C. S. Lewis : Als ik in mij
verlangens vind waar niets in deze wereld ze kan bevredigen, dan is de enige
logische uitleg dat Ik voor een andere wereld werd gemaakt.
Corrie Ten Boom : Wees nooit bang
een onbekende toekomst te vertrouwen aan een gekende God.
St Johannes Chrysostomos : Gebed
is de plaats van toevlucht voor elke bekommernis, een fundament voor blijheid,
een bron van voortdurend geluk, een bescherming tegen verdriet.
St Isaac de Syriër : Dat wat een
vis uit het water tegenkomt, komt de mens tegen dat God uit de geest heeft
gebannen.
St Kosmas van Aitolos : Het leven
is een geestelijke oorlog. Als je niet vecht, verlies je.
St Johannes van Shanghai en San Francisco
: Men kan niet al de verschillende manifestaties van de kracht van het Kruis
opsommen, maar de onzichtbare en onophoudelijke goddelijke genade dat ervan
uitstroomt, redt de wereld.
St Pater Pio : Het slagveld
tussen God en satan is de menselijke ziel. Daar gebeurt de oorlog op elk moment
van ons leven. De ziel moet vrije toegang geven aan de Heer en moet volledig
versterkt worden door Hem met elk soort wapen. Zijn licht moet het verlichten
om te kunnen vechten tegen de duisternis van dwaling. De ziel moet Jezus
Christus in zich plaatsen, Zijn waarheid en Zijn gerechtigheid, het schild van
geloof en het woord van God om zon machtige vijanden te verslaan. Om Jezus in
onze ziel te plaatsen moeten we sterven aan onszelf.
St Isaac de Syriër : Gezegend is
de mens die zijn zwakheden kent, omdat deze kennis tot hem komt door het
fundament, de wortel en het begin van alle goedheid.
St Isaac de Syriër : Liefde weet
niet hoe boos te zijn, of geprovoceerd, of klaar om iemand te verwijten. Het
bewijs van liefde en kennis is een diepgaande nederigheid, die voortkomt uit
een goed geweten in Jezus Christus, onze Heer.
Bekommernis is een gesprek dat je
in jezelf hebt over dienen die je niet kunt veranderen. Gebed is een gesprek
die je met God hebt over zaken die Hij kan veranderen.
St Poimen : Je kunt geen haat met
haat verslaan. Daarom moet je degene die je kwaad doet, met goed vergelden.
St Johannes Climacus : God rust
in de beminnelijke harten. Degene met een beminnelijk en medelijdend hart zal
zonder vrees in Zijn gebied zitten en zal de Hemelse glorie beërven.
St Jeroom : Begin nu voor wat je
hierna zult zijn.
St Johannes Climacus : Een
Christen is een navolger van Christus in woord en gedachte, doen en laten, voor
zover het menselijk mogelijk is, en hij gelooft zonder meer in de H.
Drie-eenheid.
Paus Franciscus : Dat we net
zoals de Barmhartige Samaritaan niet beschaamd zijn om de wonden van degenen
die lijden aan te raken, maar proberen om ze te genezen met concrete daden van
liefde.
St Innocent of Alaska : Sterven
aan zichzelf betekent zijn slechte gewoonten opgeven, het hart ontdoen van
alles wat ons aan de wereld bindt, geen slechte gedachten of hartstochten
koesteren, niets te verlangen of doen uit eigenliefde, maar alles te doen uit
liefde voor God.
St Nikolai Velimirovich : Want
als God niet moe wordt om ons goede dingen te geven, hoe kunnen we dan moe
worden om Hem te danken voor deze goede dingen?
St Theophanus de Kluizenaar :
Alle moeilijkheden komen uit een geestelijk oogpunt dat te breed is. Het is
beter om nederig je blik op je voeten te richten, en te zien waar je je voet
zet. Dit is het beste pad.
St Paisios van de Athosberg :
Wanneer we geduldig onze problemen dragen en ons tot God keren om hulp,
bemerken we dat Hij ons de best mogelijke oplossing geeft.
Eerwaarde Seraphim Rose : Het is
later dan je denkt! Haast je daarom, om het werk van God te doen.
St Thomas van Aquino : Verleen
mij, O Heer mijn God, een geest om U te kennen, een hart om U te zoeken,
wijsheid om U te vinden, een gedrag dat U bevalt, trouwe volharding in het
wachten op U en hoop om U uiteindelijk te kunnen omhelzen. Amen.
St Johannes Climacus : Vuur en
water kunnen niet gemengd worden, zo kan je ook geen oordeel over anderen mengen
met het verlangen naar berouw.
Priester Gabriel Amorth :
Iedereen spot met de katholieken, tot er een demon in je huis is.
St Johannes van Kronstadt : Het
enige middel waarmee je de dag in perfecte heiligheid kunt doorbrengen is vurig
gebed van zodra je ontwaakt.
Eerbiedwaardige Fulton Sheen :
Een Katholiek kan even zwaar zondigen als ieder ander, maar een echte Katholiek
ontkent nooit dat hij een zondaar is. Een Katholiek wil zijn zonden laten
vergeven, niet excuseren of sublimeren.
St A. M. Claret : De liefde van
Christus verheft ons, dringt aan te rennen, en te vliegen op de vleugels van
heilige ijver de mens die brandt van het vuur van goddelijke liefde is een
zoon van het Onbevlekte Hart van Maria, en waar hij gaat, ontsteekt hij die
vlam. Hij verlangt en werkt met al zijn kracht om alle mensen te ontsteken met
het vuur van Gods liefde.
St Isaac de Syriër : Als een mens
niet eerst beproefd wordt door de ervaring van het kwaad, heeft hij geen smaak
naar het goede.
H. Moeder Teresa : Lijden is een
teken dat je zo dicht bij Hem bent gekomen dat Hij je kan kussen.
St Isaac de Syriër : De hoogste
vorm van gebed is in stilte verbazing hebben voor God.
Anima Christi St Ignatius van Loyola
Ziel van Christus, heilig mij.
Lichaam van Christus, red mij.
Bloed van Christus, benevel mij.
Water uit Christus zijde, reinig
mij.
Lijden van Christus, versterk mij.
O goede Jezus, luister naar mij.
In Uw wonden, verberg mij.
Van U verwijderd zijn, spaar mij.
Van alle kwaad, bescherm mij.
In het uur van mijn dood, roep
mij
Dicht bij U zijn, leid mij.
Dat ik U samen met Uw Engelen en
Heiligen,
voor eeuwig en altijd kan
prijzen. Amen.
Heer Jezus Christus, Zoon van
God, wees mij, zondaar, genadig.
St Augustinus van Hippo : Als je
gelooft wat je wilt in het Evangelie en verwerpt wat je niet wilt, is het niet
het Evangelie waarin je gelooft, maar jezelf.
C. S. Lewis : Ware nederigheid is
niet minder denken van jezelf, het is minder aan jezelf denken.
St Thalassios de Libiër : If you share secretly in the joy of someone
you envy, you will be freed from your jealousy; and you will also be freed from
your jealousy if you keep silent about the person you envy.
St Theophanus de Kluizenaar : Weiger te luisteren naar de duivel wanneer
hij fluistert: Geef me nu, en morgen kun je jezelf aan God geven. Nee! Breng alle uren van je leven door op een manier die
God welgevallig is. Denk eraan dat je na dit huidige uur geen ander krijgt en dat
je rekenschap moet geven van elke minuut van dit uur.
St Paisios van de Athosberg :
Sommige mensen vertellen mij dat ze ontzet zijn omdat ze vele slechte dingen
zien in de Kerk. Ik zeg hen dat als je een vlieg vraagt : Zijn er bloemen in
dit gebied?, de vlieg zal zeggen : Ik weet niet van bloemen, maar een beetje
verder is er in die hoop afval, alle afval die je maar kunt vinden. En de vlieg
zal al de slechte dingen opsommen die ze heeft gezien.
Als je nu een bij vraagt : Heb je
enige slechte dingen gezien in dit gebied? Dan zal de bij zeggen : Slechte
dingen? Nee, ik heb er geen gezien. De plaats is hier vol van de meest geurige
bloemen. En de bij zal al de bloemen van de tuin opsommen.
Zie, de vlieg weet enkel waar de
slechte zaken zijn, terwijl de bij enkel de mooie irissen of hyacinten weet
zijn.
Ik heb begrepen dat sommige
mensen zoals de bij zijn en dat er sommigen zijn zoals de vlieg. Degenen die op
de vlieg lijken zoeken om kwaad te vinden in elke omstandigheid en zijn ermee
bezig: ze zien nergens goeds. Maar degenen die op de bij lijken zien enkel het
goede in alles wat ze zien. De dwaas denkt dwaas en neemt alle kwaad op,
terwijl de persoon die goede gedachten heeft, ongeacht wat hij ziet, ongeacht
wat je hem vertelt, blijft positief en heeft goede gedachten.
St Xanthias : Een hond is beter
dan ik, want hij geeft liefde en oordeelt niet.
St Johannes van Kronstadt :
Wanneer je alleen bidt, en je geest is ontmoedigd, en je bent moe en door je
eenzaamheid verdrukt, onthoud dan, dat de Drie-ene God, zoals altijd, naar je
kijkt met ogen helderder dan de zon; en ook al de engelen, je engelbewaarder en
al Gods Heiligen.
St Tikhon van Voronezh : We zien
het water van een rivier ononderbroken stromen, en al wat erop drijft, afval of
boomstammen, alles drijft voorbij. Christen! Zo gebeurt het ook met je leven Ik
was een kind, en die tijd is voorbij. Ik was een jongeling, en dat ging ook
voorbij. Ik was een jonge man, en ook dat is verleden tijd. De sterke en
volwassen man die ik was is er niet meer. Mijn haar is wit geworden, ik bezwijk
onder mijn leeftijd, maar ook dat gaat voorbij. Ik nader het einde en zal de
weg van al het vlees bewandelen. Ik werd geboren om te sterven. Ik sterf zodat
ik zou kunnen leven. Denk aan mij, O Heer, in Uw Koninkrijk!
St Johannes van Kronstadt :
Wanneer je een gebed bidt, is de H. Geest in elk woord, en zoals een Heilig
Vuur doordringt Hij elk woord.
St Johannes van Kronstadt : Spaar
jezelf niet, maar bid oprecht, zelfs al heb je de hele dag gezwoegd. Wees niet
nalatig in heilig gebed, zeg het aan God tot het einde toe vanuit je hele hart,
want het is een plicht dat je hebt voor God.
Houd van je naaste
Houd van je dakloze naaste
Houd van je moslim naaste
Houd van je zwarte naaste
Houd van je homoseksuele naaste
Houd van je blanke naaste
Houd van je joodse naaste
Houd van je christelijke naaste
Houd van je atheïstische naaste
Houd van je racistische naaste
Houd van je verslaafde naaste
C. S. Lewis : Verspil je tijd
niet met te denken of je al dan niet je naaste liefhebt, handel alsof. Van
zodra we dit doen, zullen we een van de grote geheimen ondervinden. Wanneer je
je gedraagt alsof je iemand liefhebt, zal je hem beginnen liefhebben.
St Johannes van Kronstadt :
Wanneer je op het punt staat te bidden tot OLVrouw, wees dan zeker vooraleer te
bidden dat je niet van haar vertrekt zonder barmhartigheid te hebben ontvangen.
Op die manier denken en vertrouwen hebben in haar is juist. Zij is de
Al-barmhartige Moeder van God, het Woord, en haar genaden, die ontelbaar groot
zijn, werden in alle eeuwen door alle Christelijke kerken bevestigd. Zij is
inderdaad een afgrond van genaden en gunsten.
St Justin Popovich : In waarheid
is er maar 1 vrijheid de heilige vrijheid van Christus, waar Hij ons heeft
bevrijd van de zonde, van het kwaad, van de duivel. Het verbindt ons met God.
Alle andere vrijheden zijn schijn, vals, en het is in feite slavernij.
St Johannes van Kronstadt : Het
is krankzinnig voor een Christen om jaloers te zijn. In Christus hebben we alle
oneindig grote zegeningen ontvangen.
St Porphyios : Wanneer mensen
leeg zijn en zonder Christus, komen duizend en een andere dingen en vullen hem:
jaloersheid, haat, verveling, melancholie, wrok, een wereldse kijk, werelds
plezier. Probeer je ziel te vullen met Christus zodat het niet leeg is.
St Johannes van Kronstadt :
Waarom gaf de Heer mij het leven? Zodat ik met mijn hele hart mij tot God zou
richten, voor mijn zuivering en correctie. Onthoud dit en corrigeer jezelf.
St Johannes van Kronstadt: Je
ziet zeer duidelijk dat het extreem moeilijk is, en zonder Gods genade, je
vurig gebed en onthouding, niet mogelijk dat je beter wordt. Je voelt in je
innerlijk de actie van een massa hartstochten en begeerten en toch blijf je in
vaststeken, word je dikwijls door hen gebonden, terwijl de lang-lijdende Heer
het verdraagt met jou, en wacht op je terugkeer en verzoening; en ondertussen toch
al de gaven van Zijn barmhartigheid over je laat komen.
St Johannes van Kronstadt : Het
is noodzakelijk dat je het hart verheft om te bidden, anders zal het verdorren.
De attributen van het gebed moeten zijn: liefde voor God, oprechtheid en
eenvoud.
St Johannes van Kronstadt : Vrees
het kwaad zoals vuur. Laat je hart niet raken door het kwaad, zelfs niet als
het juist of rechtvaardig lijkt. Ongeacht wat de omstandigheden zijn, laat het
kwaad niet in je komen. Het kwaad is altijd het kwaad.
St Johannes van Kronstadt : De
grootste gave van God, die we het meest nodig hebben en dat we zeer dikwijls
van God ontvangen door onze gebeden is vrede of rust in het hart. Zoals de Heer
het zegt: Kom naar Mij, jullie allen die vermoeid zijn en belast en Ik zal
jullie rust geven. Daarom verkrijg deze rust, verheug je en beschouw jezelf als
rijk en in het bezit van alle dingen.
St Johannes van Kronstadt :
Vermijd in het gebed en in elk werk in je leven achterdocht, twijfel en
duivelse inbeeldingen. Laat je geestelijk oog oprecht zijn, opdat het hele wezen
van je gebed, van je werken en van je leven licht kan zijn.
St Johannes van Kronstadt :
Mensen bidden meestal alsof er geen God bij hen is, of dat Hij niet luistert
naar hun gebeden. Laten we Hem tenminste dezelfde mate van aandacht schenken
zoals goede ouders betonen aan de verzoeken van hun kinderen, tenminste die
voorzienige en aandachtige liefde die goede ouders voor hun kinderen hebben.
St Johannes van Kronstadt :
Onthoud dat God, gedurende je gebeden, naar je kijkt om een ja-woord op de
vraag die Hij in je binnenste stelt: Geloof je dat Ik dit kan doen? Waarop je
antwoord uit het diepste van je hart moet zijn: Ja, Heer.
St Johannes van Kronstadt : Wat
is het verschrikkelijkste voor de mens? Ja, de dood. Niemand onder ons kan zich
inbeelden, zonder verschrikking, hoe hij zal moeten sterven en zijn laatste
adem zal uitblazen. En hoe ouders verdrietig zijn wanneer hun geliefde kinderen
sterven, wanneer ze ademloos voor hen liggen! Maar, broeders en zusters, vrees
niet, en wees niet overmand door verdriet. Door Zijn dood heeft Jezus Christus,
onze Redder, onze dood overwonnen, en door Zijn verrijzenis heeft Hij het
fundament gelegd voor onze verrijzenis.
St Johannes
van Kronstadt : Laat geen gelegenheid liggen om
voor iemand te bidden, noch op zijn verzoek, noch op verzoek van zijn familie,
vrienden of degenen die hem graag hebben. De Heer kijkt met plezier naar het
gebed van onze liefde en ons gebed voor hen. Daarnaast is het gebed voor
anderen zeer gunstig voor degene die bidt voor anderen: het zuivert het hart,
versterkt het geloof en hoop in God en ontsteekt onze liefde voor God en onze
naaste. Wanneer je bidt zeg dan : Heer, het is mogelijk voor U om dit of dat voor
deze dienaar van U te doen, doe dit voor hem, want Uw naam is Barmhartige
Liefde voor de Mens en de Almachtige.
Eerwaarde
Seraphim Rose : Waarom leren mensen door pijn en lijden en niet door plezier en
geluk? Zeer eenvoudig, omdat plezier en geluk tevredenheid geven met de dingen
die gegeven worden in deze wereld. Terwijl pijn en lijden iemand doen zoeken
naar een meer diepgaand geluk dat de beperkingen van deze wereld te boven gaat.
Ik ben op dit moment in pijn, en ik aanroep Jezus Naam niet noodzakelijk om
de pijn te verlichten, maar dat Jezus, in Wie alleen we kunnen deze wereld
overstijgen, bij mij zou zijn gedurende dit lijden, end at Zijn wil zou
geschieden in mij. Maar in plezier aanroep ik Hem niet. Ik ben tevreden met wat
ik heb, en ik denk dat ik niets meer nodig heb. En waarom valt een filosofie van plezier niet te verdedigen? omdat plezier
niet permanent is en onbetrouwbaar, en pijn is onvermijdelijk. In pijn en
lijden spreekt Christus tot ons, en vandaar is God goed om ons de pijn en lijden
te geven, ja, en ook het kwaad want in al deze krijgen we een glimp van iets
wat daarachter ligt, dat wat echt bestaat en wat ons hart het diepst naar
verlangt.
St Pater Pio : Een van de
spirituele zonen van Pater Pio vroeg hem: Vader, leer mij een korte weg om God
te bereiken. Hij antwoordde : De korte weg is de Maagd Maria.
St Augustinus van Hippo : Zorg
voor je lichaam alsof je voor eeuwig zou leven, en zorg voor je ziel alsof je
morgen zou sterven.
St Isaac de Syriër : Dit leven is
gegeven om berouw te hebben; verspil het niet in het najagen van wereldse,
vergankelijke dingen.
St Bernadette : OLVrouw zei:
Boete! Boete! Boete! Bid tot de zondaars.
Kus de grond als een daad van boete voor de zondaars.
St Johannes Climacus : Het begin
en de som van alle hartstochten: onheilige trots.
St Johannes van het Kruis : Het
is best om je vermogens te leren stil zijn zodat God kan spreken.
Eerwaarde Seraphim Rose : Wees
niet bang om je vleselijke zonden te belijden. Denk je dat je zo heilig bent?
God laat toe dat je valt om je nederig te maken. Sta recht en wandel in vrees
en beven. Vecht tegen hen, maar wanhoop niet, ongeacht wat er gebeurt. Kracht
in Orthodoxe standvastigheid komt zeer geleidelijk: wat je elke dag doet helpt
het opbouwen; en als je valt, zullen nederigheid en zelfbewustzijn het
opbouwen.
St Johannes Climacus : De
herinnering aan beledigingen is de neerslag van woede.
St Isaac de Syriër : Twist niet
over de waarheid met iemand die de waarheid niet kent, maar houd geen waarheid achter
van de persoon die verlangt om de waarheid kennen.
St Ambrosius van Milaan : Net
zoals in het Paradijs, wandelt God in de H. Schrift op zoek naar de mens.
St Symeon de Nieuwe Theoloog : De
genade van God wordt op dezelfde manier bewaard door het in praktijk brengen
van de geboden, als de geboden neergelegd zijn, zoals fundamenten, door Gods
gave. De genade van de Geest kan niet in ons blijven zonder de praktijk van de
geboden, maar de praktijk van de geboden is geen hulp of voordeel voor ons
zonder de genade van God.
St Maximus de Belijder : Voedsel
is geen kwaad, maar vraatzucht wel. Zwangerschap is geen kwaad, maar ontucht
wel. Geld is geen kwaad, maar hebzucht wel. Roem is geen kwaad, maar
verwaandheid wel. Inderdaad, er is geen kwaad in de bestaande dingen, maar
enkel in hun misbruik.
St Johannes van Kronstadt :
Gebeden thuis zijn een inleiding, een voorbereiding voor gebeden in de kerk.
Vandaar dat degene die niet gewoon is te bidden thuis zelden toegewijd kan
bidden in de kerk. De ervaring getuigt hiervan, en iedereen kan zelf zien.
St Silouan de Athoniet : Begrijp
twee gedachten, en vrees ze. De ene zegt: Je bent een heilige. De andere : Je
zult niet gered worden. Beide gedachten komen van de vijand, en er is geen
waarheid in hen. Maar denk op deze manier: Ik ben een grote zondaar, maar de
Heer is barmhartig. Hij bemint de mensen zeer, en Hij zal mijn zonden vergeven
(als ik ze biecht).
St Franciscus van Assisi :
Onthoud wanneer je vertrekt van deze aarde, je niets kan meenemen wat je hebt
gekregen, enkel wat je hebt gegeven: een hart verrijkt met oprechte dienstbaarheid,
liefde, offer en moed.
St Johannes Paulus II : Ik smeek
je geef nooit de hoop op, twijfel nooit, word nooit moe, en raak nooit
ontmoedigd, Wees niet bang.
St Porphyrios : Bemin Christus en
plaats niets voor Zijn Liefde. Christus is alles, Hij is de bron van het leven,
het ultieme verlangen. Hij is alles. Al het mooie is in Christus.
St Johannes Chrysostomos : Het
Kruis is de hoop van Christenen, de staf voor de lamme, de troost voor de arme,
de vernietiging van alle trots, de zege over duivels, de gids voor de jeugd, de
gids voor reizigers, de toevlucht voor degenen die in gevaar verkeren, de
raadsman voor de rechtvaardigen, de rust voor de gekwelden, de geneesheer voor
de zieken, de glorie van de martelaren.
St Teresa van Avila : Laat niets
je verstoren, laat niets je angst inboezemen, alle dingen gaan voorbij. God
verandert nooit. Geduld verkrijgt alle dingen. Hij die God bezit, ontbreekt het
aan niets. God alleen volstaat.
St Augustinus van Hippo : Laat
ons begrijpen dat God een geneesheer is, en dat het lijden een medicijn is voor
redding, en niet een straf voor vervloeking.
Een dag waarop alle vrouwen in de bloemetjes mogen gezet
worden. Vrouwen van alle ras, klasse, positie, arm, rijk, jong, oud, religie!!!
Vrouwen zijn door God geschapen om de mannen te helpen en te steunen. Ze zorgen
ervoor dat de mens geen uitstervend ras is. Ze zijn altijd, de dochter van. Ze
kunnen ook de moeder zijn van, de vriendin zijn van, de vrouw zijn van. Vrouwen
leven over de hele wereld, en houden de wereld mee in stand. Ze zijn van een
ander kaliber dan de man en zien alles van hun kant. En mannen kunnen niet
zonder hen.
Bovendien zijn ze in een relatie, gehuwd of ongehuwd,
degenen die meestal zorgen voor de mannen, en zeker voor de kinderen. Het is zo
normaal dat een vrouw gaat werken, kookt, de was doet, strijkt, kuist, voor
de kinderen zorgt, en zelfs voor de seks Het is zo normaal dat in de meeste
gevallen de man van zijn werk komt en aan tafel kan schuiven, en daarna kan
beginnen aan zijn hobbys, binnen- of buitenshuis of zijn sociaal leven.
Als men een man ziet in een belangrijke functie, weet dan
dat er een vrouw achter staat. Iedere man wordt op de een of andere manier van
dichtbij geholpen door vrouwen in functies van huishoudhulp, verpleging en
ziekenzorg, kuisvrouwen enz. En ook in functies van leraressen, secretaressen,
dokters, advocaten, kassa-bedienden, apothekers, en ga zo maar verder, en niet
te vergeten de huisvrouwen. Zelfs prostituees hebben hun functie.
Wat vooral heel spijtig is en zo vlug mogelijk moet
veranderen is het opdringen van abortus bij de vrouwen, als keuzemiddel. De
vrouwen gaan zo tegen Gods heilsplan in en denken dat zij degenen zijn die
mogen beslissen over het leven van hun kinderen. Ze zien niet in dat ze
regelrecht een misdaad tegen de mensheid begaan. Ze plegen moorden op toekomstige
volwassenen, die op hun beurt geen bijdrage meer kunnen leveren aan het leven
op aarde, laat staan de aarde tot een plaats te maken waar het goed is om
leven.
Wie vandaag ook in de bloemetjes mag gezet worden is de H.
Maagd Maria. Geen seut maar een vrouw met een sterk karakter. Die ervoor
gezorgd heeft dat Jezus Christus aan zijn reddingsactie om de mens te redden,
KON BEGINNEN. Zonder Maria, kon Jezus niet op aarde geboren worden!!! Voor
degenen die de rol van Maria zouden minimaliseren, denk er dan aan dat Zij de
Topadvocate is die je nodig hebt voor Gods troon!!!!!
Daarom
dit speciale gebed op deze dag:
Lieve God de Vader, de Zoon en de H. Geest,
Dank u om het scheppen van de vrouw. Ze is de ondersteuning
van de schepping die U voor ogen heeft. Ze is er om de man bij te staan in al
zijn ondernemingen, in heel zijn leven. Laat de mannen er altijd aan herinneren
dat vrouwen niet vanzelfsprekend zijn, dat ze respect verdienen en eerbied.
Laat de mannen de vrouwen behandelen zoals ze zelf willen behandeld worden.
Dank u voor de H. Maagd Maria, die gezegend is onder alle
vrouwen. Zij is degene die God voor ogen had om Zijn Zoon Jezus op aarde te
brengen. Zij staat boven alle mensen. Zij is degene die altijd zonder zonde is
geweest en gebleven. Wij, als ellendige en zondige mensen, kunnen altijd bij
haar terecht met onze zorgen, verdriet en noden, en we kunnen er altijd zeker
van zijn dat zij onze smeekbeden aan U voorlegt. U verhoort ze in Uw tijd en
als voor het welzijn zijn van onze ziel en ons eeuwig leven.
Dank u dat ik een vrouw ben. Amen.
Uit wikipedia : Internationale Vrouwendag staat
elk jaar op 8 maart in het teken van strijdbaarheid en het gevoel van solidariteit
van vrouwen overal ter wereld, meestal aan de hand van een specifiek
thema. Internationale Vrouwendag is in de 20ste eeuw ontstaan
doordat vrouwen opkwamen voor hun rechten, onder andere op het gebied van
arbeid en kiesrecht. In 1911 werd de Vrouwendag internationaal voor het eerst
gevierd.
Op 8 maart 1908 vond in New York de eerste staking
door vrouwen plaats. De staking was gericht tegen de slechte arbeidsom-standigheden
in de textielindustrie en is beroemd geworden door onder meer de poëtisch
verwoorde eis van de vrouwen: "brood en rozen".
De staking was het prille begin van de strijd voor de
vrouweneman-cipatie en tegen de ongelijkheid. In 1910 deed de Duitse socialiste
Clara Zetkin (1857-1933) tijdens de Internationale Vrouwenconfentie, een
conferentie voor socialistische vrouwen, in Kopenhagen het voorstel
om 8 maart uit te roepen tot Internationale Vrouwendag.
In 1917 brak op 8 maart opnieuw een staking uit
vanwege de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie, nu in het
Russische Sint-Petersburg, onder leiding van de revolutionaire Aleksandra
Kollontaj. Mede als gevolg hiervan verkoos het Internationale
Vrouwensecretariaat van de Communistische of Derde Internationale in 1921,
8 maart definitief tot datum van de Internationale Vrouwendag.
Gedurende de hele Koude Oorlog heeft deze viering
in de landen van het NAVO-pact in een verdacht daglicht gestaan door haar
van oorsprong socialistische grondslag. In veel kapitalistische landen
werd de dag dan ook niet algemeen gevierd of zelfs maar erkend.
Sinds in de jaren zestig de 2de
feministische golf op gang kwam, wordt de Internationale Vrouwendag weer
volop gevierd, meestal met demonstraties, bijeenkomsten en conferenties.
Vrouwen uit alle landen, gezindten en politieke stromingen nemen deel. In 1978
werd de Internationale Vrouwendag door de Verenigde Naties erkend.
Abba Zossima : Denk aan degene die je heeft belachelijk
gemaakt, die je heeft verdriet aangedaan, die je heeft kwaad heeft berokkend,
als aan je geneesheer, je dokter. Christus heeft hem gezonden om je te genezen:
denk niet aan hem met woede.
St Theophanus de Kluizenaar : Niets komt zonder inspanning.
Gods hulp staat altijd klaar en is altijd dichtbij, maar het wordt alleen
gegeven aan degenen die zoeken en werken en enkel aan de zoekers die, nadat ze
al hun kracht hebben beproefd het uitschreeuwen met hun hele hart: ‘Heer, help
ons!’
Priester Seraphim Rose : Maak je niet teveel zorgen over
hoe geestelijk arm je bent – God ziet het, maar van jou wordt verwacht te
vertrouwen in God en tot Hem te bidden, zo goed je kunt, en nooit in wanhoop te
vallen, en te vechten volgens je kracht. Als je ooit begint te denken dat je
geestelijk goed bent, dan kun je er zeker van zijn dat het niet zo is! Echt
geestelijk leven, zelfs op het laagste niveau, gaat altijd gepaard met lijden
en moeilijkheden. Verheug je daarom in al je moeilijkheden en verdriet.
St Antonius de Grote : Als je het wil, kun je slaaf zijn
van je hartstochten, en als je wil, kan je ervan gevrijwaard zijn en niet
onderworpen zijn aan hun juk; want God heeft je geschapen met die kracht.
St Paisios van de Athosberg: De persoon die vertrouwt op de
goddelijke gerechtigheid is noch ontzet wanneer hij onfair werd behandeld, noch
zoekt hij gerechtigheid; integendeel, hij aanvaard de valse beschuldigingen als
waren ze waar, en probeert de anderen niet te overtuigen dat hij slecht werd
behandeld. In de plaats vraagt hij om vergeven te worden…
Het leven – St Moeder Teresa
Het Leven is een kans – haal er voordeel uit.
Het Leven is schoonheid – bewonder het.
Het Leven is een droom – realiseer het.
Het Leven is een uitdaging – ga erop in.
Het Leven is een plicht – voltooi het.
Het Leven is een spel – speel het.
Het Leven is een belofte – vervul het.
Het Leven is verdriet – overwin het.
Het Leven is een lied – zing het.
Het Leven is een strijd – aanvaard het.
Het Leven is een tragedie – confronteer ze.
Het Leven is een avontuur – durf ze aan.
Het Leven is geluk – maak het waar.
Het Leven is te kostbaar – vernietig het niet.
Het Leven is leven – vecht ervoor.
St Johannes Climacus : Vraag onder tranen, zoek met gehoorzaamheid,
klop met geduld. Want degene die vraagt, ontvangt, en hij die zoekt, vindt, en
aan degene die klopt, zal worden open gedaan.
St Paisios van de Athosberg: Leef eenvoudig en zonder
teveel te denken, zoals een kind met zijn vader. Geloof zonder teveel na te
denken, bewerkt mirakels. De rede hindert de genade van God en mirakels. Breng
geduld in praktijk zonder te oordelen met de rede.
St Paisios van de Athosberg: Ik wens je vele jaren – maar niet
zodat je te gelukkig zou zijn, omdat geluk in de wereld echt niet zo gezond is.
Wanneer een mens te gelukkig is in deze wereld, vergeet hij God en vergeet hij
de dood.
St Gabriel van Georgia : In de eindtijd zal een mens gered
worden door liefde, nederigheid en goedheid.
De Oudere Thaddeus van Vitovrica : Men zou moeten prediken
vanuit het hart, en niet vanuit de rede. Enkel wat vanuit het hart komt kan een
ander hart raken. Men moet nooit iemand aanvallen of tegenkanting geven. Als
degene die predikt de mensen moet vertellen om zich te af te keren van een
bepaald kwaad, dan moet hij dit op een zachtmoedige manier doen en nederig met
vreze voor God.
Bisschop Nikolai Velimirovich : Help mij, mijn God, om de
wereld in mijzelf te veroveren.
St Paisios van de Athosberg: Vecht met al je krachten om
het paradijs te verkrijgen. En luister niet naar degenen die zeggen dat
iedereen zal gered worden. Dit is een valstrik van Satan zodat we niet zouden
vechten.
St Porphyrios : Een persoon kan overal een heilige worden…
op je werk, wat het ook moge zijn, je kunt een heilige worden door
zachtmoedigheid, geduld en liefde. Maak elke dag een nieuw begin met nieuwe
voornemens met enthousiasme en liefde, gebed en stilte.
St Paisios van de Athosberg: We moeten begrijpen dat de
mens, in werkelijkheid niet sterft. De dood is gewoon een overgang van het ene
leven naar het andere.
St Silouan de Athoniet : Wanneer God wil barmhartigheid
tonen met iemand, inspireert Hij iemand ander om te bidden voor hem, en Hij
helpt in dit gebed.
St Paisios van de Athosberg: Wanneer zuiverheid en eenvoud in
de mens komt, samen met vurig geloof en toewijding, dan neemt de H.
Drie-eenheid zijn verblijf in ons. Met deze goddelijke verlichting kan iemand
gemakkelijk de sleutels vinden tot goddelijke betekenissen, om de Geest van God
te interpreteren op een zeer gemakkelijke en natuurlijke manier, zonder een
intellectuele hoofdpijn te veroorzaken.
St Justinus Popovich : Als je lijdt omwille van je geloof
in Christus, dan zullen de levens van de Heiligen je troosten en je dapper
maken. Ze zullen je vleugels geven, en je kwellingen zullen veranderen in
vreugde.
Metropoliet Paul Yazigy : Christenen hebben het grootste
keizerrijk in de geschiedenis van de mensheid verslagen zonder wapens. Ze
droegen liefde, ze droegen goedheid, en ze droegen het woord. Dat is het moeilijke
pad. Het gemakkelijke pad zou vermoorden zijn. Het moeilijke pad is zich te
veranderen en je moraal versterken zodat je anderen kunt veranderen.
St Silouan de Athoniet: Wees niet vertwijfeld als je de
liefde van God niet voelt in jezelf, maar denk aan de Heer, dat Hij barmhartig
is en zorg dat je niet in zonde valt, en de genade van God zal je leren.
St Nektarios van Aegina : Gebed verenigt iemand met God,
het is een goddelijke conversatie en geestelijke vereniging met het Wezen dat
het mooist en allerhoogste is. Gebed is het vergeten van aardse zaken, een opstijgen
naar de Hemel. Door gebed vliegen we naar God.
St Igantius Brianchanimou : Troost, vreugde en andere
geestelijke gaven zijn gevolgen van verzoening. Om ze te zoeken voordat je je
verzoent hemt is een onderneming die vol onbezonnenheid is.
St Ambrosius van Optina : Als je ondervindt dat er geen
liefde in je is, maar je wil liefde ondervinden, doe dan daden van liefde,
zelfs als je ze in het begin zonder liefde doet. De Heer zal je verlangen en
streven zien en zal liefde in je hart plaatsen.
St Maximus de Belijder : In al onze daden kijkt God naar de
intentie, of we het doen voor Hem, of voor een andere intentie.
Loflied van de twee naturen van Jezus
Twee naturen verbonden de Heer, dat Hij ze niet meer scheidt.
De menselijke en goddelijke natuur, dat Hij ze niet meer
scheidt.
God en Mens – Een Persoon in beide onverminderd.
De Godmens en Redder, dat wat gescheiden is Hij verenigt.
Hij bevat de eeuwige mysteries. Hij is de Stichter van het koninkrijk van de
Heiligen.
God kwam dichter tot de mens. De tijd werd opgeheven, de
eeuwigheid daalde neer. Van de H. Drie-eenheid is Christus de trompet. Van de
twee naturen is Christus het mysterie: de ware God werd mens.
Hij bleef boven en daalde neer. Hij viel of struikelde
niet, maar in het vlees heeft hij zich gehuld. Dat is heilig en zuivere liefde.
St Johannes van Kronstadt : Naar mijn lichaam ben ik
hoogstens as en aarde, terwijl mijn ziel alleen in God leeft en daar zijn rust
vindt. Hij is zowel de helderheid van mijn gedachten en de kracht van mijn
hart; zelf ben ik niets.
St Johannes Chrysostomos : God houdt meer van ons dan een
vader, moeder, vriend of iemand anders ons zou kunnen liefhebben, en zelfs meer
dan we onszelf kunnen liefhebben.
Op de achtste dag na de Verrijzenis verscheen de Heer aan
de apostel Tomas en toonde hem Zijn wonden. “Mijn Heer en mijn God” riep de
apostel.
Abba Agathon : Ik denk dat er geen grotere labeur is dan
dat van gebed tot God. Gebed is oorlog voeren tot de laatste adem.
St Nicodemus van de H. Berg: Gods verlangen om je te redden
is onvergelijkbaar groter dan dat van je vijand om je te vernietigen.
St Antonius de Grote : Ik vrees God niet langer, maar ik
houd van Hem, want perfecte liefde verdrijft angst.
St Nektarios van Aegina : Degene die waakt over de woorden
die hij gaat zeggen, waakt ook over de daden die hij zal doen.
St Nikolai Velimirovich : Wie het leven verlangt, moet zich
voeden met leven.
St Paisios van de Athosberg : Als jongeren de smaak van Gods
genade zouden kennen, al is het maar 1 keer, zou er een kraan nodig zijn om ze
uit Zijn kerk te krijgen.
St Markus de Asceet : Denk of doe niets zonder een doel
naar God gericht. Want je levenstocht afleggen zonder richting is een verloren
moeite.
St Thalassios de Libier : De persoon die vooruitgang boekt
in het geestelijk leven bestudeert 3 zaken: de geboden, de geloofsleer en
geloof in de H. Drie-eenheid.
St Maximus de Belijder : Degene die zich bezig houdt met de
zonden van anderen, of zijn broeder oordeelt wegens achterdocht, is nog niet
begonnen met berouw te tonen of zichzelf te onderzoeken op eigen zonden.
St Paisios van de Athosberg: Vraag je hulp aan Jezus
Christus of ben je alleen de strijd aangegaan? Heb je Jezus verteld over je
zwakheid? Je vernedert je niet, je vraagt Jezus niet om hulp en dan zeg je: ‘Ik
ondervind moeilijkheden in mijn strijd.’ Wanneer men nederig is en om hulp
vraagt aan Jezus, helpt Hij. Dikwijls doet een mens egoïstische inspanningen en
daarom krijgt hij geen hulp.
Paus Pius XII : We behoren tot de Strijdende Kerk en ze is
strijdend omdat op aarde de machten van de duisternis zonder ophouden haar
vernietiging proberen te bewerken.
St Johannes Chrysostomos : Strek je handen uit, niet naar
de Hemel, maar naar de armen; want als je je handen uitstrekt naar de armen,
heb je de drempel van de Hemel bereikt, maar als je je handen uitstrekt in
gebed zonder te delen met de armen, is het nutteloos.
St Gregorius van Nyssa : De armen zijn het altaar waarop je
je offer aanbiedt.
St Johannes Chrysostomos : De rijken bestaan omwille van de
armen; de armen bestaan voor de redding van de rijken.
St Basilius de Grote : Zeg niet: dit gebeurde toevallig, of
zomaar. In al wat er bestaat is er niets ongeordend, niets onbeslist, niets
zonder doel, niets door toeval. Hoeveel haren zijn er op je hoofd? God zal niet
1 ervan vergeten. Zie je nu dat niets, zelfs niet het kleinste, aan Gods blik
ontsnapt?
St Silouan de Athoniet : De Heer heeft de H. Geest gegeven
op aarde en in wie Hij woont, voelt het paradijs in zich. Je zou je kunnen
afvragen: waarom is dit niet met mij gebeurt? Omdat je jezelf niet hebt
overgegeven aan Gods wil, maar dat je leeft volgens je eigen wil.
St Johannes Chrysostomos: Vrees geen conflict, vlucht niet.
Waar er geen strijd is, is er geen deugd. Waar liefde en geloof niet op de
proef worden gesteld, is het niet mogelijk om zeker te zijn of ze werkelijk
aanwezig zijn. Ze worden op de proef gesteld en geopenbaard in tegenstand, in
moeilijkheden, en ernstige omstandigheden.
Paus Johannes Paulus II : Het is beter te wenen dan om boos
te zijn, omdat boosheid anderen kwetst terwijl tranen stil door de ziel vloeien
en het hart reinigen.
St Johannes Chrysostomos: Zeg niet: ‘Ik word gehaat en
daarom bemin ik niet’. Want daarom moet je nog het meest beminnen.
St Teresa van Avila : Als je enkel ‘redelijke’ kruisen wilt
dragen, dan is perfectie niet voor jou.
St Cyprianus : Aan degene die nog steeds op aarde leeft is
er geen berouw dat te laat is.
St Isaac de Syriër : Als je iets geeft aan iemand in nood
laat de blijheid op je gezicht je gave vooraf gaan, en troost zijn verdriet met
lieve woorden. Wanneer je dit doet, zal door je gave de blijheid van zijn geest
de noden van zijn lichaam overstijgen.
St Johannes
Chrysostomos: Let op. Na de zonde komt de schaamte; moed volgt op
berouw. Heb je opgelet naar wat ik heb gezegd? Satan draait de volgorde om: hij
geeft moed om te zondigen en schaamte om zich te bekeren.
St Maximus de Belijder : Net als de gedachte aan vuur het
lichaam niet verwarmt, zo bewerkstelligt het geloof zonder liefde ook niet het
licht van geestelijke kennis in de ziel.
Kardinaal Raymond Burke: Er is geen grotere kracht tegen
het kwaad in de wereld dan de liefde van een man en vrouw in het huwelijk.
St Johannes Chrysostomos: We bidden niet om God raad te
geven of bevelen maar om dicht bij Hem te zijn, om intiem met Hem te zijn, door
voortdurend te smeken, om ons te vernederen, om herinnerd te worden aan onze
zonden.
U komt de lof toe. U het gezang, U alle glorie, o Vader, o
Zoon, o Heilige Geest in alle eeuwen der eeuwen.
St Johannes Chrysostomos: De enige persoon die vrij is, is
degene die leeft voor Christus.
Dietrich Bonhoeffer : Een Christen zijn is minder proberen zonde
te vermijden dan over moedig en actief Gods wil doen.
St Johannes Chrysostomos: Liefde is het paspoort waarmee de
mens langs alle hemelse poorten passeert, zonder hindernis.
St Porphyrios : Wat de kinderen redt en hen goed doet is
het leven van de ouders in het gezin. De ouders moeten zich toewijden aan de
liefde van God. Ze moeten heiligen worden in hun relatie met hun kinderen door
hun mildheid, geduld en liefde.
Paus Benedictus XVI : De grootheid van Maria bestaat in het
feit dat zij God wil hoog verheffen, niet zichzelf.
St Johannes
Chrysostomos : God is overal. Jij bent degene die beslist of je dicht
bij Hem bent of niet.
St Johannes Chrysostomos : Wanneer je moe bent van te
bidden en niet ontvangt, denk dan eens hoe dikwijls je een arme mens hoorde
roepen, en niet naar hem hebt geluisterd.
St Teresa van Avila : Het kleinste dat uit liefde voor God
is gedaan, is onschatbaar.
St Johannes Chrysostomos : Hetzelfde vuur dat goud zuivert,
verteert hout; daarom verkrijgen rechtvaardigen in het vuur van beproeving nieuwe
schoonheid en perfectie, terwijl de goddelozen worden gereduceerd tot as, zoals
droog hout.
St Theresia van Lisieux : Jezus, help me mijn leven
eenvoudig maken door te leren wat U van mij wilt en om die persoon te worden.
10 manieren om lief te hebben
1 Beloof zonder te vergeten – spreuken 13:12
2 Antwoord zonder te redetwisten – spreuken 17:1
3 Luister zonder onderbreken – spreuken 18
4 Geef zonder te weerhouden – spreuken 21:26
5 Vertrouw zonder wankelen – 1 Kor 13:7
6 Deel zonder veinzerij – Ef 4:15
7 Geniet zonder te klagen – Fil 2:14
8 Bid zonder ophouden – Kol 1:9
9 Vergeef zonder straffen – Kol 3:13
10 Spreek zonder te beschuldigen Jak 1:19
St Johannes Chrysostomos : Door het kruis kennen we de
ernst van zonde en de grootheid van Gods liefde voor ons.
De Oudere Epiphanios van Athene : Spreek meer tot God over
je kinderen, dan aan je kinderen over God.
St Louis de Montfort : Als je de rozenkrans trouw bidt tot
de dood, verzeker ik je dat in plaats van de ernst van je zonden, je een nooit
verflauwende kroon van glorie zult ontvangen.
St Augustinus van Hippo : Verliefd worden op God is de
grootste romance, Hem zoeken het grootste avontuur, en Hem vinden de grootste
menselijke prestatie.
Moeder Gavrilia : Geen kennis die je leert, maar kennis die
je door lijden krijgt. Dat is de Orthodoxe spiritualiteit.
St Nikolai Velimirovich : Bezwijk nooit voor de dwaze
gedachte dat God je in de steek heeft gelaten. God weet exact hoeveel iemand
kan verdragen en in die mate weegt Hij het lijden en pijn van iedereen.
St Efraim de Syriër : Hoewel ik zeer zondig ben en
onwaardig, klop ik zonder ophouden op Uw deur.
Schots gezegde : Oordeel niet op zicht, een rijk hart kan
onder een arme jas zitten.
St Johannes Chrysostomos : God heeft zich zonder voorbehoud
volledig gegeven: als Hij je alles gegeven heeft en niet weerhouden heeft,
blijft er niets meer over om je te geven, zoals Hij inderdaad heeft gedaan in
Zijn Lijden en in de H. Eucharistie. Dat wil zeggen dat je ook jezelf zonder voorbehoud
totaal aan Hem moet geven.
St Pater Pio : We moeten het Vagevuur legen, met onze
gebeden.
St Paisios van de Athosberg : Wanneer je kinderen nog klein
zijn, moet je hen helpen begrijpen wat goed is. Dat is de diepste betekenis van
het leven.
Paus Franciscus : Een Christen zonder de Madonna is een
wees.
St Johannes Chrysostomos : Geluk kan enkel bereikt worden
door te kijken in het innerlijke en door de leren genieten van wat het leven
biedt en dit betekent hebzucht veranderen in dankbaarheid.
St Ignatius van Antiochië : Houd je ver van het giftig
onkruid dat groeit waar Jezus Christus niet heeft bewerkt, want ze zijn geen
beplantingen van de Vader.
St Paisios van de Athosberg : Het kwaad komt in kleine
stappen, als het helemaal ineen zou komen, zouden we niet bedrogen worden
St Lukas van Simferopol : Drink zo dikwijls mogelijk
wijwater. Het is het beste en meest effectieve medicijn. Ik zeg dit niet als
bisschop, maar als dokter vanuit mijn ervaring in geneeskunde.
St Johannes van Kronstadt : Verwar nooit de mens die
geschapen is naar Gods beeld met het kwaad dat in hem is: omdat het kwaad maar
een mislukking is, een ziekte, een duivelse droom. Maar de essentie van de
persoon is het beeld van God, en dit blijft in hem ondanks alle misvorming.
St Johannes Chrysostomos : Als we ons in de aanwezigheid
van God bevinden zullen we noch hetgeen zeggen, noch hetgeen doen wat slecht
is, omdat we dan overtuigd zijn dat God getuige is van al onze gedachten,
woorden en daden.
Dietrich Bonhoeffer : Als je de verkeerde trein bent
opgestapt, heeft het geen zin om door de gang te lopen in de tegengestelde
richting.
St Caesarius van Arles : De ergste zonde is niet erkennen
dat je zondig bent.
St Basilius de Grote : Het is niet hij die goed begint die
perfect is. Het is hij die goed eindigt die goedgekeurd is in Gods ogen.
St Johannes Chrysostomos : Spreek alleen wanneer het
nuttiger is om te spreken dan om te zwijgen.
Zo
spreekt de Heer die ons geschapen heeft: ‘Wat durft dat volk Mij nog te vragen.
Dat volk dat vast, maar toch in tweedracht leeft, wat durft dat volk Mij nog te
vragen. Die in zak en as gezegen, twistend mijn gebod vergeten? Denkt gij dat
Ik om dat vasten geef?
Mijn
volk, wat durft gij Mij te vragen!’
Zo
spreekt de God die alles weet en ziet: ‘Ik durf uw vasten niet te vertrouwen. Als
gij de zwervers niet uw woning biedt, durf Ik uw vasten niet vertrouwen.
Schenk
uw brood aan de geboeiden, schenk uw troost aan de vermoeiden. Anders hoor Ik
naar uw smeken niet en durf uw vasten niet vertrouwen.’
En
Jezus sprak: ‘Bemin uw vijand ook’. Heer God, wij staan voor U verlegen.
‘Vergeef
het kwaad, zo doet mijn Vader ook’. Heer God, wij staan voor U verlegen.
‘Want
gij zijt ook zelf geschonden door een menigte van zonden, en mijn Vader, Hij
vergeeft u ook’. Heer God, wij staan voor U verlegen.
En
Jezus zegt: ‘Mensen, verdraag elkaar’ en Jezus’ woord zal ons bevrijden. ‘Vergeet
uzelf en dien elkander maar’, en Jezus’ woord zal ons bevrijden. ‘Aan elkander
prijs gegeven vindt gij honderdvoudig leven’. Jezus zegt: ‘Mensen, bemin elkaar’.
En Jezus’ woord zal ons bevrijden.
Citaten
St
Markus de asceet : Moeilijkheden herinneren de wijze mens aan God, maar
verpletteren degene die Hem vergeet.
St
Johannes Chrysostomus : Laat niemand rouwen omdat hij steeds opnieuw valt, want
vergeving is verrezen uit het graf.
St
Serafim van Sarov : Verwerf de geest van vrede en duizenden rond je zullen
gered worden.
St
Basilius de Grote : Het is gemakkelijker om de hele zee te meten met een klein
kopje dan de onuitsprekelijke grootheid van God te bevatten met de menselijke
geest.
St
Paisios van de Athos-berg : God heeft in Zijn goedheid de dingen perfect
gearrangeerd, zodat we met onze gaven elkaar kunnen helpen en met onze fouten,
we kunnen vernederd worden door elkaar. Want elke persoon heeft gaven, maar
ieder heeft ook fouten waar strijd moet gevoerd worden om ze te overwinnen.
St
Johannes van Kronstadt : Als je alleen bidt wanneer je er praktisch toe bent
gedwongen, zal je volledig ophouden met bidden; dit is wat het vlees verlangt.
Je zult niet in staat zijn om je redding te bewerken zonder jezelf ertoe te
dwingen.
Vasten
volgens St Johannes Chrysostomos : Ga de Kerk binnen en laat je zonden
wegwassen. Want daar is er een hospitaal en geen gerechtshof. Wees niet
beschaamd om de Kerk binnen te gaan, wees beschaamd wanneer je zondigt, maar
niet wanneer je berouw toont en je bekeert. Vast je? Bewijs dat dan door je
werken. Als je een arme man ziet, toon medelijden. Als je een vriend in de
bloemetjes ziet gezet worden, wees dan niet jaloers. Laat niet alleen je mond
vasten, maar ook het oog, het oor en de voet, de hand en al de ledematen van je
lichaam. Laat de handen vasten, door ze te bevrijden van gierigheid en
hebzucht. Laat de voeten vasten, door te stoppen zonde achterna te lopen. Laat
de ogen vasten, door niet te kijken naar wat zondig is. Laat de oren vasten,
door niet te luisteren naar geroddel. Laat de mond vasten van onrechtvaardige
kritiek en nutteloos gepraat. Want wat goed is het dat we ons van voedsel
ontzeggen, maar onze broeders verscheuren? Moge Hij die naar de wereld kwam om
de zondaars te redden, ons versterken met nederigheid om de vasten vol te
houden, heb medelijden met ons en red ons.
De
Oudere Thaddeus : De H. Johannes Chrysostomos leert ons dat alle kwaad eerst
uit onszelf komt en dan pas van het kwaad. Als we onze geest waakzaam houden en
ons hart standvastig in geloof, heeft de duivel geen toegang tot ons. De duivel
handelt alleen door onze eigen slechte gedachten en begeerten. Wanneer we boos
zijn of jaloers, of wanneer we wrok koesteren tegen iemand, openen we het raam
van ons hart voor demonen. Dan voeden we onze zonden en kunnen we er niet
gemakkelijk vanaf geraken. Soms wentelen we ons in een bepaalde zonde voor een
zodanig lange periode dat het onze tweede natuur wordt. In dit geval kan enkel
God ons redden, zowel van onszelf als van de greep van de demonen.
St
Isaac de Syriër : Vrees God niet omwille van de grootheid van Zijn majesteit,
maar vrees Hem omwille van de grootheid van Zijn Liefde.
Archimandriet
Gavriil : Waar geloof wordt gevonden in iemands hart, niet in zijn geest.
Mensen die hun geest geloven zullen de antichrist volgen. Maar degenen die
geloof in hun hart hebben zullen hem herkennen.
St
Serafiem van Sarov :Stilte is het kruis waarop we ons ego moeten kruisigen.
Ignatius
Brianchaninov : Wat je ook doet, oordeel over niemand, oordeel zelfs niet of
een persoon goed is of slecht, maar houd je ogen op de ene boosaardig persoon
voor wie je rekenschap moet afleggen voor God: jezelf.
Abbah
Isaiah : Maak je tong gewoon te zeggen “Vergeef mij” en de nederigheid zal tot
jou komen.
St
Nikon van Optina : Er was nooit, en zal nooit een plaats zijn op aarde die vrij
is van verdriet. De enige plaats die zonder verdriet kan zijn, is het hart, als
de Heer er aanwezig is.
St
Benedictus van Nursia : Wees voorzichtig met beminnelijk te zijn, zodat je bij
het wegnemen van de roest, niet het hele instrument breekt.
St
Gemma Galgani : Als je echt Jezus wil liefhebben, leer dan eerst te lijden
omdat door te lijden je leert liefhebben.
H.
Paus Kyrillos VI : Als je in bekoring valt, laat dan de zondeschuld geen
hindernis zijn voor gebed. Als je ophoudt te bidden tot je berouw hebt, zal je nooit
tot berouw komen, want gebed is de poort naar echt berouw.
Egyptische
Woestijnvaders : Je hebt een geestelijke pelgrimstocht nodig. Begin met te
zwijgen.
St
Teresa van Avila : Mentaal gebed is niets anders dan in een vriendschappelijke
relatie zijn met God, en veel praten met Hem in je binnenste.
St
Antonius de Grote : Degenen die werkelijk zijn gezegend zijn niet degenen die
mirakels kunnen bewerken of engelen zien. Degenen die werkelijk gezegend zijn,
zijn degenen die hun eigen zonden kunnen zien.
Kallistos
Ware : Het is niet de taak van de Christenheid om een gemakkelijk antwoord te
bieden op elke vraag, maar om ons steeds beter bewust te maken van een
mysterie. God is niet zozeer het object van onze kennis maar de oorzaak van ons
ontzag.
St
Isaac de Syriër : Woorden zijn instrumenten van deze wereld, maar stilte is een
mysterie van het komende tijdperk.
St
Pater Pio : Alle geestelijke afbeeldingen van je leven die zich richten op
voorbije zonden zijn leugens en komen van de duivel. Jezus houdt van jou en
heeft je jouw zonden vergeven en daarom is er geen ruimte om een ontmoedigde
geest te hebben. Wat je anders doet denken, is werkelijk tijdverspilling. Het
is ook iets dat het hart van onze tedere Minnaar beledigt. Aan de andere kant,
als de geestelijke afbeelding van je leven bestaat in wat je kan of zou kunnen
zijn, dan komt het van God.
St
Isaac de Syriër : Koester geen haat tegen de zondaar, want we zijn allen
schuldig… Haat zijn zonden, en bid voor hem, zodat je op Jezus lijkt, die geen afkeer
had van zondaars, maar voor hen bad.
Eerbiedwaardige
Fulton Sheen : De meest perfecte gave die we aan God kunnen geven, is de gave
van onze wil.
Arsenie
Boca : Gods liefde voor de grootste zondaar is groter dan de liefde voor de
heiligste man voor God.
Sts.
Barsanuphius en Johannes : Heeft de duivel je doen lijden? Neem dan het Kruis
op, plaats je handen stevig op het kruis, en sterf. Je zal niet langer lijden.
Een dode persoon hinkt niet.
St
Augustinus van Hippo : Slechte tijden, harde tijden – dit is wat mensen blijven
zeggen; maar laat ons goed leven en de tijden zullen goed zijn. Wij zijn de
tijd. Zoals we zijn, zo is de tijd.
Alexander
Schmemann : We zeggen “Hij heeft de dood verpletterd door de dood.” We zeggen
niet dat Hij de dood verpletterd heeft door de Verrijzenis, maar door de dood.
Een Christen ziet de dood als een ontbinding van het lichaam, als een einde;
maar in Christus, in de Kerk is de dood door Pasen, door Pinksteren, niet
langer het einde, maar het is ook het begin. Het is niet iets betekenisloos dat
op die manier iets betekenisloos geeft aan het leven. De dood betekent
binnengaan in het Pasen van de Heer.
St
Ambrosius van Optina : Er zijn geen jaren nodig voor waar berouw, en geen
dagen, maar enkel een ogenblik.
St
Paisios van de Athos-berg : Vertrouw God volledig, laat alles in Zijn handen,
en geloof dat Zijn liefde zal handelen voor jouw voordeel. Dan zal God zorgen
voor alles, omdat er niets is wat Hij niet kan doen; alles is gemakkelijk voor
Hem. Het moeilijke voor de mens is te beslissen om zich te vernederen en alles
aan Gods voorzienigheid en liefde over te laten.
St
Theofanus de Kluizenaar : Hij die weigert om toe te geven aan zijn
hartstochten, doet hetzelfde als degene die weigert te knielen voor afgoden en
weigert ze te aanbidden.
St
Johannes Climacus : Nederigheid is het enige dat de duivel niet kan imiteren.
De
Oudere Philotheos Zervakos : Ik geef je de raad: heb geduld en laat het gebed
niet in de steek. Laat niet toe dat God uit je leven verdwijnt. Jozef was in
Egypte, op een plaats van zonde, en hij zondigde niet omdat hij aan God dacht,
hij had Hem bij zich. Adam was in het paradijs, waar zonde niet bestond, maar
omdat hij God vergat, gehoorzaamde hij Hem niet en luisterde naar de duivel en
verloor hij het paradijs. Het is daarom niet de plaats maar de ingesteldheid
die de mens redt.
St
Pater Pio : Laat het triestige spektakel van de menselijke ongerechtigheid je
ziel niet verstoren.
St
Johannes van Kronstadt : Onthoud dat de Heer in elke Christen is. Wanneer je
naaste naar jou komt, betoon altijd groot respect voor hem, omdat de Heer in
hem is, en dikwijls Zijn wil door hem kenbaar maakt.
St
Augustinus van Hippo : Want genade werd gegeven, niet omdat we goede werken
hebben gedaan, maar zodat we in staat zouden zijn ze te doen.
St
Franciscus de Sales : Ongerustheid is een bekoring op zichzelf en ook de bron
vanwaar andere bekoringen komen. Daarom moeten we boven alles kalm blijven en onze
geest in de hand houden en rustig ons doel voortzetten in alle sereniteit.
St
Paisios van de Athos-berg : Wat ik rond mij zie, zou mij krankzinnig maken, als
ik niet wist dat ongeacht wat er gebeurt, God het laatste woord zal hebben.
St
Alfonsus Liguori : Als je alle dingen in dit leven omarmt als komend uit de
handen van God, en zelfs de dood omarmt om Zijn heilige wil te vervullen, dan
zal je zeker sterven als een heilige.
St
Augustinus van Hippo : Houd van je vijanden op zo’n manier dat je zou wensen om
ze tot je broeders te maken.
St
Gregorius Palamas : Het is nutteloos dat iemand zegt dat hij geloof heeft in
God, als hij niet de werken doet die dat geloof ondersteunen.
St
Isaac de Syriër : Versla slechte mensen door je goedheid, en laat ijverige
mensen met verbazing je goedheid zien, laat degenen die rechtvaardigheid
beminnen beschaamd achter door je mededogen. Houd van alle mensen, maar houd je
op afstand van alle mensen.
St
Johannes van de Ladder : Wees niet verrast dat je elke dag (in zonde) valt,
geef niet op, maar blijf moedig standhouden. Wees er zeker van dat de engel die
je bewaart je geduld zal eren.
St
Ambrosius van Optina : Als je goed doet, moet je het alleen doen voor God.
Omwille hiervan moet je niet letten op de ondankbaarheid van de mensen.
Verwacht geen beloning hier, maar van de Heer in de Hemel. Als je het hier
verwacht zal het tevergeefs zijn en je zult ontbering lijden.
St
Johannes Chrysostomus : We zijn zo bezorgd om het onderwijs van onze kinderen.
Als we maar even ijverig waren in het onderricht van de Heer! En dan zijn we
verbaasd waarom we zo’n bittere vruchten oogsten: ongemanierd, losbandig, goddeloos
en vulgair. Moge dit nooit gebeuren! Voed hen op in discipline en onderricht
van de Heer!
St
Porphyrios : Je wordt niet heilig door tegen het kwaad te vechten. Laat het
kwaad voor wat het is. Kijk naar Christus en dat zal je redden. Wat een persoon
heilig maakt is liefde.
De
Oudere Jozef de Hesychast : Hoe zielen zouden kunnen gered worden is mijn
verlangen, het vuur van mijn hart, de goddelijke liefde binnenin, dat
voortdurend mij verteert.
St
Isaac de Syriër : Zoals zout nodig is voor alle soorten voedsel, zo is
nederigheid nodig voor alle soorten deugden.
Zalige
Serafim van Platina : Alles in dit leven gaat voorbij – enkel God blijft. Enkel
Hij is het waard om voor te strijden. We hebben een keuze: de weg van deze
wereld volgen, van de maatschappij die ons omringt, en daarom ons buiten God plaatsen;
of de weg van het leven kiezen, God kiezen die ons roept en waar ons hart naar
op zoek is.
St
Paisios van de Athosberg : Verlangen en inspanning moeten van jou komen. God
zal zorgen voor kracht en het resultaat.
De
Oudere Efraim van Arizona : Verdriet zal volgen op vreugde, en vreugde op
verdriet, net zoals de nacht op de dag. Dit is hoe de Vader van het Licht het
pad van degene die gered zijn zal leiden. Je moet enkel geduld en hoop hebben:
grif deze in de diepten van je hart – met deze zal je alle tegenslagen kunnen
weerstaan.
St
Paisios van de Athosberg : Je krijgt alle dagen testen, en op een dag wanneer
de dag voorbij is, zullen de papieren worden opgehaald en zullen ze worden
onderzocht door de leraar.
St
Paisios van de Athosberg : God wil ons, Zijn kinderen, niet kwellen. Hij geeft
ons bekoringen en ontberingen om perfect te worden. Bekoringen zullen stoppen
in ons leven, wanneer we het niveau van perfectie bereiken.
St
Philaret van Moskou : Elke Christen zou voor zichzelf de plicht en gedrevenheid
moeten hebben om heilig te worden. Als je leeft zonder strijd en zonder hoop om
heilig te worden, dan ben je enkel Christen in naam en niet in essentie.
St
Theophanus de Kluizenaar : Zoals het niet mogelijk is om zonder voeten te
lopen, of te vliegen zonder vleugels, zo is het ook niet mogelijk om het
Koninkrijk van de Hemel te bereiken zonder het vervullen van de geboden.
St
Maximus de Belijder : Laten we tonen dat we eten om te leven, en niet schuldig
te zijn aan het leven om te eten.
St
Antonius de Grote : Er komt een tijd wanneer de mensen zullen krankzinnig
worden, en wanneer ze iemand zien die niet krankzinnig is, zullen ze hem
aanvallen en zeggen: ‘Jij bent krankzinnig; je bent niet zoals wij.”
St
Isaac de Syriër : Je moet geestelijk werken niet alleen tot je de vruchten ziet
in je ziel, maar tot het einde van je leven. Want zelfs rijp fruit wordt
dikwijls vernietigd door hagel.
St
Paisios van de Athosberg : Als iemand de mysteries van het geestelijk leven en
de mysterievolle weg waarin God werkt begrijpt, dan maakt hij zich geen zorgen
meer over wat met hem gebeurt, omdat hij vreugdevol de bittere medicijnen aanvaart
dat God hem geeft voor de gezondheid van zijn ziel. Een dergelijke mens
beschouwt alles als resultaat van zijn gebed, omdat hij God voortdurend vraagt
om zijn ziel te zuiveren.
Uitleg over de Koningen der Franken (751-843)
en "Romeinse keizers" (800-924): De titel "Koning
der Franken" werd gebruikt in het Frankische Rijk en het latere Frankrijk
tot in de 12e eeuw voor de hoogste heerser. In 800 kwam de titel van
"Romeinse keizer" (eigenlijk "Keizer der Romeinen";
Latijn: Romanorum Imperator) daar bij.
Pepijn de Korte (751-768) na zijn dood werd het rijk verdeeld
over zijn zonen Karloman en Karel
Karloman I (768-771) samen met Karel de Grote
Karel de Grote (768-814) na de dood van zijn broer Karloman
in 771 koning over het gehele rijk; vanaf 800 ook "Romeinse keizer",
gekroond door de paus.
Lodewijk de Vrome (814-840) wordt geteld als Lodewijk
I van Frankrijk. Hij was in 813 door zijn vader Karel al tot
medekeizer gekroond, maar liet zich in 816 ook door de paus kronen tot
"Romeinse keizer".
Lotharius I (840-855) koning der Franken en "Romeinse
keizer". Werd in 843 gedwongen zijn rijk te verdelen onder zichzelf en
zijn broers; alle Frankische 'deelkoningen' maakten sinds 840 aanspraak op de
titel "Koning der Franken".
Verdrag van Verdun 843: Verdeling van het Frankische Rijk
in West-, Midden- en Oost Francië. Formeel gezien was het Rijk nog een
eenheid, waarbinnen één koning de titel "keizer" kreeg als eerste
onder zijns gelijken. Verdrag van Prüm 855: Verdeling van Midden-Francië onder
de zonen van Lotharius I. Ook Midden-Francië was formeel gezien nog een eenheid
en onderdeel van het Frankische Rijk. Sinds 855 was de titel "Romeinse
keizer" verbonden met de titel "Koning van Italië". Iedere
koning van Italië liet zich tot keizer kronen door de paus. (wikipedia)
Westerse liturgie in de 8ste eeuw werd beïnvloed door de
toename van de macht van de Frankische koningen ten noorden van de Alpen. Hun
ideaal, speciaal onder de latere leiding van Karel de Grote, was om een
Christelijke samenleving in West Europa te vestigen. Stabiliteit en eenwording
werden tot stand gebracht door de assimilatie van de oude Romeinse cultuur van
de steden en de "barbaarse" cultuur van het platteland, het gebruik
van het Latijn als staatstaal en de vorming van een verenigde kerk-staat. Om hun
rijk te consolideren wilden de Franken de Roomse liturgie importeren in een
poging om de liturgische praktijk te standaardiseren. Hun pogingen resulteerden
in een uniforme eredienst, maar hadden als onbedoeld neveneffect dat Gallicaanse
elementen vermengd werden met de Roomse praktijk en ze een Rooms-Frankische
liturgie vormden. Allegorische (verborgen, geestelijke) interpretatie van de
liturgie veranderde de manier waarop de riten werden gezien en uitgevoerd. Deze
nieuwe liturgische stijl domineerde het Westen en beperkte het belang van
andere Westerse riten.
In 754 schreef Koning Pepijn de Roomse liturgie voor in
zijn rijk. Politieke eenheid was niet de enige factor in het bevorderen van de
Roomse praktijk; pelgrims die Rome bezochten, in het bijzonder bisschoppen,
waren onder de indruk van de schoonheid van de Roomse ceremonies. De
verscheidenheid van de Gallicaanse praktijk en de corruptie van de Latijnse
teksten waren andere factoren die leidden tot ongenoegen met de plaatselijke
riten. Toch had Pepijn's gebod weinig succes. Hoewel Roomse liturgische
manuscripten die buiten Rome waren gekopieerd, al enige Gallicaanse elementen
hadden ingevoerd, was de Roomse liturgie in het bijzonder geschikt voor zijn
plaatselijke gemeenschap en kon die niet makkelijk overgedragen worden naar
Frankische landen met erg verschillende liturgische en culturele tradities.
Gedurende de jaren 785-786 vaardigde Karel de Grote wetten
uit om het proces van Romanisering te voltooien en de Gallicaanse rite te
onderdrukken. Hij vroeg paus Hadrianus (772-795) om een Gregoriaans
sacramentarium "in zuivere vorm" naar Aken te sturen, zodat dat
gebruikt kon worden als model voor de liturgische boeken in het Frankische
gebied.
Karel de Grote en paus Hadrianus
In 785 zond deze Paus een sacramentarium dat rond 735 was
samengesteld, nu bekend als het Hadrianum. Dit boek leende zich slecht voor
Karel de Grote’s bedoelingen: het was niet volledig, er ontbraken de
formulieren voor de zondagen van het jaar en het vertegenwoordigde de meer
uitgebreide Pauselijke liturgie en niet de parochiale liturgie. (In de stad
Rome waren twee liturgische stijlen ontstaan. Een vorm werd gebruikt als de
Paus voorging; de andere, eenvoudiger vorm voor algemeen gebruik zou een beter
model geweest zijn voor Karel de Grote's doel.) Misschien begreep Paus Hadrianus
het verzoek niet goed. Hij zond het mooiste manuscript dat hij bezat.
Om een bruikbaar boek als model te ontwikkelen, was het
nodig de Hadrianum aan te vullen met materiaal dat erin ontbrak en het aan te
passen aan de behoeften van de Frankische kerk. Gedurende de jaren 810-815
vulde Benedictus van Aniane de ontbrekende delen in met teksten uit het 8ste
eeuwse Gelesiaanse Sacramentarium, een andere, onbekende Roomse bron, en
Gallicaans materiaal.
H.Benedictus
van Aniane : (745-821) was een Franse benedictijner monnik en
kloosterhervormer. Na een korte legerloopbaan ging hij naar het klooster van der
H. Sequanus in Saint-Seine en stichtte later een huis van de
benedictijnen in Aniane, dat het model en het centrum werd van de
kloosterhervorming in Frankrijk onder Lodewijk de Vrome. Hij
pleitte voor een verstrenging van de monastieke regel, daar de orde naar zijn
mening te laks geworden was. Lodewijk richtte voor hem in 814 de
abdij van Kornelimünster op. In de kerk werden de zogenaamde "relikwieën van
de Heer" vereerd: de lendendoek (linteum domini), de grafdoek (sindon
munda) en de zweetdoek (sudarium domini) van Jezus, die door
Lodewijk de Vrome in 817 waren geschonken.
H. Benedictus van Aniane
De inhoud van zijn toevoeging is uitgebreid: niet alleen de
ontbrekende missen voor de zondagen van het jaar, maar ook diverse teksten
zoals de vigilia voor Pasen en Pinksteren, missen voor weekdagen, gewone missen
voor heiligen, de wijding van geestelijken religieuzen, de wijding voor de
mindere ordes, votief missen voor speciale behoeften, uitvaart missen,
bisschoppelijke zegens en voorstellen om Gallicaanse feesten toe te voegen aan
de kalender.
Getijdengebed
Het christelijke getijdengebed heeft in de geschiedenis
heel diepe wortels. Het bidden van de getijden wordt vaak vermeld in het Oude
Testament. De 'liturgie 'van de tempel' omvatte o.a. vieringen op de
verschillende uren van elke dag: morgengebed, gebed op het derde, zesde en
negende uur, avondgebed, lezingendiensten waarin grote gedeelten werden
voorgelezen uit de Wet, enzovoorts. Jezus heeft zich aan dit getijdengebed niet
onttrokken. Integendeel: Hij nam deel aan de tempelliturgie en aan de eredienst
in de synagogen. In dit getijdengebed namen de psalmen, samen met allerlei
andere gebeden van dankende lofprijzing en smeking, een belangrijke plaats in.
De eerste christelijke geloofsgemeenschappen verrichtten aanvankelijk slechts
dit joodse getijdengebed. Zo getuigen de Handelingen der Apostelen: 'Dagelijks
bezochten ze (nl. de eerste christenen) trouwen eensgezind de tempel' (Hand 2,46).
Vanzelfsprekend baden zij ook privé. We krijgen echter de indruk, dat dit niet
los stond van het gemeenschappelijk gebed van de joodse eredienst op het derde
uur (Hand 2,1-15), zesde uur (Hand 10,9), negende uur (Hand 3,1) en midden in
de nacht (Hand 16,25).
Als de Joden zeiden "Het is
pas het derde uur, (Hand. 2:15) bedoelden ze: het derde uur na zonsopgang.
Dat kon volgens onze tijdrekening dus 7 uur zijn, maar ook 11 uur. Om
het uur te weten, moest je ook de datum kennen. In Israël was een uur
in de zomer ook langer en in de winter korter. Dag en nacht telden altijd wel
12 uren!
Zonnewijzer.
Een zonnewijzer is een instrument waarmee je de tijd kunt
bepalen. Met behulp van de schaduw kun je de stand van de zon meten. Om 12 uur
is de schaduw altijd het kortste. De Joden spraken dan van het zesde uur.
De Joden lieten een dag ook beginnen met zonsondergang.
Om te beginnen moeten we weten dat voor de Joden een etmaal
een hoofdindeling had van dag en nacht, licht en donker. Men stond op zodra het
licht werd en als het donker werd ging men naar bed. Zodra de zon boven de
horizon verscheen begon men te tellen: eerste uur, tweede uur enz. De periode
van zonsopgang tot zonsondergang was voor hen een dag. Die van zonsondergang
tot zonsopgang was een nacht. Maar – en nu komt het - zowel dag als
nacht telden 12 uren.
Dag en nacht 12 uren
De dagen in de winter telden evenveel uren als die in de
zomer maar die van de zomer waren natuurlijk veel langer en die van de winter
veel korter. Een uur was daarom niet altijd zestig minuten zoals bij ons .Om te
weten hoe laat het was, moest je daarom ook de datum weten. Als de zon om zes
uur ’s morgens opkwam, was het negende uur 15 uur, maar als die pas om 8 uur opkwam
was het negende uur 17 uur. Je moest dus 9/12 van de periode dat het licht was
berekenen om te weten hoe laat het was. De antieke uurrekening stemt dus
helemaal niet overeen met onze uurrekening. Jezus heeft dit zelf ook aangegeven
toen Hij zei “Gaan er niet twaalf uren in een dag?” In de winter waren het
weliswaar gekortwiekte uren, maar het waren er ook altijd 12. Deze klassieke
uurindeling moeten we niet uit het oog verliezen als we nadenken over het uur
waarop Jezus stierf. Het was omstreeks het 9de uur, dat is dus 9/12 van de
Joodse dag.(Matt 27:45-50). Toen Jezus aan het kruis hing werd het pikdonker
midden op klaarlichte dag, want het zesde uur is altijd middag. En om nog een
voorbeeld te gebruiken: Als Petrus in zijn Pinkstertoespraak zegt dat het pas het
derde uur van de dag is (Hand.2:15) wil dat niet zeggen dat het ‘s morgens 9
uur was. Nee, het houdt in dat pas 2/12 van de periode waarin de zon boven de
horizon stond, verstreken was.
De nacht
Voor de nacht kon je natuurlijk ook de indeling in uren
gebruiken, (bv Hand. 23: 23) maar meestal deed men dit niet. In Marcus 4
:35 worden vier perioden voor de nacht genoemd. In dit Bijbelgedeelte spreekt
Jezus over zijn terugkeer als Mensenzoon. Hij vergelijkt zich daarin met
een zakenman die op reis ging en zijn bedrijf toevertrouwde aan zijn
medewerkers. “Wees waakzaam want jullie weten niet wanneer die heer terugkomt: ’s
avonds, midden in de nacht, bij het eerste hanengekraai of ‘s morgens vroeg.’
In zijn lijden heeft Jezus hiernaar ook verwezen. Nog voordat de haan
driemaal gekraaid zal hebben, zul je mij drie maal verloochend hebben.
Jezus denkt hier dus aan die vaststaande uitdrukking waarmee een tijd aan
het einde van de nacht wordt aangeduid.
Romeinse tijdrekening
De apostel Johannes gaat als enige evangelist uit van de
Romeinse tijdrekening. Hij leefde ook jaren later. De Romeinen gingen de uren
van een etmaal tellen vanaf middernacht en daarna van de middag.
Johannes past zich hierbij aan.
Laten we bijvoorbeeld eens gaan kijken naar de beschrijving
van het gesprek van Jezus met de Samaritaanse vrouw( Joh.4:6). In de vertaling
van het NBG staat: het was ongeveer het zesde uur.
Dat staat ook in het Grieks. Maar volgens de Joodse
tijdrekening is het zesde uur altijd middag op de dag, als de zon het
hoogst staat.
De Nieuwe Bijbelvertaling houdt hier echter de Joodse
tijdrekening erop na en vertaalt: het was rond het middaguur. Ik denk dat
dit niet terecht is. De Samaritaanse vrouw zal ook hoogst waarschijnlijk niet
op het heetst van de dag naar de bron zijn gegaan om water te putten.
De NBV had wellicht beter kunnen kiezen voor de Romeinse
tijdrekening, die Johannes steeds gebruikt. Als de zomertijd was aangebroken,
was het zesde uur dus ergens in de avonduren, want zoals we gezien hebben,
duurden de uren in de zomer langer.
Nachtwake (Lat. vigilia)
kan betekenen :
1. Het waken of wachthouden bij nacht
2. Inspanning, studie, overpeinzing in de nacht
3. Elk van de vier delen waarin de Ouden de nacht verdeelden
Een nachtwake als tijdsmaat is een periode van de nacht.
Mt 24:43 Weet echter dit, dat als de heer des
huizes had geweten in welke nachtwake de dief kwam, hij zou
hebben gewaakt en niet hebben toegelaten dat in zijn huis werd ingebroken.
In de tijd van het Nieuwe Testament, toen de Romeinen het
land Israël bezet hielden, werd naar Romeins gebruik de nacht afgedeeld in vier
waken. Elke nachtwake duurde drie uur.
Een hele nacht de wachthouden is voor één mens
een opgave. De veiligheid van steden en kampen kon vroeger beter
gewaarborgd worden meerdere wachters die elkaar aflosten. De verdeling van
de nacht in nachtwaken maakte een geregelde aflossing van de wacht mogelijk.
In Babylon, Israël en het oude Griekenland was de nacht in
drie nachtwaken van elk vier uur verdeeld. De Romeinen hadden vier
nachtwaken, elk van 3 uur. Deze nachtwaken werden bepaald door middel van
een wateruurwerk en aangegeven door het blazen op de trompet.
Sinds het land Israël een Romeinse bezetting had, kwam
de Romeinse indeling in vier nachtwaken ook bij de Joden in gebruik.
De afzonderlijke nachtwaken
De Heer Jezus duidt de vier nachtwaken aan in:
Marc 13:35 Waakt dan! Want u weet niet wanneer
de heer van het huis komt, ‘s avonds of te middernacht of met
het hanengekraai of ‘s morgens vroeg;
Twee van de vier nachtwaken noemt hij in:
Lc 12:38 En als hij in de tweede of
als hij in de derde nachtwake komt en hen zo vindt, gelukkig
zijn die slaven.
In het Oude Testament
Eerste nachtwake
De eerste nachtwake van de oude Israëlische indeling
duurde van ongeveer 18.00 uur tot 22.00 uur.
Klaagliederen 2:19 Maak u op, maak
geschrei des nachts in het begin der nachtwaken, stort uw hart uit
voor het aangezicht des Heeren als water; hef uw handen tot Hem op voor de ziel
uwer kinderkens, die in onmacht gevallen zijn van honger, vooraan op alle
straten.
Middelste nachtwake
De ‘middelste nachtwake” is de middelste van de drie
nachtwaken die de oude Israëlieten kenden. De middelste nachtwake duurde dus
vier uur, van ongeveer 22.00 uur tot 2.00 uur.
Richteren 7:19 Alzo kwam Gideon, en honderd
mannen, die met hem waren, in het uiterste des legers, in het begin van de
middelste nachtwake, als zij zoëven de wachters gesteld hadden; en zij
bliezen met de bazuinen, ook sloegen zij de kruiken, die in hun hand waren, in
stukken.
Morgenwake
De laatste nachtwake eindigt met de dag, waarom die ook de
morgenwake wordt genoemd. Deze nachtwake duurde volgens de oude Israëlische
indeling (driedeling) vier uur, ongeveer van 2.00 tot 6.00 uur.
Ex 14:24 En het geschiedde in dezelfde morgenwake,
dat de HEERE, in de kolom des vuurs en der wolk, zag op het leger der
Egyptenaren; en Hij verschrikte het leger der Egyptenaren.
In het Nieuwe Testament
In de vierde nachtwake
(Romeinse indeling), dus tegen de morgen, kwam de Heer tot zijn in nood
verkerende leerlingen.
Mt 14:23-26 : En nadat Hij de menigten had weggestuurd, klom
Hij afzonderlijk op de berg om te bidden. Toen het nu avond was geworden, was
Hij daar alleen. Het schip echter was al vele stadiën van het land verwijderd,
geteisterd door de golven, want de wind was tegen. In de vierde nachtwake nu
kwam Hij tot hen, terwijl Hij op de zee liep. Toen nu de discipelen Hem op de
zee zagen lopen, werden zij ontsteld en zeiden: Het is een spook! En zij
schreeuwden van bangheid.
Hoewel de Joden de vierdeling van de nacht overnamen van de
Romeinen, bleven voor de wachtdienst in de tempel de oude drie nachtwaken
gehandhaafd. De Talmoedische leraren houden hieraan vast.
Christus’ wederkomst
In een gelijkenis noemt de Heer Jezus de mogelijkheid dat
de heer van de slaven in de tweede of derde nachtwake (naar Romeinse vierdeling
van de nacht) terugkomt.
Lc 12:38 En als hij in de tweede of als
hij in de derde nachtwake komt en hen zo vindt, gelukkig zijn die
slaven.
Wanneer zijn discipelen in een schip in nood verkeren, komt
hij in de vierde nachtwake, dus tegen de morgen, tot hen. Zie hierboven Mt
14:23-26
Indien de laatste geschiedenis tevens een
zinnebeeldige voorstelling is van de wederkomst van Christus tot redding van
het gelovig overblijfsel der Joden in de eindtijd, dan kan men misschien zeggen
dat de Heer Jezus eerst in de tweede of derde nachtwake Zijn gemeente ophaalt
en daarna, in de morgenwake, tot het gelovig overblijfsel uit Israël komt.
Gods tijdsbeschouwing
God beschouwt een lange periode anders dan wij. Duizend
jaren zijn in Zijn ogen als een nachtwake.
Ps 90:4 Want duizend jaren zijn
in Uw ogen als de dag van gisteren, als hij voorbijgegaan is, en [als] een
nachtwake.
In zijn supplement onderscheidde Benedictus zorgvuldig
tussen dit aanvullende materiaal en het materiaal uit de Hadrianum tekst die
hij ontvangen had. Het resulterende Rooms-Frankische sacramentarium werd
gebruikt als model voor liturgische veranderingen door heel het rijk en
uiteindelijk vond de liturgie zelfs zijn weg naar Rome.
Naast het verspreiden van 'echte' Roomse liturgische boeken
wilde Karel de Grote ook dat de zang het Roomse gebruik zou volgen. Hij zond
zijn beste zangers naar de pauselijke kapel om de zang die daar gebruikt werd
te leren zodat zij die zouden kunnen verspreiden in de rest van het rijk. Dit
gestandardizeerde repertoire werd bekend als het Gregoriaans. Tevoren bestonden
er verschillende andere zangwijzen in West-Europa, waaronder - naast de Gallicaanse
zang (Fr) en het Oud-Romeins – het Ambrosiaans (N-Italië), het Beneventaans (Z-Italië)
en de Mozarabische zang (Sp).
Korte
geschiedenis van het Gregoriaans
De kerkmuziek ontstond wellicht door een vermenging van het
Oud-Romeinse repertoire en de Gallicaanse zang of cantus Gallicanus,
toen de Romeinse zang en liturgie in het Frankische rijk werd ingevoerd ten
koste van de Gallicaanse liturgie. Chrodegang (712-766), de bisschop
van Metz, speelde mogelijk een rol in de totstandkoming van deze synthese,
met de steun van Pepijn de Korte. Zeker is dat de synthese tot stand is
gekomen in de Karolingische periode.
De rol van Chrodegang verklaart wellicht waarom de
gregoriaanse zang zoals gepraktiseerd in Metz aanvankelijk cantilena
metensis (chant messin) werd genoemd. Van de 8e tot de 12e eeuw groeide
Metz uit tot een van de belangrijkste muzikale scholen van Europa, samen met
Sankt Gallen (CH), Reims en Chartres (Fr). Karel de Grote
standaardiseerde het Gregoriaans en verspreidde het.
De term gregoriaans
is een verwijzing naar paus Gregorius I de Grote die geacht wordt in de jaren
590 een grote invloed gehad te hebben op het verzamelen en ordenen van de toen
reeds eeuwenoude bestaande muziek in de kerkelijke liturgie. Hij voerde
voor de liturgie een hervorming door en legde de richtlijnen vast.
Mijn lieve kinderen, maar wat gebeurt er met jullie! Mijn
hart bloedt omwille van al jullie beledigingen en mijn Vader zal niet veel langer
deze niet te rechtvaardigen goddeloosheid van jullie verdragen, eerst onder
jullie en dat met de godslasteringen die gericht zijn naar de Hemel.
Nog een beetje langer en dan zal elk van jullie zijn
rekening moeten vereffenen met Hij die jullie leven in zijn handen heeft. Er
bestaat niet lange liefde op jullie aarde en daarom valt alles ineen en smelt
alles als sneeuw voor de zon. Ik houd van jullie, maar jullie zijn op een punt
gekomen dat er geen terugkeer mogelijk is.
Mijn Moeder weent omwille van haar ongehoorzame kinderen en
toch probeert ze alles om haar kinderen te redden, maar de gerechtigheid van
God zal zich spoedig zichtbaar maken en gehoord door elk van jullie.
Lieve kinderen, word wakker uit deze diepe slaap en dwing
jullie zelf om terug te keren naar de situatie dat jullie kinderen zijn die
eens leefden in de liefde van God. Jullie aarde zal niet langer jullie misbruik
ontvangen, en dan zal zelfs hongersnood voelbaar worden.
Bekeer jullie vooraleer het te laat is. Kies voor het leven
en niet de eeuwige dood. Jullie klagen om een kleine tegenslag, om een fysieke
pijn, om een gebrek om jullie in acht te nemen, maar begrijpen jullie niet dat
het vuur van de hel voor eeuwig zal zijn?
Kiezen jullie om pijnen te lijden? Het is aan jullie, aan
jullie gezond verstand en jullie dagelijkse handelingen om te kiezen: hel,
eeuwig lijden, of het paradijs, redding, vreugde en troost.
Ik heb mijn leven geofferd voor elk van jullie. Laat jullie
leiden door mijn Woord. Luister naar de parabel dat de harten van jullie
voorgangers heeft geopend. Wees jullie meer bewust dat wat jullie kiezen in dit
aardse leven, vooreeuwig zal zijn.
Lieve kinderen, laat mijn zegening jullie hart diep raken.
Jezus, jullie Eeuwige Redder.
20/2 Maria, jullie
Moeder
Lieve kinderen, de Onbevlekte van de blauwe rozen is bij
jullie. Mijn cenakel stroomt vandaag over van liefde voor mij en voor Jezus. Ik
ben blij omdat mijn hart voor jullie klopt, voor jullie die het gebed levend
houden.
Zonder gebed, zouden jullie geen vooruitgang boeken. In
deze tijden hebben jullie mijn Zoon nodig als nooit tevoren. Open jullie mond
en prijs mijn Enig geborene. Bid altijd tot Hem dat Hij dicht bij jullie allen
komt, vooral wanneer jullie bekoringen ondergaan.
Wijd jullie toe aan Hem en jullie zullen niets moeten
vrezen. Ik ben bij jullie en houd jullie van elk kwaad weg. Jullie weten dat
niemand ander dan een Moeder haar eigen kinderen kan helpen. Ik geef jullie de
raad om uit jullie leven al wat niet overeenstemt met de Katholieke,
apostolische en Roomse Kerk te verbannen.
Laat het altijd jullie gids en jullie huis zijn. Voel
jullie veilig omdat Jezus jullie Vader, broeder en vriend is. In Hem kunnen
jullie je zorgen en ongemakken toevertrouwen. Hij zal jullie ziekten, vooral
deze van de Geest genezen.
Wijd vooral jullie gezinnen aan Hem toe. Onthoud dat elk
gezin een kleine kerk is. Laat kinderen gehoorzaam zijn aan de ouders en moge
de ouders zich laten leiden en raadgeving krijgen door hun priesters.
Laat de Kerk het huis zijn voor jullie allen. Ga dikwijls
mijn Zoon bezoeken, die met liefde wacht op jullie bezoeken om jullie al wat
goed en juist is voor jullie leven aan te bieden. Ik houd van jullie en zal
jullie blijven volgen op deze aardse weg, vol hindernissen.
Vrees niet, omdat wie God liefheeft zal nu en voor altijd
al zijn genaden krijgen. Blijf bidden voor de Kerk dat op dit moment in lijden
verkeert.
Jullie God zal luisteren naar jullie smeekbeden. Enkel Hij
kan jullie eeuwig leven geven. Ik
zegen en bescherm jullie.
Eucharistic
Chapel, St. Rosalie's Church, Hampton Bays, New York
Ik kom vandaag als
Notre Dame de La Salette, want ik wil je terugvoeren naar Frankrijk en naar de
Franse Alpen, waar ik eerst verscheen aan de kinderen in 1846 en aan jou vele
jaren later.
Mijn boodschappen in La Salette zijn van deze tijd net
zoals toen. Onthoud dat ik je heb verteld dat er een tijdloosheid is, en een
tijdloosheid van mijn boodschappen aan de mensen van de wereld.
Nu is de tijdloosheid van mijn boodschap aan de mensen van
de wereld vandaag betreffend het verlies van jullie wereld door zoveel van Gods
kinderen door de gesel van abortus dat de boze heeft ontketend op de mensheid,
vooral nu in deze eindtijd.
Nu heeft de boze vele volgelingen onder jullie die ijverig
zijn om hun boosaardige meester in deze eindtijd te dienen. In het verborgene
en in stilte en zonder morele autoriteit, hebben ze hun boosaardige volgelingen
verzameld om abortus te voorzien op vraag van de mensen van de wereld.
Als natie, hebben jullie in de VS gezien dat de volgelingen
van satan uit de duisternis zijn gekomen in het licht van lucifer, hun cultuur
van de dood vierend en hun genot erin vindend, en zijn steeds koortsachtiger bezig
met het invoeren van hun plannen om de kinderen van God in alle stadia te
vermoorden, vanaf de conceptie en het begin van het leven tot en met de
feitelijke geboorte van Gods kinderen, waar ze nu vrij spel hebben bij het
afslachten van onschuldige levens.
Wee degenen die handelen in satan voordeel als zijn
volgelingen, die dit barbarisch ritueel van god spelen over de levens van vele
van jullie broeders en zusters, verspreiden en instellen. Zij worden afgeslacht
onder mom van “keuze” om zich voort te planten.
Verborgen achter hun waanzin in deze cultuur van de dood,
zijn de meest afschuwelijke monsters van de duistere wereld naar voor gekomen
in jullie aardse rijk om krachtige en duistere energie te voorzien die het
onderbewustzijn van degenen die deze cultuur van de dood verspreiden,
aanwakkert.
De verwerpelijke satan is in zijn
spoedig-vernietigde-glorie, nu dat hij zoveel van Gods kinderen heeft opgeruid
en hen heeft aangezet tot zijn boosaardige wegen tot het punt dat deze zielen
zo verloren zijn, met schellen op hun ogen, dat ze zelfs in het openbaar vieren
dat ze op militante manier vastbesloten zijn om de levens van zoveel van Gods
kinderen te doden.
Nog nooit, sinds de oude en heidense tijden, is satan zo
succesvol geweest in het aanzetten van zoveel Gods kinderen in het volgen van
de cultuur van de dood. Velen onder hen zijn nog altijd in het geheim occulte
ceremonies aan het opdragen waar ze feesten met het bloed van de onschuldigen
in een smerig en walgelijk ritueel dat de boze hen heeft geschonken als een
belediging voor jullie Heer en Redder, Jezus Christus, en voor de Heilige Mis
van Mijn Zoons Kerk.
Jullie moeten tot het besef komen van de realiteit van het
kwaad in jullie wereld zodat het duidelijk is voor jullie dat jullie beschaving
geen beschaving is zoals jullie dachten dat het was. Er zijn degenen van satans
kerk onder jullie die de oude geheime en occulte offerdiensten van de
satanskerk beoefenen en ze beginnen tevoorschijn te komen voor jullie ogen.
Wees jullie bewust dat het meest afschuwelijke gedrag van
satans volgelingen niet alleen nu plaatsvindt, maar dat de volgelingen van
satan er ook mee pronken voor jullie ogen. Eigenlijk zijn ze als wilden die
teruggrijpen naar de oude occulte praktijken in het aanbidden van de boze in
zijn vele vermommingen: satan, Lucifer, moloch en baal. Word wakker in de
wetenschap dat de meest perverse praktijken van de oude vijanden van de Vader
in de Hemel zijn verrezen in deze eindtijd.
De verachtelijke satan weet dat zijn dagen zijn geteld, en
hij en zijn volgelingen offeren zoveel mogelijk kinderen van God als jullie
toestaan. Ze weten dat hun dagen ook geteld zijn als ze niet krachtdadig de
controle overnemen van jullie instellingen, jullie scholen en jullie
regeringen. Zie wat ze nu doen,
want ze zijn zo flagrant aan het pronken met hun boosaardige wegen.
God's plan zal de boze en zijn volgelingen verslaan, maar
Hij moet de bijstand hebben van Machtige Gebedsstrijders die de uitdaging van
deze eindtijd aangaan om de vijand te verslaan. Jullie weten wie jullie zijn.
Zoals ik vele decennia geleden heb voor gewaarschuwd in La
Salette, stevenen vele kardinalen, bisschoppen en priesters af naar de
verdoemenis omwille van hun onzuiver gedrag. Ik heb de kinderen van La Salette
gewaarschuwd en ik waarschuwde jullie vele jaren later dat het falen van de
leiders van de Kerk van Mijn Zoon een grote crisis zou veroorzaken. Nu
begrijpen jullie wat ik bedoelde omdat de grote crisis voor jullie ogen
gebeurt.
Zoals ik toen gezegd heb, zeg ik nu: de Kerk van Mijn Zoon
heeft grote priesters nodig met doorzettingsvermogen en standvastigheid, geduld
en bezorgdheid, en de liefde van de Vader is al Gods kinderen te hulp gekomen
in deze eindtijd – vooral naar de priesters die de gave van onderscheid hebben
en de kracht om duivelsuitdrijvingen uit te voeren om de demonen uit te
drijven.
Want in deze eindtijd zijn nu al de demonen van de hel
losgelaten op de mensheid en het zal het leiderschap vergen van vele grote
priesters die gesteund worden door jullie, als machtige gebedsstrijders om te
beginnen met het verslaan van al het kwaad in de wereld in deze eindtijd.
Wanhoop niet, want ik ben bij jullie. Weet dat de Vader in
de Hemel, door Zijn Zoon der Verlosser en door de kracht van de H. Geest bij jullie
is in deze tijden van beproeving.
Het verhaal van de schepping – zoals het geschreven staat
doorheen de eeuwen tot deze eindtijd – is geschreven op steen. Want op het
einde, zal de Vader heersen over de aarde, en de boze en zijn volgelingen
zullen in het eeuwig vuur geworpen worden, zoals het geschreven staat in de
oude teksten.
Op hun vlucht naar Egypte bleven de H. Familie altijd naast
een bron. Ze vonden er een in Heliopolis, het oude Cairo, ten Noorden van de
huidige stad, nadat ze Wadi El-Natrun hadden verlaten. De Maagd Maria waste
haar kleren, en sprenkelde het gebruikte water op de grond, waaruit een balsem
boom ontstond, gekend als de Boom van de Maagd Maria. Er komen nog steeds
bezoekers om de boom te bezichtigen.
De
boom van Maria in Matariya
Burseraceae (balsembomen
) is een botanische naam, voor een familie van bedektzadigen. De familie telt ongeveer
500 soorten, waarvan meest bomen maar ook struiken. Deze komen voor
in de tropen en subtropen.
De familie is het meest bekend als leverancier van reukstoffen,
zoals mirre, olibanum en wierook.
Mirre :
De plaats was omringd door een muur waarop verzen stonden
die de Maagd prezen uit de Maria sura in de Koran en andere uit de Bijbel die
gegraveerd waren. We liepen naar de boom en zagen onderweg een klein beeld van
Maria in haar blauwe gewaad, en verder zagen we een andere muurschildering van
Maria en Jozef de timmerman die het Kind Jezus bij de oude bron wasten.
De bron is nog steeds vol water. Het werd omringd door een
familie vrouwen, wiens bescheiden indruk erop wees dat ze van de deltaregio
kwamen. De moeder droeg een mooie abaya en haar haar was bedekt. Zij en haar
dochter, Marian, probeerden om water uit de bron te halen, waar het water niet
zo hygiënisch leek, terwijl ze zongen “gezegend bent u, Maria, gezegend bent u,
OLVrouw van het Licht.” Rond de bron was er een soort grot en een gids vertelde
ons dat het recent was gebouwd om deze heilige plaats te bewaren.
De vrouwen waren gekomen om zegeningen van de Maagd Maria
en verlieten de bron om de boom te bezoeken. De stam van de oorspronkelijke
boom was nog bewaard. Deze had de H. Familie schaduw geboden en twee andere
bomen, die hadden de mensen geplant om de H. Moeder boom niet te vergeten.
De
bron
Marian, die probeerde in de bron wat water te putten, stak
haar hand uit naar de boom en bad dat Maria haar een kind zou schenken, omdat
de boom de reputatie had onder de bezoekers om vrouwen te zegenen met kinderen.
Er waren Latijnse woorden en letters op de boom zelf
gekerfd. Bij de boom was er een “mini-museum” waar antiquiteiten van de vlucht
van de H. Familie stonden. Een van de stukken was een steen waarvan gezegd werd
dat het gebruikt werd door de Maagd om het Kind Jezus te baadden.
We verlieten de boom en gingen op zoek naar de dichtst bijgelegen
kerk. In een straat, de Al-Balsam straat was er een kerk, die de Kerk van de
Maagd Maria noemde. Eerwaarde Barsoum
Shaker verwelkomde ons en vertelde ons het verhaal van de boom. Hij
vertelde dat de Maagd Maria dit gebied had gezegend, end at de boom en de bron,
waar Maria van had gedronken en haar kleren had gewassen, de enige gebieden
waren die gekend waren, als verblijfplaatsen van de H. Familie in el-Matariya
en Heliopolis.
“Alle straten rond de boom hebben namen die verbonden zijn
met Maria”, vertelde hij en voegde eraan toe dat ze in de Al-Balsem straat
waren, en dat er nog een straat was die de Al-Basan straat noemde, allen waren
beduidden ze ‘balsem’. Er was nog een straat die Shagaret Mariam (Maria’s boom)
noemde en een straat die Be’r Mariam (Maria’s bron) noemde. Zelfs Moslims
hadden een moskee gebouwd in de buurt en hadden ze de Shagaret Mariam Moskee
genoemd. De oorspronkelijke boom was rees lang geleden verdord, maar de
priesters die in Heliopolis woonden en Matariya hadden scheuten geplant die
afkomstig waren van de oorspronkelijke boom, zodat de boom Egypte blijft
zegeningen schenken.
De Franse soldaten hadden gedurende de invasie in Egypte van (1798-1801)
geprobeerd de boom te vellen, maar ze bloedde, en daarom hadden ze enkel hun
namen erin gekerfd.
Daarna vertrokken we richting Al-Gamaliya, waar de
Koptische geschiedenis zich verborg achter de Fatimid minaretten van Cairo. In het hart van het
drukke Islamitische gebied van Cairo, vroegen we een café-baas in een locaal
café naar de Zuweila steeg. Hij dacht dat we zochten naar de oude kerk en de
kloosters, en bemerkte dat de nonnen enkel vrouwen ontvingen.
De H. Familie verliet Heliopolis naar de Port Said straat,
een bekende straat in het Bab el-Shereya district van Cairo. We wandelden de
ene steeg uit naar de andere tot we bij een metaaldetector kwamen en beseften
dat we bij het complex van kerken en kloosters waren aangekomen. Een van de
kerken was de Maagd Maria kerk van Zuweila, het klooster van St Joris voor
nonnen, en het klooster van de Maagd Maria dat ook voor nonnen was.
We gingen de kerk binnen, maar een man in burger hield ons tegen en vroeg om
onze camera’s. We toonden hem onze perskaarten, maar hij vroeg om een getekend
bewijs door de Minister van Binnenlandse Zaken. We dachten dat hij het niet
meende, en vroegen hem om de priester te ontmoeten die de diensten opdroeg. Na
wat onderhandelen van onze kant, vertelde hij dat hij was vertrokken en vroeg
ons terug te komen om 18u en hij gaf ons zijn telefoonnummer om zijn toelating
te vragen.
Eerwaarde Matthias beantwoordde onze oproep heel
vriendelijk en zei dat de bewaker, Mr. Fayez, zijn werk als beveiliging van de
kerk heel ernstig nam. We gingen naar de afspraak en Eerwaarde Matthias
verwelkomde ons vooraleer de deuren van de kerk te openen.
He vertelde ons dat zijn kerk was gezegend door een bezoek van de H. Familie,
door de al-Khaleeg al-Masry (de Egyptische golf) straat, die een klein kanaal
was dat aftakte van de Nijlrivier. Het is onbekend hoelang ze daar zijn gebleven.
Eerwaarde Matthias nam ons mee naar zijn kantoor en maakte thee voor ons. Hij
vertelde dat deze oude kerk dateerde van de 4de eeuw. Er was een
rijke Kopt, Al-Hakeem Zayloun, die verkoos om op dit gebied een kerk te bouwen
in de 4de eeuw om het bezoek van de H. Familie te herdenken. De kerk was de
“Maagd Maria, ijzersmelter Kerk”, en het verwees naar een mirakel dat gebeurde
toen de Maagd leefde. In het verleden werden de kerken genoemd naar mirakels. Dit
mirakel van het smelten van ijzer gebeurde in Anatolië, waar de H. Matthias het
Christendom predikte. Wanneer hij in de gevangenis zat, bad de H. Maagd tot God
om hem te redden, en de ijzeren sloten smolten en hij kon vluchten.
Eerwaarde
Matthias gaf ons een rondleiding in de kerk, die onder de grond was gelegen.
Hij opendeed de poort tot de kerk, een poort in de geschiedenis. We voelden ons
alsof we in een Fatimid moskee waren, en we konden het grondwater horen stromen
omdat het de kerk uit alle richtingen omgaf. Je kon de geur van wierook ruiken
dat de priesters branden gedurende elk gebed, en in je geest worden het
verleden en heden één.
De
kerk was vol antieke iconen en kandelaren de stijl van de Fatimid architectuur.
De kerk was vroeger de zetel van de Koptische paus en dat had meer dan 3 eeuwen
geduurd, en het vervulde de rol van de tegenwoordige St Markus Koptische
Kathedraal in Abasiya.
Hij vertelde dat de kerk onderhevig was geweest aan een aantal aanvallen in de
Fatimid periode, en dat de ergste aanval was gebeurd in 1113.
In de kerk van het klooster, waren er marmeren en stenen pilaren, die elk waren
versierd met een kroon vanboven. Deze pilaren waren gebouwd in verschillende
tijdperken en getuigden van alle beschavingen van Egypte. Sommige waren uit de
Farao-periode, anderen Grieks, Romeins, Koptisch (versierd met kruisen en
duiven), en anderen waren Islamitisch. Een koperen kruis hing vanaf het plafond
en noemde “het Ware Kruis”, en je kon een beeld van de gekruisigde Jezus erop
zien, en ook symbolen van de vier evangelisten.
Relieken in de Kerk in de Zuweila steeg van Cairo
Zoals op alle plaatsen waar de H. Familie had verbleven was er een bron van
fris water. De pastoor bouwden als een heiligdom voor Maria, waar bezoekers
konden bidden en hun kaarsen branden.
Matthias deed de draperieën van het heiligdom open en het heiligdom keek uit in
de richting van de Moslim qiblah, de richting waar de Moslims naar bidden
wanneer ze bidden. Hij toonde dat de Moslim architectuur de kerk had beϊnvloed. De bouwers die de Barsbay moskee
in het al-Gamaliya district in Cairo hadden gebouwd, waren dezelfde als degenen
die deze kerk hadden gebouwd, vandaar de sterke gelijkenis.
We hoorden de stemmen van vrouwen die de Maagd eer betuigden : “Gezegend bent
u, Maria, de deugdzame, en de sublieme. Gezegend bent u, de sterke en de
trouwe.” De vrouwen waren nonnen van het St Maria en de Abu-Sefain kerk, die
hun middaggebed begonnen. We hoorden hun stemmen van het bovenste niveau van de
kerk, met een balkon dat de Maria, Smelter van ijzer kerk, overzag.
We dankten de Eerwaarde voor het bezoek en gingen naar het nabij gelegen
klooster van de Maagd Maria voor nonnen. Ik klopte op de deur en een portier
deed open. Hij leidde ons naar de non die verantwoordelijk was voor de
bezoekers. Ze weigerde om gefotografeerd te worden en zei haar naam niet, omdat
nonnen gewoonlijk media mijden.
Ze
vertelde ons dat het klooster open is omdat de kerk oud is en daarom niet kan
gesloten worden. Het klooster had een U-vorm, waar de kerk in het midden is, en
eronder de Maria, Smelter van ijzer kerk waar we de nonnen hoorden bidden, en
de residentie van de nonnen was aan de andere kant.
Ze weigerde het aantal nonnen te vernoemen die er leefden, maar zei dat ze
handwerk deden, zoals borduren en ander handwerk. Landbouw en leder bewerken
werden gedaan in een ander klooster dat in Nubariya gelegen was. De nonnen
begonnen de dag om 4 uur ’s morgens, met het middernachtvigilie, en dan
begonnen ze hun werk. Ze bidden de morgenmis om 6 uur en op de middag, ze
hebben ook groepsgebed.
De aspiranten die non willen worden, worden jarenlang
getest vooraleer er besloten wordt ze de geloften te laten doen. De vrouwen
bezoeken eerst regelmatig het klooster, maar gaan nog terug naar hun thuis, en
pas daarna wordt de vrouw een non, enkel wanneer we beslissen dat ze klaar is
om deze levensweg te volgen, omdat ze zich later niet meer kan bedenken.
De non keek naar de icoon van Maria op de muur en zei dat
ze zich gelukkig voelde wanneer ze bad.
Nog
een bekend paneel vormde de iconen van de hoofdkerk
We verlieten vlug het klooster van Pishoy om op tijd aan te
komen bij de afspraak in het Macarius klooster in de nabijheid vooraleer het
donker werd.
St
Macarius klooster
We reden op een weg dat een bos dat door mensen werd
aangelegd, doorkruiste om in het St Macarius (Abu Makar) klooster in Wadi
El-Natrun aan te komen. Het is een van de vier historische kloosters in de
Natrun woestijn, waar de H. Familie zou geweest zijn gedurende hun vlucht naar
Egypte.
We werden omringd door kleurrijke bloemen en palmbomen die
gele dadels. We werden ontvangen door Eerwaarde Macarius El-Macari, die ons
vertelde dat het monnikenleven daar begon in de 4de eeuw door St
Macarius de Grote, die zijn grot verliet in Wadi El-Natrun wanneer een groot
aantal monniken naar het gebied kwamen.
Eerwaarde Macarus vertelde ons dat het klooster de
thuishaven is van 140 monniken en dat het monastieke leven vereist dat ze God
aanbidden en werken. Daarom hebben ze aan landbouw gedaan in the gebied rond
het klooster. Er worden verschillende landbouwprodukten verbouwd zoals mangos,
bananen, dadels en olijven. Er is
ook vis, koeien en gevogelte.
St Macarius
Begraving van het lichaam van St Macarius
Versiering in het klooster
St Macarius klooster en omwalling
muurschilderingen
In een van de oude kerken van St
Macarius
De Eerwaarde vertelde ons dat de inkomsten door het verkopen van deze producten
hen in hun levensonderhoud voorziet. Ze helpen ook arme gezinnen in Noord-Egypte
met de inkomsten. De dag begint om 4 uur s ochtends met het nachtgebed, en dan
begint elke monnik zijn werk. Ze nemen wat rust op de middag, 2 uur, en dan
zetten ze hun werk verder. Ze bidden in de avond, en hun dag eindigt vroeg
omdat ze opstaan bij dageraad.
In het klooster zijn er drie oude kerken. De eerst is de
Macarius de Grote kerk. Het middelste heiligdom dateert uit de 7de
eeuw en heeft een zijheiligdom dat dateert van de 9de eeuw. Deze
kerk bevat de overblijfselen van twee boodschappers, niet alleen in het
Christendom, maar in alle religies. De eerste is Johannes de Doper, die de
Moslims Yahya, zoon van Zakaria noemen, en Elisha, die vermeld wordt in de
Koran als Al-Yasa.
De kerk bewaard hun overblijfselen in metalen cilinders.
Hun overblijfselen bevonden zich eerst in Jeruzalem, maar werden overgebracht
naar het klooster in de 10e eeuw. De Eerwaarde vertelde ook dat de
kerk overblijfselen bevat van de drie Macariussen, dat zijn drie heiligen die
Maqqar worden genoemd. Het zijn St Macarius de Grote, de stichter van het
monnikenleven in de 4de eeuw, St Macarius van Alexandrie, een
heilige in de 5de eeuw, en St Macarius, de bisschop.
De Eerwaarde nam ons dan mee naar de Kerk van de 49
martelaren. De kerk werd gesticht om de 49 monniken te herdenken die werden
gedood als ze de kerk verdedigden tegen de Berber aanvallen. Wanneer de aanval
in het klooster begon, waren er sommige monniken die ontsnapten, anderen namen
hun toevlucht in het fort. Maar deze monniken vochten dapper tot de dood. Hij
vertelde dat een van de bezoekers een visioen zag waar de engelen
bloemenkransen plaatsten op hun lichamen. Deze kerk werd gebouwd op het einde
van de 18e eeuw, hoewel ze in de 5de eeuw werden
vermoord.
De Eerwaarde nam ons nog mee naar een andere kerk die een
andere martelaar herdacht : St Abaskhiron de Soldaat. De kerk heeft een uniek,
hoge toren en gaat terug tot de 19de eeuw. Daarnaast konden we het
oude fort en een tafel zien, die we in elk klooster in Wadi El-Natrun zagen.
De Eerwaarde Macarius vertelde ons dat het belangrijkste
van het klooster niet de gebouwen was, ondanks hun historisch belang, maar de
vraag is : Volstaat God?. Hij ging verder: Wij monniken kwamen naar de wereld
en zullen het verlaten zonder een vrouw, kinderen, een carrière of sociaal
leven, maar ja, God volstaat. Gods liefde vult het hart, ziel en lichaam.
De Eerwaarde legde de nadruk dat de monniken van het
klooster proberen in de voetstappen te treden van hun Vader Matta el-Meskeen,
die de bisschop was van het klooster van 1969 tot hij stierf in 2006. Hij zei
dat het belangrijkste aspect van zijn geloof in het monnikenleven lag. Monniken
zouden zich niet mogen bezighouden met de buitenwereld, maar zouden zich moeten
richt op het gebedsleven en vasten. Ze verlieten de wereld daarvoor, volgens
Vader Macarius.
We ontmoetten een andere monnik die een pen in zijn zak had
zoals degenen die Eerwaarde Macarius had, en dit is iets bijzonders die de monniken
in dit klooster hebben. Het duidt hun bezig zijn naar het verwerven van kennis
aan. Hun klooster is het grootste klooster wat betreft publicaties en
vertalingen. Het heeft een grote
drukkerij die de werken van hun mentor, Matta El-Meskeen en zijn studenten publiceert.
We
vroegen de monnik, die anoniem wenste te blijven, over de tocht van de H.
Familie toen ze hier aankwamen.
Een
man bij de iconen van het St Macarius klooster
Hij vroeg ons de recorder af te zetten omdat het de officiële opinie van de
kerk niet vertegenwoordigde. Hij
gaf toe dat er geen sluitend bewijs is dat de H. Familie hier kwam. De
kerk citeert enkel sommige historische vertellingen hieromtrent de belangrijkste
geschriften zijn deze van Paus Theophilus, de 23ste paus van de Koptische Kerk.
We verlieten het klooster van de onderlegde monniken en
zetten onze tocht verder, maar deze keer naar Cairo. We gaan naar de plaatsen
waar er bewijs is dat de Maagd Maria langs kwam.
Wat de reporters niet hebben bezocht was het Syrische klooster, dat ook bekend staat
als Dayr al-Suryan, ook een Koptisch klooster. Het klooster ligt ongeveer 500m
ten noordwesten van het klooster van St Pishoy. Het klooster is gewijd aan
de Maagd Maria. Het klooster werd tussen de 9e en de 16e eeuw bewoond door
monniken uit Syrië. De 10e eeuwse abt Mozes van Nisibis legde
een bibliotheek aan met zo'n 250 Syrische werken, een van de grootste
verzamelingen van die tijd.
God de Vader is zoals een ouder dat naar Zijn kind kijkt en
wenst dat Hij kan zeggen :
‘Dat is Mijn kind. Die goedheid en liefde heeft het van
Mij. Kijk eens!’
Als kind moten we een weerspiegeling zijn van onze Vader:
liefde geven, vergevingsgezind zijn, los zijn van haat, nijd, wrok…
De mens heeft geen ‘verdiensten’ waar hij op kan bogen.
Zijn enigste verdienste is het gebruik van zijn gekregen vrije wil om tot God
te komen. De rest zijn : de genade van God, Zijn goedheid en barmhartigheid.
Aan Hem danken we alles. En alles wat we gekregen hebben is van Hem. Alles wat
we bezitten hebben we gekregen in ‘bruikleen’. Behalve onze geestelijke gaven
en onze ziel, als ‘harde schijf’ van onze computer, hebben we NIETS dat we het
onze kunnen noemen.
God is zelfs zo goed dat Hij degenen die onwillig zijn laat
leven en hen de kans geeft om zich te bekeren. Degenen die echter in boosheid
volharden, de distels, onkruid, zullen op het einde het eerst worden verzameld
door de Engelen en in het eeuwige vuur worden geworpen met hun meester Satan.
Daarna wordt het ‘koren’ verzameld, degenen die vrucht hebben gedragen, om hun
beloning – het eeuwig leven in het Paradijs – in ontvangst te nemen.
Wanneer een Kopt een monnik wordt, dan neemt hij een nieuwe
naam aan. Het monastieke leven is zoals dood zijn in deze wereld, en
wedergeboren worden in een nieuw leven met God. Pater Cyril werd geboren met een
andere naam, maar de Abt noemde hem naar de bekende heilige. El-Paramoesi is
om aan te geven dat hij bij het klooster hoort waaraan hij zijn leven heeft
toegewijd.
Pater Cyril stond voor de oude afsluiting rond het
klooster. Het hek was bedekt met hout door de monniken van het klooster gemaakt
en ook de kruisen en de iconen van heiligen met verzen uit de Bijbel. Het hek
werd gebouwd op bevel van Paus Cyrillus van Alexandrië als een soort vesting
tegen de aanvallen van de Berbers, die voedsel en drank kwamen stelen.
Pater Cyril is verantwoordelijk voor de verwelkoming van de
gasten in het klooster. Hij had voordien architectuur gestudeerd en is nu
belast met de restauratieprojecten van het klooster. Hij verklaarde dat het
monastieke leven in het verleden verschillend was dan dat van tegenwoordig.
Kloosters in het verleden waren slotkloosters. Er was geen bezoek of enige
communicatie met de buitenwereld. Tegenwoordig verwelkomen de monniken
honderden bezoekers per dag die de zegeningen zoeken van de heiligen van het
klooster. Maar toch blijft de essentie van het monastieke leven ongewijzigd.
Het monastieke leven was in het verleden heremitisch. Elke
monnik bracht zijn leven door in een grot in de bergen, een monastieke cel
genoemd. Later, leefde elke groep monniken in kloosters. Degenen die in een
klooster leefden kwamen uit dezelfde streek. Egyptische gebieden spraken toen
verschillende talen, en daarom konden de monniken niet leven bij andere
monniken omdat ze er niet mee konden communiceren. Er was een abt in elk
klooster die zijn studenten leerde over het monastieke leven en zijn rituelen.
Tegenwoordig leven de monniken in gemeenschappen, wat de
traditie is die St Pachomius heeft opgericht. Als een monnik in Dendera
stichtte St Pachomius de traditie dat monniken tezamen in groepen leefden, of
cenobieten zijn, waar ze tezamen werken, voedsel delen en diensten voor elkaar
doen. Het monastieke leven bestaat uit handenarbeid. Sommige monniken doen aan
landbouw, terwijl anderen met hout bezig zijn en andere soorten handenarbeid.
Cenobieten of kloosterlingen
zijn monniken en monialen die in een georganiseerde gemeenschap leven. Dit
in tegenstelling tot kluizenaars of heremieten, die
veeleer in afzondering leven.
De eerste christelijke monniken kwamen voor in Egypte
en Palestina tegen het einde van de 3de eeuw. Deze mensen leidden een
kluizenaarsbestaan in de woestijn. In de 4de eeuw ontstond er een vorm van
kloosterleven. De betrokken monniken gingen gezamenlijk in een georganiseerde
gemeenschap, een klooster, leven.
De grondlegger van dit systeem was Pachomius. Zijn
klooster bestond uit een gemeenschap van honderden monniken en nonnen. Het
kloosterleven werd gekenmerkt door de dagelijkse gebedsdiensten en de
gemeenschappelijke maaltijden. Er werd strikte gehoorzaamheid geëist tegenover
de overste. Ook werd verwacht dat de monniken arbeid verrichtten. Deze arbeid
bestond uit het maken van linnengoed en het weven van matten en manden met het
riet dat aan de oever van de Nijl groeide. De kloosterregels legden
vast aan welke voorwaarden het leven van de monniken moest voldoen.
Pater Cyril nam ons mee op een toer van de kerken van het
klooster. Hij sprak ons van de Mar Youhana kerk die gebouwd werd door paus
Kyrollis VI in 1876. Hij was een van de monniken van het klooster en droeg de
naam Youhana als monnik. Hij bouwde een kerk onder zijn naam boven de ruïnes
van een oudere kerk die was ingestort.
Er staat ook een klein paleis naast de kerk dat in 1911 werd gebouwd. Het is de
residentie van de paus in het klooster wanneer hij op bezoek komt. Er is een
houten gravering op de muur van het paleis dat ingegrift werd door een monnik :
Om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden
verbrijzeld. (Jes 53:5) Het is een vers uit de Bijbel dat verwijst naar Jezus
Christus.
Pater Cyril leidde ons naar het oude deel van het klooster
op een woestijnweg. We voelden ons alsof we in een volledig verschillend gebied
waren gekomen. Het fort is bereikbaar door een aantal trappen en over een brug.
Het werd gebouwd in de 7de eeuw. Daar verborgen de monniken zich
tegen de aanvallen van de Berbers. In een ruimte stond een antieke tafel waar
de abt en de monniken samen aten. Een monnik las uit de Bustan Al-Ruhban (de
Tuin van de Monniken), wat de eerste verwijzing was naar het Christelijke
monnikenleven. De muren waren vroeger versierd met frescos die nu zijn
verdwenen.
We gingen de oude kerk van het klooster binnen en lieten onze schoenen aan de
deur staan. De kerk is verdeeld in drie ruimten: het eerste koor dat zich
dichtst tegen het altaar bevindt is het koor van de geestelijken, daar komen de
Christenen om de H. Communie te ontvangen. Het tweede koor was voor de nieuwe
Christelijke bekeerlingen, die neerzaten en luisterden naar sermoenen. Het
derde koor was voor heidenen die het Christendom wilden aannemen. In de kerk
worden de overblijfselen van St Mozes de Zwarte bewaard.
iconenmuur die tot het altaar leidt
relieken van St Mozes de Zwarte
In front of the church sanctuary, our guide drew open curtains embroidered with
the icon of the Virgin Mary and infant Jesus. It is as if he opened the gates
of history. We see the door to the ancient sanctuary, which dates back to the
Fatimid era. It is a wooden door adorned with crosses and Christian engravings
and decorations. Although they are Christian, they belong to an era famous for
Islamic art.
Een
man zocht zegeningen bij de overblijfselen van Maximus en Domatius in de kerk van Paromeos
Op de muren zagen we frescos. De monnik vertelde ons dat ze
uit drie lagen bestaan. Wanneer 1 laag is verwijderd, komt er een andere
tevoorschijn. De kunstenaars kwamen vroeger naar het klooster om deze frescos
te schilderen. De kleurrijke muurschilderingen stellen de tocht van de H.
Familie voor, momenten in het leven van Christus en portretten van heiligen.
Ons bezoek eindigde in het klooster en Pater Cyril stond
erop dat we de maaltijd gebruikten in het klooster door de monniken voor
bezoekers gekookt. Ze boden ons fava bonen, gebakken brood, eieren en vlees.
Vooraleer te vertrekken gaf hij ons een boek van het klooster. Dan namen we
afscheid.
Klooster van Pishoy
Daarna vertrokken we naar het dichtst bijzijnde klooster
van St Pishoy. Dit klooster is de thuis van de paus, waar hij drie dagen per week
verblijft. Het heeft een afgescheiden poort van het klooster. Dit klooster is
ook een oud fort, een eetzaal en een oven. Er is ook een hoge muur, omdat het
klooster vijf keer werd aangevallen door Berbers.
Klooster
van St Pishoy : St Pishoy stichtte dit klooster in de 4de
eeuw. In de hoofdkerk van het klooster bevinden zich de lichamen van St Pishoy
en St Paulus van Tammah. Ook Paus Shenouda III van Alexandrië is hier begraven.
Het klooster heeft vijf kerken, en de hoofdkerk noemt ook
Pishoy, naar zijn stichter. De anderen kerken zijn deze van de H. Maagd Maria,
Abaskhiron de soldaat, St Joris en de aartsengel Michael. Het klooster heeft
ook een bron dat gekend is als de Bron van de Martelaren. De Koptische traditie
vertelt ons dat de Berbers hun zwaarden in deze bron wasten nadat ze de 49
Oudere Martelaren van Scetes hadden gedood en hun lichamen nadien in de bron
wierpen vooraleer de Christenen de lichamen konden begraven in het nabijgelegen
klooster van St Macarius de Grote.
Onder Paus Shenouda III, die Paus was van de Koptisch
Orthodoxe Kerk van Alexandrië van 1971 tot 2012, werd er lang aangekocht rond
het klooster en bebouwd. Er werd vee en gevogelte gekweekt, en er werden
zuivelproducten gemaakt. Oude gebouwen en kerken werden gerestaureerd, en er werden
cellen voor monniken, bezinningshuizen en een pauselijke residentie gebouwd.
Gerestaureerde kerk
Daarnaast werden ook bijhuizen gebouwd als
ontmoetingscentra, een auditorium, conferentiezalen, poorten en hekkens. Shenouda
III werd er na zijn dood in 2012 begraven.
oude
eetzaal in het klooster van Pishoy
St Pishoy : (320 417). (Grieks: Paisios) In de
Koptische Kerk is hij gekend als de Ster van de Woestijn en de Geliefde van
onze Goede Redder. Hij was een
Egyptische woestijnvader.
St
Pishoy
St Pishoy werd in 320
geboren in Shansa (Egypte). Hij had zes oudere broers en had een zwakke
gezondheid. Zijn moeder zag een Engel in een visioen die haar vroeg om
een van haar kinderen aan God te geven, en wees naar Pishoy. Wanneer de moeder
probeerde een van haar sterkere kinderen te offeren, drong de engel aan dat
Pishoy de uitverkorene was. Toen hij 20 was, ging Pishoy naar de woestijn van
Scetes en werd er monnik onder de leiding van St Pambo, die ook St Johannes de
dwerg wijdde. Toen St Pambo stierf werd Pishoy door een engel naar de plaats
van het huidige klooster geleid, waar hij een leven van kluizenaar leidde. In
die tijd werd hij de geestelijke vader van vele monniken die zich rond hem
verzamelden. Hij was bekend om zijn liefde, wijsheid, eenvoud en
beminnelijkheid, evenals zij extreem ascetisch leven. Hij was ook bekend om de
stilte en afzondering op te zoeken. Pishoys ascetisch leven was streng zodanig
dat hij zijn haar en handen met een touw aan de zoldering van zijn cel hing, om
te zorgen dat hij niet in slaap viel gedurende zijn nachtelijk gebed. Zijn
ascese was zo beroemd dat hij werd bezocht door St Efraim de Syrier.
De Kopten geloven dat Pishoy een aantal keren Jezus heeft
gezien. Eens vroeg een oude monnik hem om hem te helpen een berg te beklimmen
en zo droeg Pishoy hem op zijn schouders en klom op de berg, om te ontdekken
dat de oude monnik niemand anders dan Jezus was. Jezus vertelde hem dat door
zijn grote liefde, zijn lichaam niet zou vergaan. De Kopten geloven ook dat
Pishoy de voeten van Jezus heeft gewassen, toen Hij hem bezocht als een arme
vreemdeling.
St Pishoy zag ook Jezus in zijn klooster. Toen zijn
broeders hoorden dat Jezus ging komen, verzamelden ze zich zodat ze Hem zouden
kunnen zien. Eerder was er een oude man geweest die de monniken had gevraag om
hem op zijn weg te helpen, maar ze hadden hem genegeerd. Toen St Pishoy de oude
man zag, hielp hij hem terug naar zijn kameer. Hij waste zoals gebruikelijk de
voeten van de oude man. De oude man verscheen toen aan hem als Jezus.
Pishoy was ook een verdediger van het Orthodoxe geloof
tegen ketterijen. Nadat hij had gehoord dat er een kluizenaar op de berg van
Ansena predikte dat er geen H. Geest was, ging Pishoy er heen en droeg hij een
geweven mand met drie handvatten. Wanneer de oude man hem vroeg waarom Pishoy
drie handvatten aan de mand had gemaakt, zei hij: ik heb een Drie-eenheid, en
alles wat ik doe is zoals de Drie-eenheid. Na een discussie over de H. Schrift
uit het Oude en Nieuwe Testament, bekeerde de oude kluizenaar zich tot de
Orthodoxe Kerk. St Pishoy heeft ook de titel van Perfecte mens.
In 407/408 maakten de Berbers de woestijn van Scetes
onveilig en Pishoy vertrok uit het klooster om op de berg van Ansena te leven.
In die tijd ontmoette hij St Paulus van Tammah in Antinopolis en de twee werden
goede vrienden. Terwijl hij op de berg van Ansena verbleef bouwde Pishoy nog
een klooster in Dayr al-Barsha, die nog altijd bestaat bij Mallawi. In 417 stierf Pishoy.
Op 13 december 841vervulde de Paus Jozef I van Alexandrië
Pishoys wensen en werden zijn lichaam en ook dat van Paulus van Tammah naar
dit klooster overgebracht. Men zegt dat ze eerst probeerden het lichaam van St
Pishoy te vervoeren, maar toen ze het op de boot in de Nijl hadden gedragen,
bewoog de boot niet tot ze ook het lichaam van St Paulus van Tammah in de boot
hadden gelegd. Tegenwoordig
liggen de twee lichamen in de hoofdkerk. Ooggetuigen vertellen dat het
lichaam van St Pishoy nog intact is tot op vandaag.
De volgende halte was in Xois (ook Sais), en de H. Familie
nam zijn toevlucht in de schaduwen van de noordelijke bomen en velden in
Egypte. Tegenwoordig noemt Sakha van de provincie Kafr el-Sheikh, die eens een
eiland was omgeven door de Sebennytische en Phatinitische zijstromen van de
oude Nijlrivier.
We vroegen aan boeren in de stad Sakha naar de weg naar de
oude Kerk van de Maagd Maria, maar niemand wist zeker waar het gelegen was, tot
een vrouw van in de 50 die een kruisje droeg in detail de weg naar de kerk
beschreef.
Een paar minuten later, zagen we de muren van de oude kerk. Zoals de meeste
kerken, werd het bewaakt door de politie. We werden vriendelijk ontvangen door priester Mathew
Morris.
Sakha is niet zoals al de steden die Jezus heeft bezocht met zijn Moeder,
vertelde Morris. Hij verklaarde dat de naam is afgeleid van een
Koptische zin die betekent de hiel van Christus.
Men gelooft dat Christus bronnen liet ontstaan in de steden en dorpen dat hij
heeft bezocht. Sommige bronnen droogden op, terwijl anderen blijven stromen tot
op vandaag en er zijn plaatsen om deze zegeningen te ontvangen. Hier in Sakha
plaatste het kind Jezus zijn voetafdruk op een rots vanwaar een bron ontsprong,
en zijn voetafdruk is nog te zien volgens de Koptische traditie.
priester Morris bij de rots met de voetafdruk van Christus
De rots is 60 cm lang en 15 cm breed. De priester nam het in zijn hand en wees
naar de kleine voetafdruk. De rots had een zandkleur, waar de voetafdruk bruin
was.
Priester Morris vertelde dat de kerk was gebouwd op de plaats van een oudere
abdij, die gekend was als de Doopsel abdij, en waar tot het einde van de 13de
eeuw monniken verbleven. Toen de abdij werd vernietigd, vertrokken ook de
monniken en toch schreven ze nog de woorden God is één op de rots vooraleer
ze vertrokken om het gemakkelijk te herkennen van andere rotsen. De rots was
verborgen voor vele jaren omdat men bang was dat ze zou gestolen worden. Maar
in 1984 werd ze opnieuw ontdekt, wanneer Anba Beshoy zijn authenticiteit
bevestigde.
De
Koptische Kerk gelooft dat Christus zijn voetafdruk heeft nagelaten op deze
rots in de kerk van Sakha
Bovendien bevat de kerk ook een monumentale icoon dat werd
geschilderd door de schilder Anstas de Romein, een man wiens naarm steeds
opnieuw werd vermeld in de geschiedenis van de Koptische kerk. Hij was een
Romeinse schilder die uit Jeruzalem kwam om iconen te schilderen, en hij liet
talrijke schilderingen na die dateren uit de 5de eeuw.
God is één gekerfd in het Arabisch op de andere kant van
de rots waarop Christus zijn voetafdruk heeft nagelaten in de kerk van Sakha
Elk jaar viert de Koptische Kerk op de eerste juni de komst van de H. Familie
naar Egypte. De kerk van Sakha viert deze dag door een grote geestelijke
moulid te organiseren dat wordt bijgewoond door een groot aantal Christenen
en Moslims. In de viering worden mooie hymnen gezongen en wordt de afdruk van
Christus aangeraakt om zegeningen te ontvangen. Het is gekend dat een van de
praktijken van de Koptische Kerk het bewaren van de relikwieën is in speciale
ruimten met kaarsen waar de mensen ze kunnen aanraken om zegeningen te
ontvangen.
De kerken van Musturud, Semannud of Sakha liggen ver uiteen, zodat ze niet
kunnen bezocht worden op een dag, en ze zijn in drukken landelijke streken
gelegen, omringd door velden.
Hoewel deze steden geen grote toeristische attracties hebben zoals de piramiden
maken ze deel uit van het oorspronkelijke beeld van de landelijke streken van
Egypte in verband met landbouwgewoonten, traditionele klederdracht, en de
enorme belang van de Nijlrivier voor de boeren, en ze geven de kans om in
contact te treden met de vriendelijke lokale bevolking. Het is een mooie
ervaring om de historische kerken te bezoeken tijdens een van de moulids. Een
moulid is een grote gebeurtenis dat een Christelijke of Moslim persoon herdenkt
en het wordt bijgewoond door de volgelingen van de beide religies.
De volgende halte van de Heilige Familie was in Wadi
el-Natrun, waar zich een complex van mooie kloosters met een levendig monastiek
leven bevinden.
Locatie van Wadi El-Natrun
Wadi
El-Natrun gebied
Wadi El-Natrun is een stad die ongeveer 80 km ten zuiden van Alexandrië is
gelegen. De naam van de stad betekent Natronvallei. De stad kreeg
zijn naam vanwege de aanwezigheid van acht zoutmeren met natron in de
omgeving. In het Oude Egypte had de stad een belangrijke betekenis
omdat natron werd gebruikt voor het maken van mummies. Ook speelde de stad
een belangrijke rol in de geschiedenis van het vroege Christendom, omdat
daar een 100-tal kloosters waren.
In het Koptisch staat
de vallei bekend als Shee-Hyt, wat het evenwicht van de harten of
de maat van de harten betekent. In het Grieks (in de
regio woonden vroeger veel Grieken) staat het bekend als Sketes of
de Scetische woestijn, wat de "asceten" betekent en waarvan het
woord scete (kluizenaarsorde) is afgeleid. In de vroegchristelijke
literatuur staat de regio ook bekend als Nitrië of de Nitrische
Woestijn. Na de verovering van Egypte door het Arabisch-Islamitische
rijk kreeg de stad haar Arabische naam Wadi El-Natrun.
De streek bevindt zich op
de rand van de Sahara en is woestijngebied. Ten oosten van het gebied
bevindt zich de vruchtbare Nijldelta.
De regio rondom Wadi El-Natrun
was een belangrijk gebied in de geschiedenis van het christendom. Het was (en
is) een plek waar monniken zich terugtrekken van de bewoonde wereld om met god
te leven. De heilige Antonius van Egypte, bijgenaamd de Vader van
alle monniken, was de eerste die naar Wadi El-Natrun ging en er zich
vestigde als monnik. Hij kreeg vele navolgers die er als heremieten
en asceten leefden. Na het Edict van Milaan uit 313, waarin het
christendom in het Romeinse Rijk gelegaliseerd werd, werden er ook
veel kloosters gebouwd. Tussen de 3de en de 7de
eeuw stonden er honderden kloosters in het gebied.
Rond 818 werd de
'heilige woestijn' door rovers en plunderende bendes verwoest.
De belangrijkste
christelijke heiligen uit deze periode staan bekend als de woestijnvaders.
Tot de woestijnvaders behoren onder andere Antonius van Egypte, Sint Amun, Sint
Arsenius, Sint Johannes de Dwerg en Sint Mozes de Zwarte.
Van de vele kloosters zijn
er nu nog vier over. Alle vier dateren uit de 4de. De kloosters zijn:
Het Paromeos of Baramos klooster
Het klooster van Sint Macarius de Grote
Het klooster van Sint Pishoy
Het Syrische klooster
H. Familie in een boot
Op hun weg uit de Nijldelta nam de H. Familie een boot om
de Nijl over te steken naar het westen, en dan naar het zuiden, naar een vallei
dat rijk is aan zout: Wadi El-Natrun in de Beheira provincie op de linkerkant
van de woestijnweg van Cairo-Alexandrië. Het is ongeveer 114 km van Cairo
gelegen.
We bezochten eerst het Paromeos klooster. Het is het
meest noordelijke klooster onder de vier huidige kloosters van Scetes, en is
ongeveer op 9 km ten noordoosten van het klooster van St Pishoy gelegen. Het klooster is toegewijd aan de Maagd Maria.
Daar is de Maagd Maria kerk gelegen. Op weg zagen we reeds
in de verte de lichttoren en de grote kruisen. We namen een aangelegde weg en
gingen naar de kleine oude poort van het klooster. Mannen, vrouwen en kinderen
gingen naar binnen en buiten door de poort, en ze kwamen uit verschillende
delta provincies op zoek naar zegeningen.
Paromeos
klooster
Paromeos klooster
ingang
ommuurd
Het Paromeos klooster is waarschijnlijk de oudste onder de
vier bestaande kloosters van Scetes. Het werd gesticht omstreeks 335 n. Chr. door
St Macarius de Grote. Het woord Paromeos betekent dat wat tot de Romeinen
behoort. De naam gaat terug naar de broeders Maximus en Domatius, kinderen van
de Romeinse Keizer Valentinius I, die monniken werden in het klooster en daar
hun cel hadden. Het was de tijd
van St Macarius de Grote. Ze bereikten een hoge spiritualiteit en
stierven op jonge leeftijd. Het klooster werd gebouwd en maakte deel uit van
een monastieke beweging die begon in de 4de eeuw en werd geleid door
St Antonius de Grote, de eerste monnik in de geschiedenis. Na hun dood wijdde
St Macarius hun cel door er een kapel te bouwen en vertelde de monniken om die
plaats de cel van de Romeinen te noemen.
Maximus
kapel
Naast St Macarius de Grote en St Arsenius, verbleven ook
andere, zoals St Isidoor en St Mozes de Zwarte die martelaar werd bij de aanval
van 407 n. Chr. Als gevolg van de aanvallen door de Berbers en de Bedoeïenen bouwde
Paus Shenouda I van Alexandrië (859-880) muren rond de kloosters van de
Nitrische Woestijn. De muren variëren in hoogte tussen 10 tot 11 meter en hun
breedte bedraagt ongeveer 2 meter. Ze werden ook bedekt met een dikke laag
pleister. Tegenwoordig leven in
het klooster nog een 50-tal monniken.
interieur
van de kerk
Tegenwoordig bewaart het klooster nog veel van zijn oude
karakter. Het bestaat uit 5 kerken. De oudste kerk is toegewijd aan de Maagd
Maria en bevat de relieken van St Mozes de Zwarte. Het wordt aanzien als de
oudste kerk in Scetes dat nog bestaat. De tweede kerk is toegewijd aan St
Theodoor van Amasea, de derde aan St Joris, de vierde aan St Johannes de Doper
en de vijfde aan de Aartsengel Michael. De muren zijn nog steeds bewaard. Het
klooster bevat ook nog een slottoren, een toren, twee eetzalen en een gasthuis.
Ongeveer 2,5 km ten noordwesten van dit klooster is er ook
een grot in kalksteen van Paus Cyrillus VI met iconen van deze Paus. Er zijn 12
houten kruisen, en het is gekend als de Rots van Sarabamun. Het is een bekend
pelgrimsoord. In de woestijn zijn er ook verscheidene grotten die nog altijd
door heremieten worden bewoond.
St
Macarius
St Macarius (ong 300-391)
werd geboren in Opper-Egypte omstreeks het jaar 300. Vóór hij zijn toevlucht
zocht tot de ascese, voorzag hij in zijn levensonderhoud door het smokkelen van
salpeter in de omgeving van Nitrië, een bezigheid die hem leerde hoe men moet
reizen en overleven in de woestijn.
Zijn ouders dwongen hem op een bepaald moment om te
trouwen, wat zeer tegen de wil van Macarius was. Hij veinsde een ziekte en
verzocht zijn ouders of hij zich in de woestijn mocht terug trekken om weer op
krachten te komen. Bij zijn terugkomst ontdekte Macarius dat zijn echtgenote
overleden was, en kort daarop overleden ook zijn ouders. Macarius besliste toen
om aan het wereldse leven te verzaken en verdeelde vervolgens al zijn geld en
goederen onder de armen en behoeftigen. Bij het zien van zoveel deugdzaamheid
bracht de bevolking Macarius bij de bisschop van Ashmoun die hem tot priester
wijdde.
Enige tijd later beweerde een zwangere vrouw dat Macarius haar had onteerd.
Macarius ondernam geen enkele poging om zichzelf te verdedigen en aanvaardde
deze laster in stilzwijgen. Toen de bevalling nakende was, zorgden de weeën van
de vrouw echter voor ondraaglijke pijnen en slaagde zij er pas in om te
bevallen nadat zij Macarius' onschuld had toegegeven. De ouders van de vrouw
kwamen de heilige man om vergiffenis smeken maar Macarius had zich toen al
teruggetrokken in de woestijn van Nitria.
Nadat hij drie jaar lang in de woestijn rondgezworven had,
zocht Macarius St Antonius de Grote op en werd zijn discipel. Macarius
spendeerde vele jaren in het gezelschap van de heilige Antonius en het was
op zijn advies dat hij zich in 360 naar de Sketische woestijn begaf en er een
klooster - Abu Makar - stichtte.
De heilige Macarius de Oudere was de geestelijke vader van
méér dan 4000 monniken van verschillende nationaliteiten. Vanaf zijn stichting
in de 4de eeuw tot op heden, werd het klooster ononderbroken bewoond door
monniken. Verscheidene heiligen en Woestijnvaders waren monnik in het klooster
van de heilige Macarius, zoals o.a. ook St Macarius van Alexandrië.
Vanwege zijn wijsheid en grote graad van onthechting, kreeg
Macarius de bijnaam 'het Licht van de Woestijn'. Hij overleed in
391 in Abu Makar, in de Sketische woestijn.
St
Mozes de Zwarte
St Mozes de Zwarte (Ethiopië
ong 330 405) : Mozes was een zwarte bediende van een overheidsfunctionaris in
Egypte die hem uit zijn dienst ontsloeg wegens onder meer diefstal. Hij werd
vervolgens de leider van een groep bandieten die in de Nijldelta plunderde.
Toen een hond hem tegenhield om een overval te plegen, zwoer Mozes wraak op de
eigenaar van de hond. Tot de tanden toe bewapend ging hij naar diens huis, maar
trof het huis vervolgens leeg aan. Hij stal daarop een schaap en sloeg op de
vlucht voor de autoriteiten. Mozes zocht zijn toevlucht in het klooster
van Wadi El-Natrun. Het leven van vrede in het klooster maakte een
dusdanige indruk op de bandiet dat hij gedoopt werd en toetrad tot het
klooster.
Toen Mozes in zijn woestijncel werd aangevallen door
bandieten, vocht hij tegen hen en wist hij hen te verslaan. Vervolgens nam hij
de verslagen bandieten naar de kapel mee en vroeg hij aan zijn broeders wat er
met de bandieten moest gebeuren. Zij traden vervolgens in bij het klooster.
Naarmate de jaren vorderden, groeide Mozes uit tot een spirituele leider van
de heremieten in de woestijn en werd ook tot priester gewijd.
In het jaar 405 werd er het gerucht verspreid dat een groep
Berbers op het punt stond om het klooster van Mozes aan te vallen. De
broeders wilden daarop zich bewapenen en tegen de aanvallers vechten, maar
Mozes verbood hen dat en zei hen dat ze zich moesten terugtrekken. Hij bleef
zelf samen met zeven monniken achter en ze werden door de aanvallers gedood.
De Hieromonnik (priestermonnik) Cyril el-Parameosi was aan
het wachten op ons in zijn eenvoudige zwarte monastieke gewaad, korte baard en
vriendelijke lach. Hij verwelkomde ons en schudde ons de hand en hield zijn
kruis vast om ons ermee te zegenen.
Titels
in de Orthodoxe Kerk : archimandriet of hegoemen (abt),
aartspriester, hiëromonnik (priestermonnik), priester, diaken)
Pater Cyril el-Parameosi bij een van de deuren van het Parameos klooster
Het monastieke leven vond zijn oorsprong in Egypte en
verspreidde zich over de hele wereld. In het begin waren er twee monastieke
gebieden: een in het oosten, tussen de bergen van de Rode Zee (het klooster van
St Antonius en het klooster van St Paulus van Thebe) en een in het westen (het
Paromeos klooster, het klooster van St Pishoy, het klooster van St Macarius en
het klooster van el-Suryan).
St
Paulus van Thebe, links in een kleed van palmblaren en St Antonius
De Tenhemelopneming van de Maagd Maria wordt speciaal gevierd door miljoenen
Christenen en Moslims in de kerk en elke augustus is er een feestelijke
gebeurtenis die moulid wordt genoemd.
Moulids in Egypte vieren de geboorte van iconische Islamitische of Christelijke
figuren en worden bijgewoond door de volgelingen van de twee religies, hoewel
meer volgelingen van een religie hun respectievelijke moulid bijwonen.
Moslims, waaronder degenen met hoofddoeken, waren in de kerk van Musturud om de
oude heiligdommen te zien of op zoek naar zegeningen. Uiteindelijk hebben de
Moslims een diep respect voor Maria en Christus, en de voorouders van vele
islamitische Egyptenaren waren in het begin eens Christen.
Na ongeveer 2 maand in Musturud geleefd te hebben was de volgende
verblijfplaats ten noordoosten van Musturud in Sebennytos, dat nu gekend is als
Samannud. Tezamen is er een spoor van de H. Familie van meer dan 3500 km en
zijn er 31 plaatsen, acht grotten en 18 waterbronnen, en 13 bomen te zien.
In Samannud herbergden en beschermden de boeren de
vreemdelingen na een vijandige ontmoeting met het volk van Bubastis.
We komen aan in de oude Maagd Maria Kerk, die ook gekend is als St. Abanoub, in
het hart van een drukke marktplaats.
Maagd Maria Kerk in Samannud
Sebennytos, was de hoofdzetel van de 30ste Egyptische dynastie. Men
denkt dat de H. Familie 17 dagen in de stad is gebleven.
Muurreliëfs
van Nectanebo II (links) en van Nectanebo I (rechts) van de 30ste dynastie in
het Egyptisch museum van Cairo die oorspronkelijk van Sebennytos komen
Houten banken en een marmeren tafel met daarop de tekst Dit is de kom waarin
de Maagd Maria haar deeg kneedde werden in de plaats achter in de kerk
geplaatst.
De
kom werd geplaatst in de buitenplaats van de kerk en werd in een glazen kast
geplaatst.
Bezoekers die in de buitenplaats zitten waren meest jonge misdienaars van de
kerk die net gedaan hadden met bidden. Hymnen konden worden gehoord van binnen
de kerk. Intussen zong een diaken, die een witte tuniek met rode strepen droeg,
een Koptische melodie.
De houten deur van de kerk lijkt oud en is versierd met kleine kruisen over de
hele deur, en aan de andere kant zagen we het altaar en de iconostasis van de
oude kerk. Als de mensen baden, hoorden we dikwijls ontferm u over ons van de
gelovigen.
Priester Abanoub van de Maagd Maria Kerk, had het druk met
het gebed in de zondagsmis. De kerk zat vol, en we kwamen tegen het einde van
de mis, juist op tijd voor de Eucharistische maaltijd.
De priester en zijn mede-celebrant stonden in het midden,
voor het altaar. Een van hen droeg het brood, de andere de wijn, en vrouwen die
hoofddoekjes op handen, liepen naar voor om het lichaam van Christus te
ontvangen of het offer, dat gesymboliseerd wordt door de het geconsacreerde
brood en zijn bloed dat gesymboliseerd wordt door de geconsacreerde wijn.
Dit ritueel dat gekend is als Eucharistisch sacrament, is een van de 7 sacramenten
van de Koptische Kerk. De Mis eindigde en het volk ging uiteen. Sommige
bezoekers gingen naar de bron, die 52 m van de kerk is gelegen.
Sacrament : een
directe handeling van Jezus Christus, die teruggaat op het woord en leven
van Jezus Christus. De sacramenten zijn ingesteld door Jezus. Het ontvangen van
de sacramenten is zowel recht als plicht van de gelovige.
Een sacrament wordt steeds
toegediend in en door de Kerk, daarom vindt de toediening altijd plaats in
liturgische vorm. Men ontvangt de heilzame werking, waardoor men wordt
opgenomen in het sacramentele leven van de Kerk.
De Katholieke Kerk kent
zeven sacramenten: het doopsel, het vormsel, de H. Communie, de biecht, de
ziekenzalving, de priesterwijding en het huwelijk. Doopsel, vormsel en
eucharistie vormen samen de sacramenten van de christelijke initiatie.
Doopsel, vormsel en de priesterwijding kunnen slechts eenmaal in het leven
worden ontvangen, zij laten een eeuwigdurend merkteken van de Godheid in de
ziel achter.
Het heilig oliesel
(ziekenzalving) gecombineerd met de (laatste) communie (het viaticum)
en/of de (laatste) biecht wordt het laatste sacrament (of sacrament
van de zieken) genoemd.
We volgden een van de kerkdienaars die ons naar de bron
leidden, die volgens de traditie geopend was gedurende Jezus tijdens zijn
17-daagse verblijf in Sebennytos, op
dezelfde plaats waar de kerk later werd gebouwd.
Priester Abanoub bij de H. Bron
De bron lijkt in grote mate op degene in Musturud. Jezus raakte de grond aan met
zijn voeten en sindsdien stroomt water uit de bronnen. We gingen dichterbij de
born en zagen dat het was gesloten door een metalen deksel, en dat er kleine
kraantjes werden afgetakt zodat de kerk zich kan bedienen van het bronwater
voor Moslim en Koptische bezoekers.
Bron
De H. Familie ontving hier een grote verwelkoming en warme begroeting, zie
priester Abanoub, en dit warm onthaal werd aan hen gegeven omdat Jezus zijn
gave gebruikte om de doden terug tot leven te wekken. Toen Jezus in de stad
kwam, zag hij een dode man en bracht hem terug tot leven, zodat de mensen van
de stad versteld stonden en Maria een grote marmeren kneedkom gaven voor het
brood te kneden voor haar zoon en haar man, en voor Salome, hun oude metgezellin.
De kerk was in staat om de kneedkom veilig te bewaren tot
op vandaag, voegde hij eraan toe toen hij naar de glazen kast met de kom liep.
Hij vertelde het verhaal van de kerk die dateert van de 5de eeuw. De
huidige kerk werd gebouwd op de plaats van een oudere kerk. Hij vertelde dat
het altaar en de iconostasis oude monumenten waren die teruggingen tot 550 n. Chr.
H. Abanoub
De kerk heeft de overblijfselen in het bezit van de H. Abanoub, een 12-jarige
jongen die werd gemarteld tot de dood erop volgde door de Romeinen in Egypte,
evenals 8000 Egyptenaren die werden gedood door de Romeinen omdat ze zich
hadden bekeerd tot het Christendom. Volgens
priester Abanoub, werden ze op 1 dag gedood.
Een noot aan de lezers van Linda : over hoe we de communie moeten ontvangen. Het is
belangrijk dat we naar de Biecht gaan vooraleer we te Communie gaan. Wanneer we
dit niet doen en we nemen deel aan de Eucharistie, is het oneerbiedig en is dit
het teken van een lauw hart, iemand die onverschillig is voor wat God oproept
te doen. Velen onder ons hebben een excuus en gaan toch naar de Communie
ondanks ze in hun hart weten dat ze gezondigd hebben. Ik zal spreken voor
mezelf, dat ik verlang naar de Eucharistie en daarom zeg ik bij mezelf Wel, ik
ga naar de biecht in het weekend. Of ik heb niets gedaan dat heel erg is in
de laatste weken. Zoals anderen, kan ik het mij niet permitteren om excuses te
maken. God heeft mij op talloze manieren gezegend, en toch ben ik een luie
dienaar die voortdurend zondigt. Ik hoop dat jullie mij zullen volgen door
wekelijks naar de Biecht te gaan. Het is niet gemakkelijk, maar als jullie
voordien bidden vanuit het hart, dan zullen jullie zien dat God jullie een
enorme gave schenkt. Hij zal jullie tonen waar jullie het zwakst zijn; de
gebieden die we soms niet kunnen zien. Dat is een enorme gave voor
onze zielen. Dank u en neem dit ernstig.
Moedig anderen aan hetzelfde te doen. Er zijn zoveel mensen die denken dat de
Biecht niet nodig is. Heer,
help ons, het is zeer, zeer belangrijk. God zegene jullie en je geliefden. Linda
Onze povere eerbied voor de
Eucharistie, Jezus Christus 20/2
Kinderen, Ik vraag dat jullie bidden. Bid voor deze aftakelende wereld die voor Mij staat: hoogmoedig,
wellustig en ontaard. Bid voor de zonden van deze wereld, die zo
verschrikkelijk zijn en vervloekt. Bid voor degenen die zullen sterven, dat hun
harten bewogen worden door berouw, geliefden.
Ik wens niemand te verliezen,
zelfs geen 1 kind aan de gevallene, maar zovelen verlaten Mij en vallen weg. Velen
geloven in het tijdelijke en vergankelijke, en de leugens van deze wereld.
Jullie plaatsen het waardeloze voor de gezondheid en bescherming van jullie
ziel. Jullie zijn zo kortzichtig, Mijn geliefden. Waarom waarschuw Ik jullie zo
dikwijls en zo nadrukkelijk? De storm komt altijd wanneer jullie gewaarschuwd
zijn om jullie voor te bereiden. Ik waarschuw elk van jullie, maar zo weinig
bereiden zich voor.
Kinderen, jullie hebben jullie geloof en vertrouwen
verloren in Mijn Meest geliefde Zoon, de Christus Jezus. Als Mijn kinderen die
bidden meer in de wereld zijn, wordt Mijn Naam minder uitgesproken. Het wordt
geminacht en vergeten. Dat is wat de gevallene hoopt absoluut te
verwezenlijken. Ik heers en hij kan niet ongedaan maken wat Ik heb gedaan, noch
vernietigen wat Ik geschapen heb. Kinderen, rust in Mijn Liefde en bid voor doorzettingsvermogen
Kinderen, jullie zijn Mijn geliefden, en al wat Ik doe, doe
Ik zodat jullie hart dichter naar het Mijne groeit. Kinderen, zien jullie niet
dat jullie bedoeld zijn voor Liefde en dat Ik bedoeld ben voor jullie? Er zou
geen afstand mogen zijn tussen Onze Harten, en toch is er een afgrond tussen
Mijn Liefde voor jullie en jullie Liefde voor jullie Heer God en Vader. Deze
afgrond is gecreëerd door twijfel, lauwe harten, onverschilligheid, en jullie
gebrek aan geloof in de Levende God. Jullie geven de voorkeur om te vertoeven
op duistere plaatsen en waar er geen Licht is, zodat jullie niet kunnen zien
wat voor jullie ligt. Wanneer er geen Licht is, zijn jullie blind in de
duisternis. Zo is het met het kwaad in deze wereld. Jullie worden in de
duisternis getrokken en dit verblind jullie in jullie nadeel en voert jullie
van Mij weg, en van jullie Liefde en vertrouwen in Mij. Het maakt jullie
werelds en zorgt ervoor dat jullie geloven dat zwart wit is, en wit, zwart. Het
zorgt ervoor dat jullie in de leugens van deze wereld geloven, en de schatten
dat de wereld aanbiedt zijn valse, schijnbare schatten.
Weet, Mijn geliefde kinderen,
dat jullie niet deze wereld kunnen dienen en Mij tegelijk, want al wat deze
wereld zo van houdt, voert jullie weg van jullie Heilige en Rechtvaardige
Meester. Daarom kunnen jullie niet zowel de wereld als Mij dienen.
Kinderen, de wereld creëert
goedkope prioriteiten voor jullie. Jullie zijn bezorgd om dingen die er niet
zullen toe doen wanneer jullie in het oordeel staan. Jullie kunnen geen
Barmhartigheid kopen, noch kunnen jullie je charmes bovenhalen of het voor de
gek houden. Geliefde kinderen, nu is de tijd om bezorgd te zijn voor jullie
ziel. Nu is de tijd om te werken aan een gebedsleven, een dat vervuld is met
Liefde en vertrouwen in de Heer God. Wanneer jullie bij Mij zijn, verwijder Ik
jullie lasten. Ik geef jullie standvastigheid en vrede zodat deze moeilijkheden
draaglijk worden en zelfs vreugdevol. Dit is een zegen dat de mens niet kan
begrijpen als hun hart op de dool is. Degenen die niet langer verdwaald zijn,
genieten vrede en Barmhartigheid dat Ik hen aanbiedt door Mijn GROTE Liefde.
Kinderen, Ik HUNKER naar de Liefde van AL Mijn Kinderen. Ik
hunker naar elk van jullie, dat jullie tot Mij komen met vertrouwen en berouw.
Dat Ik jullie kan omhelzen en jullie heel maken met het Eeuwig Leven. Kinderen,
de zonden van deze wereld zijn verschrikkelijk, en elke dag dat voorbij gaat en
dat de mens zijn levenswandel niet veranderd, is een moment dichter bij Mijn
Antwoord of actie. Ik wens om jullie ziel te genezen en jullie ogen te openen
voor de realiteit van zonde en zijn berokkende schade. Jullie gedrag is niet
veranderd sinds Ik de Allergezegendste en Heilige Moeder heb gezonden om jullie
te waarschuwen. De mens vraagt om grote vernietiging of een donderslag van de
Hemel om jullie aandacht te trekken. Waarom hebben jullie gekozen om Liefde te
bemerken in plaats van lawaai of chaos?
Geliefde kinderen, het komt in de lente en jullie zullen de
schade van jullie zonden kennen. Richt jullie woede niet op Mijn Hart, Mijn
Kinderen, want al wat Ik doe en al wat Ik toelaat is voor het goede van Mijn
geliefde Kinderen. Een Vader duwt zijn kinderen niet uit het huis. Hij leert
hen over de gevaren van deze wereld en vraagt dat ze bij hun Liefdevolle Vader
blijven, wiens Liefde en affectie voor elk van zijn kinderen ongeëvenaard is.
Daarom, Mijn kinderen, kies om jullie Heer God en Vader
lief te hebben met jullie hele hart, geest en lichaam. Bemin elk moment Mijn
Liefde koesterend en Mijn geliefde Zoon, de Christus Jezus, prijzend in volle
aanbidding en eerbied.
Keer de leugens van deze wereld de rug toe. Leer om te
leven binnen de genade van Mijn Geboden, want Ik vraag niet veel, en wanneer
jullie je Heer God beminnen en Mij volledig vertrouwen met jullie Leven, worden
alle dingen eenvoudig en gemakkelijk. Wanneer jullie Hart van Mij is en jullie
Liefde volledig aan Mij is gegeven, verheugen jullie je en krijgen jullie de
kracht om jullie broeders en zusters te beminnen en hen te vergeven in hun
belang alleen.
Kinderen
wees niet willekeurig met jullie tijd. Wees biddende kinderen. Bid en ga naar de Biecht als voorbereiding op de
GROOTSTE GAVE en de Meest Goddelijke Redder. De Eucharistie, Mijn geliefden,
mag nooit zomaar ontvangen worden, als een bijkomstigheid. Het mag niet
benaderd worden zonder Liefde en eerbied. Want in de Eucharistie is de Christus
Jezus, Mijn geliefde Zoon en jullie Eeuwige Redder. Minacht Zijn Offer niet met
lauwe harten en zonder te bidden.
Kinderen, Wij zijn Een met de H.
Geest en als Een houden we van jullie en hunkeren we naar jullie Liefde. Wanneer
jullie bidden, geef Ik goede gaven aan jullie. Wanneer jullie bidden en jullie
richten tot de Christus Jezus, zegen Ik jullie met kracht, standvastigheid, en
de kracht om de waarheid van de leugens te onderscheiden.
Daarom zeg Ik, bid en weet wat
Ik aanvaard en wat Ik niet aanvaard. Weet wat Ik graag heb en de dingen die Ik
verafschuw. Begrijp de natuur van de zonde en zie het niet door de vingers.
Onthoud, Mijn geliefden, jullie kunnen niet deze wereld en Mij dienen. Ik ben
het Licht van het Eeuwig Leven. Vertrouw op Mij, en Ik zal jullie zeer innig
omhelzen.
Kinderen, Ik roep jullie op om
vurig te bidden voor deze wereld. De mens kan niet blijven zondigen met een
onberouwvol hart. De zonden van de mens zijn verschrikkelijk, en jullie moeten
ophouden zo vrij te zondigen. Breng jullie hart naar Mij., en Ik zal jullie
vergeven. Ik vergeef de berouwvolle harten. Ik bemin elk Kind dat Ik heb
geschapen. Ik vernietig niet wat Ik bemin, en Ik bemin Mijn Schepselen, Mijn
geliefde Kinderen.
Vertrouw op Mij, Mijn kinderen. Geef jullie
Hart volledig aan Mij, want de tijd is kort en de hele Hemel kan de omvang van
de zonden van de Mens niet aanzien. De hele Hemel roept op om gerechtigheid, en
toch heb Ik Mijn Hand weerhouden door jullie gebeden en door de beminnelijke
voorspraak van de Allermooiste en Allerzaligste Koningin van de Vrede en de Moeder
van God. Toch roept de Hemel om gerechtigheid. Mijn Engelen roepen om
gerechtigheid omdat ze ontzet zijn door de wonden die jullie blijven toebrengen
aan de Christus Jezus.
Bid, Mijn geliefde, en blijf dicht bij
Mij. Wijk niet af en laat jullie niet bedriegen door de leugens van de
duisternis of de woorden van sofisten die jullie aanzetten tot zonde. Geloof alleen
in Mijn Liefde en Barmhartigheid, en Ik zal jullie ondersteunen en al degenen
die jullie Liefhebben als een Liefdevolle gave voor jullie consequente aandacht
en Liefde van de Christus Jezus.
Amen, Mijn kinderen, en Ik zeg
jullie, verdraag deze wereld met Mijn Vrede en Liefde op jullie lippen en de
Christus Jezus in jullie ogen. Vrede, Mijn geliefden. Vrede.
26/2/2019 H. Aartsengel Michael : Geliefde kinderen van God:
Als de prins van de hemelse
legerscharen, ben ik gezonden om jullie tot overweging te brengen.
Jullie moeten onmiddellijk
terugkeren om ware kinderen te zijn van Onze Koning. Jullie moeten terugkeren
tot geloof, hoop en naastenliefde, voor jezelf en voor je naaste.
De zijde van Onze Koning blijft
geopend. Hij kijkt naar Zijn kinderen die in permanente verwarring leven, en
niet weten waar te gaan.
De mensheid is verstrooid door
duizend-en-één situaties, door conflicten, gevaren, veranderingen, projecten en
daarom hebben de mensen beslist om zich onder te dompelen in wat ze beschouwen
als recht: vreugde, gezondheid en welzijn, triomfen en zegeningen.
Kinderen van Onze Koning, waar
hebben jullie recht op?
Het doet pijn om jullie te zien, hoe er zijn
die Onze Koning verwerpen, en ook degenen die Hem liefhebben, maar die Hem
voortdurend pijn doen.
De mens is in zijn groei
verminderd doordat hij weigert zichzelf te zien als een kind van God Waar is
de mensheid bang voor? Waarom heeft hij zijn Heer en Koning uit zijn leven
gebannen? Is de mens bang te leven in de plicht om te doen wat ze op dit moment
verwerpt? Vreest hij engagement, zelfs als het in de Goddelijke Barmhartigheid is?
Ah mensheid, hoeveel zullen er verloren gaan! Hoeveel van
degenen die beweren dat ze geloof hebben, zullen het verliezen in de komende
tijd, door gebrek aan kennis van de Gever van het Leven!
Jullie
verwerpen de waarheid om nieuwe concepten van de maatschappij, het gezin,
tolerantie, liefde en vervulling van de goddelijke wil in te voeren.
Kinderen van Onze Koning, jullie zijn in verval, jullie
geloven niet in de Waarheid en daarom gaan jullie geestelijk achteruit om op
dit moment wat zich in het leven aandient op te lossen. De mens heeft de
spiritualiteit verloren om standvastig in het geloof te blijven omdat de geest
van de mens is beschadigd, veranderd, aangetast tot op de wortel. De mens, die door
zijn geestelijke vermogens niet wordt beschermd, is onderhevig aan een constant
komen en gaan, zoals de golven van de zee. Hij handelt door inertie,
automatisch, is minder gevoelig, minder rationeel en neemt aan wat bij hem past,
zelfs al gaat het tegen de menselijke natuur in.
De mens wil antwoorden vinden op hetgeen wat hij niet weet
en hij zal de antwoorden niet vinden omdat deze niet vol liefde zijn, maar
valse kopieën van wat de meerderheid aanziet als liefde.
Jullie zijn verzwakt om in vereniging te leven met Onze
Koning, jullie verwerpen en beminnen onze Koningin niet, en daarom is er
onverschilligheid, daarom zijn er zoveel echtscheidingen, is er zoveel
losbandigheid en voortdurende calamiteiten, waarmee de mensheid geconfronteerd
wordt en zovele gesels die de mensheid zullen treffen.
Luister
naar de stem van degene die vechten en die vechten voor het Koninkrijk van God en op
dit moment kijk ik hoe Satan blij het pad van verdoemenis naar de mensen
brengt. Degenen die Satan aanbidden: bekeer jullie, want deze zonde veroorzaakt
morele verwording en lichamelijke melaatsheid, die de mensheid zal geselen.
Jullie
geloven niet, jullie zijn geestelijk blind De strijd tussen goed
en kwaad is niet geëindigd, het blijft verder gaan om de Kerk van Onze Koning
tot vernietiging te brengen. Als jullie geestelijk blind zijn, hoe kunnen
jullie dan beweren dat je jullie je broeders leiden? Jullie zijn als blinden
die andere blinden leiden en jullie kunnen allen in de afgrond vallen.
Jullie
zijn ziek en Ik moet jullie oproepen om te genezen zodat jullie het eeuwig
leven niet verliezen.
Blijf
bij de waarheid, wijk niet af, herken de toestand wanneer jullie zijn gevallen
en volg Gods wet zodat jullie het eeuwig leven kunnen genieten.
Volg geen ideologieën. Christus, Onze Koning is geen
ideologie, Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Bekeer jullie want het is
dringend. De mensheid lijdt en zal lijden wanneer ze haar eigen kwellingen moet
verduren.
De Goddelijke Barmhartigheid roept jullie op om jullie te bekeren.
Vergeet niet dat jullie de vrijheid hebben om te kiezen tussen de rechte weg en
de gemakkelijke weg van de verdoemenis.
Bid als
Volk van God voor vrede, waar de pijn die veroorzaakt wordt door de mens op dit
moment heerst.
Bid
als Volk van God, voor elkaar, zodat allen beslissen om zich te bekeren.
Het is geen tijd voor de lauwen om het koren te infecteren
met plagen van geloofscrisis, of ongepaste en verboden nieuwigheden. Laat niet
toe dat jullie door de lauwen geleid worden tot wankelend geloof, keer jullie
af van het wereldse. Laat jullie niet leiden naar het moment dat de levenden de
doden zullen benijden. Waar jullie ogen nog naar zullen kijken is pijnlijk,
waar jullie ogen nog naar zullen kijken is hartbrekend, en wat op de mensheid afkomt,
draagt de geur van de dood.
Jullie moeten geen geleerden zijn, maar trouw
aan de H. Drie-eenheid, minnaars van Onze Koningin, bekeerde en overtuigde
mensen, ondergedompeld in de kennis van de waarheid en bereidwillig om trouw te
zijn aan de goddelijke Wil.
Leer liefhebben in Geest en
Waarheid en vrees niets, wees verdedigers van het geloof, wees trouw aan de H.
Drie-eenheid en aan jullie H. Moeder.
Wij, als Engelen, zijn jullie metgezellen op de
weg, jullie beschermers, we beschermen jullie wanneer we het door jullie toegelaten
worden, wees jullie hiervan bewust.
Geloof en zegen elkaar.
H. Aartsengel Michael, dienaar van de Drie-ene God en
dienaar van de Koningin van Hemel en Aarde.
3 x
WEES GEGROET ONBEVLEKTE MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN.
Luz de Maria
Broeders:
Wat is dit een oproep van de H. Aartsengel Michael! Wat een
oproep tot bekering, in te zien wie God is! Hoeveel oprechte antwoorden die we
elk moeten geven op die vragen! Hoe dringend het is voor de mensheid om
onmiddellijk te erkennen wat tot God behoort en het Universele Moederschap van
Onze Koningin en Moeder te erkennen!
Er worden grote zegeningen uitgestort van Goddelijke
Barmhartigheid over degenen die beslissen zich te bekeren, want de mensheid
wordt opgeroepen tot bekering. De mensheid zou moeten de kans krijgen, de enige
kans dat ze in het leven heeft om de ziel te redden en deze schat niet te
verachten.
Waartegen waarschuwt de Hemel ons?
Van alles wat we reeds weten en wat we moeten afhouden om
grotere geestelijke kracht tegen het kwaad te verwerven.
Broeders, het koren moet om echt koren te zijn, zich bij de
Zaaier bevinden.
MIJN KINDEREN, DE
TIJD KOMT DAT MIJN DAGELIJKSE DIENST ZAL OPGESCHORT WORDEN EN MIJN TEMPELS
ZULLEN GESLOTEN WORDEN! 26/2/2019
DRINGENDE BOODSCHAP VAN JEZUS,
HEILIG SACRAMENT, AAN ZIJN TROUWE GELOVIGE VOLK
BOODSCHAP AAN ENOCH
Mijn kinderen, mijn Vrede is met
jullie.
Er zullen interne conflicten ontketend
worden in vele naties. Honger, werkloosheid en sociale onrechtvaardigheid
zullen de aanleiding zijn, dat de vrede zal doen wankelen in vele landen. Er
zullen interne conflicten ontkend worden. Er zullen burgeroorlogen komen die de
economie en de stabiliteit van vele regeringen zullen treffen. In vele landen
zullen de inwoners in opstand komen tegen de onrechtvaardigheid van hun leiders.
Er zal bloed vloeien, er zal anarchie heersen, vele heersers zullen vallen en
anderen zullen op de vlucht slaan en in ballingschap gaan.
De wereld zal opstanden en
conflicten kennen, het zal een tijd zijn van veel onrust zijn, waar chaos,
anarchie, honger en troosteloosheid zullen overheersen. Velen zullen uit hun
landen vluchten op zoek naar betere kansen, maar de grootmachten zullen hun
grenzen sluiten en de emigranten zullen naar andere plaatsen zoeken, en velen
zullen in hun poging sterven. Sociale onrust zal fel toenemen door werkloosheid
en gebrek aan kansen, vooral in de armste landen. De economieën van vele landen
zullen verzwakken, tot ze bankroet zijn.
De rode draak van het communisme
zal voordeel halen uit deze situatie om zijn tentakels uit te breiden, te
heersen en vele landen te onderwerpen. Er zal opnieuw slavernij komen. Mijn
volk zal vervolgd worden, gemarteld, gevangen genomen en in vele gevallen
vermist zijn. Ieder die Christen is zal vervolgd worden, het bloed van mijn
volk zal door de naties vloeien. De rode draak van het communisme zal
bondgenoot zijn van de Antichrist en mijn kudde zal gezuiverd worden in de oven
van verdrukking. Weet dat dit op het punt staat aan te vangen, mijn kinderen.
Voed jullie, zoveel jullie kunnen met mijn Lichaam en mijn Bloed, omdat de
dagen komen dat Ik niet langer in de stilte van de mijn Tabernakels zal
aanwezig zijn. De tijd van de grote gruwel komt naderbij, waar Ik zal met de
voeten getreden worden en ontheiligd door de zendelingen van he kwaad die in
dienst zijn van mijn tegenstander.
Mijn kinderen, de tijd komt
naderbij dat mijn dagelijkse eredienst zal opgeschort worden en mijn tempels (kerken)
worden gesloten. Bid voor mijn Plaatsvervanger en voor de Kerk, omdat de
verdeeldheid binnen de Kerk zal ontketend worden, en het grootste Schisma van
zijn hele geschiedenis zal meebrengen. Mijn Kerk zal wankelen, maar de poorten
van de Hel zullen ze niet overweldigen, zoals geschreven staat. Miljoenen
zielen zullen het geloof verliezen, omwille van de schandalen die zullen
ontketend worden. De riool begint zich te tonen en de hoofden van vele
Kerkleiders zullen vallen. Het Schisma komt naderbij, en op elk moment kan de
geestelijke hecatombe ontploffen en zal mijn Kerk met de voeten getreden worden,
beschimpt en bezoedeld worden, door al zijn lasteraars. Mijn Plaatsvervanger
zal moeten vluchten, Rome zal ten prooi vallen aan anarchie en branden op zijn
zeven heuvels zoals in de tijd van Nero. Wat eens de wieg van de Christenheid
was, waar Ik mijn Rots heb geplant, zal morgen in ruϊne, chaos en
troosteloosheid achterblijven.
Verenig jullie, Mijn volk, in
gebed, omdat de Calvarie van mijn Kerk reeds is begonnen. Mijn Kerk zal in diskrediet
gebracht worden, de kritiek en beschuldigingen van zijn lasteraars zal
overblijven. De vijanden van mijn Kerk zullen woedend zijn op haar en mijn
trouwe Volk zal het mikpunt zijn van spot van velen. Een overgroot deel zal
mijn Kerk verloochenen en velen zullen hun doopsel nietig laten verklaren. De
religieuze gemeenschappen zullen vervolgd worden en anderen zullen ophouden te
bestaan. Het geloof van mijn Volk zal op de proef gesteld worden, en enkel
degenen die volhouden tot het einde zullen gered worden.
Bereid jullie voor, Mijn
kinderen, omdat de dagen van beproeving naderen; bleef standvastig en trouw aan
Mij, zoals de tak aan de wijnstok en Ik verzeker jullie dat geen enkel haar op
jullie hoofd zal verloren gaan. Vrede laat Ik jullie, mijn Vrede geef Ik
jullie. Heb berouw en bekeer jullie, omdat het Koninkrijk van God nabij is.
Jullie Meest, Jezus, Heilig
Sacrament.
Maak mijn boodschappen kenbaar
aan de hele mensheid, Mijn volk.
Wat is de betekenis van het Doopsel
In het doopsel worden mensen ‘geboren
uit water en heilige Geest’, en wedergeboren als mens om niet aan de zonde vast
te blijven hangen. De Heilige Geest is nodig om in het ‘leven zonder zonde’
stand te houden. Gods Heilige Geest geeft je de energie en kracht om zoals
Jezus en zijn geboden te leven. Jezus legt dit uit aan Nicodemus.
Volgens Johannes 3 : Er was onder
de Farizeeën iemand die Nicodemus heette. Hij behoorde tot de voornaamsten van
de Joden. Eens kwam deze in de nacht bij Hem.
Nicodemus : Rabbi, wij weten dat
Gij van Godswege als leraar gekomen zijt, want niemand kan die tekenen doen die
Gij verricht, als God niet met hem is.
Jezus : Het is de bedoeling dat
je wedergeboren wordt, anders kan hij het Rijk Gods niet zien.
Nicodemus : Hoe kan dat? Hij kan
toch niet opnieuw uit zijn moeder geboren worden?
Jezus : Hij moet uit water en Geest
geboren worden, anders kan hij het Rijk Gods niet binnengaan. Degene die uit de
Geest geboren wordt is geest, en niet louter menselijk. Je ondervindt wanneer
de Geest er is en wanneer niet. Dat is met iedereen die wedergeboren is door de
Geest.
Nicodemus : Hoe moet ik
wedergeboren worden?
Jezus : Je moet de Hemelse zaken
geloven. Jullie Farizeëen geloven zelfs niet in de aardse dingen. Nooit is er
iemand naar de Hemel gegaan, tenzij Hij van de Hemel komt en de Mensenzoon is. En
deze Mensenzoon moet sterven op het Kruis en verrijzen, zoals Mozes eens de slang
omhoog hief in de woestijn. En Ik ben de Mensenzoon. Ieder die gelooft in Mij zal
het eeuwig leven hebben. Want God heeft de wereld zozeer liefgehad, dat Hij
zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, om al degenen die in Hem geloven niet te
laten verloren gaan, maar eeuwig leven te schenken. God heeft Mij niet naar de
wereld gezonden om te oordelen over de wereld, maar de wereld door Mij te
redden van zonde. Wie in Mij gelooft, zal niet geoordeeld worden, maar wie niet
in Mij gelooft, is reeds veroordeeld omdat hij niet geloofde in Mijn Naam.
Allen worden geoordeeld als ze
het licht dat in de wereld is gekomen volgen en geloven. De mensen beminden de
duisternis meer dan het licht omdat ze slechte daden en werken deden. En
iedereen die slechte daden stelt heeft een weerzin tegen het licht en gaat niet
naar het licht omdat hij bang is dat zijn werken openbaar worden gemaakt. Maar
wie Mij volgt en mijn geboden, gaat naar het licht, omdat zijn daden getuigen
dat zij in God zijn gedaan.
Wie gedoopt wordt, wordt op een
diepe manier verbonden met Jezus Christus. Paulus zegt het zo: gedoopt worden
is binnengaan in de dood van Christus, sterven en begraven worden met Hem maar
ook met Hem verrijzen. In Christus worden we ‘herboren tot kind van God’
waardoor we terecht God mogen aanspreken met ‘Abba, Vader’ in het Onze Vader.
Paulus in Romeinen 6 : Door de doop in zijn dood zijn wij met Hem begraven,
opdat ook wij, zoals Christus door de macht van zijn Vader uit de doden is
opgewekt, een nieuw leven zouden leiden. Zijn wij een met Hem geworden
door het beeld van zijn dood, dan moeten wij Hem ook volgen in zijn
opstanding, in de overtuiging dat onze oude mens met Hem gekruisigd is;
daardoor is aan het bestaan in de zonde een einde gekomen, zodat wij niet
langer aan de zonde dienstbaar zijn. Want wie gestorven is, is rechtens
vrij van de zonde. Indien wij dan met Christus gestorven zijn, geloven wij
dat wij ook met Hem zullen leven: want wij weten dat Christus, eenmaal van de
doden verrezen, niet meer sterft: de dood heeft geen macht meer over Hem. Door
de dood die Hij is gestorven, heeft Hij eens voor al afgerekend met de zonde;
het leven dat Hij leeft, heeft alleen met God van doen. Zo moet ook gij
uzelf beschouwen: als dood voor de zonde en levend voor God in Christus Jezus.
Wij moeten dus sterven aan de
zonde en Jezus volgen. Door Hem kunnen we tot het eeuwig leven komen in het
Paradijs bij Jezus. Jezus heeft door zijn dood op het Kruis, de verzoening
gebracht met God de Vader. Door Jezus vinden we genade en kunnen we rekenen op
barmhartigheid om onze zonden kwijt te schelden.
Laat dus de zonde niet heersen in
uw sterfelijk lichaam, gehoorzaamt haar niet, stelt uw ledematen niet in
haar dienst als werktuigen van ongerechtigheid. Biedt uzelf God aan als mensen
die uit de dood ten leven zijt opgestaan. Offert Hem uw ledematen als
werktuigen in dienst der gerechtigheid. De zonde mag niet over u heersen,
want gij staat niet onder de wet, maar onder de genade. Betekent dit, dat
het ons vrij staat te zondigen, omdat wij niet meer onder de wet leven, maar
onder de genade? Dat verhoede God! Het is immers duidelijk dat gij die
meester als slaven moet gehoorzamen in wiens dienst gij u als slaven stelt:
ofwel gij dient de zonde en dit loopt uit op de dood ofwel God, en Hem
gehoorzamen leidt tot gerechtigheid. Maar gij zijt, God zij gedankt, geen
slaven meer van de zonde: van harte hebt gij u onderworpen aan de beginselen
van de leer die u is overgeleverd.
Gij zijt bevrijd van de
heerschappij der zonde en dienaars geworden van de gerechtigheid. Sprekend tot
zwakke mensen, druk ik mij erg menselijk uit. Zoals gij eertijds uw ledematen
in dienst hebt gesteld van onreinheid en steeds grotere bandeloosheid, zo moet
gij ze nu in dienst stellen van de gerechtigheid tot uw heiliging. Toen gij
slaven waart van de zonde, stond gij vrij ten opzichte van de gerechtigheid. Welk
voordeel had gij toen van daden waarover gij u thans schaamt? Want het einde
daarvan is de dood. Maar nu, bevrijd van de zonde en dienstknechten
geworden van God, oogst gij heiligheid en tenslotte eeuwig leven. Want het
loon van de zonde is de dood, maar de gave van God is het eeuwige leven in
Christus Jezus onze Heer.
Door het doopsel treden we ook
binnen in de gemeenschap van de kerk. We worden lid van één grote familie van
broeders en zusters, Gods gezin. We zijn allen kind van dezelfde God geworden.
Het belangrijkste symbool in de
liturgie van het doopsel is water. De symboliek rond water beweegt zich rond
twee brandpunten: leven en vruchtbaarheid enerzijds en dood en vernietiging
anderzijds. Water bevrucht en water doodt, het brengt tot leven en doet
verdrinken. Die twee brandpunten zijn ook aanwezig in het doopsel. We zeggen ja
tegen het leven in Christus en treden in de kerkgemeenschap, maar er klinkt ook
een krachtig ‘neen’ tegen de zonde en de machten van het kwaad. In het doopsel
worden we bevrijd van alle zonden opdat we ‘deel zouden krijgen aan Gods eigen
wezen’.
2 Petrus 1:4 : Door die heerlijkheid en macht heeft Hij verheven,
onschatbare beloften voor ons gerealiseerd, opdat gij zoudt ontkomen aan het
bederf van de zelfzucht dat de wereld heeft aangetast, en deel krijgen aan Gods
eigen wezen. Doet daarom uw uiterste best om uw geloof te voeden met
deugd, de deugd met kennis, de kennis met zelfbeheersing, de
zelfbeheersing met standvastigheid, de standvastigheid met godsvrucht, de
godsvrucht met broederliefde, en de broederlijke genegenheid met liefde voor
allen.
De wereld is behept van het kwade
en daarom moeten wij ons afkeren van de wereld en ons richten op Jezus.
Dit wordt bijzonder duidelijk in
de liturgie wanneer het witte doopkleed wordt aangetrokken. De gedoopte krijgt
te horen: “Trek de oude mens met zijn gedragingen uit, bekleed u met de nieuwe
mens, die wordt vernieuwd tot het ware inzicht, naar het beeld van zijn
schepper”.
Kolossenzen 3:9-10 : Maakt dus radicaal een einde aan immorele
praktijken, ontucht, onzedelijkheid, hartstocht, begeerlijkheid en de hebzucht
die gelijk staat met afgoderij. Deze dingen roepen Gods toorn af. Ook
gij hebt u indertijd hieraan overgegeven en in deze zonden geleefd. Maar
nu moet ge dit alles vaarwel zeggen. Weg met de toorn, gramschap,
kwaadaardigheid, laster en beschimping! En beliegt elkaar niet meer.
Legt de oude mens met zijn gedragingen af, bekleedt u met de nieuwe mens,
die op weg is naar het ware inzicht, zich vernieuwend naar het beeld van zijn
schepper. Dan is er geen sprake meer van heiden of Jood, besnedene of
onbesnedene, barbaar en onbeschaafde, van slaaf of vrije mens. Daar is alleen
Christus, alles in allen.
In de Katholieke Kerk zijn naast
de waterdoop ook het doopsel van begeerte en het doopsel van bloed mogelijk :
·
Door de waterdoop,
die voor eenieder die haar kan ontvangen absoluut verplicht en
heilsnoodzakelijk is. Degenen die ook in de Hemel kunnen komen zijn de onwetende
kinderen die in ketterse niet-katholieke genootschappen geldig
gedoopt zijn, onwetend of te goeder trouw dwalende niet-katholieken die niet in
staat van doodzonde verkeren. Maar degenen die bewust de rooms-katholieke
leer bestrijden of verwerpen met hardnekkige innerlijke tegenstand en wel
geldig gedoopt zijn, zijn - volgens de katholieke leer - daarentegen wél van
het heil uitgesloten.
·
Door het Doopsel
van begeerte dat tot stand komt door een volmaakte liefde en het
door bovennatuurlijk geloof in Jezus Christus en zijn Kerk. Zo worden
bijvoorbeeld catechumenen die voor hun doopsel onverwacht sterven
geacht worden deze vorm het doopsel ontvangen te hebben. Door sommigen wordt
deze vorm van doopgenade ook toegepast op de bijzondere gevallen van hen die
zonder eigen schuld in absolute onwetendheid over het christendom leven én
daarbij één Schepper en de natuurwet volgen. Deze laatste situatie lijkt echter
uiterst zelden voor te komen, zeggen bepaalde theologen.
·
Door het Doopsel
van bloed van hen die hun bloed als martelaren gaven voor het
getuigenis van Jezus Christus en nog niet gedoopt waren. Vereist is
hiervoor wel, dat deze niet bewust in tegenstand tegen de Katholieke Kerk
leefden.
De doop zelf :
De doop is een van de sacramenten
binnen de Kerk naast de eucharistie, biecht, vormsel, huwelijk, ziekenzalving
en priesterwijding. De gedoopte ontvangt de heiligmakende genade, de
vergiffenis van alle voordien begane zonden (inclusief de erfzonde) en een
onuitwisbaar merkteken op de ziel. In Kerk wordt het plechtige doopsel door een
priester of diaken (soms door een bisschop) toegediend. De bedienaar giet in de
Latijnse Kerk driemaal doopwater op en over het hoofd van de dopeling, en zegt
: ‘in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest’ (volgens Mattheus
28:19). Het woordje in (Grieks: eis) heeft vanuit het Grieks
de gedachte: "ik breng u in gemeenschap met". Het woordje betekent
hier dus niet: ik doop "in opdracht van".
In noodsituaties mag binnen de katholieke
gemeenschappen de nooddoop worden toegepast door iedereen, zelfs een
niet-gedoopte.
Bij de katholieken gebeurt dan
ook de naamgeving.
Waarom water :
De doop als rite en teken is afkomstig
uit het Jodendom. Bij de Joden was het een reinigingsrite die men vaker
onderging. Bovendien was het geen rite om een heiden tot het Jodendom te laten
toetreden.
In het Oude Testament moet de
heiden Naäman zich zevenmaal onderdompelen in de Jordaan. De Joodse
hogepriester moet voordat hij het Heilige van de tabernakel ingaat eerst
zijn kleding afleggen, zich dan onderdompelen en vervolgens schone witte klederen
aantrekken. Bekend is ook het dopen van Johannes de Doper, die werkzaam
was vooraleer Jezus begon te prediken. Het wassen met water stond in het Jodendom
symbool voor rituele reiniging.
In de eerste brief van
Paulus aan de Korintiërs maakt Paulus een vergelijking tussen de doop en
de doortocht van het volk Israël door de Schelfzee bij de uittocht uit
Egypte. De apostel Petrus vergelijkt de doop met het verhaal van
de zondvloed. Net zoals Noah en zijn gezin door het water heen gered
werden, zo ook de gelovige, aldus Petrus.
Voor degenen die deze boodschap niet hebben
begrepen en zich willen ontdopen:
1 Het doopsel teniet doen kan
niet, het is blijvend. Maar er kan in het doopregister een aantekening gemaakt
worden wat zoveel betekent als “X wil hier eigenlijk niet
instaan”.
De doop ongedaan maken is niet
mogelijk. Men kan wel met behulp van een Actus Formalis Defectionis ab
Ecclesia Catholica de bevoegde bisschop te kennen geven dat men de Kerk
wil verlaten. Dit wordt dan in het doopregister vermeld. De Kerk beschouwt een
dergelijke aanvraag als een daad van geloofsafval, ketterij of
schismatische daad, waarvoor het canon 1364 §1 van het canoniek recht van
toepassing is. De doop zelf, als binding met het Lichaam van Christus, kan
volgens de Kerk niet ongedaan gemaakt worden omdat dit een ontologische en
permanente binding is. Er worden dan ook geen namen uit het doopregister
verwijderd, maar zij kunnen wel onleesbaar gemaakt worden. Met de komst van
de Algemene verordening gegevensbescherming is de kerk verplicht om
de naam van betrokkene onleesbaar te maken wanneer men hier om verzoekt.
2 Het feit dat kinderen worden
gedoopt is een genade. Als die kinderen worden gedoopt worden ze als ze zouden
sterven onmiddellijk in de Hemel toegelaten. Geen doopsel is geen Hemel. Er
zijn maar twee manieren die de waterdoop kunnen vervangen en dit is het doopsel
door begeerte en het doopsel van bloed.
3 Het is niet omdat er ‘rotte
appels’ in de Kerk aanwezig zijn of waren dat de hele Kerk en voor wat de Kerk
staat is aangetast. De kern is Jezus Christus en Hij is het hoofd van de Kerk.
Zijn H. Geest houdt de Kerk in leven. De priester/bisschop heeft gewijde handen
door het priesterschap en die kunnen de heilige sacramenten bedienen. Maar voor
de rest is de priester/bisschop een gewone mens, met ook zijn zonden. Ook de
priester/bisschop moet rekenschap geven over zijn daden, net zoals alle
anderen.
4 Bij een doop wordt een
pasgeboren onbewust kind formeel lid gemaakt van de Rooms-katholieke kerk,
waarbij de ouders ervoor zorgen dat je vooraleer je zelf kunt kiezen toch
het voordeel hebt bij de doop door Jezus in de Hemel te geraken. Het
gaat niet over de standpunten, waar je als kind niet hoeft over na te denken. Nadien
is de keuze aan de kinderen zelf om Jezus te volgen of niet. In het vormsel
wordt aan je gevraagd of je de doopbeloften wilt hernieuwen. Op dat ogenblik
ontvang je de H. Geest en woont die in jou. En door te leven volgens Jezus en
je zonden te belijden in de biecht kun je ervoor zorgen dat de H. Geest in jou blijft
wonen. Het goede te doen of niet. Gods geboden te volgen of niet. God en je
naaste lief te hebben of niet. Eeuwig bij Jezus te leven of niet.
Een aantal reacties van een forum over ontdopen
:
Ik wil gewoon officieel gezien
geen christen meer geacht worden.
Ik wil er zeker van zijn dat ik nooit of te nimmer voor een kerk ga trouwen. En
als ze een keertje tellen (bij volkstellingen en dergelijke) hoeveel christenen
er in België zijn, wordt ik er nog bijgeteld en dat stoort me wel. 12 jaar vind
ik niet oud genoeg om uw religie (of het ontbreken daarvan) te kunnen beseffen.
Trouwens, toen ik zo oud was, heeft nooit iemand mij voor een keuze gesteld.
Voor mij leek het een normale zaak dat ik mijn vormsel moest gaan doen.
duh waarom zoud ge uw doopsel
nietig laten verklaren? ik geef genne fuck om godsdienst , waarom zou ik er dan
iets om geven dat ik gedoopt ben? het heeft toch al geen waarde in mijn ogen
hehe, wil ik ook laten doen,
omdat ik al lang geen christen meer ben, kga ook al zes jaar niet meer achter
m'n hostie,
m'n pa heeft daar geen probleem mee, vind het helemaal niet erg en vind dat ik
dat zeker moet doen, maar m'n ma vind het beter dat ik het niet doe, of ik zou
er later nog problemen mee kunnen krijgen.
ik ben niet van plan om te trouwen voor de kerk, en weet dus geen reden
waarvoor ik nog als 'christen' zou moeten meegetelt zijn.
k ben ook helemaal geen christen
fzoo . En ben gedoopt, en heb mijn communie en vormsel gdn en what the hell dan
nog . En ik ben helemaal niet van plan om in de kerk te trouwen (hebde zo hard
gene zak aan) maar dak nu eenmaal gedoopt ben fzo .. bwah, kan mij niet veel
schelen . Tis ni dak da voel fzoo Mjaa, alz hij da nu eenmaal wilt doet
hij dat maar é . x
Wohow, dit vind ik wel érg ver
gaan. Dit is zo'n typische reactie van 'n rebelse jongere. Als uw godsdienst u
niets zou kunnen schelen dan zou je hier niet zo zwaar aan tillen. En net zoals
iemand al zei: je bent geen christen omdat je gedoopt bent, maar omdat je
handelt als 'n christen.
Vind 't trouwens behoorlijk erg dat je de keuze van je ouders zo sterk wil
terugdraaien. En je weet trouwens niet of je ooit 'n meisje zal leren kennen
waar je zielsveel van zal houden en die wil of moet voor de kerk trouwen. En
aangezien jij haar zo graag ziet zal je alles voor haar willen doen, en dan
moet je opnieuw gedoopt worden. Als dat niet belachelijk is.
Doodgeboren en ongedoopte baby’s
In de westelijke Kerk was op veel
plaatsen lange tijd gebruikelijk om doodgeboren kinderen en ongedoopt gestorven
baby’s in ongewijde aarde te begraven. Inmiddels bestaat deze kwetsende omgang
met ongedoopt gestorvenen niet meer, hoewel het begraven worden in gewijde
aarde nog wel aan katholieken/gedoopten voorbehouden is. Ongedoopt gestorven
kinderen worden tegenwoordig door de Rooms-Katholieke Kerk met veel respect
begraven en er wordt voorafgaand ook een uitvaartmis opgedragen voor hun
zielenrust. In de katholieke en orthodoxe theologie zijn zij wel nog met de
erfzonde van Adam en Eva door de zondeval belast, maar verkeren zij in
alle eeuwigheid in een staat van volmaakt natuurlijk geluk. (Maar missen wel de
gelukzalige aanschouwing van God in de Hemel). Zij verblijven in het
limbus.
De H.
Familie in het Noorden van Egypte (van Egypt Today)
Het hedendaagse Farama, historisch gekend als Pelusium, is gelokaliseerd
in het midden tussen Arish en Port Said. De H. Familie kwam van Palestina en
doorkruiste de Sinai en kwam aan in Farama, maar niet voor lang.
Farama (Pelusium) en zijn ruϊnes
"Het oude Farama is verdwenen. Het maakte deel uit van
de noordoostelijke grens van Egypte. Het was de poort van Egypte voor de H.
Familie en voor vele vreemdelingen, volgens Tareq al-Husseini, directeur van
de Port Said Oudheden.
Farama
De H. Familie is niet lang in de stad gebleven omdat het
een gevaarlijk grensgebied was in die tijd.
Bij Tell el-Farama (Heuvel van Farama) liggen de ruϊnes van
een fort en de overblijfselen van oude zuilen in de woestijn, evenals marmeren
zuilen die deel uitmaken van een Romeins Theater. Het is bijna identiek aan
het Romeinse Theater in Kom El Dekka, Alexandrië.
Tanks die dienden voor de
productie van gezouten vis.
In 333 voor Christus werd Alexander de Grote verwelkomt in
Pelusium, en in 48 voor Christus werd Pompeius daar gedood na zijn nederlaag tegen
Julius Caesar.
Gnaeus Pompeius Magnus, ook
bekend als Pompeius de Grote (Rome 106 voor Chr Egypte 48
voor Chr) was een militair en politiek leider ten tijde van de late Romeinse
Republiek. Hij werd geboren in een rijke Italiaanse provinciale
familie en vestigde zich in de gelederen van de Romeinse adel door
zijn succesvol leiderschap in verscheidene militaire campagnes. Sulla sprak
hem aan met het Magnus (de Grote), en hij werd beloond met drie triomftochten.
Pompeius sloot zich aan bij zijn rivaal Marcus
Licinius Crassus en zijn bondgenoot Julius Caesar in de officieuze
militair-politieke alliantie die bekendstond als het eerste triumviraat.
Het eerste triumviraat werd gevalideerd door het huwelijk tussen Iulia
Caesaris (dochter van Julius Caesar) en Pompeius.
Caesar, Crassus en Pompeius
Na de dood van Iulia en Crassus, koos Pompeius voor de kant
van de optimates (oppersten), de conservatieve en aristocratische fractie
van de Romeinse Senaat. Pompeius en Caesar streefden naar het leiderschap
over de Romeinse staat, en dit leidde tot een burgeroorlog. Toen Pompeius
verslagen werd bij de Slag bij Pharsalus, vluchtte hij naar Egypte, waar
hij vermoord werd.
De tweede plaats in Egypte waar de H. Familie stopte, was
in de archeologische stad van Tell Basta gedurende de oogstmaand Pashons van de
oude Egyptische kalender, die overeenkomt met mei en een paar dagen in juni van
de Gregoriaanse kalender, volgens de Koptische Kerk.
Stuk
van het beeld van een koningin van Ramses II in Tell Basta
Egypt Today reed naar
de stad Zagazig in het deltagebied boven Cairo. Het ligt op 80 km van Cairo.
Daar is de plaats Tell Basta te vinden. De stad was in de oude tijd
gekend als Bubastis, wat betekent Huis van Bastet, de oude Egyptische
katgodin. Daar vroeg het Kind
Jezus zijn Moeder om water.
Katgodin Bastet
Algemeen zicht op een deel van Tell Basta
Overblijfselen van de farao-tijd liggen over een grote
grasvlakte verspreid, maar de poort tot het gebied was gesloten. Van ver kon je
geweerschoten horen, omdat er een politie trainingsfaciliteit in de nabijheid
is gelegen.
Dubbel beeld van Ramses II en Ptah te Tell Basta
San al-Hagar, wiens naam in de oudheid Tanis was, is een ander archeologische
stad die ongeveer 80 km van Zagazig is gelegen. In de 22ste dynastie
Bubastis en de 20ste dynastie Tanis zijn de meerderheid van de Noord
Egyptische overblijfselen gelokaliseerd in adembenemende scènes van hoe de oude
artifacten zijn bewaard gebleven. Toch kan men het oorverdovend lawaai en
stofwolken inbeelden die de val van de obelisken en beelden, die tonnen wogen,
op de grond vergezelden.
Visioen van Anna Katarina Emmerick :
De H. Familie trok langs een zeer hoge brug over een brede
stroom (de oostelijke Nijl-arm); de stroom scheen mij daar meerdere
vertakkingen te hebben. Zo kwamen zij voor de stadspoort van Heliopolis op een
plaats die door een soort wandellaan omgeven was. Hier stond op een voetstuk
als een zuil dat boven dunner was dan beneden, een groot afgodsbeeld met een
ossenkop, dat iets in de vorm van een bakerkind in de armen droeg; het beeld
was door een kring van stenen, die men voor banken of tafels kon houden,
omgeven en hierop plaatsten de mensen hun offergaven, wanneer ze in optochten
of processies uit de stad naar dit beeld stroomden; dicht bij dit afgodsbeeld
groeide een zeer grote boom, waaronder de H. Familie ging zitten rusten. Ze
zaten maar een tijdje onder die boom of er ontstond een aardbeving; het
afgodsbeeld begon te waggelen en viel; onder de menigte ontstond een opschudding
en woest geschreeuw en uit de nabijheid kwamen vele kanaalarbeiders toegelopen.
Een goede man echter, die ook een kanaalarbeider was en die
de H. Familie op haar weg hierheen vergezeld had, bracht hij vlug naar de stad
en zij waren reeds bij de poort gekomen, toen het opgeschrikte volk opmerkzaam
op hen werd, hun de val van het afgodsbeeld toeschreef en vol verbittering hen
met bedreigingen en scheldwoorden omsingelde; zij kregen echter geen tijd
genoeg om iets tegen hen te ondernemen, want de aarde begon opnieuw te schudden;
de grote boom helde en een deel van zijn wortels braken uit de grond tevoorschijn;
door de openscheuring van de grond ontstond een put die vol liep met een
slijkerig zwart water waarin het afgodsbeeld tot aan zijn hoorns verzonk. Ook
enige van de hevigste druktemakers uit die razende menigte verdronken in die
zwarte waterpoel. Dit maakte het de H. Familie mogelijk ongedeerd in de stad te
geraken. Hier nam zij haar intrek tegen een grote afgodstempel in een dikke
zware muur, waarin vele leegstaande cellen waren.
Volgens de Koptische verhalen (en ook volgens de visioenen
van Katarina Emmerick) vielen de beelden in Bubastis spontaan bij de komst van
het Kind Jezus toen de H. Familie uit Farama, ten oosten van Port Said, kwam. Onder
een loofboom zaten Maria, Jezus en Jozef nadat de lokale bevolking in Bubastis
weigerden hen water te geven. Jozef
klopte op de grond, en er ontstond een waterbron.
Bron
te Tell Basta, waarvan men gelooft dat ze door de H. Jozef werd opgewekt.
In het moderne Tell Basta is er echter geen kerk
overgebleven om het verblijf van de H. Familie aan te duiden.
Overblijfselen te Tell Basta
Overblijfselen te Tell
Basta
De H. Familie stopte een derde maal, en dit was te Musturud, een stad in Groot
Cairo, een kerk werd gebouwd om de verblijf van het Kind Jezus te herdenken. Het
is de kerk van de H. Maagd die gebouwd is over een miraculeuze bron en in die
kerk wordt jaarlijks de Tenhemelopneming van de Maagd gevierd.
Op een zondag, net voor de goddelijke liturgie die om 6 uur
start, gingen we de Kerk van Musturud binnen met een congregatie van lokale
gelovigen; vrouwen, kinderen en ouderen. Een tuk-tuk bracht de mensen naar de
kerk vooraleer nog meer gelovigen op te pikken. Het voertuig diende voor het
transport voor de gelovigen naar de kerk.
Tuk-tuk
We wandelden door de veiligheidsscanners en de politie, die
de kerk beveiligde doorzocht onze
bagage. Intussen waren er kerkscouts aan de poort die ons naar priester Abdel
Maseih Baseet brachtten, de kerkleider.
De historische kerk ligt in een klein steegje in Musturud, ongeveer 13 km van
Cairo. Daar baadde Maria en waste zij de kleren van Jezus, volgens de Koptische
traditie.
Men geloofd dat ze ongeveer 2 maand in de grot verbleven, die naast de bron lag.
De kerk brokkelde af en werd een paar keer gerestaureerd in zijn lange
geschiedenis, maar de grot en de bron zijn intact gebleven. De hoofd iconostasis
is nu 743 jaar oud, zei Baseet.
Bron van Musturud
We werden ondergedompeld in de geur van wierook die brandde in alle hoeken van
de kerk, en na de mis. De priester sprenkelde wijwater over de gelovigen.
De weerklinkende hymnen van Mariams naam, een Arabische variant van Maria,
waren zeer emotioneel. Gelovigen herhaalden de hymnen na een vrouwen- en
mannenkoor Mariam, uw naam is mij dierbaar. U geneest mij met uw voorspraak. Uw hart is vol
mededogen.
In
de kerk ligt ook de grot waar de H. Familie verbleef nadat ze waren aangekomen
uit Bubastis. De oude bron waarvan Christus dronk als kind is ook goed bewaard
gebleven.
Kerk van Musturud
Oude ikonen en afbeeldingen van Jezus en Zijn Moeder in de kerk openbaren een
kunst van hoge kwaliteit. De kerk wordt hoog aangeschreven in de Koptische
traditie en boeken door de eeuwen heen.
de
grot
In het verleden kwamen velen die Jeruzalem hadden bezocht, op hun pelgrimstocht
in de kerk van Musturud.
Voor het ikoon van de H. Joris, houden een moeder en vader hun kind vast en
smeken de heiligen om hem te genezen van een ziekte.
Sint-Joris
van Cappadocië zou tussen 275 en 285 n.Chr. geboren zijn in
een christelijke familie in Lod in de toenmalige Romeinse provincie Syria
Palaestina. Zijn vader kwam uit Cappadocië., zijn moeder uit Palestina. Zijn
vader, een officier in het leger, stierf toen Joris nog jong was. Als
volwassene werd Joris militair en hij bracht het tot officier in het leger
van Diocletianus. Toen deze een decreet uitvaardigde waarin de vervolging
van christenen werd bevolen, weigerde Joris aan de vervolging deel te nemen, en
verklaarde hij zelf christen te zijn. Hierop liet Diocletianus hem vermoorden.
Volgens de legende werd de H. Joris in 303 door de
christenvervolgers gevangengenomen en gefolterd. Hij werd op een rad gelegd met
tweesnijdende zwaarden, in een ketel met kokende olie gestopt en moest van een
beker met gif drinken. Hij liep desondanks geen letsel op. Onder de indruk van
dit wonder liet de keizerin van Rome zich dopen. Ze werd daarop samen met
Joris op de toren van de stadsmuur onthoofd. Dit alles zou gebeurd zijn in het
"Beloofde Land".
St Joris
Shillah, oh Maagd, shillah, oh Moeder van Licht, smeekt
de moeder. Shillah is een Arabische term die gebruikt wordt door Egyptische
Moslims en Christenen en kan vertaald worden als geef ons iets omwille van
Gods naam.
Buiten de kerk, ontmoeten we een man die had de belofte gedaan om kaarten te
verdelen van Maria in haar blauw gewaad, haar armen geopend naar het volk en
hen liefde en licht gevend, en een ander kaartje van Maria die Christus
vasthoudt en redding en verlossing belooft.
Op een zijdelingse gang naast de kerk, gaan de bezoekers via een trap naar de
heilige bron. Vrijwilligers gaven plastieken zakken die gevuld zijn met fris
bronwater, en er waren ook kranen die hetzelfde water aanboden.
De bron is rechthoekig; zijn laagste deel is overkoepeld in Byzantijnse stijl;
overkoepeld en omgeven door dikke muren. Het bovenste deel werd gebouwd op het
einde van de 19de eeuw gedurende het pausschap van Cyrillus V.
Onder de bron is er een ander heiligdom dat we bereikten langs een smalle, oude
trap. De schaduwen van de kaarsen voor de oude ikonen en de geur van wierook
kwamen ons tegen.
In het huis van Jozef van Arimatea werd in een langwerpige,
vierhoekige zuilenzaal bereid. Deze was open en had uitzicht op een voorhof,
dat met bomen beplant en met een muur was omringd. De tafel voor Jezus en de apostelen
en voor nadere vrienden was in de zuilenzaal toebereid. De H. Maagd was in de
keuken aan het werk. Jezus was met de apostelen op verschillende paden rondom
de Olijfberg aan het wandelen en werd door andere groepen gevolgd. Dikwijls
stond Hij stil om hun iets te verklaren. Zij waren allemaal terneergeslagen en
vol angst, enigen weenden; anderen waren zelfs bijna ontmoedigd. Petrus en
Joannes schenen geruster alsof zij alles beter begrepen. Het was bijna donker
toen Jezus het huis naderde waar het liefdemaal zou gehouden worden. Maria,
Nikodemus en Jozef van Arimatea kwamen Hem voor het huis tegemoet. Maria wist
in haar ziel dat Jezus binnenkort ging vertrekken.
De Heer zegende de vis, het brood en de kruiden en deelde
alles rond. Ieder kreeg een deel. Gedurende de hele maaltijd gaf de Heer
ernstige onderrichtingen. Katarina zag : Zijn woorden kwamen dikwijls als
lichtstralen uit zijn mond en kwamen in de mond van de een of andere leerling
sneller of langzamer, naar gelang ieder van hen minder of meer hongerig was
naar Jezus’ onderrichtingen. Op het einde van de maaltijd zegende de Heer ook
nog een beker, dronk eruit en reikte hem rond. Dit was echter niet het H.
Sacrament, maar hetzelfde wat ook Petrus bij de maaltijd op de zondag van de
Verrijzenis had gedaan. Nadat de leerlingen van het liefdemaal waren opgestaan,
verzamelden zich ook de anderen die gegeten hadden en gingen naar de voorhof
met bomen. Daar ging Jezus bij de vrouwen, waaronder ook Zijn Moeder, en sprak
hun zeer ernstig toe. Sedert de Verrijzenis had Jezus een ander voorkomen : Hij
was ernstiger en de mensen waren niet meer zo vertrouwelijk als vroeger omdat
Hij majestueuzer was dan voorheen. Ieder bleef tot kort voor middernacht.
Daarna ging de Heer met de apostelen naar de stad, samen
met een veertigtal leerlingen. Ook waren er enige vrouwen die naar de stad
terugkeerden. Op deze korte weg verdrongen zich nog meerdere hopen van mensen
rondom de Heer en Hij richtte het woord tot hen. Maar daarna gingen ze uiteen.
Jezus ging met de apostelen en leerlingen, de H. Maagd en enige vrouwen naar
het cenakel. De tafel van het avondmaal was toegerust en de lamp aangestoken.
Op de tafel stond slechts een paasbrood en een kleine kelk. De apostelen deden
hun
feestkleren aan en Petrus het voorname celebrantsgewaad. De
H. Maagd zat tegenover Jezus.
De Heer deed hetzelfde als bij het Laatste Avondmaal: in
het brood vooraf kerven of insnijdingen maken, het offeren, breken, zegenen en
het hun toereiken. En dan dronken zij ook allen uit de kelk, zonder dat hij
opnieuw gevuld werd. Katarina zag het heilig Sacrament op het woord van Jezus schitteren
en als een klein lichaam in de mond van de apostelen ingaan. Zij zag zijn woord
bij de consecratie van de kelk als een rode, bloedige schijn in de kelk
stromen. In de laatste dagen hadden ook Magdalena, Marta en Maria van Kleofas reeds
het H. Sacrament ontvangen.
Tegen de morgen zongen zij als naar gewoonte plechtig de
Metten onder de lamp. Jezus gaf aan Petrus nogmaals het gezag en de
bestuursmacht over de anderen. Hij legde hem nogmaals die mantel om en Hij
herhaalde wat Hij hun bij zijn verschijning aan het Meer van Tiberias en op de
berg bij Tebez had gezegd. Ook onderrichtte Hij hen over de doop en de
waterwijding bij de doop. Tegen de morgen, onder het gebed en de onderrichting
zag Katarina nog 17 van de meest ingewijde leerlingen in de zaal achter de H.
Maagd staan, en Petrus stelde hun, eer zij het cenakel verlieten, deze voor als
hun middelpunt en hun voorspreekster. Petrus en de anderen bogen zich voor haar
en zij zegende hen. (In sommige opzichten bv. als voorspreekster, raadgeefster,
toevlucht, moeder, staat Mariaj boven Petrus.)
Katarina zag zinnebeeldig de H. Maagd op een
bovennatuurlijke wijze als met een grote, hemelsblauwe mantel omhangen, een
kroon boven haar hoofd zweven en als op een troon verheven. Dit was een teken
van haar waardigheid. De apostelen kregen zo’n zegen van Maria voor belangrijke
handelingen zoals bv. voor de doop op de eerste en tweede Pinksterdag.
De
Hemelvaart
Tegen de morgen, met het schemeren van de dag, verliet
Jezus met de 11 apostelen het cenakel. De H. Maagd ging dicht achter hen en de
schare leerlingen volgde met een kleine tussenruimte. Zij gingen onbevreesd
door de straten van Jeruzalem, waar alles nog in rust en in slaap gedompeld
was. De Heer werd steeds ernstiger en vlugger in zijn woorden en in geheel zijn
doen. De avond ervoor leek Hij in zijn woorden veel meer tegemoetkomend
tegenover zijn leerlingen om hen te sparen in hun leed wegens het afscheid.
Ze gingen dezelfde weg die zij op Palmendag waren gevolgd
en Jezus bezocht met hen alle wegen van zijn lijden om hen door onderwijzing en
vermaning het levendig bewustzijn op te wekken dat de Belofte nu vervuld was. Jezus
wilde hen dieper inprenten dat Hij de vervulling van de Belofte was. Hij is de
Messias en alle voorspellingen, ook de zijne dat de Messias moet lijden, maar
op de derde dag Hij zou verrijzen, zijn in vervulling gegaan. Zij gingen heel
de weg van zijn lijden en op iedere plaats waar een voorname gebeurtenis van
zijn lijden voorgevallen was, vertoefde Hij enige ogenblikken en onderrichtte
hen over de vervulling op die plaats van een of andere belofte of voorspelling
uit de Profeten en Hij verklaarde hen de betekenis van die plaats.
Op enige plaatsen waar Hij bv. met de voet gestruikeld was
en gevallen, of waar de Joden verwoestingen hadden aangericht, grachten
gegraven, steenhopen opgeworpen of andere belemmeringen hadden aangebracht om
de verering van die plaatsen te beletten, beval Hij aan de mannen die Hem
volgden, vooruit te gaan en de hindernissen weg te ruimen.
Zij gingen uit de stad door de poort die naar de
Kalvarieberg leidt. Hier gingen ze naar een grasplaats onder bomen. Jezus ging
met hen neerzitten en Hij onderrichtte en troostte hen. De dag was aangebroken
en alle scharen, die zich de vorige dag hadden verlaten, kwamen terug tot Hem.
Er waren ook velen die hier en daar dwars door het gewest uit alle richtingen
kwamen, maar er waren nog geen vrouwen onder hen. Toen de zon was opgegaan,
kwam Jezus terug op de weg, die naar de Kalvarieberg en het H. Graf leidt, maar
Hij ging niet helemaal tot daar. Hij ging rond de stad naar de Olijfberg. Bij de
Olijfberg gekomen ging de Heer terug met hen op een lustplaats neerzitten. Hier
voegden zich nog veel andere H. Vrouwen bij het gezelschap. Er was een grote
mensenmenigte.
Hier sprak Jezus zeer lang met hen, als Iemand die nu zijn
werk besluit en op het punt staat afscheid te nemen. Ondertussen was in
Jeruzalem reeds alles in beweging gekomen. In de stad sprak men verwonderd over
de massa mensen op de Olijfberg en dit lokte nog veel ander volk uit de stad op
de berg. In het gewest zag men in de verte een groot gewemel en op de smalle
bergwegen verdrong men elkaar, maar rondom Jezus en de zijnen bleef voldoende
ruimte. De Heer ging nu naar Getsemane en waar de Hof van Olijven is en begon
de berg te beklimmen. Hij sloeg de weg in waarop men Hem had gevangen genomen.
De talrijke toestromende mensen trokken als in processies op de verscheidene
wegen die uit alle richtingen de berg opliepen en hele groepen ongeduldigen
baanden zich een weg door de heggen, door tuinen en struiken.
De Heer werd gedurig meer schitterend en ook vlugger in zijn
gaan. Ook de leerlingen gingen vlugger, maar konden Hem niet meer inlopen, nu
de Heer boven op de berg reeds schitterde. In de kring van mensen rondom Hem
stonden allen die Hem op de Palmendag uit Jeruzalem tegemoet waren getrokken en
onder hen bevond zich ook Veronika. Zodra de Heer op het hoogste punt van de
berg was aangekomen, schitterde Hij als een wit zonlicht en uit de Hemel daalde
een schitterende lichtkring tot Hem neer, waarin men helder de kleuren van de
regenboog zag blinken. Allen die Hem toegesneld kwamen, bevonden zich nu in een
witte kring als verblind door het licht. Katarina zag de Heer nog helderder
schitteren dan de lichtkrans rondom Hem. Hij legde zijn linkerhand op zijn
borst en zegende met zijn opgeheven rechterhand, zich helemaal rondwendend, de
hele wereld.
De menigte stond op dit ogenblik roerloos stil en Katarina
zag hen allen gezegend worden. Hij zegende zoals christelijke bisschoppen. Het
licht van Boven straalde en vloeide met de glans van Jezus tezamen en zijn hele
gestalte, te beginnen met het hoofd en daarna de rest, deel na deel, versmolt met dit Hemels licht en omhoog
stijgend, helemaal verdwijnen.
Het was alsof een zon in een andere inging, alsof een vlam
in een vuurgloed vloog, alsof een vonk in een vlam zweefde. Het was alsof men
in de volle middag vlak in de zon keek, en zijn schittering was nog witter en
helderder. De klare dag scheen duister daartegen. Als Katarina zijn hoofd niet
meer kon zien, waren zijn schitterende voeten nog te onderscheiden, tot Hij
helemaal in die Hemelse glans was opgenomen en verdwenen.
Katarina zag ontelbare zielen van alle zijden in dit licht
binnendringen en met de Heer in de hoogte verdwijnen. Hij werd niet kleiner en
kleiner, maar steeg op in de lichtwolk en verdween. Uit deze lichtwolk viel als
een regen, licht op allen neer en toen men het licht niet meer kon verdragen,
werden allen met schrik en verbazing bevangen.
Gebed:
Verleen, Almachtige God, dat wij, die geloven dat Uw Zoon,
onze Zaligmaker, eigenmachtig ten Hemel is opgestegen, ook wij met de geest
steeds in de Hemel mogen leven. Schenk ons deze genade door de verdiensten van
Jezus Christus, Uw Zoon, onze Heer, die met U in alle eeuwigheid leeft en
heerst. Amen.
De apostelen en leerlingen stonden het dichtst bij Jezus.
Zij waren het meest van allen verblind en sloegen hun ogen ter aarde, terwijl
veel anderen met het gezicht op de grond neervielen. De H. Maagd stond dicht
achter hen en keek kalm voor zich uit. Na enige ogenblikken, wanneer de hele
menigte in de grootste stilte en omhoog keek naar de Hemelse glans, waren er
uit dit licht 2 gestalten die neerdaalden. In het begin waren ze klein, maar ze
werden groter en verschenen in volle grootte in lange witte kleren en met
stokken in de hand aan het volk. Het waren profeten.
Zij spraken de menigte toe. Hun stemmen klonken luid als
bazuinen en het leek Katarina dat men ze in Jeruzalem hoorde. Zij bewogen zich
niet, maar stonden roerloos, terwijl zij enige woorden spraken. Ze zeiden: “Mannen
van Galilea, wat staat gij daar zo naar de Hemel te zien. Dezelfde Jezus die
van u weg en in de Hemel is opgenomen, zal weerkeren, zoals gij Hem ten Hemel
hebt zien stijgen!”
Na deze woorden verdwenen beide gestalten, maar de
lichtglans hield nog een tijdlang aan en verdween dan eindelijk, overgaand in
het natuurlijk daglicht, zoals het daglicht overgaat in de nacht. De leerlingen
waren buiten zichzelf van verdriet. Nu wisten zij wat hun was geschied: de Heer
was van hen weggegaan en naar zijn Hemelse Vader teruggekeerd. De H. Maagd,
Petrus en Joannes daarentegen waren rustig en getroost.
Op de plek waar Jezus omhoog voer, lag een grote vlakke
steen. Jezus stond daar op en sprak nog, alvorens zijn zegen te geven en door
de lichtwolk te worden opgenomen. De voetstappen van de Heer bleven in de steen
ingedrukt. Het was reeds middag, wanneer de hele menigte was uiteen gegaan en
de berg had verlaten. De leerlingen en de H. Maagd begaven zich naar het
cenakel. Ze vertrouwden erop dat de H. Geest zou komen en waren door de kalme
tegenwoordigheid van de H. Maagd opnieuw met troost vervuld omdat de Moeder
voor hen een middelpunt, een Moeder en Voorspreekster zou zijn.
In de kleine achthoekige moskee ligt de rotssteen waarin
Jezus bij zijn Hemelvaart zijn voetzool ingeprent achterliet. Die rots van
harde kalksteen, is ingelijst in een witmarmeren kader van 80cm op 50 cm. Alle
pelgrims maken gewag van die indruk die heden nog te zien is. Of de rechtervoet
uitgewist of door de Moslims werd verwijder, is onbekend. Volgens de richting
van de voet zou Jezus ten hemel zijn gestegen met het gezicht naar het noorden
gekeerd. Het behoud van die voetindruk is tot op heden, bijna onverklaarbaar
zonder wonder.
Het eerste liturgische boek dat ontwikkeld wordt is het
sacramentarium. Hoewel zulke boeken genoemd worden aan het eind van de 5de
eeuw, is het oudste nog bestaande exemplaar het Verona Sacramentarium, soms ook
het Leonine Sacramentarium genoemd omdat men voorheen dacht dat het was
samengesteld door Paus Leo I. Het is blijkbaar een verzameling libelli, boekjes
die het formulier voor één enkele dienst bevatten. Er is wel aangevoerd dat het
Verona Sacramentarium geen echt sacrramentarium is, geen boek dat gebruikt werd
bij het vieren van de liturgie, maar een privé collectie libelli gebruikt als
naslagwerk.
sacramentarium :
is een boek met gebeden die de priester of bisschop oplas
tijdens de mis.
Het was het boek voor de priester die de mis opdroeg en
bevatte alle gebeden die hij moest zeggen, maar geen andere teksten. In de tijd
dat deze boeken werden geschreven was het nog niet de gewoonte dat de priester
bij het altaar de woorden herhaalde die het koor of de misdienaren zongen,zoals regel werd in de Tridentijnse
Mis. Daarom bevatten sacramentaria alleen de collecten, prefaties en de
canon, maar geen lezingen uit de Bijbel en ook geen introϊtussen,
graduales of offertoria.
Collecta
:
Openingsgebed van de eucharistie. Het is de bedoeling de stille gebeden van de
mensen in de collecta samenvattend te verwoorden. Daarom is er een korte
(gebeds)stilte voor het bidden van de collecta.Aan de andere kant voorziet het sacramentarium in gebruik
buiten de mis. Omdat de boeken doen alsof de celebrerende priester gewoonlijk
een bisschop is, voorzien ze hem de gebeden die hij nodig had bij ordinaties,
kerk- en altaarwijdingen en bij uitdrijvingen, zegeningen en wijdingen
die later in het Pontificaal en het Rituaal terechtkwamen.
De benaming sacramentarium is
gelijkwaardig aan andere vergelijkbare vormen, zoals Liber
Sacramentorum (bijvoorbeeld in het Gelasiaanse sacramentarium). De
vorming van het woord is vergelijkbaar met het woord hymnarium, een boek
met hymnes. Gennadius van Marseille (5e eeuw) zegt over Paulinus
van Nola: "Fecit et sacramentarium et hymnarium (= hij heeft zowel een sacramentarium
als een hymnarium gemaakt)" (De viris illustribus, xlviii).
Het woord sacramentum of sacramenta betekent
in dit geval de mis. Sacramenta celebrare of facere is
een gebruikelijke Latijnse term voor het opdragen van de mis.
Andere boeken die bij de viering van de mis werden gebruikt
waren:
het graduale (vooral psalmteksten, met
toegevoegde muzieknoten),
het evangeliarium of evangelieboek
en het epistolarium, dat de andere teksten van
het Nieuwe Testament bevatte, met de nadruk op de brieven van
Paulus.
In de latere middeleeuwen begon men deze boeken te
combineren, zodat de priester de mis kon opdragen zonder hulp van koor of
andere helpers. Dit leidde tot de verschijning van het Missale plenum ("vol
of geheel missaal") dat alle teksten van de mis bevat (echter zonder de
muziek voor het koor).
Een aantal sacramentaria, hoofdzakelijk uit de Romeinse
ritus, bestaat nog steeds, geheel dan wel deels. De drie belangrijkste hiervan
zijn het Leonische, het Gelasiaanse en het Gregoriaanse. Hun ouderdom,
schrijver, plaats van herkomst en oorspronkelijke doel is onderwerp van heftig
debat.De meeste van de hierna genoemde exemplaren zijn voorzien
van illuminaties. Illuminatie (boekverluchting) is de kunst
of het ambacht die zich bezighield met de illustratie en de versiering
van middeleeuwse handschriften en andere documenten. Soms wordt dit
ook illuminatie genoemd, van het Latijn illuminare wat
verlichten betekent, hoewel illuminatie strikt genomen slaat op het
verlichten van handschriften met bladgoud of zilver. In het
Vroegmiddelnederlands betekent verlichten trouwens: met goud of kleuren
afzetten; inzicht brengen; verlichten. In het moderne Nederlands is dit
verluchten geworden.
5e/6e eeuw
Leonisch
sacramentarium van paus Leo de Grote (440-461) - in het Latijn
"Leonianum" of "Veronense"
Gelasiaans
sacramentarium van paus Gelasius (492-496) - sommigen dateren
het echter in de vroege 8e eeuw
illuminatie van het Gelasiaanse sacramentarium
7e eeuw
Sacramentarium
van paus Gregorius de Grote (590-604) - "Gregorianum"
Sacramentarium
van bisschop Marinianus van Ravenna (595-606?)
Gallicaans
sacramentarium - "Gallicanum"
Het formulier voor elke Mis (zoals de Roomse viering van de Eucharistie kwam te heten
vanwege de woorden aan het eind: missa, wegzending) bevat gewoonlijk een
openingsgebed dat gezegd wordt voor de lezingen, een offertorium gebed dat bij
de gaven gezegd wordt voor het eucharistisch gebed begint, een gebed na de
communie en soms een zegeningsgebed dat over het volk wordt uitgesproken aan
het eind van de viering. Nota bene dat met uitzondering van de laatste, deze gebeden
aan het eind van een liturgische handeling gebruikt worden: de intocht
processie, het naar voren brengen van de gaven van brood en wijn, en de
processie van mensen naar het altaar om de communie te ontvangen. Naast deze
korte samenvattende gebeden (collecta) bevatten sommige formulieren Inleidingen
voor het Eucharistisch gebed.
Offertorium :
is het gedeelte van de H. Mis waarin de priester de gaven van brood
en de wijn aan God aanbiedt.
Eucharistisch gebed :
of grote lofprijzing genoemd, is een centraal onderdeel van de H. Mis dat
door de priester wordt uitgesproken. Het gebed heeft een tweeledige
functie. Enerzijds is het een dankzegging aan God, anderzijds is het bedoeld
als een bede om de consecratie van brood en wijn.
Epiklese : Deel
van het Eucharistisch gebed tijdens de consecratie waarbij de priester de H.
Geest aanroept. Dit is essentieel omdat de transsubstantiatie (Brood en wijn
die in het werkelijke Lichaam en Bloed van Jezus veranderen) niet zonder de
krachten van de H. Geest kan geschieden. In de huidige liturgie :
Wij smeken U, o God,
zend over dit brood en deze wijn,
de kracht van Uw Heilige Geest;
opdat het voor ons worde het
Lichaam en Bloed van Jezus Christus
Uw Zoon onze Heer.
Quam oblationem tu, Deus, in omnibus, quasumus, + bendictam, + adscriptam, + ratam, rationabilem, acceptabilemque facere digneris: ut nobis + Corpus, et + Sanguis fiat dilectissimi Filii tui Domini nostri Jesu Christi.
De smeekbede wordt gebeden kort na het sanctus en voor de
opheffing van Brood en Wijn. Hierbij strekt de priester zijn handen boven de
gaven met het volgende gebed. Tijdens de eerste zin wordt er gebeld met een
altaarschel.
Collecta : Openingsgebed
van de eucharistie. Het is de bedoeling de stille gebeden van de mensen in de
collecta samenvattend te verwoorden. Daarom is er een korte (gebeds)stilte
voor het bidden van de collecta.
De Verona formulieren zijn voor gebruik in de Roomse priesterlijke
liturgieën, hoewel de gebeden gebaseerd zijn op pauselijke modellen, de meeste
gemaakt gedurende de 5de en 6de eeuw. Het boek is incompleet, de formulieren
voor missen van Januari tot en met april (inclusief Pasen) ontbreken.
De tweede en meer invloedrijke van de vroege Roomse
sacramentaria is bekend als de Gelasianum Vetus, of Oud Gelasiaans
Sacramentarium. Het werd in de buurt van Parijs samengesteld rond 750 en bevat
een mengsel van Gallicaanse en Roomse elementen daterend van ca. 650. Het lijkt
op de Verona, maar bevat formulieren voor het hele jaar, en ook de tekst van de
Roomse Canon, de vaste tekst van het Roomse Eucharistiegebed. Sommige
formulieren in dit sacramentarium bevatten twee collecta gebeden,
ogenschijnlijk met dezelfde liturgische functie, misschien om de celebrant
keuze te geven. Hoewel het enige overgebleven exemplaar van het Oude Gelasiaanse
Sacramentarium zo'n 50 jaar na het leiderschap van Gregorius I werd geschreven,
weerspiegelt de inhoud een praktijk van voor zijn hervormingen. Het Oud
Gelasiaans Sacramentarium is onderverdeeld in drie delen volgens het kerkelijk
jaar.
Sacramentara waren rechtstreeks beïnvloed door Gregoriaanse
hervormingen, worden Sacramentaria Gregoriana genoemd. Ze worden onderscheiden
van de vroegere sacramentaria door verschillende arrangementen of formulieren
zonder de driedelige verdeling. De Gelasiaanse sacramentaria uit de 8ste
eeuw zijn gebaseerd op het Oud Gelasiaans Sacramentarium, maar bevatten ook
uitvoerige Gregoriaanse elementen evenals Galliciaanse invloed.
Met het verschijnen van deze vroegste sacramentaria, begint
de Westerse liturgie een kenmerk te vertonen dat zich onderscheidt van de
Oostelijke liturgische tradities. Oostelijke liturgieën bestaan gewoonlijk,
afgezien van de Schriftlezingen en gezangen, uit vaste teksten. In
tegenstelling daarmee hebben de Roomse en andere Westerse liturgieën een serie
gebeden die veranderen afhankelijk van het feest en het liturgisch seizoen;
naast de variabele Prefaties heeft de Roomse Canon variabel frasen die
veranderen om de specifieke beelden weer te geven die passen bij het feest dat
gevierd wordt. Deze kenmerken weerspiegelen een Westerse smaak voor meer
variatie en de wens om de liturgie het feest waarbij het gevierd wordt te laten
weerspiegelen, vergeleken met de Oostelijke tendens om voorkeur te geven aan
een vaste tekst; deze verschillen kunnen gezien worden als verschillen in liturgische
stijl en zijn geen fundamentele verschillen in structuur.
Onderdelen
van het eucharistisch gebed :
1.
Het eucharistisch gebed begint met een
inleiding (prefatie) die begint met de oproep van de priester: "Sursum
corda" (Verheft het (uw) hart), waarop de gelovigen
antwoorden: "Habemus ad Dominum" (Wij zijn met ons
hart bij de Heer) en rechtstaan. De prefatie is veranderlijk in eucharistisch
gebed II en III, vast in IV. Dit is een dankzegging en lofprijzing. Op het eind
verenigt de Kerk zich op aarde met de Kerk in de hemel met het Sanctus.
2.
Het Sanctus, waarna de gelovigen knielen.
3.
Na het Sanctus is er - tenminste in de na het
Tweede Vaticaanse Concilie nieuw geconstrueerde eucharistische gebeden - een
overgang van lofprijzing naar smeekbede in de consecratie-epiklese. Dit is een
smeekbede gericht tot de Vader om door de werking van de Heilige Geest brood en
wijn te maken tot Lichaam en Bloed van Christus. Deze overgang is zeer beknopt
in II, kort in III en uitvoerig in IV. In de oude Romeinse canon (I) heeft
nooit een dergelijke expliciete epiklese gestaan.
4.
Het instellingsverhaal met de consecratie waarbij
het lichaam en bloed van Christus onder de gedaanten van brood en wijn
sacramenteel tegenwoordig gesteld worden.
5.
De anamnese waarin het lijden en
sterven van Christus en zijn glorievolle wederkomst in herinnering
worden gebracht.
6.
Oblatio (de Kerk voegt zich bij het offer
van het altaar).
7.
Communie-epiklese
(smeekbede aan de Vader om door de Heilige Geest zijn Kerk te maken tot Lichaam
van Christus) Gebed om de nederdaling van de H. Geest. Er zijn in de
eucharistie 2 vormen: de epiklese over de gaven van brood en wijn (de
consecratorische epiklese) en die over de gemeenschap (de communie-epiklese).
Gods Geest wordt afgeroepen over de gaven, opdat ze teken worden van de totale
zelfgave van de Heer. Gods Geest wordt afgeroepn over de gemeenschap opdat de
gezindheid van Jezus over haar mag komen. (Kerknet)
8.
Commemorisatie van de heiligen en intercessies,(III)
ofwel intercessies en commemorisatie van de heiligen (II en IV). In de
intercessies wordt steeds gebeden voor de herders van de Kerk: de paus en de
plaatselijke bisschop, alsook voor de overledenen.
9.
Slotdoxologie, uitgesproken door de
priester: Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri
omnipotenti, in unitate Spiritus Sancti, omnis honor et gloria per omnia
saecula saeculorum (Door Hem, en met Hem en in Hem zal uw Naam
geprezen zijn, Heer onze God, almachtige Vader, in de eenheid van de Heilige
Geest, hier en nu en tot in eeuwigheid), waarop de gelovigen antwoorden met
de acclamatie "Amen".
Versies
van het eucharistisch gebed
In de Tridentijnse ritus gebruikt men de
Romeinse canon (Te igitur clementissime Pater) als
eucharistisch gebed. In licht gewijzigde vorm wordt de Romeinse canon als
eucharistisch gebed I gebruikt in de Novus Ordo Missae gebruikt. Zij is
niet meer de enige mogelijkheid: in de Nederlandse kerkprovincie zijn
er bijvoorbeeld 13 mogelijke eucharistische gebeden. De eucharistische gebeden
II tot IV zijn duidelijk geïnspireerd op de Romeinse canon. Sommige van deze
gebeden bestaan in verschillende Nederlandse vertalingen, hoewel ze alle
gebaseerd zijn op dezelfde Latijnse tekst.
De wereldkerk kent verder nog twee eucharistische gebeden
voor vieringen voor verzoening: deze worden in Nederland de eucharistische
gebeden VII en VIII, in België VI en VII genoemd. Drie gebeden zijn gericht op
vieringen met kinderen: in Nederland de nummers IX, X en XI, in België VIII, IX
en X. Tot slot is er nog één eucharistisch gebed dat in vier versies bestaat:
in Nederland is dit nummer XII, in België nummer XI. Al deze eucharistische
gebeden gaan terug op een Latijns origineel, en bestaan ook in andere landen.
Specifiek voor België en Nederland zijn er nog andere
goedgekeurde eucharistische gebeden, die niet op een Latijns origineel zijn
gebaseerd, maar oorspronkelijk Nederlands zijn. Zowel voor België als Nederland
is er het eucharistisch gebed V. Daarnaast zijn er, uitsluitend voor Nederland,
nog twee eucharistische gebeden: eucharistisch gebed VI en eucharistisch gebed
XIII. Dat laatste is alleen voor het huwelijk bedoeld.
Zoals Vicesimus Quintus Annus (13)
in 1988 en Redemptionis Sacramentum (51) in 2004 verduidelijkten,
mogen priesters zich het recht niet toe-eigenen zelf eucharistische
gebeden samen te stellen of te veranderen. Het eucharistisch gebed dient ook
door de priester alleen in zijn geheel te worden uitgesproken (met uitzondering
van de acclamatie na de consecratie). Dit geldt ook voor de slotdoxologie (Per
ipsum, et cum ipso, et in ipso, ..., Door Hem, en met Hem en in Hem ... ).
Het Amen op het einde wordt uiteraard wel door de gelovigen gesproken.
Eucharistische gebeden I-IV
Het eucharistisch gebed I is de Romeinse
canon, en gaat terug tot het vroegste christendom. Het is in feite het hart van
de aloude liturgie van het Westen. De tekst gaat terug tot de derde eeuw, en is
nauwelijks meer gewijzigd sinds 604. De Romeinse canon kan altijd gebruikt worden,
maar de Heilige Stoel beveelt dit eucharistisch gebed met name aan voor
zondagen en dagen waaraan een eigen Communicantes of Hanc
igitur is toebedeeld, en in vieringen van de apostelen en heiligen die
vermeld worden in het eucharistisch gebed. In de praktijk wordt het echter
alleen nog in zeer traditionele kerken gebruikt.
Het eucharistisch gebed II is losjes
gebaseerd op een tekst die voorkomt in de zogenaamde Apostolische
traditie. Dit werk uit de vierde eeuw werd voorheen toegeschreven aan
de heilige tegenpaus Hippolytus van Rome. Deze toeschrijving wordt tegenwoordig
door liturgiewetenschappers als uiterst twijfelachtig beschouwd. Daarbij
gaat het waarschijnlijk om een tekst die nooit daadwerkelijk is gebruikt in de
liturgie.Eucharistisch gebed II wordt alleen aanbevolen voor
weekdagen, maar wordt in de praktijk verreweg het meeste gebruikt omdat het erg
kort is.
Het eucharistisch gebed III wordt
aanbevolen voor zon- en feestdagen.
Het eucharistisch gebed IV wordt
aanbevolen als de Mis geen eigen prefatie heeft, en ook voor de zondagen door
het jaar.
Andere universele eucharistische gebeden
De twee eucharistische gebeden voor verzoening worden
opgenomen als bijlage bij het Missaal, net als het eucharistisch gebed voor
bijzondere gelegenheden.
De twee eucharistische gebeden voor verzoening kunnen
worden gebruikt bij Missen die specifiek gericht zijn op boetedoening, zoals in
de vasten.
Het eucharistisch gebed voor bijzondere gelegenheden
bestaat in vier varianten, die onderling licht verschillen. Het gebed wordt
alleen gebruikt bij Missen voor bijzondere gelegenheden, zoals bijvoorbeeld een
Mis voor roepingen, een Mis voor de eenheid van de christenen, enzovoort.
Tot slot zijn er nog drie eucharistische gebeden voor
kinderen. Deze staan niet meer in het Missaal, maar mogen nog wel gebruikt
worden, zij het alleen indien de meerderheid van de misgangers kinderen zijn.
Eucharistische gebeden eigen aan het
Nederlandse taalgebied
In België en Nederland wordt er, naast deze universele
eucharistische gebeden, nog één ander eucharistisch gebed gebruikt:
eucharistisch gebed V. Dit is een authentiek Nederlandstalig eucharistisch
gebed.
Daarnaast zijn er, specifiek voor Nederland, nog twee
eucharistische gebeden goedgekeurd: eucharistische gebed VI en eucharistisch
gebed XIII. Dit laatste wordt alleen gebruikt bij huwelijksmissen.
Canon : de
reeks onveranderlijke en voornaamste gebeden van het Eucharistisch gebed.
De Roomse Canon bereikte zijn rijpe vorm in deze vroege
sacramentaria, hoewel zij een veel oudere mondelinge traditie van dit gebed lijken
te weerspiegelen. De versie die aangehaald wordt door Ambrosius in 390 is
substantieel hetzelfde als het gebed dat vastgelegd is in het Gelasiaanse
Sacramentarium. Het lijkt erop dat de Roomse Canon oorspronkelijk gemaakt is in
het Latijn en niet een vertaling is van een ouder Grieks Eucharistisch gebed.
Tegen het einde van het gebed wordt een dergelijke zegen
afgesmeekt over het volk dat de gaven als communie zal ontvangen. In de Roomse
Canon, wordt de Eucharistie afgebeeld als Gods gave aan de Kerk door Christus,
en de gave van de gemeente aan de Vader in Christus. In tegenstelling tot de
nadruk van het Oosterse Eucharistische gebed op de lofprijzing benadrukt het
Roomse gebed de viering van de plaatselijke gemeente en de gaven die aangeboden
worden.