Vandaag
sloten we aan bij de Leonardo-groep waar, naast Lut en Wendy, ook andere
collegas van het Hivset bij betrokken zijn, samen met partners uit Spanje,
Roemenië en Ledovec, Tsjechië.
In de
voormiddag bezochten we een school voor Health care, social work and
management. De opleidingen die zij inrichten zijn zeer divers: o.a. sociaal
werk (niet echt te vergelijken met onze bachelor opleiding sociaal werk),
tandtechnieker, optieker, veiligheidsagent,
Vroeger
boden zij ook de opleiding verpleegkunde aan, maar deze werd recent door de
overheid doorgeschoven naar de bachelor opleiding aan de universiteit.
We kregen
een rondleiding door de school en bezochten vooral de praktijklokalen van de richtingen
tandtechnieker en optieker. Daarna kregen we toelichting over de 3-jarige opleiding
sociaal werk, met extra aandacht voor het werkplekleren. Net zoals bij ons
wordt er een dag- én deeltijdse opleiding aangeboden. Tijdens deze opleiding maken
de studenten kennis met een tiental stageplaatsen. Ook op deze school worden er
op regelmatige basis intervisiemomenten voorzien. De reflecties tijdens deze
begeleide samenkomsten maken een belangrijk onderdeel uit van hun evaluatie.
Tijdens deze uiteenzetting merkten we wel een duidelijk verschil op in de
samenwerking tussen student, mentor en stagebegeleider. Op geen enkel moment
zitten deze 3 partijen gezamenlijk rond de tafel om het groeiproces van de
student te bespreken. De evaluatie verloopt uitsluitend schriftelijk d.m.v. het
invullen van standaardfomulieren. Op het eerste zicht gaf dit ons toch een
beperkt beeld over het functioneren van de student. Wij ervaren de stagegesprekken
waarbij alle betrokken partijen aanwezig zijn als een meerwaarde.
De typisch
Tsjechische lunch gebruikten we met de hele groep in het dagcentrum in Ledce. Aangezien
er op donderdagnamiddag hier geen cliënten aanwezig zijn, hebben we ons op een
andere manier nuttig gemaakt. Er waren nog heel wat voorbereidingen te doen
voor ons (internationaal) afscheidsetentje.
We vonden
het jammer dat we geen afscheid meer hebben kunnen nemen van de cliënten waar
we toch twee weken mee hebben samengewerkt. Na de foto-expositie dinsdag moesten
we overhaast vertrekken voor de jongleersessie waardoor we ons niet realiseerden
dat dit de laatste keer was dat we de cliënten zagen.
Na een
evaluatie met Martin over onze werkstage in Ledovec, genoten we van het
lekkere eten, het aanwezige gezelschap en de muzikale intermezzos. Toen was
het moment daar om afscheid te nemen van onze Tsjechische collegas.
Vandaag maakten we kennis met een andere doelgroep. We
bezochten 2 bejaardentehuizen: één voor 36 personen met Alzheimer, een tweede
voor 70 bejaarden. Waarschijnlijk zijn ze niet representatief voor de doorsnee
bejaardenvoorziening in Tsjechië. Beiden hebben ze ons verrast in positieve zin: o.a. door de
kleinschaligheid, de inrichting en accommodatie en zeker ook hun warme
bejegening van de ouderen.
Het eerste rusthuis richt zich enkel tot dementerenden. Voor
hun werking ontvingen ze een certificaat van de plaatselijke Alzheimerliga. In
hun benadering herkenden we heel wat essentiële aspecten: fotos uit de oude doos,
betekenisvolle afbeeldingen op de slaapkamerdeuren, een vast dag- en weekritme,
basale stimulatie, werken met reminiscentie dozen, Wat wel anders is dan bij
ons, is dat er hier twee- en driepersoonskamers zijn.
Wat we bij het tweede rusthuis direct opmerkten is de ronde
vorm van het gebouw. Dit staat in schril contrast met de strakke, rechthoekige
blokken die dateren uit de communistische periode. Ook het interieur is heel
kleurrijk en modern. Er zijn heel wat ruimten voor verschillende doeleinden
voorzien: een reminiscentie kamer, een bibliotheek, een fysio- en ergoruimte,
een keuken, een cafetaria, een ruimte waar met biofeedbacktraining wordt
gewerkt, Hier zijn één- en tweepersoonskamers aanwezig.
In beide voorzieningen wordt veel belang gehecht aan een
goede samenwerking met familie. Ook het meebrengen van persoonlijke spullen
voor op de kamer wordt aangemoedigd.
We lunchten in Kacaba, een sociaal restaurant in Pilsen.
Hier bereiden ze mensen met eender welke beperking gedurende een jaar voor op
een tewerkstelling in het normale arbeidscircuit. Voor 80 % slagen ze hier in.
Daarna brachten we een kort bezoek aan een winkel in
tweedehandskledij. Dit is een sociale werkplaats en is gelegen in een drukke
winkelstraat. Vanuit Ledovec wordt dit project mee ondersteund.
Door het opdoen van heel wat verschillende indrukken vliegt
de tijd. Morgen is het reeds onze laatste werkdag!
Elke dinsdag staat er een uitstap op het programma. Ideeën voor uitstappen kunnen door iedereen worden aangebracht. Vandaag gingen we naar een fototentoonstelling in een oud, vervallen treinstation. Er werd verzameld aan de tramhalte in het centrum van Pilsen. Van daar vertrokken we te voet richting expositie. Onderweg werd nog gestopt aan een winkel waar liefhebbers nog een drankje of versnapering konden kopen. Inclusie was hier duidelijk merkbaar. Ook bij het binnengaan van de tentoonstelling, betaalde iedereen zijn eigen inkom. Het bezoek aan deze tentoonstelling toont aan dat de begeleiders oog hebben voor het aanbieden van hedendaagse culturele evenementen. Iedereen kreeg de kans om op eigen ritme de verschillende ruimtes te ontdekken.
In de latere namiddag namen we opnieuw deel aan een jongleer sessie in dezelfde psychiatrische voorziening van vorige week. Deze week was het een andere groep, nl adolescenten. Er werd gestart met oefeningen rond elkaar vertrouwen en samenwerken. Daarna werd er in kleinere groepen met hoepels, stokken en ballen gewerkt. Deze keer kregen we de kans om na de sessie in het gebouw van de jongeren een kijkje te nemen. Op de eerste en tweede verdieping zijn de klaslokalen ondergebracht, op de bovenste, afgesloten verdieping, bevinden zich de leefruimten. We waren aangenaam verrast door de vrolijke kleuren en de mooie tekeningen in de gangen.
Vandaag hebben we, samen met Wendy en Lut, een volledige dag in het dagcentrum in Ledce meegedraaid.
Om 9 uur wordt er bij een tasje koffie of thee gestart met het overlopen van de geplande taken van de cliënten en de begeleiders. Ook wij werden in de taakverdeling ingeschakeld. Enkele van de steeds weerkerende activiteiten zijn: tuinwerk, weefatelier, het kammen van Adela (de hond), wassen en strijken, koken, de bus poetsen, tafel klaarzetten, zorgen voor de dieren, broodkorstjes snijden voor de kippen, afval verzamelen en naar het containerpark in het dorp brengen, afwassen, ...
Onze rustdag... In de voormiddag hebben we onze blog bijgewerkt van de laatste 2 dagen. De vorige dagen hadden we er geen tijd voor. Het vraagt wel wat denkwerk om alle indrukken juist te kunnen verwoorden. Anderzijds zorgt het ook wel voor grappige intermezzo's.
's Middags was het jammer genoeg tijd om afscheid te nemen van Lieve. Met pijn in het hart zwaaiden we haar uit.
Daarna hebben we nog wat schoolwerk verricht.
Later op de dag gingen we op verkenning in Pilsen. Maar veel regen en een koude temperatuur zorgden er voor dat ons bezoek aan de stad eerder beperkt bleef. We kozen voor een rondleiding door de ondergrondse gangen, die ons een idee gaven over de geschiedenis van de stad.
Een lekker én gezellig etentje met Wendy en Lut sloot onze "rustdag" af.
Vandaag het lang verwachte festival! Martin had ons voordien gevraagd een lunch voor te bereiden voor een 20 tal helpers én een Belgisch dessert te maken om te verkopen op het festival. We zijn hier direct met z'n vijven ingevlogen! Tegen 12.15u stond alles netjes klaar. Zo konden de medewerkers van Ledovec zich verder voorbereiden op het festival zelf.
Om 15u werd het festival geopend door Martin en Petra. Er waren diverse optredens: enkele muziekgroepjes, jongleurs en samoerai krijgers die de namiddag opluisterden. Uiteraard waren ook meerdere standjes voorzien om wat geld in het laatje te brengen. Producten uit eigen ateliers werden verkocht. Onze Belgische desserten (marmercake en rijstpap) vielen in de smaak! Er waren een 100 tal bezoekers: cliënten en hun familie, buren en vrienden. De regenvlagen tussendoor en de lage temperaturen waren wel een domper op de feestvreugde.
Rond 20 u werd het festival afgesloten. Na wat opruimwerk werden we rond 21 u naar ons hotel gebracht.
Moe maar voldaan sloten we deze dag af met een Pilsner Pils of iets anders....).
Aangezien er morgen een festival in het dagcentrum in Ledce doorgaat, stonden de activiteiten in het teken van de voorbereidingen hiervan. Er moest nog heel wat gebeuren: tuinwerk, boodschappen doen, de bbq gebruiksklaar maken, de schuur klaarzetten voor de optredens,...
Na de middag gaf Jana, de vrouw van Martin, meer uitleg over de visie van het dagcentrum en hoe deze in de praktijk vorm krijgt. Zij vertrekken vanuit 3 principes: 1. Empowerment: het is belangrijk dat cliënten zoveel mogelijk onafhankelijk worden en maximale verantwoordelijkheid krijgen. 2. Anderen respecteren en gerespecteerd worden: gelijkwaardigheid staat hier centraal. 3. Pre-Therapie van Prouty: het is een methode welke beoogt het herstellen, versterken en bevestigen van de contact- en uitdrukkingsvaardigheden van de cliënt.
Ze hebben een eigen instrument ontwikkeld om samen met de cliënt individuele doelen op te stellen. De dromen en belevingen van de cliënt staan hierbij centraal. Op het document schrijft en/of tekent (indien mogelijk of gewenst) de cliënt zelf zijn wensen en concrete plannen. Dit wordt om de 6 weken besproken en geëvalueerd samen met de cliënt. Dit alles deed ons denken aan wat wij Persoonlijke Toekomst Planning noemen. Deze informatie was verhelderend en vervolledigde de indrukken die we tot hiertoe hadden.
Vanavond was het in Pilsen open kerken- en monumentendag. Martin gaf samen met enkele vrienden een optreden in een ziekenhuiskapel. Ze brachten er oudere Tsjechische protestliederen tegen het voormalige communistische regime.
Later op de avond verwelkomden we Wendy en Lut die net in Pilsen gearriveerd waren. Het was een leuk weerzien!
Martin bracht ons deze morgen naar de locatie in Pilsen waar 1 voormiddag per week "art-therapy" wordt gegeven. Dit is een onderdeel van het dagcentrum Ledovec in Ledce waar een ander soort van activiteiten wordt aangeboden. In Ledce ligt de nadruk op huishoudelijk werk, het zorgen voor de dieren en het onderhoud van de tuin. Hier ligt het accent vooral op creatieve activiteiten: keramiek, tekenen, schilderen,... We herkenden enkele cliënten die we deze week al ontmoetten in Ledce.
Er wordt gewerkt in 2 groepen: één groep richt zich op personen met een verstandelijke beperking, de andere op personen met een psychiatrische aandoening. Wij gingen in de eerste groep aan de slag. Net zoals de cliënten kregen we de vrije keuze om een techniek uit te proberen. We kozen voor klei. De resultaten kan je "bewonderen" op de foto.
We lunchten in een plaatselijk restaurantje waar de menukaart uitsluitend in het Tsjechisch beschikbaar was. Kiezen was dus een pure gok! Maar het was lekker!
Na de middag gingen we opnieuw op bezoek in het dagcentrum van gisteren (namiddag). Deze keer werden we rondgeleid in een semi-internaat voor kinderen/jongeren met een meervoudige beperking. Qua inrichting en werking lijkt het sterk op hetgeen we in België kennen. Het was moeilijk om duidelijke informatie te krijgen over de opleidingen van de begeleiders daar. Op het eerste zicht lijkt het personeel toch minder gekwalificeerd te zijn.
Vandaag was het vooral een doe- en kijkdag. We hadden minder de mogelijkheid om diepgaande vragen te stellen.
Vanmorgen werden we opnieuw verwacht in het dagcentrum in Ledce. Hier werden we ingeschakeld in enkele ateliers. Ann vergezelde cliënt Lubos en begeleider Jarda bij het verzorgen van de dieren. Lieve en Tin stonden in voor het onderhouden van de tuin, samen met cliënt Irena en begeleider Kristina. Tijdens de pauze werd onze attentie, enkele streekproducten van Turnhout, uitgepakt en goed bevonden. Na de pauze konden cliënten kiezen wat ze vervolgens wilden doen. Lubos en Tin deden het tuinwerk verder. Zo kozen Romana en Ann voor een wandeling door het dorp met de hond Adella. Lieve maakte kennis met de weverij. Ook vandaag viel het ons op dat cliënten in ruime mate inspraak krijgen en dat alles in een rustige, ontspannen sfeer verloopt.
Na de middag stond een studiebezoek aan een dagcentrum voor volwassenen met een verstandelijke beperking op het programma. Niettegenstaande er geen mensen van Ledovec mee gingen én de begeleiders ter plaatse weinig tot geen Engels spraken, is het ons toch gelukt om een duidelijk beeld te krijgen van hun werking. We hebben aan de lijve ondervonden dat visualisatie een belangrijk hulpmiddel is in communicatie. We merkten dat de visie van dit dagcentrum sterk aansluit bij deze van Ledovec. Naast het aanbieden van activiteiten wordt er vorming gegeven rond thema's zoals: wie ben ik, wat wil ik, hoe kan ik assertief zijn, seksualiteit, media,.... Empowerment is ook hier de rode draad.
Stelselmatig krijgen we een ruimer beeld van de hulpverlening binnen onze sector. De projecten die we tot nu toe bezochten, hebben ons aangenaam verrast door de positieve kijk op mensen met een beperking.
Vandaag bezochten we een andere afdeling van Ledovec, nl het counselingcenter
in Pilsen. Hier richt men zich hoofdzakelijk naar personen met een
psychiatrische aandoening maar ook cliënten met andere hulpvragen kunnen bij
hen terecht bv bij het zoeken naar een geschikte job, vrije tijdsinvulling,
helpen met administratie,.... Zij bieden geen psychotherapie maar ondersteunen
mensen om zich te handhaven in de maatschappij.
Ondertussen proberen ze samenwerkingsverbanden op te bouwen met de bestaande
voorzieningen. Net zoals gisteren merkten we hun gedrevenheid om op te boksen
tegen het bestaande logge systeem binnen de gezondheids- en welzijnszorg. Dit
is niet altijd gemakkelijk mede doordat ze weinig of geen informatie krijgen
over de cliënten van de psychiaters. Het juridische systeem laat dit niet toe.
Na deze uiteenzetting over de werking, gingen we zelf aan de slag. We volgden
de workshop ' kaarsen maken' samen met enkele cliënten.
We kregen verschillende technieken aangeleerd. Ondertussen mogen we onszelf als
volleerde kaarsenmakers beschouwen.
In de loop van de namiddag vergezelden we Martin naar een groot psychiatrisch
centrum in de buurt. Hier geeft hij regelmatig jongleersessies aan een groep
cliënten. We kregen een beperkte eerste indruk van deze grootschalige
voorziening. Het eerste wat ons opviel waren de grote gebouwen verspreid op het
domein waar de cliënten, de meesten in uniform ( een soort pyjama ), rond
liepen.
Al deze indrukken zinderen bij ons nog na en bieden nog heel wat
gespreksstof...
Impressies vanuit Tsjechië
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
){kind=link}
