Categorie:activiteiten in de Marche Tags:logeren in de Marche, overnachtne in de Marche, B&B in de Marche, logeren bij belgen in Italie, logeren bij Nederlanders in Italie, le Marche
Een
novembermaandbrief zonder vermelding van de olijvenpluk ???? Helaas
was dit de zoveelste oogstramp van anno 2014. Zagen de imkers met
lede ogen de povere honingopbrengst van hun bijen aan , de wijnboeren
hun wijnoogst met 30 % ten opzichte van vorig jaar zinken, ook de
olijfolieproducenten wensten deze annata orribile zo snel mogelijk
te vergeten. De warme lente veroorzaakte een te snelle bloei, waarbij
een groot deel van de bloesem opdroogde en er zo geen bestuiving
plaats kon vinden. Het gering aantal ontwikkelde olijven mocht
vervolgens de strijd aangaan met een natte julimaand en de daarbij
horende olijfvlieg. Dit insect verscheen op het toneel normaal gezien
pas einde september wanneer de eerste regenbuien de droge zomer
wegjoeg. De dan gelegde eitjes in de olijf konden zich net niet voor
de oogst ontwikkelen. Doch dit jaar kwamen de larven wel uit en aten
hun buikje vol met olijf. Meerdere generaties olijfvlieg profiteerden
van de rijkelijke maaltijden. De olijven rotten echter zo weg en
vielen op de grond. Zulke rotte olijven leverden een slechte
olijfolie op. De meesten besloten dan ook om niet te oogsten. Niet
alleen een dikke strop voor de producenten maar ook voor de
olijfoliemolens. Die laatsten leefden immers hoofdzakelijk van de
olijven. Alleen die boeren die hun planten hadden bespoten,
beschikten over mooie olijven. In de rest van Italië zag de situatie
niet rooskleuriger uit, idem voor Spanje en Griekenland. Het groene
vloeibare goud zou dit jaar haar naam echt waarmaken. De eerste
berichten van diefstallen van olijfolie verschenen langzamerhand in
de media.
De
meesten onder ons moesten afkicken van het feit dat er niet geplukt
werd, ook voor mij één van mijn favoriete activiteiten. 's
Morgens vroeg in de olijfboomgaarden starten , dan samen middageten
onder de olijfbomen, vervolgens verder plukken totdat de zon onder
ging. Om dan meestal na 2 dagen naar de olijfoliemolen te rijden en
de versgeperste beloning op te halen.
Gelukkig
konden we zo dan mooie uitstapjes maken, naar Sefro en Pioraco, de
laatste ooit een belangrijke papierstad, waardoor er ook veel water
aanwezig was. De Marche , bekend om zijn speciale wijnen, kende
een unicum in deze wereld: de rode schuimwijn La Vernaccia di
Serrapetrona. Een kleine gemeente meer ten zuiden van ons , de enige
plek waar ze die vervaardigden. In november kon men tijdens de
opendeurdagen hun druiven drogerijen bezoeken. Een deel van de rode
Vernacciadruiven persten ze nl. direct na de oogst en werd in vaten
opgeslagen, het andere deel werd tot februari opgehangen of in
kistjes gelegd om te drogen. We bezochten een kleine producent en een
grotere wijnboer, zeer interessant en indrukwekkend om al die
wijntrossen te zien en de opbrengst van het vorige jaar te proeven.
De
fotoclub organiseerde 2 foto-uitstappen zodat er weer vlijtig
geoefend kon worden. In Cingoli genoten we van de stads objecten en
in het Cardetopark van Ancona van de natuur.
De
wandelgroep vierde zijn jaarlijkse bestaansfeest; 6 jaar lang
wandelden we iedere zaterdagmorgen over een mooie afstand in
prachtige natuurlandschappen van de Marche. Onze feestlocatie , de
mooie Sant Urbano abdij in Apiro, waar we lekker aten en de mooie
fotomontage bekeken van de mooiste foto's , gemaakt tijdens de
wandelingen. Een van de leden zorgde zelfs voor een mooie verrassing,
3 mooi versierde zelfgebakken taarten, één voor de jarige van de
dag, één voor onze gids en één voor de groep waarbij de vlaggen
de verschillende nationaliteiten van de leden aanduidden.
De
bioaankoopgroep organiseerde een mooie voordracht over eerlijke
koffie en honing gevolgd door een heerlijk aperitiefbuffet.
Ondertussen
liep het seizoen van onze B&B langzaam naar het einde en kon
Erik weer wat klussen. Na 12 jaar besloten we om de B&B kamers
wat op te frissen zonder dat de charme en rustieke look ervan zouden
verdwijnen !
Nochtans
bood de maand december nog vele kerstactiviteiten aan: de gezellige
kerstmarkt
op 8 december in Castelbellino waarbij deze gemeente op de eerste
adventszondag de heuvel als kerstboom verlichtte tot 6 januari. De
levende kerststallen waarbij historische dorpen in Bethlehem
veranderen met bijbehorende figuranten en zelfs een levend kindje
Jezus ! Om de nacht van 9 december niet te vergeten, waarbij overal
in de buurt grote vreugdevuren de engelen de juiste route aan te
wijzen naar Loreto.
heel
vele saluti van onze logeerplek in de Marche
Isabelle
en Erik
PS:
in
Pioraco stapten we het VVV
binnen . De
bediende zei echter, dat
het nu echt een
verkeerd moment was om
naar Pioraco te komen, veel te slecht weer. (de
zon scheen volop)Nee
, vervolgde de bediende zijn betoog, in mei
dan moesten we de stad bezoeken en de
omgeving want dan stond immers alles in
bloei. Nu was het volgens hem
gewoon verloren tijd.
La festa dell'uva of het grootste wijnfeest in de Marche
Cupramontana
13 november 2014,
Cari
amici,
Gelukkig
vermeldt de oktobermaandbrief wel het
verslag over het wijnfeest. Kon het gnocchifeest niet doorgaan
vanwege gebrek aan vrijwilligers, het grootste Marchigiaanse druiven
festijn telde gelukkig nog altijd voldoende helpende handen. Zoals
elk jaar werkten de jongeren nu al een maand lang elke avond en nacht
aan mooie praalwagens versierd met druiven, in de hoop dat zij de
bewuste beker in handen konden nemen.
Cristina
van onze kraam kwam ons vragen of we dit jaar a.u.b. weer wilden
meehelpen. Oh zei Erik heeft Isabelle het je niet gezegd
??? Wat ? schrok Cristina. Wij kunnen dit jaar niet , wij
gaan op vakantie. Oh zei Cristina wanneer dan ? Ja
we vertrekken echt donderdag , de eerste dag van het feest.
Waar gaan jullie dan naar toe ? wilde ze weten. Naar Cupra
antwoordde Erik al lachend. He hè! opgelucht lachte Cristina
mee, want we behoorden nu toch ondertussen al geruime tijd tot de
vaste kern van het team. Meer nog , we waren langzamerhand één van
de ouderen... als we grootmoeder Anita niet meetelden natuurlijk. De
kranige 85 jarige hielp nog elke avond mee de piadina's en broodjes
te maken.
Dit
jaar waren de weergoden gelukkig geen spelbrekers en genoten we van
goed feestweer. Het publiek kwam dan ook in grote getale en dus was
iedereen tevreden over de inkomsten. De praalwagens waren weer
prachtig en de jury hield het uitermate spannend om de winnaar uit te
roepen. Maar ook de fototentoonstelling over de boerderijdieren kende
een enorm succes !
Wij
konden dan ook Cristina gerust stellen op het einde van het feest dat
onze vakantie in Cupra uitermate geslaagd was !
Onze
gasten, èèn van onze allereerste ueberhaupt, genoten enorm van de
Festa dell' Uva. Ze hielp in 2002 nog mee met de inwijding van onze
pizza oven , nu alweer 12 jaar geleden ! Ze was kunstenares en ons
gastenboek telde al mooie potloodtekeningen van haar. Deze keer
maakte ze een mooie aquarel van een granaatappel.
Hadden
we met de bioaankoopgroep een mooie kruidenweekend georganiseerd, nu
wilden we een stapje verder. Het Sint Catharinaklooster van Cupra
werd eindelijk volledig gerestaureerd en hierbij hoorde toch een
kloostertuin. Samen met de archeoclub kwamen we geregeld samen om
brain te stormen om het project op papier te zetten. Eenmaal het
groene licht ontvangen van de gemeente, zouden we ons kunnen
uitleven met het uitzoeken van de kruiden e.d.
Terwijl
Erik opnieuw zijn jaarlijkse bijeenkomst vierde met zijn
ex-klasgenoten tijdens één van de warmste oktoberweekends ooit,
amuseerde ik me in Belgenland. De terugvlucht gebeurde samen met
Eriks ouders want die kwamen weer voor 3 weken af. Natuurlijk werd er
weer goed geklust maar maakten we ook mooie uitstapjes. O.a. naar
Recanati, het geboortedorp van de bekendste Italiaanse dichter
Leopardi. De film Il Giovane Favoloso, over het leven van deze poëet,
was bijna volledig hier gedraaid en kwam een dezer dagen uit in de
cinemazalen. Daar kon je in dit stadje niet naast kijken. Het hele
dorp ademde Leopardi uit. Alle muren versierd met paletten , plantjes
en fragmenten uit de gedichten van Leopardi. Ook de winkeletalages
supporterden voor hun dichter. Een knappe sfeer. Maar wij kwamen niet
voor het museum van de dichter, dat bezochten we immers al in de
lente. Wij wilden het nieuwe emigratiemuseum bezichtigen over de
geschiedenis van de Marchigianen die over heel de wereld emigreerden.
Het startte midden de jaren 1800 naar Argentinië en de Usa. Om dan
na WO II te verhuizen naar België, Duitsland enz... Een modern
museum met touch screens waar men de documenten en foto's kon
bestuderen die de Marchigiaanse verenigingen van heel de wereld
opgestuurd hadden. Interessant !
Tevens
hernam ik deze maand de wandelingen van de zaterdaggroep langs de
talrijke herfstdecoraties van de natuur, hier en daar echte Indian
summer taferelen !
De
tijd van de oogst van het vloeibare goud kwam
eraan, doch dat zou eerder het verhaal worden van het
meest onvindbare vloeibare goud. Maar dat is voor de
volgende maandbrief.
Tot
volgende keer
tanti
saluti cari
van
Isabelle en Erik
PS:
Ik
maakte een
afspraak met de kapster. Om 9 uur 's
morgens als
eerste klant. Maar
zei de kapster
je weet..., kom niet
precies om 9 uur want dan ben
ik er nog niet ..
Sinds
ik deze maandbrieven schrijf , vanaf 1999, vermeldde ik begin
augustus altijd het gnocchifeest uit Poggio Cupro. Dit jaar ging het
gebeuren helaas niet door, vanwege gebrek aan vrijwilligers. De
grootmoeder werden immers een dagje ouder en als je op je 80 ste 3
avonden recht moet staan en gnocchi's maken.....
Gelukkig
hielden de weergoden tijdens deze zomermaand de hemelsluizen in
tegenstelling tot de maand juli , wel dicht . Doch Erik moest even
goed gras maaien, wat hij in augustus ook nog nooit had moeten doen.
De lavendel, eigenlijk een liefhebber van droogte en warmte, kreeg
een enorme groeischeut, zodat er veel te snoeien viel, en bundelen
en drogen in de hooischuur. De oude bundels ontdeed ik van hun zaden
en vulde hiermee talrijke kussentjes.
Toevallig
ontdekten we een interessante activiteit voor onze gasten: het ter
zee laten van genezen schildpadden. Regelmatig spoorde men gewonde en
zieke zeeschildpadden op in de Adriatische Zee. Die werden dan in een
speciaal centrum opgevangen om die te genezen. Eenmaal hersteld werd
het dier op een boot geladen en terug in zee gelaten op een
beschermde plek waar niet gevist werd.
Leuk
om mee te maken en de bijdrage dat men betaalde, ging dan naar het
zeeschildpadden centrum. De boottocht alleen al was meer dan de
moeite waard, rond de kliffenkust om dan aan te meren bij een mooie
rustige baai. De schildpad die de zee rook, croste zo snel als ze kon
de zee in en een duiker begeleidde haar naar de veilige wateren.
Prachtig om dat mee te maken !Naast deze activiteit organiseerden de
bootslui meerdere boottochtjes om te snorkelen met een bioloog, of om
passagiers af te zetten op een strandje en ze 's avonds terug op te
pikken. Ook het huren van een boot of zeilboot werd nu mogelijk.
Een
andere populaire activiteit van de laatste jaren bestond uit het
geocachen. Overal op de wereld verstopten mensen een object op
speciale plekken. De coördinaten van de verstopplaats
vermeldde men dan op de website van
geochace en de zoektocht kon beginnen. Zo ontdekte men wel leuke
plekken . Onze familie besloot ook iets te verstoppen in ons dorpje
Poggio Cupro zodat dit dorpje ook wat bekendheid zou krijgen. Op
www.geocache.com kan men zien
waar het object ongeveerligt. We hadden succes,
want ondertussen speuredn al een aantal personen het
object op !
Cupramontana
nodigde enkele streetfood koks uit Zuid Italië uit, om hun
specialiteiten klaar te maken op onze piazza. Een lekkere en gezellig
avond werd d het.
Cupramontana
kent weliswaar het grootste en bekendste wijnfeest maar de andere
wijndorpen in de buurt vieren het druivennat ook ! In Staffolo
woonden we dan eens de palio van de pigiatura bij, want die van
Cupramontana maakten we nooit mee.
De
bedoeling is om met verschillende teams tegen elkaar op te komen en
in een kwartier tijd zoveel en zo snel mogelijk druiven met de voeten
te trappelen. De hoeveelheid geperste sap wordt dan gewogen. Na een
kwartier topsport, want dat was het dan ook uiteindelijk , steeg de
spanning ten top om te zien wie nu het meeste sap had verwezenlijkt !
Begin
september hadden de middeleeuwse feesten weer plaats in
ons dorpje Poggio Cupro, de voorbereidende
vergaderingen of beter gezegd ontmoetingen zoals altijd grote chaos.
Maar uiteindelijk wist iedereen zijn rol, ontvingen we onze kostuums
en konden we alleen veel eieren naar de Clarissen brengen om droog
weer af te smeken.
Dit
jaar minder edelen onder de figuranten , want vorig jaar bij gebrek
aan boerenvolk en dus helpende handen, moesten de bezoekers te lang
wachten. Erik hoorde weer bij de gelukkige edelen want niemand kon
zijn lang kostuum aan !
De
dag van het feest stralend weer in tegenstelling tot alle
voorspellingen, toch durfden de mensen het niet aan en hadden we veel
minder bezoekers. Dat mocht de pret niet drukken en zo verliep dan
ook alles vlekkeloos. Dit jaar nieuwe acts als speciale vuurspuwers
toneel, buikdansers, middeleeuws koor en musici en roofvogels show.
Het publiek genoot dan ook van zowel het eten alsook van de
optredens. Wij helpers hadden het minder druk en konden het dan ook
rustiger aan doen.
De
maand september betekende voor onze Girandola
een even drukke maand als augustus, een welkome
meevaller. Ook de weergoden lieten zich van hun beste
kant zien ! Wij konden dan ook op ons gemak de fototentoonstelling
voorbereiden met de fotoclub voor het komende
wijnfeest. Het thema dit jaar : boerderijdieren.
Makkelijker gezegd dan gedaan want beesten poseren absoluut niet.Dus trokken Erik en ik regelmatig erop uit om koeien,
geiten e.d. te fotograferen. Eind september werden de mooiste
geselecteerd en konden we ze laten ontwikkelen.
Met
dit mooie feest in het vooruitzicht beëindig ik deze maandbrief en
tot volgende keer.
Tanti
saluti
Isabelle
en Erik
PS:
met veel geduld wachtten we op onze kostuums voor het
middeleeuws feest. Alhoewel de meesten hetzelfde kostuum droegen als
de vorige keren, dwarrelde de organisatrice weer zenuwachtig tussen
alle kleren door. This is chaotic ze ik ik aan onze Engelse
vriend die dit jaar ook mee wilde doen. Chaotic ? antwoordde
hij, This is normal !
-Tijdens een scootertour belandde we bij La Casa Colle Celeste ,
huis van de hemelse heuvel. Het bleek een bejaardentehuis te zijn
naast .het kerkhof....
ik reed op de weg in Cupramontana. Stopte vlak voor mij de
politieauto midden op de weg. Stapten er 2 politieagenten uit en
werden afgewisseld door hun collega's . De briefing gebeurde wel
midden op straat en achter hen een ellenlange rij auto's!!!
het
supporteren voor de Rode Duivels en voor Oranje ging deze maand
gewoon door. Het heeft niet mogen baten, maar de attributen werden
veilig opgeborgen want het zal niet de laatste keer zijn dat we hen
aanvuurden !
Ook
het haken kende geen zomerpauze; een heel park moest nu worden
ingepakt. De stad Jesi bezat nl. een historische villa met park, dat
een aantal jaren geleden door de gemeente te koop aangeboden werd. De
burgers uit Jesi protesteerden hiertegen met succes en beleefden de
metamorfose van villa tot jeugdherberg. Jaarlijks herdacht men dit
voorval tijdens een wekend met een eco feest.
De
villa beperkte zich niet tot jeugdherberg maar bood ook lokalen aan
verschillende verenigingen. Zo ook aan een knutselvereniging die dan
met het leuke idee aankwam om het park in te pakken. Een mooi
kleurrijk spektakel was het resultaat.
De
juli weergoden besloten dit jaar te staken, waardoor de zon slechts
sporadisch zijn warmte afgaf. Voor het eerst moesten organisatoren
bij hun evenementen een plan B achter de hand houden in geval van
regen. Want de hemelsluizen staakten allesbehalve....liters water
stortten neer, in Jesi een ware regen- en windhoos waarbij een hele
wijk de daken mocht herstellen. In tegenstelling tot de overige
dorstzomers konden de planten zich nu te goed doen aan de
overvloedige regenbuien, een groen landschap in juli, du Jamais vu.
Toch
slaagden we erin om 2 keer een pizza avond te organiseren, bij de
2de trotseerden we echt de weergoden, maar de regenbuien vielen
gelukkig net ervoor ! We beleefden hierbij nog een primeur, een pizza
tartuffata, één van onze gasten schonk ons nl. 2 truffels !!!
La
notte del Verdicchio met de talrijke optredens, dansuitvoeringen en
wijndegustaties konden gelukkig ook rekenen op de goodwill van de
weergoden . Alles verliep in een warm atmosfeer !
Hierbij
stelden de leden van de fotoclub opnieuw hun foto's tentoon en deze
keer deed Erik ook mee.
De
bezoekers apprecieerden de mooie kiekjes , waarbij de fotosessies
opgenomen in het nonnenklooster bij de laatste 4 zusters een groot
succes kenden.
De
wijndegustatie, en olijfolie molen bezoeken en de rondleidingen in
Cupramontana vonden ook dit jaar weer plaats. De gegidste tour
eindigde zelfs met een wijndegustatie in de enoteca van de gemeente,
een oude gewelfde kelder van een 18de eeuwse palazzo.
Volgende
maand gaan de activiteiten gewoon verder, het onthaal van de gasten
op de Girandola eveneens.
Buone
vacanze
Isabelle
en Erik
PS:
sinds
2 jaar werkt onze huisvuilophaling als volgt: wie binnen de bebouwde
kom woonde mocht zijn afval aan de deur zetten, want die werd thuis
opgehaald. Wie buiten de bebouwde kom woonde moest zijn afval naar
bepaalde containers zelf brengen. Wij behoorden tot de laatste
categorie. Erik ging als altijd met de vuilzakken naar de container
waar hij tot zijn grote verbazing een slot ontdekte. Tiens vorige
week was er toch nog geen slot ? Dan maar naar de gemeente gaan.
De
gemeenteambtenaar daar reageerde verbaasd. Ja zei Erik al lachend,
als ik mijn huisvuil niet meer kwijt kan, dan zal ik die voortaan
naar het gemeentehuis brengen. Oh hoe is dat mogelijk, hebben jullie
geen sleutel gehad '?
Tja,
nu zat de ambtenaar met haar handen in haar hoofd want de
verantwoordelijke hiervoor was ziek. Gelukkig kwam de burgemeester
eraan en hoorde wat er aan de hand was. Meteen de schepen opgebeld ,
die belde weer iemand van de technische dienst op , die weer een
andere ambtenaar opgebeld, ... Maar gelukkig werd nog 1 sleutel
gevonden, eigenlijk bedoeld voor iemand anders , maar als die persoon
zou opdagen dan was misschien de verantwoordelijke weer genezen .
Categorie:activiteiten in de Marche Tags:notte del verdicchio, cupramotnana, vakantie in le marche, overnachten in le marche, bed and breakfast in le marche
dankzij de talrijke stemmen ontving ik de 3de prijs voor mijn mooie foto van het meer van Cingoli. Vele voorbereidingen weer voor de bloementapijten of de Infiorata in Cupramontana. Een onderwaterselfie van mijn nichtje in het zwembad van B&B la Girandola. Geocachen bij de eremo dei frati bianchi in Cupramontana Supporteren voor de Rode Duivels met onze gasten. Het geheim van het haakwerk onthuld, een ingepakte Fiat 500
Erik met zijn gastronomische gasten bij een truffeljager. EEN daguitstap naar Venezia Wilde bloemen op zijn mooist tijdens de meiwandelingen Een kruidenweekend in Cupramontana Een geheimzinnig haakproject
Bewegend fruit leren fotograferen: Tulpomanie in Cupramontana, eindelijk bloeien de 1800 bollen ! Macrofotografie met tussenringen lukt ook ! De langste tagliatelle van de wereld !
Flashmob met de vrouwen van Cupramontana op Vrouwendag. Wandelen met de wandelgroep vanuit het huis van de Italiaanse Droom in Piticchio Het mooie museum van de Monastiche in Serra de Conti is terug geopend. Eriks nieuwe signalisatieborden voor Cupramontana De Openmonumentendagen in Cupramontana waren een succes.
Dit jaar geen hoge
sneeuwmuren of liters neerslag in februari, maar voornamelijk
prachtige lentedagen waarbij de thermometer al af en toe 20 graden
en meer aanwees. Dan haalden we natuurlijk een klein tafeltje
tevoorschijn en 2 stoelen om heerlijk buiten te eten !
Het snoeien en
andere tuinklusjes waren dan ook geen bestraffingen !
De
zaterdagwandelingen boden nu groene panorama's door de ontwakende
natuur; helleborussen, primula's, saffraankrokussen en zelfs de
narcissen in de tuin trokken hun geel kleedje al aan.
We bezochten
Recanati, de geboorteplaats van dichter Leopardi, die men het best
met Vondel kan vergelijken. De stad was na ons laatste bezoek (toch
al weer 10 jaar geleden) beduidend opgeknapt, met een waar
museumwijkje ! Alleen jammer dat ze de ingangskaartjes in een lelijk
kaal lokaal verkochten. O.l.v. een gids bezochten we een deel van het
geboortehuis van deze dichter. De rest van de villa werd nog altijd
bewoond door de adellijke familie Leopardi. In de historische
bibliotheek, de vroegere vertrekken en keuken van de dienstbodes kon
men wel een kijkje nemen. De rondleiding startte spannend, het
brandalarm ging af, men rook brandlucht. Het bleek een kapotte
gloeilamp te zijn. Gelukkig konden we daarna toch de bibliotheek
binnentreden, waar men gauw bemerkte dat Leopardi een hoogbegaafd
iemand was geweest, op 12 jarige leeftijd las hij verschillende
encyclopedieën in het Hebreeuws, Grieks en Latijn.
Interessant om te
bezoeken dus, alsook de rest van de stad. Want hier werd ook
Beniamino Gigli geboren, de tenor di Caruso opvolgde Pavarotti voor
ging. Maar zijn museum gehuisvest in het historisch theater lieten we
voor een andere keer alsook het splinternieuwe emigratiemuseum.
In juni zou Erik een
groepje Amerikanen rondtouren in het noorden van de Marche. Om die
rit voor te bereiden reden we dus naar Rimini en startten de American
Tour. Van San Leo , het mini San Marino naar de reële onafhankelijke
stadstaat. Vandaar naar Gradara, dat bekend werd door een Romeo/Julia
achtig verhaal, dat zelfs Dante aanhaalde. Het was toevallig 14
februari en ter ere van dit liefdesverhaal en Sint Valentijn was heel
dat dorp ,dat eerder als kasteeldorp kan genoemd worden, veranderd in
een Valentijn vesting. Mooi gedaan, maar we waren te vroeg , want
overal stonden de grote kaarsen en fakkels klaar om 's avonds
feestvolle verlichting aan te bieden.
We eindigden
uiteindelijk in Pesaro aan de kust. Vooral het bolvormig kunstwerk
van Pomodoro valt hierop. Maar ook hier weer een geboorteplek van
een beroemde Marchigiaan: de componist Rossini o.a. bekend om zijn
Barbier van Sevilla . Het was dan ook overal Rossini wat hier de klok
sleog, maar toch nog leuke steegjes en een goed bewaard joodse wijk
waar we helaas een dag te laat waren om de synagoge te bezoeken. Ook
het stadsmuseum zorgde voor een mooie buiten attractie, net alsof een
hele buitenmuur met boeken was voorzien, goed nagemaakt van isomo.
Wie nog wat muziek wil meepikken die gaat gewoon in het binnehofje
van het conservatorium staan waar men dan de studenten kan horen.
Soms blijkt er een mooi natuurtalent tussen te zitten en dan is het
genieten !!!In de zomer organiseert men er ook het Rossini festival.
Al bij al een zeer leuke uitstap dag.
Een aantal vrouwen
in het buurdorpje Castelbellino stichtten een VZW waar ze elke
woensdag samenkomen om samen te knutselen, potten te bakken e.d.
Bovendien organiseren ze ook regelmatig cursussen, waarbij ik die van
manden vlechten bezocht. Ik ben dol op alle soorten manden mocht ik
die voortaan zelf kunnen maken... Onze leraar bleek Livio te zijn,
een oudere man die zoals de meeste oudere boeren hier , nog de kunst
van het manden vlechten beheerste. Vroeger kochten ze nooit manden,
nee dat was mooi werk voor de winter.
Hij had ook een hele
voorraad wilgentakken mee gebracht. Het vlechten zelf bleek heel wat
moeilijker dan gedacht, vooral de basis vereiste nogal
vingerkracht....als ik Livio's handen vergeleek met die van mij, dan
begreep ik de uitdrukking van handen als kolenschoppen maar al te
goed . Doch na een aantal uren , hadden we toch allemaal een mandje
klaargemaakt.!!!
Eind februari
brachten we door in België, we kwamen overgevlogen voor een lang
weekend want eindelijk was het ons gelukt om een verrassingsweekend
voor de ouders van Erik te organiseren. Niet gemakkelijk als de
familieleden in Nederland, België, Duitsland en Italië wonen.
Uiteindelijk moesten een aantal wegens ziekte op de laatste minuut
toch forfait geven, maar de pret was er daarom niet minder om. |
Eenmaal terug maken
we langzaam onze Girandola weer klaar want de eerste gasten kondigen
zich in maart alweer aan.
Tot de volgende
keer.
PS:
Eriks
tv optreden bleef niet zonder gevolgen. We kregen een
telefoon van de universiteit van de 3de leeftijd van Tolentino (meer
in het zuiden
van de Marche) Ze hadden Erik op de televisie gezien
en Erik was toch Nederlander ? Dat beaamde ik. Dat kwam goed uit want
zij bereidden nl. een cyclus over buitenlands eten en 1van de avonden
zou over de Nederlandse keuken gaan. Of Erik niet even een uurtje
hierover
kon komen praten en meteen een gerecht klaarmaken om die samen op te
eten ????
Tijdens
het bezoek aan het museum van Leopardi
was ons uitdrukkelijk gezegd dat fotograferen verboden was. Ik liep
van achter waar een oudere man mij zijn GSM toonde. Ja eigenlijk zou
ik hiermee kunnen fotograferen, zei hij. Hij wist dat ik niet
Italiaans was. Maar ja eigenlijk mag het niet maar wij Italianen doen
wel vaker wat verboden is... Je zag hem ernstig twijfelen....zou hij
aan de buitenlandse
tonen dat Italianen
ook aan regels kunnen gehoorzamen of zou hij zijn Italiaanse aard
laten
zien
??? Uiteindelijk besloot hij dan
toch om
het goede voorbeeld
te tonen en borg zijn telefonino weliswaar hevig zuchtend, in zijn
jaszak weer op.
We
namen de trein in het stationnetje Castelplanio.
De treinkaartjes hadden we al, maar we moesten die wel van te voren
in het station afstempelen. Er stond warempel een nieuw
modern apparaat. Links insteken stond erop en dan afstempelen, zelfs
in het Engels. Wat goed. Doch het ging niet.. wat Erik ook
probeerde....dan opeens , ja , gelukt.
De volgende passagiers worstelden allemaal met de machine
...we zeiden hen geduld te
hebben en
herhaaldelijk te
proberen.
Maar toen kwam er iemand aan die het kaartje instak en waarbij het
apparaat meteen reageerde. Men moest dus het kaartje rechts insteken
en dan naar links schuiven en dan magia, functioneerde het .
Een geur van brandend hout
domineerde deze maand de buitenlucht, de goedkoopste brandstof van
dit jaargetijde voor vele Marchigianen. Ook bij ons functioneert de
centrale verwarming op stookhout, onze radiatoren zijn nl. verbonden
met een houtkachel ingewerkt in de vroegere open haard. Zo slaan we 2
vliegen in één klap, de gezellige sfeer van een open haard èn
tegelijkertijd ons hele huis aangenaam warm.
Toch draaide de cv dit jaar gelukkig
niet op volle toeren, koning Winter was eens heel galant en liet
prinses Primavera ridderlijk voorsteken. Zelf dook hij af en toe
eventjes op het toneel om dan weer geruisloos achter de wolken te
verdwijnen. Op oudejaarsavond genoten we dan ook van een heldere
hemel, kleurrijk verlicht door het vuurwerk dat overal afgestoken
werd op de heuveldorpen in de omgeving. De volgende dag schoven we
aan in Precicchie, een middeleeuws dorp dat jaarlijks in ene klein
Bethlehem verandert, alle dorpelingen verkleed als figuranten van de
kerststal. De laatste jaren keuze genoeg om dergelijke levende
presepie of kerstkribbes te bezoeken.
In bepaalde dorpen, zoals
Castiglioni, verrichtten de bewoners ware knutsel kunstwerkjes van de
traditionele voorstelling van een kerstkribbe. Elke nis of steegje
verborg een mooie verrassing.
De befana of goede heks bracht op 6
januari volgens de traditie de brave kinderen snoep en geschenken.
Wij bezochten haar in Urbania, haar woonplaats met haar huisje waar
ze ijverig de jaarlijkse kinderbrieven beantwoordt. Een hele resem
hulpheksen dansten rond in het stadje dat mooi versierd was met
geschenksokken en bezemstelen. Als apotheose natuurlijk de befana
zelf die op haar bezemsteel vanaf de klokkentoren naar beneden
afdaalde.
Epifania, le feste le porta via ,
Driekoningen sluit alle feesten af, zo ook wij onze Girandola. Onze
jaarlijkse winterstop zonder een echte winterslaap. De zachte
temperaturen gaven Erik de gelegenheid om onze fienile of hooischuur
te bezetten. De mooie zaterdagwandelingen gingen gewoon door met een
speciaal bezoek aan een boerderij gespecialiseerd in
varkensveeswaren. Onze groep zorgde voor een ware invasie in het
winkeltje , de salami was net niet uitverkocht na ons bezoek. We
kregen ook de kans om met de podisti eens af te dalen in de berg waar
ons drinkwater vandaag komt. Tot de 70'er jaren kampte heel de
omgeving 's zomers met een serieus watertekort. De oplossing vonden
ze in de bergwand van de Monte Gorgovivo. Hier bood een ingenieus
systeem van tunnels, putten en pompen voortaan een mooi antwoord aan
het waterprobleem. Tegenwoordig worden 35 gemeentes bevoorraad en
tocca ferro (hier geen hout maar ijzer vasthouden) tot nu toe zaten
we 's zomers nooit zonder water.
2014 startte met een onverwachtse pr
campagne, een heel artikel in het Belang van Limburg, een waterval
aan reacties, bezoekers op de website en reserveringen ! Bovendien
verscheen eindelijk een goede Nederlandstalige gids over de Marche,
uitvoerig en gedetailleerd met 4blz. over Cupramontana: Le Marche
Ongekend mooi van Evert de Rooij, een aanrader !
Tanti cari saluti van Isabelle en
Erik
PS:
eigenaars van een vakantiehuis
vonden in hun brievenbus een speciale brief van hun gasleverancier.
Wie wat afgelegen woont verwarmt meestal zijn huis met LPG uit een
tank begraven onder de grond. Men is ook verplicht om dan 2
blusapparaten in huis te hebben, die jaarlijks gecontroleerd worden
door de gasleverancier.
In de brief stond het volgende.
Wegens besparingen betreuren we ten zeerste dat we de jaarlijkse
controle van de brandblusapparaten niet meer kunnen uitvoeren. Waren
de blusapparaten tot nu toe onze eigendom, met blijdschap kunnen we u
nu meedelen dat die voortaan uw bezit worden tegen het symbolisch
bedrag van 0,50 euro. Dit bedrag zullen we innen bij de volgende
gaslevering.
Een avond in een pizzeria samen
met de leden van de fotoclub zorgde raar maar waar niet voor
gesprekken over fotografie. Al gauw wisselde men zoals gewoonlijk
hier, recepten en lekkere adressen uit. Tot onze grote verbazing werd
een bepaald kippengerecht uit de Mac Donalds de hemel ingeprezen ,
waarna diezelfde spreker opeens zweerde bij de spaghetti carbonara
van zijn oma...alleen dìe was de naam waardig om carbonara te
dragen...het geheim was natuurlijk een segreto, doch piano piano
werden toch enkele belangrijke ingrediënten verklapt: geen room, wel
eieren en waarvan minstens 1 kalkoenei. Geen gewone spek maar
wangspek en dan de pasta filato di bronzo oftewel gegoten in bronzen
vormen !
Januari: Met de wandelgroep naar Finland. Februari: Een speciale kerk tijdens 1 van onze wandelingen. Maart: Het historisch theater van Macerata, 1 van de honderden in de Marche. April: Mooie zonsopgang aan onze kust. Mei: De palio in Jesi Juni: De infiorata in Cupramontana. Juli: Pizza avond op de Girandola Augustus: Pasta workshop met de Tiny Chef. September: Het middeleeuwse diner in Poggio Cupro Oktober: Het wijnfeest in Cupramontana November: Mooi uitzicht vanuit de olijfboom tijdens de pluk. December: Castiglioni, het kerststallendorp
In 2000 verhuisden we naar de Marche, het best bewaarde geheim van Italie. Het thuisfront hielden we door maandbrieven op de hoogte van onze avonturen. Via deze weblog kunnen voortaan ook niet-familieleden onze belevenissen meevolgen. De eerdere maandbrieven kunnen via de link geraadpleegd worden. Veel leesplezier !
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Het middeleeuwse feest in Poggio Cupro:
