Cupramontana 4 maart 2014,

Cari amici,

Dit jaar geen hoge sneeuwmuren of liters neerslag in februari, maar voornamelijk prachtige lentedagen waarbij de thermometer al af en toe 20 graden en meer aanwees. Dan haalden we natuurlijk een klein tafeltje tevoorschijn en 2 stoelen om heerlijk buiten te eten !

Het snoeien en andere tuinklusjes waren dan ook geen bestraffingen !

De zaterdagwandelingen boden nu groene panorama's door de ontwakende natuur; helleborussen, primula's, saffraankrokussen en zelfs de narcissen in de tuin trokken hun geel kleedje al aan.

We bezochten Recanati, de geboorteplaats van dichter Leopardi, die men het best met Vondel kan vergelijken. De stad was na ons laatste bezoek (toch al weer 10 jaar geleden) beduidend opgeknapt, met een waar museumwijkje ! Alleen jammer dat ze de ingangskaartjes in een lelijk kaal lokaal verkochten. O.l.v. een gids bezochten we een deel van het geboortehuis van deze dichter. De rest van de villa werd nog altijd bewoond door de adellijke familie Leopardi. In de historische bibliotheek, de vroegere vertrekken en keuken van de dienstbodes kon men wel een kijkje nemen. De rondleiding startte spannend, het brandalarm ging af, men rook brandlucht. Het bleek een kapotte gloeilamp te zijn. Gelukkig konden we daarna toch de bibliotheek binnentreden, waar men gauw bemerkte dat Leopardi een hoogbegaafd iemand was geweest, op 12 jarige leeftijd las hij verschillende encyclopedieën in het Hebreeuws, Grieks en Latijn.

Interessant om te bezoeken dus, alsook de rest van de stad. Want hier werd ook Beniamino Gigli geboren, de tenor di Caruso opvolgde Pavarotti voor ging. Maar zijn museum gehuisvest in het historisch theater lieten we voor een andere keer alsook het splinternieuwe emigratiemuseum.

In juni zou Erik een groepje Amerikanen rondtouren in het noorden van de Marche. Om die rit voor te bereiden reden we dus naar Rimini en startten de American Tour. Van San Leo , het mini San Marino naar de reële onafhankelijke stadstaat. Vandaar naar Gradara, dat bekend werd door een Romeo/Julia achtig verhaal, dat zelfs Dante aanhaalde. Het was toevallig 14 februari en ter ere van dit liefdesverhaal en Sint Valentijn was heel dat dorp ,dat eerder als kasteeldorp kan genoemd worden, veranderd in een Valentijn vesting. Mooi gedaan, maar we waren te vroeg , want overal stonden de grote kaarsen en fakkels klaar om 's avonds feestvolle verlichting aan te bieden.

We eindigden uiteindelijk in Pesaro aan de kust. Vooral het bolvormig kunstwerk van Pomodoro valt hierop. Maar ook hier weer een geboorteplek van een beroemde Marchigiaan: de componist Rossini o.a. bekend om zijn Barbier van Sevilla . Het was dan ook overal Rossini wat hier de klok sleog, maar toch nog leuke steegjes en een goed bewaard joodse wijk waar we helaas een dag te laat waren om de synagoge te bezoeken. Ook het stadsmuseum zorgde voor een mooie buiten attractie, net alsof een hele buitenmuur met boeken was voorzien, goed nagemaakt van isomo. Wie nog wat muziek wil meepikken die gaat gewoon in het binnehofje van het conservatorium staan waar men dan de studenten kan horen. Soms blijkt er een mooi natuurtalent tussen te zitten en dan is het genieten !!!In de zomer organiseert men er ook het Rossini festival. Al bij al een zeer leuke uitstap dag.

Een aantal vrouwen in het buurdorpje Castelbellino stichtten een VZW waar ze elke woensdag samenkomen om samen te knutselen, potten te bakken e.d. Bovendien organiseren ze ook regelmatig cursussen, waarbij ik die van manden vlechten bezocht. Ik ben dol op alle soorten manden mocht ik die voortaan zelf kunnen maken... Onze leraar bleek Livio te zijn, een oudere man die zoals de meeste oudere boeren hier , nog de kunst van het manden vlechten beheerste. Vroeger kochten ze nooit manden, nee dat was mooi werk voor de winter.

Hij had ook een hele voorraad wilgentakken mee gebracht. Het vlechten zelf bleek heel wat moeilijker dan gedacht, vooral de basis vereiste nogal vingerkracht....als ik Livio's handen vergeleek met die van mij, dan begreep ik de uitdrukking van handen als kolenschoppen maar al te goed . Doch na een aantal uren , hadden we toch allemaal een mandje klaargemaakt.!!!

Eind februari brachten we door in België, we kwamen overgevlogen voor een lang weekend want eindelijk was het ons gelukt om een verrassingsweekend voor de ouders van Erik te organiseren. Niet gemakkelijk als de familieleden in Nederland, België, Duitsland en Italië wonen. Uiteindelijk moesten een aantal wegens ziekte op de laatste minuut toch forfait geven, maar de pret was er daarom niet minder om. |

Eenmaal terug maken we langzaam onze Girandola weer klaar want de eerste gasten kondigen zich in maart alweer aan.

Tot de volgende keer.

PS:

– Eriks tv optreden bleef niet zonder gevolgen. We kregen een telefoon van de universiteit van de 3de leeftijd van Tolentino (meer in het zuiden van de Marche) Ze hadden Erik op de televisie gezien en Erik was toch Nederlander ? Dat beaamde ik. Dat kwam goed uit want zij bereidden nl. een cyclus over buitenlands eten en 1van de avonden zou over de Nederlandse keuken gaan. Of Erik niet even een uurtje hierover kon komen praten en meteen een gerecht klaarmaken om die samen op te eten ????

– Tijdens het bezoek aan het museum van Leopardi was ons uitdrukkelijk gezegd dat fotograferen verboden was. Ik liep van achter waar een oudere man mij zijn GSM toonde. Ja eigenlijk zou ik hiermee kunnen fotograferen, zei hij. Hij wist dat ik niet Italiaans was. Maar ja eigenlijk mag het niet maar wij Italianen doen wel vaker wat verboden is... Je zag hem ernstig twijfelen....zou hij aan de buitenlandse tonen dat Italianen ook aan regels kunnen gehoorzamen of zou hij zijn Italiaanse aard laten zien ??? Uiteindelijk besloot hij dan toch om het goede voorbeeld te tonen en borg zijn telefonino weliswaar hevig zuchtend, in zijn jaszak weer op.

– We namen de trein in het stationnetje Castelplanio. De treinkaartjes hadden we al, maar we moesten die wel van te voren in het station afstempelen. Er stond warempel een nieuw modern apparaat. Links insteken stond erop en dan afstempelen, zelfs in het Engels. Wat goed. Doch het ging niet.. wat Erik ook probeerde....dan opeens , ja , gelukt. De volgende passagiers worstelden allemaal met de machine ...we zeiden hen geduld te hebben en herhaaldelijk te proberen. Maar toen kwam er iemand aan die het kaartje instak en waarbij het apparaat meteen reageerde. Men moest dus het kaartje rechts insteken en dan naar links schuiven en dan magia, functioneerde het .