Dit doet je even stil staan. Je gaat slapen en wenst iedereen 'goede nacht' toe en je staat op en je ziet dat er één van de honden vredig ligt te rusten...maar dan net iets té vredig opdat het enkel 'rusten' zou zijn. Akita is vannacht van ons heen gegaan, in alle stilte, heel onverwachts...of misschien toch niet helemaal...Ze had een hartkwaal, ze kon geen 10 m lopen of ze moest hijgend gaan zitten tot ze weer op adem gekomen was. We hebben het altijd geweten: eens zal haar hart het begeven. Wellicht is de opwinding die gepaard gaat met de loopsheid haar dit keer fataal geweest. De loopsheid is enkele weken geleden begonnen bij Chimouk, ook Venus en Alegria hadden al signalen getoond en nu waren Indy en Akita aan de beurt, met in hun kielzog Ishra voor de 1ste keer. Akita deed heel erg haar best om Thorgall te verleiden niettegenstaande hij nogal groot was voor haar kleine gestalte. Het heeft echter niet mogen zijn...Onze kleine Assepoester, de omega van de roedel, maar een ferme rattenpakster is naar de hondenhemel, bij haar lieve vriend en grootvader Ishtar. Ishra is helemaal uit haar lood geslagen. Akita was haar pleegmoeder die haar zo goed had opgevangen en ze sliepen nog steeds samen in de garage, apart van de roedel, daar ze beiden de zwakste schakel waren in de groep. Nu zal Ishra, 11 maanden oud, alleen haar mannetje moeten staan, waar ze ondertussen al goed weg mee weet, vooral tegenover Gobi die blijkbaar niet haar beste vriendinnetje is. Het zal belangrijk zijn nu vooral geen medelijden met haar te hebben want dit komt stabiliteit en evenwicht niet ten goede. Akita, het ga je goed. Je blijft in onze herinneringen.