Gisteren ben ik even gaan kijken naar de boekenmarkt in Damme.
Graag had ik een viertal keer deelgenomen aan deze boekenmarkt, die elk jaar meer en meer achteruitgaat, vooral - en hopelijk zullen sommigen mij dit niet ten kwade duiden - door de teruglopende kwaliteit van het aanbod. Sommigen staan er elke keer met 'krak dezelfde' boeken, en veel bezoekers raken wat uitgekeken op een 'vaste collectie'. Sommigen hebben een 'voddenkraam', voornamelijk halve vodden of onverkoopbare boeken, ik hoor dat sommige bezoekers hier kotsmisselijk van worden... Anderen hebben enkel gloednieuwe boeken mee : dit kan niet de bedoeling zijn van de boekenmarkt! De bezoekers verwachten te kunnen snuisteren in tweedehands boeken. Bovendien is het echt oneerlijke concurrentie : nieuwe boeken worden in grote hoeveelheden aangekocht (wellicht) bij uitgevers of groothandels. Dit aan spotprijzen en dan is het niet moeilijk om spiksplinternieuwe boeken aan één euro of zo aan te bieden. Hoe kan je dan nog een behoorlijke prijs vragen en vooral krijgen voor waardevolle tweedehandsboeken?
En wat me het allermeest tegen de borst stoot... is dat ik gewoon geen kans krijg om zélf mee te doen. Zogezegd te laat een plaatsje aangevraagd (vijf maand voordien!)... en men liet me doorschemeren dat ik maar beter voor het hele jaar had ingeschreven... Stel je voor : 12 zondagen op een jaar boekjes verkopen in Damme. In de zomermaanden kom ik graag maar in de winter komt er bijna geen kat. En... ik heb nog andere dingen om handen dan boekjes verkopen. Ik neem ook graag deel aan meer serieuze beurzen : antiekbeurzen in binnen- en buitenland. En die kan ik écht niet laten vallen om wat boekjes te verkopen in Damme.
En die smoes dat ik beter élke maand boekjes kom verkopen zoals de anderen... bij mijn aankomst zag ik onmiddellijk vier personen die slechts éénmaal deelnemen aan de boekenmarkten. Eentje werkt op héél grote schaal en volgens mijn weten volledig in het zwart. Dit dus ten nadele van beroeps zoals ik die moeten leven van die verkoop! Van oneerlijke concurrentie gesproken! Toen Bert Vanhaecke nog boekenmarktleider was kreeg ik ALTIJD plaats ook al was er geen plaats meer... Misschien kan de nieuwe 'marktleider' beter eens zijn oortjes te luisteren leggen bij zijn voorganger. En als er nu 'geen plaats meer is' en ik stel voor mijn eigen tafels mee te brengen, krijg ik het deksel op de neus... Dringend tijd dus voor Damme om zicht te herpakken anders mogen ze de naam 'boekenmarkt' straks veranderen in 'papierenvoddenmarkt'!
Intussen is het kwart voor twee (in de nacht he!) en heel wat meezingertjes passeerden de revue : Abba en andere groepen. Iedereen brult luid mee : Dancing queen... Don't you love me baby? Ook melige totaal afgezaagde 'klassiekers'. Het volk krijgt er maa niet genoeg van! 'Love is in the air!'
Vanop mijn balkon zie ik allerlei rare dingen gebeuren. Een dronkaard die met een hele karton bekertjes bier onder het podium kruipt en alles uitzuipt op een paar minuten tijd. Hoogwater bij een dame van rond de veertig... ze waggelt naar de vitrine van de pralinewinkel schuin onder mijn balkon(g) en hurkt... De rest kan je raden natuurlijk : rokken omhoog en de rest naar beneden! En daarna loopt het trottoir onder water... schaamteloos gewoon, dat wordt schrobben morgen! Een ober van een naburige horecazaak - die nogal veel op kwajongen Anatool uit de Jommekesstrips lijkt - 'ontfermt' zich over haar, trekt haar recht en leidt haar zachtjes weer richting podium...
Enkele agenten lopen rond, goeie zaak, zo gebeuren er minder zottigheden.
En eventjes voor twee uur is het spel gedaan. Enkele tientallen heethoofden roepen nog 'We want more!' maar er valt niet meer aan te pramen : gedaan is gedaan!
Ik kan natuurlijk niets vergelijken met vorig jaar omdat ik hier nog niet woonde, maar ik sta versteld van het grote aantal activiteiten hier op de Burg! 'Culturele activiteiten' noemen ze dat... Zonder enig respect voor de (weinige) bewoners... Vele avonden worden wij - arme bewoners - geterroriseerd door talrijke concerten en andere lawaaierige manifestaties...
Eerder schreef ik al over de luidruchtige 1 mei-'stoet' hier op de Burg maar ik dit slaat alles. Terwijl de sossen kabaal maakten overdag, rond de middag, is het kabaal nu verschoven naar de avond. Heel wat groepen kwamen hier optreden, tot groot jolijt van soms uitzinnige menigtes Bruggelingen en massa's toeristen. Maar als je hier woont kan je niet anders dan 'meegenieten'... Gelukkig zijn mijn onderburen wat hardhorig denk ik, en de andere buren zijn op zo'n avonden aan geen kanten te bespeuren. Slimme mensen allemaal, maar ik vlucht niet voor dit culturele geweld. Ik kan moeilijk élke dag dat er kabaal is op de Burg, gaan pintelieren...
Maar goed, deze avond is het weer prijs en er komt geen einde aan! Tot nu toe stopten alle optredens en brulconcerten voor middernacht. Maar nu is het intussen al één uur in de morgen en de DJ blijft maar plaatjes draaien. Maar het moet gezegd zijn dat deze muziek de beste is tot nu toe. Discomuziek of zo uit de jaren stilletjes tot en met Madonna en Michael Jackson... Goeie muziek dus en niet langer van die wildemannen die hier op Brugge's mooiste plein komen repeteren en improviseren.
Er is een enorm danspodium geïnstalleerd met daarvoor een speeltent (of hoe noem je dat), de plaats dus waar de muziek het plein ingestuurd wordt. In het begin van de avond stond er een vijftigtal mensen te shaken op de dansvloer, shaken dus en slechts enkelen waagden zich aan een dansje, plaats zat! Ook jonge gezinnetjes die met hun kinderen marginale dansjes uitvoerden, om je zot te lachen! Maar eens het tien uur werd stond dat spel stampvol met jongere en veel minder jonge mensen... Bewegen was nog nauwelijks mogelijk. Dus maar wat met de handjes zwaaien en proberen de teksten wat mee te zingen. Grappig dat 'meezingen', af en toe enkele woorden van een refrein of zo, of het laatste woord van een zin... veel meer kon het publiek niet aan...
Zo moet het ongetwijfeld elke dag zijn in Blankenberge, elke dag goedkope animatie voor de toeristen en de inwoners kunnen de boom in.
Maar laten we niet al te negatief zijn : op dit eigenste ogenblik ben ik zoals gewoonlijk met veel dingen tegelijk bezig... Akten van de burgerlijke stand van Eggewaarts overpennen om dan later uit te geven. Hopen maar dat velen vruchten kunnen plukken van mijn bescheiden arbeid... En ik ben het verslag van Galbertus van Brugge aan het lezen, het verslag van de toestand in Vlaanderen en Brugge rond 1127. De moord op Karel de Goede in de St-Donaaskerk hier op de Burg, daar waar nu vele honderden pinten aant pakken zijn onder de boompjes... Een verslag door een Bruggeling die dit alles zag en hoorde gebeuren. Dan de belegering van de voormelde kerk en de wraak op de moordenaars van de 'Graaf der armen'. Hij werd vermoord pal op mijn verjaardag... of beter gezegd ik werd geboren op de sterfdag van de Zalige Karel de Goede... Welnu, wanneer de graaf vermoord werd, en later wanneer de moordenaars om het leven gebracht werden, dan werd de Burg ook overrompeld door op wraak beluste Bruggelingen, Gentenaren en andere Vlamingen. Brood en spelen, het is van alle tijden!
Op de Burg staat al een paar dagen een brokke van een tribune, een heel kleintje. Bedoeld voor de belangrijke mensen ('prominenten' genoemd) van stad en provincie. Om 9u00 was er al een oudstrijder opgedaagd, uren te vroeg. Maar ongestoord zat hij op een stoeltje te wachten op de rest van de genodigden. Rond 10u00 nog een oudstrijder, met een heel omvangrijke buik, in een karretje voortgeduwd door zijn vrouw (wellicht). Heel wat toeristen komen zich vergapen aan de medailles die de oudstrijders op de borst dragen.
Anderhalf uur verstrijkt, het is nu bijna middag. De eerst gearriveerde oudstrijder beweegt niet meer, zou hij dood zijn? Maar als in de verte het geluid van een fanfare weerklinkt veert hij recht, kwiek als een hoentje. Oef... Opeens verschijnt in het Breidelstraatje de protocolchef (of hoe noem je het), in plechtige kledij met steek op het hoofd en speciale staf voor zich uit. Gevolgd door een hele bende politiekers die ik niet ken, wellicht komen ze van het Te Deum in de kathedraal. De burgemeester is er niet bij, hij zal wel in Brussel naar de 'parade' gaan kijken zijn. En daar lekkerder eten krijgen dan de genodigden hier voor wie een receptie voorzien is... aperitiefje bij de koning misschien?
De fanfare zwijgt plots en blijft op bevel van de politie nog even in de Breidelstraat. Eventjes wachten tot de genodigden hun plaatsje op de tribune hebben ingenomen. Een dame kust zowat alle bezoekers, wat voor nogal wat vertraging zorgt. Eventjes later 'schiet' de fanfare weer in gang en met veel lawaai marcheren ze de Burg op. Aangevoerd door de dirigent (?) die enkele gevaarlijke manoeuvers uitvoert met zijn 'ding' (zo'n houten stok met zilverkleurige metalen bol op, de juiste benaming ontsnapt me eventjes...). Dan een rondje rond de Burg en dan nemen ze plaats met de rug naar de H. Bloedkapel.
Er zijn twee korte toespraken. De eerste door dokter Vandevoorde, een heel gewaardeerde politieker, erg gewaardeerd door vriend en nog meer door (politiek) 'vijand', hij spreekt over vanalles en nog wat. Eén ding spreekt me minder aan, hij spreekt over het 'redden' van vluchtelingen voor de kust van Griekenland. Voor mijn part zou het leger er beter voor zorgen al die schattenjagers te ontmoedigen. Alle vluchtelingen op hun boot laden, die rubberen boten platstekken en heel de boel terugvoeren naar hun eigen land. Zorgen voor structurele oplossing voor problemen in die landen zélf, in plaats van al die sukkelaars aan te moedigen onderdak te zoeken in het nu al overbelaste Europa. Vandaag leven al mensen genoeg in armoede bij ons, en Vandevoorde zou dat heel moeten weten als voormalig OCMW-voorzitter. Maar goed, vadertje staat die vandaag zijn verjaardag viert, zal wel opnieuw tracteren... met ons geld! Daarna nog een woordje door een oudstrijder of een vertegenwoordiger van de oudstrijders. Oudstrijders uit WO I zijn er niet meer, en die van WOII sterven ook langzaam uit. Maar er zijn ook andere conflicten, na WO II, ook die mensen mogen herdacht worden, zo werd gesteld.
Daarna volgt - tot mijn blijde verrassing - een fraaie opvoering door de fanfare van onze Vlaamse Leeuw. Eén politieofficier brengt de groet, de anderen blijven met klamme handjes staan. Hun houding verandert wanneer het 'nationaal volkslied' weerklintk, dan vinden alle politiemensen en legermannen ('boefers') het plots wél nodig om te groeten. Wiens brood men eet (en wiens bier men drinkt)...
Daarna mogen alle genodigden het stadhuis binnen voor een receptie. Die duurt niet lang want al spoedig zie ik de fanfaremannen passeren aan mijn winkel...
Morgen artikel nr 7 over de vrolijke avonturen van 'de zot van Brugge'
De problemen tussen de musketier en de andere handelaars in galerij Ter Steeghere geraken niet opgelost! De musketier blijft alle voorbijgangers lastigvallen : hierdoor verliezen de andere handelaars heel wat inkomsten. Laat het duidelijk zijn : de andere handelaars hebben in feite géén "zaken" met wat de musketier met zijn 'klanten' in zijn winkel doet... iedereen mag handel drijven zoals hij wil. Maar als hij die klanten lastig valt en als die klanten van hem komen klagen bij de anderen en dan dreigen nooit meer in onze galerij te komen, dan is dat pure broodroof!
De musketier ontkent in alle talen (en hij kent véél talen, da's algemeen bekend) dat hij ook maar enige overlast bezorgt, hij vindt het wel jammer 'dat de andere handelaars daar zo over denken'.
De burgemeester en de politie zijn op de hoogte van deze problemen en verklaren geen bevoegdheid te hebben in deze materie... De burgemeester voegt er aan toe dat hij de andere handelaars al meermaals aangeraden heeft om samen met hun eigenaars naar de rechtbank te stappen...
Het einde van alle ellende is dus nog niet meteen in zicht. Iedereen hoopt dat de rechter onze problemen zal oplossen, want zelf mogen we niets ondernemen en alle andere instanties verklaren zich onmachtig...
Handelaar in galerij afgetrommeld door stokoude dame, een vriendinnetje van de musketier!
Uit eerlijke schaamte durf ik hier niet zeggen over wie het gaat. Feit is dat de arme man een ferme rechtse moest incasseren, en dit van een hoogbejaarde dame. De dame, in een 'puidegroen' kinky pakje gepropt, kwam de winkel van de musketier uitgestormd en in pure kamikazestijl stormde ze op de nietsvermoedende man en 'verkocht' hem dus een rechtse 'uppercut'. De man was zowat in shock... Terugslaan kon natuurlijk niet, doordat hij nogal van zijn melk was én omdat je dames nu eenmaal niet slaat!
De man belde de politie op en het kranige oudje zette het op een lopen. Blijkt nu dat het onmens zélf een klacht heeft ingediend, ze heeft de musketiersziekte, zoveel is duidelijk. Een kenmerk van die ziekte is dat je alles projecteert. Zo beweert ze nu dat die man haar geslagen heeft!!!! Gelukkig zijn er tal van getuigen die de WAARHEID zullen vertellen wanneer ze straks opgeroepen worden om te vertellen wat er gebeurd is.
Intussen bedreigt de musketier de arme man, de zot van Brugge zegt dat hij altijd zal blijven doen wat hij al jaar doet. Ewel, 't en zal!
Op 17 september komt heel de zaak voor de rechtbank. Hopelijk kan de rechter een einde maken aan dit circus!
Boekenmarkten in Damme geen succes... Damme BoekenStort?
Vroeger kon je op de boekenmarkt in Damme nog eens een interessant werk vinden. In mijn geval een antiquarisch werk of een boek over lokale geschiedenis dat ik nog niet in bezit had.
Vandaag zie er meestal romannetjes, wat zeer goed verkoopt. Enkelen hebben mooie boeken over oorlog en lokale geschiedenis in, maar meestal heb ik die zelf al meerdere keren in stock. En tienmaal hetzelfde kopen en op een hoop gooien (ik bedoel 'leggen') heeft nu eenmaal geen zin.
Graag had ik vorige keer en deze keer zélf deelgenomen, bij elke deelname sorteer ik urenlang vooraf enkele honderden boeken waarvan ik denk dat ze verkoopbaar zijn in Damme. Alhoewel de verkopers op de Damse boekenmarkt zich niet veel illusies moeten maken want veel échte verzamelaars (wat trouwens nog geen synoniem is van 'kopers') vallen als de vliegen... ze geven er de brui aan omdat er nog weinig interessants te vinden is. Of ze gaan dood en kunnen dan natuurlijk helemaal niet meer langskomen...
Jammer genoeg ving ik bot toen ik telefoneerde om een stand te mogen hebben op de boekenmarkt. De dame in kwestie zei dat ik kans gekregen had om me in te schrijven voor àlle boekenmarkten van 2015. En dat alles dus volzet was voor heel het jaar. Vooreerst heb ik helemaal geen zin om me een heel jaar lang elke maand belachelijk te laten maken op een beurs waar weinig goed volk op af komt. En soms ben ik op die zondagen op antiekbeurzen en ben ik niet meer vrij. En dan zien wat voor brol sommigen durven aanbieden... en die dan al die ruimte innemen die beter zou ingevuld worden met verkoopbare boeken... Ook zijn er die hun kat sturen. Lege standen dus wat niet mooi oogt bovendien.
Ik raapte deze morgen al mijn moed bijeen en vertrok tegen halfnegen naar Damme. Het plein zelf was gereserveerd voor een happening met paarden. Allerlei koetsen met mooie paarden en meestal hoogbejaarde baasjes op de bok passeerden een soort keuringscommissie... in elk geval werd elke koets met een omhaal van woorden verwelkomd. Weinig boekenstanden dus en vooral weinig interessante boeken. Ik vertrok dus om vlug eventjes een andere rommelmarkt te bezoeken.
Na twee uur kwam ik totaal gedegouteerd terug van die rommelmarkt in Maldegem, wat een rotzooi zag ik daar... Het wordt elk jaar erger : het aanbod verschraalt elke keer méér. Ik snap totaal niet hoe al die mensen nog de hele dag met rotzooi willen sleuren. Ik dus terug naar Damme, in de hoop dat alles intussen uitgestald zou zijn en ik iets interessants zou vinden. Ijdele hoop dus zo bleek algauw en vlugvlug kocht ik toch wat boeken die ik al in veelvoud bezat, kwestie om niet met lege handen naar huis te moeten keren.
Hoogdringend dat Damme zijn 'blazoen' wat oppoetst (en de handelaars die hard hun best doen een plaatsje gunnen op hun markt) anders mogen ze de volgende titel voeren : 'Damme BoekenStort'!
Toen ik op de Burg kwam wonen was ik in de wolken en ik ben het natuurlijk nog steeds. Een van de mooiste plekjes waar je kan wonen als je van Brugge houdt. De hele dag dat mooie zicht op het gotische stadhuis en de nabijheid van de H. Bloedkapel, een ietwat magische plaats...
Heel wat mooie spectakels maar helaas ook soms hels kabaal. Zoals 'Burgrock' nu, 'rock' op de Burg. heel wat 'onvermoed' talent. Jong en minder jong leeft zich lekker uit op de nek van de (weliswaar weinig talrijke) bewoners.
Op de mooie Burg staat een enorm podium dat het zicht op het stadhuis verpest. Een paar honderd mensen staat te luisteren naar het luide kabaal op dat podium. Het is een selectie uit 200 groepen zo las ik ergens op Facebook. Nooit geweten dat er 200 van die rock 'formaties' bestonden!
Het kabaal startte al om 15u, en het duurt nog anderhalf uur, tot middernacht. Een nacht-merrie zeg dat wel! Ik denk dat ik volgende keer de stad ontvlucht want met dit hels lawaaie kan je gewoonweg niets zinnigs verrichten.
Ik probeer echter toch iets te doen, er is een science-fiction thriller op 2be : 'War of the worlds'. Een toch ietwat saaie film, gevuld met heel wat akelige geluiden en muziek. Maar dat is niet het ergste! Tussenin hoor ik - meestal totaal onverwacht - ijselijke kreten en gegil, zwaar getrommel enz., ik schrik me telkens rot en het angstzweet parelt op mijn voorhoofd! Dat gegil en getier komt echer van die rockers hier voor me op het podium...
Op het einde hoor ik al wat méér kwaliteit, nu is er ook veel meer volk, ik schat zo'n 500 man. Enkel wat dronkaards op de eerste 'rij' bewegen hun hoofd heftig heen en weer, de rest van de toehoorders staat in groepjes te babbelen. Sommig papa's plaatsen hun kindje in de nek zodat de kleine extra kan 'genieten' van het spectakel. En dan zullen de ouders verwondert zijn als de dokter zegt dat hun kind halfdoof is of kwaad worden als ze hard moeten roepen naar hun kids om zich enigszins verstaanbaar te maken. En wie betaalt er de ziekenbond? Onder anderen de gedupeerde plaatselijke bewoners natuurlijk, waar hebben wij dat toch aan verdiend he...
Ik zie een viertal politiemannen. Enkele kinderen lopen naar hun toe en eentje wil zo'n échte politiepet uitproberen. Wat natuurlijk geen probleem kan zijn, ware het niet dat die kleine het plots op een lopen zet... naar haar ouders. Wat later geeft de kleine het kleinood aan de politieman terug. Intussen is het zowat 23u30 en plots houdt het gekrijs op. De helft van de toehoorders verlaat de Burg, de andere helft drinkt verder van de zelfmeegebrachte blikjes en een aantal bestelde ook drankjes aan de bar tegen de gevel van de H. Bloedkapel. Deze namiddag zag ik op een uithangbord dat er na middernacht niet meer 'geschonken' wordt en eenmaal het bier op is zal het plein wel vlug ontruimd zijn.
Afgezien van de grote overlast zal er ook wel een serieus prijskaartje hangen aan dit evenement, dat slechts door een eerder kleine groep mensen wordt bijgewoond. Tijdens de aanvang van dit 'culturele evenenement' stonden soms slechts enkele argeloze toeristen te luisteren naar het gebrul en gekreun.
Misschien kunnen ze zo'n evenenmenten beter organiseren waar ze de mensen niet storen : in het Zwin bijvoorbeeld, of in Lampernisse. Daar kunnen ze hooguit enkele koeien en eenden beroeren...
Elk jaar is er taptoe op de Burg. Allerlei showbands en fanfares komen er het beste van henzelf geven. Dit initiatief werd opgericht door wijlen schepen Marc Delanghe, nu is het zijn zoon Piet die de regie in handen neemt. Elke keer is het een mooi spectakel op het mooiste plein van de stad : de Burg hier onderaan mijn raam. Jaren naeen kwam ik kijken in het appartement boven het mijne. Prachtig uitzicht en bovendien helemaal gratis.
Maar die brave man is intussen overleden en vorig jaar paste ik bovendien door het slechte weer. Door dit slechte weer viel vorig jaar de hele taptoe dus letterlijk in het water en er was spraken dat dit mooie evenement niet meer zou doorgaan in 2015. Gelukkig werd een paar maand geleden dat de traditie verdergezet zou worden. Men zou wel proberen de kosten wat te drukken. Vragen om de prijs voor een optreden wat te verlagen en een uurtje eerder beginnen om de verlichtingskosten te minderen.
En nu is het zover : een vijftal groepen zouden optreden. Nogal vlug werd het mij duidelijk - maar ik kan me vergissen natuurlijk - dat er inderdaad wat besparingen werden doorgevoerd. Het aantal deelnemers per groep leek me lager dan andere jaren, zeker toe men meedeelde dat er een groep kwam die meer dan 200 leden telde. Ik telde slechts 31 man... Vanop de tribune zal het zo niet opgevallen zijn zoals vanaf mijn balkon maar ik zag eigenlijk de hele tijd kleine groepjes vooruit en zijwaarts marcheren... vorige jaren was het plein meer gevuld... maar dat is natuurlijk allemaal maar mijn persoonlijke indruk...
Ook de beiaardier deed zijn duit in het zakje, de mooie beiaard speelde en de stilte op de tribune was haast oorverdovend. Op het einde kwamen 'alle' groepen nog eens samen op het plein. Voor het eerst echter merkte ik dat er eentje ontbrak, misschien ook een gevolg van de besparingen... na de uitvoering van de eigen nummers recht naar huis toe?
Ik had enkele gasten uitgenodigd en zorgde voor wat hapjes en drankjes. Af en toe zag ik een dorstige of hongerige ziel met bijna smachtende ogen naar mijn balkon staren... En bijgevolg heb ik intussen al enkele mensen die een balkonplaatsje voor volgend jaar willen reserveren.
Voor de 44ste keer was het moedertjesdag voor mijn teergeliefde moeder. Ze mocht dit vieren bij haar naaste familie. Voor al die jaren van inzet voor haar gezin verdient ze een serieuze medaille!
Of een standbeeld. Een zaligverklaring of misschien ook wel een heiligverklaring. Een mirakel hoe ze zoveel miserie uit haar kindertijd (met haar stiefmoeder) en uit de tijd na haar huwelijk overleefd heeft. Ik denk dan eventjes aan de H. Godelieve... die had het ook niet onder de markt met die Bert van haar!
1 mei : niet veel soeps al dat vertoon op de Burg in Brugge
Omstreeks 10u15 klonk er een luid kabaal op de Burg, een soort trommelclub trok met veel lawaai over de Burg. Vijf mij onbekende mannen liepen in gezwinde pas achter dat tumult. Ze kwamen van de Markt en verdwenen op twintig seconden tijd in het donkere gat van het Blinde EZELSstraatje. Leuk, dacht ik, die zien we niet meer terug.
Maar na elven waren ze daar terug en ze waren met velen! Eerst weer dat ketelmuziek en daarna de burgervader die overal goed rond zich heen keek en nu en dan eens zwaaide naar een fan. Veel rode vestjes en petjes. Ook een aantal groepjes met kinderen... in het midden een volwassen persoon met een stok waaraan slierten met wimpels hingen. De uiteinden werden vastgehouden door de kinderen. Wat de zin was van dit ordeloos vertoon weet ik niet. Van op mijn balkonnetje zag ik daarna vele honderden mensen in groepjes de Burg opkomen, sommigen hadden hun hond mee, zo konden ze het nuttige aan het aangename(?) koppelen. Een aantal rode mannetjes schreeuwden zich schor. Totaal onbegrijpelijk wat ze uitkraamden.
Mij werd het allemaal te veel en ik vluchtte weg van dit 'spektakel'. Kwestie van mijn tijd nuttig te besteden...
In de vooravond werd ik een speciale geur gewaar in mijn nederige woning. Eventjes poolshoogte nemen dus... Enkele honderden mensen, vooral getinte mensen, drummen samen in de hoek bij de H. Bloedkapel. Een betoging? Een héél stille dan wel! En die geur? Die was afkomstig van massa's kleine kaarsen die op een doek op de kasseien geplaatst waren. In de vorm van de letters van 'HELP'.
Het waren allemaal Nepalezen die hun verbondenheid kwamen uitdrukken, hun zorg om hun landgenoten (of vroegere landgenoten???) die getroffen werden door een aardbeving. Misschien om de leden van de gemeenteraad in het stadhuis wat onder druk te zetten om met geldelijke steun voor de getroffenen over de brug te komen? In elk geval zullen er blijkbaar geen centen ingezameld worden hier ter plaatse... ik zie geen inzamelpunt... dus het geld zal weer moeten komen van het rijke Westen. Wat niets afdoet van de ernst van de miserie uiteraard.
Zoveel Nepalezen zag ik nooit eerder samen op één plaats. Zouden die allemaal in Brugge wonen? Eventjes kwam er een ietwat stoute idee in me op... moest ik van de politie zijn zou ik wel graag eventjes een algemene identiteitscontrole uitvoeren... wedden dat er 'ontdekkingen' gedaan worden? Maar goed, het werd wat frisser intussen en tegen dat het donker werd was er geen kat meer te zien...
Mijlpaal in mijn persoonlijke familiegeschiedenis : eerste nonkel overleden
Op 24 overleed mijn nonkel, Charles Depuydt, te Kaaskerke. Hij werd geboren te Pervijze in 1926 en werd 88 jaar. Landbouwer geweest en gehuwd met mijn tante Rosa Moenaert. Pas kortgeleden overleden mijn laatste grootnonkels en groottantes, dus de familie die een generatie ouder was dan mijn ouders. Er was heel veel leeftijdsverschil : de oudsten waren geboren kort na 1900... Maar goed, de meesten hebben lang mogen leven... Een hele generatie dus die uitgestorven is.
Maar nu is er dus een nonkel overleden, uit de generatie dus van mijn ouders (maar wel een heel stuk ouder). En dat is iemand die ik goed heb mogen kennen en dat doet wel wat raar... Gelukkig voor hem heeft hij lang mogen leven en heeft hij als landbouwer een vruchtbaar leven gehad. Tientallen jaren boerde hij op de Torenhoeve, vlakbij de Ijzer. Zijn vader, Medard Depuydt, was soldaat in de Groote Oorlog en staat afgebeeld in verschillende boeken over WO I. Ik heb hem nog gekend toen ik klein ventje was. Mijn nonkel kwam na zijn actieve beroepsleven rentenieren in Kaaskerke.
De begrafenis zal uiteraard niet plaatsvinden in de kerk van Kaaskerke want daar gebeuren heel andere dingen nu... Vrijdag 1 mei wordt hij om 11 uur 'begraven' in de dekanale kerk te Diksmuide, waarna hij in strikte familiekring op het kerkhof ten grave wordt gedragen. Moge hij rusten in vrede.
Op VTM was er net een reportage over kloosterzusters. De Zusters van Liefde van Kortemark. Er zijn een grote twintig zusters waarvan een drietal pas ingetredenen en nog enkele andere jonge zusters.
Stuk voor stuk jonge vrouwen van de wereld. Hun leven speelt zich dus af in het landelijke Kortemark. Een groot klooster, een groot domein met vele gebouwen. Verschillende keren bidden ze samen in de mooie grote kapel en blijkbaar hebben ze ook nog een priester die de mis komt doen in het klooster. Ook de maaltijden worden samen genomen.
Opvallend hoe 'wikkelachtig' de jongedames zijn, ze zijn dan ook jong natuurlijk... Allen vertellen ze op een heel open manier over hun roeping en verlangens, over hun toekomstplannen die plots wijzigden toen ze geroepen werden om in het klooster te gaan. Ze hadden elke een kinderwens en hebben dat alles achter zich gelaten om hun leven aan God te wijden.
De zusters werken in een rusthuis of in de school. Het Maria Margaretainstituut is wijd en zijd bekend als een heel degelijke school. Er is een internaat ook en het is ook daar precies dat enkele van de 'nieuwe' zusters het klooster en het kloosterleven leerden kennen. Het is inderdaad belangrijk en zelfs ontontbeerlijk volgens mij dat kinderen/jongeren religieuzen aan het werk zien. Dat is ook zo met priesters. Jongens die op school een priester aan het werk zien zullen vlugger de stap durven zetten naar het seminarie. In mijn tijd (!) waren heel wat seminaristen die jonge priesters kenden van op school...
Ik hoop van harte dat die zusters heel gelukkig zijn en dat ook blijven. Dat ze goed overeenkomen samen... wat niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt... want in één huis samenleven met zoveel verschillende mensen kan soms moeilijk zijn. Mooi trouwens dat ze spreken over een soort gewetensonderzoek 's avonds voor het slapen gaan. Wat is goed geweest die dag en wat kon beter? En dat dan meenemen de volgende dag en telkens opnieuw weer herbeginnen.
Mooi dat de religieuzen op deze manier op een heel realistische en aanstekelijke wijze in het licht worden geplaatst. Het gaat hen goed!
Bootvluchtelingen : welkom in het aards paradijs 'West-Europa'!!!
De laatste dagen heeft iedereen het over die duizenden of tienduizenden bootvluchtelingen die vanuit Turkije of God-weet-waar naar Italië of Griekenland komen met kleine en grote boten. Allemaal sukkelaars die vluchten omdat ze in hun eigen land problemen hebben en natuurlijk vooral omdat ze de armoede daar willen ontvluchten.
Allemaal begrijpelijk en heel menselijk maar als het zo verder gaat woont er geen kat meer in Turkije en Afrika. Want heel dat continent is aan het verhuizen naar het Aards Paradijs zoals ze West-Europa wellicht noemen.
Dit kan zo niet verder natuurlijk en gul zoals de Westeuropese leiders zijn (MET ONS GELD NATUURLIJK!) spelen ze Sinterklaas : kom maar binnen, laat je bootjes maar achter op het strand en loop maar door en zoek maar een plaatsje. Welkom in Luilekkerland! En zo kunnen vele honderdduizenden sukkelaars onze landen binnenglippen en de welvaart van onze gewesten komen opknabbelen!
Wat Europa beter zou doen is kijken hoe de problemen van al die miserielanden opgelost kunnen worden. Vooreerst zoals Australië al die mensen waarschuwen dat ze er bij ons niet in mogen. En dan in die landen zelf kijken naar duurzame oplossingen.
En patrouilleren voor de kusten van Griekenland en Italië en alle illegalen netjes oppakken en terug aan wal zetten waar ze vandaan komen. Op die manier zullen ze inzien dat het geen enkele zin heeft om 'de plas' over te steken als ze enkel uit zijn op de rijkdom van de Europeanen.
Zelf ervaar ik heel goed hoe moeilijk het is om elke dag mijn boterham te verdienen. En dat manna valt zeker niet uit de hemel, ik moet er heel hard voor werken. Tegenslagen incasseren en na een heel jaar werken beseffen dat een reisje maken er niet altijd in zit... Je bedrijf rechthouden en bij wijze van spreken dag en nacht wroeten... En dan willen die politiekers massa's sukkelaars binnenlaten die nooit een 'klop' zullen doen (althans geen figuurlijke klop). Mensen die altijd kansloos zullen zijn want hier is al werk te kort voor ons eigen volk. En al die open werkplaatsen moet men invullen met mensen van eigen streek, niet met sukkelaars die 'de vuile werkjes' komen opknappen.
Bootvluchtelingen : welkom in het aards paradijs 'West-Europa'!!!
De laatste dagen heeft iedereen het over die duizenden of tienduizenden bootvluchtelingen die vanuit Turkije of God-weet-waar naar Italië of Griekenland komen met kleine en grote boten. Allemaal sukkelaars die vluchten omdat ze in hun eigen land problemen hebben en natuurlijk vooral omdat ze de armoede daar willen ontvluchten.
Allemaal begrijpelijk en heel menselijk maar als het zo verder gaat woont er geen kat meer in Turkije en Afrika. Want heel dat continent is aan het verhuizen naar het Aards Paradijs zoals ze West-Europa wellicht noemen.
Dit kan zo niet verder natuurlijk en gul zoals de Westeuropese leiders zijn (MET ONS GELD NATUURLIJK!) spelen ze Sinterklaas : kom maar binnen, laat je bootjes maar achter op het strand en loop maar door en zoek maar een plaatsje. Welkom in Luilekkerland! En zo kunnen vele honderdduizenden sukkelaars onze landen binnenglippen en de welvaart van onze gewesten komen opknabbelen!
Wat Europa beter zou doen is kijken hoe de problemen van al die miserielanden opgelost kunnen worden. Vooreerst zoals Australië al die mensen waarschuwen dat ze er bij ons niet in mogen. En dan in die landen zelf kijken naar duurzame oplossingen.
En patrouilleren voor de kusten van Griekenland en Italië en alle illegalen netjes oppakken en terug aan wal zetten waar ze vandaan komen. Op die manier zullen ze inzien dat het geen enkele zin heeft om 'de plas' over te steken als ze enkel uit zijn op de rijkdom van de Europeanen.
Zelf ervaar ik heel goed hoe moeilijk het is om elke dag mijn boterham te verdienen. En dat manna valt zeker niet uit de hemel, ik moet er heel hard voor werken. Tegenslagen incasseren en na een heel jaar werken beseffen dat een reisje maken er niet altijd in zit... Je bedrijf rechthouden en bij wijze van spreken dag en nacht wroeten... En dan willen die politiekers massa's sukkelaars binnenlaten die nooit een 'klop' zullen doen (althans geen figuurlijke klop). Mensen die altijd kansloos zullen zijn want hier is al werk te kort voor ons eigen volk. En al die open werkplaatsen moet men invullen met mensen van eigen streek, niet met sukkelaars die 'de vuile werkjes' komen opknappen.
Na enig twijfelen - door het voorspelde slechte weer : motregen of méér - besliste ik gisterennamiddag om vandaag naar 'Ciney' te gaan. 'Ciney' is een begrip bij verzamelaars. Verzamelaars van grote brol komen hier zeker aan hun trekken. Verzamelaars van mooie zaken misschien ook maar die zijn ook zeker een hoop geld kwijt... Echte koopjes vind je er niet maar de 'sport' van het zoeken is nog altijd in bij velen. Je hoort er veel Vlaams en Nederlands spreken. Veel Limburgs en Westvlaams. Heel veel Limburgs, mss wel een beetje te veel. En vele Westvlaamse kennissen en verzamelaars, ook enkele antiquairs.
Deze markt met rommel en antiek vindt plaats bij de gekende Veemarkt te Ciney. Vele tientallen 'beestencamions' 'lossen' er honderden dieren (koeien) om ze te verhandelen, volgens mij zit er daar tussen die vele handelaars ook een Waalse 'Moenaert'. Maar goed, ik kom niet voor die koehandel natuurlijk want ik zie al beesten genoeg in Brugge. Het Beest vooral... sommigen noemen hem een uil, anderen een ondier of onmens... Méér zeg ik hier niet over, want ik denk dat mijn weinige woorden hier boekdelen spreken!
Om op het beursterrein te komen maken de Walen er een heel gewichtige bedoeling, stel je immers voor dat er ook maar ééntje binnenraakt zonder te betalen... Een paar jaar geleden zag ik Oosteuropeanen over een hoge omheining klauteren en zich dan langs een heel hoge aardeberm laten glijden. Zo zwart als een mol slopen ze dan op de parking rond om zich wat te wassen in enkele diepe plassen. Sommigen vertoonden lelijke schaafwonden en bloedden als varkens. Net alsof ze een robbertje gevochten hadden... Maar niet enkel de bezoekers, ook de standhouders zelf worden heel argwanend 'bekeken' : je moet tot voor een slagboom rijden, je identiteitspapieren tonen, 190 euro betalen en dan gaat de slagboom open. Je mag niet bij je wagen blijven, iedereen wordt richting Ciney-Expo gedreven, het beursgebouw. Om tien uur kan je het gebouw binnen, al duwend en trekkend stuiven ze alle richtingen uit om koopjes te doen. Wat natuurlijk moeilijk zal zijn want de standhouders staan hier al een hele dag en hebben de standen van de buren al tien keer bekeken en de interessantste zaken meegegrist. Hun goed recht natuurlijk! Maar goed, ik wil gewoon zeggen dat je daar geen koopjes meer vindt. Er staan een aantal handelaars en ook een groot aantal particulieren. Meestal dezelfden maar vandaag heb ik toch enkele mensen gemist, heel lieve mensen waarmee ik elke keer een babbeltje sla.
Ons lot van 10u tot 14u is dus : rondlopen, kopen en eten. Om 14u begint de 'echte deballage', dan staan honderden handelaars en verzamelaars elkaar te verdringen voor de hekken van het beursterrein waar vele tientallen bestelwagens staan. Om stipt 14u mag iedereen zijn waren uit de bestelwagen beginnen te verkopen. Sommige kopers zijn echt agressief. Het eerste uur is razend druk, maar daarna wordt het heel rustig. Als je na één uur niet goed verkocht hebt mag je het vergeten. Al die gasten die zeggen dat ze 'straks nog eens terug zullen keren' zie je niet meer terug. Anderen komen nog wat pingelen. En de rest komt gewoon wat rondneuzen zonder intentie om ook maar iets te kopen.
Ik hoor dat er vanmorgen dus niet veel interessants werd gevonden. Nu, in de namiddag, hetzelfde liedje. Bovendien begint het te motregenen. Mijn zin is onmiddellijk over, ik wil mijn zaken niet laten natregenen. De vele boeken en grafiek laat ik gewoon in de auto liggen. Ook de helft van de andere zaken plaats ik vlug achterin de auto. Resultaat : een héél matige verkoop, net mijn standgeld terug... Dus écht niet de moeite om zover te rijden. Mijn buurman, een handelaar uit Menen, verkoopt een groot stuk kinderspeelgoed aan een Duitser. Die Duits wil zijn rommel meenemen en begint in mijn 'kraam' beelden te verplaatsen, zijn zoontje van zes helpt ijverig mee. Ik vraag de Duits om mijn materiaal met rust te laten, en die reageert nogal arrogant. Hij zegt dat zijn zoon niets verkeerds doet. Ik word wat kwaad en zeg hem : 'Ja, dat zeiden jullie in WO I en WO II ook al!' In het Nederlands maar hij begrijpt me heel goed en zonder verdere woorden verdwijnt hij met zijn rommel.
Doordat het blijft regenen 'kraam ik mijn boel op' en rijd terug naar huis, het is 16u intussen. Onderweg, ter hoogte van Namen, zijn er wegenwerken, de auto's kunnen maar moeizaam passeren. En even voor de Brusselse ring valt alles stil, op de radio hoor ik dat we mogen rekenen op anderhalf uur vertraging, even later wordt dat twee uur en twee en een half uur, dat belooft! Had ik het een kwartiertje vroeger geweten, dan was ik via Mons en Doornik en Kortrijk teruggekeerd, in kilometers gezien is het een ommeweg maar in tijd gezien spaar je heel veel uit. Ik dus op die ring... er waren enkele ongevallen gebeurd en er is de vakantieuittocht sinds vanmiddag. Ik vraag me af vanwaar iedereen al dat geld haalt om altijd maar op reis te gaan... Vorig jaar had ik geen centen over om ook maar één weekje er op uit te trekken. Met een heel klein beetje afgunst volg ik dan ook de vele vanuit Zaventem opstijgende vliegtuigen in de lucht. Af en toe moet ik hard op de rem drukken, hopelijk kom ik niet terecht in een kettingbotsing of zo. Plots is het wéér zo ver : iedereen stopt, er wordt volop getoeterd. Even later zie ik wat er gebeurd is en nog gebeurt! Een dame waarvan het water blijkbaar tot aan de lippen staat, hurkt achter haar auto op de pechstrook en ... Tot groot jolijt van de meesten en tot ergernis van enkele anderen. Gelukkig is het geen winter en ligt er geen ijzel want dan kunnen er gevaarlijke dingen gebeuren, een slippertje is zo gebeurd, of niet soms?
Op de radio heeft men gelijk : ik doe er meer dan twee en een half uur over om de ring 'te doen'! En ter hoogte van Affligem tot Wetteren is er ook veel oponthoud. Rond Gent duiden borden aan dat ik moet vertragen, en dan duurt het tot in Drongen dat je weer 120 mag rijden. Bij Aalter weeral file, echt niet te doen! Ik verlang naar huis!
Thuisgekomen moet ik nog heel de wagen leegmaken, een hele karwei. Het is intussen duister aan het worden, op de Burg zie ik een tweehonderd tal mensen samenhokken bij een podium. Voor 'Fakkels en Kruisen'. Elk jaar gaan honderden mensen in groep rond in de straten van Brugge met ... fakkels en kruisen natuurlijk... Toen ik seminarist was 'moesten' we ook mee, ik voldeed met enige tegenzin aan het 'verzoek' van bovenaf want op Goede Vrijdag was de seminariekok vlug klaar met het middagmaal : gekookte eieren met aardappelpuree. Elk jaar opnieuw honger lijden dus... ja, op Goede Vrijdag dus. Een meevaller voor de econoom - een zuinig maar heel sympathieke priester - natuurlijk want eieren en aardappelen kosten geen geld! Tijdens die tocht door de stad passeerden we telkens vele tientallen restaurants waar mensen smakelijk biefstukken enz. opsmikkelden. Dit overgoten met wijnen en bieren... Iedereen vond dit wat 'ongemakkelijk'... Wij die rammelden van de honger en de restaurantgangers die zich plots realiseerden dat het Goede Vrijdag was en er niet vrolijk van werden dat ze door die hongerige menigte aangestaard werden. Maar goed, ik heb het telkens overleefd.
Fakkel en Kruisen wordt georganiseerd door de 'basisgemeenschappen', verenigingen die opkomen voor de verdrukte en arme mensen. Heel edel allemaal. Na een rondgang door de stad komen allen terug op de Burg. Verschillende sprekers hebben het over de arme en verdrukte mens vandaag. De bisschop doet ook een woordje. Van op mijn balkon, van op de eerste rij dus bij wijze van spreken, volg ik het hele gebeuren. Nadien bezoek ik nog de H. Bloedkapel ,waar de reliek van het Heilig Bloed van Christus ter verering aangeboden wordt. Er is heel weinig volk in de duistere bovenkapel, stemmige muziek en het duister zorgen voor een passende sfeer. Bij de reliek is een lid van de Confrerie van het Heilig Bloed aanwezig.
Zo, Goede Vrijdag is nu voorbij, voor mij was het ook een beetje een kruisweg 'gaan'... Al die moeite doen om wat te verdienen en allemaal voor niets... Maar goed, een Ander heeft die Kruisweg niet overleefd... ik kan het gelukkig nog navertellen!
Een week geleden belde mij iemand op om boeken te gaan bekijken : 'Massa's en massa's boeken!' Dat beloofde! Wanneer ik hem vroeg wat voor boeken hij in huis had, bleef hij me het antwoord schuldig. 'Kom maar gewoon kijken, je zal je ogen niet geloven!'
Vandaag was het dus zover. Ik naar een dorpje in de buurt van Eeklo. Na lang zoeken arriveerde ik op een kleine boerderij. Onderweg werd de doorgang op de weg voortdurend belemmerd door landbouwers die met hun beerkarren op weg waren naar hun landerijen. De typische geur... tja die hindert me niet eigenlijk want ik ben zelf boerenzoon he! Ik rij het erf op. Zo'n 'vuil' erf zag ik al vele jaren niet meer : blijkbaar lopen er hier zowat de hele dag koeien over en weer, de hele binnenkoer was herschapen in een enorme modderpoel. Ik rij zo vlug mogelijk naar de voordeur maar ik moet nu nog enkele meters overbruggen...
Ik neem twee plastic zakken uit de auto en doe die rond mijn schoenen, tot aan mijn enkels, hopelijk bereik ik zo zonder veel erg tot aan de voordeur. Net ben ik uit de auto gestapt en ik hoor enkele zware grendels wegschuiven op de voordeur. De boer heet me hartelijk welkom en aan de voordeur gekomen laat ik de plastic tassen achter en stap naar binnen. Het is intussen halftwee geworden, ik ben eigenlijk een halfuurtje te vroeg. Ze waren net begonnen aan het middagmaal. Daar ik enkel wat vuile kookpotten op tafel zie staan en helemaal niets ruik, besluit ik dat het eten hier niet veel om het lijf heeft, niet veel soeps is. Er is inderdaad geen soep. Ik zeg dat ik net van tafel kom, om in geen affronten te vallen moest ik het eten niet lusten.
De twee beginnen dus te eten. Midden op tafel staat een grote pot gekookte prei (denk ik...), zonder enige saus en reukloos. Merkwaardig! Op het aanrecht zie ik een lege plastic zak, het zijn dus opgewarmde groenten uit de diepvries. Op een groot vuil bord ligt een berg spek, in dikke sneden. Ook reukloos. Tenslotte een grote kom kleverige rijst, dampend maar zonder geur. De man schept een groot soepbord vol met rijst, prei en lappen spek en begint luidsmakkend te eten. Zijn vrouw wil of mag niet raken aan het spek. Ze zit rond te kijken, staat recht en begeeft zich naar het vensterkozijn. Daar staat een groot blik zonder etiket, ik schat dat er één kilo eten in zit. De vrouw pakt uit een lade een roestige blikopener en met veel gekreun en gehijg krijgt ze dat blik open, en gooit heel de inhoud in een stenen soepkom. Lekker! Dat belooft! De kom gaat de microgolfoven in. Makkelijk toch?
Intussen vraagt ze wat ik wil drinken. Mijn maag 'keert' al bij het aanzicht op dat eten... en nu wil ze ergen drank te voorschijn toveren... Ze brengt een geneverfles, de hals ziet er kleverig en vies uit, ik zie voor mijn ogen al hoe ze tien maal per dag met hun 'tote' (mond dus) aan de fles zitten te ... Whalgelijk dus maar vluchten kan niet meer! Ik zei A en moet nu B zeggen! Een vuil druppelglas wordt voor vier vijfden gevuld en ik bedenk al een manier om het goedje ergens in een bloembak te kieperen, maar er zijn geen bloemen hier... Ik besluit om door de 'zure appel' te bijten en drink het glaasje in één teug uit, niet te drinken... Op de fles hangt geen etiket, vreemd... De boerin vult mijn glas onmiddellijk opnieuw! Mij krijgen ze géén derde keer want ik besluit om het tweede glaasje pas door mijn keelgat te gieten op het ogenblik dat ik het huis verlaat...
De vrouw gaat terug zitten en kijkt naar haar smekkende man. Zou ze niet van het vlees mogen eten misschien? Intussen heeft de microgolfoven zijn werk gedaan en triomfantelijk ploft ze de kom op tafel, ze vloekt want ze heeft haar handen verbrand aan het hete goedje. Die troep is rood en wit... een soort pasta dus. Wat een rotzooi, maar blijkbaar is het superlekker, want de boerin lepelt smakelijk héél die kom naar binnen. Af en toe zit ze met haar vork in de preipot, bwah! Ik kan mijn ogen niet geloven... boeren die zo'n troep eten. Zelf ben ik dus boerenzoon en ik herinner me dat we heel lekker eten op tafel kregen : de meeste dagen zelfgemaakte soep met heerlijke groenten, een lekkere biefstuk, lekkere aardappelen en superlekkere groenten uit de eigen tuin. Eigen kweek!
De man 'boert' enkele keren, het 'heeft hem gesmaakt'. Tijdens het eten brabbelen hij en zijn vrouw de hele tijd door, een soort naar dialect. Zowat onverstaanbaar, dat Maldegems... En ze doen geen enkele moeite om ABN te spreken, net als vele Antwerpenaars. De helft van dat gebrabbel is onverstaanbaar maar om geen ongenoegen op te wekken knik ik maar alsof ik alles begrijp en ik hun redenering kan volgen. Het gaat over de beerproblematiek. Over een buur die een ferme boete kreeg omdat hij twee dagen te vroeg beer begon 'uit te voeren' op zijn grond. Over satelieten en helikopters die de hele dag door over de streek vliegen om te kijken of de boeren geen overtredingen begaan... 'Het is geen leven meer!' Ze spreken ook over de geurhinder voor de omwonenden. Elke dag wordt de politie opgebeld omdat er te veel geurhinder zou zijn. Of de buren kijken toe of de beer op een correcte manier wordt 'uitgestrooid'. Tja, in de stad hebben we natuurlijk niet veel hinder van dergelijke geurtjes, al is er soms wel eens geuroverlast, afkomstig van de stadsriolen. En dan is er vlakbij mijn winkel ook regelmatig geurhinder. Voorbijgangers vragen me vaak om aan een bepaalde buurman in de galerij te vragen om zijn deur dicht te houden, omdat er een kwalijke geur hangt... Maar dat is natuurlijk een zaak van de dienst volksgezondheid van de stad Brugge...
De boer heeft toch nog wat honger of dorst, hij plaatst namelijk een grote soepkom in de microgolf. Blijkbaar gevuld met water. Dan neemt hij een zakje soeppoeder en giet die in het water. En daarna slurpt hij heel die tas poedersoep op. De vrouw kijkt verlekkert toe maar kan geen woord meer uitbrengen na die schranspartij.
Man en vrouw hebben allebei een 'lui' oog, zo'n oog dat zijn eigen gangetje gaat... Ietwat verstopt achter dikke vettige brillenglazen. De boer staat op en geeft me een paar hoge laarzen zodat ik zonder veel gespetter de stallen bereik. Op een plankenzolder liggen massa's boeken. Geteisterd door de tand des tijds, om het zachtjes uit te drukken... Meestal scheefgetrokken door de 'wakte', vaak beschadigd door muizengeknabbel - of zitten er hier ratten? Uit beleefdheid probeer ik met een stuk 'pannenlat' de boeken wat om te draaien om te zien welke boeken hier liggen. De boer vraagt me wat ik vind van die boel, wat ik er voor wil betalen. Ik zeg hem dat ik niet veel kan doen met die boeken (ik denk : 'rotzooi') en dat ze niet echt verkoopbaar zijn. Toch vraagt hij me adressen van mensen die misschien wél interesse kunnen hebben. Ik wil echter niemand laten lastigvallen want niemand kan zoiets nog verkopen.
Ze hebben me dus weer goed liggen gehad!
En in welk dorpje ik precies te gast was? Over het dialect van dat dorp werd een dik boek geschreven. Volgens mij is het één van de meest onverstaanbare dialecten die er bestaan. Het gaat hier om Kleit. De lezer weze dus verwittigd!!!
Zaterdag hoorde ik mensen roepen in de galerij. Ik liep naar buiten en hoorde dat er een heel serieus bomalarm was in de buurt. Wat me niet vrolijk maakte want ik wilde nog boodschappen doen om in de loop van de avond niet van de honger om te komen... Het was tegen 18u en ik trok mijn stoute schoenen aan en verliet de winkelgalerij via de Burg. Daar stonden heel wat politiecombi's en andere auto's, wellicht ook van de politie of zo. Maar échte agenten zag ik niet onmiddellijk.
Om zeker aan eten te geraken besloot ik friet met ... te halen op de Grote Markt. Lekker dichtbij en gezien de 'dreiging' dus haalbaar. Op de Grote Markt zag ik een paar tientallen agenten maar ik bespeurde geen paniek. Ik dus naar dat frietenkot. Twee allochtonen vroegen me wat ik wou, ik stond als enige aan dat kot want door dat alarm waren de meeste mensen in de restaurants op de Markt gaan schuilen. Een goede zaak dus voor de horeca! Zonder te ronselen je restaurant zien vollopen. De frietverkopers spraken niet echt vloeiend Nederlands, en de frieten roken niet echt super maar ja, als je honger hebt...
Ik neem de nogal prijzige frieten mee en kan nog net de Breidelstraat in voor ze héél de boel afsluiten met van dat blauw-wit politielint. Nu is de politie zenuwachtig geworden, ik snap nog steeds niet waarom. Ik blijf nog wat staan kijken en een politieagente geeft me een por en vraagt waarom ik blijf stilstaan. Ik zeg haar dat ik daarnet iets over 'ontploffen' had gehoord vlakbij mijn winkel. De dame had plotseling wél oor naar mijn woorden. 'Zeg op!', snauwt ze me toe en ik : 'Oeioei ik kan je enkel vertellen dat ik deze namiddag de musketier in de galerij naar een voorbijganger hoorde roepen : 'Als die krantenartikels hier niet vlug verdwijnen van de ruiten zal ik ontploffen!'
Tja, die man ijlt zo vaak he, en toen stond ik er niet verder bij stil. De agente 'schoot' in een lach en duwde me richting Burg.
Schermutseling in galerij Ter Steeghere : de musketier weet van geen stoppen!
Donkere wolken boven Brugge deze morgen... Een somber voorteken voor de komende dag?
In 1127, op deze zelfde 2 maart, werd graaf Karel de Goede vermoord in de Sint-Donaaskerk, op enkele tientallen meters van mijn woonst op de Burg. Belaagd door enkele schooiers, ellendige schavuiten. Bedelaars die om een aalmoes kwamen vragen, ronselaars dus!
Vandaag is het mijn verjaardag, 44 jaartjes geleden kwam ik ter wereld in het mooie Veurne, in het 'moederhuis'. Nu, 44 jaar later dus, woon ik in het nog mooiere Brugge. Een droomstad. Intussen nadert het de middag, buiten is het mooi weer geworden. Ik slaak een zucht van verlichting want mijn tijd is nog niet gekomen. In tegenstelling tot de Zalige Karel de Goede zal ik deze dag overleven!
Maar dan gebeurt er iets vreselijks! Eén minuut nadat twee Franse klanten mijn winkel hebben verlaten, hoor ik de musketier - die twee winkels verder 'zijn brood probeert te verdienen' door mensen lastig te vallen - hen aanspreken eerst in het Engels en dan in het Frans. Hij kust de hand van de vrouw, een onhebbelijke gewoonte van hem, en bezorgt haar hierdoor misschien een vieze ziekte. Dan roept hij ze gemaakt vriendelijk naar binnen. Ik steiger want ik ben zijn manier van 'werken' kotsbeu! Elke voorbijganger wordt door hem lastiggevallen. Vroeger ontzag hij nog enigszins mijn klanten maar nu lijkt het of dat hij perse mijn klanten extra hard lastig valt. Het feit dat hij zijn 'klanten' lastig valt en oplicht (verkoop van een waardeloos produkt, niet zelden zonder gebruik van dwang), is natuurlijk in de eerste plaats het probleem van zijn klant. Die moet maar uitkijken en niet in de 'tourist trap' lopen! Maar als het mijn eigen klanten betreft liggen de zaken enigszins anders natuurlijk!
Een discussie voeren met die 'man' is onmogelijk, misschien omdat hij gek is, zoals zoveel mensen beweren. Ik weet het niet want ik ben geen zielenknijper. Omdat de nozem altijd wegloopt als je hem wil spreken, zie ik nu een kans om het woord tot hem te richten. Zijn deur staat immers nog open, veel openheid voor iemand die normaal gezien onmiddellijk zijn deur op slot doet zodra hij een 'klant' in zijn web gelokt heeft. Ik bedenk de vele beledigingen die hij me de laatste dagen naar het hoofd slingerde. Precies een gek, hij projecteert gewoon zijn eigen onhebbelijkheden op mij. Onhebbelijkheden zeg nu, maar... méér en zwaardere verwijten kan je niet naar je hoofd geslingerd krijgen. Ik zal hem dus meteen wat toelichting vragen...
Ik poseer me in het gat van zijn deur, hij valt mijn klanten werkelijk lastig! Hij heeft ze tegen de muur gezet : letterlijk maar erger nog : figuurlijk! Ik vraag hem om het personeel van de collega's met rust te laten : hij stalkt hen al maanden en valt hen lastig. dit moet gedaan zijn! Ook jaagt hij de klanten van mij en mijn buren weg door uitlatingen zoals : 'Je moet daar niet eten, ze verdienen al genoeg. Let maar op, het eten is er niet lekker! Alles wat daar verkocht is, is vals! Veel te duur allemaal!' enz. enz. Hoog tijd dus om hem - voor de honderdste (?) keer - te vragen om eindelijk de mensen met rust te laten!
In heel de binnenstad is het verboden om te ronselen, je mag dus de mensen niet aanspreken om je 'waren' aan te prijzen. Op ronselen in Brugge staan zware sancties. Maar in onze galerij kan ronselen blijkbaar weg, dan is de galerij 'privegebied'. Maar roken mag niet want dan is de galerij een 'openbare' ruimte!!! Twee maten en twee gewichten dus! In het huishoudelijk reglement van de galerij staat bovendien dat ronselen verboden is, maar dit geldt blijkbaar niet voor de musketier. Tot op vandaag.
De musketier lijkt heel geagiteerd wanneer ik dus kom aandringen om mijn klanten met rust te laten. De man kijkt me met een gekke uitdrukking 'nietsbegrijpend' aan en 'zet zijn onschuldigste gezicht op'. Je zou hem vijf frank of 20 eurocent geven... Even later rolt zijn vuile smerige vettige musketiershoed op de grond... Daarna wordt er wat aan zijn kostuum getrokken en aan mijn kleren gerukt... Mijn klanten nemen ijlings de benen nadat ze me 'bonne chance' toe roepen. De musketier struikelt wat en trapt een waardeloos kadertje kapot. Eigen schuld want hij alles uitgelokt!
Wat later komt een politiepatrouille, de zoveelste dit jaar... Iedereen is de musketier kotsbeu en wil dat hij eindelijk de voorbijgangers met rust laat na 25 jaar straattereur! Benieuwd wie eindelijk zijn verantwoordelijkheid zal opnemen en een einde maken aan deze stadskanker...
