11.11.11 jogging â we beginnen langzaamaan seizoen 2013 voor te bereiden
Midden september deden we onze laatste triatlonwedstrijd van
het seizoen. Mechelen was een zeer fijne manier om het 1ste echte
seizoen af te sluiten maar sindsdien ligt de riem er een beetje af. Trainen
doen we nog wel maar net iets minder effectief én zonder schemas. Dat laatste
begint nu toch wel een beetje een probleem zijn. Ik loop (soms letterlijk) een
beetje verloren en mis houvast
Op de looptraining valt het allemaal nog wel mee. Op maandagavond
lopen we met H3O steevast een mooi toertje en ligt de focus (voorlopig) voornamelijk
op een babbeltje slaan onderweg. De ene keer wat sneller of langer dan de
andere keer maar het is gewoon plezant. Het zwemmen lukt me echter niet zonder
schemas. Stijn zei: zwem gewoon wat! maar hoe doe je dat? De minuten kropen
voorbij. Gewoon zwemmen voelt vreemd aan. Hoeveel zwem je dan zo gewoon? En waarop
let je bij gewoon zwemmen? Laat ons bovendien maar zwijgen over fietsen. De
fiets staat voorlopig mooi geparkeerd en vangt veel stof in ons bouwwerk.
Met november in aantocht nemen we dus een nieuwe, frisse
start! Beginnen doen we traditiegetrouw met de 11.11.11 jogging van Halle.
Afgelopen jaar liep ik nog het kleine toertje van 6km (8
weken na mijn bevalling), deze keer nam ik opnieuw de 11km voor mijn rekening. De
vraag aan de coach : wat moet ik doen?, bleef onbeantwoord, gewoon genieten
was de boodschap. Zo gezegd, zo gedaan. De 1ste kilometers met
iedereen een babbeltje slaan, het afgelopen seizoen evalueren, het nieuwe
benoemen. Fijn zo een start! Maar eens in het park van Lembeek gingen we er
toch een wedstrijdje van maken. Mijn mannen stonden er te supporteren en al
snel kreeg ik tussentijden doorgespeeld ;-). Oké, dan toch maar het spelletje
meespelen. Kristof liep het 1ste toertje in mijn zicht. Focus op hem
en naar voor proberen op te schuiven. Dat lukte vrij snel, het 2de
toertje zag ik dan de 2de dame voor mij uitlopen. Ik dacht bij
mezelf, ik heb nog wat over, we lopen er naartoe. Mijn looppartner tot dan
toe ging me hierbij helpen ware het niet dat hij plots een versnelling inzette
om bij haar te geraken. Ik ging mee maar die versnelling zou me later zuur
opbreken. De 2de dame liepen we snel in maar de laatste kilometer
moest ik haar opnieuw laten gaan. Het vat was leeg, de energie was op!
Toch liepen we tevreden over de finish na 51min19sec. Ik had
een tijd van 55min in mijn hoofd zitten dus best wel blij. 2 jaar geleden liep
ik over dit toertje nog 58min. Het blijft een fijn gevoel om je tijden te verbeteren.
Vanaf 1 november beginnen we er dus opnieuw serieus aan.
Ditmaal met schemas van Stijn. Ik kan al haast niet meer wachten ;-)
Mechelen â mooie seizoensafsluiter â Op naar het langere werk!
Gisteren was het zover! De laatste wedstrijd van het
seizoen. Nog eens extra genieten want de volgende wedstrijd laat nog langop zich wachten.
Ook deze keer kon ik niet rustig naar de wedstrijd toe
leven. Swatje was ziek, al een paar dagen fameuze koorts en hoe kon het ook
anders, Twan ziek op zaterdagavond! Even zag ik de wedstrijd niet meer zitten. Te
weinig slaap en te veel gedoe waren mijn deel, gelukkig kon Stijn me toch
overtuigen. Zondagochtend toch naar Mechelen afgezakt, we gingen wel zien wat
het zou geven.
Na de verplichte tussenstops op het secretariaat en de 2
wisselzones, hesen we ons in de wetsuit. Even inzwemmen en dan naar het strand
voor mijn 1ste land-start. Het is eens wat anders, beginnen op een
strand ipv in een kanaal. Het water was goed van temperatuur en je kon best wel
veel zien onder water dus ik was weer gerustgesteld. Rustig zwemmen was de
boodschap, geen gekke dingen doen, geen paniekaanval krijgen. Na een goeie
15minuten had ik de 750meter erop zitten, geen supertijd maar best oké. Goed
doorlopen naar de wissel en snel op de fiets.
De 1ste 8 kilometer vond ik niet direct een goeie
fietsgroep. Een aantal dames werden reeds opgeraapt maar van samenwerking was
er geen sprake. Maar wat zag ik toen in de verte? Een groepje van een 10tal
dames! Oké, blik op oneindig en fietsen! Die groep moest ik hebben en het lukte
nog ook! De volgende 12 km haspelden we in groep af, we hebben zelfs nog een
ander groepje kunnen bijhalen. Maar wat gezegd over in groep rijden!? Iets
totaal nieuws voor mij. Meestal rij je als dame wel eens in kleine groepjes
maar een echt peloton van 20 dames? Jamais vu! Paniek! Hoe doe je dat
inschuiven, mee draaien, je uit de wind zetten? Geen idee! Ik heb dan maar wijslijk
besloten om me gewoon achteraan te installeren. Niet teveel trappen en toch
grote snelheden halen. Ideaal, eigenlijk. Na 36 minuten konden we de fiets
parkeren. Zo snel had ik nog nooit gereden op een wedstrijd!
Dan het lopen. Traditioneel mijn beste nummer. En ook deze
keer was de loopmotor van de partij. Direct zat ik in het goeie ritme. Na de 1ste
bocht kon ik al 2 sp&o-dames inhalen. De toon was gezet. Ik dacht bij
mezelf Lies, t is de laatste. Ga er eens volledig voor! en dat deed ik.
Steeds de blik op de volgende dame en er naartoe lopen. Een heel simpele
tactiek, doch goedvolbracht. 5km
volbracht in 22,5 minuut. Het liep ooit slechter ;-)
Na 1u18min zat mijn laatste wedstrijd van het seizoen erop.
Uitgeput maar ergvoldaan kwam ik over
de streep. 20ste dame, 5dein de categorie D24. Tevreden over het
zwemmen want voor t eerst 750m in open water gezwommen en dit volledig in
crawl en zonder paniekaanval. Tevreden over het fietsen want nog nooit reed ik
sneller op een wedstrijd. Al heb ik nog veel te leren om in groep te rijden.
Ten slotte tevreden over het lopen want na Balen was de loopversnelling terug
en ging het eigenlijk gewoon vlotjes.
Seizoen 2012, ik vond je spannend, vermoeiend, grappig, soms
ontgoochelend maar vooral heel erg fijn! Meer van dit graag in 2013 en dan
zetten we wellicht en stapje hoger ;-)
Zoals reeds in mijn vorige post vermeld stond, nam ik zondag
deel aan de 1/8ste triatlon van Balen. Samen met Stijn, Frédéric,
David en Gert was H3O sterk vertegenwoordigd op deze afspraak. Stijn en Gert
namen de kwartafstand voor hun rekening. David, Frédéric en ik opteerden toch
voor de korte afstand.
Aangekomen in het verre Balen (misschien moet ik in het
vervolg toch maar eens voordien checken waar die triatlonwedstijden doorgaan
Balen ligt dus VER van Lembeek ;-) schreven we ons in en plaatsten we ons
gerief in de wissel. Nu ja, wissel? Eerder een weide waar ze wat houten latten
op gelegd hadden en oh ja, je moest naar de ieniemienie stickertjes kijken om
je nummer te vinden. De logica was duidelijk zoek?! Na een tijdje toch onze
plek gevonden, fiets geïnstalleerd en wetsuit aangetrokken. We waren er klaar
voor
Snel nog een kusje en de andere mannen succes gewenst. Toen
ik het water zag, was ik opgelucht. Je kon in het water de stenen zien liggen
dus er was minimaal zicht! Oef! En ook de wetsuit mocht aanblijven al was de
temperatuur kantje boortje. Nog even een korte briefing volgen: Van de
startlijn, onder de brug naar de gele boei, daar links en dan naar de kant.
Oké, coach zei positie kiezen langs de rechterkant van het kanaal maar plots
was het startschot daar al! Dan maar zwemmen, zeker? Al zwemmend toch meer
kunnen opschuiven naar de rechterkant. Het ging eigenlijk vlot, geen hoog tempo
maar voor de tweede keer dit seizoen kon ik de 500meter in crawl uitzwemmen. Ik
heb zelfs een paar andere atleten ingehaald! En ik heb me niet laten doen,
zeker evenveel tikken uitgedeeld dan ontvangen. We boeken vooruitgang ;-) Na
13min15sec verliet ik de wissel met de fiets. Ik moet dus rond de 12minuten
gezwommen hebben. Wat voor mijn doen best wel goed is! Een besttijd ;-)
Op de fiets was het saai, saai en best gevaarlijk. Het
parcours ging langs het jaagpad over een aantal woonwijken maar alles zo plat
als een pannenkoek. Niets heuveltjes, wel veel bochten en volgens mij is
iedereen in Balen (jaja, misschien ook Tommeke Boonen) aan het bouwen of
verbouwen want overal lag er zand op de weg. Niet zo aangenaam en die wind
speelde ook niet echt in het voordeel. En aangezien dit een non-drafting
wedstrijd was kon ik niet op veel steun rekenen. Na 25KM of 47min kon ik mijn
fiets terug op stal zetten. Niets te vroeg eigenlijk. Sneller rijden zat er
echt niet in! En dan? Lopen natuurlijk.
Gedurende het fietsen had ik 1 dame ingehaald maar werd ik
ook door de andere dame gepasseerd. Niets gewonnen dus. Hier moest verandering
in komen! Het lopen ging best vlot en al gauw moest de 1ste dame
eraan geloven er zouden er nog 4 volgen maar opnieuw kon ik het gaspedaal
niet helemaal induwen. Het was lopen aan een constant tempo, versneller zat er
ook bij het lopen niet in. Misschien zat die ene enkele bevoorrading er voor
iets tussen? 1 klein glaasje water over 5km in warme temperaturen. Dat mocht
wat mij betreft net iets meer zijn. Maar kom, 25min gelopen over 5km. Het kon
ook erger ;-)
Na 1u28min kwam ik dus als 5DE over de streep (4de
in mijn categorie). Best tevreden gezien het trainingswerk de afgelopen weken nogal
wat dieptepunten kende. Mijn 5de
triatlonwedstrijd zal ik echter herinneren als wat saai (qua parcours dan) maar
best al wat meer ervaren. Ik begin deze sport precies echt wel leuk te vinden.
Hop naar Mechelen voor de seizoensafsluiter!
Morgen is het weer eens zover. De 5de triatlon
van dit seizoen. De op een na laatste wedstrijd. Een ongepland tussendoortje
eigenlijk maar ik heb er wel zin in!
Hopelijk brengt Balen wat meer gemoedsrust voor Mechelen want dat is althans de
bedoeling.
Waarom heb ik gemoedsrust nodig? Je zou denken dat je na 4
wedstrijden toch al wat ervaring hebt? En dat is ook het geval maar telkens
bezorgd er me toch nog iets wat onzekerheid. Ditmaal is het simpel, de laatste
weken heb ik gewoonweg te weinig getraind.
Sinds de duatlon van Halle heb ik nauwelijks nog op de fiets gezeten of
in het zwembad gelegen. Te veel om handen gehad en soms kon ik het gewoon niet
meer opbrengen. Opnieuw voltijds werken (na amper 10 maanden mijn 4/5de
al bye, bye moeten zeggen), de verbouwingen opvolgen, de keuken kiezen, de
kinderen entertainen, H3O werk, enz Het
was me even te veel dus gaan we moeten teren op de conditie die we de afgelopen
maanden hebben opgebouwd.
Afgelopen dinsdag toch nog eens in open water getraind.
Leuk, opnieuw van genoten! Hopelijk is dat morgen ook het geval. Al zit de
schrik er dik in want met dit warme weer van de laatste weken vrees ik dat het
zonder wetsuit zou kunnen zijn. Opnieuw een grote onbekende! Ik dacht niet dat
die wetsuit ooit mijn maatje zou worden maar toch zou ik hem er morgen toch ook
graag bij hebben. Hij geeft me letterlijk VEEL steun ;-). Lopen heb ik
donderdag ook nog een keertje gedaan. 8 km door weer en wind maar vooral door
HEEEL VEEEEL water. Lang gelden dat het gezegde nat tot op u slip nog zo
toepasselijk was! Dat loopje zullen we ons nog lang herinneren! En fietsen,
tja, het fietsen op de duatlon van Halle was erg goed. Beter dan verwacht maar
ondertussen al meer dan 2 weken geleden! 20km zullen nog wel lukken, zeker? Ik
ben aan t duimen.
Dus morgen een tussendoortje in functie van de afsluiter van
het jaar. De motivatie is een beetje zoek, het lijf vertoont hier en daar wat
vermoeidheid maar we gaan er gewoon opnieuw voor, doen ons best en gaan
genieten. Ik kijk ook uit naar de resultaten en de bevindingen van onze
starters die ook deelnemen. Het wordt vast weer een leuke H3O dag!
De thuismatch van het seizoen stond afgelopen vrijdag op het
programma. Ditmaal geen triatlon maar nog eens een duatlon. Vorig jaar stond ik
nog met een op springen staande buik langs de zijlijn te supporteren (6 dagen
later bevallen). Dit jaar opnieuw paraat om actie te ondernemen!
De duatlon van Halle is niet van de poes. De start van
duatlons zijn zoveel zwaarder dan bij triatlons en dit was ook deze keer het
geval. 3,6km lopen op een meer dan heuvelachtig parcours was zwaar. De loden
zon speelde dan ook niet meteen in ons voordeel. Maar met een leuk H3O groepje
konden we deze 2 toertjes afleggen in iets minder dan 15minuten. Hierbij wel een dankjewel aan Nathalie,
Carolien en Carine! Om eerlijk te zijn hing ik aan de rekker maar heb me kunnen
aanhaken
Dan naar de wissel. Die ging vlot, snel op de fiets geraakt.
Ook daar gingen we aanvankelijk door met het H3O ladies groepje. 4 dames die
van plan waren om samen de wedstrijd snel af te werken. Het 1ste
rondje stond echter wel in het teken van recuperatie. Dat 1ste lopen
is echt dodelijk! Maar toch ging het behoorlijk snel. Carine moest afhaken, we
waren nog met 3. Carolien, Nathalie en ik hebben de volgende 3 rondjes dan
onder ons 3 afgehaspeld. Het meeste kopwerk werd door mij geleverd. Al snel
werd duidelijk dat Nathalie niet de beste fietsbenen had en Carolien fietste
niet zo vlot dan afgelopen week in Meise. Geen probleem! Lies ging dit groepje
wel verder op sleeptouw nemen. Elkaar motiveren en blijven aanporren! Na 1u8min
konden we opnieuw wisselen. Nathalie en ik deden een vlotte wissel, Carolien
was iets trager.
Het 2de looponderdeel beviel me beter. Nu is
2,1km niet meer veel maar toch voelden de beentjes nog fris aan. Het 1ste
toertje liepen we nog samen maar een goeie 200meter voor de finish moest ik
Nathalie laten gaan. Als 2de H3Oer bereikte ik de finish (9min33
voor het 2de lopen) in 1u33min. Beste Halse zo bleek nadien maar ik
stond onder de douche in plaats van op het podium ;-)
De tijd stelde me tevreden, 2 jaar geleden had ik nog
1u39min nodig. Het trainen levert dus wel degelijk vruchten af!
Naast mijn eigen prestaties was het ook uitkijken naar de
prestaties van alle Start-2-duatlon deelnemers. En wat deden zij het
fantastisch! Op 1 lekke band na, kwamen alle starters in een supertijd over de
finish! Wat heb ik genoten van al die aankomsten en wat is het fijn om na de
wedstrijd zoveel blije gezichten te zien. De 5de editie van de
Start-2 was een geweldig succes!
Mijn volgende week staat in het teken van recuperatie en
nadien vliegen we er opnieuw in. Volgende wedstrijd is gepland voor begin
september, een 1/8ste in Balen, gevolgd door de seizoensafsluiter in
Mechelen. Ik kijk er alvast naar uit!
Gisteren stond de recreatlon in Meise op het programma. Na
een jaartje afwezigheid door de gekende dikke buik, konden we er opnieuw
starten. Zoals 2 jaar geleden schreef ik me in voor de FUN recreatlon, de
recreantenwedstrijd. Logisch toch? Want een echte triatleet zijn we niet! Iets
wat we ons achteraf toch zouden beklagen
Voor het eerst deze zomer was de zon van de partij! Dit kon
niet misgaan, dit zou FUN worden. Samen met Carolien ging ik dus van start met
het fietsen deze keer. 20 km op een sterk heuvelachtig parcours. 5 rondjes van
4km, leuk voor de supporters. De 1ste twee rondjes gingen vlot.
Carolien en ik reden in 3de en 4de positie. Elkaar goed
aflossen, ook de mannen hun werk laten doen. Maar dan liet een man een gat op
de steilste helling en weg was de groep! In de verte zag ik ze nog steeds
rijden maar grijpen kon ik ze niet meer Dan maar noodgedwongen de laatste
toertjes alleen afhaspelen. De wissel was een beetje vreemd. Geconditioneerd
als we zijn, voelt een wissel van fietsen naar zwemmen vreemd aan. Hop naar het
zwembad voor een gevecht in het water.
Eigenlijk viel het zwemmen goed mee. Enkel het feit dat zon
zwembad gewoon overbevolkt is, is geweldig storend. De laatste 3 baantjes heb
ik toch wat stootjes uitgedeeld. Het is niet omdat je een brede vent bent, dat
tengere dames gewoon achter je gaan blijven! In 3de positie uit het
zwembad gekomen, brilletje uit op zoek naar de schoentjes.
Het lopen op de blote voeten in de schoenen én met de nieuwe
veters lukte. Alvast geslaagd in dat opzet maar het echte lopen viel veel
minder mee. Lag het aan het parcours, de warmte, de omgekeerde volgorde? Echt
vlot kwam de motor niet op gang. Ik kreeg geen mooi ritme in het lopen, het
liep wat mank. En dan shit, toch geen podium op het nippertje toch nog een
dame laten passeren. Als 4de in een tijd van 1u5min over de meet.
Geen slecht resultaat al hoopte ik stiekem op een paar minuutjes minder. Ach 2
jaar geleden was dat nog 1u13min, we zijn precies toch wat beter in vorm ;-)
Nadien volgde de wedstrijd voor de echte triatleten.
Hetzelfde parcours, dezelfde afstanden maar dan gewoon sneller. Stijn ging hier
vlot mee en werd uiteindelijk 2de overall, winnaar in de plus 35ers.
En dan werd het wachten op de dames. Carolien en ik vroegen ons af of de dames
uit deze reeks zoveel beter gingen doen? En wat bleek? We hadden beter deelgenomen
aan de snelle reeks want dan stonden we beiden op het podium!? Les geleerd,
onthouden voor volgend jaar! (met onze tijd mogen we trouwens niet meer
deelnemen aan de FUN reeks)
Gedaan met de FUN dus. We worden nog échte atleten! HAHAHA!
Toen ik zondagochtend het gordijn opendeed zakte de moed me
in de schoenen. K*tweer, de regen viel met bakken uit de lucht. Moest ik daarin
nu opnieuw een triatlon doen? Kan het nu eens nooit echt mooi weer zijn? Waarom
zijn die weergoden me steeds slecht gezind? Maar ach, het weer is de enige
factor waarop we zelf geen vat hebben dus probeerde ik me er snel weer over te
zetten.
Aangekomen in Vilvoorde, eerst de verplichte chaos. Je
aanmelden, chip afhalen, schoenen plaatsen en dan de fietsttocht naar het
zwemmen. De grote hamvraag van de dag; hoe gaat het zwemmen verlopen? Het moest
toch eens lukken!
Ik nam de vele tips van de afgelopen dagen ter harte. Altijd
inzwemmen, de watertemperatuur checken en ervaren, de wetsuit zijn werk laten
doen, goed visualiseren, NIET aan zwemmen denken, enz Dus ging ik inzwemmen,
check! De temperatuur was zalig, check! Het zicht was beperkt maar je zag wel
iets, check! Steeds links van de boeien zwemmen, check! Check, check dubbel
check. En toen gingen we van start. Eerst wat onwennig maar ik mijn hoofd zat
Sam Sparrow, dus ging ik zwemmen en zwemmen, rustig MAAR in crawl! Komaan Lies,
komaan Sam Sparrow we halen het. En inderdaad na een goeie 12 minuten had ik
die 500meter afgelegd. Heel rustig, heel beperkt tempo maar met een zalig
gevoel! Hop naar het fietsen.
Het fietsen was zo plat als een pannenkoek. Niet echt
superleuk maar ja soms mag het ook wel eens minder heuvelachtig zijn. Na een
paar honderd meter vond ik 2 dames die min of meer hetzelfde tempo aan het
fietsen waren. Even gebabbeld en een deal gesloten. We zouden samen verder
fietsen. Eindelijk eens dames met verstand! Dit leverde ons geen windeieren op.
We konden gemakkelijk van elkaar overnemen, effe uit de wind blijven, elkaar
motiveren. Iets wat echt nodig bleek, de wind viel erg tegen en helemaal op het
einde kregen we nog een hagelbui als dessert! Jiehaa! Maar na 38 minuten konden
we de wissel inrijden.
Mijn wissel was traag, erg traag in vergelijking met de
andere ladies. Ik moet precies toch maar eens overwegen om zonder sokken te
lopen. Maar eens de schoentjes aan kon ik direct een mooi tempo vinden. Nog voor de 1ste bevoorrading had
ik mijn 2 metgezellen al te pakken. 2-0! Yes! Maar hiermee konden we nog niet
tevreden zijn! Uiteindelijk is het 7-0
geworden. In 18de positie uit de wissel, in 11de positie
over de meet. Lopen blijkt opnieuw mijn beste onderdeel. Even kreeg ik een inzinking na de 1ste
ronde maar met de nodige focus en controle over de ademhaling, kwam de 2de
adem vrij snel.
Na 1u15min kwam ik dus over de streep. In 11de
positie. Veel beter dan verwacht en eindelijk eens tevreden over de 3
onderdelen. Het zwemmen was eindelijk in
crawl, meer moest dat voor deze wedstrijd nog niet zijn. Het fietsen was zwaar
door de wind en de hagel maar door in groep te rijden viel dit mee. Het lopen
ging opnieuw vlot ondanks de kleine inzinking. 22min49sec over 5km was wel oké.
Ik kon tevreden terug naar huis keren.
Nu even rust nemen om er nadien weer tegenaan te gaan. Eerst staat Meise op het programma, dan de
duatlon van Halle om te besluiten in Mechelen.
Tot slot nog enkele bedankjes. Merci Tim van Hamme voor de
interessante zwemtips, merci aan al de supporters langs de kant. Het doet
altijd deugd om je naam te horen. Merci aan Anouk en Wendy voor het gedeelde
fietswerk. Merci aan Bert voor de
geweldige fiets. Merci aan Tristan en Wendy voor hun compagnon-schap. Merci aan
de supporters thuis voor het duimwerk en natuurlijk een dikke merci aan mijn 3
mannen. Zonder hen lukt dit alles niet.
Gisteren stond er een
fietstraining op mijn programma. Niets ongewoons. Dus stonden we om 12u30 klaar
voor actie wachtend op Stijn voor de wissel van training. Hop en ik was
vertrokken voor een tochtje van 45km.
Er stond veel wind maar dat kon
de pret niet bederven. Vlotjes reed ik over de pajottenlandse heuvels. Een goed
gevoel, ondanks de vermoeidheid na Butgenbach. Van Lembeek, over Saintes (jaja,
we kennen geen grenzen ;-) naar Lennik om via Sint-Pieters-Leeuw en Lot terug
naar huis te rijden. Een simpel ritje dat ik al verschillende malen heb
gereden. Maar deze keer liep het verkeerd af!
Aan het ronde punt in
Sint-Pieters-Leeuw vond een chauffeur van een zwarte VW Golf het niet nodig om
te stoppen. Ik kon nog net alles toegooien, remmen helemaal dicht maar ik kon
niet beletten dat ik onderuit ging. Smak de bloemetjes in! De chauffeur reeds
natuurlijk mooi door! Grrrr! Lafaard!
Daar lag ik dus met een linkerrem
dat helemaal paraplu stond en een kilometerteller dat stuk was. Lichamelijk
viel de schade mee. Hand en knie geschaafd en wat blauw her en der! Maar wat
was ik boos! Stoom kwam uit mn oren! Razend dat ik ervan moest wenen!
Maar we hebben weer wat
bijgeleerd. Vanaf nu reken ik enkel nog op mezelf. Ik reken niet meer op
anderen om voorrang te verlenen want vroeg of laat loopt dat fout. En ik neem
vanaf nu steeds mooi mijn gsm mee. Nog 10 km rijden met een fiets zonder rem na
een valpartij is niet aan te raden ;-)
Oh ja, vanavond gaan we opnieuw
fietsen want ik wil geen schrik krijgen op dat ding! Die VW Golf-chauffeurs
krijgen me niet klein!
Bütgenbach, Eau dâHeure revisited maar fijn H3O weekend!
Afgelopen vrijdag vertrokken we
met zn allen naar Bütgenbach voor een heus H3O triatlonweekend. Een grote
groep met 2 strijdvaardige dames (Cleo en mezelf) en 5 heren (Stijn, Jeff,
Patrick, Frédéric en Wouter) + al de kids, vrouwen, supporters! De spirit zat
er al snel in. Veel gelachen, veel plezier! En die kinderen maar buiten spelen
tot ze letterlijk op de grond in t slaap vielen
Maar we waren toch naar de
Oostkantons gereden om wat te sporten. Op zaterdag de 1/8ste
triatlon voor de dames, op zondag het BK Long Distance voor de heren.
Zaterdagmiddag begonnen Cleo en ik een beetje nerveus te worden. Om 17u gingen
we pas van start. Niet altijd even evident al dat ijsberen vooraf maar gelukkig
was er voldoende afleiding door onze kinderen. Rustig de fiets en het loopgerief
in de wissel geplaatst. Alles goed gevisualiseerd, check van ingang en uitgang
wissel. Iedereen en alles was er klaar voor. Behalve Lies en haar favoriet 1ste
onderdeel L.
Eens die wetsuit aangetrokken, brak de stress uit. Maar soit we stonden daar en
we gingen ervoor.
Over het zwemmen kan ik weer zeer
kort zijn. Het was slecht. Niet zomaar slecht maar superslecht. Angst,
stokkende ademhaling, paniek en dan lukt het dus niet meer. Dan maar opnieuw
uitzwemmen in schoolslag. Weliswaar meer dan een minuut sneller dan in eau dHeure
maar een verbetering kan je dat niet noemen. Vloekend kwam ik uit het water,
opnieuw zo teleurstellend.
Al een geluk dat het zwemmen het
1ste onderdeel is, dan wordt het alleen maar plezanter! Het
fietsparcours was niet van de poes. 2 lussen van 11km met daarin 2 serieuze
klimmetjes. Zelfs een haarspeldbocht! Een nieuw gegeven in mijn fietscarrière! Dit
alles in het gehuchtje BERG, klinkt geweldig logisch, nietwaar? Van het
fietsen heb ik genoten! Oké, supersnel ging het niet. Ik hoopte stiekem op een
tijd van 50 minuten, uiteindelijk werden het er 52.
Dan opnieuw de wissel in voor de
laatste proef. Kousjes aan (7km vond ik net iets te lang), schoenen en hop
vertrokken. En ja hoor, daar waren de supporters! Een boost van jewelste! Twan
had een boeket bloemen geplukt. Een zeer mooi gebaar, alleen jammer dat ik het
al na 500meter kreeg ;-) 6.5km lopen met bloemen in mijn handen zag ik niet
echt zitten. Sorry schat! Heel snel een goed ritme gevonden. Onderweg een
tussenstand bijgehouden van wie ik heb
ingehaald en wie mij had ingehaald. Aan de finish stond het 5-1. Dat geeft ook
wel moed onderweg. Na 33 minuten zat het lopen erop en kwam ik over de
finishlijn, samen met Twan, aangemoedigd door een hele bende geweldige H3O
supporters. Een heel fijn moment (Swatje was goed aan het pitten in de koets
;-)!
Uiteindelijk deed ik de
promo-wedstrijd van Butgenbach in 1u41minuten. Niet slecht want ik had een tijd
van 1u45 voorop gesteld. Globaal tevreden van de eindtijd maar ik moet
hetzelfde concluderen dan in eau dheure. Het zwemmen was shit, het fietsen
oké, het lopen was goed. Ik had het graag anders gezien.
Maar de totale ontgoocheling van
(opnieuw) een desastreuze zwemprestatie neemt de bovenhand. Ik heb me
ondertussen al suf gepiekerd over hoe het kan dat ik in zwembad gerust
trainingen van 2.5km aankan maar gewoon niets waard ben in open water. Zou ik
me beter gewoon focussen op duatlon? Maar dat is niet mijn oorspronkelijke
bedoeling. Dus zullen we volharden en hieraan werken. Alle tips zijn opnieuw
meer dan welkom!
Ook zondag was heel erg leuk op
het uitgeregende einde na. De mannen deden het geweldig! Iedereen bereikte
vlotjes de finish. Nog eens proficiat aan Frédéric en Wouter voor hun debuut!
Jullie vormden een mooi duo ;-) Ook de anciens deden het goed! Besluiten deden
we natuurlijk op een vettige manier. Triatleten mogen zich na zon sportief weekend
best wel eens laten gaan. Hamburgers en frieten voor iedereen!!!
Preview Butgenbach â zwemmen, ik kan dat (NOG) niet!
Het aftellen naar Butgenbach is
begonnen. Zaterdag staat alweer mijn 2de triatlon op het programma.
Het wordt opnieuw een 1/8ste, 500meter zwemmen, 22km fietsen en 7km
lopen. Iets minder fietsen en iets meer lopen dan in eau dHeure. Veel zal dit
niet uitmaken, zeker?
Butgenbach wordt wel speciaal
want we gaan er op triatlonweekend met H3O. Maar liefst 5 chalets werden er
afgehuurd, we zullen met een bende zijn! Cleo en ik doen mee op zaterdag, dan
staat de promo op de agenda. De mannen (Stijn, Jeff, Patrick, Frédéric &
Wouter) doen mee op zondag. Tel daar nog wat vrouwen en kinderen bij en de
supportersgang is compleet! T wordt vast geweldig!
Gaat Butgenbach beter verlopen
dan eau dHeure? Geen idee, eigenlijk. Qua training liep het de laatste weken
niet zo goed. Na een rustweekje, wilde ik terug goed starten maar dan kreeg
Swat vreemde stippen op zijn lijf en vond hij slapen niet meer leuk. Chronisch
slaaptekort en een oorontsteking voor mezelf als gevolg. Trainen is dus zeer
beperkt geweest. Te weinig in vergelijking met pakweg een 2tal maanden terug.
Met de vakantie in aantocht moeten we dit weer de hoogte in krijgen!
Hebben we vooruitgang geboekt in
het zwemmen? Na eau dHeure houd dit me het meeste bezig. Het zwemmen was daar
gewoon slecht, ontgoochelend, iets om snel te vergeten! Maar langs de andere
kant kan iets wat al zo slecht is, niet meer slechter. Alles is dus beter! Ik
hoop dat de training in het openwaterzwemmen vruchten gaat afwerpen en dat de
paniek langer kan uitgesteld worden. Want dat zwemmen boezemt me nog steeds
grote angst in. Ik kan dat echt nog niet. Maar als ik dat zeg, wordt Twan boos
want bij ons thuis is het motto: Ik kan dat niet, bestaat niet! Ik kan dat NOG
niet maar ga het proberen! Zo heeft hij ook zijn angst voor het diepe water in
het zwembad overwonnen. Ik ga het dus opnieuw PROBEREN!
Het fietsen en lopen zou moeten
lukken maar met de beperkte training van de laatste 2 weken wordt ook dat wat
afwachten. Ik heb sinds eau dHeure amper 2 keer op de fiets gezeten en slechts
een stuk of 5 keer gelopen. Ach, Butgenbach moet vooral plezant worden.
Gezellig onder vrienden het einde van het schooljaar vieren en dan even die
wedstrijd doen. De supporters stuwen me wel vooruit en omdat Twan en Swatje
erbij zijn, zal me dat wel een extra boost geven! Laat dat meer in de
Oostkantons maar komen, laat het plezier beginnen!
