dus, kijkt de landbouwster nijdig aan om haar nog meer de dieperik in te boren. Ze weten deksels goed hoe hard ze het mens hebben geduveld en weten nog van geen stoppen. Beschamend onrechtvaardig. Later zullen ze het hierboven mogen gaan uitleggen... vooraleer ze naar de verdoemennis van de hel geschopt worden. Branden zullen ze! Gelukkig is de vrouw weerbaarder geworden. Ze kent haar beulen. Ze weet heel goed wat iedereen die passeert met haar voorheeft, voor haar voelt. Gelukkig zijn de Veurnaars heel goed op de hoogte van de feiten zodat ze recht kunnen oordelen. Resultaat : bijna iedereen laat duidelijk blijken hoe geliefd ze is, hoezeer men de vrouw begrijpt, hoezeer ze het haar aangedane onrecht verafschuwen.
Ik wens deze ingoede boerin dan ook een schitterende dag toe morgen. Moge ze des avonds gesterkt terugkeren naar huis, vol goede moed op een betere toekomst waarin gerechtigheid moge zegevieren. Amen.
30-07-2011 om 22:21
geschreven door Lieven Moenaert 
Tags:roger vangheluwe bisschop
|
