Ik schrok me een hoedje toen vanmiddag de bekentenis van de bisschop van Brugge mij ter ore kwam. Al ruim een dag waren er allerlei speculaties ivm kindermisbruik door biischop Roger Van Gheluwe. Een zware steen die op mijn maag drukt, ook veel verdriet dat zoiets nu net in ons bisdom moet gebeuren. Ongeloof ook dat dit met zo'n man kan gebeuren. Het bisdom maakt nu een héél moeilijke periode door.
Door mijn studies in het grootseminarie heb ik de bisschop al heel wat malen ontmoet en telkens maakte hij de indruk van een eenvoudige en hartelijke priester. Dat is natuurlijk ook zo, de bisschop stond dicht bij zijn mensen en leefde mee met de mensen die het minder goed hebben. Hij was ook overal graag bij, zo hem ik hem af en toe ontmoet te Veurne waar hij deelnam aan de Boeteprocessie.
Toen ik de tweede maal uit het seminarie werd gezet heb ik hem veel minder positief ervareen. Ik was niet akkoord met de beslissing van de president en zocht hulp, eerst bij bhulpbisschop Eugeen Laridon zaliger en dan bij de bisschop himself. De bisschop liet me duidelijk verstaan dat hij geen onenigheid wilde met de president omwille van mij. Hij was blijkbaar bang om in te gaan tegen Eric Vandenberghe alhoewel hj alle macht had als bsschop. Dus zei hij : 'We gaan er voor bidden.' Hij maakte een kruisteken en begon het Onze Vader. Ik onderbrak hem en zei dat bidden heel goed en zinvol was maar in mijn noodgeval niet voldoende zou blijken. Mijn opmerking stoorde hem duidelijk maar het ging hier wel om mijn leven en mijn toekomst. Dus, ik lag buiten en ik bleef buitgen. Het was van 'Trek maar uw plan'. De jaren nadien merkte ik nog af en toe dat de bisschop dikwijls te braaf en te zacht was, hij liet zich blijkbaar makkelijk manipuleren. Spijtig.
De bisschop heeft zware fouten gemaakt en daar moet hij nu de gevolgen van dragen. Iedereen - ook ik - maakt wel eens fouten maar dit gaat toch wel héél ver. Kinderen moet je gerust laten, kinderen kunnen zich niet verweren, kinderen moeten kind kunnen zijn. Van kinderen blijf je af. Het moet voor de bisschop heel zwaar geweest zijn om dergelijke last met zich mee te sleuren tot gisteren. Misschien is het ook een verlossing want blijkbaar kon hij deze last niet meer aan. Het siert hem wel dat hij er zelf mee naar buiten kwam, ook dat hij het slachtoffer en zijn familie vergiffenis vroeg.
Hopelijk - en zo verwoordde het ook de nieuwe kardinaal - zullen nu ook niet alle andere priesters beschuldigend aangekeken worden. Het gaat slechts om enkele uitzonderingen (denk ik) die zich bezondigen aan kindermisbruik. Ik ken heel veel priesters en die verdienen het niet om ove rde zelfde kam gehaald te worden. De kardinaal zei heel terecht dat de wijsheid hopelijk zal overheersen, dat alles in zijn juiste context geplaatst wordt. Het is in elk geval heel positief dat de kardinaal klaarheid wil in deze onverkwikkelijke zaak, geen doofpotpolitiek maar eerlijk de waarheid opbiechten.
Hopelijk kan monseigneur Vangheluwe verzoening krijgen van zijn slachtoffer en kan hij steun vinden bij mensen die ondanks alles nog van hem houden. Wie zijn wij als we niemand een tweede kans willen geven of kans geven om zich te verzoenen met het aangerichte kwaad.
Morgen sta ik met mijn Bibzilla in de Krant van West-Vlaanderen, wellicht in de editie Brugge-Oostkust. wie een andere editie leest kan op de website van de krant ook de editie van Brugge raadplegen.
Bovendien kwam Focus-Wtv vandaag filmen in de winkel. Uitzending : morgen. Tijdens de opnames was er heel veel volk aanwezig.
Gisteren was er veel volk op een veiling in Brugge. Zoals gewoonlijk vier vijfden om zich bezig te houden en in een zetel te gaan zitten en het resterende vijfde die echt iets wilde kopen. Zelf zag ik drie grote gipsen OLV van Lourdes-beelden staan. Omdat ik er klanten voor heb wou ik deze kopen. Wellicht voor een prikje. Maar toen ik bood was er telkens een tegenbod. Toen ik rondkeek wie dat wel kon zijn viel mijn oog op een oude allochtone man, van Turkse afkomst. Ik kon mijn ogen niet geloven, wat moet een moslim met een OLV-beeld? Of beter gezegd met drie stuks? Wilde hij zich bekeren tot het ware geloof? Of ... veel erger natuurlijk... wilde hij - om de opmars van de Islam wat te helpen - de beelden na aankoop stuk slaan? Een mysterie. Achteraf hoorde ik dat diezelfde man overal Mariabeeldjes opkoopt om die dan aan woekerprijzen te verkopen in zijn geboorteland, waar katholieke zaken heel moeilijk te vinden zijn... Ook paternosters koopt hij overal op. Naar het schijnt doet hij dit om zijn inkomen (OCMW-steun wel te verstaan en kindergeld van zeven pagadders) wat aan te vullen. Toen ik de man opmerkte dat mijn geloof bergen (geld) verzet verliet hij de zaal...
Nog een slachtoffer van de aswolk uit Ijsland : Patriek
Gisterenmiddag. Om 11u30 staan we met enkele dozijnen uitgehongerden te wachten aan de frituur van Patriek en Bernadette. Omdat er geen kat opdaagt steken we met zijn allen de espressweg over naar de Mister Grill waar ze betere frieten hebben... Na het overvloeidge middagmaal aldaar kan ik het niet laten om toch nog eens naar de frituur te gaan kijken en ... 't was open. Wanneer ik informeer waarom ze een uurtje eerder nog niet open waren verklaart Patriek me doodleuk, met een gladgestreken gezicht en dito haardos, dat hij onderweg plots in een enorme zwarte stofwolk beland was met zijn oud vehikel. De enorme stofwolk verhinderde hem om ook maar één meter vooruit te geraken en pas na een uur kon hij weer verder rijden. De volgende vraag zal ons altijd voor ogen blijven hangen : Wat had Patrick voor ogen : was het letterlerlijk ulkaanstof of was het figuurlijk een vlieg? Dat komen we wellicht nooit te weten...
Vandaag was er de jaarlijkse kunstboekenbeurs te Gent, een beurs die al vele jaren wijd en zijd bekend is in Vlaanderen en ook Nederland. Wim Drijvers zorgde weer voor een massa inschrijvingen en alle tenten stonden boordevol literatuur vooral ivm kunst.
Ik kwam naar Gent met gemengde gevoelens. Enerzijds stelde ik wekenlang een assortiment kunstboeken samen die de bezoekers zou moeten kunnen bekoren. Anderzijds kopen vele mensen minder onder het mom en de dooddoener 'Het is crisis'. Nooit eerder hadden mensen zoveel geld te besteden maar er zijn ook veel meer mogelijkheden om het geld ove rde balk te gooien. Bovendien is er de concurrenteie van het internet, velen denken echt nog dat ze beter en goedkoper kunnen kopen via internet. Maar de prijzen daar zijn dikwijls hoger dan in de winkel en de staat van het boek bij aankomst in de brievenbus kan serieus tegenvallen.
In elk geval had ik het grootste boek van de markt mee : mijn intussen, na één week al ruimschoots bekende Bibzilla mee. Het boek kreeg een mooie maar veilige plaats achterin mijn stand. Alhoewel het boekje opengewpreid 1 op 1 meter meet heeft de helft van de bezoekers dit kleinnood niet eens opgemerkt. Zo'n koeien van letters, wat wil je nog meer?
Er was opvallend veel volk, vooral Oostvlamingen maar ook veel Westvlamingen, Antwerpenaars, Brusseleirs en natuurlijk onze heel goeie vrienden uit Nederland. Iedereen zoefde de tenten door op zoek naar koopjes. Dat was dan ook de teneur van de rest van de voormiddag. Men wilde koopjes doen anders bleef de portemonnee stevig gesloten. Ofwel moesten de werken werkelijk heel zeldzaam zijn. Zo verkoht ik postkaartenboekjes over hondenkarren, het Belgisch vorstenhuis en ramvoertuigen, de moorden van Beernem, enz. aan een zacht prijsje. Soms moest ik de mensen duidelijk maken dat de prijzen in euro vermeld waren en ... niet meer in Belgische franken. Zo vooral wanneer ze de prijs vroegen van Bibzilla.
Ivm Bibzilla kreeg ik boeiende vragen en interessante opmerkingen voorgeschoteld. Enkele voorbeelden. Op hoeveel exemplaten is dat boekje gedrukt? Zijn dat (wijzend op de grote miniaturen) zelfklevers? Is dat oud? Is dat nog iets waard? Wie wil er zoiets in zijn kot? Heb je dat boek uit de kerke gestolen? Neem je dat boek volgend jaar weer mee? Vele vragen in het plat Gents begreep ik zelfs niet eens. Een of andere intellectueel (of priester denk ik) begon de tekst luidop te zingen... en vroeg me om tijdig een blad om te draaien... welk verzoek vriendelijk werd afgewezen.
De verkoop stond dus op een laag pitje zodat ik ruimschoots de tijd had om af en toe een oogje dicht te doen. Of om de bezoekers gade te slaan. Zo was zeker de helft van het publiek te situeren in de leeftijdsklasse van boven de 50 jaar. Boeken en zeker kusnboeken zoals hier kosten namelijk nogal wat geld. Soms zag je studenten afwegen waar ze wat zouden kopen met hun beperktere budget. Ook zag ik enkele punks ronthuppelen, misschien op zoek naar boeken over tattoeages, bv. het boek van Wim Delvoye met zijn getatoeeerde varkentjes. Mensen die soms vreemd gekleed waren, zoals die dame die - waarschijnlijk bij gebrek aan een passende outfit - een grasgroen gordijn om haar forse taille gedrapeerd had. Aan de overkant zag ik een dame die nogal vreemd deed. Ze gilde naar een collega : zeg me dat ik lelijk ben. De collega glimlachte. Zeg het want ik weet heus wel hoe ik er uit zie als ik in de spiegel kijk. Wat een vreemd schouwspel... Dan raaskalt ze verder : boeken kopen dat is een echte ziekte! Waarrop de collega minzaam opmerkt dat alle bezoekers hier in het zelfde bedje ziek zijn; gelukkig maar. Daarop grijpt ze met de linkerhand een boek vast en slaat met haar rechterhand op de linkerhand en roept : Neen, niet kopen, niet kopen! Is ze echt gek of vond ze de prijs voor het obek te duur en wilde ze er op een listige wijze van onder muizen? God weet het... Daarna liep ze verder, voortdurend slaand met haar rechterhand op de linker. Wat een situatie!
Uiteindelik verkocht ik nog een reproductie van een werk van Alechinsky, weeral voor een zacht prijsje. Het was intussen bijna middag geworden. De meeste echte liefhebbes waren intussen gepasseerd en werden afgelost door wandelaars en 'gapers' zoals we die in West-Vlaanderen noemen. Qua verkoop was deze dag niet echt succesvol maar ik ben blij heel wat collega's en boekenliefhebbers te hebben teruggezien. Ook heb ik nieuwe mensen mogen ontmoeten die me later zullen opzoeken in de winkel.
Als je een goed aanbod wil in deze branche dan moet je er heel veel voor doen. Ik denk dat iedereen nu wel ziet dat voor mij werkelijk géén moeite te veel is om mijn klanten in de watten te leggen met de meest vreemde en interessante boeken.
