Ik ben Maurice Debusschere, de lichtpakker. Studio De Lichtpakker is een virtuele galerij waarin ik mijn fotografiewerk tentoonstel. Aan de bezoeker om erover te oordelen en/of er zijn of haar mening over te ventileren.
Als fotograaf kan je op zoek gaan naar onderwerpen voor je lens, je kan hopen op een lucky shot of je kan je geest maar vooral je ogen openstellen voor de onderwerpen die jou, al dan niet toevallig, opzoeken. Je kan meerdere keren aan iets (of iemand) voorbijlopen en op een keer ergens door getroffen worden dat je ertoe aanzet om je aandacht erop te richten en misschien ook je camera ervoor in stelling te brengen.
The "Koekuit" is a town part in the west of Menin where about a thousand families live. "Koekuit" is an old (west) Flemish word for a cuckoo. "De Alerte Koekuit" (the attentive cuckoo) is a kind of a committee that cares about the liveableness on the Koekuit.
On april 2nd and 3th "De Alerte Koekuit" organised an exhibition and a narrative walk along old German bunkers, remains of the Great War and places where actors performed characters of hundred years ago such as Fons and Alice, inhabitants, Uhlan Karl Best, the first German killed on Menin soil, pilot Paul Strähle who flew from "Le Coucou" (French for cuckoo), one of the three German airfields in Menin and Hauptman Klein, leader of a bataljon that had to "defend" Menin.
Het levenswerk van ene Gustave Tyberghien, eens het grootste bedrijf van Menen is ter ziele gegaan. Tyber dat kunstbont maakte en exporteerde naar Rusland, Tyber, waar menig Menenaar zijn brood in het zweet zijns aanschijns heeft verdiend ligt er zielloos bij, nog slechts een kanker in het gezicht van de stad. Het wacht op de machines van de sloper. Een lichtpunt is dat er hier binnenkort nieuwe tewerkstelling gaat komen, andere tewerkstelling. Dit belet niet dat een monument uit de Menense geschiedenis verdwijnt. Alleen enkele foto's blijven stille getuigen van wat was.
Tijdens de eerste wereldoorlog lag Menen weliswaar niet op de frontlijn, het was een garnizoenstad van de Duitse troepen. De stad en de bevolking leden zwaar onder werkloosheid, hongersnood, deportatie, dwangarbeid voor de bezetter ... maar ook onder beschietingen en bombardementen van de geallieerden.
Op 31 juli 1914 mobiliseerde de Belgische regering. Behalve de 609 Menenaars die werden opgeroepen namen er ook 105 vrijwillig dienst. Als eerste van hen sneuvelde de 18-jarige Oscar Soenen op 12 augustus, tijdens de slag van Halen (Limburg).
Duitsland viel België binnen op 4 augustus 1914 en op 23 augustus marcheerden Duitse troepen Menen binnen. Vanaf 14 oktober bezetten de troepen van het 13-de legerkorps en van de 6-de cavaleriedivisie de stad; nog tot 19 oktober probeerden Britse troepen tevergeefs de plaats te heroveren.
Menen kreeg een Ortskommandantur, munitiedepots, provisiemagazijnen, verplegingsposten en veldhospitalen en de 15.000 inwoners moesten zorgen voor de inkwartiering van 10.000 Duitse soldaten. Rond de stad werden 3 vliegvelden aangelegd.
Op 10 maart 1915 viel de eerste Britse bom op Menen en doodde 11 burgers.
In april laaiden de gevechten aan het front op en er werden nog meer troepen ingekwartierd. De Menenaars moesten 15.000 troepen en 200 officieren huisvesten. "Zivilarbeiter" moesten steeds harder werken. Ook in de lucht boven Menen nam de oorlog in hevigheid toe.
Vanaf 2 april 2015 namen ook de Verenigde Staten deel aan de oorlog. Vanaf mei namen Britse beschietingen en (vooral nachtelijke) bombardementen op de stad toe. Vooral de omgevingen van het spoorwegstation en van de vliegvelden kregen het hard te verduren. Verschillende burgers kwamen om en er werd grote materiële schade aangericht.
De Duitsers installeerden een "Dikke Bertha", een 42mm mortier op de spoorweg, waardoor het gemakkelijk verplaatsbaar was indien nodig.
Vanaf 4 juni 1917 kreeg de bevolking toelating om Menen te verlaten indien ze dat wensten.
De 6-de juni ontplofte een munitiedepot met meer dan 2.000 granaten en op 26 juli ontplofte een tram geladen met granaten op de Grote Markt.
Door de aanhoudende beschietingen en bombardementen en in de verwachting van een naderend Brits offensief ontvluchtten steeds meer inwoners de stad. Begin 1918 waren er nog maar 149 burgers in Menen en op 17 maart vertrok het laatste konvooi vluchtelingen.
Op 27 september kwamen de laatste twee burgerslachtoffers om bij een Brits bombardement. 's Anderendaags begon het bevrijdingsoffensief. De enkele burgers die nog in Menen verbleven kregen het bevel te vertrekken en alle magazijnen en depots werden in brand gestoken.
Op 13 oktober 1918 zette het Britse 2-de leger samen met het Frans en Belgisch leger de tweede fase van hun bevrijdingsoffensief in tegen het 126-ste Württemberger infanterieregiment dat Menen verdedigde. In de late namiddag gaven de Duitsers de stad definitief op.
De eerste wereldoorlog kostte het leven aan 107 Menense soldaten en 96 burgers.
Biblografie: -"Menen 14-18" door Ph. Vindevogel (uitg. De Klaproos); -"Luchtoorlog boven West-Vlaanderen" door B. Deneckere (uitg. Groeninghe).
Onderstaande reeks van 12 foto's wil de link leggen tussen wat 100 jaar geleden gebeurde in de stad waar ik geboren en getogen ben en hoe die plaatsen er nu (2014-2015) uitzien. De beelden zijn samengesteld uit postkaarten, welwillend ter beschikking gesteld door verzamelaar Eric Debeir, en foto's door mijzelf gemaakt vanuit (zo goed mogelijk) hetzelfde standpunt als de fotografen van toen. Een ervan heette O. Pille, de anderen (vermoedelijk Duitse) zijn nobele onbekenden. Aan hen wil ik een postume hulde brengen want fotograferen was in die tijd geen sinecure. Het maken van de huidige foto's en het samenstellen van de beelden d.m.v. Photoshop was een titanenwerk en vergde meer dan 6 maanden engelengeduld en vele honderden uren volharding.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:foto, photo, fotografie, Photographie, photography, art, kunst, Maurice Debusschere, Menen, Menin, eerste wereldoorlog, world war, grote oorlog, great war, geschiedenis, historie, history, Geschichte
