Amai, al goed dat ik zo'n beheerste dame ben die heel gericht mijn baasje volg en mij zo weinig mogelijk aantrek van de 500 andere honden die op zo'n show rondlopen (zolang ze mij ook met rust laten natuurlijk) anders zou ik nu overstressed zijn. En goed dat ik mijn 2de 'zeer goed' heb behaald en het tentoonstellingsgedoe achter de rug is. Ik krijg nu eindelijk een officiële stamboom. Niet dat dit voor mij een verschil uitmaakt maar blijkbaar wel voor mijn baasjes. Ze hebben mij nl. uitgekozen om een nestje te krijgen omdat ik intelligent en evenwichtig ben en goed functioneer als leadingdog (een streling voor mijn ego). Het is me wel opgevallen dat het blijkbaar enkel de buitenlandse keurmeesters zijn die mij als een volwaardige Malamute beschouwen. Bij de 2 vorige shows werd ik door de belgische keurmeesters niet standaard genoeg bevonden om mij te mogen voortplanten! Ik voelde me werkelijk op mijn staart getrapt. Wat denken die wel? Ik, Indi, afstammeling van Ishtar I die al ettelijke gezonde en werklustige mushingmalamutten verwekt heeft, ben méér waard dan zomaar een 'goed' of een 'voldoende'! Ik ben idd. geen showmodel maar heb karakter, trekkracht en doorzettingsvermogen. Dat is toch wat telt bij een sledehond! Bon, ik strijk mijn rechtopstaande haren weer even plat en breng mezelf terug naar het 'nu', om mij ergens te gaan nestelen en alle drukte van mij te laten vloeien...en zachtjes in te dommelen...Ben benieuwd welke knappe reu ik zal ontmoeten!?... See you, Indi
