Onverwachts blij nieuws! De drachtige teef van kennel On Kamiakan Trail, Holy Shadow, heeft toch 6 puppy's... geboren op 16 mei. En er is een teefje voor ons, een zwart-wit dan nog, net wat we wilden! Nieuw bloed met zwart-witte vacht. Met onze Indi (waarmee we verschillende shows liepen om haar te laten keuren voor een RISH-stamboom) kunnen we immers geen nest voorzien daar haar heupen niet voldoen en 1 nest met Ishra vinden we voldoende daar zij niet het type is waar we helemaal weg van zijn. Uit het nest van Ishra hebben we wel Tibet en Gipsy die we mogelijks als dekreu kunnen laten keuren. Maar we zien wel wat de tijd en de evolutie ons brengen.
We kregen bericht van kennel 'On Kamiakan Trail' dat ze binnenkort een nestje zullen hebben waarvan we graag een nieuwe pup hadden aangekocht maar helaas... de echografie geeft aan dat er slechts 4 pups zullen zijn en deze zijn al gereserveerd. Rare wereld toch.... je moet reeds een pup reserveren die nog niet eens bestaat...!! Naar aanleiding van regelmatige conflicten tussen onze roedel en de buurhonden hebben we beslist een nieuwe houten omheining te plaatsen terwijl onze jonge snuiters zich goed amuseren: veel spelen én ook ruzie maken, ferme putten graven, de ouderen uitdagen...maar strenge alfa's (Allegro en Peter) maken hen op tijd duidelijk waar de grenzen liggen. Soms komt een reaktie ook wel eens te laat met blijvende gevolgen, zoals een té enthousiaste stoeipartij die Sherpa een lidteken op zijn oog bezorgde.
Ishra mocht vandaag haar kroost kennis laten maken met de grote wandeling hier in de buurt. De pups, ondertussen al 5 maanden oud, gingen al regelmatig mee, 2 per 2 aan de voet, op stap rond de vijver. Maar dat lopen aan de voet blijft toch een uitdaging. Dit maal heb ik hen getraind op basis van pure gewenning, dus zonder training noch beloning. En ik geloof erin dat dit slaagkansen heeft als je dit dagelijks 2x kunt uitvoeren vanaf de leeftijd van 2 maanden. Ik heb echter, wegens te veel werkopdrachten, dit schema niet kunnen aanhouden met als gevolg dat hun trekeigenschappen al vrij snel de kop opstaken en aan de voet lopen ondertussen geen optie meer was. Maar gezien het de bedoeling is dat ze het mushingteam zullen vervoegen, is dit uiteindelijk een pluspunt. Ze zijn deze namiddag de wandeling gestart vol energie en na een uur stappen in de lentezon, vonden Tibet en Sherpa dat ze wel nog een rondje zouden kunnen doorgaan maar Gipsy was duidelijk aan rust toe. Mokshe vond ook dat het voorlopig OK was.
Vannacht heeft Thorgall onverwachts de reis naar de andere hondenwereld aangevat. We wisten dat hij niet heel lang zou leven daar hij té zwaar was en leed aan artrose op zijn achterpoten. Hij was al jaren op dieet maar slaagde er toch steeds weer in om een vleeskluif te verstoppen om het daarna weer op te graven en er gulzig zijn tanden in te zetten. En deze morgen, onaangekondigd, was hij niet meer. Thorgall, we zullen je herinneren als de soms wat chagrijnige maar toch lieve vleesvreter. Hopelijk krijg je veel vleeskluiven in de stille hondenwereld.
Er is opnieuw een teefje vertrokken, Mala-Nepal die nu Sheila zal heten. Maar niet getreurd, ze zal meteen ook een grote vriend hebben en dan nog wel een Malamute. Ze zal dus wellicht tussen goeie poten terecht komen. Nu zijn ze nog met 4 en we hebben gekozen om deze 3 reu's en 1 teefje te houden om ons mushingteam te vervoegen. Allegro en Alegria worden dit jaar immers al 9 jaar. We moeten al gaan denken aan hun brugpensioen.
Het nieuwe jaar is met afscheid gestart. Gobi, die al een tijdje aangaf dat ze zich niet goed voelde in haar vel, heeft vannacht haar laatste adem uitgeblazen. Vanmorgen lag ze vredig stil in haar hok met haar moeder Alegria die naast haar waakte. We hadden niet verwacht dat ze zo snel zo snel zou sterven. Maar we hebben het leven niet in de hand, Moeder Natuur beslist. Het ga je goed, Gobi, je blijft in onze herinnering als de bliksemafleider in de roedel. Als er herrie was, trok je de aandacht naar je toe zodat de anderen werden afgeleid van het probleem. Met je 5,5 jaar ben je te vroeg vertrokken.
Ondertussen 10 weken oud en ze genieten volop van de buitenlucht. Sedert begin december leven ze samen met mama Ishra buiten. Ze zijn nu oud genoeg om zich te wapenen tegen de kou, het zijn immers sledehonden, nietwaar. Ze kregen een gloednieuw hok mét stro, groot genoeg voor de ganse familie. Maar ze vinden het ook tof in het hok van tante Happy die het wel fijn vindt om te stoeien met die dolle bende. We namen ze ook al mee op stap. Rennen in het wijdse gras...dit vinden ze natuurlijk dé max.
Al 8 weken...en vandaag hebben we al afscheid moeten nemen van een teefje. Mishka is vertrokken naar een jong gezin met 2 lieve zoontjes en nog rustige hond. Ze zal dus meteen kunnen kennis maken met een soortgenoot die haar wellicht wel verder zal leren hoe een hondenleven bij een mensengezin er aan toe gaat. We hebben er alle vertrouwen in. Ishra keek wat sip en begreep niet goed wat er gebeurde maar ze gaf al snel weer haar aandacht aan de andere 5 pups die zich van het vertrek van hun zusje niet zoveel aantrokken en al snel weer achter elkaar aan holden. De pups hebben ondertussen ook hun officiële naam gekregen en ze zullen luisteren naar de volgende roepnamen: Gipsy, Tibet, Sherpa, Mala-Nepal en Mokshe.
Ze rollen en dollen, ze gaan op ontdekking en zijn zeer nieuwsgierig, ze eten al vlees uit een bakje, ze proberen te huilen zoals de ouderen en straks, voor we het weten, zullen ze groot en sterk zijn en zullen ze ingespannen worden voor de kar. Maar nu eerst nog even genieten van hun schattig lief snoetje. We hebben nog 3 puppy's ter beschikking: 1 teefje en 2 reutjes. Er zijn meer foto's in info te vinden op www.alaskanmalamutepacklife.be
Dat is wat ze doen, die puppy's...de ganse dag en nacht door: hun buikje vol drinken en dan zalig weer in slaap vallen. Nu ze 2 weken oud zijn, beginnen ze al te zien en te horen en strompelen ze al goed rond in het nest. Ishra durft al eens wat langer haar kroost te verlaten en is zelfs blij dat ze even mee kan op wandel. Meer foto's vind je op www.alaskanmalamutepacklife.be
Ishra is vandaag 30/09 tussen 10u en 12u bevallen van 6 flinke puppy's: 3 wolfsgrijze teefjes en 3 reutjes waarvan 2 wolfsgrijs en 1 zwart. De bevalling is volledig natuurlijk verlopen en moeder en pups zijn in goede gezondheid. Ishra wijkt geen duimbreed van haar kroost behalve voor een snelle drink, hap of behoefte. Reservaties zijn mogelijk. Meer info vind je op www.alaskanmalamutepacklife.be
We gingen vandaag op stap met nog een aantal honden die er wel wat anders uitzagen dan wijzelf: grote, kleine, witte, zwarte, bruine, ruwharige, schapedoezen, ferme blaffers, en toch ook nog één van onze soort maar in zwarte uitvoering. We hebben samen met de bazen een ferme wandeling van bijna 3u gemaakt langs de stapsteentjes van Rollegem en Aalbeke. Daarna deden de baasjes een duit in het zakje voor de stakkers van het asiel De Leiestreek van Zwevegem, die iets minder geluk hebben dan wij. Hopelijk vinden zij snel een nieuwe baas zodat ze dan ook met ons kunnen meestappen op de wandelingen die er nog aankomen. Alegro, Allegria en Happy
We zijn allen in blijde verwachting. Het is nu heel duidelijk: Ishra krijgt puppy's. De geboorte is voorzien voor eind september. De vader is Yakima van 'On Kamiakan Trail', kennel van Véronique Vander Meiren. Meer info vind je op: www.alaskanmalamutepacklife.be Ishra lijkt het zich nog niet echt te realiseren maar wij vinden het wel spannend. Yanne en Peter
'De wandeling legt de basis voor een evenwichtige relatie met je hond.' We gaan op stap met onze trouwe viervoeter en pikken hier en daar een tip mee om bewust in contact te zijn. Datum: zon. 22 september 2013 Tijdstip: 13u30 Duur: ong. 2,5u Omgeving: Rollegem-Bellegem Startplaats: Parking Sporthal 'De Weimeersen' te Rollegem Wie mee stapt, kan een vrije bijdrage leveren t.v.v. dierenasiel 'De Leiestreek' te Zwevegem. We gaan maandelijks op stap op verschillende plaatsen in West-Vlaanderen telkens t.v.v. een dierenasiel. We hopen je te ontmoeten samen met je hond.
Spannend vandaag! We mochten met z'n vijven de nieuwe uitrusting in de grote camionette uittesten. Onze leiders hebben hokjes laten installeren zodat wij veilig mee kunnen op uitstap. Er zijn 5 stevige hokken gemaakt waar we 2 per 2 in kunnen (en zelfs met 3 indien nodig). Daarbovenop kan de muchingkar bevestigd worden en er is ook nog een bed voorzien zodat onze leiders comfortabel kunnen slapen als we voor meerdere dagen op stap gaan. Er is isolatie voorzien tegen bar winterweer en hoge zomertemperaturen én een verluchtingssysteem zodat wij steeds frisse lucht kunnen happen. Onze baasjes dachten dat wij het eng zouden vinden in die afgebakende ruimtes maar integendeel, wij voelden er ons meteen veilig met toch voldoende bewegingsruimte. Onze 1ste rit die meteen een uur duurde verliep prima. We hadden de opdracht om mee te werken aan een project in 'De Gebeten Hond'. We mochten 2x een fikse wandeling maken met jongeren die een ervaringstocht maakten. Het was voor hen ook een hele belevenis om ons te ontmoeten en met ons op stap te gaan. De in aanvang bange jongetjes ontpopten zich in 1dag tot ware Malamuttenvriendjes. We waren allemaal moe en content en vielen zonder moeite in slaap op de terugweg. Allegro, Alegria, Thorgall, Venus en Ishra
Amai, 't was een maand met veel belevenissen. Wij mochten naar een grote dierenkliniek waar lieve jonge dames, blijkbaar dierenartsen in spe, ons superveel aandacht gaven. Toen kregen we een prik en werden helemaal duizelig. Toen hebben ze blijkbaar foto's genomen van onze heupen om te zien of die wel op de juiste plaats zitten. De dag daarna mochten we opnieuw naar die plek. We werden één voor één naar een kamer gebracht waar we op een tafel werden gezet. We werden aan alle kanten gestreeld om ons rustig te houden terwijl er 2 dames met lichtjes in onze ogen keken om te zien of er ook daar niets mis was. Oef, blij toen dit achter de rug was. We zijn ook nog naar de dierenarts in onze buurt geweest die 3X met een stokje langs onze wang wreef om wat speeksel te verzamelen. Hiermee kunnen ze dan bij St. Hubertus onderzoeken welk DNA we hebben. Dit alles is blijkbaar nodig om kleintjes te mogen hebben. Ja, het mushingteam wordt stilaan wat ouder en onze bazen hebben ons, Ishra en Indi, uitgekozen om nieuw leven in de roedel te brengen. Het is een hele eer om deze taak te mogen vervullen!
We gingen deze namiddag weer op stap met de jonge gasten. Dit keer niet zo'n lange wandeling ('t was ook nogal warm) met daarna een verfrissende zwempartij in de vijver. Dat was het tofste: per 2 de vijver overzwemmen. Alleen Thorgall doet dit regelmatig, wij blijven altijd veilig aan de kant zwemmen. Met wat extra aanmoediging van op de kant, wilden we het er toch op wagen en met succes. Enkel Ishra en Happy hebben nog steeds geen vertrouwen in die grote plas. Daarna mochten we een parcour lopen op eigen terrein: onder, over, op, erdoor...leuk maar toch lastig. Alhoewel, voor een brokje en een aai doen we natuurlijk wel een extra inspanning. Maar eerlijk gezegd: geef ons toch maar sneeuw, een harnas en een kar achter ons gat...dan kunnen we er tenminste ten volle voor gaan.
De jongerenaktiviteit was een succes. We waren met een 15-tal mensen, van verschillende leeftijden en de roedel vond dit best spannend om met z'n allen op stap te gaan. Niet alle honden konden echter mee: Chimouk diende thuis te blijven wegens haar heftige bewakingsdrang, samen met Gobi omdat zij op de vorige wandeling onverstoorbaar bleef trekken en Happy omwille van haar buitensporig jachtgehalte. De anderen konden hun enthousiasme niet op. En dat hebben we ook gemerkt tot op het einde. Ik dacht dat ze na enkele km's, gezien de toch wel zonnige dag, al enkele versnellingen lager zouden trappelen maar niets was minder waar. Ze hebben hun trekkracht ten volle benut tot op het einde. Het is duidelijk dat hun werk-en trekmotivatie verhoogt naarmate de meute groter is. En gezien het tempo bij een wandeling beduidend lager is dan bij een muchingtocht, houden ze het ook veel langer vol. Ja, een Malamute is en blijft een 'eigenwijze' sledehond, nietwaar. De roedel heeft ons in ieder geval iets geleerd over hun lichaamstaal en hun intuïtieve krachten en tevens iets over ons eigen functioneren. Want onze relatie met de hond kan enkel positief groeien en in evenwicht zijn als wij de hond goed begrijpen en tevens bewust zijn van onze eigen energie en handelen.
Ben je tussen 12 en 18 en wil je meer weten over het leven in de roedel en hoe je je band met je hond kunt verbeteren? Ga dan mee op wandeltocht op 1 mei tussen 13u30 en 17u met de honden van 'Leven in de roedel'
Interesse? Contacteer dan Yanne op het nr. 0485/75.85.11 ism De Eigenwijze Bedding.
Vandaag mocht ik al mijn kracht en leiderschap ten toon spreiden bij de lange energiewandeling met de jonge gasten van De Eigenwijze Bedding, een holistische school waar jongeren de kans krijgen om vanuit hun eigen interesses de wereld en het leven te gaan verkennen. En vandaag wilden ze blijkbaar leren over 'in roedel levende honden' en over hoe een goede relatie wordt opgebouwd tussen hond en baas. Want wat veel mensen niet weten, is dat je best de taal van de honden leert. Wij begrijpen immers die mensentaal niet zo goed. Als we iets specifieks worden aangeleerd, dan herkennen wij die klanken van dat commando wel (vooral als er een snoep aan vast hangt, haha) maar al die andere communicatieregels tussen de mensen onderling, zijn voor ons toch niet altijd zo duidelijk. Ze zijn trouwens ook niet altijd consequent in hun boodschappen: de ene keer mogen we iets wél en de andere keer dan weer niet. Maar onze bazen doen het nog niet zó slecht en alfa Yanne deelt dan haar ervaring met andere nieuwsgierige mensen tijdens een toffe wandeling. Iedere persoon mag dan één hond uit de roedel meenemen aan de leiband. En eender bij wie we terecht komen, we hebben elkaar altijd iets te leren. Ik had al meteen door dat die grote jonge gast, die met mij op stap wilde, ook zo'n beetje leiderscapaciteiten in hem heeft. Hij weet al veel maar wil ook nog veel bijleren. En dat is vandaag toch wel aardig gelukt, me dunkt. Ik zie al uit naar de volgende wandeling! Allegro
Onverwachts blij nieuws! De drachtige teef van kennel On Kamiakan Trail, Holy Shadow, heeft toch 6 puppy's... geboren op 16 mei. En er is een teefje voor ons, een zwart-wit dan nog, net wat we wilden! Nieuw bloed met zwart-witte vacht. Met onze Indi (waarmee we verschillende shows liepen om haar te laten keuren voor een RISH-stamboom) kunnen we immers geen nest voorzien daar haar heupen niet voldoen en 1 nest met Ishra vinden we voldoende daar zij niet het type is waar we helemaal weg van zijn. Uit het nest van Ishra hebben we wel Tibet en Gipsy die we mogelijks als dekreu kunnen laten keuren. Maar we zien wel wat de tijd en de evolutie ons brengen.
We kregen bericht van kennel 'On Kamiakan Trail' dat ze binnenkort een nestje zullen hebben waarvan we graag een nieuwe pup hadden aangekocht maar helaas... de echografie geeft aan dat er slechts 4 pups zullen zijn en deze zijn al gereserveerd. Rare wereld toch.... je moet reeds een pup reserveren die nog niet eens bestaat...!!
Er is opnieuw een teefje vertrokken, Mala-Nepal die nu Sheila zal heten. Maar niet getreurd, ze zal meteen ook een grote vriend hebben en dan nog wel een Malamute. Ze zal dus wellicht tussen goeie poten terecht komen. Nu zijn ze nog met 4 en we hebben gekozen om deze 3 reu's en 1 teefje te houden om ons mushingteam te vervoegen. Allegro en Alegria worden dit jaar immers al 9 jaar. We moeten al gaan denken aan hun brugpensioen.
'De wandeling legt de basis voor een evenwichtige relatie met je hond.'
Spannend vandaag! We mochten met z'n vijven de nieuwe uitrusting in de grote camionette uittesten. Onze leiders hebben hokjes laten installeren zodat wij veilig mee kunnen op uitstap. Er zijn 5 stevige hokken gemaakt waar we 2 per 2 in kunnen (en zelfs met 3 indien nodig). Daarbovenop kan de muchingkar bevestigd worden en er is ook nog een bed voorzien zodat onze leiders comfortabel kunnen slapen als we voor meerdere dagen op stap gaan. Er is isolatie voorzien tegen bar winterweer en hoge zomertemperaturen én een verluchtingssysteem zodat wij steeds frisse lucht kunnen happen. Onze baasjes dachten dat wij het eng zouden vinden in die afgebakende ruimtes maar integendeel, wij voelden er ons meteen veilig met toch voldoende bewegingsruimte. Onze 1ste rit die meteen een uur duurde verliep prima. We hadden de opdracht om mee te werken aan een project in 'De Gebeten Hond'. We mochten 2x een fikse wandeling maken met jongeren die een ervaringstocht maakten. Het was voor hen ook een hele belevenis om ons te ontmoeten en met ons op stap te gaan. De in aanvang bange jongetjes ontpopten zich in 1dag tot ware Malamuttenvriendjes. We waren allemaal moe en content en vielen zonder moeite in slaap op de terugweg.
Vandaag mocht ik al mijn kracht en leiderschap ten toon spreiden bij de lange energiewandeling met de jonge gasten van De Eigenwijze Bedding, een holistische school waar jongeren de kans krijgen om vanuit hun eigen interesses de wereld en het leven te gaan verkennen. En vandaag wilden ze blijkbaar leren over 'in roedel levende honden' en over hoe een goede relatie wordt opgebouwd tussen hond en baas. Want wat veel mensen niet weten, is dat je best de taal van de honden leert. Wij begrijpen immers die mensentaal niet zo goed. Als we iets specifieks worden aangeleerd, dan herkennen wij die klanken van dat commando wel (vooral als er een snoep aan vast hangt, haha) maar al die andere communicatieregels tussen de mensen onderling, zijn voor ons toch niet altijd zo duidelijk. Ze zijn trouwens ook niet altijd consequent in hun boodschappen: de ene keer mogen we iets wél en de andere keer dan weer niet. Maar onze bazen doen het nog niet zó slecht en alfa Yanne deelt dan haar ervaring met andere nieuwsgierige mensen tijdens een toffe wandeling. Iedere persoon mag dan één hond uit de roedel meenemen aan de leiband. En eender bij wie we terecht komen, we hebben elkaar altijd iets te leren. Ik had al meteen door dat die grote jonge gast, die met mij op stap wilde, ook zo'n beetje leiderscapaciteiten in hem heeft. Hij weet al veel maar wil ook nog veel bijleren. En dat is vandaag toch wel aardig gelukt, me dunkt.
