Inhoud blog
  • Ook geslaagd
  • Geslaagd
  • Fotoshoot
  • Rustig baasje = rustige hond
  • Sledetocht in Zweden
    Archief per jaar
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
    Zoeken in blog

    E-mail ons

    Druk op onderstaande knop om Yanne en Peter te mailen

    Startpagina !
    Het leven in de roedel
    Dagboek van een roedel
    30-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Indian summer
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eind september, 28°! Herfstweer kun je dit niet echt noemen. En zeker geen mushingweer. We waren al van plan om er weer goed in te vliegen maar ons geduld wordt nog even op de proef gesteld. Dan maar nog wat genieten van een plons in de vijver wat de honden zeker niet afwijzen.
    Happy voelt zich ondertussen al goed thuis in de roedel en past zich aan iedereen aan. Ze staat op de omegaplaats maar speelt hier duidelijk haar rol. Ze gebruikt regelmatig afleidingsmaneuvers, vooral als er herrie dreigt. Ze stelt zich heel onderdanig op maar met een zekere waardigheid waar je je pet voor afneemt. Zou dit een Huskytrekje zijn? Volgens een keurmeester zou ze immers Huskybloed hebben. Ik moet toegeven, ze heeft er het lichaam voor en ze loopt heel snel maar ze heeft ook wel een echte Malamute-stamboom!? Gefoefel bij haar voorouders? Wie zal het zeggen? Maar we hoeven het eigenlijk niet te weten. Ze maakt nu deel uit van de roedel, is een volwaardig teamlid en een pientere dame...voor ons is ze gewoon 'Happy'.

    Bijlagen:
    vijverpret.jpg (41.9 KB)   

    30-09-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    27-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Al of niet vaccineren?!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik hoor de meeste hondeneigenaars al zeggen: "Ja, natuurlijk! Zo vermijd je toch de meest gevaarlijke ziektes." Misschien... maar volgens ons en de homeopatische dierenarts waar we gisteren een gesprek mee hadden, is dit niet zo'n evidentie. Want uiteindelijk ondermijn je door te vaccineren de natuurlijke weerstand van de hond. "Maar dan riskeer je dodelijke ziektes!" Ja, maar het risiko is minimaal in vergelijking met de honden die gezond blijven. Je kunt het vergelijken met autorijden: je riskeert ook een ongeval zodra je met de wagen de baan op gaat. En toch doen we het allemaal!? Daarnaast is het risiko op een ziekte vooral afhankelijk van de levenswijze van de hond en de voeding die hij krijgt. Idem dito bij de mens, weten we nu toch ook al een tijdje. Maar daar staan we onvoldoende bij stil. "Een paar spuitjes is gemakkelijk en we hoeven ons geen zorgen meer te maken, gezonde levenswijze of niet!" Ik begrijp dat veel mensen deze denkpiste volgen want we willen uiteraard allemaal onze hond zo lang mogelijk aan onze zijde. Het is echter ook van levensbelang dat de pup zijn natuurlijke weerstand kan opbouwen en dit komt in het gedrang daar de 1ste vaccinaties reeds aan 3 weken worden gegeven: veel te vroeg opdat een pup deze weerstand zou kunnen opbouwen. Vandaar is het aangewezen om, als je dan toch kiest voor vaccinatie, de 1ste spuit te geven aan de leeftijd van 3 maanden. Dan heeft de pup zelf al heel wat weerstand opgebouwd.  Wij hebben ondertussen al ervaren dat honden die opgroeien en leven in een natuurlijke omgeving en gezonde voeding krijgen, ook heel krachtig en gezond in hun vel zitten. 

    Bijlagen:
    gezond.jpg (31.4 KB)   

    27-08-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    22-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het pad der vrijheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het project krijgt steeds meer vorm. De opleiding is met succes beëindigd, de website is aangepast (met dank aan de zoon van Peter), de werkruimte is bijna opgeruimd en de programma's bijna afgewerkt. Ik ben momenteel met iedere hond individueel aan het werk om na te gaan wat ieder van hen in zijn mars heeft. Ze hebben elk hun eigen karakter en geaardheid en zijn een spiegel voor ons, mensen, waarbij ons onbewuste naar het bewuste niveau wordt gebracht. Deze spiegel is een heel belangrijk aspect in het begeleiden van zowel mensen als honden.
    'Bewust (bezig) zijn in het hier en nu' neemt ook een steeds grotere plaats in mijn leven. Mindfulness integreren in je dagelijkse leven creëert immers rust en evenwicht. Het opent tevens de weg naar je innerlijke wezen waardoor je intuïtie opnieuw wordt geactiveerd. Ja, iedereen kan zijn intuïtie aanboren en intuitief communiceren maar we zijn het verleerd. We leven in het tijdperk van de multi media-en communicatiemiddelen, nietwaar! Mijn nauwe band met de natuur maakt echter dat ik kies voor de weg van het eenvoudige, het pure, het essentiële, de oerkracht die in ieder levend wezen aanwezig is..."Het pad van de vrijheid" zoals David Dewulf het noemt in zijn boek over Mindfulness.

    Bijlagen:
    het pad.jpg (52.9 KB)   

    22-08-2011 om 22:36 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    06-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zelfgenezende kracht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De natuur is wonderlijk en het lichaam is zeer krachtig. De wonde onder het oog van Chimouk is ondertussen volledig genezen en ze heeft weer dezelfde mooie kop als voordien. Maar ook zonder naaiwerk, kan een wonde genezen. Tijdens de loopsheid was er nog een relletje waarbij Alegria gebeten werd in haar poot. Het was een ferme scheurwonde waarbij we opnieuw overweegden om het te laten naaien. Anderzijds weten we ook dat het lichaam een ongelooflijke innerlijke kracht heeft om zelf te genezen. Dat kleine wondjes gemakkelijk genezen, daar is geen twijfel over maar die grote wonde leek ons toch wat twijfelachtig. Toch hebben we onze intuïtie en het geloof in de zelfgenezing gevolgd en zijn we niet naar de dierenarts gestapt. We hebben ook zelf geen enkele ontsmetting noch zalf toegebracht maar wel elke dag gecontroleerd op mogelijkse infectie. Alegria heeft zichzelf heel goed verzorgd en zichzelf de nodige rust gegeven. Vandaag, 2 weken later, is de wonde al bijna dicht zonder enige complicatie. Dit doet ons deugd en versterkt ons geloof in de zelfgenezende kracht van de natuur. We zijn hierbij ook van mening dat het belangrijk is dat de hond (ook de mens) zo natuurlijk mogelijk leeft met zo weinig mogelijk additieven van welke aard ook. Daarnaast biedt het feit dat dieren altijd in het 'hier' en 'nu' leven een groot voordeel bij een genezingsproces. Bij ons, mensen, staan onze emotionele beslommeringen en ons druk bezet leven in de weg om ons lichaam de tijd en de energie te gunnen om te genezen. Neem daarbij nog een portie medicijnen om de zaak wat te versnellen en ons lichaam krijgt helemaal niet meer de kans om zijn eigen natuurlijk genezingssysteem in gang te zetten. Gevolg: het systeem verzwakt en we komen terecht in een viscieuze cirkel. Het is daarom zo belangrijk om niet alleen ons uiterlijke lichaam maar ook ons innerlijke lichaam regelmatig de nodige aandacht en rust te geven. Laten we meer kijken naar onze honden, zij tonen ons het voorbeeld.  

    Bijlagen:
    Chimouks oog 30 07 2011 022.jpg (38.9 KB)   

    06-08-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    30-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leven in de roedel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nu de loopsheid voorbij is en de herrie tussen de teven van de baan is, vonden we het hoog tijd dat Happy volledig in de roedel kon verblijven zonder bewaking van ons. Ze was zich nl. volledig aan het nestelen bij ons in huis, wat niet de bedoeling was daar zij op een evenwichtige manier moet kunnen functioneren in de roedel. Indi had ondertussen ook de gewoonte aangenomen om over de omheining te springen om haar zus Chimouk gezelschap te houden in de tuin zolang haar oogwonde niet volledig genezen was. Dus verbleven ze nu al met z'n vieren in de tuin wat geen blijvende optie was. Deze week hebben we hen dus duidelijk gemaakt dat de tijd aangebroken was om naar de roedel te gaan en er ook te blijven. Indi was blij dat haar zus weer aan haar zij was, Ishra keek wat beteuterd maar zocht nogal vlug wat speelse afleiding maar Happy begreep er niets van. Ze snapte duidelijk niet waarom haar bijna 2 maanden durende voorkeursbehandeling plots werd stopgezet?! Ze begon meteen rondjes te lopen en tuurde voortdurend naar het huis om toch maar een glimp op te vangen van één van ons. Peter heeft, door regelmatig naar het perk te gaan, haar duidelijk gemaakt dat hij er nog steeds is en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Nu, enkele dagen later, loopt ze nog steeds te ijsberen maar ze gaat ook al eens neerliggen, doch een eind verwijderd van de roedel. Dit zal vermoedelijk wat tijd vragen vooraleer ze volledig zal geïntegreerd zijn.

    Bijlagen:
    happy in de roedel 018.jpg (39.8 KB)   

    30-07-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    27-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bericht aan vorig baasje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Jaja, het gaat goed met Happy. Maar ze is zo'n beetje huishond aan het worden. Je weet, de eerste weken toen ze hier was, verliep alles heel goed. Maar toen zijn een aantal teven loops geworden met wat nijdigheid en geruzie als gevolg, dus wilden we haar niet in de roedel laten als er geen van ons bij was. Daarnaast liep het ook wat moeilijk met onze jongste teef Ishra, die door die loopse energie ook jaloerse neigingen kreeg tegenover Happy terwijl dit in het begin niet zo was. We hebben op  een bepaald moment er voor gekozen om Happy in huis te nemen om te voorkomen dat ze met Ishra alleen zou zijn. Want we zagen dat Ishra heel dominant begon te doen zodra er herrie was in de roedel.
    En Happy, die nestelde zich zo graag naast onze benen. Peter heeft zich van in het begin over haar ontfermd en ze wil eigenlijk constant in zijn buurt zijn (is ook een beetje wederzijds). Nu de gemoederen wat bedaard zijn, is ze overdag weer buiten bij Ishra én bij de roedel als er één van ons in de buurt is. Maar ze is heel voorzichtig en stelt zich heel onderdanig op in de roedel en ze houdt steeds Peter (of mij) in het oog.  's Nachts slaapt ze nog steeds binnen. We willen alle tijd nemen en haar alle tijd geven om haar stap voor stap te laten integreren in de groep.
    Het muchen gaat nog steeds goed. Zodra de zon niet schijnt en het kwik onder 15 staat, maken we toch even een rondje op een rustig tempo zodat de honden hun energie wat kwijt kunnen.
    Verder lijkt Happy niet meteen aanleg te hebben om te verdikken, niettegenstaande ze nu ook met smaak van het vlees begint te eten. In het begin ging ze er alleen maar even aan snuffelen en wilde enkel korrels eten. En tot nu toe heeft ze alleen nog maar pootje gebaden en niet gezwommen. We zijn ook niet meer zoveel richting vijver getrokken.
    Waar ik nu meer aandacht aan geef is het wandelen aan de voet. Als ze alleen is, zou dit al eens lukken, maar met 2 of meerdere op stap betekent voor haar zowiezo "ttttrrrrééééékkeeenn!!!" en jagen...ze laat geen kat, konijn, schaap... voorbij gaan zonder er achteraan te willen gaan.
    Zo rustig als ze is binnen, zo speedy is ze op stap.

    Bijlagen:
    Happy & Ishra 038.jpg (31.5 KB)   

    27-07-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    27-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Loopse tijden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen zijn altijd moeilijke tijden. Vooral de teven zijn dan zo bitsig tegen elkaar en vliegen voor een muggescheet mekaar in in het haar. Soms met verwondingen als gevolg. En dit keer is Chimouk er niet aan ontsnapt. Het gaat eigenlijk al een hele tijd niet zo goed tussen haar en Venus. Sedert Venus de rol van alfateef van haar moeder Shakira aan het overnemen is en dus nu functioneert als uitvoerende alfa (ook soms als beta omschreven) denkt ze dat ze bij iedere overtreding van de andere roedelteven moet ingrijpen en hierbij haar tanden gebruiken. Gisteren rond middernacht hoorden we een hels kabaal. Peter vloog meteen het perk in maar het kwade was al geschied: op het eerste zicht leek het wel of Chimouk haar li-oog kwijt was. Gelukkig was het de huid net eronder die weggescheurd was. Daar dit nu wel een plaats leek waar dit niet spontaan weer mooi zou dichtgroeien, zoals dit meestal wel op andere plaatsen gebeurd, zijn we meteen naar de dierenarts van wacht gegaan. In een half uurtje was alles geklaard en leek onze Chimouk wel een hondenon met haar kap aan. Haar kop ziet er momenteel afschuwelijk uit: haar weggescheerd, enkele paarse draden rond haar oog, vies vocht die uit de wonde loopt, dan nog een laag zalf erop...Maar de dierenarts vermoedt heel sterk dat ze geen letsel zal overhouden. Oef!

    Bijlagen:
    Chimouks oog 2011 008.jpg (20.8 KB)   

    27-06-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    18-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Happy team
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Het gaat nog steeds heel goed met Happy. Ze is heel aanhankelijk naar ons toe maar past zich ook goed aan in de roedel die haar zonder problemen aanvaard.
    Daar het woensdag te warm was om te mushen, heeft ze vandaag haar intrede gedaan in het mushingteam: als swingdog naast onze jongste Ishra. Dit ging ook alweer heel goed. Ik had de indruk dat het voor haar een rustig verkenningstochtje leek en ze zich helemaal niet hoefde in te spannnen want het tempo van ons team is eerder aan de trage kant.  Als het weer morgen meevalt, dus niet te warm, maken we opnieuw een tocht.

    Bijlagen:
    Happpy team 002.jpg (52.6 KB)   

    18-06-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    14-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Happy new member
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De stapweek in de Ardennen met Alegria en Thorgall is uiteindelijk maar een 3-daagse geworden daar ik toch nog een paar extra dagen nodig had om het eindwerk betreffende 'therapie met assistentie van dieren' klaar te hebben. Het was een intensieve periode waarbij ik minder aandacht kon geven aan de honden. Het voelde heel dubieus: het werk ging over 'het intensief werken met de honden' wat op dat moment in de praktijk heel wat te wensen over liet. Maar bon, het is achter de rug en ik ben fier met het resultaat: een geslaagd project; tenminste in theorie...nu nog de voorstelling voor de jury en daarna de praktijk!
    De honden en ikzelf hebben uiteindelijk heel erg genoten van de stapdagen en het contact met de natuur heeft ons weer extra kracht gegeven.
    Ik ben terug gekomen met een eigenaardige ingeving. Plots kwam het idee om toch nog even te informeren of de 2 getrainde Alaskan Malamutes van een ervaren musher nog naar een nieuwe thuis zochten. Enkele maanden geleden hadden we dit bericht gekregen van onze vriend musher in Estland maar waren daar toen niet op ingegaan. We wilden ons tot nu toe niet wagen aan het binnenbrengen van een vreemde volwassen malamute in de roedel. Want dit zou voor extra conflicten kunnen zorgen. Maar gezien het nog 2 jaar zal duren vooraleer we misschien enkele eigen goeie pups zullen hebben om aan het team toe te voegen en een reeds ervaren hond toch een goeie aanwinst is, meende ik dat het tijd was om die steeds terugkerende negatieve gedachte "wat als...??" nu eens positief om te buigen en ons te fixeren op de kansen ipv op de bedreigingen. En toeval is natuurlijk nooit toeval: er was 1 teef terug gekeerd daar de plaatsing mislukt was en was aan het wachten op een nieuwe uitdaging.
    Een plek bij ons dus! Gisteren op 13 juni zijn we Happy gaan ophalen en tijdens de rit van 2u was ze heel rustig. Thuis ging ze gewillig mee in de tuin, was even verbaasd en wat twijfelachtig toen ze onze roedel achter de omheining zag, maar vond het wel O.K. om verder de tuin in te lopen. We hebben ze eerst wat laten wennen aan de omgeving en daarna hebben we 1 voor 1 onze honden erbij gelaten. Eerst de chef van de bende: Allegro. Die deed zoals een alfa het betaamt: hij negeerde haar compleet. Daarna wat gesnuffel ter kennismaking en zonder er veel doekjes om te winden vond hij dat ze mocht blijven. Daarna kwam de meest sociale en grootste speelvogel van de bende: onze jongste Ishra. Ze waren beide even op hun hoede maar het duurde niet lang voor ze enthousiast aan het spelen waren. Daarna hebben we de rest van de roedel 1 voor 1 laten komen en het ging tot onze grote verwondering heel goed. Hier en daar wel een licht grom en wat rangordegedoe maar het ging er allemaal heel rustig aan toe. Happy paste zich heel goed aan aan iedere hond, ze was noch dominant noch onderdanig tenzij het soms wat nodig was om haar positie te handhaven. Toen iedereen voldoende had kennis gemaakt, hebben we de roedel terug naar hun perk gebracht en Happy samen met Ishra afwisselend in huis en in de tuin laten lopen. 
    's Nachts hebben ze samen in de garage geslapen.
     

    Bijlagen:
    happy 047.jpg (29.7 KB)   

    14-06-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    01-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid van Yanah
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Onze Yanah was al een tijdje op de sukkeltoer. Ze kon alsmaar minder goed stappen, zo erg dat ze de laatste maanden helemaal niet meer mee ging op wandel. We voerden haar regelmatig op het karretje tot aan de vijver want zwemmen deed haar wel nog deugd. Ze werd ook heel chagrijnig en gromde naar ieder die te dicht in haar buurt kwam. De laatste week kon ze zelfs op bepaalde momenten helemaal niet meer recht en moest zich voort slepen. Het was een moeilijke beslissing want zelf leek ze niet in de aanvaarding te willen gaan. Het was alsof ze er nog steeds van overtuigd was dat de roedel niet kon functioneren zonder haar aanwezigheid. Het was voor ons echter duidelijk dat ze aan het lijden was en dit niet meer omkeerbaar was, wat uiteindelijk ook werd bevestigd door de dierenarts. Een inslaapspuitje heeft haar gisteren uiteindelijk verlost uit haar hardnekkig vasthouden aan dit leven waar ze echter niet meer zou kunnen van genieten. Peter zal Yanah's liefkozende likjes missen maar ook haar humeurige jaloerse karakter zal zijn indrukken achterlaten. We vragen ons af hoezeer haar impact op de roedel uiteindelijk zal geweest zijn, nu de eeuwige strijd tussen haar en haar zus Shakira voorbij is...
    Yanah, het ga je goed, je blijft in ons geheugen als een heel speciale dame.

    Bijlagen:
    Yanah & Peter.jpg (35.5 KB)   

    01-06-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    09-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dagje uit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Daar ik het idee heb om enkele dagen te gaan stappen met 2 honden in de Ardennen samen met een vriendin en haar Witte Zwitserse Herders, hebben we eerst een try-out gedaan. Ik heb gekozen voor Thorgall omdat die nog steeds kilo's dient kwijt te raken en Alegria omdat ze nog steeds haar trauma niet verwerkt heeft. We zijn met beiden een dagje bij hen op bezoek geweest om na te gaan of de reu's elkaar zouden aanvaarden. Dit bleek geen enkel probleem te geven. Ze maakten kennis op neutraal terrein zonder leiband, wat de meest aangewezen manier is als honden voor de 1ste keer kennis maken, en ze reageerden helemaal op zijn honds: eerst elkaar negeren, dan even snuffelen aan alle kanten en daarna weer ieder zijn ding. Op het terrein van de Witte Herders bleven Thorgall en Alegria toch op hun hoede. Ze verloren ons niet uit het oog en bleven ook de Herders vanuit hun ooghoeken volgen. De wandeling door het bos vonden ze super en uiteindelijk keerden we tevreden terug. De dag nadien bleek dat we met meer dan met z'n vieren waren terug gekeerd...tientallen teken hadden een warm en voedzaam plekje gevonden.

    Bijlagen:
    teken 002.jpg (19.3 KB)   

    09-05-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    12-04-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Quality-time
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het trainen loopt niet zo vlot als geprogrammeerd was. Er valt regelmatig een trainingsdag weg wegens andere bezigheden zoals massageles voor honden. Ik heb ook een week de tijd genomen om ziek te zijn want een koortsige griepachtige verkoudheid bleef me achtervolgen. En nu ga ik nog enkele dagen op stap met mijn zoon om andere oorden te verkennen. Dit betekent even rustpauze voor de honden. Ik heb niet meteen de indruk dat ze er zich druk om maken en nemen uitgebreid de tijd om van het mooie lenteweer te genieten.
    De massages verwelkomen ze ondertussen met open poten. Als ze nog maar even de indruk krijgen dat het massagetijd is, gaan ze meteen op hun rug liggen met de poten in de lucht. Helaas moet er een beurtrol opgesteld worden, niet iedereen kan ten allen tijde verwend worden.

    Bijlagen:
    massage.jpg (53.7 KB)   

    12-04-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    10-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blijven trainen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ishra is vandaag 1 jaar geworden. Ze loopt goed mee in het span niettegenstaande ik de indruk heb dat haar achterpoten niet de meest geschikte bouw hebben om snel te lopen. Na enkele jaren bescheiden ervaring wat betreft mushing zie ik ondertussen de subtiele verschillen in stap, draf en galop bij iedere hond. Onze 2 zwart-witte Estse honden hebben de meest atletische bouw en gang, waarbij Chimouk haar zus Indi nog overtreft. Venus en Thorgall hebben de meest stijve gang. De anderen lopen vrij soepel maar Ishra heeft dan weer een gang met een lichte draaibeweging in haar achterpoten. Ik zal mij hierin toch eens wat meer gaan verdiepen en meer info opvragen bij professionele mushers. Het is immers belangrijk dat een sledehond een geschikte lichaamsbouw heeft om onnodige belasting te vermijden.
    Ondertussen ben ik opnieuw gestart met de training van Alegria en Thorgall. Eind vorig jaar hadden we Alegria als teamdog opgegeven wegens haar pertinente weigering om mee te lopen. Ze gaat echter heel graag mee op stap en ze wil zelfs meelopen naast de fiets...misschien kan ik haar toch nog opnieuw motiveren om naast de kar mee te lopen...!? En Thorgall...die moet dringend vermageren. We zijn nu sedert 2 weken gestart met een rantsoenering van zijn vleesporties én meer beweging. Niettegenstaande hij zich heel erg moet inspannen om het team bij te houden blijft hij toch gemotiveerd om met het span mee te lopen en het lukt hem ook. We lopen momenteel 3 X per week telkens 8,5 km. Ik zou binnenkort willen overgaan naar een rit van 10 à  12 km maar Thorgall lijkt nu op zijn limiet te zitten. Dus "extra training" is de boodschap.
     

    10-03-2011 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    07-02-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onverwachts verlies
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dit doet je even stil staan. Je gaat slapen en wenst iedereen 'goede nacht' toe en je staat op en je ziet dat er één van de honden vredig ligt te rusten...maar dan net iets té vredig opdat het enkel 'rusten' zou zijn. Akita is vannacht van ons heen gegaan, in alle stilte, heel onverwachts...of misschien toch niet helemaal...Ze had een hartkwaal, ze kon geen 10 m lopen of ze moest hijgend gaan zitten tot ze weer op adem gekomen was. We hebben het altijd geweten: eens zal haar hart het begeven. Wellicht is de opwinding die gepaard gaat met de loopsheid haar dit keer fataal geweest. De loopsheid is enkele weken geleden begonnen bij Chimouk, ook Venus en Alegria hadden al signalen getoond en nu waren Indy en Akita aan de beurt, met in hun kielzog Ishra voor de 1ste keer. Akita deed heel erg haar best om Thorgall te verleiden niettegenstaande hij nogal groot was voor haar kleine gestalte. Het heeft echter niet mogen zijn...Onze kleine Assepoester, de omega van de roedel, maar een ferme rattenpakster is naar de hondenhemel, bij haar lieve vriend en grootvader Ishtar.
    Ishra is helemaal uit haar lood geslagen. Akita was haar pleegmoeder die haar zo goed had opgevangen en ze sliepen nog steeds samen in de garage, apart van de roedel, daar ze beiden de zwakste schakel waren in de groep. Nu zal Ishra, 11 maanden oud, alleen haar mannetje moeten staan, waar ze ondertussen al goed weg mee weet, vooral tegenover Gobi die blijkbaar niet haar beste vriendinnetje is. Het zal belangrijk zijn nu vooral geen medelijden met haar te hebben want dit komt stabiliteit en evenwicht niet ten goede.
    Akita, het ga je goed. Je blijft in onze herinneringen.

    Bijlagen:
    Akita.JPG (42.7 KB)   

    07-02-2011 om 22:43 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    10-01-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even filosoferen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Een nieuw jaar, nieuwe ideeën, nieuwe krachten...maar ik denk dat onze intiemste wensen toch steeds terug gaan naar een diepgeworteld verlangen nl. "gelukkig zijn". Een ultiem streefdoel die nooit volmaakt kan zijn tenzij je het geluk voortdurend kunt ervaren in de kleine dingen des levens. Echt waar, het geluk zit in de kleinste dingen waarvan je meestal niet beseft dat ze er zijn. Er wordt zoveel over gefilosofeerd en poëzie over geschreven maar eigenlijk volstaat het gewoon om je op dit moment bewust te zijn van de eenvoud en tegelijkertijd de rijkdom van datgene in en rondom jou. Zelfs bij moeilijke situaties in ons leven, ontgoocheling, verdriet, frustratie...ook dat zijn ervaringen die ons verder brengen. Als je op die momenten kunt aanvaarden wat "is" en je krachten bundelen om te blijven op weg gaan, al ervarende wat die dingen die je tegenkomt met je doen, dan ben je telkens weer gegroeid en wijzer geworden.
    Dit is in ieder geval waar wij naar streven en wat wij iedereen toewensen. En onze roedel Alaskan Malamutes zijn hierbij onze voorbeelden. Het is nl. zo verbazend hoe een dier, zonder zich iets af te vragen, in de aanvaarding kan gaan. Wij mensen hebben hier nog het leren naar.

    Bijlagen:
    Winter 2010 060.jpg (36 KB)   

    10-01-2011 om 19:58 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    21-12-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Witte winterse dagen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wit en mooi...en we genieten terwijl we gaan stappen want muchen is met dit weer niet mogelijk tussen het verkeer. Er is geen rem die het 8-span op gladde wegen tegenhoudt. En een slede, die we nog steeds niet hebben, zou ook geen oplossing zijn.
    Voor Alegria maakt het niet zoveel uit want ze heeft opnieuw afgehaakt. Na enkele malen goed te hebben meegelopen in het 8-span, weigerde ze plots te vertrekken. Een reden op dat moment was niet meteen duidelijk maar onenigheid in de roedel voor het vertrek kan misschien wel parten gespeeld hebben. Alegria wordt trouwens de laatste tijd nogal veel aangevallen, vooral door Venus, wat maakt dat haar positie in de groep onderaan de hiërarische ladder terecht komt. Ze is dus constant op haar hoede en gaat onduidelijke situaties uit de weg. Zolang de wegen glad zijn, hoeft ze dus geen werk meer te verrichten in het span en heeft ze tijd om te rusten en te bezinnen. Tijd brengt raad, nietwaar.
    Ook wij genieten ondertussen van een trager levensritme tijdens deze donkere dagen en nemen de tijd om zaken te doen waar we anders niet toe komen vb. vilten. Ik heb warme wanten gevilt van alpacawol en kerstballen van het wolhaar van onze Malamutten. Van iedere hond hangt er een kerstbal in onze gestyleerde kerstboom boven de kerststal...En hiermee sturen we witte warme vredige vreugde de wereld in van ons en de roedel.

    Bijlagen:
    Kerst.JPG (25.3 KB)   
    kerstboom.JPG (31.3 KB)   

    21-12-2010 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    11-11-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opnieuw met 8!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het is ons en Alegria gelukt! We lopen opnieuw met 8 in het span. De opbouw verliep vrij vlot: eerst met Thorgall voor de step, dan met Gobi, daarna met 4, met 5 en dan de ultieme test: met 7 wat betekent ook met Indy en Chimouk. En het lukte! Alegria bleef weliswaar vooraan lopen met haar dochter Gobi, zonder moeilijk te doen. Uiteindelijk hebben we ook Thorgall terug in het span gezet daar zijn fysieke uithouding ondertussen verbeterd is. En ook dit lukt! Daar Indy niet meer vooraan staat neemt het span niet zo'n hoge snelheid en lopen ze meestal in draf. De honden lijken tevreden en de baasjes ook.
    Ondertussen heb ik een trainingsschema opgesteld voor Ishra, Indy, Chimouk, Gobi en Alegria. Het is uiterst belangrijk dat deze teven die allen (kandidaat) leadingdog zijn, onze bevelen strikt opvolgen. Ik werk vooral aan de basiscommando's en de richtingen links en rechts. Ja, ik heb ook beslist om alle bevelen in het nederlands te geven. De klanken "Gee" en "Haw" bewogen niet goed in mijn mond, vooral de "Haw" waar ik nooit de juiste toonhoogte voor vond. Dus vanaf nu weer ons eigen Vlaamse taaltje.
    Wat de aanpak betreft, ben ik mij gaan verdiepen in verschillende methodes. En er is er niet één die dé methode is. In de opleiding "hondeninstructeur" heb ik al het één en ander opgestoken (jammer dat er zo weinig praktijkoefeningen aan bod komen) maar de meeste kennis haal ik toch bij mensen die de hond vooral benaderen vanuit het roedelgedrag.
    Voor mij is het opvoedingsaspect interessanter dan het trainen. Het is uiterst belangrijk dat een hond zijn baas ziet als zijn alfa want dan wordt hij een volger met evenwichtig gedrag. Het is echter niet altijd eenvoudig om een hond, die reeds probleemgedrag vertoont, die klik te laten maken. In zo'n geval dien je als alfa duidelijke en correcte honden-en roedeltaal te verkondigen en niet enkel verbaal maar vooral ook lichamelijk. Deze lichaamstaal is uiterst subtiel en is ook volledig afhankelijk van je energie. Een hond is uiterst gevoelig voor energie en zal dan ook enkel positief reageren op rustige en evenwichtige energie en niet op spanning, frustratie, kwaadheid, agressie.
    Besluit: als alfa-hondenbaas dien je altijd bewust te zijn van je energie en deze in evenwicht te brengen als je in contact bent met je hond.

    Bijlagen:
    8span2010.jpg (30 KB)   

    11-11-2010 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    17-10-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Opnieuw beginnen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het trauma van Alegria zit blijkbaar diep. Gisteren wilden we haar opnieuw laten meelopen in een span van 7 maar dit ging mis. Ze weigerde opnieuw om te starten. Ze zette zich schrap en steigerde uit volle kracht. Ik dacht meteen: "neen, niet forceren" maar tegelijkertijd ook: "toch even volhouden en haar door de angst heen helpen". Maar tevergeefs, ze ging zelfs plat op haar buik liggen, ook als we haar op de 2de rij als swingdog plaatsten. Ik vermoed dat het te maken heeft met Indy: Indy als individu of de snelheid van Indy...We zullen dit moeten uitzoeken. Dit betekent ook: helemaal opnieuw beginnen...

    Bijlagen:
    Alegria062.jpg (45.1 KB)   

    17-10-2010 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    30-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even schrikken...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een klein accidentje gaf ons heel even extra hartkloppingen. Begin september hadden we de kar laten nazien door Arie (die hem ook gebouwd had). Groot onderhoud, dus kar weer helemaal in orde... ik had er echter helemaal geen rekening mee gehouden dat het stuur nu zo soepel draaide dat ik met een kleine beweging al meteen een korte bocht maakte. Gevolg: bij het starten (waar ik meteen even naar links en dan naar rechts moet draaien om op de weg te komen) leek het alsof de kar op ijs reed en ik het stuur helemaal niet meer onder controle had. Resultaat: de kar kwam tot stilstand tegen het kleine muurtje van de oprit van de buren. Op zich niet zo erg ware het niet dat bij deze slag het hoofdtouw, die de honden bevestigt aan de kar, doorgeknakt was. Honden dus in volle vaart weg... richting kruispunt (een god zij dank niet te drukke verbindingsweg tussen 2 gemeenten die wij moeten oversteken om ons trainingsparcour te volgen). Mijn hart ging toch even sneller kloppen... ik hoorde echter geen getoeter, noch gillende banden...Blijkbaar hadden de snelheidsremmers op het kruispunt toch effect of... er kwamen net op dat moment geen auto's af. In ieder geval, wij meteen in de camionette en de honden achterna. En ziedaar...500 m verder zaten ze met z'n zevenen in de graskant langs de weg te wachten, verward, net zoals de touwen, niet begrijpend waarom die kar met hun bazen niet meer achterkwam.
    Oef... eind goed, bijna al goed:
    Om van het verschot te bekomen en blijvende schrik te vermijden (vooral voor mijzelf), besliste ik meteen om de honden na een korte pauze terug in te spannen en opnieuw te vertrekken. Dit verliep vrij vlot behalve voor Alegria die met al haar kracht weigerde te starten. Blijkbaar had dit voorval een trauma bij haar teweeg gebracht.
    Nu zijn we enkele weken verder en ben ik intensief met Alegria aan het trainen. We zijn opnieuw van nul gestart: eerst gaan stappen langs de bewuste weg, daarna met de step, daarna met Thorgall op lage snelheid voor de step. Ondertussen loopt ze al terug in een span van 4 (met haar dochter Gobi naast haar) op een rustig tempo. Ze is nog steeds onzeker, kijkt regelmatig achter zich om te zien of alles wel O.K. is...maar tot nu toe blijft ze lopen.

    Bijlagen:
    Allegria en Gobi.jpg (43.3 KB)   

    30-09-2010 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)
    10-09-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enkele gezondheidstips
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ishra is nu 6 maand en vindt het al helemaal naar haar zin in de roedel. Haar beste speelkameraden zijn Indy en Chimouk maar ook Gobi en Buddha daagt ze graag uit. 's Avonds en 's nachts blijft ze echter bij Akita in de tuin die steeds een oogje in het zeil houdt.
    Ondertussen beginnen we ook regelmatig te trainen, afhankelijk van de temperatuur uiteraard. Het blijft echter 's nachts vrij warm (rond de 15°) wat maakt dat vroeg uit de veren springen ook geen zin heeft. Ik begin Ischra al vertrouwd te maken met een gareel en ze loopt al eens mee naast de step. Het trainen met de step wordt beetje bij beetje opgebouwd zodat ze dan geleidelijk kan overstappen naar het team eens ze 1 jaar geworden is. Er moet altijd goed opgepast worden dat de jonge hond niet overbelast wordt want dit kan nefast zijn voor de botontwikkeling.
    Het team begint dus ook opnieuw kleine rondjes te lopen van 3 à 4 km. Daarna soms nog een rondje zwemmen in de vijver zien ze als een superbeloning. We zullen wel extra moeten trainen met Thorgal want die kan door zijn overgewicht de snelheid niet meer halen van de rest. We voederen nog steeds BARF (Bones And Raw Food). Tot voor kort hadden we geen gepaste diepvrieskist en bleef het vlees meerdere dagen liggen. En Thorgal heeft blijkbaar geen natuurlijke eetgeremdheid. Resultaat: obesitas!!
    Nu pakken we het anders aan. Ze krijgen de maandag vlees, ze eten hun buikje rond en dan gaat de rest de diepvries in tot donderdag of vrijdag. Daarnaast krijgen ze 2x per week rauwe wortelen en 1x rauwe aardappel (tegen de wormen). Merken we toch wormen dan krijgen ze eerst extra look. Enkel bij hardnekkige wormen gaan we over tot medicatie. Ze krijgen 1x per wee droogvoer die zorgen voor extra vitaminen en mineralen. Om de 2 weken drinken ze karnemelk voor de darmflora. Er liggen altijd beenderen om op te kauwen die zorgen voor de nodige kalk en als hierdoor hun uitwerpselen te hard worden, wordt dit opgelost met een lepel olijfolie. Een produkt dat wij trouwens ook gebruiken om huidproblemen aan te pakken (wat echter zeer weinig voorkomt in onze roedel). We merken trouwens dat de honden veel mooier in hun vacht staan sedert we hen BARF geven.
    Zo, dit waren enkele gezondheidstips met de groeten van de roedel.

    Bijlagen:
    karnemelk.JPG (23.7 KB)   

    10-09-2010 om 00:00 geschreven door Yanne en Peter  


    >> Reageer (0)


    >

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs