Moonah is vandaag op kerst een half jaar. Nu haar tanden gewisseld zijn, heeft ze opmerkelijk minder kauwneigingen, wat het afdrogen, borstelen en masseren een stuk gemakkelijker maakt.
We hebben deze maand kunnen kennis maken met 'Donate a Dog' uit Menen. Dit is een organisatie die assistentiehonden opleidt. Het zou heel tof zijn als we zouden kunnen mee oefenen tijdens hun trainingen. Maar Moonah zal natuurlijk eerst op een evenwichtige manier moeten kunnen omgaan met andere honden, wat op dit moment nog steeds niet het geval is.
Hierbij ook aan iedereen onze vredevolle kerstwensen.
Die Moonah is toch wel een pittige dame. Ravotten in de tuin met Shiva en Arjuna is haar favoriete bezigheid. Ze weet van geen ophouden en blijft de andere honden uitdagen ook al willen deze even pauzeren. In huis is ze dan weer super kalm en de ruste zelve.
In de hondenschool mocht ze vrij snel de puppygroep verlaten om naar de volgende groep over te gaan daar ze de commando's vrij goed opvolgt. Ze vindt al die andere honden echter zo super spannend dat ze meteen al in de opwinding gaat van zodra ze hen nog maar ruikt! Dit wordt dus voorlopig nog rust en evenwicht zoeken van op afstand ipv oefeningen uitvoeren.
Gezien ze het ook gewaagd heeft om op eigen houtje achter een andere hond aan te gaan, is vrij rondlopen op de weide nu ook verleden tijd. Geleide wandelingen zullen voortaan een oefening zijn in discipline voor Moonah en leiderschap voor mezelf.
Ondertussen weten we ook dat de heup-en oogtesten van Nepal en Gipsy positief zijn. Zij zullen dus in het voorjaar een nestje kunnen hebben.
Moonah's wereld wordt steeds groter: ravotten op het wijdse strand aan het Zwin, op de onderzoekstafel van dierenarts Katrien, neus aan neus met de dieren van de kinderboerderij, ontmoeting met Willy & Nexus van Patrasche Foundation, een kopstootconfrontatie met de bok van de Manx Loaghten-schapenkudde, voorbijrazende treinen en massa's mensen op het perron, verleidelijke geuren op de markt, uitdagende puppy's in de hondenschool, hondsdolle pret in het hondenbos...
Woaw, al die indrukken, de ene al intenser dan de andere, de ene al opwindender dan de andere...We hebben ondertussen al geleerd dat we haar vooral tijdig moeten intomen vooraleer ze in overdrive gaat. Tja, het is geen muurbloempje, eerder een pittige nieuwsgierige jongedame op zoek naar actie maar wél met een grote will to learn.
Onze Moonah is 3 maanden oud vandaag, ziet er een stuk minder snoezig en meer herder uit (vooral nu haar beide oren recht staan) en heeft al een hoop ervaringen achter de rug: wandelingetjes tot bij de boer geflankeerd door paard James in de weide langs ons straatje, kennis gemaakt met de buren, bezoekers en bijhorende hondjes, uitstapjes in de grote camionette oa. naar de dierenkliniek, onvermoeid gespeeld met haar familieleden van de White Wolves... en ze vindt dit allemaal dolle pret, zelfs té dol naar onze mening. Ze kent al een aantal commando's en luistert goed zolang ze alleen is. Maar éénmaal er prikkels zijn, heeft ze geen oren meer naar ons en zodra er andere hondjes in de buurt zijn, wil ze enkel nog spelen zonder ophouden en overschrijdt ze haar grenzen. Ze heeft tevens een zeer sterke drang om te kauwen en kent hierbij nog niet het verschil tussen vingers en kauwstokjes!! Hoe streng we tot nu toe ook zijn geweest zonder ons al te veel te laten verleiden tot onnodige aandacht en geaai, er is dus toch duidelijk werk aan de winkel, zeker voor een hond die assistent dient te worden! En van assistentie gesproken, ze kon haar charmes al aanwenden bij een aantal observatiesessies en ze viel al helemaal in de smaak van de jongedame die tijdelijk een handje komt toesteken in de roedel.
We zijn tevens de confrontatie met de malamutten gestart, 1 per 1 en onder ons beschermend toeziend oog. Dit zal wel wat tijd vergen vooral daar de malamutten het niet zo hebben voor andere honden die van buitenaf komen. Het is een proces van gewenning en aanvaarding en een uitdaging voor de roedelleiders.
Ondertussen zijn Nepal en Gipsy getest geweest op heupen en ogen. Benieuwd wat het resultaat zal zijn?!
Verleden week gingen we onze nieuwe witte herderpup kiezen en onze voorkeur ging naar degene die het meeste rust uitstraalde en zonder opwinding noch aarzeling contact maakte. Gisteren konden we haar mee naar huis nemen. Vooraleer te vertrekken eerst een eindje gewandeld aan de leiband en daarna meteen in de open koffer. Nee, niet op schoot, zo leert ze meteen al zelfstandig zijn. De rit van 1u verliep zonder janken. Goed zo! Thuis eerst even de omgeving vóór het huis verkend waarna wij eerst naar binnen gingen en daarná de pup. Belangrijk om haar de tijd te geven even te snuffelen en te wennen aan de nieuwe omgeving. En vanaf dag 1 al meteen kennis gemaakt met haar bench waar ze 's nachts, en indien nodig overdag, zal vertoeven. Alles verliep rustig en zonder protest. Wij zijn tevreden en zo lijkt ook de pup.
Ze heet officieel OHM-Oonah (2015 begint met 'O'), is nu 8 weken oud ziet er zo schattig uit.
Ze is helderwit als de volle maan, 'OH Moonah', vandaar haar roepnaam Moonah.
We bereiden ons niet alleen voor op een nieuw mushing-seizoen, maar tevens op een nieuwe wind binnen het begeleidingscentrum 'Leven in de roedel'. Het sabbatjaar heeft ook hier meer klaarheid gebracht waardoor nieuwe processen kunnen opgestart worden. Dit betekent oa dat we beslist hebben een 2de ras als begeleidingshond in het centrum in te zetten nl. een Zwitserse Witte Herder. Niet iedereen staat immers te springen om een Malamute, die er nogal wolfachtig uitziet, te aaien. Zwitserse Witte Herders zijn rustige, sociale en leerbare honden die tevens worden ingezet als assistentiehond. We overwegen reeds een tijd om een pup te nemen van kwekerij The White Wolves daar de honden er op een zo natuurlijk mogelijke manier worden groot gebracht. Eergisteren hebben we uiteindelijk beslist een pup van Isha en Rocky te nemen. Binnen 3 weken kunnen we een teefje uit de 9 pups gaan kiezen. We zijn in blijde verwachting...
Na een sabbatjaar, die er uiteindelijk 2 zijn geworden, zijn we ons opnieuw helemaal aan het voorbereiden voor een nieuw mushing-seizoen. Het was een tijd van verlies (3 honden zijn gestorven), twijfel (al of niet nog muchen wegens ouder wordend team) en praktische overwegingen (verhuizen of bestaande plek aanpassen). We hebben uiteindelijk gekozen om verder te muchen en hebben 4 pups uit het nest van Ishra (Gipsy, Tibet, Sherpa en Mokshe) en 2 pups uit het nest van Happy (Shiva en Arjuna) bij gehouden. Verleden jaar kochten we tevens Nepal van On Kamiakan Trail. Dit nieuw jong bloed zal vernieuwde kracht brengen in het team zodat de ouderen op rust kunnen gaan. We kozen ook om voorlopig ter plaatse te blijven en hebben ondertussen wat werk verzet: de kar en de camionette zijn geschilderd en helemaal op punt gesteld. De parkeerplaats is verhard en een deel van de omheining is versterkt. Nu komen de toegangspoortjes nog aan de beurt.
Arjuna en Shiva kregen deze maand hun laatste inenting. Wij kiezen er bewust voor om de inentingen op iets latere leeftijd te geven zodat hun natuurlijke immuniteitssysteem beter tot ontwikkeling zou komen. Tegelijk is Arjuna ook gecastreerd. Het is niet de bedoeling dat hij pups gaat maken en dit maakt dat hij dan ook in de roedel kan blijven zonder risico's tot dekkingen. Hij had er helemaal niets op tegen, als hij maar lekker kan blijven stoeien...
Happy en Indi kunnen het momenteel niet zo goed vinden met elkaar. Happy verblijft met haar 2 pups (nu reeds 4 maanden) en Nepal in de tuin en Indi zit met haar zus Chimouk, Allegro en het koppeltje Buddha en Venus in het perk naast de tuin. Daartussen is draad gespannen maar geregeld dagen ze elkaar uit door de omheining heen. Vorige week probeerden ze zelfs in elkaars snuit te bijten met een bloedlip voor Happy als gevolg. Eénmaal ze in overdrive gaan, hebben ze een kordate leider nodig die hen terug tot de orde roept. Ze geven hier dan vrij snel gevolg aan, weliswaar met tegenzin. Happy weet ondertussen dat het dan tijd is om naar haar bench te gaan om even af te koelen. Maar de onstuimige Nepal vindt er dan niets beter op om toch nog even te gaan blaffen om het strijdtoneel weer op gang te krijgen. Maar ook zij begrijpt al snel dat dit verloren moeite is.
De lente is weer in het land, knopjes aan de bomen, de krokussen verwelken reeds en de narcissen staan in bot. De omheining van de bloemen-en kruidenperkjes werd verhoogd zodat we niet opnieuw een platte bloementuin moeten aanschouwen. Want een aantrekkelijk geurtje is voldoende opdat de honden, zonder omkijken, in 1 sprong de bloemen induiken. Nu staan ze wat beteuterd het geheel te aanschouwen. Maar dit belet hen niet om languit op hun rug te genieten van de eerste zonnestralen. De 2 pups van Happy zijn ondertussen gedoopt tot Shiva en Arjuna. Beide gaan al flink mee op wandel. Shiva vindt die grote metalen gedrochten op wielen nog steeds niet leuk maar Arjuna weet al dat dit betekent: 'opzij'.
De pups zijn al flink gegroeid. Ze knagen al met veel smaak aan een vleeskluif, slapen dan hun roes uit om dan opnieuw te ravotten met plezier. 2 teefjes hebben ondertussen een nieuwe thuis gevonden. Ylva is vertrokken naar het noorden van Nederland en Maya blijft iets dichterbij in de buurt van Brugge. We wensen hen en hun baasjes het allerbeste.
Ik ben ondertussen met de 2 andere pups gestart met het lopen aan de voet en gewenning op de weg ter voorbereiding op het muchen volgend jaar. We hopen dit seizoen de jonge 1-jarigen (Gipsy, Tibet, Sherpa en Mokshe) nog te kunnen inwijden in het team vooraleer de ouderen helemaal uitvallen (Allegro, Venus en Buddha). We zijn ook op zoek naar veilige plaatsen om te trainen.
Nepal (nu 9 mnd geweest) is een onstuimige kolos geworden en heeft kracht gelijk een paard. Ze zou wellicht op haar eentje de kar kunnen vooruit trekken. Maar gezien haar botontwikkeling nog niet voltooid is, kunnen we haar nog niet inspannen. Nog even geduld, Nepal.
We zijn 3 weken verder. Het piepkleintje heeft het ook niet gehaald. De natuur windt er geen doekjes om: enkel de sterkste overleven. Blijkbaar hadden een aantal pups alle voeding opgeslorpt ten nadele van enkele andere die minder ontwikkeld waren. De 4 overgebleven pups doen het dus goed: 1 reu (de donkerste) en 3 teefjes (1 donkere en 2 wolfsgrijze). Ze komen al even piepen aan de ingang van het hok om heel voorzichtig de grote onbekende wereld te aanschouwen. Nepal is natuurlijk uiterst nieuwsgierig maar Happy houdt haar heel streng op afstand. Ze is een prima moeder en zorgt heel bekwaam voor haar jongen. Wij hebben ondertussen beslist om de reu en 1 teefje te houden om het mushingteam te versterken. De 2 andere teefjes zoeken dus nog een bekwaam baasje die voldoende plaats heeft, die een gepaste en consequente aanpak hanteert én het zich niet ontziet om dagelijks een ferm eind te lopen of te wandelen.
Een week geleden, op 5 december is Happy bevallen. Ze heeft dit voortreffelijk gedaan en is de eerste 3 dagen niet zichtbaar uit haar hok gekomen. We vroegen ons zelfs af of ze wel ging plassen. Er waren 7 pups waarvan er 2 te klein waren om te overleven. Vandaag, na 1 week, hebben we de pups even gecontroleerd, wat Happy met alle vertrouwen toeliet. Het is een mix van zwarte en wolfsgrijze. Heel opvallend, er zit een piepkleintje bij en een paar superdikke. Binnen een 3-tal dagen zullen hun ogen open gaan en kunnen ze nog enkele weken lang veilig en warm in het stro liggen alvorens de buitenwereld te gaan verkennen.
Onze Nepal is ondertussen al 6 maand geworden en hotst en botst vrolijk rond, het liefst met Sherpa, haar favoriete speelvriend. Vooral nu Happy het wat kalmer aan doet daar haar buikje ferm rond geworden is. Ze begint zich al wat te nestelen in het verse stro in het nieuwe hok. We kiezen er bewust voor om de geboorte volledig natuurlijk te laten verlopen maw buiten in haar eigen omgeving en op haar zelf gekozen manier. Dit komt alleen maar ten goede aan de zelf regulerende overlevingskracht van de honden. We zijn benieuwd wat het worden zal.Wie dus van plan is om een kleine Malamut in huis te halen, laat maar horen.
Hierbij nog wat info over de afkomst:
Moeder Happy is 6 jaar oud en heeft een aantal jaren gewerkt in het wedstrijdteam van Tim Bosseloo. Nu maakt ze deel uit van ons recreatief mushingteam. Happy heeft een St. Hubertus-stamboom.
Vader Gipsy "Manoush-Gipsy" (zie foto) is 1 jaar geweest. Hij is de zoon van onze Ishra en heeft ook een St. Hubertus-stamboom.
De pups kunnen echter geen stamboom krijgen gezien dit nest niet gepland was daar Gipsy nog niet gekeurd werd als dekreu.
Een maand met uiterst natuurlijke gebeurtenissen die echter niet altijd even aangenaam zijn. Met een loopse roedel dien je ogen op je rug te hebben. En gezien dit niet het geval is, weten die teven en reu's het handig aan boord te leggen om het naar hun zin te hebben. Eén van onze jonge snaken heeft het dus voor mekaar gekregen om Happy te dekken. We dachten dat haar loopsheid reeds voorbij was maar we hebben sterk het vermoeden dat ze toch zwanger is.
Hoe meer honden, hoe meer vreugd...(zou je kunnen zeggen) maar ook hoe meer afscheid nemen. Allegria, zus van onze alfa Alegro, is heen gegaan. Ze had reeds een tijd de positie van ranglaagste (omega) aangenomen en had sedert een mushing-accidentje, jaren geleden, een angst opgelopen die ze nooit meer echt kwijt geraakt is. Bachbloesems hadden haar weer actief gemaakt in het mushen maar ze bleef zich altijd afzijdig houden in de roedel. We zullen haar herinneren als een zeer lieve en (naar ons toe) aanhankelijke dame.
Tja, de tijd vliegt. De 4 musketiers van Ishra worden morgen 1 jaar. De reu's zijn flinke, uit de kluiten gewassen kerels geworden die het supertof vinden om elkaar uit te dagen. Mokshe is wat kleiner gebleven, wat nog niet betekent dat ze geen goede trekster zal worden. Zij blijven voorlopig samen met hun moeder in het achterperk. Daar Ishra hoe langer hoe meer uithaalde naar Happy én met de komst van Nepal, heeft ze met haar kroost haar terrein in de huistuin moeten inwisselen voor het achterperk. Niettegenstaande de kordate aanpak van Peter, blijft ze echter moeilijk doen tgo de honden die ze onder haar niveau acht. We willen echter voorkomen dat dit negatieve gedrag wordt overgenomen door haar pubers en gezien ze heel aanhankelijk is naar mensen toe, hebben we beslist om een andere opvang voor Ishra te zoeken. Wie zich geroepen voelt, laat maar horen.
Onze jongste spruit Nepal heeft het helemaal naar haar zin. Ze vindt bij Happy een moeder en een speelvriendin en vindt het superleuk om mee te gaan wandelen, vooral als ze kan kennis maken met allerhande andere dieren.
Een mooie naam, nietwaar, al zeg ik het zelf. Zo heet onze nieuwe pup, maar noem haar gewoon maar Nepal, hoor. Zo hoort ze ook een beetje bij Tibet en Sherpa... Happy heeft Nepal gisteren op een evenwichtige hondse manier ontvangen vóór het huis, vóór ze de tuin betraden, echt zoals het een onthaalteef betaamt. Nepal was uiteraard op haar hoede maar Happy gaf haar alle tijd om haar op haar gemak te stellen. Vannacht sliep Nepal binnen in de kennel maar na vandaag de ganse dag het terras en de tuin te hebben verkend samen met Happy is het duidelijk dat het klikt tussen die 2. Happy is heel rustig en toch speels met haar, toont haar goeie voorbeelden en wijst haar terecht waar nodig. Ze deden zelfs al hun dutje samen in de buitenkennel. En Happy voelt haar op haar best, nu ze een nieuw maatje heeft en Ishra veilig op het andere terrein vertoeft.
We zijn gisteren op puppybezoek geweest bij Shadow van On Kamiakan Trail. De pups zijn (uiteraard) heel schattig: 3 wolfsgrijze en 3 zwart-witte waarvan 1 teefje. We konden kiezen en de keuze was snel gemaakt: een zwart-wit teefje (volgens de kweekster eerder seal dan zwart maw bijna zwart). De stamboomnaam is ook al gekozen en het wordt: Native of Wildernes (is het jaar van de N). Binnen 4 weken kunnen we haar ophalen. Spannend...! En nu verder hard werken om de omheining achteraan klaar te krijgen zodat Ishra met haar 4 jonge snaken kan verhuizen naar dit terrein. Dan kan Happy in alle rust de nieuwe pup in de tuin verwelkomen.
Onverwachts blij nieuws! De drachtige teef van kennel On Kamiakan Trail, Holy Shadow, heeft toch 6 puppy's... geboren op 16 mei. En er is een teefje voor ons, een zwart-wit dan nog, net wat we wilden! Nieuw bloed met zwart-witte vacht. Met onze Indi (waarmee we verschillende shows liepen om haar te laten keuren voor een RISH-stamboom) kunnen we immers geen nest voorzien daar haar heupen niet voldoen en 1 nest met Ishra vinden we voldoende daar zij niet het type is waar we helemaal weg van zijn. Uit het nest van Ishra hebben we wel Tibet en Gipsy die we mogelijks als dekreu kunnen laten keuren. Maar we zien wel wat de tijd en de evolutie ons brengen.
Moonah is vandaag op kerst een half jaar. Nu haar tanden gewisseld zijn, heeft ze opmerkelijk minder kauwneigingen, wat het afdrogen, borstelen en masseren een stuk gemakkelijker maakt.
Die Moonah is toch wel een pittige dame. Ravotten in de tuin met Shiva en Arjuna is haar favoriete bezigheid. Ze weet van geen ophouden en blijft de andere honden uitdagen ook al willen deze even pauzeren. In huis is ze dan weer super kalm en de ruste zelve.
Moonah's wereld wordt steeds groter: ravotten op het wijdse strand aan het Zwin, op de onderzoekstafel van dierenarts Katrien, neus aan neus met de dieren van de kinderboerderij, ontmoeting met Willy & Nexus van Patrasche Foundation, een kopstootconfrontatie met de bok van de Manx Loaghten-schapenkudde, voorbijrazende treinen en massa's mensen op het perron, verleidelijke geuren op de markt, uitdagende puppy's in de hondenschool, hondsdolle pret in het hondenbos...
Onze Moonah is 3 maanden oud vandaag, ziet er een stuk minder snoezig en meer herder uit (vooral nu haar beide oren recht staan) en heeft al een hoop ervaringen achter de rug: wandelingetjes tot bij de boer geflankeerd door paard James in de weide langs ons straatje, kennis gemaakt met de buren, bezoekers en bijhorende hondjes, uitstapjes in de grote camionette oa. naar de dierenkliniek, onvermoeid gespeeld met haar familieleden van de White Wolves... en ze vindt dit allemaal dolle pret, zelfs té dol naar onze mening. Ze kent al een aantal commando's en luistert goed zolang ze alleen is. Maar éénmaal er prikkels zijn, heeft ze geen oren meer naar ons en zodra er andere hondjes in de buurt zijn, wil ze enkel nog spelen zonder ophouden en overschrijdt ze haar grenzen. Ze heeft tevens een zeer sterke drang om te kauwen en kent hierbij nog niet het verschil tussen vingers en kauwstokjes!! Hoe streng we tot nu toe ook zijn geweest zonder ons al te veel te laten verleiden tot onnodige aandacht en geaai, er is dus toch duidelijk werk aan de winkel, zeker voor een hond die assistent dient te worden! En van assistentie gesproken, ze kon haar charmes al aanwenden bij een aantal observatiesessies en ze viel al helemaal in de smaak van de jongedame die tijdelijk een handje komt toesteken in de roedel.
Verleden week gingen we onze nieuwe witte herderpup kiezen en onze voorkeur ging naar degene die het meeste rust uitstraalde en zonder opwinding noch aarzeling contact maakte. Gisteren konden we haar mee naar huis nemen. Vooraleer te vertrekken eerst een eindje gewandeld aan de leiband en daarna meteen in de open koffer. Nee, niet op schoot, zo leert ze meteen al zelfstandig zijn. De rit van 1u verliep zonder janken. Goed zo! Thuis eerst even de omgeving vóór het huis verkend waarna wij eerst naar binnen gingen en daarná de pup. Belangrijk om haar de tijd te geven even te snuffelen en te wennen aan de nieuwe omgeving. En vanaf dag 1 al meteen kennis gemaakt met haar bench waar ze 's nachts, en indien nodig overdag, zal vertoeven. Alles verliep rustig en zonder protest. Wij zijn tevreden en zo lijkt ook de pup.
We bereiden ons niet alleen voor op een nieuw mushing-seizoen, maar tevens op een nieuwe wind binnen het begeleidingscentrum 'Leven in de roedel'. Het sabbatjaar heeft ook hier meer klaarheid gebracht waardoor nieuwe processen kunnen opgestart worden. Dit betekent oa dat we beslist hebben een 2de ras als begeleidingshond in het centrum in te zetten nl. een Zwitserse Witte Herder. Niet iedereen staat immers te springen om een Malamute, die er nogal wolfachtig uitziet, te aaien. Zwitserse Witte Herders zijn rustige, sociale en leerbare honden die tevens worden ingezet als assistentiehond. We overwegen reeds een tijd om een pup te nemen van kwekerij The White Wolves daar de honden er op een zo natuurlijk mogelijke manier worden groot gebracht. Eergisteren hebben we uiteindelijk beslist een pup van Isha en Rocky te nemen. Binnen 3 weken kunnen we een teefje uit de 9 pups gaan kiezen. We zijn in blijde verwachting...
Na een sabbatjaar, die er uiteindelijk 2 zijn geworden, zijn we ons opnieuw helemaal aan het voorbereiden voor een nieuw mushing-seizoen. Het was een tijd van verlies (3 honden zijn gestorven), twijfel (al of niet nog muchen wegens ouder wordend team) en praktische overwegingen (verhuizen of bestaande plek aanpassen). We hebben uiteindelijk gekozen om verder te muchen en hebben 4 pups uit het nest van Ishra (Gipsy, Tibet, Sherpa en Mokshe) en 2 pups uit het nest van Happy (Shiva en Arjuna) bij gehouden. Verleden jaar kochten we tevens Nepal van On Kamiakan Trail. Dit nieuw jong bloed zal vernieuwde kracht brengen in het team zodat de ouderen op rust kunnen gaan. We kozen ook om voorlopig ter plaatse te blijven en hebben ondertussen wat werk verzet: de kar en de camionette zijn geschilderd en helemaal op punt gesteld. De parkeerplaats is verhard en een deel van de omheining is versterkt. Nu komen de toegangspoortjes nog aan de beurt. 
Arjuna en Shiva kregen deze maand hun laatste inenting. Wij kiezen er bewust voor om de inentingen op iets latere leeftijd te geven zodat hun natuurlijke immuniteitssysteem beter tot ontwikkeling zou komen. Tegelijk is Arjuna ook gecastreerd. Het is niet de bedoeling dat hij pups gaat maken en dit maakt dat hij dan ook in de roedel kan blijven zonder risico's tot dekkingen. Hij had er helemaal niets op tegen, als hij maar lekker kan blijven stoeien...
Happy en Indi kunnen het momenteel niet zo goed vinden met elkaar. Happy verblijft met haar 2 pups (nu reeds 4 maanden) en Nepal in de tuin en Indi zit met haar zus Chimouk, Allegro en het koppeltje Buddha en Venus in het perk naast de tuin. Daartussen is draad gespannen maar geregeld dagen ze elkaar uit door de omheining heen. Vorige week probeerden ze zelfs in elkaars snuit te bijten met een bloedlip voor Happy als gevolg. Eénmaal ze in overdrive gaan, hebben ze een kordate leider nodig die hen terug tot de orde roept. Ze geven hier dan vrij snel gevolg aan, weliswaar met tegenzin. Happy weet ondertussen dat het dan tijd is om naar haar bench te gaan om even af te koelen. Maar de onstuimige Nepal vindt er dan niets beter op om toch nog even te gaan blaffen om het strijdtoneel weer op gang te krijgen. Maar ook zij begrijpt al snel dat dit verloren moeite is.
De lente is weer in het land, knopjes aan de bomen, de krokussen verwelken reeds en de narcissen staan in bot. De omheining van de bloemen-en kruidenperkjes werd verhoogd zodat we niet opnieuw een platte bloementuin moeten aanschouwen. Want een aantrekkelijk geurtje is voldoende opdat de honden, zonder omkijken, in 1 sprong de bloemen induiken. Nu staan ze wat beteuterd het geheel te aanschouwen. Maar dit belet hen niet om languit op hun rug te genieten van de eerste zonnestralen. De 2 pups van Happy zijn ondertussen gedoopt tot Shiva en Arjuna. Beide gaan al flink mee op wandel. Shiva vindt die grote metalen gedrochten op wielen nog steeds niet leuk maar Arjuna weet al dat dit betekent: 'opzij'. 
De pups zijn al flink gegroeid. Ze knagen al met veel smaak aan een vleeskluif, slapen dan hun roes uit om dan opnieuw te ravotten met plezier. 2 teefjes hebben ondertussen een nieuwe thuis gevonden. Ylva is vertrokken naar het noorden van Nederland en Maya blijft iets dichterbij in de buurt van Brugge. We wensen hen en hun baasjes het allerbeste.
Een week geleden, op 5 december is Happy bevallen. Ze heeft dit voortreffelijk gedaan en is de eerste 3 dagen niet zichtbaar uit haar hok gekomen. We vroegen ons zelfs af of ze wel ging plassen. Er waren 7 pups waarvan er 2 te klein waren om te overleven. Vandaag, na 1 week, hebben we de pups even gecontroleerd, wat Happy met alle vertrouwen toeliet. Het is een mix van zwarte en wolfsgrijze. Heel opvallend, er zit een piepkleintje bij en een paar superdikke. Binnen een 3-tal dagen zullen hun ogen open gaan en kunnen ze nog enkele weken lang veilig en warm in het stro liggen alvorens de buitenwereld te gaan verkennen.
Onze Nepal is ondertussen al 6 maand geworden en hotst en botst vrolijk rond, het liefst met Sherpa, haar favoriete speelvriend. Vooral nu Happy het wat kalmer aan doet daar haar buikje ferm rond geworden is. Ze begint zich al wat te nestelen in het verse stro in het nieuwe hok. We kiezen er bewust voor om de geboorte volledig natuurlijk te laten verlopen maw buiten in haar eigen omgeving en op haar zelf gekozen manier. Dit komt alleen maar ten goede aan de zelf regulerende overlevingskracht van de honden. We zijn benieuwd wat het worden zal.Wie dus van plan is om een kleine Malamut in huis te halen, laat maar horen.
Een maand met uiterst natuurlijke gebeurtenissen die echter niet altijd even aangenaam zijn. Met een loopse roedel dien je ogen op je rug te hebben. En gezien dit niet het geval is, weten die teven en reu's het handig aan boord te leggen om het naar hun zin te hebben. Eén van onze jonge snaken heeft het dus voor mekaar gekregen om Happy te dekken. We dachten dat haar loopsheid reeds voorbij was maar we hebben sterk het vermoeden dat ze toch zwanger is.
Tja, de tijd vliegt. De 4 musketiers van Ishra worden morgen 1 jaar. De reu's zijn flinke, uit de kluiten gewassen kerels geworden die het supertof vinden om elkaar uit te dagen. Mokshe is wat kleiner gebleven, wat nog niet betekent dat ze geen goede trekster zal worden. Zij blijven voorlopig samen met hun moeder in het achterperk. Daar Ishra hoe langer hoe meer uithaalde naar Happy én met de komst van Nepal, heeft ze met haar kroost haar terrein in de huistuin moeten inwisselen voor het achterperk. Niettegenstaande de kordate aanpak van Peter, blijft ze echter moeilijk doen tgo de honden die ze onder haar niveau acht. We willen echter voorkomen dat dit negatieve gedrag wordt overgenomen door haar pubers en gezien ze heel aanhankelijk is naar mensen toe, hebben we beslist om een andere opvang voor Ishra te zoeken. Wie zich geroepen voelt, laat maar horen.
Onze jongste spruit Nepal heeft het helemaal naar haar zin. Ze vindt bij Happy een moeder en een speelvriendin en vindt het superleuk om mee te gaan wandelen, vooral als ze kan kennis maken met allerhande andere dieren.
Een mooie naam, nietwaar, al zeg ik het zelf. Zo heet onze nieuwe pup, maar noem haar gewoon maar Nepal, hoor. Zo hoort ze ook een beetje bij Tibet en Sherpa... 
We zijn gisteren op puppybezoek geweest bij Shadow van On Kamiakan Trail. De pups zijn (uiteraard) heel schattig: 3 wolfsgrijze en 3 zwart-witte waarvan 1 teefje. We konden kiezen en de keuze was snel gemaakt: een zwart-wit teefje (volgens de kweekster eerder seal dan zwart maw bijna zwart). De stamboomnaam is ook al gekozen en het wordt: Native of Wildernes (is het jaar van de N). Binnen 4 weken kunnen we haar ophalen. Spannend...! En nu verder hard werken om de omheining achteraan klaar te krijgen zodat Ishra met haar 4 jonge snaken kan verhuizen naar dit terrein. Dan kan Happy in alle rust de nieuwe pup in de tuin verwelkomen. 
Onverwachts blij nieuws! De drachtige teef van kennel On Kamiakan Trail, Holy Shadow, heeft toch 6 puppy's... geboren op 16 mei. En er is een teefje voor ons, een zwart-wit dan nog, net wat we wilden! Nieuw bloed met zwart-witte vacht. Met onze Indi (waarmee we verschillende shows liepen om haar te laten keuren voor een RISH-stamboom) kunnen we immers geen nest voorzien daar haar heupen niet voldoen en 1 nest met Ishra vinden we voldoende daar zij niet het type is waar we helemaal weg van zijn. Uit het nest van Ishra hebben we wel Tibet en Gipsy die we mogelijks als dekreu kunnen laten keuren. Maar we zien wel wat de tijd en de evolutie ons brengen.
