Het gaat goed met me, Dank je Natuurlijk niet altijd, maar ik heb mensen die me begrijpen en daaraan kan ik m'n verhaal kwijt.
Ik ben gelukkiger en voel me in het leven terug thuis geluk komt wanneer je beseft wat je hebt en vergeet wat je wil Iedereen draagt zijn kruis
Er zijn er altijd slechter af als wij Besef dat jij het beter hebt en wees blij. Besef dat alleen jij jezelf beter kan maken en hang niet af van een ander Want die is niet verantwoordelijk voor hoe jij je voelt Maar omring je alsjeblief wel met iemand die het goed bedoelt.
Je bent niet alleen met je verdriet Er is altijd iemand die om je geeft vergeet dat niet.
We weten allemaal dat de pijn zal minderen Misschien zelfs overgaat Tot dan hoop ik dat ik jullie kan steunen met gedichten Goedbedoelde hulp komt nooit te laat
We kunnen de klok niet terugdraaien We kunnen alleen vooruit Bekijk het positief, want hoe beangstigend de toekomst ook is en al voel je je soms heel klein. Het zal nooit meer als het verleden zijn.
Ik liep eens in het bos. En in het bos stond een boom. De boom was kaal, want het was winter.
Sommige takken waren gescheurd en gebroken, andere reikten hoog naar de hemel.
Daar stond hij fier. De boom gaf me een boodschap. Hij zei; KIJK NAAR MIJ Al heeft het leven mij pijn gedaan, toch groei ik door, want ik wil leven!
Mijn takken zijn geknakt, maar in het voorjaar zullen er weer nieuwe groeien, want ik wil leven!
Toen ik in het voorjaar weer terug kwam in het bos. Zag ik de boom. Hij was prachtig en trots. Vol met nieuwe takken en bladeren, fier rechtop.
Nu zag je niet meer zijn gebroken takken, want hij leefde en groeide in volle glorie. Hij genoot weer van het leven om zich heen, en liet de vogels eten van zijn vruchten.
Ik besefte me toen dat ik net zo kon zijn als deze boom, want ik wil leven net als hij.
Deze boom heeft me heel veel kracht gegeven, ik hoop dat je ooit je eigen boom vindt. De natuur heeft vele geheimen, maar als je er voor open staat , zal ze het aan je onthullen
Waarom moest iemand mij zon pijn doen Mijn leven een hel maken Mijn verdriet en angst steeds groter maken Mij bedreigen met de dood Boven mij staan. Maar nu is het afgelopen, Ik ben niet meer bang, Ik heb geen pijn meer En ik leef gelukkig En bovendien sta ik nu boven hem!!
Mijn lichaam is door mijn vader gebruikt Zijn lucht die ik nog steeds in mijn neus ruik Mijn ziel is door zijn woorden bekrast Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk verkracht Starend in mijn spiegelbeeld zie ik een traan Ik word zo kwaad als ik mezelf zo zie staan "Kom op, jeanet laat je niet kisten" echt overtuigend klinkt het niet Op dit moment is heel mijn lijf overdonderd van verdriet Controle houden door mezelf pijn te doen Dan kan ik mijn tranen beheersen, dan denk ik even niet meer aan toen Ja, dat is mezelf belazeren net zoals; Hoofdstuk uit, en er niet meer over praten En ik maar denken dat ik het op die manier achter me kon laten Moe gevochten huil ik tranen zonder troost Gevangen in mijn zelf gemaakte HEL Raak ik steeds verder heen, dat ik soms de dagen aftel Verdomme, wat heeft het voor zin Iedere dag weer vechten tegen de herinnering Dag en nacht beleef ik het voor de zoveelste keer Mijn gedachte blijven achter in die tijd, normaal denken lukt soms niet meer Ik leef in het verleden met mijn geest Ik hoor iemand zeggen;"
De herinneringen zijn van vroeger dat is geweest
Er zijn dingen gebeurt die nooit hadden mogen gebeuren
Het is verschrikkelijk maar laat het niet je hele leven besmeuren"
Sterk moet ik in mijn schoenen staan Verdriet en pijn mag mij niet verslaan Vechtend tegen de angst en eenzaamheid Vechtend voor en tegen de genegenheid Zwak zijn kwam bij mij niet voor Dus ging ik iedere keer maar door Ik voel een traan van machteloosheid Mijn hoofd in constante tweestrijd
Het slaan tegen de muren Het staren uit het raam vele uren Door pillen niet meer helder denken Zodat ik geen aandacht aan het verleden hoeft te schenken De slaap uit mijn ogen wrijven Zodat ik er ook 's nachts bij kan blijven Het dichthouden van deuren Laat het alsjeblieft niet opnieuw gebeuren De angst om het weer te beleven Je zou de moed op willen geven
Ik heb het niet makkelijk vandaag Te beseffen dat ik mezelf kapot maak Mijn energie is totaal op Mijn lichaam zegt nu STOP Dit is het moeilijkste van zwak zijn Van buiten groot, maar o zo klein Toe te geven dat ik op ben van binnen Maakt mij soms buiten zinnen Het maakt mij zo radeloos Alles verloren waar ik voor koos
Van binnen ongelukkig, van binnen brand de pijn Omdat ik niet ben wie ik eigenlijk wil zijn Ik ben gewoon een bang klein kind Met angsten die men niet normaal vind
Als ik je zou vertellen wat er in me omgaat zou je dan nog van mij houden ?
Als ik de deur naar mijn diepste innerlijk voor je zou openzetten zodat je naar binnen zou kunnen kijken, zou je dan schrikken ? of, erger, lachen me niet geloven.
Als je wist dat ik als de dood ben voor mijn moeder, niet meer in god kan geloven. Zou je dan anders over me gaan denken?
Als het donker is, malen er allerlei angsten door mijn hoofd die s`ochtends heel dwaas lijken. Misschien zou jij ze voorgoed op de vlucht kunnen jagen, als je wist wat voor een angsten het waren.
Als ik zo met jou over mijn gevoelens zou praten, neem ik een risico. Het risico dat wat ik je vertel gaat gebruiken om mij te kwetsen, te vernederen en onze liefde zou vernietigen. Maar naast dit risico is er ook de kans dat wat ik jou vertel ons dichter bij elkaar brengt, omdat onze liefde is gebaseerd op vertrouwen en begrip en werkelijkheid.
Dit gedicht gaat over iemand die een relatie heeft, en bang is voor de reactie, die hij of zij zou geven als hij of zij zou horen wat er vroeger is gebeurd.
Enigszins magisch verhaal hoe Tara haar nichtje Anna in stukjes en beetjes vertelt wat haar vader met haar doet. Ertussendoor speelt het verhaal van de grindewallen (een soort walvissen) die op de kust stranden. Vanaf dertien jaar.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:boeken over misbruik Tags:boeken over misbruik
Mocht het mij eens niet goed gaan, dan hoef ik mijn boek maar te lezen en weet ik weer wat ik ben ...
Ik schrijf omdat ik wil schrijven dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn en zal ik schrijven - met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden, en met rode oren en rode wangen; ik ben gelukkig.
Als ik daarna ooit nog twijfel en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij of zelfs reddeloos verloren, kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben: gelukkig.
Elk kind zou een engel moeten hebben die waakt, Er is toch zoveel misbruik en geweld, Teveel mensen zijn geestelijk mismaakt, Door iemand die hen soms jarenlang kwelt, Elk kind dat misbruikt wordt is er een te veel, We zouden hen beter moeten behoeden, Levenslang, slachtoffer dat is hun deel, En er zijn meer daders dan wij vermoeden.
We hebben allemaal te weinig tijd we denken dat er heel wat is veranderd, maar dicht bij ons verliest een kind de strijd gehoorzaam aan de leugens van een ander. Een leven zonder dwang en zonder pijn voor velen onder ons slechts een droom. Het zonlicht kan behoorlijk duister zijn voor wie niet bij de juiste mensen woont. We hebben niets gezien, we hebben niets gehoord. Maar aan de overkant wordt een kinderdroom vermoord. Vergeef ons dat er niemand voor je was. Vergeef ons dat er niemand heeft geluisterd. Ik hoop dat je van wantrouwen genas, dat je wat licht mocht vinden in het duister. Je hebt een eigen stem, dus schreeuw het luid, het is tijd dat je van onmacht wordt verlost, want zwijgen helpt je ook geen stap vooruit, we weten goed dat het veel moeite kost. We hebben niets gezien, we hebben niets gehoord. Maar aan de overkant wordt een kinderdroom vermoord. Zie ons hier staan, schippers aan de wal, machteloos tegen oneerlijkheid.
Je gelooft het niet je begrijpt het niet het menselijk verstand zakt in elkaar. Je aanvaardt het niet woede en verdriet je wordt opstandig en je vergaat van haat. Dat kan toch niet het lot zijn van een kind zonder meer. Er moet toch wel een God zijn die dit onrecht niet meer neemt. Hoe vertel je dan aan je eigen kind hoe een mens z'n evenbeeld niet kent. Zo onwezenlijk 't wordt steeds moeilijker te zeggen dat de Duivel niet bestaat. De onschuld van de kind'ren daar raak je toch niet aan. Als ik het kon verhind'ren zou ik op de bres gaan staan. Ik schreeuw voor alle kind'ren dat ze kind'ren mogen zijn, en dat de grote mensen 'mensen' mogen zijn. ... en dat de grote mensen 'mensen' mogen zijn.
How come how long-(baby face & Stevie Wonder)There was a girl I used to know She was oh so beautiful But shes not here anymore She had a college degree Smart as anyone could be She had so much to live for But she fell in love With the wrong kinda man He abused her love and treated her so bad There was not enough education in her world That could save the life of this little girl
How come, how long Its not right, its so wrong Do we let it just go on Turn our backs and carry on Wake up, for its too late Right now, we cant wait She wont have a second try Open up your hearts As well as your eyes
She tried to give a cry for help She even blamed things on herself But no one came to her aid Nothing was wrong as far as we could tell Thats what wed like to tell ourselves But no, it wasnt that way So she fell in love With the wrong kinda man And she paid with her life For loving that man So we cannot ignore We must look for the signs And maybe next time We might save somebodys life
Hook
I on occasion met that guy He stirred up bad feelings deep inside Something about him wasnt right The way he proves himself a man By beatin his woman with his hands Oh I wish shed seen the light How can someone like that Call himself a man In reality hes far more less than that And we cannot ignore Whenever we see the signs cause any kinda of abuse God knows isnt right
Ze schrikt 's nachts nog zelden wakker Overdag is ze goed geluimd Het eten wil haar weer smaken Ze is vrolijk en opgeruimd De toekomst ligt weer open Het leven in volle gang Want we moeten toch altijd verder Toch is ze soms nog bang Het is niet dat ze 'r elke dag nog aan denkt Het is allang achter de rug Maar soms gebeurt er opeens Zomaar iets onverwachts En dan komt het weer keihard terug Ze gaat alweer naar de kroegen Waar ze maandenlang niet verscheen En ze fietst ook weer door de bossen Maar natuurlijk nooit meer alleen Ze heeft plezier in het werken Haar collega's, ze zijn van goud Maar als iemand haar zomaar aanraakt, oh Dan krijgt ze het weer benauwd Dan voelt ze weer die handen Ziet zijn schaduw in de sneeuw Dit bos zal voor altijd ademen Op de echo van haar schreeuw
Es war ein ganz normaler Tag doch sie spürte irgendwie das etwas anders war und es wurde ihr klar irgendwas war geschehen er hatte sie noch nie so komisch angesehen sie gingen in ihr Zimmer schmusten eigentlich wie immer doch dann wollte er mehr sie fühlte sich so leer und verlassen sie hatte ihn doch lieb sie wollte ihn nicht hassen er hatte sich genommen was er braucht er hat sie benutzt, beschmutzt, belogen und sie um ihre Liebe betrogen sie konnt das alles nicht verstehen, nur eins- es würde weeitergehen sie konnte niemandem was sagenmusste alles stumm ertragen musste ihm versprechen das Geheimnis nicht zu brechen sie hat das nie gewollt doch dann hat sie es gemacht und dabei hat sie nur gedacht:
Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht
Er hatte ihr versprochen es kommt nie wieder vor es wird alles wie es war doch dann war er wieder da dieser Ausdruck in den Augen woran solle sie noch glauben? Sie wollte raus aus ihrem Körper konnte sich nicht mehr spüren doch er hörte nich auf ihr die Luft abzuschnüren es war so wie ein Alptraumdoch sie wurde nicht wach sie wollte kämpfen doch sie war viel zu schwach sie gab sich die Schuld glaubte daran was hatte sie getanwas trieb sie in diesen Wahn in der Nacht kam die Angst sie glaubte zu schwebensie sah sich von obenund sie wollte nicht mehr leben sie wollte es verdrengen sollte es vergessen doch es hatte sich tief in ihre Seele gefressen sie fühlte sich allein, fühlte sich so klein wann würd es endlich vorbei sein?
Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht Bitte Bitte Bitte Bitte küss mich nicht
Enigszins magisch verhaal hoe Tara haar nichtje Anna in stukjes en beetjes vertelt wat haar vader met haar doet. Ertussendoor speelt het verhaal van de grindewallen (een soort walvissen) die op de kust stranden. Vanaf dertien jaar.
