Ik ben Lena Adams. Ik ben geboren op 9 maart 2006. Tot juli 2010 had ik een onbezorgd leven. Sinds augustus vul ik mijn dagen met ziekenhuizen, chemotherapie, kinesitherapie en isolatiemaatregelen. Samen met mijn mama hou ik deze blog bij. Ik geniet echt van alle berichtjes die ik hier krijg.
Op 25 augustus organiseer ik samen met papa en mama een benefietdag. Klik door op het logo voor meer informatie hierover.
Op 6 augustus 2010 werd bij Lena een non-Hodgkin T-cel lymfoom (=lymfeklierkanker) ontdekt.
We rollen binnen in een nieuwe wereld, die van een kind met kanker.
Tot maart 2011 kreeg Lena een heel intensieve behandeling met chemotherapie. Vanaf april 2011 tot 1 november 2012 kreeg ze een onderhoudsbehandeling (dagelijks chemopillen + 6 kuren met een hoge dosis methotrexaat).
Sinds 2 november 2012 is ze chemovrij en herwint ze langzaamaan haar gewone kinderleven.
30-08-2010
Boontjes kuisen
Vandaag ben ik een dagje thuis met mama. Papa is naar het werk en broertje naar de crèche. We plukken samen boontjes in de tuin. Ik mag helpen om de bonen te wassen. Na het eten val ik in de zetel in slaap. Gelukkig ben ik niet alleen: Woppe slaapt naast me. Ik deed hem zijn pyama en slaapmuts aan.
30-08-2010 om 16:06
geschreven door Eva
28-08-2010
Woppe
Vandaag kwam juf Mieke op bezoek. Ze had leuke stickertjes mee. Ze bracht ook Woppe mee. Woppe is de klaspop van vorig jaar. Woppe mag bij mij logeren! Want ik zal heel lang, minstens een schooljaar lang, niet naar school mogen. Ik mis mijn vriendjes en vriendinnetjes nu al. Ik hoop dat ze nog af en toe aan me denken. Ik mag geen bezoek meer krijgen van kindjes (en ook niet van grote mensen die ziek of verkouden zijn). Daarom zal ik af en toe hier vertellen wat Woppe en ik allemaal meemaken.
28-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
26-08-2010
Operatiedag
Ik ben heel vroeg opgestaan. Ik krijg vandaag een buisje in mijn lichaam. Met een moeilijk woord heet dat een Hickman-katheter. Dan hoef ik niet zoveel prikken meer te krijgen. Het buisje kan gebruikt worden om bloed van mij te nemen en om medicatie met chemo-ridders te geven. Ik zal ook dikwijls bloed van andere mensen moeten krijgen om te genezen.
Om het buisje te krijgen moet ik naar de operatiezaal. De slaapdokter laat me in een gele ballon blazen. Dan doe ik een grote dut. Zo voel ik niks tijdens de operatie.
En als ik wakker wordt heb ik honger, heel veel honger. Ik word boos omdat ik niet direct eten krijg.
Vannacht moet ik opnieuw in het ziekenhuis blijven slapen. Dat maakt mij een beetje 'droevig'.
26-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
24-08-2010
Dagopname
Vandaag ga ik terug naar het 'appartementsziekenhuis' met mama. Elke dinsdag en vrijdag krijg ik nu medicijnen tegen mijn stoute cellen. In de medicijnen zitten chemo-ridders. Die zijn heel sterk en vechten tegen de slechte cellen. Ze komen uit een plastieken zakje en gaan via een buisje in mijn arm.
24-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
21-08-2010
Naar huis
Ik mag vandaag voor het eerst naar huis. Ik ben superblij! Ik heb vooral mijn kleine broertje Kasper gemist en mijn hond Crazy.
Ook thuis moet ik veel siroopjes drinken.
21-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
14-08-2010
Spuitje in de rug
Vandaag kreeg ik een spuitje in mijn rug. De dokter geeft medicijnen in mijn rug om de stoute cellen tegen te houden. Dan kunnen die niet naar mijn hoofd en mijn hersenen zwemmen. Ik moet dan een hele dag en een nacht blijven platliggen. Er mag zelfs geen kussen onder mijn hoofd. En ik moet al liggend boterhammen eten.
14-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
13-08-2010
Kasper op bezoek
Vandaag verhuis ik van de intensieve zorgen naar het kinderziekenhuis. Het zijn hier allemaal 'appartementsziekenhuizen', zo groot! Ik krijg een glazen kamertje én mijn broertje mag op bezoek komen. Er zit nog een buisje in mijn neus, dat me helpt om voldoende te eten.
13-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
12-08-2010
Zelf terug ademen!
Het grote gezwel is door de medicatie al flink kleiner geworden. De dokters proberen vandaag de buis uit mijn mond te halen. Ik zal zo blij zijn, want nu kan ik niks vertellen als ik even wakker ben.
Alleen terug ademen gaat supergoed. Een uurtje later wil ik zelfs al kleuren!
12-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
06-08-2010
Ziek ...
Op 6 augustus sta ik op, met blauwe lijnen op mijn buik. Mama zegt dat het bloedvaten zijn. Er klopt iets niet: ik ben zo moe, ik kan de trap niet meer op en mijn hoofdje zwelt almaar meer op, mijn hartje klopt ook erg snel.
Mama neemt me mee naar het ziekenhuis in Deinze. Een lieve dokter kijkt naar mijn buikje. Ik krijg een prikje in mijn hand om bloed te nemen. Ik huil niet voor de prik en krijg een leuk kado'tje. Daarna kijkt een andere dokter met koude pudding naar mijn buik. En even later moet ik stilliggen in een buis die veel lawaai maakt.
De dokters praten met mama. Mama zegt dat ik heel ziek ben en dat we naar een ander ziekenhuis moeten.
Als we daar aankomen kan ik bijna niet meer ademen. Ik zie ook niet meer goed en wil de hele tijd slapen. Ik kan niet meer...
Papa en mama praten met de dokters: 'Lena heeft een groot gezwel in haar borstkas. Het gezwel is een kwaadaardige tumor: een T-cel lymfoom. Dit is een vorm van lymfeklierkanker. De tumorcellen groeien erg snel en hebben vandaag plots tot een vena cava superior syndroom geleid.' De bloedvaten naar mijn hoofd en armen worden platgedrukt. En door de grote druk is mijn rechter long vol met vocht gelopen.
Ondertussen lig ik in een groot bed, met heel veel draadjes in en aan mij. Ik kreeg een buisje om te ademen, want ik heb zelf niet meer genoeg kracht om te ademen. Ik krijg medicijnen die me doen slapen, zowel overdag als 's nachts.
06-08-2010 om 00:00
geschreven door Eva
05-08-2010
Op kamp
Vandaag is het een heel leuke dag op kamp. We mogen schilderen met onze handen en voeten. Het is zalig om me vuil te maken! Kijk maar eens naar mijn filmpje.
Maar 's middags ben ik zo moe. En mijn ogen worden de laatste dagen steeds dikker. Mama begint zich een beetje zorgen te maken om mij.
Voor iedereen die hier kracht uit kan putten ... Voor alle bezorgde familie en vrienden ... Voor iedereen die blij is Lena te kennen ... Voor Lena ... xxx
Vandaag ben ik een dagje thuis met mama.
Ik mag vandaag voor het eerst naar huis.
