terwijl Noord en West-Europa dreigden te verdrinken in de talrijke regenbuien , genoten we hier van de zonnige en warme zomerdagen. Met een kleine uitzondering van enkele regenbuitjes tijdens het San Michele feest (zie hierover nog een PS) Zomer in Italië staat synoniem met feesten en etentjes dus ook dit jaar volgden de sagra's en pizza- avonden elkaar op. De gemeente Cupramontana organiseerde voor het eerst een notte Bianca of witte nacht van de Verdicchio. De hele nacht kon men voor hapjes en maaltijden terecht aan de verschillende kraampjes , alsook talrijke muziekoptredens bijwonen of Wijn proeven in de gewelfde kelders van het Sint Catharinaklooster. Ook het VVV bleef open tot middernacht waarbij signor Tullio, een 90-jarige inwoner van Cupramontana mij en de andere collega's gezelschap hield. Hij vertelde honderduit over de geschiedenis van de gemeente en over al zijn belevenissen in zijn jonge jaren. Bleek dat hij één van de eerste Italiaanse piloten was geweest ! De opmerkelijkste klanten die nacht in het VV: een Australisch koppel dat huizenruil had gedaan met een Italiaans koppel in de buurt. Het dorpsfeest in Poggio Cupro met de lekkerste gnocchi bleek ook dit jaar weer succesvol, Ondanks de honderden kilo's geschilde aardappelen waren vrijdag de gnocchi al op om 21 uur, veel te vroeg...De laatste avond participeerden we samen met een Duitse vriendin aan de tombola van het feest. Hoofdprijs een cruise naar Griekenland en Kroatië. Talrijke nummers werden getrokken maar aanvankelijk vielen we naast de prijzen , totdat het laatste nummer getrokken werd. hoofdprijs! Ik keek naar het lotje van onze vriendin en ja ze had het juiste nummer voor de hoofdprijs !! Verbouwereerd stapte ze naar het podium, iedereen klapte en was dolenthousiast, doch zij was compleet overdonderd en wist zelfs niet wat ze gewonnen had. De cruise schreeuwde ik tegen haar, je hebt de cruise gewonnen ! !!!! Dat kan niet, ik heb nog nooit wat gewonnen zei ze. Van alle kanten werd ze gefeliciteerd en dagen erna als ze rondliep in Cupra werd ze al herkend als de winnares van de crociera. Ook de buurtgemeente Cingoli vierde feest, de herinnering aan een finale van een historisch balspel in 1848. Wij gingen er voor het eerst naar toe en kwamen midden in de optocht terecht van de gekostumeerde inwoners van Cingoli, allemaal kleding uit de 19de eeuw, prachtig gewoon. Onze pizza -avonden waren weer gezellig , zelfs met zang en een keer zelfs met gitaar ! Maar de tropische week met temperaturen van bijna 40 graden bleek te warm voor de pizzaiolo om aan de houtoven te staan , dan maar een pasta-avond gedaan. We ontvingen weer heel veel toffe gasten, waaronder onze eerste scootergasten, die geen auto huurden maar de omgeving per scooter bezochten. Een tv regisseur die een vakantiehuis zocht, een Ducati fanaat met zijn eigen Vespa, verrassingsbezoeken van vrienden, heel veel stamgasten die zelfs meehielpen aan het verbouwen van ons zwembadterras. De sportieven onder hen wandelden ook eens mee met de podisti. De deltavlieger van 2 maanden geleden hield zijn woord en vloog boven onze Girandola. prachitge luchtfoto's van onze Girandola als resultaat. Zelf deden we ook een uitstap met de scooter naar de Romeinse feesten van Attigio of Attidium het dorp dat aanleiding zou geven tot de stichting van het huidige Fabriano. Hier speelde men de beroemde slag na tussen de Kelten en de Romeinen. Onze Fiat 500 uit 1963 , model stationwagen , verhuisde voorgoed naar de nieuwe eigenaar, onze Nieuw-Zeelandse collega, die de auto zou opknappen. In ieder geval zou ik met de maiden trip mee mogen. Met verende krachten werd de auto op een aanhanger gezet en dan nagewuifd. Het fenomeen van de buitenlanders in de Marche wordt de laatste tijd als nieuwsitem gezien. We werden door een Italiaanse journaliste geïnterviewd n.a.v. een artikel dat einde september in de Italiaanse krant zou verschijnen. Ze moest 15 personen interviewen, 12 ervan zouden uiteindelijk in een krantenartikel verschijnen. Maar dat is pas voor september alsook het middeleeuwse feest in Poggio Cupro, dat de eerste zaterdag van september zou plaatsvinden. De vergadering verliep zeer chaotisch, er zouden normaal gezien kostuums moeten gepast worden, maar die waren er niet , en niemand wist goed hoe het feest zou verlopen. veel praktische punten ontbraken er ook. En dat met nog maar 6 dagen te gaan.....doch waarschijnlijk zou de laatste minuut alles weer goed komen ? maar dat is weer voor een volgende maandbrief.
Tanti saluti cari
Isabelle en Erik
PS: elk jaar viert het gehucht San Michele zijn patroonfeesten einde maart. En elk jaar zijn de weergoden niet gunstig gestemd. Dus dit jaar maar in juli organiseren...doch helaas helaas net die dagen was het opeens heel wisselvallig en regenachtig... in sommige restaurants in Cupra spreekt men geen Engels. Maar men doet zijn best om de klanten toch duidelijk te maken wat ze kunnen eten of wat ze krijgen op hun bord. De ober wees naar het stuk vlees op het bord en zei beef, daarop kwam de volgende kelner die hetzelfde zei, het hele keukenpersoneel herhaalde dat woord nog eens met als laatste de kok. De klanten aten dus zeker geen varkensvlees of was dat het enige Engelse woord dat ze kenden ? In het zelfde restaurant volgde het dessert maar hoe aan de klanten duidelijk maken welk dessert ? volgde een hele pantomime van eieren breken, kloppen, mascarpone koekjes en koffie en en...Oh Tiramisu vroeg de Belgisch gaste van 11 jaar ? Si schreeuwden de kelners dolblij . Gelukkig de klanten kenden het !!! In Cingoli waar er nog heel ouderwetse winkels zijn, viel het oog van één van de dochters van een gast op een mooie pen in een etalage van een piepklein winkeltje. Ze stapten binnen en wezen op de pen in de etalage. De pen werd genomen en uitgeprobeerd, doch helaas deed die het niet meer. Niet getreurd een andere pen genomen, deed het ook niet. De hele bak pennen uit de etalage genomen en allen uitgeprobeerd, doch ze deden het allemaal niet meer. De doos ging toch weer terug in de etalage waarna de verkoper het magazijn inging. Een andere pen tevoorschijn gehaald, doch die beviel niet. Terug het magazijn in en dan uiteindelijk een mooie pen gevonden die het nog deed ook. op onze pizza avond met gitaar waren er ook veel Engelsen aanwezig, hun kennis van songteksten was wel enorm , zeker vergeleken met die van de Nederlandstaligen onder ons. We kenden altijd slechts enkele zinnen uit Nederlandse liedjes...Tot grote schaamte kenden de Engelsen zelfs de volledige Engelse versie van Tulpen uit Amsterdam waarbij wij slechts 1 zin ervan konden zingen... een muziekoptreden van een band bij onze Italiaans collega's werd aangekondigd om 17 uur. Een eigenaardig tijdstip , doch je wist maar nooit en ja hoor de enigen die er weer tegen 17 uur stonden waren natuurlijk alle buitenlanders. De bandleden zaten nog allemaal in het zwembad dus kom maar tegen 20 uur terug....
Reacties op bericht (0)
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
