Inhoud blog
  • Dagje Gistel : begrafenis en boekenveiling
  • Herinnering aan de Wulpse pastoor bij bezoek aan Diest. Tevens bezoek aan Herentals en Tongerlo.
  • Bezoekje aan Bokrijk : niet bok-rijk wel leerrijk
  • Televisiemis vanuit de Sint-Salvatorskathedraal te Brugge
  • D'Ardennen
    Zoeken in blog

    Lieven Moenaert Passievoorboekenenantiek

    11-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moedertjesdag

    Voor de 44ste keer was het moedertjesdag voor mijn teergeliefde moeder.   Ze mocht dit vieren bij haar naaste familie.  Voor al die jaren van inzet voor haar gezin verdient ze een serieuze medaille!

    Of een standbeeld.  Een zaligverklaring of misschien ook wel een heiligverklaring.  Een mirakel hoe ze zoveel miserie uit haar kindertijd (met haar stiefmoeder) en uit de tijd na haar huwelijk overleefd heeft.  Ik denk dan eventjes aan de H. Godelieve...  die had het ook niet onder de markt met die Bert van haar! 

    11-05-2015 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    04-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.1 mei : niet veel soeps al dat vertoon op de Burg in Brugge

    Omstreeks 10u15 klonk er een luid kabaal op de Burg, een soort trommelclub trok met veel lawaai over de Burg.  Vijf mij onbekende mannen liepen in gezwinde pas achter dat tumult.  Ze kwamen van de Markt en verdwenen op twintig seconden tijd in het donkere gat van het Blinde EZELSstraatje.  Leuk, dacht ik, die zien we niet meer terug.

    Maar na elven waren ze daar terug en ze waren met velen!   Eerst weer dat ketelmuziek en daarna de burgervader die overal goed rond zich heen keek en nu en dan eens zwaaide naar een fan.   Veel rode vestjes en petjes.   Ook een aantal groepjes met kinderen...  in het midden een volwassen persoon met een stok waaraan slierten met wimpels hingen.  De uiteinden werden vastgehouden door de kinderen.  Wat de zin was van dit ordeloos vertoon weet ik niet.   Van op mijn balkonnetje zag ik daarna vele honderden mensen in groepjes de Burg opkomen, sommigen hadden hun hond mee, zo konden ze het nuttige aan het aangename(?) koppelen.  Een aantal rode mannetjes schreeuwden zich schor.  Totaal onbegrijpelijk wat ze uitkraamden.  

    Mij werd het allemaal te veel en ik vluchtte weg van dit 'spektakel'.  Kwestie van mijn tijd nuttig te besteden...

    04-05-2015 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    28-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Burg zwart van het volk in de vooravond

    In de vooravond werd ik een speciale geur gewaar in mijn nederige woning.   Eventjes poolshoogte nemen dus...  Enkele honderden mensen, vooral getinte mensen, drummen samen in de hoek bij de H. Bloedkapel.  Een betoging?  Een héél stille dan wel!   En die geur?   Die was afkomstig van massa's kleine kaarsen die op een doek op de kasseien geplaatst waren.   In de vorm van de letters van 'HELP'. 

    Het waren allemaal Nepalezen die hun verbondenheid kwamen uitdrukken, hun zorg om hun landgenoten (of vroegere landgenoten???) die getroffen werden door een aardbeving.  Misschien om de leden van de gemeenteraad in het stadhuis wat onder druk te zetten om met geldelijke steun voor de getroffenen over de brug te komen?   In elk geval zullen er blijkbaar geen centen ingezameld worden hier ter plaatse...   ik zie geen inzamelpunt...   dus het geld zal weer moeten komen van het rijke Westen.   Wat niets afdoet van de ernst van de miserie uiteraard.

    Zoveel Nepalezen zag ik nooit eerder samen op één plaats.  Zouden die allemaal in Brugge wonen?  Eventjes kwam er een ietwat stoute idee in me op...   moest ik van de politie zijn zou ik wel graag eventjes een algemene identiteitscontrole uitvoeren...  wedden dat er 'ontdekkingen' gedaan worden?   Maar goed, het werd wat frisser intussen en tegen dat het donker werd was er geen kat meer te zien...

    28-04-2015 om 23:02 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijlpaal in mijn persoonlijke familiegeschiedenis : eerste nonkel overleden

    Op 24 overleed mijn nonkel, Charles Depuydt, te Kaaskerke.  Hij werd geboren te Pervijze in 1926 en werd 88 jaar.  Landbouwer geweest en gehuwd met mijn tante Rosa Moenaert.  Pas kortgeleden overleden mijn laatste grootnonkels en groottantes, dus de familie die een generatie ouder was dan mijn ouders.   Er was heel veel leeftijdsverschil : de oudsten waren geboren kort na 1900...   Maar goed, de meesten hebben lang mogen leven...   Een hele generatie dus die uitgestorven is.

    Maar nu is er dus een nonkel overleden, uit de generatie dus van mijn ouders (maar wel een heel stuk ouder).  En dat is iemand die ik goed heb mogen kennen en dat doet wel wat raar...  Gelukkig voor hem heeft hij lang mogen leven en heeft hij als landbouwer een vruchtbaar leven gehad.   Tientallen jaren boerde hij op de Torenhoeve, vlakbij de Ijzer.  Zijn vader, Medard Depuydt, was soldaat in de Groote Oorlog en staat afgebeeld in verschillende boeken over WO I.  Ik heb hem nog gekend toen ik klein ventje was.  Mijn nonkel kwam na zijn actieve beroepsleven rentenieren in Kaaskerke.  

    De begrafenis zal uiteraard niet plaatsvinden in de kerk van Kaaskerke want daar gebeuren heel andere dingen nu...   Vrijdag 1 mei wordt hij om 11 uur 'begraven' in de dekanale kerk te Diksmuide, waarna hij in strikte familiekring op het kerkhof ten grave wordt gedragen.  Moge hij rusten in vrede.

    28-04-2015 om 22:53 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jonge kloosterzusters in Kortemark

    Op VTM was er net een reportage over kloosterzusters. De Zusters van Liefde van Kortemark.  Er zijn een grote twintig zusters waarvan een drietal pas ingetredenen en nog enkele andere jonge zusters.

    Stuk voor stuk jonge vrouwen van de wereld.  Hun leven speelt zich dus af in het landelijke Kortemark.  Een groot klooster, een groot domein met vele gebouwen.   Verschillende keren bidden ze samen in de mooie grote kapel en blijkbaar hebben ze ook nog een priester die de mis komt doen in het klooster.  Ook de maaltijden worden samen genomen.

    Opvallend hoe 'wikkelachtig' de jongedames zijn, ze zijn dan ook jong natuurlijk...   Allen vertellen ze op een heel open manier over hun roeping en verlangens, over hun toekomstplannen die plots wijzigden toen ze geroepen werden om in het klooster te gaan.  Ze hadden elke een kinderwens en hebben dat alles achter zich gelaten om hun leven aan God te wijden.

    De zusters werken in een rusthuis of in de school.  Het Maria Margaretainstituut is wijd en zijd bekend als een heel degelijke school.  Er is een internaat ook en het is ook daar precies dat enkele van de 'nieuwe' zusters het klooster en het kloosterleven leerden kennen.  Het is inderdaad belangrijk en zelfs ontontbeerlijk volgens mij dat kinderen/jongeren religieuzen aan het werk zien.  Dat is ook zo met priesters.  Jongens die op school een priester aan het werk zien zullen vlugger de stap durven zetten naar het seminarie.  In mijn tijd (!) waren heel wat seminaristen die jonge priesters kenden van op school...

    Ik hoop van harte dat die zusters heel gelukkig zijn en dat ook blijven.  Dat ze goed overeenkomen samen...  wat niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt...  want in één huis samenleven met zoveel verschillende mensen kan soms moeilijk zijn.  Mooi trouwens dat ze spreken over een soort gewetensonderzoek 's avonds voor het slapen gaan.  Wat is goed geweest die dag en wat kon beter?  En dat dan meenemen de volgende dag en telkens opnieuw weer herbeginnen.  

    Mooi dat de religieuzen op deze manier op een heel realistische en aanstekelijke wijze in het licht worden geplaatst.  Het gaat hen goed!

    28-04-2015 om 22:39 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    22-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bootvluchtelingen : welkom in het aards paradijs 'West-Europa'!!!

    De laatste dagen heeft iedereen het over die duizenden of tienduizenden bootvluchtelingen die vanuit Turkije of God-weet-waar naar Italië of Griekenland komen met kleine en grote boten.   Allemaal sukkelaars die vluchten omdat ze in hun eigen land problemen hebben en natuurlijk vooral omdat ze de armoede daar willen ontvluchten.

    Allemaal begrijpelijk en heel menselijk maar als het zo verder gaat woont er geen kat meer in Turkije en Afrika.  Want heel dat continent is aan het verhuizen naar het Aards Paradijs zoals ze West-Europa wellicht noemen.  

    Dit kan zo niet verder natuurlijk en gul zoals de Westeuropese leiders zijn (MET ONS GELD NATUURLIJK!) spelen ze Sinterklaas : kom maar binnen, laat je bootjes maar achter op het strand en loop maar door en zoek maar een plaatsje.  Welkom in Luilekkerland!    En zo kunnen vele honderdduizenden sukkelaars onze landen binnenglippen en de welvaart van onze gewesten komen opknabbelen!

    Wat Europa beter zou doen is kijken hoe de problemen van al die miserielanden opgelost kunnen worden.   Vooreerst zoals Australië al die mensen waarschuwen dat ze er bij ons niet in mogen.  En dan in die landen zelf kijken naar duurzame oplossingen. 

    En patrouilleren voor de kusten van Griekenland en Italië en alle illegalen netjes oppakken en terug aan wal zetten waar ze vandaan komen.  Op die manier zullen ze inzien dat het geen enkele zin heeft om 'de plas' over te steken als ze enkel uit zijn op de rijkdom van de Europeanen.

    Zelf ervaar ik heel goed hoe moeilijk het is om elke dag mijn boterham te verdienen.  En dat manna valt zeker niet uit de hemel, ik moet er heel hard voor werken.   Tegenslagen incasseren en na een heel jaar werken beseffen dat een reisje maken er niet altijd in zit...  Je bedrijf rechthouden en bij wijze van spreken dag en nacht wroeten...  En dan willen die politiekers massa's sukkelaars binnenlaten die nooit een 'klop' zullen doen (althans geen figuurlijke klop).  Mensen die altijd kansloos zullen zijn want hier is al werk te kort voor ons eigen volk.  En al die open werkplaatsen moet men invullen met mensen van eigen streek, niet met sukkelaars die 'de vuile werkjes' komen opknappen.

    22-04-2015 om 23:02 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bootvluchtelingen : welkom in het aards paradijs 'West-Europa'!!!

    De laatste dagen heeft iedereen het over die duizenden of tienduizenden bootvluchtelingen die vanuit Turkije of God-weet-waar naar Italië of Griekenland komen met kleine en grote boten.   Allemaal sukkelaars die vluchten omdat ze in hun eigen land problemen hebben en natuurlijk vooral omdat ze de armoede daar willen ontvluchten.

    Allemaal begrijpelijk en heel menselijk maar als het zo verder gaat woont er geen kat meer in Turkije en Afrika.  Want heel dat continent is aan het verhuizen naar het Aards Paradijs zoals ze West-Europa wellicht noemen.  

    Dit kan zo niet verder natuurlijk en gul zoals de Westeuropese leiders zijn (MET ONS GELD NATUURLIJK!) spelen ze Sinterklaas : kom maar binnen, laat je bootjes maar achter op het strand en loop maar door en zoek maar een plaatsje.  Welkom in Luilekkerland!    En zo kunnen vele honderdduizenden sukkelaars onze landen binnenglippen en de welvaart van onze gewesten komen opknabbelen!

    Wat Europa beter zou doen is kijken hoe de problemen van al die miserielanden opgelost kunnen worden.   Vooreerst zoals Australië al die mensen waarschuwen dat ze er bij ons niet in mogen.  En dan in die landen zelf kijken naar duurzame oplossingen. 

    En patrouilleren voor de kusten van Griekenland en Italië en alle illegalen netjes oppakken en terug aan wal zetten waar ze vandaan komen.  Op die manier zullen ze inzien dat het geen enkele zin heeft om 'de plas' over te steken als ze enkel uit zijn op de rijkdom van de Europeanen.

    Zelf ervaar ik heel goed hoe moeilijk het is om elke dag mijn boterham te verdienen.  En dat manna valt zeker niet uit de hemel, ik moet er heel hard voor werken.   Tegenslagen incasseren en na een heel jaar werken beseffen dat een reisje maken er niet altijd in zit...  Je bedrijf rechthouden en bij wijze van spreken dag en nacht wroeten...  En dan willen die politiekers massa's sukkelaars binnenlaten die nooit een 'klop' zullen doen (althans geen figuurlijke klop).  Mensen die altijd kansloos zullen zijn want hier is al werk te kort voor ons eigen volk.  En al die open werkplaatsen moet men invullen met mensen van eigen streek, niet met sukkelaars die 'de vuile werkjes' komen opknappen.

    22-04-2015 om 23:02 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    03-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goede Vrijdag?

    Na enig twijfelen - door het voorspelde slechte weer : motregen of méér - besliste ik gisterennamiddag om vandaag naar 'Ciney' te gaan.  'Ciney' is een begrip bij verzamelaars.  Verzamelaars van grote brol komen hier zeker aan hun trekken.  Verzamelaars van mooie zaken misschien ook maar die zijn ook zeker een hoop geld kwijt...   Echte koopjes vind je er niet maar de 'sport' van het zoeken is nog altijd in bij velen.  Je hoort er veel Vlaams en Nederlands spreken.  Veel Limburgs en Westvlaams.  Heel veel Limburgs, mss wel een beetje te veel.  En vele Westvlaamse kennissen en verzamelaars, ook enkele antiquairs.  

    Deze markt met rommel en antiek vindt plaats bij de gekende Veemarkt te Ciney.  Vele tientallen 'beestencamions' 'lossen' er honderden dieren (koeien) om ze te verhandelen, volgens mij zit er daar tussen die vele handelaars ook een Waalse 'Moenaert'.  Maar goed, ik kom niet voor die koehandel natuurlijk want ik zie al beesten genoeg in Brugge.  Het Beest vooral...   sommigen noemen hem een uil, anderen een ondier of onmens...   Méér zeg ik hier niet over, want ik denk dat mijn weinige woorden hier boekdelen spreken!  

    Om op het beursterrein te komen maken de Walen er een heel gewichtige bedoeling, stel je immers voor dat er ook maar ééntje binnenraakt zonder te betalen...   Een paar jaar geleden zag ik Oosteuropeanen over een hoge omheining klauteren en zich dan langs een heel hoge aardeberm laten glijden.  Zo zwart als een mol slopen ze dan op de parking rond om zich wat te wassen in enkele diepe plassen.   Sommigen vertoonden lelijke schaafwonden en bloedden als varkens.  Net alsof ze een robbertje gevochten hadden...  Maar niet enkel de bezoekers, ook de standhouders zelf worden heel argwanend 'bekeken' : je moet tot voor een slagboom rijden, je identiteitspapieren tonen, 190 euro betalen en dan gaat de slagboom open.  Je mag niet bij je wagen blijven, iedereen wordt richting Ciney-Expo gedreven, het beursgebouw.  Om tien uur kan je het gebouw binnen, al duwend en trekkend stuiven ze alle richtingen uit om koopjes te doen.  Wat natuurlijk moeilijk zal zijn want de standhouders staan hier al een hele dag en hebben de standen van de buren al tien keer bekeken en de interessantste zaken meegegrist.  Hun goed recht natuurlijk!  Maar goed, ik wil gewoon zeggen dat je daar geen koopjes meer vindt.  Er staan een aantal handelaars en ook een groot aantal particulieren.  Meestal dezelfden maar vandaag heb ik toch enkele mensen gemist, heel lieve mensen waarmee ik elke keer een babbeltje sla.  

    Ons lot van 10u tot 14u is dus : rondlopen, kopen en eten.  Om 14u begint de 'echte deballage', dan staan honderden handelaars en verzamelaars elkaar te verdringen voor de hekken van het beursterrein waar vele tientallen bestelwagens staan.  Om stipt 14u mag iedereen zijn waren uit de bestelwagen beginnen te verkopen.  Sommige kopers zijn echt agressief.  Het eerste uur is razend druk, maar daarna wordt het heel rustig.  Als je na één uur niet goed verkocht hebt mag je het vergeten.  Al die gasten die zeggen dat ze 'straks nog eens terug zullen keren' zie je niet meer terug.  Anderen komen nog wat pingelen.  En de rest komt gewoon wat rondneuzen zonder intentie om ook maar iets te kopen. 

    Ik hoor dat er vanmorgen dus niet veel interessants werd gevonden.  Nu, in de namiddag, hetzelfde liedje.  Bovendien begint het te motregenen.  Mijn zin is onmiddellijk over, ik wil mijn zaken niet laten natregenen.  De vele boeken en grafiek laat ik gewoon in de auto liggen.  Ook de helft van de andere zaken plaats ik vlug achterin de auto.  Resultaat : een héél matige verkoop, net mijn standgeld terug...  Dus écht niet de moeite om zover te rijden.  Mijn buurman, een handelaar uit Menen, verkoopt een groot stuk kinderspeelgoed aan een Duitser.  Die Duits wil zijn rommel meenemen en begint in mijn 'kraam' beelden te verplaatsen, zijn zoontje van zes helpt ijverig mee.  Ik vraag de Duits om mijn materiaal met rust te laten, en die reageert nogal arrogant.  Hij zegt dat zijn zoon niets verkeerds doet.  Ik word wat kwaad en zeg hem  : 'Ja, dat zeiden jullie in WO I en WO II ook al!'  In het Nederlands maar hij begrijpt me heel goed en zonder verdere woorden verdwijnt hij met zijn rommel.

    Doordat het blijft regenen 'kraam ik mijn boel op' en rijd terug naar huis, het is 16u intussen.   Onderweg, ter hoogte van Namen, zijn er wegenwerken, de auto's kunnen maar moeizaam passeren.  En even voor de Brusselse ring valt alles stil, op de radio hoor ik dat we mogen rekenen op anderhalf uur vertraging, even later wordt dat twee uur en twee en een half uur, dat belooft!   Had ik het een kwartiertje vroeger geweten, dan was ik via Mons en Doornik en Kortrijk teruggekeerd, in kilometers gezien is het een ommeweg maar in tijd gezien spaar je heel veel uit.   Ik dus op die ring...   er waren enkele ongevallen gebeurd en er is de vakantieuittocht sinds vanmiddag.  Ik vraag me af vanwaar iedereen al dat geld haalt om altijd maar op reis te gaan...  Vorig jaar had ik geen centen over om ook maar één weekje er op uit te trekken.  Met een heel klein beetje afgunst volg ik dan ook de vele vanuit Zaventem opstijgende vliegtuigen in de lucht.  Af en toe moet ik hard op de rem drukken, hopelijk kom ik niet terecht in een kettingbotsing of zo.  Plots is het wéér zo ver : iedereen stopt, er wordt volop getoeterd.  Even later zie ik wat er gebeurd is en nog gebeurt!  Een dame waarvan het water blijkbaar tot aan de lippen staat, hurkt achter haar auto op de pechstrook en ...   Tot groot jolijt van de meesten en tot ergernis van enkele anderen.   Gelukkig is het geen winter en ligt er geen ijzel want dan kunnen er gevaarlijke dingen gebeuren, een slippertje is zo gebeurd, of niet soms?

    Op de radio heeft men gelijk : ik doe er meer dan twee en een half uur over om de ring 'te doen'!   En ter hoogte van Affligem tot Wetteren is er ook veel oponthoud.  Rond Gent duiden borden aan dat ik moet vertragen, en dan duurt het tot in Drongen dat je weer 120 mag rijden.  Bij Aalter weeral file, echt niet te doen!  Ik verlang naar huis!

    Thuisgekomen moet ik nog heel de wagen leegmaken, een hele karwei.  Het is intussen duister aan het worden, op de Burg zie ik een tweehonderd tal mensen samenhokken bij een podium.  Voor 'Fakkels en Kruisen'.  Elk jaar gaan honderden mensen in groep rond in de straten van Brugge met ...  fakkels en kruisen natuurlijk...   Toen ik seminarist was 'moesten' we ook mee, ik voldeed met enige tegenzin aan het 'verzoek' van bovenaf want op Goede Vrijdag was de seminariekok vlug klaar met het middagmaal : gekookte eieren met aardappelpuree.  Elk jaar opnieuw honger lijden dus...   ja, op Goede Vrijdag dus.  Een meevaller voor de econoom - een zuinig maar heel sympathieke priester - natuurlijk want eieren en aardappelen kosten geen geld!  Tijdens die tocht door de stad passeerden we telkens vele tientallen restaurants waar mensen smakelijk biefstukken enz. opsmikkelden.  Dit overgoten met wijnen en bieren...   Iedereen vond dit wat 'ongemakkelijk'...   Wij die rammelden van de honger en de restaurantgangers die zich plots realiseerden dat het Goede Vrijdag was en er niet vrolijk van werden dat ze door die hongerige menigte aangestaard werden.  Maar goed, ik heb het telkens overleefd. 

    Fakkel en Kruisen wordt georganiseerd door de 'basisgemeenschappen', verenigingen die opkomen voor de verdrukte en arme mensen.   Heel edel allemaal.  Na een rondgang door de stad komen allen terug op de Burg.  Verschillende sprekers hebben het over de arme en verdrukte mens vandaag.  De bisschop doet ook een woordje.  Van op mijn balkon, van op de eerste rij dus bij wijze van spreken, volg ik het hele gebeuren.  Nadien bezoek ik nog de H. Bloedkapel ,waar de reliek van het Heilig Bloed van Christus ter verering aangeboden wordt.  Er is heel weinig volk in de duistere bovenkapel, stemmige muziek en het duister zorgen voor een passende sfeer.  Bij de reliek is een lid van de Confrerie van het Heilig Bloed aanwezig.

    Zo, Goede Vrijdag is nu voorbij, voor mij was het ook een beetje een kruisweg 'gaan'...   Al die moeite doen om wat te verdienen en allemaal voor niets...  Maar goed, een Ander heeft die Kruisweg niet overleefd...  ik kan het gelukkig nog navertellen!

    03-04-2015 om 23:49 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    24-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boeken zoeken te lande

    Een week geleden belde mij iemand op om boeken te gaan bekijken : 'Massa's en massa's boeken!'  Dat beloofde!   Wanneer ik hem vroeg wat voor boeken hij in huis had, bleef hij me het antwoord schuldig.  'Kom maar gewoon kijken, je zal je ogen niet geloven!'

    Vandaag was het dus zover.  Ik naar een dorpje in de buurt van Eeklo.  Na lang zoeken arriveerde ik op een kleine boerderij.  Onderweg werd de doorgang op de weg voortdurend belemmerd door landbouwers die met hun beerkarren op weg waren naar hun landerijen.   De typische geur...  tja die hindert me niet eigenlijk want ik ben zelf boerenzoon he!  Ik rij het erf op.  Zo'n 'vuil' erf zag ik al vele jaren niet meer : blijkbaar lopen er hier zowat de hele dag koeien over en weer, de hele binnenkoer was herschapen in een enorme modderpoel.  Ik rij zo vlug mogelijk naar de voordeur maar ik moet nu nog enkele meters overbruggen... 

    Ik neem twee plastic zakken uit de auto en doe die rond mijn schoenen, tot aan mijn enkels, hopelijk bereik ik zo zonder veel erg tot aan de voordeur.  Net ben ik uit de auto gestapt en ik hoor enkele zware grendels wegschuiven op de voordeur.  De boer heet me hartelijk welkom en aan de voordeur gekomen laat ik de plastic tassen achter en stap naar binnen.  Het is intussen halftwee geworden, ik ben eigenlijk een halfuurtje te vroeg.  Ze waren net begonnen aan het middagmaal.  Daar ik enkel wat vuile kookpotten op tafel zie staan en helemaal niets ruik, besluit ik dat het eten hier niet veel om het lijf heeft, niet veel soeps is.  Er is inderdaad geen soep.  Ik zeg dat ik net van tafel kom, om in geen affronten te vallen moest ik het eten niet lusten. 

    De twee beginnen dus te eten.  Midden op tafel staat een grote pot gekookte prei (denk ik...), zonder enige saus en reukloos.  Merkwaardig!  Op het aanrecht zie ik een lege plastic zak, het zijn dus opgewarmde groenten uit de diepvries.  Op een groot vuil bord ligt een berg spek, in dikke sneden. Ook reukloos.  Tenslotte een grote kom kleverige rijst, dampend maar zonder geur.   De man schept een groot soepbord vol met rijst, prei en lappen spek en begint luidsmakkend te eten.   Zijn vrouw wil of mag niet raken aan het spek.  Ze zit rond te kijken, staat recht en begeeft zich naar het vensterkozijn.  Daar staat een groot blik zonder etiket, ik schat dat er één kilo eten in zit.  De vrouw pakt uit een lade een roestige blikopener en met veel gekreun en gehijg krijgt ze dat blik open, en gooit heel de inhoud in een stenen soepkom. Lekker!  Dat belooft!  De kom gaat de microgolfoven in.  Makkelijk toch?

    Intussen vraagt ze wat ik wil drinken.  Mijn maag 'keert' al bij het aanzicht op dat eten... en nu wil ze ergen drank te voorschijn toveren...   Ze brengt een geneverfles, de hals ziet er kleverig en vies uit, ik zie voor mijn ogen al hoe ze tien maal per dag met hun 'tote' (mond dus) aan de fles zitten te ...    Whalgelijk dus maar vluchten kan niet meer!  Ik zei A en moet nu B zeggen!   Een vuil druppelglas wordt voor vier vijfden gevuld en ik bedenk al een manier om het goedje ergens in een bloembak te kieperen, maar er zijn geen bloemen hier...  Ik besluit om door de 'zure appel' te bijten en drink het glaasje in één teug uit, niet te drinken...  Op de fles hangt geen etiket, vreemd...  De boerin vult mijn glas onmiddellijk opnieuw!  Mij krijgen ze géén derde keer want ik besluit om het tweede glaasje pas door mijn keelgat te gieten op het ogenblik dat ik het huis verlaat...

    De vrouw gaat terug zitten en kijkt naar haar smekkende man.  Zou ze niet van het vlees mogen eten misschien?   Intussen heeft de microgolfoven zijn werk gedaan en triomfantelijk ploft ze de kom op tafel, ze vloekt want ze heeft haar handen verbrand aan het hete goedje.  Die troep is rood en wit...  een soort pasta dus.  Wat een rotzooi, maar blijkbaar is het superlekker, want de boerin lepelt smakelijk héél die kom naar binnen.  Af en toe zit ze met haar vork in de preipot, bwah!   Ik kan mijn ogen niet geloven...  boeren die zo'n troep eten.  Zelf ben ik dus boerenzoon en ik herinner me dat we heel lekker eten op tafel kregen : de meeste dagen zelfgemaakte soep met heerlijke groenten, een lekkere biefstuk, lekkere aardappelen en superlekkere groenten uit de eigen tuin.  Eigen kweek! 

    De man 'boert' enkele keren, het 'heeft hem gesmaakt'.  Tijdens het eten brabbelen hij en zijn vrouw de hele tijd door, een soort naar dialect.  Zowat onverstaanbaar, dat Maldegems...  En ze doen geen enkele moeite om ABN te spreken, net als vele Antwerpenaars.   De helft van dat gebrabbel is onverstaanbaar maar om geen ongenoegen op te wekken knik ik maar alsof ik alles begrijp en ik hun redenering kan volgen.  Het gaat over de beerproblematiek.  Over een buur die een ferme boete kreeg omdat hij twee dagen te vroeg beer begon 'uit te voeren' op zijn grond.  Over satelieten en helikopters die de hele dag door over de streek vliegen om te kijken of de boeren geen overtredingen begaan...  'Het is geen leven meer!'  Ze spreken ook over de geurhinder voor de omwonenden.  Elke dag wordt de politie opgebeld omdat er te veel geurhinder zou zijn.  Of de buren kijken toe of de beer op een correcte manier wordt 'uitgestrooid'.  Tja, in de stad hebben we natuurlijk niet veel hinder van dergelijke geurtjes, al is er soms wel eens geuroverlast, afkomstig van de stadsriolen.   En dan is er vlakbij mijn winkel ook regelmatig geurhinder.  Voorbijgangers vragen me vaak om aan een bepaalde buurman in de galerij te vragen om zijn deur dicht te houden, omdat er een kwalijke geur hangt...  Maar dat is natuurlijk een zaak van de dienst volksgezondheid van de stad Brugge...

    De boer heeft toch nog wat honger of dorst, hij plaatst namelijk een grote soepkom in de microgolf.  Blijkbaar gevuld met water.  Dan neemt hij een zakje soeppoeder en giet die in het water.  En daarna slurpt hij heel die tas poedersoep op.  De vrouw kijkt verlekkert toe maar kan geen woord meer uitbrengen na die schranspartij.  

    Man en vrouw hebben allebei een 'lui' oog, zo'n oog dat zijn eigen gangetje gaat...  Ietwat verstopt achter dikke vettige brillenglazen.  De boer staat op en geeft me een paar hoge laarzen zodat ik zonder veel gespetter de stallen bereik.  Op een plankenzolder liggen massa's boeken.  Geteisterd door de tand des tijds, om het zachtjes uit te drukken...  Meestal scheefgetrokken door de 'wakte', vaak beschadigd door muizengeknabbel - of zitten er hier ratten?  Uit beleefdheid probeer ik met een stuk 'pannenlat' de boeken wat om te draaien om te zien welke boeken hier liggen.  De boer vraagt me wat ik vind van die boel, wat ik er voor wil betalen.  Ik zeg hem dat ik niet veel kan doen met die boeken (ik denk : 'rotzooi') en dat ze niet echt verkoopbaar zijn.  Toch vraagt hij me adressen van mensen die misschien wél interesse kunnen hebben.  Ik wil echter niemand laten lastigvallen want niemand kan zoiets nog verkopen.

    Ze hebben me dus weer goed liggen gehad!

    En in welk dorpje ik precies te gast was?  Over het dialect van dat dorp werd een dik boek geschreven.  Volgens mij is het één van de meest onverstaanbare dialecten die er bestaan.  Het gaat hier om Kleit.  De lezer weze dus verwittigd!!!

    24-03-2015 om 22:54 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    08-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bomalarm op de Grote Markt

    Zaterdag hoorde ik mensen roepen in de galerij.  Ik liep naar buiten en hoorde dat er een heel serieus bomalarm was in de buurt.  Wat me niet vrolijk maakte want ik wilde nog boodschappen doen om in de loop van de avond niet van de honger om te komen...   Het was tegen 18u en ik trok mijn stoute schoenen aan en verliet de winkelgalerij via de Burg.  Daar stonden heel wat politiecombi's en andere auto's, wellicht ook van de politie of zo.  Maar échte agenten zag ik niet onmiddellijk.

    Om zeker aan eten te geraken besloot ik friet met ... te halen op de Grote Markt.  Lekker dichtbij en gezien de 'dreiging' dus haalbaar.   Op de Grote Markt zag ik een paar tientallen agenten maar ik bespeurde geen paniek.   Ik dus naar dat frietenkot.  Twee allochtonen vroegen me wat ik wou, ik stond als enige aan dat kot want door dat alarm waren de meeste mensen in de restaurants op de Markt gaan schuilen.  Een goede zaak dus voor de horeca!  Zonder te ronselen je restaurant zien vollopen.  De frietverkopers spraken niet echt vloeiend Nederlands, en de frieten roken niet echt super maar ja, als je honger hebt...

    Ik neem de nogal prijzige frieten mee en kan nog net de Breidelstraat in voor ze héél de boel afsluiten met van dat blauw-wit politielint.   Nu is de politie zenuwachtig geworden, ik snap nog steeds niet waarom.  Ik blijf nog wat staan kijken en een politieagente geeft me een por en vraagt waarom ik blijf stilstaan.    Ik zeg haar dat ik daarnet iets over 'ontploffen' had gehoord vlakbij mijn winkel.  De dame had plotseling wél oor naar mijn woorden.  'Zeg op!', snauwt ze me toe en ik : 'Oeioei ik kan je enkel vertellen dat ik deze namiddag de musketier in de galerij naar een voorbijganger hoorde roepen : 'Als die krantenartikels hier niet vlug verdwijnen van de ruiten zal ik ontploffen!'  

    Tja, die man ijlt zo vaak he, en toen stond ik er niet verder bij stil.  De agente 'schoot' in een lach en duwde me richting Burg.    

    08-03-2015 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    02-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schermutseling in galerij Ter Steeghere : de musketier weet van geen stoppen!

    Donkere wolken boven Brugge deze morgen...  Een somber voorteken voor de komende dag?  

    In 1127, op deze zelfde 2 maart, werd graaf Karel de Goede vermoord in de Sint-Donaaskerk, op enkele tientallen meters van mijn woonst op de Burg.   Belaagd door enkele schooiers, ellendige schavuiten.  Bedelaars die om een aalmoes kwamen vragen, ronselaars dus!

    Vandaag is het mijn verjaardag, 44 jaartjes geleden kwam ik ter wereld in het mooie Veurne, in het 'moederhuis'.  Nu, 44 jaar later dus, woon ik in het nog mooiere Brugge.  Een droomstad.  Intussen nadert het de middag, buiten is het mooi weer geworden.  Ik slaak een zucht van verlichting want mijn tijd is nog niet gekomen.  In tegenstelling tot de Zalige Karel de Goede zal ik deze dag overleven!

    Maar dan gebeurt er iets vreselijks!  Eén minuut nadat twee Franse klanten mijn winkel hebben verlaten, hoor ik de musketier - die twee winkels verder 'zijn brood probeert te verdienen' door mensen lastig te vallen - hen aanspreken eerst in het Engels en dan in het Frans.   Hij kust de hand van de vrouw, een onhebbelijke gewoonte van hem, en bezorgt haar hierdoor misschien een vieze ziekte.  Dan roept hij ze gemaakt vriendelijk naar binnen.  Ik steiger want ik ben zijn manier van 'werken' kotsbeu!  Elke voorbijganger wordt door hem lastiggevallen.   Vroeger ontzag hij nog enigszins mijn klanten maar nu lijkt het of dat hij perse mijn klanten extra hard lastig valt.   Het feit dat hij zijn 'klanten' lastig valt en oplicht (verkoop van een waardeloos produkt, niet zelden zonder gebruik van dwang), is natuurlijk in de eerste plaats het probleem van zijn klant.  Die moet maar uitkijken en niet in de 'tourist trap' lopen!  Maar als het mijn eigen klanten betreft liggen de zaken enigszins anders natuurlijk!

    Een discussie voeren met die 'man' is onmogelijk, misschien omdat hij gek is, zoals zoveel mensen beweren.  Ik weet het niet want ik ben geen zielenknijper.  Omdat de nozem altijd wegloopt als je hem wil spreken, zie ik nu een kans om het woord tot hem te richten.  Zijn deur staat immers nog open, veel openheid voor iemand die normaal gezien onmiddellijk zijn deur op slot doet zodra hij een 'klant' in zijn web gelokt heeft.  Ik bedenk de vele beledigingen die hij me de laatste dagen naar het hoofd slingerde.  Precies een gek, hij projecteert gewoon zijn eigen onhebbelijkheden op mij.  Onhebbelijkheden zeg nu, maar...   méér en zwaardere verwijten kan je niet naar je hoofd geslingerd krijgen.  Ik zal hem dus meteen wat toelichting vragen...

    Ik poseer me in het gat van zijn deur, hij valt mijn klanten werkelijk lastig!  Hij heeft ze tegen de muur gezet : letterlijk maar erger nog : figuurlijk!    Ik vraag hem om het personeel van de collega's met rust te laten : hij stalkt hen al maanden en valt hen lastig.  dit moet gedaan zijn!   Ook jaagt hij de klanten van mij en mijn buren weg door uitlatingen zoals :  'Je moet daar niet eten, ze verdienen al genoeg.  Let maar op, het eten is er niet lekker!   Alles wat daar verkocht is, is vals!  Veel te duur allemaal!'  enz. enz.  Hoog tijd dus om hem - voor de honderdste (?) keer - te vragen om eindelijk de mensen met rust te laten!   

    In heel de binnenstad is het verboden om te ronselen, je mag dus de mensen niet aanspreken om je 'waren' aan te prijzen.  Op ronselen in Brugge staan zware sancties.  Maar in onze galerij kan ronselen blijkbaar weg, dan is de galerij 'privegebied'.  Maar roken mag niet want dan is de galerij een 'openbare' ruimte!!!   Twee maten en twee gewichten dus!  In het huishoudelijk reglement van de galerij staat bovendien dat ronselen verboden is, maar dit geldt blijkbaar niet voor de musketier.  Tot op vandaag. 

    De musketier lijkt heel geagiteerd wanneer ik dus kom aandringen om mijn klanten met rust te laten.   De man kijkt me met een gekke uitdrukking 'nietsbegrijpend' aan en 'zet zijn onschuldigste gezicht op'.  Je zou hem vijf frank of 20 eurocent geven...   Even later rolt zijn vuile smerige vettige musketiershoed op de grond...   Daarna wordt er wat aan zijn kostuum getrokken en aan mijn kleren gerukt...  Mijn klanten nemen ijlings de benen nadat ze me 'bonne chance' toe roepen.  De musketier struikelt wat en trapt een waardeloos kadertje kapot.  Eigen schuld want hij alles uitgelokt!

    Wat later komt een politiepatrouille, de zoveelste dit jaar...  Iedereen is de musketier kotsbeu en wil dat hij eindelijk de voorbijgangers met rust laat na 25 jaar straattereur!   Benieuwd wie eindelijk zijn verantwoordelijkheid zal opnemen en een einde maken aan deze stadskanker...






    02-03-2015 om 22:42 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    24-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over échte en andere varkens...

    Deze namiddag wandelde ik me - van geen kwaad bewust zoals altijd - door het galerijtje waar ik mijn winkel heb.  Deze morgen was ik even in Antwerpen geweest, ik reed oa door Borgorokko, dat wellicht een deelgemeente is van Antwerpen.  En Antwerpenaren - of in dit geval Borgorokkers of zo... - zijn heel creatief (of misschien juist helemaal niet???) in het bedenken van de naam voor hun café : 'De nieuwe muggen'!!!  Wat bedoelen ze daarmee in hemelsnaam???  Op wie doelen ze, welk doelpubliek hebben ze of welk publiek net niet???   Voor mij nu nog een vraag, voor anderen misschien al een weet.

    Ook in Brugge hebben we last van sommige nozems met dierenmanieren.  En ik noem de ambetantste nozem hier dan niet zozeer een/de Brugse Mugge, nee het individu waar ik het hier heb heeft effenaf échte varkensstreken...   Met dien verstande dat een 'normaal' varken 'een zeker niveau' heeft, maar dit exemplaar niet...  Dit exemplaar volhardt in de boosheid, hij valt agressief àlle toeristen aan, àlle voorbijgangers...  Wie een sigaretje durft roken wekt in hem een baarlijke duivel!  Zeker als het een vrouw is, die kan hij makkelijk terroriseren!!!   Slechts enkele mensen laat hij met rust : politiemensen in uniform en struisgebouwde mans- en vrouwspersonen.  Wanneer de politie 'in burger' passeert zijn ze ook de klos!

    Maar laten we het nu over échte varkens hebben.  Héél speciale dieren, toen ik klein was heb ik er massa's gezien op de boerderij.  Lieve kleine roze wezentjes die ongelooflijk hard kunnen schreeuwen...  Heel grappige en lieve diertjes ook.  Ik vond het jammer dat die knorpotjes zo vlug groeiden en dan verkocht werden aan een varkenshandelaar om de arme drommels naar de slachtbank te leiden...

    Een heel leuk boek over varkens is 'Het alomtegenwoordige varken' (een naam die heel toepasselijk zou zijn voor de voornoemde nozem).   Je leest er ondermeer dat men in de late middeleeuwen verplicht was om muurtjes te plaatsen rond de kerkhoven want varkens liepen zo maar los over het erf en in de straten van het dorp.  Het waren dus scharrelvarkens in de letterlijke zin van het woord...  Bij ons thuis liepen de zwijnen ook vrij rond in de grote boomgaard en in de uitgestrekte weiden achter de hoeve.  Varkens zijn duidelijk alleseters : ze zijn niet enkel tuk op gras en onkruid, maar zijn ook niet vies van ... een 'stukje vlees'.   Jawel ze wroetten de lijken uit de grond om alles smakelijk op te vreten...   In mijnen tijd stak mijn vader - onder on?menselijk? schreeuwend protest - ijzerdraadjes dwars door de snuit van de varkens.  Zo werd voorkomen dat de varkens alle grasvodden loswoelden en zo de weiden kapot maakten.  Wanneer ze begonnen te wroeten voelden ze immers die ijzerdraden in hun snuit duwen...

    Dat varkens luid kunnen 'schreeuwen' staat buiten kijf : ze kunnen méér decibels produceren dan een Concorde!  Ik heb het vaak met eigen oren gehoord : wanneer het etenstijd was begonnen die beesten enorm van 'hun tak te maken'!  Dan moest je lopen en koersen om de dikkerds hun zin te geven.  Het is dan ook niet te verwonderen dat meer dan zestig procent van de varkenshouders aan lichte tot zware gehoorsbeschadiging lijden.

    Het dikste varken ooit woog 1499 kilootjes.  Dit varken was 'made in Taiwan', geen nep maar toch zeker ferm geforceerd.  Het groeide op in een kamer met airco en een stereoinstallatie...  Het oudste varken werd 27 jaar.  Het vruchtbaarste varken mocht zich in 1987 de trotse mama noemen van niet minder dan 372 nakomelingen.  Ze deed er 6 jaar over. 

    Over de hele wereld zijn bijna een miljard zwijnen en zo'n 300 varkensrassen.  De verschillen ontstonden eigenlijk door nationale selectie en door doelgerichte fokkerij.  Eén soort zorgt voor heel wat hoofdbrekens, ze weten niet waar het vandaan komt en hoe het zich kon ontwikkelen tot zo'n ondier...   Het is een plaag voor vele Bruggelingen en toeristen...

    24-02-2015 om 23:17 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    14-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een triestige begrafenis in Oostkamp : afscheid van een jonge vader

    Een speciale dag voor geliefden...     niet dus in Oostkamp vandaag, alhoewel er veel over liefde zal getuigd worden. Terwijl ene oude voetballegende 'Rik Coppens' met veel poeha werd begraven in de kathedraal van Antwerpen werd begraven, een stokoude legende, vergane glorie...  werd vanmorgen te Oostkamp afscheid genomen van een jonge vader van 37 jaar.  Een liefhebbende hartelijke echtgenoot en liefdevolle vader van twee dochtertjes.  Schoonzoon van mijn buren van de koffieshop in galerij Ter Steeghere. 

    Soberheid.  Weinig mensen in overdreven chique kostuum, er was immers geen enkele reden tot vreugde of feesten.   Geen klokkengelui, wat ik wel jammer vond, want 'wenende' klokken - heel traag luidende klokken dus - horen wel thuis in een rouwsituatie.  De begrafenis was om halfelf maar om tien uur stonden al een paar honderd man buiten de kerk te wachten om te familie van Stefaan te begroeten.   Wat ik wel verwacht had : een jonge man met veel vrienden en kennissen, een man die nog een héél leven voor zich had, met nog zoveel plannen voor zijn lieve vrouw en kindjes.  Het is niet rechtvaardig! 

    Heel langzaam konden we de kerk binnen, aanschuivend om de familie een woordje van steun te geven.  (Mooie rustige muziek zorgde voor sfeer.)  Eerst de jonge weduwe (wat een woord voor een jonge vrouw van nog geen veertig jaar!), dan wellicht de ouders van Stefaan en de ouders van Tamara (de weduwe van Stefaan).  Deze laatsten, Annie en Rudy, baten sinds meer dan twintig jaar koffieshop 'Ter Steeghere' uit.  Vaak zag ik de dochters en zoon met hun gezinnen langskomen, ik kende de overledene dus betrekkelijk goed.  Iedereen had het heel moeilijk om zich kranig te houden, dit verlies is onnoemelijk zwaar voor iedereen.  En wat konden wij meer doen dan een woord van troost te geven en een stevige handdruk en omarming...  Lange rijen van mensen schoven voorbij, er kwam gewoon geen einde aan.  De kerk die heel ruim is was al vlug volledig gevuld met familie en kennissen, aan de zijkanten en achteraan moesten vele mensen rechtstaan daar er onvoldoende stoelen waren.   Om stipt halfelf klonk een luide bel en de pastoor schreed naar achteren tot bij de kist en begon de uitvaartdienst met mooie troostende woorden.  Daarna werd de kist naar voren gebracht, gevolgd door de familie. 

    Voorbeden, eerste lezing, homilie...  werden naar voor gebracht door familie.  De kindjes van Stefaan, de schoonbroer en schoonzus, de beste vriend, andere vrienden...   behalve de kindjes die natuurlijk (gelukkig maar) nog niet ten volle beseffen wat er gebeurd is, hebben het heel moeilijk om te praten, zeker als ze de naam van Stefaan uitspreken.   Iedereen in de kerk leeft heel diep mee en velen wenen want het verdriet is imens.  Niemand kan aanvaarden hoe zoiets kan gebeuren, niemand blijft onbewogen bij zoveel leed...

    Heel de dienst mooi weerklinkt er tussen de getuigenissen mooie rustige muziek, ook zachte tonen van het orgel die troost brengen.   Het enige wat enigszins stoort is het ophalen van centen...  voor mijn part mogen ze dat afschaffen want dit verstoort de dienst.  Wat later de offerande.  Ik zie nog enkele collega's uit mijn galerij, heel lief van hen om hun medeleven te komen betuigen.  Ook enkele klanten van de buren.  Op het bidprentje staat een mooie foto van Stefaan.

    De volgende week was voor heel de familie een vakantie gepland, gelukkig maar dat iedereen dan samen zal zijn om elkaar te troosten.  Iedereen...

    14-02-2015 om 20:38 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    09-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Indien ik je dragen kon...

    Indien ik je dragen kon


    Indien ik je dragen kon

    over de diepe grachten

    van je gesukkel en je angsten heen,

    dan droeg ik je,

    uren en dagen lang.


    Indien ik de woorden kende

    om antwoord te geven op je duizend vragen

    over leven, over jezelf,

    over liefhebben en gelukkig worden,

    dan praatte ik met je,

    uren en dagen lang.


    Indien ik vrede in je hart kon planten

    door geduldig te wachten en te hopen

    tot het zaad van vrede in je openbrak,

    dan wachtte ik,

    uren en dagen lang.


    Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart

    aan onmacht, ontevredenheid

    en onverwerkt verdriet,

    dan bleef ik naast je staan,

     uren en dagen lang.


    Maar ik ben niet groter,

    niet sterker dan jij

    en ik weet niet alles

    en ik kan niet zoveel,

    ik ben maar een vriend op je weg,

    al uren en dagen lang.


    En ik kan alleen maar hopen

    dat je dit weet :

    je hoeft nooit alleen te vechten

    of te huilen

    als je een vriend hebt

    voor uren en dagen lang!!!


    09-02-2015 om 22:45 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    29-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Veel overlijdens in Eggewaartskapelle

    Af en toe is er een jaar dat er helemaal geen begrafenissen zijn in mijn geliefde Eggewaartskapelle.  En dat er ook geen oud-Eggewaartskapellenaren overlijden, dus mensen die elders wonen. 

    Maar afgelopen maanden zijn er al een vijftal overleden, zo ook nog eergisteren een verre buurvrouw.  Iemand die dichtbij de hoeve woonde waar ik opgroeide.  Martha Boone, een hele lieve dame, die altijd graag een babbeltje sloeg.  Voor mij heel interessant omdat ik zo telkens weer wat bijleerde over mijn dorpje.  Een vriend houdt me op de hoogte van overlijdens van ex-dorpsgenoten.  Doordat ik in Brugge woon, ontvang ik natuurlijk geen doodsbrieven uit de Westhoek.   En ik vind het telkens bijzonder jammer als ik pas maanden later hoor dat iemand overleed.

    Ik vraag me af hoeveel inwoners er nu nog zijn in Eggewaarts.  Veel komen er niet bij, en af en toe sterft er natuurlijk iemand.  Of wordt iemand haar huis uitgekegeld en verbannen naar de vreemde...  Wellicht schommelt het inwonersaantal nu rond de 150.

    29-01-2015 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    28-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.D'er zit een grote uil OP het stadhuis!

    Ik zeg duidelijk 'OP', op-dat er mij later niemand woorden in mijn mond zou leggen die ik niet gezegd heb...  

    Eergisterenavond hoorde ik een raar geluid : oe-oe-oe...   Een aap?  Dat kan he, want er lopen zoveel apen rond in 't stad en 't stad is toch van iedereen he?   Een buurman met een 'rare hoest'?   Dat kan, maar die hoest al maanden, maar niet op die rare manier...  Een dronkaard misschien, want na middernacht lopen er altijd wel zatlappen over de Burg.  In het donker voelen ze zich superstoer en dan roepen ze regelmatig iedereen wakker...  Heel leuk allemaal!

    Maar dan komt dat gehoest of wat dat kabaal ook wezen mag, pardoes, vanuit mijn schouw...  Ik steek mijn hoofd in het zwarte gat boven mijn open haard en hoor nu inderdaad opnieuw dat geschreeuw, maar nu veel luider.  Ik 'trek' mijn hoofd vlug terug want wie weet welk wild beest ik op mijn nek krijg.  De laatste maanden ben ik immers al herhaaldelijk fysiek aangevallen door een agressief wezen met een pluim op zijn kop (alhoewel... die pluim is onlangs verdwenen...).  En plots, even gauw als dat gekrijs begon, is er plots niets meer te horen.  Op de Burg - het is inmiddels ongeveer 1 uur ('s nachts) - kan je een muis (of rat) horen lopen.  Muisstil dus.

    Gisternacht weer van dat.  Ik ga kijken op het balkon en hoor nu 'oehoe' roepen, van op het dak van de H. Bloedkapel.  Aan het lawaai te horen is er een uil neergestreken op de kapel naast het stadhuis.  Wat later komt het lawaai van op het stadhuis.   Op de Burg loopt nog wat volk : de dronkaards dier er altijd te vinden zijn en andere mensen, iedereen staat stil en staart naar het stadhuis. 

    Misschien is het wel die agressieve uil die een jaar of zo geleden in Sijsele rondfladderde en die de mensen zelf lastigviel?  Vogelvrienden zullen vast wel raad weten met die uil op het stadhuis...

    28-01-2015 om 20:56 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    23-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de grootste zotten lopen vrij rond...

    Dat er héél veel zotten vrij rondlopen is algemeen geweten.   Hopelijk denken jullie nu niet dat het over jullie lezers gaat...  alhoewel enkele lezers mogen zich eigenlijk wel geviseerd voelen.  En dan doel ik op enkele zotten in het wilde Westen van onze provincie, maar ook over eentje pal in het centrum van Brugge én nog over enkele zotten die tussen het wilde Westen en Brugge wonen (rand-gevallen dus)...

    Wat ik meemaakte gebeurde in de Westhoek, in een klein kuststadje.  Een maat van mij liet me enkele dagen geleden weten in zware problemen te zitten.  Problemen met zijn vader vooral.   Een vader die hem wil laten opnemen in een psychiatrische kliniek (een zottekot dus).  Met dat doel stuurt vaderlief héél onverwacht, onaangekondigd dus, een psych naar de woning van zoonlief.  Mijn maat schrikt zich een hoedje en heeft niet meteen door wie hij voor zich ziet staan.  Meer dan enkele zinnen worden er niet gesproken.  Rare ontmoeting dus.

    Een paar dagen later echter vindt hij een briefje in de bus, zo'n document waarin staat dat de postbode langs is geweest met een aangetekende zending.  En dat je de volgende dag vanaf een bepaald uur die aangetekende brief kan ophalen in het postkantoor.  Achteraf blijkt dat er nààst die aangetekende brief ook een andere brief verstuurd werd, via de 'normale' post.   Maar deze laatste is nooit ter plaatse geraakt, en daarmee bedoel ik dat de geadresseerde die brief nooit ontvangen heeft.  Een mysterie...  de postbode deed zijn werk goed...  maar wat gebeurde er nadien he...  een mysterie?  Feit is dat de geadresseerde niet op de hoogte was van de laagte...  van de kuiperijen van vaderlief.

    Maar goed, mijn maat haalt dus die aangetekende brief op de volgende dag en verneemt dat enkele uren voordien in zijn eigen huis een soort rechtszitting zou moeten hebben plaatsgevonden hebben.   Die 'zitting' vond werkelijk plaats en daar mijn maat van toeten noch blazen wist, is hij natuurlijk bij wijze van spreken 'bij verstek' veroordeeld.  Hij heeft zich helemaal niet kunnen verdedigen.  Gevolg : een vonnis.  Mijn maat moest opgenomen worden in een psychatrische instelling.   Paniek natuurlijk want het is geen pretje dat je zot verklaard bent zonder dat je je hebt kunnen verdedigen.  Zot verklaard worden zonder dat je er zelf bij bent, hoe kan dat nu?

    Nog langer in zijn eigen huis blijven was geen optie want daar zou hij stante pede opgepakt kunnen worden.  Dus uitwijken maar naar een familielid die hem heel genegen is.   En dan mij opgebeld, vandaag dus.  Dan samen naar het politiekantoor geweest want intussen bleek dat de politie bij hem was komen aankloppen deze morgen.   Daarom wat inlichtingen inwinnen.  Vlug bleek dat mijn maat niet 'geseind' was, geseind zijn betekent namelijk dat je overal meteen opgepakt wordt als de politie je in de mot krijgt.  Dan naar de politie van het adres van mijn maat gebeld.  Daar vroegen ze om morgenochtend 'langs te komen'.  Zonder verdere uitleg.  Allemaal raar natuurlijk, waarom zo geheimzinnig doen?  Er was toch geen misdaad gebeurd?  Ik stelde mijn maat gerust en we zouden wachten op de tussenkomst van zijn advocaat.

    Ik was nog maar een uurtje thuis of mijn maat belde op.  De politie stond aan de deur van zijn opvangadres en hij moest meegaan.  Hij vroeg me hem te vergezellen omdat hij niet wist wat er zou gebeuren.  Ik me dus vlug terug omgekleed en in vliegende vaart voor de tweede maal vandaag naar het Wilde Westen.  Onderweg hoorde ik dat de politie hem ondertussen meegenomen had naar het politiebureau van een naburige gemeente.  Bij aankomst merkte ik een grote gele ambulance, een politiecombi en een soort landrover, ook met twee dienders.   Mijn maat zat vanachter in die ambulance.  Wat een vertoning!   Ze zouden naar Brugge rijden, naar het psychiatrische ziekenhuis van de Zusters van de Bermhertigheid Jesu, vooral het gekend als 'het zothuis' van Brugge.  Even later dus processie naar Brugge, eerst dien ambulance, dan twee politiemannen met hun 'Landrover' en dan ik in mijn 'blekgele' camionette.  Onderweg passeerden we de parochie waar mijn maat opgroeide, waar ook het huis staat waar die schijnheilige vader het 'heilig boontje speelde' ten aanzien van zijn brave vrouw.  Het arme mens moest eens (alles) weten...

    Dan aankomst in Brugge.  De ambulance van de brandweer van Westkust vlamde het Venetië van het Noorden binnen maar verloor zelf het noorden.  Eerst passeerden we de voorgevel van de kliniek, dan richting stad, een rondje op het rondpunt nabij de 'voorkant van het station'.  Dan langs de spoorweg richting St-Andries.  Dan het domein van de kliniek opgereden, maar 'verkeerd adres' blijkbaar want kort daarna er weer af.  Dan zoeken naar een andere ingang van het domein.  Dan wat rondtoeren op het domein van het St-Lodewijkscollege, dan terug naar de voorgevel van de kliniek.  Daar aangebeld en terug weg.  We moesten aan de 'achterkant' van het domein zijn.  Eens het domein opgereden wat zitten zoeken in de wirwar van kleine straatjes tussen de vele woonpaviljoenen...   Van de Westkust tot Brugge reed de ambulance tergend traag, ik had toen het vermoeden dat de chauffeur per uur betaald werd.  Nu reed hij rondjes en verdacht ik hem er van per km betaald te worden... 

    Maar goed, uiteindelijk zagen we in de verte een lichtje branden...  opflakkerende hoop!

    23-01-2015 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    14-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vrije dag vandaag vol actie!

    Vandaag was een dagje niksen dacht ik.   Maar ja, wat is 'niksen' he.  Een dag helemaal mijn eigen zin doen???   Tja, bij mij zijn àlle dagen zo!  

    Dus gezellig vele tientallen naamgenootjes invoeren en publiceren op internet, hopelijk tot grote vreugde van wie een 'Moenaert' in zijn stamboom heeft.   Dan mijn mailbox wat opkuisen en honderden berichtjes verwijderd.  Onvoorstelbaar hoe ik dagelijks bestookt word met de meest onnozele berichtjes.  Zo krijg ik soms aanbiedingen van dames en heren om voor mij te komen werken...  Precies of ik hier zelf de boel niet kan beredderen...  Zoveel volk komt er écht niet in de winkel, zeker niet nu er een heuse stoorzender ronddwaalt in onze contreien!   Als een échte gendarm bepaalt hij wie wel of niet ongestoord de galerij in komt...  

    Dan een heel speciaal mailtje gekregen van een van de vier zussen van een oud-medesoldaat.   De jongen verongelukte op 1 november 1991, net twee maanden na ons afzwaaien.  Een autoongeluk met tragische gevolgen.  Ik zat toen in het seminarie hier te Brugge en mocht niet naar de begrafenis, stel je voor!!!   Wat een onmenselijke houding van iemand die zich priester heet...   Ik til tot op vandaag heel zwaar aan die weigering!   Ik was dus de enige van ons peleton van weleer die afwezig was.  Ze zullen gedacht hebben : 'En dat leert dan voor priester!'   Maar neen, het was een geval van overmacht of moet ik zeggen on-macht?  Maar goed, ik ben enkele weken later met mijn oude R4 naar het huis van de ouders gereden met een lading strips, tja ik moest toch iets meenemen he.  Het verdriet in het gezin was groot, vijf kleine zussen en broer bleven achter in het grote gezin...   Later bezocht ik trouw elk jaar het graf van die soldatenmaat, ook al was het een héél eindje rijden.  Vandaag hoorde ik dat het graf na 20 jaar verwijderd werd, jammer. 

    In de namiddag een enorm gezaag, even meende ik dat een collega in mijn winkelgalerij, onder mijn appartement, in slaap gevallen was want er liep werkelijk geen kat op straat.  Of was er een nieuwe nachtmerrie geboren?   Een winkelier hier beneden die een of andere nieuwe machine aan het installeren was?   Daagde iemand ons uit?  Wilde iemand de gemoederen hier (nog méér) verhitten?  Maar al gauw ontdekte ik waar dat kabaal vandaan kwam...   Midden op de Burg (plein voor het stadhuis dus) waren twee oranje mannen van 't stad bezig de enorme kerstboom een kopje kleiner te maken.

    Gedaan dus met de leute 's nachts onder de kerstboom.  Tientallen keren zag ik (en hoorde ik vooral) dat er veel plezier gemaakt werd onder de kerstboom en ja, zo hoort het ook he!   Vaak zag ik de kerstboom vrolijk bewegen : van links naar rechts en van rechts naar links...   dit doordat er jong volk in de boom klauterde en de veerkracht van de dennenboom wilde beproeven.  Aanvankelijk schreef ik dat shaken van die boom toe aan een plaatselijk rukwindje of zo...  Grappig ook dat het shaken telkens stopte als een patrouillewagen van de politie het plein opreed...  Eens de combi weg van het plein, was het telkens weer dolle pret. 

    Hoe ze die enorme boom uit haar lijden hielpen?  Met een kraan hielden ze de top stevig vast en een oranje mannetje zaagde de stam door op een meter hoogte.  Met een klein zaagmachine.  Dan een duwtje met de kraan en de boom stortte krakend neer.  Heel wat toeschouwers die druk selfies maakten, soms om gevaar om onder de boom terecht te komen.  Eens de boom geveld was verliep het opruimen heel vlug : alle takken werden losgezaagd, de zware stronk in stukken gezaagd en de rest van de stronk uit de kasseigrond getrokken.  Alles mooi opgeladen en wegwezen.  Ik zal de boom missen!  En heel wat jongegasten ook vermoed ik, maar die vinden wel een nieuwe stek, in de parken staat het vol bomen of niet soms?

    14-01-2015 om 01:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    07-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.slecht imago van allochtonen...

    Tja hoe komt dat he...  Vandaag hoor ik dat massa's jongeren zonder enig diploma de school verlaten, ik veronderstel dus dat ze bij het schoolverlaten dan 18 jaar zijn op zijn minste, daar er 'leer-plicht' (leer-recht ook!) is tot 18...   Maar als ze op hun 18e nog geen diploma hebben van lager onderwijs?   Dan schort er toch iets...   Wie in ons luilekkerlandje woont moet zich aanpassen, ook de tweede, derde, vierde, ... generatie.  Geen enkel excuus om je taal niet te kennen als je hier woont vanaf je geboorte.  Daarmee bedoel ik dat elke jongere zich moet scholen om later als volwassene voldoende sterk te staan in de samenleving.  Om goed werk te vinden enz.   En minderbegaafdheid of dergelijke mogen geen reden zijn om je 'botten te vegen' aan de mensen die zich dag in dag uit wijden aan de opvoeding van kinderen op school.   Ik ken verschillende volwassenen die weinig capaciteiten hadden om te studeren maar door het zoeken naar een goede leerrichting in een goede school, het ver geschopt hebben. 

    Ook uit de teksten van liedjes van bepaalde allochtonen...  goeie muziek, maar die tekst...   compleet verkeerde zinsbouw (en ik heb heus geen probleem met wat 'dichterlijke vrijheden' he) en vooral : compleet onverstaanbaar gewauwel, vaak een mix van Antwerps (?) en andere...  Een goed begin ware zoals vele Vlaamse 'zangers' tegenwoordig doen : playbacken of proberen de liedjes van anderen na te zingen (en daarbij hopelijk wat letten op een duidelijke uitspraak...).

    Zo tijd dus om dat imago op te schroeven!

    07-01-2015 om 00:00 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)
    06-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Help de kip!

    Is een nieuwe organisatie die kippen in een levensbedreigende situatie wil redden.  Niet te verwarren met 'Red de kip'!   

    Een dame klust na haar dagtaak nog wat bij, ze richtte een heus kippenasielcentrum op.  Ouwe kippen die er niet meer in slagen elke dag een lekker eitje te leggen dreigen een kopje kleiner gemaakt te worden.  Wat enigszins te begrijpen valt, een kippenleggerij is geen pension voor oude kippetjes!  Maar de kippetjes moeten niet langer vrezen voor hun leven als ze wat minder gaan presteren, deze dame wil ze allemaal opvangen.

    De aftandse kippen arriveren zonder pluimen in het asiel.  Door lekker te eten en een stapje in de buitenwereld te doen worden ze weer helemaal de oude.  Ze worden tot en met vertroeteld, zo krijgen ze een mooi kleurrijk jasje als ze het wat koud krijgen.  Ik zie het al voor mij, straks krijgen ze ook 'botten' om door het slijk te ploeteren en een Louis Vuitton saccocheke om mee te pronken, m'as tu vu?

    Een opvangs- en doorgaanscentrum moet dit worden, mss later ook dagopvang voor diertjes waarvan de baasjes overdag moeten werken?  Met een mooie bestelwagen worden de kippen opgehaald.  Er is opvang mogelijk voor 80 van die mormels.  Of ze daarmee àlle kippen kan redden?  Ik betwijfel het.

    En doel is om de kippen te laten adopteren, een nieuwe (definitieve!) thuis te geven, ze in de watten te leggen tot het einde van hun dagen.  En eigenlijk denk ik dat dat einde soms heel vlakbij zal zijn, als je een feestje wil houden kan je gewoon een tiental kippen adopteren met de belofte er 'levenslang' goed voor te zorgen...

    En misschien kan de dame beter eens naar Brugge komen, daar lopen nogal wat rare kiekens vrij en doelloos rond op straat.  Eentje vooral springt in het oog : een supergek kieken met nog één vuile zwarte pluim op zijn kop...  Als die geen speciale opvang nodig heeft dan weet ik het niet meer!

    06-01-2015 om 12:23 geschreven door Lieven Moenaert  


    >> Reageer (0)



    Archief per week
  • 16/05-22/05 2022
  • 09/05-15/05 2022
  • 22/11-28/11 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 13/04-19/04 2020
  • 06/04-12/04 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 24/06-30/06 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 09/07-15/07 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 05/06-11/06 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 15/09-21/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 11/02-17/02 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 14/01-20/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 17/09-23/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 20/08-26/08 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 16/07-22/07 2012
  • 09/07-15/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 27/12-02/01 2011
  • 12/07-18/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010

    Foto

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.



    Categorieën

    Zoeken in blog




    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs