Het was stressen de ochtend van de wedstrijd. De maag zat wat in de knoop, maar al fietsend naar de wisselzones verdwenen die beetje bij beetje... Alles was goed voorbereid, enkel het lopen was nog een onzekerheid. We hebben 16 uren, dus een zee van tijd. Met bijna 2500 deelnemers aan de start, nam ik plaats achteraan. Ik had geen zin om een elleboogstoten of een voet in het gezicht te krijgen bij het zwemmen. Om 6u30 werd het startschot gegeven en met z'n allen probeerden we een plaatsje in de Middelandse Zee te veroveren. Ik zwom gezapig mijn tempo, want de eindstreep lag nog héééél ver. Na 2400m moesten we uit het water klauteren om een kleine acte de presence te maken voor de toeschouwers en daarna doken we terug het water in voor de resterende 1400m. In de wisselzone nam ik mijn tijd om wat te eten en te drinken, mij om te kleden en goed in te wrijven tegen de zon. Vervolgens sprong ik de fiets op en begon ik aan een lastige 180km in de bergen. Ik had dit onderdeel goed voorbereid en zag al gauw dat ik toch iets vlotter in de klim ging dan mijn gemiddelde concurrenten. Super! Een helicopter met camera ratelde geregeld voorbij, precies of we zaten in de Tour de France. Ik kreeg er zelf koud van in de drukkende hitte. Ik probeerde met het verstand te fietsen want het gevreesde looponderdeel moest nog aan de beurt komen. Bij het naderen van de wisselzone, hoorde je de supporters je naam roepen (die stond op je nummer vermeld) en de energie kwam zo terug in de je lijf gepompt. Het lopen en vooral blijven lopen kon beginnen, 4 toeren van iets meer dan 10,5km. Ik probeerde mij te concentreren op het steeds weer vooruitzetten van mijn voeten om het tempo aan te houden. En ja..... dat voor 42,2km lang is mij dat gelukt! Een magere marathonvoorbereiding kon mij niet nekken. Ik kwam de streep overgelopen in een tijd van 12u41m38s, 56ste dame en 11de in mijn categorie. Ik had deze tijd niet durven dromen, stel je voor... wat voor een tijd ik zou gehaald hebben bij een goeie voorbereiding. Misschien de volgende keer Hartelijk dank aan alle supporters, want die zijn op zo'n moment heel belangrijk! Thanx iedereen!!!!
De 3 trainingsstages zitten erop Benidorm, Belgische Ardennen en Nerja. Goed getraind!! Het zwemmen en fietsen zitten zeker op niveau, enkel het lopen is niet wat het hoort te zijn.
De loopblessure blijft aanhouden, hoewel er een kleine verbetering in zit. De blessure is te wijten aan een zenuw in de lage rug. Van dokters naar specialisten, van kinesisten naar chiropractors... allemaal passeerden ze de route, maar niemand kon de oorzaak compleet wegnemen. Gelukkige is het lopen het laatste onderdeel en voor iedereen lastig. We zullen het in ons hoofd positief moeten houden en de grenzen aftasten. 42km lopen zal zwaar, heel zwaar worden met hier en daar een stukje wandelen. Het is verdomme zo jammer, zoveel getraind zoveel opgegeven en steeds opnieuw de moed erin gehouden... maar we moeten de realiteit voor ogen durven zien. De finish halen zou een mooie beloning zijn, maar een goeie tijd zit er dit jaar niet in.
De winter is bijna voorbij en we kunnen terug gaan genieten van warmer temperaturen en zon. Deze winter heb ik wat gesukkeld met een loopblessure waar ik hopelijk (bijna) vanaf ben. De Ironman zal mij nu eenmaal niet vanzelf over te streep brengen. Om de moraal wat op te krikken, vertrek ik volgende week naar warmere oorden... Viva Espagne olé!! Daar ga ik voornamelijk de bergen met de fiets bedwingen. Enkele hoogtemeters zouden al perfect in mijn schema passen. Na een gunstige inspanningstest kan ik mij dan ook volledig laten gaan
Het seizoen is afgelopen... maar deze werd met een schitterend resultaat afgesloten.
De Elbaman 70.3 op het eiland Elba (Italië) bestond uit 1,9km zwemmen is de baai van Marina di Campo, 94 km op bergachtig parcours ten westen van het eiland en 21 km lopen langs de kustlijn. Het beloofde een lastige, warme dag te worden.
Er stonden 37 vrouwen van verschillende nationaliteiten klaar aan de branding. Bij het startschot doken we met z'n allen het water in. We hadden plaats zat in de baai!! Door het klare water konden we de bodem van de zee inspecteren, tof tof tof!! Op een 21ste plaats kwam ik het water uit, juist voor de Engelse profatlete Parson (zij won de wedstrijd). De wisselzone bevond zich in het centrum, toch wel een eindje van de zee vandaan.
Na de wissel kon de fietsbeklimming beginnen. Ik was in mijn nopjes en kon hier 10 plaatsen goedmaken. We hadden geluk dat er enkele wolkjes ons schaduw boden. De zichten die je langs het parcours kon bewonderen, verlichtte gewoonweg de pijn van de inspanning. Elba, wat een mooi eiland!
Na 94 km fietsen, was het tijd voor de halve marathon langs de kustlijn. De wolken trokken weg en de zon was volop van de partij. Het was er warm langs de dijk en ik probeerde m'n lichaam af te koelen met natte sponzen en veel drinken. Ik kon stand houden in het klassement en finishte als 11de in een tijd van 6u10m18s.
Tevreden kijk ik terug naar een bevredigend seizoen. Nu eventjes rusten en dan gaan we een trapje hoger en beter!
Regen, wind en amper 16 graden... 79 vrouwen waren ingeschreven, maar niet allen stonden aan de start. Vermoedelijk te wijten aan het slechte weer. Bij
het startschot aan de waterlijn in Zillebeekvijver, werden de
hemelsluizen geopend en het hielt pas volledig op bij het lopen. Het
fietsen bestond uit 40 km (2 ronden) in het heuvelachtige Ieper. Met een
strakke wind en natte ondergrond was het oppassen geblazen. Ik had
nooit echt een goed gevoel bij het fietsen. De beentjes wilden niet mee
en stampte dan maar door op karakter. Lopen ging dan iets vlotter.
Een licht glooiend parcours op de Ieperse Vesten. Hier kon ik nog een
plaatsje of 2 goedmaken en kwam als 10de over de eindmeet. Een goed resultaat, maar het slechte wedstrijdgevoel bleef naknagen.
De km's van Eupen zitten nog in de benen, maar het BK 1/4 Izegem kan en mag niet op mijn wedstrijdlijstje ontbreken. Stayeren is hier toegelaten dus beloofde het een snelle wedstrijd te worden. Met een strakke wind op kop, kunnen de mindere fietsers zich wegsteken en het afmaken in het lopen. Niet echt mijn type wedstrijd... maar zoals ik reeds zei, dit is het BK
Het zwemmen is 1,5km rechte lijn in de vaart, gevolgd door 40,4km fietsen en afgesloten door bijna 11km lopen.
Na het startschot vertrokken de mannen vanuit het water, enkele minuten later was het aan de vrouwen. Met 48 vrouwelijke atleten zwommen we richting de eerste wissel. Als 26ste kwam ik uit het water en kon al gauw 7 plaatsen goed maken in de fietsronde. Onderweg vond ik een bijna gelijkwaardige atlete waarmee ik de fietsronde samen kon afleggen. In de wissel liet ik haar achter. Op het loopparcour kon ik nog 2 plaatsjes goed maken en kwam als 17de over de finishlijn.
Belgisch kampioenschap middellange afstand triathlon Eupen... een test voor de triathlon in Elba. Het beloofde een lastige wedstrijd te worden; 1,9km zwemmen in het stuwmeer, 80km fietsen en 21km lopen onder, boven en rond het stuwmeer.
Om 10 uur zou de start gegeven worden en de weergoden waren ons goedgezind.
500 deelnemers , van een toch wel hoog niveau stonden klaar aan de waterlijn. Bij het startschot werd het een gedrum van je welste om toch maar een plaatsje te veroveren in het water. De watertemperatuur was ideaal!
Aan het einde van de zwemproef, dienden we via een weg naar boven te klauteren om in de wisselzone te geraken. Aldaar sprong ik de fiets op en zoefde berg af, maar nadien ook heeeeeeeeel veeel berg op Ik wou de fietsproef absoluut onder de 3 uren afleggen, wat ook lukte 2u56 met wissel!
Het pittig looponderdeel was allesbehalve vlak en liep door het beboste Eupen. Dit was het onderdeel waar ik wat voor vreesde, gezien m'n loopvolume nog niet is wat het zou moeten zijn. Toch deed ik deze in 1u47'56'' (wissel inclus).
Uiteindelijk klokt ik af op 5u20'41'' met 1500 hoogtemeters op de teller. Ppff pittig wedstrijdje als je het mij vraagt, maar 't is dan ook het BK, hé
Ik wou de fietsproef absoluut onder de 3 uren afleggen, wat ook lukte 2u56 met wissel!
