Anne Louise Lateau - Belgische gestigmatiseerde - deel 2
De parochiepriester kwam eens binnen met een zilveren
doosje, een pyxis, waarin een gewijde hostie zat en Louise was in extase. Ze
stond recht uit haar stoel en viel op haar knieen in aanbidding. Haar knieen
raakten de grond niet, en haar lichaam leunde vooruit en haar handen waren
samen als in gebed. Ze stapte niet maar gleed over de vloer. De
parochiepriester ging rond de tafel met de pyxis en zij volgde de pyxis. Het
was pas toen de pyxis werd opgeborgen dat ze terug naar haar stoel ging en in
haar staat van bewegingsloze contemplatie terugging.
Haar
mystieke herkenning van Priesters en heilige relikwieen
Er werd eens een experiment gedaan en een priester kleedde
zich als een boer. Louise die in haar extase verkeerde liet blijken dat ze de
priester herkende en ze zei een vreugdevol Oh! toen hij haar zegende. Er kwam
ook eens een Benedictijnse Priester van Engeland die haar zegende en opnieuw
glimlachte ze.
Wat relikwieen betreft had een Bisschop eens een kruis bij
die een relikwie van het Heilig Kruis bevatte. Louise ging in haar bed van een
liggende positie zitten en hield het kruis in haar gevouwen handen en uit haar
gedrag bleek dat het een gezegend kruis was. Pas toen het kruis werd weggehaald
ging Louise weer in haar bed liggen in extase.
Andere
buitengewone gaven die Louise had
Bij het begin op 26 maart 1871 tot haar dood in 1883, dat
is 12 jaar, at ze geen voedsel en leefde ze volkomen op de Heilige Eucharistie.
Ze dronk enkel 3 tot 4 glazen water per week. Bovendien had ze voor dezelfde
periode van 12 jaar geen slaap nodig en bracht ze haar nachten in contemplatie
en gebed door, dikwijls knielend aan de voet van haar bed.
Een samenvatting
van de medische onderzoeken betreffende Louise
Louise werd grondig onderzocht gedurende vele jaren; samen
met Padre Pio en Therese Neumann was ze de best onderzochte gestigmatiseerde
van alle tijden. Dit zijn enkele van de bevindingen die werden gemaakt :
1 Nadat Louise de eerste tekenen van bloeden vertoonde op
24 april 1868 bleef ze elke week bloeden tot haar dood op 25 augustus 1883. Er
zijn ongeveer 800 bloedingen geweest.
2 Louise voelde de brandende pijnen van de stigmata op
dinsdag en dit bleef duren tot donderdag. Op donderdag werden deze pijnen
blaren die dan de stigmata vormden op vrijdag. Dit was vooral zichtbaar op de
achterkant van haar handen.
3 De wonden die zich op haar handen en voeten vormden waren
donkerrood van kleur en cirkelvormig.
4 Het intense bloeden deed zich gewoonlijk voor van
donderdag- of vrijdagnacht tot zaterdag. Het bloeden begon normaal tussen
middernacht en 1.00 u.
5 Ongeveer 250 ml bloed werd verloren gedurende elke
Lijdensextase
6 De wonde op Louises zijde werd gelokaliseerd tussen de
vijfde en zesde rib, een beetje onder de linkerborst.
7 De voetwonden werden gelokaliseerd tussen de derde en
vierde middenvoetsbeentjes. Beide voeten (evenals de handen) werden met
dezelfde wonden gekentekend.
8 De wonden van de doornenkroning waren van een
cirkelvormig patroon van twaalf tot vijftien punten rond het voorhoofd. Deze
streek was pijnlijk en gezwollen.
9 Het hoofd toonde ook sporen van bloeding.
10 Een verwonding werd ook gezien op de rechterschouder,
een teken van het Kruis dat Christus droeg op Zijn weg naar Calvarie.
Haar
heilige dood
Na een buitengewoon leven uit liefde voor God en van lijden
in vereniging met Jezus voor de bekering van zondaars, stierf Anne Louise
Lateau op 25 augustus 1883 op een leeftijd van 33 jaar dezelfde leeftijd als
haar geliefde Jezus.
Anne Louise Lateau - Belgische gestigmatiseerde - deel 1
Dienares
van God Anne Louise Lateau gestigmatiseerde, mystica en offerziel (1850-1883)
Haar
vroege leven
Anne Louise Lateau werd geboren in Bois dHaine
(Henegouwen) op 13 januari 1850. Haar vader, Gregory was dan 28 jaar en was een
metaalbewerker die tewerkgesteld was in de nabij gelegen gieterij. Spijtig
genoeg kreeg hij de pokken en stierf op 17 april 1850, 3 maand na de geboorte
van Louise. Hij liet de moeder Adele (Pissens) Lateau achter met drie dochters.
De oudste dochter, Vosine was net drie jaar oud; de tweede,
Adeline, iets ouder dan twee jaar en de derde, Louise was jonger dan 3 maand.
Toen hun vader stierf was niets hulpelozer dan dit kleine huishouden. De arme
moeder, die bijna in het kinderbed stierf was nog altijd ziek en bedlegerig.
Louise zelf had zelf de pokken en vrienden en buren bleven weg, bang om besmet
te geraken.
Kleine Vosine, die 3 jaar was, deed alles wat een klein
kind kon doen. Van het ene ziekbed van haar moeder naar de wieg van haar zus
Louise, moest ze hen de absolute noodzakelijkheden geven. De dagen vlogen
voorbij en de reserves van het arme huisje waren spoedig uitgeput, en de honger
begon zich te gevoelen.
In deze extreme omstandigheden, kwam uiteindelijk hulp van
een goede boer, Francis Delalieu. Deze man vond zijn weg in het huis, twaalf
dagen na de dood van hun vader. Hij vond Louise die bijna op sterven lag,
terwijl de rest van het gezin tot het extreme werd op de proef gesteld. Hij
zorgde meteen voor voedsel en voor de meest nodige zaken. Van die dag af waakte
hij over hen en begeleidde hen tot ze allen gezond waren.
De ziekte van de moeder was ernstig en langdurig en pas na
twee en een half jaar herwon ze haar vroegere gezondheid. Ze had bijna geen
middelen van bestaan, behalve het kleine stukje grond waarop het huisje stond
en die in gelukkiger dagen, haar bruidsschat was. Maar ze aanvaardde haar harde
lot met een moedige geest. Ze worstelde tegen de armoede en om onafhankelijk te
blijven. Dag en nacht wijdde ze zichzelf toe aan de zorg voor haar kinderen en
de hele dag zwoegde ze voor hun dagelijks brood. Terwijl ze weg was naar haar
werk liet ze de kinderen thuis alleen. De oudste dochter moest voor haar twee
zusjes zorgen. Arme kleine kinderen, ze hadden vele ontberingen te verduren! Ze
moesten de koude winters doorkomen dikwijls zonder vuur en hun voedsel was uiterst
schaars. God zij dank groeiden ze op tot gezonde dochters en de tijd brak
spoedig aan dat ze hun moeder konden helpen in het dagelijkse labeur.
Toen Louise 8 jaar was werd ze voor korte tijd geplaatst
bij een zwakke oude vrouw uit de buurt die hulp nodig had omdat haar zoon op
het werk was. Later werd ze voor vijf maand naar school gestuurd. Daar leerde
ze haar catechismus, en leerde ze wat lezen en schrijven. Dit was al de
scholing die ze ooit kreeg. Toen ze 11 jaar was deed ze haar Eerste Communie en
leefde ze bij een tante aan haar vaders kant die leefde in Manage. Deze goede
vrouw was 78 jaar en zeer zwak; ze stierf twee jaar erna, en Louise die haar
had gediend gedurende die tijd met opmerkelijke ijver en toewijding werd in
dienst genomen door een vrouw in Brussel.
Daar werd ze ziek en werd ze gedwongen om te vertrekken na
zeven maanden. Maar nadien bleef deze vrouw Louise van tijd tot tijd opzoeken
in Louises thuis in Bois dHaine. Toen ze een paar weken thuis was, werd
Louise terug beter en vond ze een nieuw onderkomen in een gezin van een kleine
boer te Manage. Van deze plaats werd ze terug thuis geroepen door haar moeder;
van toen af bleef ze thuis voor de rest van haar leven, en legde ze zich
volledig toe op naaiwerk en de huishoudelijke taken.
Haar
buitengewone liefdadigheid op haar zestiende met de dood voor ogen de cholera
epidemie
Een ander buitengewone karaktertrek is haar liefdadigheid.
Ze was zelf arm, maar ze had een passie om de armen te helpen. Wanneer ze een
kind was wijdde ze zichzelf toe aan de zorg voor de zieken, met een
opmerkelijke onbaatzuchtigheid en tact. Nadat ze terug thuis woonde, en er
stierf iemand in het dorp was het bijna altijd Louise die de rouwende familie
hielp en het lichaam voorbereidde om begraven te worden.
In 1866 heerste de afschuwelijke en dodelijke ziekte
cholera in Belgie en brak uit in Bois dHaine. De ziekte richtte een grote
ravage aan en deed de mensen panikeren. De cholera epidemie trof eerst een
gezin van een werkman. Het gezin bestond uit zeven personen. De vier zonen die
panikeerden over de besmettelijke ziekte vluchtten uit het huis en lieten hun
vader, moeder en zuster in de steek. De parochiepriester die Louises
heiligheid en naastenliefde kende, zond Louise. Ze nam haar taak op in het
verlaten huis. Ze bleef bij de vader en moeder tot het laatste uur-ze stierven
beiden op dezelfde dag; en ze bleef bij de zuster tot de zonen eventjes naar
huis terugkwamen om hun zuster naar een ander huis te brengen. Louise baarde de
twee lichamen op en plaatste hen in een kist en met de hulp van haar zuster
Adeline droegen ze de kisten uit het besmette huis.
Sommige mannen, die aangemoedigd werden door het heroisch
voorbeeld van deze jonge meisjes, brachten de lichamen naar de begraafplaats.
Louise, met dokter en priester bleef dit werk verderzetten gedurende de hele
tijd dat de epidemie duurde. Ze verliet nooit de huizen waarin de epidemie zich
manifesteerde. Ze kon natuurlijk niet overal tegelijk zijn; maar ze zorgde voor
6 cholera patienten in de maand, baarde de doden op, en droeg verscheidene van
hen naar de begraafplaats. En dat alles toen ze maar zestien jaar was. Toen de
epidemie eindelijk over was, deed ze terug haar huishoudelijke taken thuis.
Door haar reputatie van liefdadige werkster voor de zieken
werd ze jaren nadien nog opgeroepen toen iemand in het dorp ziek was en niemand
kon zorgen voor hen. Ze ging onmiddellijk naar de zieke persoon ongeacht het
type van ziekte, of het besmettelijk was of niet, en zorgde voor hen met een
opmerkelijke ijver, oprechte naastenliefde en zorg, en zorgde zo goed als
mogelijk voor hen.
Haar
persoonlijkheid en karakter
Louise Lateau wordt beschreven als een persoon met een
opgeruimd karakter, en van een minzaam, onbaatzuchtige ingesteldheid. Ze is
middelmatig intelligent en eenvoudig. Goedheid en gezond verstand lijken haar
karakteristieken te zijn. Ook haar vroomheid is praktisch en onopvallend. Ze
houdt van de eenzaamheid en teruggetrokkenheid; en behalve als gehoorzaamheid
van haar kerkelijke oversten, praat ze nooit over de buitengewone fenomenen die
ze ondervindt.
De beroemde dokter Lefebvre verzekert ons hoewel ze sommige
vriendinnen heeft van haar leeftijd die ze van haar kindertijd kent, wordt over
haar extases en stigmata nooit gesproken. Ze behoudt dezelfde terughoudendheid
tegenover haar moeder en haar zusters, en zij praten ook nooit over het
onderwerp in haar aanwezigheid. Ze is extreem terughoudend met betrekking tot
de buitengewone mystieke genaden die ze gekregen heeft door God.
Louise
werd de stigmata gegeven
Op vrijdag 24 april 1868 wordt het eerste spoor van de
stigmata zichtbaar. Ze bemerkte dat wat bloed vloeide uit haar linkerzijde. Met
haar gewoonlijke terughoudendheid vertelt ze niets aan niemand, ook niet aan
haar moeder of zusters. Op de volgende vrijdag kwam er terug bloed uit dezelfde
plaats, en ook op beide voeten. Ze sprak er nu over met haar geestelijke
leidsman, de parochiepriester van Bois dHaine. De priester die verbaasd stond
over zon buitengewoon fenomeen probeert haar vrede en kalmte te geven en
vertelde haar er niets over te zeggen.
Op de derde vrijdag, 8 mei vloeide bloed, gedurende de
nacht, van haar linkerzijden en haar voeten; en tegen 9.00 u in de morgen kwam
er ook bloed uit haar handpalmen . Ze ging voor de eerste keer in extase, op
vrijdag 17 juli in hetzelfde jaar: en twee maanden later, op vrijdag 25
september verschenen bloedige punten rond haar hoofd. Al deze fenomenen deden
zich herhaaldelijke keren voor op elke opvolgende vrijdag zonder onderbreking:
met enige uitzondering dat de bloedende kroon rond haar hoofd gedurende het
eerste jaar maar soms bloedde, en dat de andere stigmata niet bloedden op twee
gelegenheden.
Van de tijd dat bloed uit haar handen vloeide, kon de
buitengewone toestand van Louise niet langer een geheim blijven. Het nieuws
verspreidde zich. Een verzamelde zich elke week een menigte rond haar moeders
huis; zodanig groot dat de kerkelijke autoriteiten moesten ingrijpen in deze
zaak. Men vroeg Dokter Lefebvre om de hele zaak te onderzoeken, vanuit medisch
standpunt. Zijn studie begon op 13 augustus 1868 en bleef een jaar en een half
duren. Hij installeerde een microscoop in het huis van Louise en onderzocht het
bloed op het moment toen het uit de wonden vloeide. Hij werd in dit onderzoek
bijgestaan door twee van zijn medische collegas die beiden vakkundig waren in
microscopische onderzoeken : Dr Hairion en Dr Van Kempen.
Na nauwkeurig onderzoek, waren ze ervan overtuigd dat de
witte en rode bloedcellen een normaal karakter hadden en een specimen waren van
gezond menselijk bloed.
De
handschoen test op de stigmata
De stigmata verschenen elke week rond middernacht op
donderdagavond, en bleven tot in de late vrijdagnamiddag tot rond 17.00 u. In
zijn inspanning om grondig de zaak te bestuderen plaatste Dr Lefebvre speciale
handschoenen op Louise, hen afsluitend met een speciale koord en wassen zegel
zodat het onmogelijk werd om ermee te knoeien zonder dat het opviel. Het
resultaat was dat de stigmata zich voordeden op donderdagavond, zoals
gewoonlijk met de verzegelde handschoenen aan. Dit gaf de dokters voldoende
bewijs van het bovennatuurlijk karakter van de stigmata.
Er kan geen twijfel over bestaan dat het bloeden van de
stigmata een bron van pijn is, hoewel Louise er nooit over sprak. Gedurende de
extase was ze waarschijnlijk onbewust van pijn, zoals ze dan voor elke andere
lichamelijke ervaring ongevoelig was. Maar voordat de extase zich inzette en
nadat het was gestopt, was Dr Lefebvre ervan overtuigd dat ze veel pijn leed.
Dat leidde hij af van haar bewegingen en gedrag.
Tegen de vrijdagavond stopte het bloeden meestal; maar niet
altijd op hetzelfde uur. De volgende dag waren de stigmata droog en wat
blinkend. Hier en daar was wat opgedroogd bloed, maar dit werden korsten die
eraf vielen. Op zaterdag morgen deed Louise terug haar gewone werk. Ze
onderbreekt enkel haar werk om naar de Mis te gaan en de Heilige Communie te
ontvangen in de Parochiekerk.
Haar
extases
Louises exstases begonnen tussen 9.00 en 10.00 u op
vrijdagmorgen en bleven normaal duren tot 17.00 u in de namiddag. Louise die op
vrijdag niet kon werken door haar bloedende stigmata is meestal aan het bidden
tot de extase komt. Hoe dan ook komt de extase zelfs al is ze in gesprek met
iemand. Dokter Lefebvre is aanwezig op vele gelegenheden en op een van die
gelegenheden doet hij verslag:
Het is half acht s morgens. Ik begin een conversatie met
het meisje, en we spreken over de meest uiteenlopende zaken. Ik vraag haar over
haar bezigheden, haar educatie, haar gezondheid. Ze beantwoordt al mijn vragen
eenvoudigweg, exact en bondig. Gedurende haar conversatie is ze kalm en is de
uitdrukking op haar gezicht natuurlijk, en heeft ze haarzelfde kleur. Haar huid
is koel: haar hartslag slaat 72 per minuut. Na enige tijd verslapt de
conversatie en is er een pauze. Ik wil opnieuw starten, maar ik merk dat Louise
bewegingsloos is, met haar ogen naar boven gericht en in contemplatie verkeert.
Ze is in extase.
Een gelijkaardig verslag werd gegeven door Dr Imbert
Gourbeyre een professor in de medische school van Clermont in Auvergne. Ik had
Louise onderzocht en ondervraagd, zegt hij voor een uur en een kwart. Mijn
laatste vraag was over de cholera patienten die ze had geholpen. Ze vertelde me
dat ze negen of tien van hen zag sterven. Ik vroeg haar of ze bang was. Ze
antwoordde dat ze niet bang was. Help je graag de zieken verplegen? Ik wil de
vraag opschrijven, maar Louise geeft geen antwoord. Ik kijk naar haar en zie
dat ze reeds in extase verkeert. In de zomer van 1869 werd door haar
geestelijke oversten bevolen de extase tegen te houden voor zover in haar macht
lag. Het was zelfs voorgeschreven dat ze de vrijdagmorgen haar werk verder
moest zetten, hoe moeilijk het ook was. De Bisschop van Brits Columbia, Dr dHerbomez
verkreeg toelating van de kerkelijke autoriteiten om Louise te zien: hij ging
op bezoek bij haar samen met Abbe Mortier op vrijdag, 13 augustus 1869, om 8.00
u.
Wanneer hij binnenkwam was Louise aan het werk op de
naaimachine. Haar handen en voeten bloeden hevig. Ook haar voorhoofd en rond
haar hoofd, in een volledige cirkel was bloed aan het vloeien en het stroomde
over haar gezicht en nek. De naaimachine zat onder het bloed; en enkel door de
meest pijnlijke inspanningen, was het arme kind in staat haar werk verder te
zetten. De Bisschop stelde haar wat vragen. Ze antwoordde met haar gewone
kalmte en ging ondertussen verder met haar werk volgens de instructies die ze
had ontvangen. Opeens stopte de machine: haar handen en lichaam werden
bewegingsloos. Het werk had opgehouden en de extase begon.
De houding en het gedrag van Louise ondergaat vele en
frequente veranderingen. Nu beweegt haar lichaam traag rond als rond een as, en
haar ogen lijken een onzichtbare processie te volgen: onmiddellijk staat ze
recht uit haar stoel, doet een paar stappen en steekt haar handen omhoog in
gebed. Een glimlach straalt van haar gezicht. Op een ander moment sluit ze haar
ogen en rollen tranen van haar wangen; opnieuw beeft ze en wordt bleek; een
expressie van verschrikking blijkt uit haar gedrag; ze slaakt een kreet. Ze
ligt dikwijls op de vloer, de armen uitgestrekt in de vorm van een kruis.
Het meest verbazingwekkend is de laatste scene van de
extase. Ze staat vlug recht van de vloer. Haar hartslag gaat extreem vlug en
bereikt 120 slagen per minuut, en wordt zwakker. Haar adem wordt zwakker en
zwakker en kan bijna niet bemerkt worden behalve door geneeskundige observatie.
De dood lijkt aan te komen. Het lichaam is koud: de ogen zijn gesloten; het
hoofd valt op de borst. Een dodelijke bleekheid komt over het gezicht en een
koud zweet breekt uit en er komt zelfs een doodsreutel in haar keel.
Deze toestand blijft ongeveer 10 minuten duren, en dan komt
er terug leven in het lichaam. Het lichaam wordt warm: de hartslag wordt
normaal; de wangen krijgen terug kleur. Dan kijkt het gereanimeerde meisje terug
rond; en is de extase over.
Haar
mystieke herkenning van Gezegende objecten en de Heilige Eucharistie
Louise heeft een levendige herinnering van de scenes die ze
gezien heeft. Ze praat er enkel over onder bevel van haar Bisschop. Ze
beantwoordt Dr Lefebvre precies wat ze gezien heeft en eenvoudig, wanneer hij
erom vraagt. Van zodra de extase komt ziet ze zich gehuld in een zee van licht;
dan beginnen zich figuren te vormen en ziet ze verschillende scenes van het
Lijden van Christus voor haar ogen. Er wordt geen woord gesproken dat ze kan
horen; maar de beelden bewegen zoals in realiteit. De Apostelen zijn er, en de
Joden, de Romeinse soldaten, de heilige vrouwen. Ze ziet de Redder ook en ze
kan zijn verschijning precies omschrijven, net zoals Zijn kleren, Zijn wonden,
de doornenkroon, het kruis.
Maar ze is begunstigd met nog een ander fenomeen. Ze blijft
ongevoelig voor elke andere stem, behalve voor degenen die geestelijke
jurisdictie over haar hebben zoals haar Bisschop, haar parochiepriester, of
enige ander priester. Op eenzelfde manier brengen gezegende voorwerpen
allerhande aan haar lippen zoals rozenkransen, medailles of kruisen, een
glimlacht van vreugde over haar gezicht, terwijl dezelfde dingen die niet
gezegend zijn geen uitwerking hebben. Dit profetisch instinct werd dikwijls
getest en faalde nooit.
Laat ons bidden dat door de gebeden van de zondeloze Maagd
Maria, God ons zal bevrijden van onze zonden.
Vader, U bereidde de Maagd Maria voor om de waardige Moeder
te zijn van Uw Zoon. U liet haar meedelen in de redding van Christus door Zijn
dood, en hield haar zondeloos vanaf het moment van haar ontvangenis. Help ons
door haar gebeden leven in Uw aanwezigheid zonder zonden. We vragen dit door
onze Heer Jezus Christus, Uw Zoon die leeft en heerst met U en de Heilige
Geest, een God, voor alle eeuwigheid.
O Heer,
die door de Onbevlekte Ontvangenis van de Maagd Maria, een waardige verblijfplaats
voor Uw Zoon bereidde. U zorgde ervoor dat ook Zij, net als Uw Zoon die zonder
zonde stierf, ook zij nooit zonde heeft gekend. Verleen dat door haar
middelaarschap ik begunstigd word met de volgende genade. (noem uw verzoek)
O Maria
van de Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van Christus, U had invloed bij Uw
Goddelijke Zoon hier op aarde; U hebt nu dezelfde invloed in de Hemel. Bid voor
mij en verkrijg voor mij de inwilliging van mijn verzoek als het past voor de
Goddelijke Wil. Amen.
Wij moeten onszelf eraan gewennen dat de dingen in hun
authentieke realiteit anders zijn dan wij dachten. De aarde is het teken van de
hemel en het is niet zo dat de hemel het teken is van de aarde. De zon is het
teken van Christus en niet andersom. Alles wat ik zie is het teken van datgene
wat ik niet zie; het verwijst ernaar, het duidt het aan. Alles is teken van een
onzichtbare realiteit, die veel belangrijker is dan de zichtbare realiteit.
Datgene wat nog komen moet, is van grotere waarde dan datgene wat reeds gekomen
is. Ja, de dag van morgen is beter dan de dag van vandaag en die zekerheid
wordt mij gegeven door het geloof in God, die liefde is. En de liefde gaat
voort, maar zij keert niet terug. De liefde schept, maar vernietigt niet. De
liefde leeft, maar sterft niet.
Wanneer ik mijn ogen open voor het menselijk leven, dan
moet ik eraan wennen om alles te zien als teken van dat goddelijk leven dat
Christus aan mij doorgeeft en dat Hij dag aan dag voedt. Mijn vader en mijn
moeder zijn een teken van een andere vader en moeder, die ik in het Rijk zal
hebben; het huis waarin ik als kind heb gewoond en dat er nu niet meer is, door
de tijd verwoest, is een teken van een ander huis dat niet meer verwoest zal
worden: het Vaderhuis. Mijn broers en mijn zusters die samen met mij hebben
geleefd, zijn een teken van andere broeders en andere zusters, die samen met
mij in het eeuwige Rijk van de Vader zullen leven. Het voedsel dat mij gevoed
heeft, het vuur dat mij verwarmd heeft, het landschap dat mij verheugd heeft,
zijn alle een teken van een ander voedsel, van een ander vuur, van andere
landschappen die in het Rijk mijn deel zullen zijn. De liturgieviering waaraan
ik deel heb genomen, de eucharistie die ik met zoveel godsvrucht heb ontvangen,
zijn het levende teken van een andere viering waaraan ik zal deelnemen in het
Rijk, waar ik eindelijk gevoed zal worden door een unieke spijs: God zelf.
Laat ons
bidden dat door de gebeden van de zondeloze Maagd Maria, God ons zal bevrijden
van onze zonden.
Vader, U
bereidde de Maagd Maria voor om de waardige Moeder te zijn van Uw Zoon. U liet
haar meedelen in de redding van Christus door Zijn dood, en hield haar
zondeloos vanaf het moment van haar ontvangenis. Help ons door haar gebeden
leven in Uw aanwezigheid zonder zonden. We vragen dit door onze Heer Jezus
Christus, Uw Zoon die leeft en heerst met U en de Heilige Geest, een God, voor
alle eeuwigheid.
O Maria, Moeder van God, die in uw glorierijke Onbevlekte Ontvangenis
begiftigd bent met de volheid van genade. U bent uniek onder de vrouwen doordat
u zowel moeder als maagd bent; Moeder van Christus en Maagd van Christus. We
vragen u om naar ons te kijken met een teder hart vanop uw troon en te
luisteren naar onze gebeden. Ik vraag u oprecht dat u voor mij het verzoek wilt
inwilligen dat ik nu vraag : (noem uw verzoek)
O Maria
van de Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van Christus, U had invloed bij Uw
Goddelijke Zoon hier op aarde; U hebt nu dezelfde invloed in de Hemel. Bid voor
mij en verkrijg voor mij de inwilliging van mijn verzoek als het past voor de
Goddelijke Wil. Amen.
Kleine
Nellie van de Heilige God Het leven van Nellie Organ (1903-1908)
Daar! Dat is het teken waarop ik wachtte Dat was wat Paus
Pius X zei na gehoord te hebben over het heilige leven van kleine Nellie. Een
paar maanden later in 1910 bracht hij Quam Singulari uit die de leeftijd voor
de Heilige Communie voor kinderen verlaagde.
Kleine Nellie Organ leefde om vier en een half jaar te
worden, en toch is ze gekend als de Kleine Violet van het Heilig Sacrament. Het
bijzonder verhaal van haar korte maar heilige leven start bij haar geboorte op
24 augustus 1903. Haar vader, William Organ en haar moeder Mary Aherne Organ
waren gehuwd op 4 juli 1896 en hun huwelijk was spoedig gezegend met 4
kinderen: Thomas, David, Mary en Nellie. Omwille dat de werkloosheid toen in
Ierland zo groot was, moest haar vader William Organ kiezen tussen emigratie en
soldaat worden. Hij koos voor het laatste en in oktober 1897 ging hij in het
Britse Leger dat toen Ierland bezette, in het garnizoen van Waterford.
Nellie werd geboren op 24 augustus 1903 in de Koninklijke
Infanterie Barrakken in Waterford, Ierland, die voor gehuwden bestemd waren.
Spoedig nadien werd ze naar de parochiekerk van de Drie-eenheid gebracht waar
ze gedoopt werd onder de naam Ellen, hoewel ze vertrouwelijk Nellie zou
genoemd worden.
Toen ze enkel twee jaar was, schrijft haar vader, nam ze
mijn hand vast en stapte naar de Mis, babbelde ze de hele weg over Heilige God.
Dat was de manier waarover ze altijd over God sprak, en ik weet niet waar ze
het geleerd kan hebben. Nellie hield veel van haar vader, en haar eerste vraag
wanneer haar moeder om boodschappen was, was een rozenkrans mee te brengen voor
Papa. Op een nacht zei haar vader dat hij de wacht moest houden. Nellie zei Ik
zal de wacht houden in jou plaats. Ga slapen, zei haar vader. Nee, zei
Nellie, ik zal op je wachten-en wanneer hij terugkeerde was ze wakker,
wachtend op hem.
De heilige namen waren de eerste woorden die Nellie leerde,
en s avonds wanneer de rozenkrans werd gebeden. Haar moeder leerde haar de
crucifix en de grote kralen te kussen. Een gewoonte dat ze zou behouden.
De
dood van haar moeder
In 1905 verhuisde de familie naar Spike, een eiland fort
dat gesitueerd was in de haven van Cork. De gezondheid van haar moeder dat
nooit goed was geweest, verslechterde zienderogen. In haar laatste maanden
keerde ze zich volledig naar God en haar rozenkrans was nooit uit haar handen.
Naar het einde toe hing ze zodanig aan Nellie dat het kind uit haar armen moest
gerukt worden. In januari 1907 stierf ze aan tuberculoze.
De oudste van de Organ kinderen was maar negen jaar op dat
tijdstip en haar vader moest de hele dag zijn militaire plichten vervullen. In
het begin hielp een buurvrouw hem in de Organ huishouding. Maar de kinderen
waren nog zo jong en konden niet veel helpen bij de noodzakelijke
huishoudelijke werkzaamheden. Men zag spoedig in dat dit niet kon voortduren.
Bovendien was Nellies gezondheid delicaat en had ze bijzondere zorg nodig want
men had ontdekt dat ze een kromgegroeide rug had.
Rechtop in een stoel zitten was pijnlijk voor haar en haar
lichaam stil houden voor bepaalde tijd deed haar veel pijn. Haar heup en haar gedraaide
rug waren ontwricht. Ze weende maar er was geen liefdevolle moeder om haar te
sussen en te troosten. Nellies vader besefte ten slotte dat dit zo niet verder
kon in een moederloos gezin en vroeg een priester om een thuis te vinden in een
klooster voor zijn ongelukkige weeskinderen.
Nellie
en haar zuster werden naar de Goede Herder Zusters gezonden
De priester kwam hem te hulp en met zijn hulp werden de
kleintjes geplaatst in tehuizen van liefdadigheidsinstellingen van het diocees.
Thomas werd naar de School van Broeders van Liefde in Upton gestuurd; David,
naar de kloosterschool van de Barmhartige Zusters te Passage West; en Mary en
Nellie zouden naar de St Finbarrs School gestuurd worden bij de Zusters van de
Goede Herder in Cork.
Nellie en haar zuster kwamen eraan op 11 mei 1907. Met
moederlijke zorg werden Mary en Nellie omgeven door de goede zusters en Nellie
was er gelukkig en ze noemde al de Zusters Moeders. Toen ze er aankwam was
Nellie drie jaar en negen maanden. Ze zou de resterende acht maand van haar
leven bij de Zusters blijven.
De
diagnose van de dokter
Mary Long was een jong meisje die naast Nellie sliep en ze
vertelde de Zusters dat Nellie pijn had en nachten huilde en dikwijls kuchte.
Daardoor werd kleine Nellie verplaatst naar de school infirmerie waar ze haar
maaltijden deelde met een klein zwart poesje. Ze was dol op dit beestje en het
poesje was dol op haar.
Terwijl de lessen voor het zieke meisje waren gestopt, werd
ze soms naar buiten geholpen om de kleuterspelletjes op de speelplaats mee te
doen. Op een dag kreeg ze een doos kralen aan een lint. Ze stak er sommige in
haar mond en slikte ze half door. Ze bleven in haar keel hangen en ze leek te
stikken. De leraar tilde haar op en liep om een zuster te vinden. Samen liepen
ze met het meisje naar de infirmerie waar degenen aanwezig een operatie
uitvoerden om de kralen eruit te halen. Het was opmerkelijk dat Nellie niet
weende gedurende de pijnlijke ervaring. Maar enige tijd later was ze lusteloos,
daarom werd de dokter erbij geroepen. Samen met haar gedraaide ruggegraat was
Nellie het slachtoffer van tuberculozede ziekte die haar moeder fataal werd.
Omdat de ziekte reeds in een vergevorderd stadium was had de dokter geen hoop
op haar herstel. Hij stelde de zusters op de hoogte dat ze maar enkele maanden
meer te leven had.
Haar
devotie tot het Kind Jezus
Kleine Nellie bleef voor twee maanden in de infirmerie.
Haar verpleegster, juffrouw Hall bleef dikwijls de nacht bij haar doorbrengen
en Nellies dankbaarheid was vol kinderlijke liefdeHeilige God nam mijn
Moeder, zei ze, maar Hij heeft me jou gegeven om mijn Moeder te zijn. Ze
stak haar hand tussen de rails van haar bedje om de hand te nemen van haar Moeder,
en ze hield haar hand stevig vast tot ze in slaap viel.
Gedurende deze tijd toen Nellie het bed moest houden in de
infirmerie, trok een klein altaar waarop een beeldje stond van het Heilig Kind
van Praag haar aandacht. Ze vroeg juffrouw Hall over het beeldje. Ze legde uit
aan Nellie dat het beeldje de afbeelding was van Onze Heer toen Hij een kind
was. Onmiddellijk was Nellie geinteresseerd. Juffrouw Hall vertelde het verhaal
van de geboorte van Christus en Zijn grote liefde voor ons. Het kind luisterde
met enthousiasme en hield van het verhaal van Heilige God toen Hij een klein
kind was.
Haar
opmerkelijke genezing
Van dat moment af sprak ze tot de kleine Jezus met de
eenvoud van een kind, en op het voorstel van de nonnen deed ze een noveen tot
Hem, om Hem te vragen om haar beter te maken. Wanneer de noveen ten einde was,
was ze zover genezen dat ze in de tuin kon wandelen aan iemands hand. Dit gaf
haar een groot vertrouwen in het Heilig Kind, met wie ze nu vertrouwelijk
babbelde en ze de meest buitengewone dingen vroeg.
Toen juffrouw Hall ziek werd, vroeg Nellie aan de oudere
meisjes : Ga en breng me Heilige God (verwijzend naar het beeld van het Kind
Jezus) en zet Hem op de stoel bij me. Ik wil Hem vragen om Moeder beter te
maken. Hij maakte mij beter, daarom.
Het
dansende Kind Jezus
Onder het speelgoed van Nellie was een blikken fluitje
waarmee ze graag speelde. Op een dag naar het einde van september, was Mary
Long bezig in de keuken en schreef ze enige verzen die de kinderen moesten
opzeggen ter gelegenheid van een bezoek van de Provinciale Moeder Overste. Voor
een tijdje speelde Nellie met haar speelgoed, maar toen kwam ze naar Mary en
vroeg : Longie, geef me mijn baby, want zo sprak ze over het kleine beeldje
van het Kindje Jezus van Praag. Mary lette er niet op, maar Nellie bleef
zodanig aandringen dat Mary het beeldje aan Nellie gaf. Nellie was perfect
gelukkig en omhelsde het beeldje en droeg het in haar armen en kuste het. Dan
zette ze het beeldje op de grond.
Mary Long : Plotseling werd Nellie opgewonden en riep uit:
Longie, Hij danst voor mij! Longie, speel wat muziek, en ze blies op haar
fluitje en ze zei : Hij danst voor mij! Longie, speel eens muziek! Ik dacht
dat het kind gek geworden was. Dan kwam Josephine, het meisje dat hielp
schoonmaken binnen en zei, Wat is er met Nellie? Nellie haar gezicht straalde
en ze riep tot het beeldje- Jo! Speel wat muziek! Hij danst voor mij; nu zal
ik dansen voor Hem, en Nellie danste met uitgestrekte armen. Na een paar
minuten stopte ze plots en zei met een spijtig stemmetje Hij is gestopt. En
ze werd terug stil.
Gods
bloemen
Toen de maanden voorbijvlogen werd Nellie opnieuw ziek.
Dikwijls brachten de goede Zusters bloemen om haar op te fleuren gedurende haar
lange dagen van ziekte. Is Heilige God niet goed, zei ze, om zon mooie bloemen
te maken voor mij?
Op een dag zag Mary Long Nellie terug in bed kruipen met in
haar hand een bloem die ze uit een vaas die op tafel stond had gepakt. Toen
Nellie Mary zag stak ze de bloem onder de dekens, en dacht dat haar daad
niemand had gezien. Maar Mary had het gezien en ondervroeg het kind: Wie stal
dat mooie bloemetje uit de vaas? Niemand, Longie. Waar is het dan? Misschien
onder het bed? en Mary deed alsof ze ernaar op zoek was. Met een lach haalde
Nellie de bloem boven. Oh, jij stout meisje, zei Mary om haar te plagen, ik
zeg Moeder dat je de bloem gestolen hebt. Nellie zei niets maar drukte de
bloem aan haar borst, en zei dat het altaar met de bloemen van haar was. Toen
ze alleen was met Mary zei Nellie haar: Moeder, sorry dat ik de bloem heb
gepakt; maar ik was aan het babbelen met Heilige God, en Hij gaf me de bloem Hij
deed het, Moeder.
Eens dat Nellie verwelkte bloemen zag bij het Heilig Hart
beeld buiten de infirmerie zei ze: Kijk vuile bloemen, neem ze weg. Lang
erna, wanneer ze zo zwak was en haar bed niet uit kon, vroeg ze Moeder of de vuile
bloemen werden weggenomen van het beeld van de Heilige God.
Nellies
devotie tot de Verborgen Jezus in de Eucharistie
Door haar vele huishoudelijke taken was Mary Long niet
altijd wakker om naar de Mis te gaan elke morgen. Op een van zon dagen, begon
Mary haar werk te doen in de keuken tot ze de kinderen hoorde passeren naar de
refter na de Mis. Dan opende ze de deur van Nellies kamer en zie: Wel, Nellie,
hoe gaat het met je vandaag? Tot haar verbazing antwoordde Nellie verwijtend, Je
bent Heilige God niet gaan halen deze morgen.
Mary dacht dat Nellie haar had gehoord toen ze in de keuken
bezig was, en zo wilde Mary Nellie eens op de proef stellen. Ze ging naar de
deur van het gebouw opende ze en deed ze weer dicht om Nellie de indruk te
geven dat ze echt naar de Mis gegaan was. Ze deed haar botten weg en gedurende
de Mis was ze stil in de keuken. Wanneer ze naar Nellies kamer was gegaan was
Mary er van overtuigd dat Nellie niets gemerkt had. Maar het kind, keek
indringend naar Mary en zei verwijtend: Je hebt Heilige God niet gaan halen
vandaag. Hoe weet je dat, liefje? zei Mary. Heb je mij de deur niet horen
dichtdoen? Het maakt niet uit, zei het kind, Ik weet dat je Heilige God
niet bent gaan halen.
Verpleegster Hall gaf een verslag van Nellies buitengewone
gedrag wanneer ze voor de eerste keer naar de kapel ging gedurende de
Aanbidding van het Heilig Sacrament.
Op een morgen droeg verpleegster Hall Nellie naar de kapel.
Nellie had nooit tevoren de Heilige Hostie in de monstrans gezien. Wat was
juffrouw Hall verrast toen ze de kleine hoorde zeggen : Moeder, daar is Hij,
daar is Heilige God! En met haar kleine hand wees ze naar de monstrans, en ze
bleef maar kijken naar de Hostie, terwijl een uitdrukking van extase haar
gezicht omvormde.
Moeder overste herinnert zich het volgende over hetzelfde
bezoek: Het was de eerste vrijdag van de maand oktober, en ik passeerde in de
gang, wanneer de kapeldeur open ging en Nellie buitenkwam stappen, de hand van
de verpleegster vasthoudend. Ik knielde neer op een knie en zei: Wel, hoe is
het met Nellie vandaag? En als antwoord legde de kleine haar gezicht op mijn
schouder en weende stilletjes; maar ze was niet triestig, het was een heilige
emotie, ze was overweldigd door geluk. Op dat moment werd ik in mijn binnenste
gewaar dat God een speciale bedoeling had met het kind en dat ik als Moeder
Overste, moest meehelpen met Hem om ze te vervullen.
Van die dag af, door een innerlijke waarschuwing wist
Nellie altijd wanneer er een Aanbidding was in het klooster. Nellie was geboren
in legerbarakken, waar de gevangenis cel werd genoemd. Betreffende de
Eucharistie in het Tabernakel bezag ze Jezus als de Gevangene in de cel. Op
dagen van Aanbidding zei ze: Neem me mee naar de kapel. Ik weet dat Heilige
God niet in de cel zit vandaag. Soms noemde ze de Eucharistie de verborgen
Jezus.
Nellies
pijnlijke kaak
Er kwam een tijd toen Nellies eetlust, dat altijd maar
klein was geweest, volledig stopte. Ze hield haar kleine kom brood met melk
vast en lepelde er telkens in met haar lepel zonder iets te eten. Wanneer ze
iets moest inslikken deed het haar pijn en ze schudde haar hoofd om te zeggen
dat haar keel pijn deed.
De dokter werd erbij geroepen om Nellies keel te
onderzoeken maar kon niets vinden. Nellie was kalm en weende niet, ook niet
toen ze pijn had, maar bleef zeggen dat haar keel pijn deed. Uiteindelijk
werd de kleine mond grondig onderzocht en was het een nieuwe tand die op de
verkeerde kant was gegroeid in het kaakbeen en haar veel pijn berokkende. Toen
de tand eruit moest weende ze niet.
Moeder Francis Xavier Hickey had Nellie de betekenis van de
crucifix uitgelegd en iedere avond kwam ze langs om naar Nellie te kijken. Dan
knielde de Moeder bij Nellie haalde haar crucifix uit en legde het leven van de
Heer uit.
Al die tijd zorgde de tuberculoze ervoor dat het kind
verzwakte. Niet enkel waren Nellies longen aangetast maar ook haar kaakbeen
begon weg te teren door een virus. Op het einde kwamen er stukjes los en de
geur was onaangenaam en met keren ondraaglijk. De toegewijde verpleegster spoot
de plaats dikwijls in met desinfecterende middelen. Hoewel dit pijn
veroorzaakte bleef het kind er kalm bij. Wanneer de verpleegster de
injectienaald bovenhaalde, nam Nellie haar crucifix. Ze onderging deze pijn die
God op haar gelegd had met moed. Toen de pijn het grootst was lag ze
bewegingsloos in bed, haar armen gekruist op haar borst, haar kleine vingertjes
rond haar crucifix.
Een
visioen van Jezus
Kleine Nellies devotie aan degene die ze Heilige God
noemde was buitengewoon en heroisch, terwijl ze tegelijkertijd eenvoudig en
kinderlijk bleef, want ze was maar 4 jaar.
Op een morgen gingen Zuster Immaculata en Verpleegster Hall
tesamen de kleine patient een bezoek brengen. Nellie had een rusteloze nacht
gekend door haar vele lijden. Het was toen dat de buitengewone conversatie
plaatsvond:
Hoe voel je je, liefje? vroeg verpleegster Hall. Ik
dacht dat je reeds bij Heilige God zou zijn.
Oh nee! antwoordde Nellie, Heilige God zegt dat ik nog
niet goed genoeg ben om naar Hem te gaan.
Wat weet je over Heilige God? vroeg de verpleegster.
Hij kwam en stond hier, antwoordde het kind, wijzend naar
de zijkant van haar bed, en Hij zei dat.
De verpleegster en de zuster keken verbaasd naar elkaar.
Daar, antwoordde ze wijzend naar dezelfde plaats.
En hoe zag Hij eruit? vroeg de zuster opnieuw.
Zoals dat, antwoordde Nellie, haar hand op haar borst
leggend.
Zuster Immaculata en verpleegster Hall waren verbaasd over
deze openbaring. Was het een kinderlijke fantasie of had God echt dit kleine
kind uitverkoren net zoals Hij andere zielen uitkoos? Na enige discussie
besloten ze beiden dat het voorzichtig was er met niemand over te praten,
tenzij Nellie erover begon. En op een dag toen ze op de drempel van de
eeuwigheid stond herhaalde ze het verhaal van het bezoek van Heilige God.
Voor een kind van vier jaar maakte Nellie vlug vooruitgang
in geloof en heiligheid. Ze had de morgen en avondgebeden, de akten van geloof,
hoop en liefde, de voornaamste mysteries, en veel van het leven van Jezus van
buiten geleerd. Ze had een opmerkelijke devotie voor het Lijden van Onze Lieve
Heer, en wanneer ze haar opriepen om haar lijden te verbinden met dat van
Jezus, leek ze het idee onmiddellijk te begrijpen en was ze bereid om een heroisch
offer te brengen en het meest verschrikkelijke lijden zonder klagen te dragen.
Ze hield een crucifix naast haar op bed, en wanneer haar lijden bijna
ondraaglijk werd nam ze het in haar kleine hand, staarde ernaar en fluisterde, Arme
Heilige God! O arme Heilige God! Als anderen over haar situatie begonnen
lachte ze en zei, Wat is het vergeleken met wat Hij leed op het Kruis voor mij?
Ze bad dikwijls gedurende de dag en haar overpeinzing
gedurende het gebed was stichtend. Ze bad voor allen die haar dierbaar waren-de
Zusters, de Bisschop, de verpleegsters, haar kameraadjes, de Kerk en de Paus.
Nellies bidden van de Rozenkrans was vooral stichtend. Ze
kuste elk van de grote kralen en de crucifix en zei elk gebed traag op, met een
geest van overpeinzing dat zeer opmerkelijk was voor iemand van die leeftijd.
Op een avond, schreef Moeder overste, terwijl ik naast
haar op bed zat, zei ik tot haar: Zal ik wat babbelen, of zullen we de
Rozenkrans bidden?
De Rozenkrans bidden, Moeder, antwoordde ze. Ik had enkel
een paar Weesgegroetjes gezegd, toen ik haar hoorde fluisteren, Kniel neer,
Moeder. Ik lette er niet op en bleef voortbidden tot het einde van het eerste
tientje, wanneer ze herhaalde op een beslissende toon, Kniel neer, Moeder, en
ik moest de Rozenkrans op mijn knieen verder bidden.
Haar
vurig verlangen om Jezus te ontvangen in de Heilige Communie
Niet lang nadat Nellie volledig bedlegerig was, had ze een
sterk verlangen om naar de Mis gedragen te worden om Jezus te aanbidden in het
Heilig Sacrament. En wat meer was ze zuchtte van verlangen om de Heilige
Communie te mogen doen. Gedurende die tijd was de normale leeftijd voor de
Eerste Communie tenminste 12 jaar. Dikwijls hoorde men haar zeggen: O, ik
verlang naar Heilige God! Ik vraag me af wanneer Hij zal komen! Ik verlang
ernaar Hem in mijn hart te hebben.
Moeder overste bleef Nellie elke avond bezoeken. Op een
gelegenheid toen ze het kind Goede nacht wenste verbaasde ze zich over het
volgende verzoek. Moeder, vroeg Nellie, morgenochtend, wanneer je Heilige
God ontvangt, kun je Hem naar mij brengen? Moeder overste wist niet wat
antwoorden. Ze overwoog het eventjes en antwoordde dan: Morgenochtend zal ik
Heilige God die je heel graag ziet brengen na de Mis. Dit leek het kind te
bevredigen. Later op de avond riep ze verpleegster Hall en zei haar, Moeder
Francis gaat me Heilige God brengen in de morgen. Wat was haar teleurstelling
groot toen Moeder Francis de volgende dag bij haar kwam maar zonder haar de
Heilige Communie te brengen! Toen ze Moeder Francis zag binnenkomen zonder Heilige
God begon ze te wenen van teleurstelling.
Gedurende de rest van de dag sprak Nellie nauwelijks een
woord en voor enige dagen na die pijnlijke ervaring lag Nellie triestig te
kijken. Soms zuchtte ze en wanneer men vroeg of ze iets nodig had zei ze: Nee,
ik denk aan Heilige God. Spoedig had ze het plan opgevat die haar troost kon
bieden, hoewel het haar verlangen naar de Heilige Communie niet kon bevredigen.
Moeder, fluisterde ze op een morgen aan de verpleegster, wanneer je Heilige
God ontvangt in de kapel, kom je dan terug om mij te kussen? Dan kun je
teruggaan naar de kapel. Deze kus was niet voor de verpleegster, maar het was
voor het Heilig Sacrament. De kus werd aan ieder gegeven, non of verpleegster,
elk die onmiddellijk na het ontvangen van de Heilige Communie naar haar kwamen.
Soms aarzelde haar verpleegster om Nellie te verlaten om naar de Mis te gaan,
maar Nellie stond erop dat ze naar de Mis gingen. Moeder, ga naar de Mis, zei
ze, en haal Heilige God en kom terug om mij te kussen. Dan kun je teruggaan
naar de kapel. De hele maand november 1907 ging voorbij in heilig verlangen,
in geduldig lijden en in liefdevolle gedachten aan Jezus in het Heilig
Sacrament.
Haar
Eerste Heilige Communie
Toen december kwam hadden de Zusters een tiendaagse
retraite begonnen die eindigde op 8 december, het Feest van de Onbevlekte
Ontvangenis. Fr. Bury S.J. was de directeur. Natuurlijk vermelden de Zusters
hem het verlangen naar de Heilige Communie van hun buitengewoon kind. Nellie
was enkel 4 jaar oud, en op die tijd waren kinderen in het algemeen niet
toegelaten voor de Heilige Communie tot ze 10 of 12 jaar waren. Vader Bury zei
hen: De H. Alfonsus, gaf de Heilige Communie aan een klein kind die ernaar
verlangde. Als de Bisschop het mij toestaat, zou ik hetzelfde willen doen met
Kleine Nellie.
Op die dag ging Vader Bury naar Nellie en vroeg haar Wat
is de Heilige Eucharistie?. Nellie antwoordde op haar eigen manier. Het is
Heilige God, het is Hij die de nonnen en al de rest heilig maakt. Op een
andere gelegenheid zei ze, Jezus komt op mijn tong en gaat naar mijn hart. De
woorden waren de woorden van een kind, maar de doctrine was correct. Onder de
indruk door Nellies antwoord schreef Vader Bury een brief naar de Bisschop om
speciale toelating te verkrijgen om haar de Heilige Communie te geven. Volgens
Vader Bury, Met betrekking op het ontvangen van dit Sacrament was Nellie tot
verstand van jaren gekomen. Hij vertelde de Bisschop dat Nellie een vurige
liefde voor God had en het verlangen had om verenigd te zijn met Hem in de
Heilige Communie.
Het antwoord kwam toen Vader Bury in het klooster dineerde.
Hij had de toelating gekregen en hij ging direct het heuglijke nieuws vertellen
aan de kleine. Toen Nellie het nieuws hoorde was haar vreugde onbeschrijflijk. Ik
zal Heilige God in mijn hart hebben! Ik zal Heilige God in mijn hart hebben!
bleef ze herhalen met onbeschrijflijke vreugde. De nacht voor haar Eerste
Communie was Nellie zodanig blij dat ze die nacht niet had geslapen. Ze hield
de verpleegster de hele nacht wakker vragend of het nog geen tijd was om op te
staan. De sterren zijn weg, Moeder! Is het nog geen tijd om op te staan?
vroeg ze. De morgen brak eindelijk aan. Het was de morgen van 6 december 1907.
Na een slapeloze nacht vreesde men dat de opwinding teveel zou zijn voor het
kind en dat ze niet in staat zou zijn om het Heilig Sacrament te ontvangen.
Maar Nellie was kalm; ze lag stil in haar bed, en hoewel haar ledematen
lichtjes beefden, ging de ziekte eventjes weg.
Het was de eerste vrijdag. Helemaal in het wit, werd ze
naar beneden gedragen en in een kleine gemakkelijke stoel voor het Heiligdom
geplaatst. De gemeenschapsmis was juist gedaan. Nellie bleef stil en
bewegingsloos met haar hoofd gebogen in gebed en aanbidding. Elk oog was op dit
kind gericht. Een klein kind dat de Heilige Communie ontving! Dan kwam Vader
Bury in stola en surplice. Spoedig zag ze de priester naderen en ze hield haar
verlangend gezicht omhoog. Het kind, schreef Vader Bury, hongerde naar haar
God, en ontving Hem van mijn handen in een overdracht van liefde.
Zo werden Nellies verlangens bevredigd. Heilige God was
uiteindelijk in haar hart gekomen. Een priester schreef in oktober 1911, over
Nellies dankzegging na haar Eerste Communie. Het gelukkige moment zal lang
herinnerd blijven door degenen die het privilege hadden om aanwezig te zijn.
Nellie leek in extase, en allen merkten het hemelse licht op dat uit het kinds
gedragingen bleek. En toen werd een vreemde zaak genoteerd: de ondraaglijke
geur die eerst uit haar mond en kaakbeen kwam werd nooit meer terug ervaren na
die Eerste Communie morgen. Maar temidden van zon onbeschrijflijke vreugde,
werd Nellies tuberculoze ergen en haar gezondheid werd slechter.
De
Heilige Paus Pius X brengt de leeftijd voor de eerste Communie naar beneden
toen hij over Nellie hoorde
Spoedig na haar heilige dood wanneer de H. Paus Pius X
hoorde over het buitengewone leven van Nellie en haar opmerkelijke verlangen
naar de Heilige Communie, riep hij uit Hierzie! Dat is het teken waarop ik aan
het wachten was. En een paar maanden later in 1910, bracht hij Quam Singulari
uit die de leeftijd van de heilige Communie voor kinderen van de leeftijd van
12 naar de leeftijd van 7 bracht. Een de Paus vroeg ook aan de lokale Bisschop
van Cork een relikwie van Nellie en op 4 juni 1912 schreef de Paus aan de Bisschop:
Moge God alle zegen geven aan Vader Prevost en aan allen die veelvuldige
Communie aanmoedigen aan jonge jongens en meisjes, met Nellie als hun model
Paus Pius X
Op de
drempel van de Hemel
Het Nieuwjaar van 1908 brak aan, maar het bracht geen hoop
voor degenen die kleine Nellie liefhadden. Het was een wonder voor allen dat ze
bleef leven: haar kleine lichaam was uitgeput. Ze kon niets binnenhouden, zelfs
geen lepel broodmelk. Ze leek te leven op het Heilig Sacrament alleen. Haar
lijden was zo groot dat een Zuster begon te wenen. Maar Nellie was berustend in
haar toestand. Waarom ween je, Moeder? vroeg ze. Je zou blij moeten zijn dat
ik naar Heilige God ga. Als haar verpleegster klaagde over hoofdpijn of andere
pijn, zei Nellie, Wat is dat in vergelijking met wat Heilige God heeft geleden
voor ons.
Op een andere gelegenheid vroeg een van de nonnen aan
Nellie om te bidden voor een zuster van haar die zeer ziek was. Heeft ze
kinderen, Moeder? vroeg Nellie. Ze heeft veel kinderen, antwoordde de non. Dan,
zei Nellie vertrouwvol, zal ik bidden tot Heilige God, en Hij zal ervoor
zorgen dat ze genezen is. En, inderdaad, de vrouw genas.
Nellie hield van heilige kaartjes met afbeeldingen en
medailles, en ze plaatste ze in haar kamer en op haar ziekbed. Op een dag
toonde Moeder overste aan Nellie een nieuw heiligenkaartje van Jezus. Ze
antwoordde dat is niet zoals ik Hem zie. Hoe zie je Hem dan? vroeg Moeder. Op
deze manier, antwoordde Nellie, en ze hield haar handen op haar borst op
dezelfde manier zoals ze over haar visioen gesproken had aan Zuster Immaculata
en verpleegster Hall. Moeder overste was verbaasd. Ze had nog niet gehoord van
het bezoek van Heilige God. Ze sprak tot de Zuster en de verpleegster en ze
dankten God.
Nellies stil gebabbel met God werd elke dag langer en
frequenter. Ze vroeg dikwijls aan de anderen haar kamer te verlaten, omdat ze
wenste te spreken tot Heilige God. Soms vroeg men haar als ze niet eenzaam was
of bang gedurende hun afwezigheid, maar haar antwoord was steeds hetzelfde: O,
nee! Ik was tot Heilige God aan het praten. Als ze haar verder vroegen zei ze:
Heilige God zegt dat ik niet over deze dingen mag spreken. Nellie werd
gevraagd om te bidden voor de genezing van een wel bekende Jezuiet die niet naar
Cork kon komen door een ernstige ziekte. Heilige God is zeer gehecht aan Vader
zei ze een paar dagen later. Hij zal beter worden, maar hij zal me nooit zien.
Haar woorden werden waarheid. Gedurende de maand januari verdroeg de kleine
patient haar lijden met heroische vastberadenheid. Vader Scannell zei dat dagen
van marteling weken van doodsstrijd werden, tot de meevoelende mensen baden dat
God haar bij Zich zou nemen.
Haar
heilige dood
Nellie zei dat ze naar Heilige God zou gaan op Zijn eigen dag
(zondag) en dat ze haar kleed van haar Eerste Communie zou dragen, en dat ze in
de armen van de verpleegster zou sterven. Haar kracht nam af dag na dag; het
einde naderde. Op donderdag de 30ste januari, kwam Moeder Francis
naar haar kijken. Wetend dat het leven van het kind bijna over was sprak ze
over wat haar na aan het hart lag. Nellie, zei ze wanneer je naar Heilige
God gaat, ga je vragen aan Hem dat Hij me meeneemt? Ik verlang naar de Hemel.
Het kind keek Moeder doordringend aan en haar ogen leken te stralen. Dan
antwoordde ze: Heilige God kan je niet meenemen, Moeder, tot je beter bent en
gedaan hebt wat Hij wil dat je doet. (Moeder Francis leefde tot ze 99 jaar
was. Ze stierf in 1960 in het Goede Herder Home in St Paulus, Minnesota)
Nellie was zo zwak dat men dacht dat ze reeds gestorven
was. Op zondag 2 februari het Feest van de Zuivering was Nellies doodsstrijd
hartverscheurend om te zien. Verschillende Zusters kwamen om geknield te bidden
rond het kleine bed. Drie zusters bleven waken en zouden getuigen zijn van
Nellies heilige dood. Omstreeks 15.00u werd Nellie kalm en ze bleef
bewegingsloos voor ongeveer een uur. Haar ogen waren gericht op iets aan de
voet van haar bed. Er was een buitengewone blik in haar liefdevolle ogen,
vertelde een Zuster, het was niet een wazige blik van een stervende. Dan
bewoog Nellie. Haar ogen waren gevuld met tranen van vreugde. Ze probeerde zich
op te richten naar dat iets waar ze zo lang naar staarde en dan glimlachte
ze. Van de beweging van haar lippen leek het alsof ze met iemand aan het
spreken was, en haar ogen volgde ze dat iets met een blik van
bovennatuurlijke liefde dat boven haar hoofd bleef hangen. Met een extatische
glimlach vloog kleine Nellie naar Heilige God. Het was 16.00u op zondag 2
februari 1908, het Feest van de zuivering van Maria en de Presentatie van het
Kind Jezus in de Tempel. Nellie was dan 4 jaar, 5 maand en 8 dagen oud.
Nellies
lichaam wordt opgegraven en onaangetast gevonden
Nellies lichaam werd op het bed gelegd. Ze was gekleed in
haar Eerste Communie kleed en droeg de witte sluier en haar kleine schoentjes.
Rond haar bed werden de afbeeldingen, medailles en andere vrome voorwerpen
gelegd die ze zo graag had; al deze werden kostbare relikwieen.
In de morgen werd de kleine kist naar de kapel gedragen. Na
de Requiem Mis namen de Zusters en kinderen afscheid van haar. Ze raakten de
kleine hand met rozenkransen en medailles aan en kusten het lichaam eerbiedig.
Ze werd begraven op de St Jozefsbegraafplaats. Er waren weinig rouwenden:
Nellies zuster Mary, die nog altijd een leerling was in de St Finbarrs school;
verpleegster Hall; Zuster Teresa en sommige leerlingen.
Maar het verhaal van haar opmerkelijk leven verspreidde
zich al vlug onder het publiek en haar kleine graf op de St Jozefsbegraafplaats
werd geleidelijk een bedevaartplaats. De genaden die werden verkregen door haar
voorspraak werden kenbaar gemaakt en de begraafplaats van dit kleine kind werd
over het hele land bekend.
Men zocht de overblijfselen over te brengen naar de
begraafplaats van het Klooster. Exact een jaar en een week na kleine Nellies
dood, werd het graf geopend om te zien of zon overbrenging kon gedaan worden.
De opgraving werd bijgewoond door een priester (Vader
Scannell), de Verpleegster, en twee andere betrouwbare getuigen. Tot grote
verbazing van allen werd het lichaam onaangetast gevonden, behalve voor een
kleine holte in de rechterkaak die overeenkomt met het bot dat werd vernietigd
door botafbraak terwijl de kleine nog leefde. De vingers waren flexibel en het
haar was wat gegroeid. Het kleed en de sluier van haar Eerste Communie waren
nog altijd intact. De zilveren medaille van het heilig kind blonk alsof het
onlangs opgeblonken was. Alles was nog zoals de dag van Nellies dood.
Het lichaam werd met toelating van de burgerlijke en
kerkelijke autoriteiten verplaatst naar het klooster van de Goede Herder, waar
het op 8 september 1909 werd begraven. Vader Scannell beeindigt zijn rapport
met het volgende: Het nieuwe graf wordt bezocht door groepen van vrome mensen
die vragen dat kleine Nellie op haar voorspraak voor de troon van de Almachtige
God hun gunsten kan verkrijgen. De blinden, de doven, de lammen, degenen die
lijden of in miserie verkeren, zoeken genezing en troost op dit vredige heilige
schrijn.
Een degenen die de voorspraak zochten van Kleine Nellie
hebben dit niet vruchteloos gedaan want er zijn talrijke mirakels gebeurt door
haar hemelse bemiddeling in de 100 jaar sedert haar dood, en een aantal van
deze getuigenissen werden opgetekend door de Zusters van de Goede Herder als
een levende getuigenis voor haar zorg voor degenen die bidden om haar hulp.
Eindelijk is de dag aangebroken, dag van foltering en
bloed, wiens vooruitzicht aan Maria een marteling van 33 jaar deed verduren. Kijk,
mijn ziel, naar de beste, de onderdanigste, de beminnelijkste van alle zonen,
die afscheid neemt van de tederste van alle moeders, ze een laatste maal
omhelst om met haar zegen te gaan sterven. Welk een afscheid! Welk een
omhelzing!... Jezus had altijd een kinderlijke gehoorzaamheid aan Maria
betoond; daaruit besluiten de heilige kerkvaders dat Hij zijn bitter lijden
niet wilde beginnen vooraleer de zegen en de toestemming van zijn Moeder
ontvangen te hebben.
Jezus bemint Maria en Hij bemint Haar zoals een
mensgeworden God zijn Moeder kan beminnen. Hij bemint Haar als God, die Ze
heeft geschapen en met de schoonste en rijkste gaven versierd: Maria is het
meesterstuk van zijn goddelijke handen.
Daarbij bemint Hij als Zoon zijn Moeder, die alles voor Hem
is geweest: Zij heeft uit haar bloed zijn lichaam gevormd; Zij heeft Hem, pas
enige dagen oud van een gewisse dood gered. Jarenlang heeft Maria voor Hem
gezwoegd, ontberingen geleden, koude en armoede verduurd.
Jezus wist in welke smart hij zijn Moeder zou dompelen.
Maar het was de wil van zijn Vader dat Hij stierf tot zaligmaking van de
mensen. En Jezus kende de grootmoedigheid van Marias ziel.
Een vrouw, het offer van Abraham in de H. Schrift lezende,
riep uit: Zoiets zou God nooit aan een moeder gevraagd hebben. God vroeg het
evenwel aan Maria. Jezus zelf vroeg Haar het offer van haar Zoon: Laat,
Moeder, uw Kind gaan sterven voor de mensen. Het ogenblik, door mijn Vader
vastgesteld, is aangebroken: wees met Mij de Medeverlosseres van de gevallen
mensheid. Mijn allerliefste Moeder, Ik dank U voor de grote zorgen, door U aan
Mij besteed; Ik dank U voor uw liefde. Zegen uw Kind: het is de Wil van de
Vader!
Een laatste keer omhelst Jezus zijn Moeder met oneindige
liefde. Nu is voor Hem beiden het ogenblik gekomen van het grote offer, van
de pijnlijkste scheiding.
O Jezus, welke goedheid! Gij aarzelt niet uw innig geliefde
Moeder met eindeloos zielsverdriet te overstelpen, enkel en alleen om mij, een
ellendige zondaar, te redden! Dank U, eeuwige dank!
Wat ging er om in het Moederhart van Maria, bij het laatste
afscheid van haar Jezus?... Wie zal haar smarten beschrijven? Toen Herodes haar
Kind wilde doden, vluchtte Zij met Hem naar een ver gelegen land. Toen zij in
Jeruzalem haar twaalfjarig Kind verloren was, zocht Zij Hem drie dagen lang, in
bittere smart. En als Zij Hem eindelijk weervond, riep Zij uit: Kind, hoe kon
je ons dit aandoen? Wat waren je vader en ik ongerust toen we je kwijt waren.
(Lukas 2,48)
Maar nu komt Jezus afscheid nemen om te sterven op het
kruis. Maria weet, dat van haar toestemming de redding afhangt van de gevallen
mensheid. Eerder zond God Haar een Engel om haar toestemming te vragen in de
menswording, en nu wil Hij haar goedkeuring voor de kruisdood.
Grootmoedig aanvaardt Maria het offer met haar goddelijke
Zoon: tezamen aanbidden Zij de raadsbesluiten van de hemelse Vader. Ook de
Moeder spreekt haar fiat uit. Wat het Haar moge kosten: de liefde die Zij
ons, arme zondaars toedraagt, haalt de bovenhand Zij zal bij haar Zoon staan,
naast het kruis.
O Maria, diepbedroefde Moeder, hoe zullen wij U ooit
waardig kunnen danken en onze liefde betuigen voor het offer, dat Gij bracht om
ons zalig te maken!
Mijn ziel, sta een ogenblik stil bij het ontroerend
tafereel dat gij heden overweegt: Jezus in de armen van Maria om Haar te vragen
voor u te mogen sterven; en Maria, die een laatste maal haar Kind omhelst, en
zegent met de woorden: Ga, mijn Zoon; wat uw Vader wil, geschiede. Maar laat
Mij met U sterven. Nee, Moeder, zegt Jezus, dat is niet het plan van mijn
Vader. Gij moet op aarde blijven om mijn leerlingen te troosten, te sterken in
het geloof, en hun beschermster, hun toevlucht te zijn.
Nu ook vraagt Maria Jezus zegen. Zij kijken zo eindeloos
diep in elkaars ogen. En, met een gebroken maar edelmoedig Hart, laat Maria
Jezus heengaan. Moeder van liefde, van smart en van barmhartigheid, wat ben ik
U toch verschuldigd! Ik dank U voor uw liefde, en in het vervolg wil ik mij
altijd als uw waardig kind gedragen.
Wil ons leven steeds meer doortrokken raken van een geest
van gebed, dan moeten we meer doen dan naar de kerk gaan, bidden voor de iconen
thuis, of tijd nemen om in de Schriften te lezen. Het gebed kan steeds meer
doordringen in alle hoekjes van ons dagelijks leven. Het is niet gemakkelijk om
dat te realiseren, maar als we ons oefenen in veelvuldig gebed, krijgen we
voelbaar hulp van boven.
We kunnen leren om alles en iedereen te zien in zijn of
haar relatie tot God; om alles wat God geschapen heeft te duiden in zijn
goddelijke betekenis. We bevinden ons bijvoorbeeld tussen een grote massa
mensen en we zeggen tegen onszelf: voor al die mensen is Christus gestorven. Of
we nemen een kind op de arm en we beseffen dat dit kind een tempel van de
Heilige Geest mag worden. Of we zien een bos, of een rivier, en we beseffen dat
God ons daarmee een teken wil geven. Alles en iedereen is door God geschapen,
we kunnen in hen de aanwezigheid van de Schepper ontdekken, die hen in het
bestaan houdt.
Laat ons bidden dat door de gebeden van de zondeloze Maagd
Maria, God ons zal bevrijden van onze zonden.
Vader, U bereidde de Maagd Maria voor om de waardige Moeder
te zijn van Uw Zoon. U liet haar meedelen in de redding van Christus door Zijn
dood, en hield haar zondeloos vanaf het moment van haar ontvangenis. Help ons
door haar gebeden leven in Uw aanwezigheid zonder zonden. We vragen dit door
onze Heer Jezus Christus, Uw Zoon die leeft en heerst met U en de Heilige
Geest, een God, voor alle eeuwigheid.
O Heilige
Maagd Maria, glorie van het Christenvolk, vreugde van de universele Kerk en
Moeder van Onze Heer, spreek voor ons ten beste tot het Hart van Jezus, die Uw
Zoon is en onze broeder. O Maria, die door Uw Heilige Onbevlekte Ontvangenis op
aarde geboren werd zonder zonde. Verkrijg voor ons in uw barmhartigheid van
Jezus deze bijzondere gunst : (noem uw verzoek)
O Maria
van de Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van Christus, U had invloed bij Uw
Goddelijke Zoon hier op aarde; U hebt nu dezelfde invloed in de Hemel. Bid voor
mij en verkrijg voor mij de inwilliging van mijn verzoek als het past voor de
Goddelijke Wil. Amen.
Lieve God
de Vader God! Vader! Vader!...Wat
een mooie naam!... Lieve God de Vader!...laat me spoedig beter worden zodat ik
op zondag het sacrament van de Biecht kan ontvangen. Lieve God de Vader, ik
houd zoveel van deze naam, omdat het betekent Vader van de hele wereld. Jij die
de Maker bent zend naar ons allen de Heilige Geest. Lieve God
de Vader, ik houd zoveel van Jou. Lieve God de Vader, zegen de hele wereld. Eerst van
al mijn ouders en mijn kleine zuster en dan de anderen en zend hen allen naar
het Paradijs. Red veel zielen zodat ze naar het Paradijs kunnen gaan en Je
verheerlijken. Lieve God de Vader!...Zegen eerst de Kerk en de Geestelijkheid
en heel de gemeenschap van de Kerk. Lieve God de Vader, zeg Jezus dat ik zeer
blij ben om Hem te ontvangen en ik wens dat Hij ook blij is. Lieve God de
Vader, vele groetjes van Je dochter. Antonietta (22 november 1936)
Gebed om
genezing te verkrijgen door de voorspraak van Eerwaardige Antonietta Meo
O God, Vader
van de nederigen, we danken U omdat U met Antonietta Meo ons een levend beeld
van Uw Liefde en Wijsheid gegeven hebt en dat geopenbaard hebt aan kinderen.
U, die
haar de genade gaf om samen het Kruis van Onze Heer Jezus te dragen en om te
lijden met vastberadenheid en vreugde, maak haar glorierijk op aarde, zodat
iedereen naar haar kan opkijken als een toonbeeld van trouw aan het Evangelie.
Verleen
ons haar eenvoudige en vurige liefde voor de Eucharistie en de Kerk; kom ons
tegemoet in onze nood en geef ons door haar voorspraak, volgens Uw Heilige Wil
de genade die we in volle vertrouwen vragen.
We vragen
de genezing van (noem hier de naam). Amen.
Onze Vader,
Weesgegroet, Glorie zij
Tweede
dag
Kleine
brief aan de Gekruisigde Christus
Lieve
Gekruisigde Jezus, ik houd zoveel van Jou. Ik houd van Jou en ik wil bij Jou
blijven op Calvarie en ik lijd met vreugde omdat ik weet dat ik op Calvarie
ben. Lieve Jezus, ik dank Je om me deze ziekte te hebben gezonden omdat het een
middel is om in het paradijs te geraken. Lieve Jezus, zeg God de Vader dat ik
ook van Hem houd. Lieve Jezus, ik wil Jouw lamp en Jouw lelie zijn, lieve
Jezus. Lieve Jezus, geef me de kracht om deze pijn te dragen die ik Jou aanbied
voor de zondaars.
Lieve
Jezus, zeg aan de Heilige Geest om me te verlichten met liefde en me te vullen
met de zeven gaven. Lieve Jezus, zeg aan de lieve Maagd Maria dat ik Haar zo
graag zie en dat ik met Haar wil blijven op Calvarie omdat ik Jouw slachtoffer
van liefde wil zijn, lieve Jezus. Lieve Jezus, ik vertrouw mijn biechtvader aan
Jou toe; verleen hem elke nodige gunst. Lieve Jezus, ik vertrouw mijn ouders en
mijn zuster Margherita aan Jou toe. Lieve Jezus, groetjes en kusjes. Antonietta
van Jezus (2 Juni 1937)
Gebed om
genezing (zie eerste dag)
Derde dag
Kleine
brief aan de Verrezen Heer
Lieve
Verrezen Jezus, ik schreef Je niet op Pasen maar ik wil Je vandaag schrijven en
ik wil dat het een mooie brief wordt. Lieve Jezus, mijn hart barst van liefde
voor Jou en ik houd zoveel van Jou. Lieve Jezus, ik wil doen wat Je wil dat ik
doe. Ik wil mij overgeven in Jouw handen, O Jezus, lieve Jezus. Laat me beter
worden zodat ik naar school kan gaan, lieve Jezus, en veel zielen kan redden en
veel zondaars kan bekeren. Lieve Jezus, zeg aan God de Vader dat ik mij ook aan
Hem toevertrouw om beter te worden, zeg Hem dat Ik Hem zo graag zie. Lieve
Jezus, zeg de Heilige Geest om mij te verlichten, om me met genade te vullen en
mij te zegenen.
Lieve
Jezus, zeg de lieve Maagd Maria om mij te zegenen en dat ik altijd onder Haar
mantel wil blijven en zeg Haar om tot Jou te bidden zodat Je me de nodige
gunsten kunt verlenen voor mijn ziel en mijn lichaam. Lieve Jezus, ik wil mij
overgeven in Jouw handen en maak van mij wat Je wenst. Ik herhaal dat Ik Je zo
graag zie. Lieve Jezus, ik wil ook herhalen dat ik opnieuw zielen aan Jou
toevertrouw.
Lieve
Jezus, ik wil met Jou onder het Kruis blijven. Je hebt veel geleden maar drie
dagen na Jouw dood, verrees Je van de dood en bleef Je nog veertig dagen bij
ons. Lieve Jezus, ik wil je lamp zijn en de vlam betekent de liefde van het
hart en ik wil je lelie zijn dat betekent de zuiverheid van de ziel. Lieve
Jezus, ik kus Jouw handen en voeten en de Heilige Wonde op Jouw borst, en ik
vertrouw mijn biechtvader aan Jou en ik zend Je groetjes van Jouw Antonietta en
Jezus (30 maart 1937)
Gebed om
genezing (zie eerste dag)
Vierde
dag
Kleine
brief aan de Verrezen Heer
Lieve
Eucharistische Jezus, ik houd zoveel van Jou!...Echt heel veel!...Niet alleen
omdat Je de Vader van de hele wereld bent, maar ook omdat Je de Koning van de
hele wereld bent, Ik wil altijd Je lamp zijn die dag en nacht voor Jou en bij
Jou brandt in het Sacrament van het altaar. Ik zou willen dat je me drie
gunsten verleent. De eerste maak mij heilig, en dit is de belangrijkste
gunst. De tweede geef me wat zielen. De derde maak dat ik normaal kan gaan,
maar om je de waarheid te zeggen dit is het minst belangrijk. Ik zeg niet om
mijn been terug te geven, ik gaf het aan Jou!... Lieve Jezus, ik heb mijn
lerares Zuster Noemi zeer graag, ik houd van haar, help haar om al de nodige
dingen te doen dat Je wil dat ze doet. Lieve Eucharistische Jezus!... Ik houd
zoveel van Jou zodat ik echt verlang naar Kerstdag. Maak dat mijn hart schijnt
naar Jou wanneer Je komt in mijn arme hart.
Lieve
Jezus, ik zal veel offers brengen die ik Jou zal opdragen wanneer ik mijn
Eerste Heilige Communie doe.
Lieve
Eucharistische Jezus!...Ik wil veel lijden om ook de zonden van de mensen te
verlossen, vooral voor de zeer slechten. Lieve Eucharistische Jezus, ik zeg tot
ziens aan Jou en ik kus Je. Je Antonietta. Goede nacht
Jezus, goede nacht Maria. (16 oktober 1936)
Gebed om
genezing (zie eerste dag)
Vijfde
dag
Kleine
brief aan de Gegeselde Jezus
Lieve
Gegeselde Jezus, Jij die zoveel geleden hebt voor ons in de geseling. O Jezus,
Je verdiende het niet om te lijden en ik geef al mijn zonden toe en vraag Je om
vergeving. Lieve Jezus, we hebben ons echt slecht gedragen en ik vraag voor
Jouw vergeving voor mijn zonden en voor al de zonden van de anderen. Jij die zo
goed bent, vergeef hen en laat hen naar het Paradijs gaan. Lieve Jezus, Je leed
zoveel gedurende de geseling met geduld. Ik wil leren dat als iemand mij een
klap geeft of mij plaagt ik niets moet terugdoen maar dat ik lief moet zijn
tegen hem in naam van Jouw liefde.
Lieve
Jezus ik bied Je al mijn offers aan voor al de zonden dat zondaars zullen
plegen en gepleegd hebben, maar help me omdat ik niets kan doen zonder Jouw
hulp. Lieve Jezus, ik houd zoveel van Jou en ik wil voor eeuwig bij Jou zijn.
Lieve Jezus, ik wil Jouw lamp zijn die een liefdesvlam brandt bij Jou en ik wil
Jouw lelie zijn die Jouw altaar decoreert en Jou aanbidt. Lieve Jezus, deze
Heilige Week wil ik heel de tijd bidden en daden van versterving doen. Lieve
Jezus, ik denk niet dat ik stout geweest ben vandaag en ik offer Jou de daden
van versterving op die ik gedaan heb.
Laat me
steeds meer doen gedurende deze week zodat ik echt het altaar decoreer wanneer
Pasen komt, O Jezus, en Je zult uit de doden verrijzen, en de liefde moet
opnieuw verrijzen met Jou in onze harten. Lieve Jezus, deze week wil ik elke
nacht een brief schrijven en op Pasen wil ik een brief schrijven die mooier is
dan de anderen. Lieve Jezus, tot ziens en ik kus Jouw wonden. Antonietta en
Jezus (26 maart 1937)
Gebed om
genezing (zie eerste dag)
Zesde dag
Kleine
brief aan de Heilige Geest
Lieve
Heilige Geest, heilig onze zielen. Lieve Heilige Geest, ik dank Je omdat Je mij
een goede biechtvader hebt gevonden en ik hoop dat ik hem spoedig zal
ontmoeten. Lieve Heilige Geest, ik dank Je om mij mijn Eerste Communie te laten
doen op Kerstnacht. Lieve Heilige Geest, verlicht mijn ziel en laat me altijd
een kleine lamp zijn die altijd het Heilig Tabernakel verlicht, lieve Heilige
Geest. Eerst en vooral, zegen de Paus, de Kerk, de Geestelijkheid, dan mijn
vader, mijn moeder, mijn kleine zus en zegen mij, mijn familie en de hele
wereld. Lieve heilige Geest, ik zie Je zo graag, zeg Jezus dat ik zoveel van
Hem houd en dat ik Hem dank dat Hij deze morgen in mijn hart kwam. Lieve
Heilige Geest, ik zeg tot ziens aan Jou en ik zend veel kusjes aan Jou,
Antonietta en Jezus. Jezus van de Hemel, kom in mijn hart, Jij die Liefde bent.
(16 januari 1937)
Gebed om
genezing (zie eerste dag)
Zevende
dag
Kleine
brief aan de Drie-eenheid
Lieve
Heilige Drie-eenheid, Heilige Drie-eenheid, ik houd zoveel van Jullie, echt
heel veel!... Lieve God de Vader! Wat een mooie naam Vader!... Vader van de
oneindige goddelijkheid, Vader Schepper van de wereld!... Vader, wat een mooie
naam! Ik wil het herhalen!... Vader, wat een mooie naam!...
Lieve Jezus!...Ik houd zoveel van
Jou, lieve Jezus!... Hoeveel heb Jij geleden toen je het Kruis droeg! Lieve Jezus,
Je stierf om ons allen te redden en Je ziet hoe slecht we zijn. Lieve Jezus, ik
wil veel kleine offers brengen om de zonden die de mensen jou aandoen, goed te
maken. Lieve Jezus, bevrijd vele zielen uit het Vagevuur. Lieve Heilige Geest! Ik houd
zoveel van Jou, lieve Heilige Geest, verlicht mijn ziel en mijn lichaam en
heilig mij, mijn lieve Maagd Maria. Wees gegroet Maria!... Veel groeten voor
mijn Heilige Drie-eenheid en veel kusjes van Je lieve Antonietta.
ANTONIETTA
EN JEZUS (15 januari 1937- zij schreef
de hele brief)
Gebed om genezing (zie eerste dag)
Achtste
dag
Kleine
brief aan OLVrouw
Lieve
Maagd Maria, ik houd zoveel van Jou en zeg Jezus mij te vergeven voor het feit
dat ik in de kerk niet stilstond. Lieve Maagd Maria, zeg Jezus dat ik Hem zo
graag zie, mijn lieve Maagd Maria, ik ben blij dat het vandaag jouw dag is.
Mijn lieve Maagd Maria, de volgende keer dat Jezus komt zal ik kleine offers
maken en zeg Jezus om mij te laten sterven voordat ik een doodzonde doe. Lieve
Maagd Maria, het is niet genoeg dat ik Jou een keer zeg dat ik van Je houd. Dus
herhaal ik dat ik zoveel van Je houd. Echt heel veel en ik beloof dat ik van nu
af aan altijd goed zal zijn. Lieve Maagd Maria, veel groetjes en kusjes van Je
dochter.
Antonietta (8 december 1936)
Gebed om
genezing (zie eerste dag)
Negende
dag
Kleine
brief aan OLVrouw
Lieve
Heilige Moeder, lieve Onbevlekte, Jij die zo zuiver bent, maak me even zuiver
als Jij bent. Je hebt zoveel geleden in deze dagen. Ik wil mijn Kruis dragen
met Jou. Lieve Onbevlekte Maagd, zeg Jezus dat ik Hem zo graag zie. Mijn lieve
Maagd Maria, help me goed te biechten en zorg dat ik al mijn zonden herinner en
help me zodat ik ze niet meer zou begaan. Ik wil mijn fouten verbeteren zodat
ik beter word en ik Jezus blij maakt en Jou, mijn lieve Maagd Maria. Mijn lieve
Maagd Maria, ik houd zoveel van Jou. Zeg de Heilige Geest om mij te verlichten
en mij te zegenen. Mijn lieve Maagd Maria, zeg God de Vader dat ik mijzelf
toevertrouw aan Hem en dat ik Hem zo graag zie. Lieve Maagd Maria, zegen de
Kerk en de Geestelijkheid en vooral mijn biechtvader en help hem in alles wat
hij te doen heeft. Zegen mijn familie en de hele wereld. Mijn lieve Maagd
Maria, veel groetjes en kusjes en zeg Jezus dat ik al Zijn wonden kus.
De Eerwaardige
Antonietta Meo (15 december
1930 3 juli 1937 (kanker)) was een Italiaans meisje die de jongste heilige
kan worden die ooit door de Romeinse Katholieke Kerk heiligverklaard wordt.
Leven en dood
Antonietta
groeide op in een gezin in Rome als vierde kind van Michele en Maria Meo. Ze werd
liefdevol Nennolina genoemd. Toen ze drie jaar was ging ze naar de kleuterschool bij nonnen en toen
ze 5 jaar was ging ze bij de Katholieke beweging, in de groep van de jongsten.
Ze was een actief, charismatisch klein meisje die haantje de voorste was in
alle spelletjes die ze met kameraadjes speelde, zelfs nadat ze ziek was, was ze
populair bij hen om haar vriendelijkheid. Haar leraars zeiden dat ze een kind
was zoals andere kinderen, maar erboven uit stak door haar persoonlijke charme
en haar zin voor humor en haar vreugdevol karakter.
Ze had een
agressieve vorm van botkanker, toen ze vijf jaar was nadat ze was gevallen en
haar knie had bezeerd en de kwetsuur niet genas. Wanneer haar been moest
geamputeerd worden nam ze het verdict goed op. Ze kreeg een zware beenprothese
zodat ze kon blijven spelen met haar kameraadjes. Maar ze bleef pijn hebben. Katholieke
theologen hebben haar een mystica genoemd omdat de zes jarige buitengewone
brieven schreef naar Jezus Christus in de laatste maanden van haar leven die
het begrip van een zesjarige te boven gingen. "Lieve baby Jezus, je bent
heilig, je bent goed," schreef ze in een van haar brieven. "Help me,
verleen me je genade en geef mij mijn been terug. Als je dit niet wilt, dat
jouw wil dan geschiede."
Eerst
dicteerde ze brieven naar haar moeder; later schreef ze zelf gedichtjes en
brieven en legde ze allemaal aan de voet van haar crucifix. In een andere brief
schreef ze: "Lieve Jezus, ik houd zo heel veel van jou. Ik wil mij
overgeven in jouw handen, Ik wil mij overgeven in jouw armen. Doe met
mij wat je wilt. Help me met je genade. Help me, want zonder je genade, ben ik niets. Ze
schreef of dicteerde meer dan 100 brieven naar Jezus of naar de Maagd Maria,
waarin ze veel "heilige visioenen" schreef. Na de Mis zagen mensen
haar soms naar het tabernakel gaan en zeggen, "Jezus, kom en speel met mij!"
Het kind
zag het verlies van haar been als een offer voor Jezus voor de bekering van
zondaars. "Ik ben zeer blij dat Jezus me dit probleem gegeven heeft zodat
ik zijn liefste zou zijn," zei ze aan haar vader, Michele, nadat haar been
was geamputeerd. "Pijn is zoals een stuk stof, hoe sterker het is, hoe
meer het waard is," zei ze aan haar vader. Ze vertelde aan haar biechtvader:
"Voor eventjes lig ik op mijn wonde, zodat ik meer pijn aan Jezus kan
aanbieden en aan haar moeder zei ze: "Wanneer je pijn voelt, moet je
erover zwijgen en het aanbieden aan Jezus voor een zondaar. Jezus leed zoveel
voor ons, maar Hij had geen enkele zonde begaan: Hij was God. Waarom zouden we
ons beklagen, wij die zondaars zijn en hem altijd beledigen?
Ze ging
naar de lagere school en de catechismusklas toen ze 6 jaar was, met een
prothese die haar enorm stoorde. Ze offerde echter alles op voor Jezus : Moge
elke stap dat ik neem een klein woord van liefde zijn. Ze wil de dag van de
verjaardag van haar amputatie vieren met een groot feestmaal en met een noveen
aan OLVrouw van Pompeii, uit dank omdat ze haar lijden kon aanbieden aan Jezus.
Op de dag van haar communie
De nacht
van Kerstdag 1936 ontving ze haar Eerste Communie met grote vurigheid en een
paar maanden later ontving ze het Vormsel. De amputatie van haar been had de
tumor niet tegengehouden en was uitgezaaid naar haar hoofd, hand, voet, keel en
mond. Zowel de pijn van de ziekte als de behandelingen die haar probeerden te
redden waren zeer hevig.
Ze
ontving de Laatste Sacramenten in juni 1937. Ze stond erop om een laatste brief
te schrijven aan Jezus een paar dagen voor haar dood, zelfs al moest ze
ondertussen stoppen om over te geven. In de brief vroeg ze Jezus om te zorgen
voor iedereen die ze liefhad, en vroeg om kracht om haar pijn te verdragen. Ze
beeindigde de brief met de woorden "Je klein meisje zendt je veel kussen."
Ze vertelde haar moeder wanneer het tijd was dat ze zou sterven. "Binnen
een paar uur, zal ik sterven, maar ik zal niet meer lijden en jullie mogen niet
huilen. Ik zou een paar dagen langer geleefd hebben, maar de H. Theresia van
het Kind Jezus zei Het is genoeg!" Na de dood van het kind, had haar
moeder een visioen van Antonietta in een glorievolle staat dat haar ervan
verzekerde dat het kind in de hemel was.
Inspanningen om haar heilig te verklaren
Inspanningen
om een heilige van haar te maken begonnen spoedig na haar dood. Haar geval werd
voorgeleid aan de Congregatie voor de Heiligverklaring in mei 1972. Paus
Benedictus XVI keurde een decreet goed op 17 december 2007, 70 jaar na haar
dood, en prees haar heroische deugden en gaf de toelating om het proces te
starten om haar tot heilig te laten verklaren. Ze werd als Eerwaardige Dienares
van God bekrachtigd. Het process vereist twee goedgekeurde mirakels om haar
eerst zalig te verklaren en daarna haar heilig te verklaren. Er is reeds 1
mirakel toegeschreven aan Antonietta. Een vrouw in Indiana (VS) werd genezen
van Hepatitis C nadat ze gebeden had tot Antonietta.
Een
schrijn met relieken van haar leven is te vinden in de Basiliek Santa Croce, in
Gerusalemme in Rome, de kerk waar ze gedoopt werd en veel van haar tijd
doorbracht in meditatie. Antonietta's lichaam werd verplaatst en in de kerk
ondergebracht in 1999.
Een brief
geschreven op 2 juni 1937:
Lieve
Gekruisigde Jezus, ik houd zoveel van Jou. Ik hou zoveel van Jou dat ik met Jou
op Calvarie wil blijven en ik lijd met vreugde omdat ik weet dat ik op Calvarie
ben. Lieve Jezus, ik dank Jou dat je me deze ziekte hebt gezonden omdat het een
middel is om in het Paradijs te geraken. Lieve Jezus, zeg God de Vader dat ik
Hem ook liefheb. Lieve Jezus, ik wil Jouw lamp en Jouw lelie zijn, lieve Jezus.
Lieve Jezus, geef me de kracht om deze pijn te dragen die ik aan Jou aanbied
voor de zondaars. Lieve Jezus, zeg de Heilige Geest om me te verlichten met
liefde en vul me met Zijn zeven gaven. Lieve Jezus, zeg aan de lieve Maagd
Maria dat ik Haar zo graag zie en ik wil met Haar op Calvarie blijven omdat ik
Je slachtoffer van liefde wil zijn, lieve Jezus. Lieve Jezus, ik vertrouw mijn
biechtvader aan Jou toe en verleen hem elke nodige gunst. Lieve Jezus, ik
vertrouw je mijn ouders en mijn zuster Margherita aan Jou toe. Lieve Jezus,
groetjes en kusjes. Antonietta van Jezus
Laat ons bidden dat door de gebeden van de zondeloze Maagd
Maria, God ons zal bevrijden van onze zonden.
Vader, U bereidde de Maagd Maria voor om de waardige Moeder
te zijn van Uw Zoon. U liet haar meedelen in de redding van Christus door Zijn
dood, en hield haar zondeloos vanaf het moment van haar ontvangenis. Help ons
door haar gebeden leven in Uw aanwezigheid zonder zonden. We vragen dit door
onze Heer Jezus Christus, Uw Zoon die leeft en heerst met U en de Heilige
Geest, een God, voor alle eeuwigheid.
O Maria,
eeuwige Maagd, Moeder van God, Koningin van de engelen en de heiligen, we
groeten u met diepe verering en toewijding als we uw heilige Onbevlekte
Ontvangenis overwegen. We danken u voor uw moederlijke bescherming en voor de
vele zegeningen die we hebben ontvangen door uw wonderbaarlijke barmhartigheid
en machtig middelaarschap. In al onze noodwendigheden doen we een beroep op u
met grenzeloos vertrouwen. O Moeder van Barmhartigheid, we komen tot u om onze
gebeden te willen aanhoren en vragen u bij Uw Goddelijke Zoon de gunst te
bekomen waarvoor we deze noveen bidden. (noem uw verzoek)
O Maria
van de Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van Christus, U had invloed bij Uw
Goddelijke Zoon hier op aarde; U hebt nu dezelfde invloed in de Hemel. Bid voor
mij en verkrijg voor mij de inwilliging van mijn verzoek als het past voor de
Goddelijke Wil. Amen.
Barmhartige, liefdevolle God, U hebt de heilige
Charbel geroepen om op volmaakte wijze het leven van een kluizenaar te leiden.
Zo heeft hij de buitengewone kracht van uw permanente genade aan ons
geopenbaard. Geheel met U verbonden in stil gebed en heldhaftig offer, werd hij
volkomen één met U. Zo werd hij door U omgevormd tot een levende incarnatie van
Jezus Christus. De evangelische waarden van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid
heeft hij radikaal beleefd, tot stichtend voorbeeld voor ieder van ons, zowel
leken als religieuzen.
Barmhartige God, die met oneindige Liefde uw Hand
reikt naar ons, zondaars, we smeken U ootmoedig om de genade van bekering, voor
onszelf en voor alle mensen die U op onze levensweg plaatst. Genees ons van
hoogmoed en elke vorm van ikzucht waartoe de duivel en de wereld ons
voortdurend willen verleiden. Maak ons trouw aan uw Liefde door vertrouwvolen volhardend gebed en door onthechting naar
het voorbeeld van de heilige Charbel. Wij vragen dit op voorspraak van de
H.Maagd Maria, Moeder van alle genade.
Velen zijn vertrouwd met Europese heiligen, zoals de H. Bernadette,
de H. Theresia en Padre Pio. Minder bekend maar nog altijd populair in zijn
streek is de Heilige Charbel, een monnik van Libanon die het meeste van zijn
leven als kluizenaar leefde en enkel na zijn dood beroemdheid verwierf.
Charbel Makhlouf werd geboren op 8 mei 1828 in het kleine
dorpje van Biqa-Kafra in de hoge bergen van Noord-Libanon. Zijn ouders waren
arm, maar vroom en hun vijfde kind was aangetrokken van vroege leeftijd tot
gebed en eenzaamheid. Ondanks de tegenkanting van zijn familie, verliet hij het
huis op zijn 23ste en ging de Abdij van de H. Maroun binnen op een
plaats Annaya genaamd. Hij werd in 1859 priester gewijd, en hij bracht er 16
jaar door vooraleer toelating te krijgen van zijn oversten om zich terug te
trekken in de nabijgelegen kluizen van de Heilige Petrus en Paulus.
Zijn wens werd ingewilligd. Enkel bijzondere monniken werd
dergelijk privilege toegestaan. Een teken dat hij klaar was om de veilige
omgeving van de abdij te verlaten kwam op een eigenaardige manier. Hij moest
een dringend rapport voorbereiden, en Charbel zat s nachts eraan te werken tot
zijn lamp geen olie meer had. Hij vroeg aan een van de lekenhelpers in de abdij
om zijn lamp te vullen met olie. Maar als grap vulde de lekenhelper het met
water, maar stond verbaasd toen hij zag dat de lamp onmiddellijk oplichtte en
klaar brandde. Toen de Overste dit vernam kwam hij zelf eens kijken en zag dat
de lamp inderdaad vol water was. Hij nam dit aan als teken dat Charbel klaar
was on het strenge leven van een kluizenaar te leiden.
Voor de resterende 23 jaar van zijn leven leefde Charbel
een extreem hard leven, een van strenge versterving. Hij droeg een wollen pij,
sliep op een strooien matras met een plank als kussen, en voor zijn enige maal
per dag at hij de overschot van de abdij. Hij legde een bijzondere devotie aan
de dag voor de Eucharistie, en bracht uren voorbereiding door om de Mis te
vieren en de getijden als dankzegging nadien.
Het miraculeuze
licht
In 1898 kreeg Charbel een beroerte toen hij de Mis opdroeg
en stierf acht dagen later op de Kerstnacht. Hij was 70 jaar. Na drie dagen
werd hij gegraven op het kerkhof van de abdij, en het was het gebruik om geen
kist te gebruiken. Hij zou vlug vergeten worden was het niet dat er een zeer
vreemde gelegenheid zich voordeed. Voor de volgende 45 nachten was zijn tombe
omgeven door een stralend licht. Dit werd opgemerkt door een groot aantal
mensen waarvan niemand een verklaring had hiervoor. Men had toelating nodig van
de kerkelijke autoriteiten om het lichaam van de monnik op te graven.
Op de nacht dat hij stierf kwamen de monniken van de
naburige abdij naar de kluis om zijn handen te kussen en gezegend te zijn door
het aanraken van zijn lichaam. Velen brachten de nacht door knielend in gebed
naast hem. Het was aan het sneeuwen en het was heel koud, wat niet
verwonderlijk was omdat de kluis 1400 m hoog lag. Degenen die een vigilie
hielden vroegen zich af: Als we zo afzien voor enkel 1 nacht, hoe was Vader
Charbel in staat om hier 23 jaar te leven? Ze konden zien dat hij
vermoeidheid, honger, armoede en koude getrotseerd had met de moed van een
martelaar. De lokale bevolking, waarvan velen de communie hadden ontvangen van
Charbel, herinnerden zijn heiligheid, zijn voortdurend gebed en harde werk,
zijn minzaamheid en zijn zwijgzaamheid.
Zijn
Heilige Lichaam was onaangetast
Er werd toelating gegeven voor de opgraving en 4 maanden na
Charbels dood verzamelde zich een menigte om ervan te getuigen. Tot ieders
verbazing werd zijn lichaam gevonden en was het onaangetast, ongeacht het feit
dat het graf te lijden had van hevige regen, het lichaam dreef op de modder.
Charbel werd eruit gehaald en verse kledij gegeven vooraleer ze geplaatst werd
in een houten kist en in een hoek van de abdijs private kapel gezet werd. Men
moest zijn kledij twee keer per week vervangen omdat een vreemde vloeistof
voortdurend uit de porien van het lichaam kwam. Men omschreef het als een
mengeling van zweet en bloed. Stukken stof die gedrenkt waren in deze vloeistof
werden spoedig verspreid als relieken en al spoedig waren genezingen te
noteren.
Zijn
Onaangetaste Lichaam werd onderzocht door dokters
In 1927, meer dan 28 jaar na zijn dood, werd Charbels
onaangetast lichaam onderzocht door twee dokters van het Franse Medisch
Instituut te Beirut, en werden toen in een zinken kist gelegd voordat ze in een
nieuwe tombe werd geplaatst in de muur van een oratorium. In het Heilig Jaar
1950 merkten pelgrims van zijn schrijn een vloeistof uit de hoek van de tombe
komen. Wanneer de tombe werd geopend was ze droog bevonden en ook de kist was
droog, behalve dat een kleverige vloeistof door een scheur in de kist
doorsijpelde. Twee maand later, nadat toelating verkregen werd door de
kerkelijke autoriteiten, werd het zegel van de kist verbroken en het lichaam
werd onderzocht. Opnieuw werd het lichaam onaangetast gevonden en de vreemde
vloeistof bleef uit zijn porien stromen.
Noot : Het lichaam is nu niet langer onaangetast meer, maar
de botten hebben nu een ongewone rode kleur. De vloeistof wordt nog altijd door
de botten uitgescheiden.
Miraculeuze
genezingen en de Weg naar heiligverklaring
Sinds dan wordt het schrijn door duizenden pelgrims van
over de hele wereld bezocht. In 1950 begon de abdij de mirakels bij te houden
die toegeschreven zijn aan Charbel. In minder dan 2 jaar waren er meer dan 1200
gevallen bekend.
In 1925 werd de naam van de monnik naar voor geschoven in
een petitie aan Paus Pius XI om zijn zaligverklaring te verkrijgen, maar dit
gebeurde pas in 1965 gedurende het pontificaat van Paus Paulus VI. Twee
genezingen werden aanvaard als zijnde miraculeus en ze werden beiden
uitverkozen voor de zaligverklaring.
De eerste genezing kwam door een non, Zr Maria Abel Kawary.
Ze leed aan ernstige darmproblemen voor 14 jaar en werd door de dokters
opgegeven als een hopeloos geval, maar na een hele nacht te bidden bij het graf
van Charbels graf was ze onmiddellijk genezen. De dokter die haar onderzocht
verklaarde haar genezing als een bovennatuurlijke genezing, dat het menselijk
kunnen te boven ging.
Een tweede mirakel dat door de Heilige Congregatie werd
geaccepteerd was het herstel van het zicht van een smid genaamd Iskandar
Oubeid. Hij had het zicht in een oog verloren na een werkaccident. Een
oogspecialist had verklaard dat de schade aan de iris zo ernstig was dat hij
nooit meer zou zien. Dertien jaar later bracht hij een bezoek aan de tombe van
Vader Charbel op aanraden van zijn vrienden. Op de terugkeer naar zijn huis had
hij een droom waarin een monnik verscheen die hem beloofde om hem te genezen.
De volgende ochtend kon hij perfect zien uit beide ogen. Er kon geen medische
verklaring gegeven worden.
De meest bekende genezing gebeurde in 1950. Het
veroorzaakte een sensatie niet enkel in Beirut, maar in heel Libanon. Het ging
over een 50 jarige naaister genaamd Mountaha Daher Boulos die een bochel had
sedert haar 2 jaar na een tyfeuze koorts. Terwijl ze de tombe van de monnik
bezocht bad ze voor haar twee neefjes die wezen waren en hulp nodig hadden.
Haar enige verzoek dat ze zelf had was dat ze haar zicht zou houden zodat ze
verder kon werken als naaister.
Drie dagen later, na terug thuis te komen, werd ze wakker
in de morgen om te ontdekken dat de bochel op haar rug was verdwenen. Haar
dokter bevestigde dit, terwijl haar parochiepriester getuigde van het feit dat
haar silhouet plotseling volledig normaal was geworden!
Op 9 oktober 1977, 12 jaar na zijn zaligverklaring,
kondigde Paus Paulus VI de heiligverklaring van de zalige Charbel aan. Het
lichaam van de heilige, bleef echter niet onaangetast. Tegen 1965 verviel het
lichaam aan de wetten van de natuur, enkel botten van een rode kleur nalatend.
De voorgaande jaren waren bewijs genoeg van de monnik zijn heiligheid, terwijl
de mirakels die door zijn voorspraak zijn bekomen nog altijd voortduren op de
dag van vandaag.
Een van de meest recente mirakels was in 1993 toen Nohad El
Shami, een 55 jarige vrouw die leed van gedeeltelijke verlamming veroorzaakt
door een zware hemiplegie, twee monniken zag in een droom. Een ervan
identificeerde ze als Charbel die haar nek opereerde en toen ze wakker werd was
ze helemaal genezen. De tweede monnik in haar droom was de Heilige Maroun, een
Syrische Christelijke martelaar uit de 5de eeuw die de Maronitische
Orde had gesticht.
Vertrouw
op Mij en blijf bidden voor alle noden. Breng elke zorg en alle vragen naar
Mij, ongeacht hoe klein. Ons werk moet verder gaan en tijd is kostbaar. Ik zal
niet langer tegenhouden wat er komt want
het kwaad wil overwinnen en werkt vlug en krachtdadig om alle leven te
vernietigen. Hoe langer tijd gegeven wordt aan het kwaad, hoe erger de
verschrikkingen zullen zijn. Ik verlang Mijn rest te beschermen en dat allen
voorbereid zijn, maar Ik zal de gebeurtenissen maar zolang tegenhouden. Ik ken
de perfecte tijd, Mijn kinderen, wanneer Mijn kinderen zo voorbereid zijn als
ze kunnen zijn en wanneer uitstel nadelig is voor Mijn kinderen. Vertrouw op
Mijn timing. Vertrouw op Mijn woorden wanneer Ik zeg dat tijd kostbaar is, want
het is dringend nu.
Nu
is de tijd om te handelen. Alles komt samen. Mijn Moeder werkt onvermoeibaar
achter de scene om Mijn Vaders plan tot uitvoer te brengen en dit is met
inbegrip van de plannen van Onze gemeenschappen. Deze gemeenschap speelt een
belangrijke rol in de tijd van grote beproevingen en in de tijd van de
vernieuwing. Het is van vitaal belang in deze streek. Het is
noodzakelijk ook voor het leven van Mijn priesterzonen, Mijn onschuldige
kinderen en voor Mijn kerk in deze region van de wereld. Mijn plannen voor deze
gemeenschap zullen niet gedwarsboomd worden en daar heb Ik jullie medewerking
voor nodig zodat alles op zijn plaats valt wanneer Ik het startsein geef.
We
zijn nu in de strijd, Mijn kinderen en Ik ben jullie bevelhebber en Ik ben
klaar om het signaal te geven wanneer de tijd komt. Bereid jullie voor zodat
jullie klaar zijn. Voor velen zal het lijken dat jullie je terugtrekken van het
gevaar, en toch gaan jullie naar de frontlijn. Bid, handel, ontvang Mijn
sacramenten, en wees klaar om te vertrekken wanneer Ik het zeg. Er is nog wat
tijd maar enkel om de voorbereidingen tot een goed einde te brengen. Alles valt
op zijn plaats en Ik moet Mijn kinderen op hun positie hebben.
Mijn
trouwe rest die leeft gedurende de tijd van grote beproevingen worden Kinderen
van de Vernieuwing genoemd. Ik geef jullie nieuwe hoop en iets waar Mijn
kinderen kunnen naar uitzien, want ze zullen hoop nodig hebben in de toekomst
die Ik voor de wereld heb klaargemaakt. Ik zal het aanblik van de wereld
vernieuwen en jullie zijn Kinderen van de Vernieuwing. Jullie leven in Mij en
Ik in jullie. Jullie leven in Mijn licht en daarom helpen jullie Mij met het
voorbereiden voor Mijn vernieuwing. Al waar jullie belang aan hechten en alle mensen
die Mij dienen in de toevluchtsoorden riskeren alles voor Mij om Mijn Kinderen
van de Vernieuwing te beschermen.
Degenen
die overleven zullen Mijn kerk op aarde herop bouwen. Het maakt deel uit van
Mijn Vaders plan sinds het begin van de schepping. Mijn Kinderen van de
Vernieuwing zullen het volgende segment opbouwen gekend als het Tijdperk van
Vrede. Twijfel niet aan wat Ik zeg, Mijn kinderen. Laat niet toe dat verwarring
jullie kleine hart binnendringt. Ik ben het Woord van God en er komt niets
anders voor uit Mij dan de waarheid.
Mijn
kinderen, de Vernieuwing is gelinkt aan het Tijdperk van Vrede. De Vernieuwing
moet eerst komen. Het is een gebeurtenis dat zal gebeuren nadat boosaardige
pogingen zullen gedaan worden om de schepping te vernietigen. Ik zal al de
pogingen om Mijn aarde te vernietigen over vele eeuwen met inbegrip van de
laatste verschrikkingen en oorlogen die bepaalde streken in de wereld hebben
verwoest, omkeren. Als dit niet zo was, zou de aarde geen leven meer bevatten.
Ik zal de aarde vernieuwen en volledig al de schade die aangericht is door de
mensheid aan Mijn Vaders mooie schepping omkeren.
Het
zal zo mooi zijn en compleet dat alles dat nodig is om het leven van Mijn
Kinderen in stand te houden zal vernieuwd worden in al zijn oorspronkelijke
schoonheid. Jullie hebben jullie afgevraagd hoe de Tuin van Eden was, en jullie
zullen dit weten wanneer Ik de aarde vernieuw. Nadien, zullen Mijn kinderen hun
leven opnieuw opbouwen, bij wijze van spreken. Dit zal niet gebeuren zoals nu
het geval is in de wereld van vandaag. Er zal geen industrie zijn, geen wolkenkrabbers,
geen georganiseerd werk.
Men
zal zich richten op het herop bouwen van hetgeen nodig is om te leven. Huizen zullen gebouwd worden en kerken. Er zal geen waterzuivering nodig zijn
omdat de stromen, meren en oceanen terug drinkbaar zullen zijn. Alles zal vernieuws worden. Er zal wildlife zijn voor voedsel; zaden voor
te planten, drinkbaar water en de mensheid zal dichter bij de natuur staan.
Op
een manier, Mijn kinderen zal er een terugkeer zijn naar een landelijke
levensstijl maar Mijn kinderen zullen samenwerken voor het welzijn van allen.
In de pionierstijd naar waar jullie verwijzen werden meer gezamelijke
inspanningen gedaan om het leven te ondersteunen, maar toch waren de gezinnen
nog wat geisoleerd en werd er verwacht dat ze hun eigen voedsel opbrachten, hun
eigen land ploegden enz. of hun gezinnen konden niet overleven. Gedurende de
tijd onmiddellijk na de Vernieuwing zal ieder elkaar helpen. Voedsel zal
verdeeld worden over allen in elke gemeenschap. Gemeenschappen zullen handel
drijven om aan hun noden tegemoet te komen en aan de noden van anderen. Er zal
1 geloof zijn. Mijn heilige Katholieke Kerk zal het enig geloof zijn en allen
die in de Vernieuwing zijn zullen geloven. De tijd dat volgt na het heropbouwen
van de noodzakelijkste zaken voor voedsel en woonplaatsen is het Tijdperk van
Vrede.
Vrede
zal de focus zijn, nog meer dan het heropbouwen. Deze tijd is verbonden met
alle tijden in de geschiedenis, maar zullen gekend zijn als verschillende
tijden vanuit menselijke oogpunt. Er zal stabiliteit zijn, vrede en eenheid in
het Tijdperk van Vrede. De nadruk zal liggen op gebed en het groeien in liefde
en de relatie van elke persoon met Mij. Er zal tijd zijn voor studie, spel,
gebed, werk en eenheid in de gezinnen en gemeenschappen. Er zal harmonie zijn
zoals nooit tevoren werd ervaren door een heel volk.
Het
zal niet altijd perfect zijn omdat de mensheid nog altijd een vrije wil zal
hebben. Maar liefde en dienstbaarheid en het volgen van Mijn geboden zullen
zegevieren in de harten van Mijn Kinderen van de Vernieuwing en daarom zal het
Tijdperk van Vrede zal voor een lange tijd bestaan naar menselijke maatstaven. Alles
zal vernieuwd worden Mijn kinderen. Ik zeg jullie dat om jullie vreugde en
jullie hoop te doen krijgen in de toekomst. Dit zal jullie helpen om de
moeilijkheden te overwinnen. Focus je op dit, Mijn kleintjes, en denk aan Mijn
mooie vernieuwing. Verhef jullie harten naar deze tijd als jullie voelen dat
jullie overweldigd worden door de tijd van grote beproevingen. Herinner jullie
Mijn belofte en vernieuw jullie hoop en vertrouwen in Mij, jullie Jezus, die
jullie en jullie gezin nooit in de steek zal laten.
Mijn
kleintjes, jullie zijn Mijn kleine lammetjes. Ik noem jullie Mijn kleine
lammetjes, want dat is wat jullie zijn. Ik ben jullie herder en Ik draag Mijn
lam op Mijn schouders. Ik zorg voor jullie, zorg dat jullie voortkunnen,
begeleid jullie en spreek tot jullie hart. Jullie luisteren naar Mijn stem,
want Mijn schapen kennen Mijn stem en volgen Mij. Jullie zijn klein, en zullen
nog kleiner worden en daarom zijn jullie lammetjes. Jullie zullen groeien in
heiligheid en zuiverheid zoals een klein wit lammetje. Jullie hebben veel te
lijden had en zullen nog veel te lijden hebben.
Jullie
hebben je toekomst opgegeven om Mij te volgen en alles opgegeven om de missie
te doen die Ik jullie gegeven heb. Mijn kinderen, jullie zullen meer offers
moeten dan jullie hart en geest kunnen inbeelden en jullie zullen meer lijden
en offers moeten brengen dan jullie nu kunnen inbeelden en daarom zijn jullie
Mijn kleine lammetjes. Lammeren vertrouwen op
hun herder. Lammeren
ontvangen al wat nodig is om te leven van hun herder en hangen volledig van Hem
af. Lammeren zijn onschuldig en minzaam. Ze zijn loyaal en vriendelijk voor
elkaar, spelend met de andere lammeren in het veld. Ja, lammeren zijn maar
dieren en zij hebben geen ziel, maar jullie Mijn kinderen zijn Mijn kleine
lammetjes. Ik houd zeer veel van jullie. Ik ziel al jullie wonden, jullie
zonden en jullie lijden. In plaats van bitter en wrokkig te worden, blijven
jullie je Jezus volgen en kan Ik het beste in elkeen zien.
Jullie
verlangen naar vrede, eenheid en liefde en zijn vlug in het zien wat jullie
kleintjes opbeurt die ik aan jullie toevertrouwd heb over de Jaren. Ja, jullie
voelen de positie waar Ik jullie heb gebracht gedurende jullie carriere,
degenen die baas waren hebben tekens van hardheid op jullie achtergelaten. Ik
zeg jullie dat Ik een plan heb voor elke ervaring die je beleeft hebt en het
waren lessen die nodig waren voor elke stap in jullie ontwikkeling. Jullie
waren niet perfect, en toch accepteerden jullie je verantwoordelijkheid voor
alle fouten en leerden jullie eruit en vroegen jullie Jezus voor hulp en
begeleiding.
Dat
is alles wat Ik vraag van Mijn kinderen. Jullie hebben jullie best gedaan en
dat is alles wat vereist is. Mijn kleine lammetjes, jullie hebben je Jezus
overal gevolgd waar Ik jullie geleid heb en jullie hebben gewillig de weg genomen
zelfs al was die moeilijk. Het spijt Me voor al je pijn, veroorzaakt door je
eigen beslissingen, soms door anderen, maar alles werd toegestaan door Mij om
je tot heiligheid te brengen en dichter tot Mij. Mijn
kinderen jullie zijn geen mislukking. Ben je gevallen? Ja. Heb je fouten
gemaakt? Ja.
Maar heb je liefgehad? Ja, zeer veel. Heb je je best gedaan ondanks je
tekorten? Ja, je hebt je best gedaan.
Heb
je je fouten naar Mij gebracht voor vergeving en in het Sacrament van de
biecht? Ja! Hou je van Mij, Mijn kleine lammetjes? Jullie houden van Mij
en willen Mij nog meer liefhebben en vertrouwen. Mijn geliefden, jullie zijn
niet perfect, maar niemand van Mijn schepselen zijn dat behalve Mijn
Allerzuiverste en Heilige Moeder Maria. Maar houd je van Mij? Ik zal al deze
vragen voor je beantwoorden want Ik ken jullie harten en Ik zeg je, ja. We
werken tesamen voor de rest en we gaan vooruit als een team om de missie uit te
voeren waarvoor jullie geschapen zijn.
Kom Heilige Geest met
Gods woorden aan Zijn zoon met de H. Michael als bewaarder en beschermer van
Gods woorden 9/12/2016
Mijn
geliefde zoon, dit is God de Vader van liefde en barmhartigheid. Bedankt voor
alle zielen die jij en je gebedsgroep en vrienden naar hun God brengen. Zeg aan
je gebedsgroep en al je vrienden dat Ik zeer blij ben met al het werk dat
jullie het voorbije jaar hebben gedaan. Ik weet dat jullie veel geleden hebben
om het werk dat jullie doen. Ik wil jullie zeggen en al je vrienden dat al het
werk niet alleen jullie staat betreft maar de hele wereld bereikt. Mijn
kinderen vormen tesamen door al de gebeden van de gebedsgroepen over heel de
wereld het leger van Mijn Moeder en het wordt elke groter.
Ik,
God de Vader, beloof jou dat de zege niet veraf is maar dat er toch veel lijden
voor Mijn kinderen in Amerika zal zijn door al hun zonden. Zeg al mijn kinderen
om de moed niet te verliezen of hun vertrouwen in hun God te verliezen. IK BEN
God de Vader en Ik ben naar de aarde gekomen om de missie te vervullen dat
Jezus en Maria, Mijn Moeder en Zoon tweeduizend jaar geleden hebben gestart. Ik
kijk verlangend uit om dit tijdperk beeindigd te zien en het Nieuwe Tijdperk
van Vrede te beginnen.
Dit
is een Kerstboodschap aan al Mijn kinderen. Satans macht loopt ten einde en ook
zijn honderdjarige heerschappij, dat hij probeerde de Katholieke Kerk te
vernietigen. Wees geduldig met je God omdat Ik weet wat te doen om het meeste
zielen te redden op lange termijn. Ik heb je altijd verteld dat alles wat vlug
gebeurt niet zal standhouden. Ik leid al Mijn restkinderen naar het
duizendjarig rijk van vrede. Wees geduldig en bid, bid, bid zoals Mijn Moeder
en Zoon je hebben verteld.
De
strijd is de Mijne en van Mijn restkinderen die Mij volgen. Ik wil jullie
allen, dus alsjeblieft verwerp Mij niet. Ik ben jullie ware God die Hemel en
aarde geschapen heeft. De strijd is reeds gewonnen door Mijn Moeder en Zoon.
Ik, God de Vader, ben naar de aarde gekomen om deze strijd te beeindigen en
zoveel mogelijk van Mijn kinderen met Mij mee te nemen naar de Hemel of naar
het Tijdperk van Vrede dat zal starten door in Mijn Wil te leven.
Bid,
bid Mijn restkinderen voor al Mijn verloren schapen. Er zullen er zijn die niet
volgen omwille van de hardheid van hun harten, met zoals Judas, een van de
Apostelen. Maar met jullie gebeden voor hen zullen We de meesten redden met al
de genade die Ik gespaard heb voor deze tijd. Jullie moeten alleen blijven
vragen om genaden elke dag voor jou en al Mijn kinderen over de hele wereld. Jullie
werden allen geschapen door jullie Vader en jullie zijn allen broers en
zusters. Behandel elkaar dan ook als broers en zusters met liefde en vrede. Liefs, de God van allen. Zalig Kerstfeest 2016. God de Vader. Amen.
O VROUWE, BEKLEED MET DE ZON DE MAAN ONDER UW VOETEN GIJ IN WIE ONS HEIL BEGON O MARIA, NAAM ZO ZOETE O HART ZO VOL VAN SMARTEN VERNIETIG ONZE EIGENWAAN VERNIEUW GIJ NU ONZE HARTEN O POORTE OM TOT GOD TE GAAN O LIEVE MOEDER, ZUIVERE MAAGD ZEGEN ONS UW KINDEREN TE VAAK ZIJN WIJ DOOR "hem" BELAAGD O KOM satan's MACHT VERMINDEREN DOE ONS ZINGEN EEN NIEUW LIED VAN EENHEID EN VAN VREDE UW TRIOMF, MARIA, IN 'T VERSCHIET VERVULLEN WIJ UW BEDE.
O glorierijke Moeder, uitverkoren door de Eeuwige
Raadgever om Moeder te zijn van het mensgeworden Woord, de bewaarster van de
goddelijke genaden en de voorspreekster van de zondaren. Ik, de onwaardigste van
uw dienaren, neem mijn toevlucht tot U omdat Gij mijn leidster en mijn
raadgeefster in dit tranendal zoudt wezen. Verkrijg voor mij door het kostbaar
bloed van Uw Goddelijke Zoon, de vergiffenis van mijn zonden, de zaligheid van
mijn ziel en de nodige middelen om ze te verkrijgen. Verkrijg voor de Heilige
Kerk de overwinning op haar vijanden en de verspreiding van het Rijk van Jezus
Christus over de hele wereld. Amen.
Laat ons
bidden dat door de gebeden van de zondeloze Maagd Maria, God ons zal bevrijden
van onze zonden.
Vader, U
bereidde de Maagd Maria voor om de waardige Moeder te zijn van Uw Zoon. U liet
haar meedelen in de redding van Christus door Zijn dood, en hield haar
zondeloos vanaf het moment van haar ontvangenis. Help ons door haar gebeden
leven in Uw aanwezigheid zonder zonden. We vragen dit door onze Heer Jezus
Christus, Uw Zoon die leeft en heerst met U en de Heilige Geest, een God, voor
alle eeuwigheid.
O allerheiligste Maagd, die het welbehagen genoot van de Heer en Zijn
moeder werd, onbevlekt in lichaam en geest, in geloof en liefde. Kijk
welwillend naar mij als Ik om uw machtige bemiddeling smeek. O allerheiligste
Moeder, die door uw heilige Onbevlekte Ontvangenis van het eerste moment van uw
bevruchting de kop van de vijand verpletterde. Ontvang onze gebeden en breng
ze voor de troon van God. Ik verzoek u om de volgende gunst : (noem uw
verzoek).
O Maria
van de Onbevlekte Ontvangenis, Moeder van Christus, U had invloed bij Uw
Goddelijke Zoon hier op aarde; U hebt nu dezelfde invloed in de Hemel. Bid voor
mij en verkrijg voor mij de inwilliging van mijn verzoek als het past voor de
Goddelijke Wil. Amen.
Litanie van de Heilige Maagd Maria
Heer, ontferm U over ons.
Christus, ontferm U over
ons.
Heer, ontferm U over ons.
Christus, aanhoor ons.
Christus, verhoor ons.
God, hemelse Vader, ontferm U over ons.
God, Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U over ons.
God, heilige Geest, ontferm U over ons.
Heilige Drievuldigheid, één God, ontferm U over ons.
Heilige Maria, bid voor ons.
Heilige Moeder van God, bid voor ons.
Heilige Maagd der maagden, bid voor ons.
Moeder van Christus, bid voor ons.
Moeder van de Kerk, bid voor ons.
Moeder van de goddelijke Genade, bid voor ons.
Allerreinste Moeder, bid voor ons.
Moeder van barmhartigheid, bid voor ons.
Zeer kuise Moeder, bid voor ons.
Maagdelijke Moeder, bid voor ons.
Onbevlekte Moeder, bid voor ons.
Beminnelijke Moeder, bid voor ons.
Bewonderenswaardige Moeder, bid voor ons.
Moeder van goede raad, bid voor ons.
Moeder van de Schepper, bid voor ons.
Moeder van de Zaligmaker, bid voor ons.
Allervoorzichtigste Maagd, bid voor ons.
Eerwaardige Maagd, bid voor ons.
Lofwaardige Maagd, bid voor ons.
Machtige Maagd, bid voor ons.
Goedertieren Maagd, bid voor ons.
Getrouwe Maagd, bid voor ons.
Spiegel van gerechtigheid, bid voor ons.
Zetel van Wijsheid, bid voor ons.
Oorzaak van onze blijdschap, bid voor ons.
Geestelijk vat, bid voor ons.
Eerwaardig vat, bid voor ons.
Heerlijk vat van godsvrucht, bid voor ons.
Mystieke roos, bid voor ons.
Toren van David, bid voor ons.
Ivoren toren, bid voor ons.
Gouden huis, bid
voor ons.
Ark van het verbond, bid voor ons.
Deur van de hemel, bid voor ons.
Morgenster, bid
voor ons.
Heil van de zieken, bid voor ons.
Toevlucht van de zondaren, bid voor ons.
Troosteres van de bedroefden, bid voor ons.
Hulp van de christenen, bid voor ons.
Koningin van de engelen, bid voor ons.
Koningin van de aartsvaders, bid voor ons.
Koningin van de profeten, bid voor ons.
Koningin van de apostelen, bid voor ons.
Koningin van de martelaren, bid voor ons.
Koningin van de belijders, bid voor ons.
Koningin van de maagden, bid voor ons.
Koningin van alle heiligen, bid voor ons.
Koningin zonder erfsmet ontvangen, bid voor ons.
Koningin in de hemel opgenomen, bid voor ons.
Koningin van de heilige rozenkrans, bid voor ons.
Koningin van het gezin, bid voor ons.
Koningin van de vrede, bid voor ons.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons Heer.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons Heer.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.
Bid voor ons, Moeder van God,
opdat wij de beloften
van Christus waardig worden.
Laat ons bidden
Heer God, wij bidden U: geef ons, uw dienaren, dat
wij ons mogen verheugen in een bestendige gezondheid van ziel en lichaam; mogen
wij door de verheven voorspraak van de heilige Maria, die altijd maagd is
gebleven, verlost worden van de tegenwoordige droefheid en de eeuwige vreugde
genieten. Door Christus, onze Heer.