Veel horecazaken zijn duidelijk in hun nopjes met het slechte weer. Doordat het regent zijn mensen verplicht om thuis te blijven of de hele dag zich onledig te houden in allerlei café's en andere horecazaken, eens ze op hun stoeltje zitten zijn ze uiteraard verplicht om non-stop te consumeren. En doordat koken geld kost en de stoelgangers de hele tijd hun portefeuille moeten bovenhalen, kijken velen onder hen nogal ontevreden.
Maar wanneer ze aan mijn vitrine staan kost dat geen geld. Alles bepotelen ook niet... Ideaal om het water even van de paraplu te schudden... Maar beter dat volk dan geen volk. Doordat er buiten niets te beleven valt neemt men uitgebreid de tijd om alles goed te bekijken. Wat natuurlijk goed is voor mijn zaak.
Omdat men voor morgen hetzelfde mottige regenweer voorspelt blijf ik lekker in de winkel. Hopelijk komen er een massa volk langs...
Ondertussen kan ik me goed bezighouden. Iedereen denkt bij deze woorden wellicht dat ik de heel dag stof afneem maar dat is buiten de 'waard' gerekend. Op internet staat heel wat info over voorouders en over andere naamgenoten. Dus hoef ik me zeker niet te vervelen!
Het regent al de hele dag. Veel mensen lopen rond met een lang en ongelukkig gezicht. Toeristen klitten samen in de winkels, ze maken alles nat en vuil maar kopen niets. Ik voel nattigheid aankomen en plaats in mijn deuropening een houten H. Hartbeeld met gespreide armen. Duidelijk genoeg voor de toeristen die enkel binnen willen komen om de verveling tegen te gaan.
Plots hoor ik iemand roepen : 'Kijk daar, precies 't kindje Jezus in zijn stalletje!' Ik reageer niet en denk na hoe men - in hemelsnaam - zulke dingen uitkraamt... De enigste link die ik zie is misschien mijn krulharen. En omdat er een groot reliekenschrijn boven mijn hoofd staat en ik zo wat weggestopt ben... maar ja eigenlijk wel grappig.
Van tijd tot tijd drommen hele hordes Jappanners of Chinezen samen voor mijn vitrine. Als ze te lang talmen ga ik naar hen toe en vraag hen : 'Made in Japan or in China?' Een luid gejoel is dan het resultaat en dan gaan ze eindelijk weg... zodat mijn klanten binnen kunnen komen.
Vanmorgen ben ik op bezoek geweest in wat voor mij de hemel op aarde is : het Rijksarchief. Schatten liggen hier te wachten op ontdekking. Vandaag was er veel volk want met dat regenweer is er buiten weinig te doen. Naast de mensen die ik er bijna elke week ontmoet waren er vandaag ook de sympathieke stadsarchivaris van Veurne, Jan Vanacker. Al vele jaren is hij stadsarchivaris van Veurne, ik heb hem weten starten met deze mooie job. Een immer vriendelijk en hulpvaardig man. Ondanks het feit dat hij niet van Veurne afkomstig is mag je hem alles vragen over het verleden van Veurne en omgeving. Hij is trouwens zoon van de zeer verdienstelijke oud-redacteur van het tijdschrift Biekorf dat wijde faam geniet. Onlangs werd hij benoemd tot wetenschappelijk medewerker aanmuseum in de Duinenabdij te Koksijde, waar hij zich vooral toelegt op de geschiedenis van de middeleeuwen. Een grote aanwinst voor Koksijde! Ook was vandaag daar de gemeentearchivaris van Zedelgem. Auteur-uitgever-boekhandelaar Vanhaecke uit Brugge was ook druk bezig met opzoekingen.
Zo boeiend, al die mensen daar. Iedereen doet opzoekingen over een bepaald onderwerp : huizengeschiedenis, genealogisch onderzoek, lokale geschiedenis, ... noem maar op. De laatste twintig jaar leerde ik zo al vele tientallen heel gedreven mensen aan. De enen komen hier om de week of om de paar weken, anderen komen bijna dagelijks langs. Velen zijn vrienden geworden. De sfeer is er rustig maar heel gemoedelijk.
Het personeel helpt de bezoekers zo veel als mogelijk om het de bezoeker zo aangenaam mogelijk te maken. Dhr Vandermaesen, het diensthoofd, helpt vorsers heel graag bij de meest uiteenlopende vragen over het archief dat hier wordt bewaard. Het leeszaalpersoneel is heel vriendelijk en behulpzaam. Stukken opvragen gebeurt sinds korte tijd met de computer. Een personeelslid haalt dan de aangevraagde stukken in het depot.
Eén ding is hier erg vervelend : het is verboden om een balpen te gebruiken om nota's te nemen : je moét een poltlood bezigen. Maar je kan hiermee niet zo vlot schrijven, de toppen breken en je moet dat spel voortdurend slijpen. Met een balpen schrijf je veel vlugger, kleiner en mooier. Maar ja, reglement is reglement.
Moest ik niets om handen hebben, of niet hoeven te werken door de lotto te winnen, zou ik hier gerust elke dag van 's morgens tot 's avonds mijn tenten opslaan. Er is hier immers zo veel dat mij interesseert.
Vlaanderen boven alles! Luide triomf in Vlaanderland? Voor wanneer?
Donkere wolken boven Vlaanderen...
Wanneer ik deze morgen de Markt passeer rond 11u00 luidt de Brugse zegeklok uit 1680. Zalig, hemels, fenomenaal, die mooie zware diepe dreunende slagen die traag over de stad gestrooid worden. Feestelijk, overweldigend, ontroerend ook. Het is vandaag de Vlaamse Feestdag.
Vlaanderen kreunt vandaag echter nog steeds onder de machtsgeile en op-ons-geld-beluste Walen! De reden waarom Walen België willen behouden is heel eenvoudig : ze profiteren van de Vlamingen, van ons zuurverdiend geld en willen als God in Frankrijk blijven wonen in Wallonië, op kosten van ons Vlamingen. Daarom : laat ons uit elkaar gaan, 'vrienden'...
België zomaar in twee splitsen zal wel nooit volledig lukken, voor mij mag België blijven bestaan maar dan moet 'een en ander' herbekeken worden. En Wallonië zal dat voelen in zijn portemonnee. Ze zullen moeten leren zaaien naar de zak. De kerk in het midden houden. Na de 180 vette jaren komen voor hen nu de magere jaren.
Spijtig echter dat de Vlamingen niet beter samenwerken... hierbij denk ik aan grote figuren als Bart De Wever en Frank Vanhecke, ook aan de CDNV en de Liberalen. Frank Vanhecke die uitgerekend vandaag uit het Vlaams Belang stapt... spijtig. Samen zou men zo sterk kunnen staan...
En in intussen is er Brul-Rock op de Burg... een halfhysterisch onverstaanbaar gekrijs... wat heeft dat met Vlaanderen te maken... en wie betaalt dat?
Net zoals vorige maand verzamelde ik weer alle moed om deel te nemen aan de boekenmarkt te Damme. Een stralende Bert Vanhaecke toonde me waar ik mijn handeltje mocht opzetten.
Zoals steeds zorgde ik voor een mooi aanbod aan boeken : lokale geschiedenis (vooral over Brugge), de twee wereldoorlogen en honderden oudere boeken (17e en 18e eeuw). Ook oude documenten op perkament die zou oud zijn als het stadhuis hier naast mij 14e eeuw).
De eerste uren was er eerder weinig volk. Mensen die elke maand komen en op zoek zijn naar koopjes. Eentje heeft van die kleine halfdichtgeknepen geniepige varkensoogjes. Wel grappig maar hij koopt nooit iets. Voor de middag is er een beiaardconcert. De Brugse stadbeiaardier Frank Deleu (zo hoorde ik toch) speelt er mooie muziek, het is een echte virtuoos.
Stilaan komt er meer volk, velen echter komen niet om te kopen maar om te kijken. Veel buitenlanders ook die met bussen van de Lijn of met toeristenbussen komen afgezakt naar het mooie Damme. Het is echt crisis want vele mensen hebben niets eens 10 of 20 euro over voor een boek. Enkelen schrikken zich een hoedje wanneer ik voor het boek over het klooster van de Potterie (door Maertens) 50 euro 'durf' vragen. Gelukkig merkt een andere bezoeker op dat dit boek momenteel op internet aangeboden wordt aan 195 euro (wat ik echter wel serieus overdreven vind!!!). Een bezoekster zegt me dat er in het boek over het Brugse Stubbekwartier één foto staat die haar interesseert en dat ze die wil fotograferen. Mijn blik zegt genoeg en ze vertrekt met boos gezicht.
Arm Vlaanderen. Zo denk ik aan de vooravond van de Vlaamse Feestdag. Ik kijk naar mijn mooie manuscript over Karel de Goede. Heel actueel. Het handelt over de armoede in Vlaanderen. Bedelaars en sukkelaars alom, Vlaanderen kreunt onder de armoede. Karel de Goede probeert deze noden te lenigen, vandaar ook zijn naam 'De Goede', en vandaar ook dat hij Zalig verklaard werd in 1884. Heel actueel allemaal... Ook vandaag lopen er in het Brugse veel 'armen' rond, zo ook in Damme vandaag. Maar... moet ik dan de rol van Karel de Goede spelen? Van boeken kan men immers niet eten... Moet ik dan broodjes bestellen bij de traiteur en die uitdelen aan al die mensen die er zo ongelukkig uitzien? Zou er eindelijk weer een flauwe glimlach op hun gelaat verschijnen als ze een broodje krab of tonijn kunnen degusteren? Ik weet het niet... Of moet ik geld rondstrooien zodat ze eventjes hun miserie kunnen vergeten? Ik denk het niet... want velen die hier rondstrompelen hebben zeker geen problemen op vlak van financiën, een aantal zwemmen werkelijk in het geld. En als ze eventjes niet zwemmen zitten ze er op. Maar het is hun geld natuurlijk.
Niks nieuws onder de zon...
Wanneer de (rommel!)markt ten einde loopt tegen 18u00 komen er nog enkele mensen toe want in de zondagskrant die ze bij de bakkers verdeen stond geschreven dat de boekenmarkt vandaag om 18u00 begon. Zetfoutje denk ik.
Gelukkig was er ook heel wat aangenaam bezoek. Mensen die naar mijn manuscript over Karel de Goede kwamen kijken, ze waren telkens heel verrast. Eentje zei dat het wat minder oud is dan ik vermoedde en dat het gemaakt is ter gelegenheid van de zaligverklaring van Karel de Goede in 1884. Heel goed mogelijk. En dat het werk van een uitzonderlijke kwaliteit is. En de waarde natuurlijk aanzienlijk hoog ligt door het feit dat het een uniek exemplaar is dat nooit uitgegeven werd.
Enkele klanten vonden bij mij een boek waar ze al jaren naar op zoek waren. Ook enkele kleine zeventiende eeuwse werkjes vonden een nieuwe eigenaar.
Per slot van rekening (!) mag ik zeggen dat ik een mooie dag heb beleefd maar dat de omzet echter laag was in verhouding tot het aanbod... Maar hoop doet leven zingt Will Tura en zeg ik 'Damme, tot wederziens!'
Japanners...
Donkere wolken boven Vlaanderen...
