Inhoud blog
  • Dinsdag 22/10/2013
  • Maandag 21/10/2013
  • Zondag 20/10/2013
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Leven met mezelf.
    De dagelijkse ups en downs van leven met een depressie.
    22-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dinsdag 22/10/2013

    Vandaag had ik een goede dag. Gisterenavond, na het updaten van de blog, had ik een afspraak bij de huisarts waar ik erg nerveus om was. In de wachtkamer was ik erg paniekerig en viel bijna van mijn stoel van het schrikken wanneer de deur openging. Mijn huisarts vroeg me wat het probleem was en voor de eerste woorden uit mijn mond waren, begon ik al te huilen. Ik voelde mij daar erg slecht om omdat ik voelde dat ik zijn tijd aan het verspillen was. Ik legde hem zo snel en kort als ik kon uit hoe ik me voelde en hij schreef me een anti-depressiva en een slaappil voor. Ook gaf hij mij het nummer van een psycholoog bij mij in de buurt.

    Vandaag moest ik de medicatie gaan ophalen bij de apotheker. Ik maakte me zorgen dat de apotheker mij vreemd zou bekijken als ze mijn voorschrift zag. Ik had zweethanden bij het binnenkomen, maar de dame was erg vriendelijk. Ze legde mij uit hoe ik de medicatie moest nemen en was erg behulpzaam. Ik ben met een goed gevoel naar huis kunnen gaan.

    22-10-2013 om 23:49 geschreven door Neomi  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    21-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag 21/10/2013

    Ik was vandaag bang van mezelf. Mijn moeder kwam langs nadat ze erachter was gekomen dat ik ook vandaag niet naar school ben gegaan. Ze schreeuwde tegen me, schreeuwde dat ik mij er maar over moet zetten, dat ik gewoon lui ben, dat ik gewoon verwend ben. En wat ben ik nu eigenlijk eens van plan met mijn leven? Ja... Goede vraag.

    Ik weigerde naar haar geschreeuw te luisteren, ik wou terug naar mijn kamer, onder mijn dekens, waar ik aan niemand iets hoef te zeggen, waar ik niemand moet zien. Mijn moeder begon luider te schreeuwen en ik kon er niet meer tegen. Ik begon terug te schreeuwen, tranen in mijn ogen en kwader dan ik ooit geweest ben.

    Ze verweet me dat ik haar altijd maar wegduw, dat ik niet wil praten met haar en dat het net is alsof mijn vader en zijn vriendin alleen maar goed doen, terwijl zij alleen maar slecht doet. Ze schreeuwde dat mijn vader en zijn vriendin eigenlijk niet om me geven, dat ze me altijd maar alleen laten en niet naar me luisteren. Ik schreeuwde terug dat zij er uiteindelijk voor gekozen had om haar eigen familie in de steek te laten om bij die van een ander te kunnen intrekken. Ze beseft niet dat ze fouten gemaakt heeft en ziet zichzelf als het slachtoffer. Ze wil niet toegeven dat de fouten die zij gemaakt heeft, kwetsend waren voor de mensen die achterbleven. 

    21-10-2013 om 18:28 geschreven door Neomi  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondag 20/10/2013

    Ik begrijp niet goed hoe ik me voel vandaag. Ik voel me leeg, alsof niets wat ik doe, er nog echt toe doet. Ik voel me alsof het eigenlijk allemaal de moeite niet meer waard is, alsof het eigenlijk geen zin heeft. 

    Uit bed komen ’s morgens, mezelf wassen, aankleden, eten... Al die dingen die zo vanzelfsprekend en gemakkelijk komen voor anderen, al die dingen, lijken zo moeilijk voor mij. Het is alsof mijn lichaam loodzwaar is. Het voelt bijna alsof er touwen gebonden zijn rond mijn hoofd, mijn lichaam en al mijn ledematen die elke beweging die ik wil maken, bijna onmogelijk maken. Alledaagse dingen zijn zo zwaar, zo moeilijk dat het eindresultaat het gewoon niet waard lijkt.

    Vooral schuld heeft vandaag weer een groot deel van mijn dag ingenomen. Ik voel me schuldig omdat ik op 22-jarige leeftijd nog thuis woon, ik voel dat ik profiteer van mijn vader en zijn vriendin wanneer zij eten voor me maken, kleren voor me kopen, naar me luisteren, met me meevoelen. Ik voel dat ik het geld en de tijd van iemand anders in beslag neem, voor mijn eigen zelfzuchtige redenen, zonder dat ik daar het recht toe heb. Ook voel ik me schuldig tegenover mijn vriend omdat ik hem weer moet belasten met mijn eigen problemen en ik weer niet genoeg kracht heb om mezelf hier doorheen te sleuren.

    Ik ben boos op mezelf voor al deze dingen en nog veel meer. Boos omdat ik 's morgens niet uit bed kan, boos omdat ik 's nachts niet kan slapen door al het gepieker, boos omdat ik weer een dag school mis. Boos omdat ik niet gewoon mezelf kan zijn. 

     

     

    21-10-2013 om 02:27 geschreven door Neomi  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)


    Archief per week
  • 21/10-27/10 2013

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs