Overmorgen maandag 11 juli is weer Brul-Rock op de Burg. Dit zal weer gepaard gaan met een overdosis aan gebrul en kabaal, een oogje dichtknijpen zal er die dag niet inzitten voor mij.
Hier één van de Brugse Brul-apen die je maandag op het podium mag verwachten.
Gisterenavond ben ik de innerlijke mens gaan versterken in een illuster gezelschap van bourgondische smulpapen. Vroeger zagen de uitbaters me vaker maar sinds de dame des huizes me aanraadde 'te luisteren naar de stem van mijn lichaam' kom ik er veel minder. Wat de dame in kwestie natuurlijk spijt doet krijgen van haar wijze raad, vooral spijt voor de eigen portemonnee...
Aan de toog zaten enkele klanten die me steeds inlichten over hun laatste aankopen en over zaken die ze verkopen. Eentje zei me :'Lieven, ik weet een oude frigo uit 1937 staan...' De dame des huizes voelt zich geviseerd en roept : 'Ja, ja, ze hebben het weer over mij, bedankt hoor!' Iedereen schoot natuurlijk in de lach want het ging eigenlijk helemaal niet over haar persoontje. Maar als we haar dan beter bekeken...
Wie meer wil weten over deze frigo of dat spel wil komen bekijken en een bod wil doen kan zich wenden tot frituur Patriek in de Torhoutse Steenweg te Brugge!
Vandaag werd in het Brugs Handelsblad een mooi artikel gewijd aan mijn nieuwste grote aanwinst : een schitterend uniek handschrift over graaf Karel de Goede. Deze graaf van Vlaanderen werd hier in Brugge vermoord op 2 maart 1127. De man zou zeer begaan geweest zijn met het lot van de vele armen in zijn graafschap. Karel de Goede
Het manuscript bevat ongeveer 80 bladzijden tekst op rijm, in sierlijk gotisch handschrift. Het is van de hand van Edmondus Petyt en er is momenteel nergens iets over dit werk terug te vinden. Spijtig aan de ene kant maar dan ook des te waardevoller. De mensen die het verkochten aan mij hadden de uitdrukkelijke wens dat het werk in Brugge zou blijven, en dan liefst in de stadsbibliotheek die een enorme schat aan Brugse drukken en handschriften bewaart. Ook ik ben natuurlijk die mening toegedragen en heb het werk dan ook aangeboden aan de bevoegde instanties. Ik hoop dat zij het willen opnemen in de Brugse collecties. Enkele andere liefhebbers heb ik dan ook gevraagd om nog wat te wachten tot ik meer nieuws kreeg van de stad. Tientallen mensen zijn het intussen al komen inzien de afgelopen weken waaronder een aantal illustere verzamelaars uit Brugge en omgeving. Vandaag, door het artikel in de krant, ook al tientallen liefhebbers over de vloer gehad.
Eigenlijk overweeg ik zelfs om het werk voor mezelf te houden, zeker als ik er geen behoorlijke prijs voor krijg. Twee 'liefhebbers' hebben al wat commentaar gespuid, maar dat doen ze telkens weer als ze iets heel graag in hun bezit willen krijgen. Intussen liet ik het werk volledig fotograferen zodat ik het boek zelf niet hoef te openen om alles te bestuderen.
Daarnet bezoek had van een heel heel heel oud kwezeltje uit het begijnhof, een dametje die daar al tientallen jaren woont en die door 'Ons Heer' of beter door de man met de zeis vergeten werd... gelukkig maar voor haar. Toen ik vorige zaterdag de vrachtwagen aan het laden was voor de antiekmarkt hier op het Zand vorige zondag, was ze met haar grote hoed en met open mond komen g... ik bedoel kijken naar al het mooie dat reeds ingeladen was. Voor haar had dat allemaal niet zo'n een waarde en ze vroeg me of ik daarmee naar het containerpark ging. Ik antwoordde van ja en dat ik haar ook wilde meenemen... Boos vervolgde ze toen haar weg naar de de mis in de H. Bloedkapel.
Nu was ze daar dus terug en ik merkte glimlachend op dat ze te laat was voor de mis, het was intussen al 14u00. Wat gepikeerd vroeg ze of ik eigenlijk echt naar het containerpark was gereden met die vrachtwagen. Ik zei : Ja, en ze hebben naar jou gevraagd! Haar blik werd grimmig en nijdig vertrok ze richting Burg, naar God weet ik waar... kwezeltje uit het begijnhof... hier samen met haar twee drielingzussen
Een halfuurtje geleden kwam hier een jongeman binnen. Nogal wat problemen gehad met drugs en daardoor meermaals in de gevangenis beland. Nu is hij op de goede weg : drugs gebruikt hij niet meer en hij leerde een meisje kennen. Hij kwam hier al een tiental keer en ik probeer hem telkens wat goeie raad te geven en hem op weg te helpen om via bijscholing een plaatsje te vinden op de arbeidsmarkt. Hij is van goeie wil en zorgt er voor ver weg te blijven van zijn vroegere 'slechte' vrienden. Chapeau! En nu kwam hij zeggen dat hij en zijn vriendin een kindje verwachten, de geboorte is voorzien voor binnen zeven maanden, dus tegen april of zo. Zo'n verzoek doet natuurlijk deugd maar ik raadde hem aan zijn halfbroertje van 12 als peter te nemen. Die zal in de wolken zijn en zal niet zo veel verschillen in leeftijd van zijn toekomstige petekindje. En ik ben al peter van een schat van een kindje!
Net een heel knap meisje van rond de 22 die naar een cadeautje zocht voor haar broer die ... uit het seminarie 'gecarelowierd' is in Canada. Dus daar gebeurt dat ook! Het meisje zei me - maar dat weet ik intussen ook zelf al heel goed - dat ze niet beseffen dat ze mensen héél ongelukkig kunnen maken als ze een echte roeping miskennen. Haar broer is al een paar jaar geleden buitengegooid en kan gelukkig zijn leven opnieuw oriënteren. Net zoals ik daar gelukkig ook in geslaagd ben...
Eigenlijk ontmoet ik hier in mijn winkeltje heel veel boeiende mensen. Iedereen draagt vreugden en verdrietige zaken met zich mee, zaak is om alles een plaats te kunnen geven en verder te gaan en proberen gelukkig te worden en een goed mens te zijn.
Bezoek aan het park rond kasteel de Maere in Aartrijke
Deze morgen was het slecht weer, de ene regenvlaag na de andere. Gelukkig was het in de namiddag mooi weer. Vanavond om 20u00 was ik present op de parking van het kasteel de Maere d'Aertrycke te Torhout. Het hele domein is eigendom van deze familie maar alles wordt verhuurd (erfpacht of zo). Het kasteel werd gebouwd in 1868-1871 in opdracht van August de Maere, vooral gekend omwille van zijn inzet voor het inrichten van de haven van Zeebrugge. Nu worden er in het gebouw feesten gegeven en kan men er logeren. Het grote mooie park met waterpartijen wordt door de provincie onderhouden.
Op het domein staan enkele heel oude bomen, geplant ca 1870. Zo ondermeer een vijftal
Aan de achterzijde van het meer staat een soort botenhuisje, met Egyptische motieven op voorzijde van gebouw. Daar achter een ijskelder, gebouwd in 1890.
Het is beter je niet om te kleden voor je gaat slapen!
Enkele weken geleden kwam een man van - denk ik - rond de tachtig de winkel binnen. Hij verzamelt allerlei religiosa en toonde veel interesse voor een groot lot grote achttiende-eeuwse heiligenprenten. Hij zou binnen een paar dagen de zaken komen halen.
Gisteren, twee weken later, kwam hij binnen en zei :'Ik kan die prenten niet van je kopen. Geld is geen probleem maar mijn erfgenaam gaat niet akkoord met deze aankoop.' Ik wrijf mijn ogen uit en vraag om dat nog eens te herhalen. Hij zegt : 'Een winkelier hier uit de buurt krijgt later alles van mij en vindt dat die prenten te veel kosten.'
Heel eigenaardig want losse prenten wil hij nooit kopen, hij wil steeds een groot lot, een grote hoeveelheid ineens kopen. En nu... Ik zeg hem dat ik er zelf ook iets aan wil verdienen. Hij doet dan een bod voor de tweederden van mijn vraagprijs en ik zeg hem dat ze mij meer kosten dan dat en dat ik zo'n belachelijke prijs ook wil betalen voor dergelijke kwaliteit. Hij zwijgt en verlaat de zaak.
Het is zo dat een koppeltje zelfstandigen hier uit de buurt de brave man - die zich nogal eenzaam voelt - al een paar jaar 'entoureert' en in de watten legt. De man past ook dikwijls op hun twee kleine kinderen. Hij wordt er in de watten gelegd en ik heb daar zeker geen probleem mee. Wat me wel erg stoort is dat dat koppeltje - dat helemaal niks kent van antiek, ongepaste kritiek levert op mijn zaken. En het ergste natuurlijk is dat zij een beetje gaan zeggen wat de brave man, die geen familie van hen is, mag kopen of niet. Kunnen ze dan niet nog een paar jaren wachten??? Een groottante van mij, met gezond boerenverstand, zei me vaak : 'Je mag je niet gaan verkleden voor je slapen gaat!'
Zondag was het weer zo ver : de eerste van drie rommelmarkten op het Zand te Brugge. De eerste markt is altijd de beste want heel wat mensen hebben een heel jaar materiaal verzameld om hier aan de man of de vrouw te brengen. En natuurlijk zijn er weer honderden handelaars of pseudo-handelaars die na een eerder zwak werkjaar hopen hier heel veel te verkopen. Iedereen deed duidelijk zijn best om zo veel mogelijk antiek en spijtig genoeg ook zoveel mogelijk rommel en rotzooi te verzamelen.
Kopers komen van heinde en verre, opvallend is steeds het grote aantal Nederlanders dat hier alles voor een prikje willen 'afdrogen' om het dan voor een hoog bedrag aan te bieden in hun eigen land. Natuurlijk zijn er ook Nederlanders die graag een goeie prijs betalen voor goeie spullen, ik heb daar enkele heel toffe collega's.
Zelf kocht ik een paar zaken maar daar hing een serieus prijskaartje aan... Voor deze gelegenheid huurde ik een kleine vrachtwagen met laadbrug en was anderhalf uur in de weer om alles uit te laden. Daarna uren werk om alles uit te pakken maar het resultaat mocht gezien zijn : velen zeiden me dat ik de mooiste stand had van heel de markt.
De verkoop van de boeken vlotte redelijk, ik had dan ook een enorm aanbod mee, ik schat ongeveer een tweeduizend stuks. Dus voor elk wat wils. Boeken van twee euro (koopjes) tot ... Tientallen mensen waren duidelijk niet van plan om méér dan 1 euro te spenderen aan een boek. Wanneer ze bv. 15 of 25 euro zagen op de eerste bladzijde betrok hun gezicht en leken ze opeens twintig jaar ouder, de sukkelaars. Sommigen waren echt verontwaardigd dat men op een rommelmarkt zoveel geld durfde vragen... en verlieten dan ook terstond mijn stand. Maar best ook... Ook waren er zoals gewoonlijk een aantal collega-genealogen, mensen dus die hun stamboom opmaken. Enkelen daarvan zijn van de grootste gierigaards (sorry voor het gebruik van dit woord maar ik vind niets passenders) die ik ken : ze hebben andere hobby's zoals het maken van wereldreizen die vele duizenden euro kosten maar 20 euro voor een goed boek kan er echt niet van af. Ze zeggen dan dat ze 'dat niet kunnen betalen' en dat ze het boek wel zullen vinden in de bib. Wat niet realistisch is want tweederden van mijn boeken vind je in geen enkele bib of kan je zeker niet ontlenen... Nu, die commentaar ken ik al zo'n beetje en ik maak me er dan ook niet druk om. Gelukkig zijn er ook veel andere bezoekers die graag wat uitgeven voor een goed boek. Ze weten dat ik me geen enkele moeite bespaar om voor een goed aanbod te zorgen en dat koken geld kost.
Tientallen kennissen en vrienden komen goeiendag zeggen. Ook familie die me heel nauw aan het hart ligt. Soms mensen die ik maar enkele malen per jaar zie, en dat doet dan extra deugd.
De meeste klanten zijn heel dankbaar : heel blij omdat ze eindelijk dàt boek vonden dat ze al jarenlang zochten. Omdat ze er foto's van voorouders in vinden of foto's van hun geboortedorp. Omdat ze het niet konden kopen op een veiling omdat het daar veel te duur was. Een aantal bezoekers kent me van op foto's in de krant en komen eens 'curieuzeneuzen'.
Iemand vertelt me dat er nog iemand staat met deels dezelfde boeken en dat hij erg opdringerig is. Héél enthousiast storend luid zijn waren aanprijzend, zich opdringend aan potentiële klanten. Ik ken het ventje van op veilingen : hij wil alles voor een prikje kopen en laat échte handelaars zoals ik niet graag een koopje doen. Resultaat : we bieden tegen elkaar op. Met als resultaat dat hij dikwijls al te hoge prijzen moet neertellen... Veel mensen in de veilingzaal klagen dan ook dat ze door zijn schuld niets kunnen kopen. Het ventje pakte enkele jaren geleden al mijn standplaats af op de rommelmarkt in Wingene, waardoor ik daar niet meer wil komen. Ook in Loppem moest ik hem een hele dag naast mij gedogen... door een stand naast mij aan te vragen dacht hij mijn klanten te kunnen afsnoepen. De schreeuwlelijk met roodgloeiend hoofd riep luidop dat hij de mooiste boeken meehad. Ik maakte er hem op attent dat dit niet waar was, dat ik dat was. Dat hij mocht dénken al wat hij wou maar dat hij slimmer ware moest hij wat meer zwijgen. En dat ik - indien hij zijn mond nog zo ver open zou 'trekken', ik hem telkens met mijn bronzen antieke schoolbel zou overstemmen. En het ventje uit het Ieperse kon zich nog steeds niet beheersen zodat ik verplicht was wat vrolijke klanken rond te strooien... Maar ja, dat ze maar proberen hé. Ik heb geen probleem met anderen die (voor een deeltje toch in vorig geval...) dezelfde dingen verkopen maar het moet op een eerlijke manier gebeuren. Bovendien is de vrouw van bovenvermelde pseudoverkoper nogal dom. Ze kan daar natuurlijk zelf niet veel aan doen, maar als je zo dom bent als haar zwijg je beter. Dit opdat ze met haar dommigheid niet nog meer mensen ambeteert...
Rond achttien uur begon het volk te 'minderen' en ik begon in te pakken. Dat inpakken duurtde totdat het duister was en dan alles weer uitpakken. Het was bijna drie uur deze maandagmorgen toen ik thuis arriveerde.
Van uitslapen kwam niet veel in ... huis, want een buurman, om 'even' weg te zijn van zijn nogal bazige vrouw, was van zeven uur al bezig met timmeren in zijn werkplaats : nageltjes in een plank slaan en ze dan weer uithalen, en dit vermoedelijk herhalen tot in den treure. Arme man. Door dit getimmer van de man (door het gezaag van diens vrouw) besloot ik op te staan en in mijn winkel dit verslag te maken.
Hier één van de Brugse Brul-apen die je maandag op het podium mag verwachten.
Karel de Goede
