'De wandeling legt de basis voor een evenwichtige relatie met je hond.' We gaan op stap met onze trouwe viervoeter en pikken hier en daar een tip mee om bewust in contact te zijn. Datum: zon. 22 september 2013 Tijdstip: 13u30 Duur: ong. 2,5u Omgeving: Rollegem-Bellegem Startplaats: Parking Sporthal 'De Weimeersen' te Rollegem Wie mee stapt, kan een vrije bijdrage leveren t.v.v. dierenasiel 'De Leiestreek' te Zwevegem. We gaan maandelijks op stap op verschillende plaatsen in West-Vlaanderen telkens t.v.v. een dierenasiel. We hopen je te ontmoeten samen met je hond.
Spannend vandaag! We mochten met z'n vijven de nieuwe uitrusting in de grote camionette uittesten. Onze leiders hebben hokjes laten installeren zodat wij veilig mee kunnen op uitstap. Er zijn 5 stevige hokken gemaakt waar we 2 per 2 in kunnen (en zelfs met 3 indien nodig). Daarbovenop kan de muchingkar bevestigd worden en er is ook nog een bed voorzien zodat onze leiders comfortabel kunnen slapen als we voor meerdere dagen op stap gaan. Er is isolatie voorzien tegen bar winterweer en hoge zomertemperaturen én een verluchtingssysteem zodat wij steeds frisse lucht kunnen happen. Onze baasjes dachten dat wij het eng zouden vinden in die afgebakende ruimtes maar integendeel, wij voelden er ons meteen veilig met toch voldoende bewegingsruimte. Onze 1ste rit die meteen een uur duurde verliep prima. We hadden de opdracht om mee te werken aan een project in 'De Gebeten Hond'. We mochten 2x een fikse wandeling maken met jongeren die een ervaringstocht maakten. Het was voor hen ook een hele belevenis om ons te ontmoeten en met ons op stap te gaan. De in aanvang bange jongetjes ontpopten zich in 1dag tot ware Malamuttenvriendjes. We waren allemaal moe en content en vielen zonder moeite in slaap op de terugweg. Allegro, Alegria, Thorgall, Venus en Ishra
Amai, 't was een maand met veel belevenissen. Wij mochten naar een grote dierenkliniek waar lieve jonge dames, blijkbaar dierenartsen in spe, ons superveel aandacht gaven. Toen kregen we een prik en werden helemaal duizelig. Toen hebben ze blijkbaar foto's genomen van onze heupen om te zien of die wel op de juiste plaats zitten. De dag daarna mochten we opnieuw naar die plek. We werden één voor één naar een kamer gebracht waar we op een tafel werden gezet. We werden aan alle kanten gestreeld om ons rustig te houden terwijl er 2 dames met lichtjes in onze ogen keken om te zien of er ook daar niets mis was. Oef, blij toen dit achter de rug was. We zijn ook nog naar de dierenarts in onze buurt geweest die 3X met een stokje langs onze wang wreef om wat speeksel te verzamelen. Hiermee kunnen ze dan bij St. Hubertus onderzoeken welk DNA we hebben. Dit alles is blijkbaar nodig om kleintjes te mogen hebben. Ja, het mushingteam wordt stilaan wat ouder en onze bazen hebben ons, Ishra en Indi, uitgekozen om nieuw leven in de roedel te brengen. Het is een hele eer om deze taak te mogen vervullen!
We gingen deze namiddag weer op stap met de jonge gasten. Dit keer niet zo'n lange wandeling ('t was ook nogal warm) met daarna een verfrissende zwempartij in de vijver. Dat was het tofste: per 2 de vijver overzwemmen. Alleen Thorgall doet dit regelmatig, wij blijven altijd veilig aan de kant zwemmen. Met wat extra aanmoediging van op de kant, wilden we het er toch op wagen en met succes. Enkel Ishra en Happy hebben nog steeds geen vertrouwen in die grote plas. Daarna mochten we een parcour lopen op eigen terrein: onder, over, op, erdoor...leuk maar toch lastig. Alhoewel, voor een brokje en een aai doen we natuurlijk wel een extra inspanning. Maar eerlijk gezegd: geef ons toch maar sneeuw, een harnas en een kar achter ons gat...dan kunnen we er tenminste ten volle voor gaan.
De jongerenaktiviteit was een succes. We waren met een 15-tal mensen, van verschillende leeftijden en de roedel vond dit best spannend om met z'n allen op stap te gaan. Niet alle honden konden echter mee: Chimouk diende thuis te blijven wegens haar heftige bewakingsdrang, samen met Gobi omdat zij op de vorige wandeling onverstoorbaar bleef trekken en Happy omwille van haar buitensporig jachtgehalte. De anderen konden hun enthousiasme niet op. En dat hebben we ook gemerkt tot op het einde. Ik dacht dat ze na enkele km's, gezien de toch wel zonnige dag, al enkele versnellingen lager zouden trappelen maar niets was minder waar. Ze hebben hun trekkracht ten volle benut tot op het einde. Het is duidelijk dat hun werk-en trekmotivatie verhoogt naarmate de meute groter is. En gezien het tempo bij een wandeling beduidend lager is dan bij een muchingtocht, houden ze het ook veel langer vol. Ja, een Malamute is en blijft een 'eigenwijze' sledehond, nietwaar. De roedel heeft ons in ieder geval iets geleerd over hun lichaamstaal en hun intuïtieve krachten en tevens iets over ons eigen functioneren. Want onze relatie met de hond kan enkel positief groeien en in evenwicht zijn als wij de hond goed begrijpen en tevens bewust zijn van onze eigen energie en handelen.
Ben je tussen 12 en 18 en wil je meer weten over het leven in de roedel en hoe je je band met je hond kunt verbeteren? Ga dan mee op wandeltocht op 1 mei tussen 13u30 en 17u met de honden van 'Leven in de roedel'
Interesse? Contacteer dan Yanne op het nr. 0485/75.85.11 ism De Eigenwijze Bedding.
Vandaag mocht ik al mijn kracht en leiderschap ten toon spreiden bij de lange energiewandeling met de jonge gasten van De Eigenwijze Bedding, een holistische school waar jongeren de kans krijgen om vanuit hun eigen interesses de wereld en het leven te gaan verkennen. En vandaag wilden ze blijkbaar leren over 'in roedel levende honden' en over hoe een goede relatie wordt opgebouwd tussen hond en baas. Want wat veel mensen niet weten, is dat je best de taal van de honden leert. Wij begrijpen immers die mensentaal niet zo goed. Als we iets specifieks worden aangeleerd, dan herkennen wij die klanken van dat commando wel (vooral als er een snoep aan vast hangt, haha) maar al die andere communicatieregels tussen de mensen onderling, zijn voor ons toch niet altijd zo duidelijk. Ze zijn trouwens ook niet altijd consequent in hun boodschappen: de ene keer mogen we iets wél en de andere keer dan weer niet. Maar onze bazen doen het nog niet zó slecht en alfa Yanne deelt dan haar ervaring met andere nieuwsgierige mensen tijdens een toffe wandeling. Iedere persoon mag dan één hond uit de roedel meenemen aan de leiband. En eender bij wie we terecht komen, we hebben elkaar altijd iets te leren. Ik had al meteen door dat die grote jonge gast, die met mij op stap wilde, ook zo'n beetje leiderscapaciteiten in hem heeft. Hij weet al veel maar wil ook nog veel bijleren. En dat is vandaag toch wel aardig gelukt, me dunkt. Ik zie al uit naar de volgende wandeling! Allegro
Ben ik even geschrokken vandaag tijdens het muchen!! Ik liep, zoals altijd, gezwind vooraan als leadingdog toen ik in de verte een joggende dame zag aankomen. Hoe dichter ze kwam, hoe meer ze vertraagde tot ze uiteindelijk bleef stil staan. Dat ben ik niet gewend want lopers of wandelaars of fietsers vervolgen meestal hun weg, ook als onze meute voorbij komt. Ik merkte dat ze zich niet op haar gemak voelde en ik wilde wat dichterbij gaan om iets meer informatie op te snuffelen. Maar dit was er voor haar blijkbaar over waarop ze ongecontroleerd begon te roepen om hulp. Ze sprong opzij en belandde met haar ene been in de besneeuwde gracht waardoor ze helemaal in paniek sloeg. Alfa Peter, die mij ondertussen duidelijk had gemaakt dat ik 'kant' moest houden, trok haar uit haar netelige positie waarop ze kwaad en met verwijtende opmerkingen wegliep. We waren even onder de indruk van de ludieke dame en vervolgden ons parcour zonder verdere incidenten.
Ik krijg weer extra aandacht van mijn alfavrouwtje. Ik had de laatste tijd nogal veel noten op mijn zang, volgens de mensenalfa's en ze vonden dat ik strenger en consequenter moest aangepakt worden. Dat gebeurt nu ook zo: ik mag niet meer uitvallen naar de andere honden, vooral niet naar Happy, met wie ik samen in de tuin leef apart van de roedel en ik moet leren dat het niet nodig is dat ik mijn alfavrouwtje bescherm. Ze maken mij nu vooral duidelijk dat zij de baas zijn en niet ik. Ik wéét eigenlijk wel dat ik de baas niet ben maar ik wilde alleen maar stoer doen en ik leerde van Chimouk dat ik kan stoer zijn door uit te vallen naar degenen die niet doen wat ik denk dat ze moeten doen. Ik geef echter toe dat ik dien te aanvaarden dat de mensenalfa's bepalen wat wél en wat niet kan. Zij zorgen immers voor ons, zij geven ons voedsel en zij maken dat het veilig is voor ons. Maar als ik in ruil meer aandacht krijg en meer mag gaan wandelen en meer oefeningen mag doen, dan wil ik zeker hun beslissingen opvolgen. Zij zijn de superalfa's van onze roedel. Trouwens, gans de roedel heeft nood aan wat meer beweging! We hebben ons gans de winter in ons nopjes gevoeld met dat koude sneeuwweer maar we hebben zo weinig gemucht...ofwel was het te glad...ofwel was de kar in herstelling...ofwel was het baasje ziek...We beginnen ons, eerlijk gezegd, wat te vervelen. Dus alfa's: 'doe er wat aan!'
Amai, al goed dat ik zo'n beheerste dame ben die heel gericht mijn baasje volg en mij zo weinig mogelijk aantrek van de 500 andere honden die op zo'n show rondlopen (zolang ze mij ook met rust laten natuurlijk) anders zou ik nu overstressed zijn. En goed dat ik mijn 2de 'zeer goed' heb behaald en het tentoonstellingsgedoe achter de rug is. Ik krijg nu eindelijk een officiële stamboom. Niet dat dit voor mij een verschil uitmaakt maar blijkbaar wel voor mijn baasjes. Ze hebben mij nl. uitgekozen om een nestje te krijgen omdat ik intelligent en evenwichtig ben en goed functioneer als leadingdog (een streling voor mijn ego). Het is me wel opgevallen dat het blijkbaar enkel de buitenlandse keurmeesters zijn die mij als een volwaardige Malamute beschouwen. Bij de 2 vorige shows werd ik door de belgische keurmeesters niet standaard genoeg bevonden om mij te mogen voortplanten! Ik voelde me werkelijk op mijn staart getrapt. Wat denken die wel? Ik, Indi, afstammeling van Ishtar I die al ettelijke gezonde en werklustige mushingmalamutten verwekt heeft, ben méér waard dan zomaar een 'goed' of een 'voldoende'! Ik ben idd. geen showmodel maar heb karakter, trekkracht en doorzettingsvermogen. Dat is toch wat telt bij een sledehond! Bon, ik strijk mijn rechtopstaande haren weer even plat en breng mezelf terug naar het 'nu', om mij ergens te gaan nestelen en alle drukte van mij te laten vloeien...en zachtjes in te dommelen...Ben benieuwd welke knappe reu ik zal ontmoeten!?... See you, Indi
Weeral een jaar voorbij en een nieuwe kalender aan de muur. Wat zullen we dit jaar beleven? Hebben we al plannen? Ja zeker, zo snel als mogelijk de camionette vertrekkensklaar maken en oefensessies plannen om de honden te laten wennen aan hun reisverblijf. Daarna zullen we enkele weekendtestritten organiseren om te zien of alles naar wens verloopt vooraleer we ons wagen aan een langere reis met de caravan. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit alles zal verlopen want een kampeerplek vinden met zo'n aanhangsel én een meute lijkt mij niet zo evident. Naast de geplande stapweek met de honden richting Compostella staan ook weer de maandelijkse BLEC-wandelingen op het menu vanaf maart (data volgen). Ik ben, samen met enkele honden uit de roedel, tevens wat ervaring aan het opdoen in 'De gebeten hond', een nieuw project waar men een individueel begeleidings/trainingsprogramma kan volgen met hulphonden en asielhonden. Héél interessant! Ik ben er immers van overtuigd dat onze honden nog wel wat meer in hun mars hebben dan enkel een kar trekken. Buddha, Gobi en Alegria hebben het er in ieder geval naar hun zin. Ze zijn telkens heel enthousiast als ze weer mogen gaan 'werken'. Ik zal regelmatig ook de honden zelf eens aan het woord laten. Ik ben in 2012 aan het oefenen geslagen in het intuïtief communiceren met honden. Twee maal een 2-daagse met Birgitta van Spronsen uit Nederland heeft mij mijn aanvoelen bevestigd. En onze honden hebben wel wat te vertellen. Dus vanaf januari zullen jullie regelmatig op de hoogte worden gebracht van de hondse verhalen over het leven in de roedel. Ik wens jullie heel veel leesgenot. Yanne Moge 2013 een jaar zijn van Eenvoud,Vriendelijkheid,Begrip,Medevoelen en Dankbaarheid Dan volgen Vrede, Vreugde, Liefde en Geluk vanzelf. Yanne, Peter en de Roedel
Het einde van het jaar nadert. Dit betekent: weeral loopsheid. In ieder geval is dit aan de orde bij Happy. Ze loopt de laatste dagen zo zot als een achterdeur en heeft duidelijk haar oog laten vallen op Allegro. Alleen, hij is blijkbaar niet zo makkelijk te verleiden. Daar Happy voortdurend liep te lonken langs de omheining tussen de tuin en het hondenperk en dit toch wel wat onrust veroorzaakte in de roedel, hebben we Allegro uit het perk gehaald en bij haar in de tuin laten lopen. Hij doet verwoede maar tevergeefse pogingen... Ondertussen is Peter de ons huis op wielen gaan ophalen, een 10 jaar oude typische zigeunercaravan, een 'Tabbert Baronesse' en werkt de garagist nu en dan aan de inrichting van de camionette die onderweg onderdak moet geven aan onze Malamutten. Hopelijk krijgen we alles klaar tegen de lente. Dan wil ik nl. de Compostellaroute stappen met de honden te beginnen bij ons thuis. Ik wil iedere dag, samen met 2 honden, een aantal km's stappen gedurende een 10-tal dagen terwijl Peter telkens zoekt naar een overnachtingsplaats waar camionette met honden en caravan even kunnen stationeren. Gezien de route in verschillende etappes zal gestapt worden zal dit uiteraard een 10-jarenplan worden. Ik ben heel erg benieuwd waar deze wegen ons naartoe zullen leiden.
Er is de laatste maand duidelijk meer stabiliteit in de roedel. Chimouk is veel minder agressief naar de andere honden toe. Ik denk dat hier verschillende elementen hebben toe bij gedragen. In de 1ste plaats heb ik meer afstand genomen en vooral Peter zijn dagelijkse gang laten gaan. Na allerlei hondvriendelijke methodes te hebben toegepast zonder resultaat wat betreft het gedrag van Chimouk, was Peter de mening toegedaan dat enkel een heel strenge en consequente houding tav haar zou werken. Met 'heel streng' wordt dan bedoeld: kort en krachtige verbale reactie bij onaanvaardbaar gedrag met een ferme tik in de nek of tegen de bil (lees: een beet) indien nodig zoals zij ook onder elkaar de rangorde bepalen bij wangedrag. We hebben er veel welles-nietes discussies over gehad maar het blijkt toch wel rust en orde te brengen ipv chaos en bloedende bijtincidenten voordien. Het is dus duidelijk: bij een roedel Alaskan Malamutes dient er duidelijk een mensenleider te zijn die de orders uitdeelt. Nu nog wat extra strengheid naar Allegro toe die tot nu toe denkt leider te zijn terwijl hij niet voldoende evenwicht uitstraalt om deze funktie met waardigheid te bekleden. Hopelijk is er dan voldoende harmonie om de roedel voor te bereiden op de nakende uitstappen met de hondenwagen en de caravan.
Oef, eindelijk weer wat rust in de roedel maar nog steeds geen temperaturen om te gaan mushen. Ondertussen wat kennis opgedaan bij 'Hondenspiegel' in Nederland rond het spiegelen met honden. Heel interessant! De hond waarmee je om gaat toont je nl. duidelijk waar jij mee bezig bent. Om te beginnen reageert hij heel gericht op jouw gemoedstoestand. Eender hoe je je voelt: blij, boos, bang of bedroefd; de hond zal je dit tonen door zijn gedrag. Eender welke intentie je hebt, de hond zal je hierop antwoorden door zijn reactie . Eender welk gedrag je vertoont, de hond zal hierop reageren met een spiegelbeeld...m.a.w. de hond toont je jouw ware aard... of je het nu leuk vindt of niet!
We genieten van een complete zomerrust. Het weer is niet zo denderend maar toch te warm om te mushen. Wandelen is natuurlijk een mooi alternatief. Zo heb ik, tijdens een week verlof, iedere voormiddag ongeveer 15km afgelegd langs de GR-paden hier in de buurt, telkens geflankeerd door 2 honden. Het is een 1ste voorbereiding op de Compostella-route die ik in etappes wil gaan stappen samen met de honden. Ondertussen was er ook weer loopsheid in de roedel. Allegro had duidelijk zijn oog laten vallen op Indi en daarna op Chimouk. We hebben ze alle drie uit de roedel gehaald om daar de rust wat te behouden. Dit ging vrij goed ware het niet dat Thorgall nogal driftig rondliep en persé ook Indi wilde inpalmen. De andere teven in de roedel vertoonden immers enkel wat symptomen van loopsheid die blijkbaar toch onderdrukt wordt als er een alfateef is. En toen Allegro's aandacht na enkele dagen vooral naar Chimouk ging, zag Thorgall toch zijn kans schoon om Indi te versieren onder kwade blikken van Allegro. Zijn eer was gekrenkt!
Het gedrag van Chimouk blijft een probleem. Aan de poort van hun terrein eist ze alle zeggenschap op en ze vermijdt dat er ook maar één andere hond samen met mij het perk zou kunnen uitlopen. Hier veegt ze duidelijk alle leiderschapsregels aan haar laars. Bij de individuele training is ze ontzettend gemotiveerd maar dit levert nog geen verandering op wat betreft haar heerschappij over de uitgang van het perk. Ik focus mij nu vooral op het negeren van haar negatief gedrag en het belonen met aandacht bij positief gedrag. Alleen is het onmogelijk om geen aandacht te geven aan haar negatief gedrag bij de uitgang. Dus op het subtiele moment, net als ze aan de uitgang uit haar evenwicht dreigt te gaan en alle macht wil gaan overnemen, neem ik haar rustig en kalm mee, zonder woorden, en moet ze even "blijven, plaats", d.i. even vast aan de ketting zonder meer. Als alle weg en weer verkeer bij de uitgang ten einde is, mag ze weer vrij rondlopen. Dit subtiele moment, het motivatiemoment, is heel belangrijk omdat ze niet in de ervaring van beloning mag gaan. De weg versperren voor de anderen is haar overwinning, haar beloning. Als ik haar daarentegen vooraf al vast leg aan de ketting dan is dit noch een straf, noch een beloning. Gewoon even 'blijven, plaats'. En ze kan niet meer in de ervaring van beloning gaan aan de poort. Dus is het heel belangrijk dat ik op het juiste moment reageer wat uiteraard niet evident is. Ik ben benieuwd of dit iets zal opleveren?!
Er zijn nog steeds regelmatig gevechten in de roedel, niettegenstaande de rangorde volgens ons wel duidelijk is. Venus heeft het onderspit moeten delven tgo Chimouk. Zij is dus de alfa-teef geworden en Alegro is nog steeds de alfa-reu. Maar beide alfa's oefenen hun leiderschap niet uit zoals het een echte hond betaamt. Er mag niet gevochten worden binnen een roedel en zeker geen verwondingen toegebracht worden. Wij dienen dus de alfa's te berispen terwijl wij hen tegelijkertijd ook corrigeren in hun alfarol wat volgens mij tegenstrijdig is. Het grote probleem is dat wij telkens maar kunnen reageren als het gevecht al aan de gang is terwijl je dient te corrigeren op het moment dat je de intentie tot agressie opmerkt. Dit moment merken we dus niet op daar wij niet tussen hen leven. Ik werk echter heel intensief aan mijn eigen leiderschap tgo de roedel en vooral tgo de alfa's via mijn lichaamstaal en energie op ieder moment dat ik met hen bezig ben. Dat is: bij het binnen gaan in het perk, als ze willen opspringen, bij het begroeten, bij het voederen, bij het spelen, bij het wandelen...Het muchen ligt momenteel stil wegens de te hoge temperaturen 's morgens (min. 15°).
We zijn heel intensief op zoek naar de geschikte transportmiddelen om samen met de honden andere oorden te gaan verkennen. We overwegen 2 formules zijnde een motorhome met een aanhangwagen met een box voor 10 honden erop of onze Iveco camionette inrichten voor de honden en een caravan erachter voor ons. Blijkbaar spelen laad- en trekvermogen een grote rol in deze keuze. Het lijkt me een lange zoektocht te worden die heel wat tijd in beslag neemt om motorhomes en caravans te gaan bekijken. En we moeten daarbij nog heel wat km's trotseren want blijkbaar zijn West-en Oostvlamingen nogal behoudensgezind, de meeste okkasies bevinden zich nl. in Antwerpen en Limburg. Tijdens de lange ritten denk ik vaak aan de quality-time die ik beter zou besteden aan de roedel. Maar bon, we houden vol tot we het geschikte transport gevonden hebben zodat we een stuk mobieler zullen zijn.
Dit geldt niet enkel voor mensen maar ook voor honden. Wij kiezen voor de meest natuurlijke voeding voor onze honden nl. BARF (Bones And Raw Food). Wolven eten immers ook rauw vlees en dan nog wel met huid, haar en ingewanden, vers en warm. Dit maakt de honden echter wel tot jagers, hoe lief en zachtaardig ze ook zijn met mensen. Onze honden krijgen afval van de marokkaanse slager (= halal en geen varken), vlees die al een tijdje geslacht is. Ze hoeven hun prooi dus niet zelf te doden. Toch kan hun jachtinstinct in 1 seconde de bovenhand krijgen als we gaan muchen (wat voor hen betekent 'op jacht' gaan), vooral als ze een konijn of een kat zien voorbij snellen, wat hen compleet doof maakt voor commando's. We hebben gelukkig een goeie rem die hen in toom kan houden. Wat echter voor ons onaanvaardbaar is, is dat ze op dezelfde wijze reageren op kleine hondjes die luid keffend hun territorium verdedigen. Blijkbaar maakt ook deze reactie hun jachtinstinct los en hebben ze geen genade voor deze kleine wakers. We dienen dus super geconcentreerd en voorbereid te zijn als we huizen met kleine waakhondjes passeren. Onlangs hoorden we het verhaal van iemand die hun jonge waakhonden hadden gevoerd met verse dode volledige dieren. Eens volwassen gingen de honden er 's nachts op uit om te gaan jagen op geiten, schapen, herten... Als je dus een trouwe huishond wenst die heel prooivriendelijk is, is het aangeraden om niet enkel rauw vlees te voederen maar af te wisselen met een geprepareerd brouwsel van gekookte granen met groenten (gekookt of rauw). Gemalen diepvriesvlees is ook een optie. De laatste optie zijn uiteraard de brokken tenzij biologisch maar ook deze worden door de homeopatische dierenarts afgekeurd.
Vandaag is het internationale dag van de aarde. Dit jaar doen de Belgische organisaties BBL, Natuurpunt, Velt ea. die hier andere jaren hun schouders onder zetten, niet mee. Toch wil ik eventjes bij stil staan bij onze Moeder Aarde, die toch wel wat te verduren krijgt de laatste decennia. Hoe lang zal ze deze onverantwoorde wijze van omgaan met het milieu nog kunnen en willen verdragen? Ze is al heftig aan het protesteren maar hoelang en hoeveel zal ze nog dienen te waarschuwen vooraleer de mens écht bewust zal worden? Ja, er zijn al heel wat mensen die de strijd aangaan en er echt werk van maken om zaken diepgaand te veranderen maar het gaat om een totale mentaliteitswijziging op wereldvlak. Er zijn al duidelijke boodschappen gegeven geweest waaronder 'An Inconvenient Truth' van Al Gore ea. maar er is een kleine meerderheid op deze aardbol die alle macht in handen heeft en die het uiteindelijk voor het zeggen heeft. En hier tegen vechten is een zware opgave en vraagt heel veel innerlijke en evenwichtige kracht. The movie 'Zeitgeist' geeft je hier een duidelijk beeld van. We kunnen echter niet allemaal wereldverbeteraars zijn. Het is daarom van groot belang om in onze omgeving bewust met natuur, milieu en energie om te gaan. Sorteer je afval, stook wat minder en doe een trui meer aan, laat de kraan niet onnodig lopen, doof de extra lichten, koop voeding in vrak ipv voorverpakt, neem eens meer je fiets of ga te voet ipv de auto, ...wellicht goeie raad die je al 1000 maal gehoord hebt maar als je deze eenvoudige zaken effectief toepast, toon je bewust respect voor onze dierbare Moeder Aarde die toch al duizenden jaren een leefplaats biedt aan de mensheid. Wij doen een poging om hier de nodige aandacht aan te geven zonder gebruik van dure installaties zoals zonnepanelen: onze honden eten vlees dat door de slager zou worden weggegooid, we vangen regenwater op om hun afkoelingsbad te vullen, we recupereren houtafval voor de bodem van hun terrein, we gebruiken planten om hun natuurlijk afweersysteem te ondersteunen, onze electriciteitsverbruik gaat ieder jaar naar omlaag daar we hier bewust mee omgaan, we stoken zuinig met afvalhout...en we zijn dankbaar voor wat Moeder Aarde ons hiervoor terug geeft.
'De wandeling legt de basis voor een evenwichtige relatie met je hond.'
Spannend vandaag! We mochten met z'n vijven de nieuwe uitrusting in de grote camionette uittesten. Onze leiders hebben hokjes laten installeren zodat wij veilig mee kunnen op uitstap. Er zijn 5 stevige hokken gemaakt waar we 2 per 2 in kunnen (en zelfs met 3 indien nodig). Daarbovenop kan de muchingkar bevestigd worden en er is ook nog een bed voorzien zodat onze leiders comfortabel kunnen slapen als we voor meerdere dagen op stap gaan. Er is isolatie voorzien tegen bar winterweer en hoge zomertemperaturen én een verluchtingssysteem zodat wij steeds frisse lucht kunnen happen. Onze baasjes dachten dat wij het eng zouden vinden in die afgebakende ruimtes maar integendeel, wij voelden er ons meteen veilig met toch voldoende bewegingsruimte. Onze 1ste rit die meteen een uur duurde verliep prima. We hadden de opdracht om mee te werken aan een project in 'De Gebeten Hond'. We mochten 2x een fikse wandeling maken met jongeren die een ervaringstocht maakten. Het was voor hen ook een hele belevenis om ons te ontmoeten en met ons op stap te gaan. De in aanvang bange jongetjes ontpopten zich in 1dag tot ware Malamuttenvriendjes. We waren allemaal moe en content en vielen zonder moeite in slaap op de terugweg.
Vandaag mocht ik al mijn kracht en leiderschap ten toon spreiden bij de lange energiewandeling met de jonge gasten van De Eigenwijze Bedding, een holistische school waar jongeren de kans krijgen om vanuit hun eigen interesses de wereld en het leven te gaan verkennen. En vandaag wilden ze blijkbaar leren over 'in roedel levende honden' en over hoe een goede relatie wordt opgebouwd tussen hond en baas. Want wat veel mensen niet weten, is dat je best de taal van de honden leert. Wij begrijpen immers die mensentaal niet zo goed. Als we iets specifieks worden aangeleerd, dan herkennen wij die klanken van dat commando wel (vooral als er een snoep aan vast hangt, haha) maar al die andere communicatieregels tussen de mensen onderling, zijn voor ons toch niet altijd zo duidelijk. Ze zijn trouwens ook niet altijd consequent in hun boodschappen: de ene keer mogen we iets wél en de andere keer dan weer niet. Maar onze bazen doen het nog niet zó slecht en alfa Yanne deelt dan haar ervaring met andere nieuwsgierige mensen tijdens een toffe wandeling. Iedere persoon mag dan één hond uit de roedel meenemen aan de leiband. En eender bij wie we terecht komen, we hebben elkaar altijd iets te leren. Ik had al meteen door dat die grote jonge gast, die met mij op stap wilde, ook zo'n beetje leiderscapaciteiten in hem heeft. Hij weet al veel maar wil ook nog veel bijleren. En dat is vandaag toch wel aardig gelukt, me dunkt.
Ben ik even geschrokken vandaag tijdens het muchen!! Ik liep, zoals altijd, gezwind vooraan als leadingdog toen ik in de verte een joggende dame zag aankomen. Hoe dichter ze kwam, hoe meer ze vertraagde tot ze uiteindelijk bleef stil staan. Dat ben ik niet gewend want lopers of wandelaars of fietsers vervolgen meestal hun weg, ook als onze meute voorbij komt. Ik merkte dat ze zich niet op haar gemak voelde en ik wilde wat dichterbij gaan om iets meer informatie op te snuffelen. Maar dit was er voor haar blijkbaar over waarop ze ongecontroleerd begon te roepen om hulp. Ze sprong opzij en belandde met haar ene been in de besneeuwde gracht waardoor ze helemaal in paniek sloeg. Alfa Peter, die mij ondertussen duidelijk had gemaakt dat ik 'kant' moest houden, trok haar uit haar netelige positie waarop ze kwaad en met verwijtende opmerkingen wegliep. We waren even onder de indruk van de ludieke dame en vervolgden ons parcour zonder verdere incidenten.
Amai, al goed dat ik zo'n beheerste dame ben die heel gericht mijn baasje volg en mij zo weinig mogelijk aantrek van de 500 andere honden die op zo'n show rondlopen (zolang ze mij ook met rust laten natuurlijk) anders zou ik nu overstressed zijn. En goed dat ik mijn 2de 'zeer goed' heb behaald en het tentoonstellingsgedoe achter de rug is. Ik krijg nu eindelijk een officiële stamboom. Niet dat dit voor mij een verschil uitmaakt maar blijkbaar wel voor mijn baasjes. Ze hebben mij nl. uitgekozen om een nestje te krijgen omdat ik intelligent en evenwichtig ben en goed functioneer als leadingdog (een streling voor mijn ego). Het is me wel opgevallen dat het blijkbaar enkel de buitenlandse keurmeesters zijn die mij als een volwaardige Malamute beschouwen. Bij de 2 vorige shows werd ik door de belgische keurmeesters niet standaard genoeg bevonden om mij te mogen voortplanten! Ik voelde me werkelijk op mijn staart getrapt. Wat denken die wel? Ik, Indi, afstammeling van Ishtar I die al ettelijke gezonde en werklustige mushingmalamutten verwekt heeft, ben méér waard dan zomaar een 'goed' of een 'voldoende'! Ik ben idd. geen showmodel maar heb karakter, trekkracht en doorzettingsvermogen. Dat is toch wat telt bij een sledehond!
Het einde van het jaar nadert. Dit betekent: weeral loopsheid. In ieder geval is dit aan de orde bij Happy. Ze loopt de laatste dagen zo zot als een achterdeur en heeft duidelijk haar oog laten vallen op Allegro. Alleen, hij is blijkbaar niet zo makkelijk te verleiden. Daar Happy voortdurend liep te lonken langs de omheining tussen de tuin en het hondenperk en dit toch wel wat onrust veroorzaakte in de roedel, hebben we Allegro uit het perk gehaald en bij haar in de tuin laten lopen. Hij doet verwoede maar tevergeefse pogingen...
Dit geldt niet enkel voor mensen maar ook voor honden. Wij kiezen voor de meest natuurlijke voeding voor onze honden nl. BARF (Bones And Raw Food). Wolven eten immers ook rauw vlees en dan nog wel met huid, haar en ingewanden, vers en warm. Dit maakt de honden echter wel tot jagers, hoe lief en zachtaardig ze ook zijn met mensen. 
Vandaag is het internationale dag van de aarde. Dit jaar doen de Belgische organisaties BBL, Natuurpunt, Velt ea. die hier andere jaren hun schouders onder zetten, niet mee. Toch wil ik eventjes bij stil staan bij onze Moeder Aarde, die toch wel wat te verduren krijgt de laatste decennia. Hoe lang zal ze deze onverantwoorde wijze van omgaan met het milieu nog kunnen en willen verdragen? Ze is al heftig aan het protesteren maar hoelang en hoeveel zal ze nog dienen te waarschuwen vooraleer de mens écht bewust zal worden? Ja, er zijn al heel wat mensen die de strijd aangaan en er echt werk van maken om zaken diepgaand te veranderen maar het gaat om een totale mentaliteitswijziging op wereldvlak. Er zijn al duidelijke boodschappen gegeven geweest waaronder 'An Inconvenient Truth' van Al Gore ea. maar er is een kleine meerderheid op deze aardbol die alle macht in handen heeft en die het uiteindelijk voor het zeggen heeft. En hier tegen vechten is een zware opgave en vraagt heel veel innerlijke en evenwichtige kracht. The movie 'Zeitgeist' geeft je hier een duidelijk beeld van. 
