Lecas is een contessa 32 , een type dat zijn vaareigenschappen en degelijkheid bewezen heeft tijdens de beruchte Fastnet race in 1979 . Wij zijn sinds 2002 de trotse eigenaars . Ze is ontworpen door David Sadler en gebouwd door Jeremy Rogersin 1973 . De romp en opbouw zijn nieuw gelakt, het beslag is vervangen en een groot deel van de zeilgarderobe vernieuwd . Het vernieuwen en aanpassen blijft nog een tijdje doorgaan .
meer contessa info : www.contessazeilers.nl www. co32.org
Zoeken in blog
LECAS
wedstrijdvaren en familietochten met onze contessa 32
We zijn terug, Lecas ligt na een ruige tocht afgemeerd in Nieuwpoort. Het tweede wedstrijdweekend lag een beetje in dezelfde lijn van het eerste. Ondanks het feit dat we zelf zeer tevreden waren over de maneuvers en zeilwissels, eindigden we voorlaatste. Alweer was het een klein verschil met de middenmoot. De wedstrijdorganisatie verschilt enorm van wat we gewoon zijn : het parcours wordt pas met het voorbereidingssein medegedeeld via marifoon. We zaten elke keer vol spanning te wachten met de VHF op het bijna luidste volume, en toch hoorden we niets. Het gevolg was dat we nooit het te varen parcours wisten, en altijd moesten achtervolgen. Een van de wedstrijden waren we de boot voor ons aan het inhalen, maar we konden niet, want dan wisten we niet meer naar waar we moesten. We zijn niet te weten gekomen wat er mis was in de communicatie. De Engelsen hadden toch wel bewondering voor onze prestatie : het niveau van de deelnemers ligt zeer hoog. Ze hebben jarenlange ervaring met het vaargebied en de boot. Enkele van de schippers varen al 30 jaar op hun Contessa. Hun schepen zijn dan ook volledig afgestemd op wedstrijdvaren, 2 van hen gaan na elke wedstrijd uit het water om er pas de vrijdagavond voor de volgende wedstrijd terug in te gaan. Het onderwaterschip wordt behandeld met een product met teflon. Ze konden er niet bij dat wij varen zonder windmeter en geen stoppers hebben. De bemanning van de beste 4 boten blijft ook nooit aan boord slapen : daar mogen alleen maar zeilen liggen en de volgens de klasse voorgeschreven binnenbetimmering. Geen enkele boot van de vaste deelnemers wordt gebruikt om te cruisen, ze vonden het onwaarschijnlijk dat wij 'helemaal van Belgie' kwamen gevaren. We hebben van de wedstrijden weer veel bijgeleerd en de maneuvers heel goed kunnen inoefenen. Het was een zeer fijne ervaring en al bij al zijn we toch tevreden.
Dan begon de terugtocht. De wind bleef hardnekkig uit het oosten of noordoosten komen, en daarbij nog vrij krachtig. Maandagmorgend zijn we vertrokken in Portsmouth. Tegen 22 u kwamen we aan in Brighton, waar we zijn binnengevaren voor een korte nachtrust. De volgende morgen om 7 u waren we dan weer weg. Het was windkracht 5 - 6 op kop. Gelukkig hadden we de stroming mee, zo ging het eerste deel van de tocht vrij vlot. Rond 19 u lagen we ter hoogte van Dungeness. En met de stroming tegen heeft het wel enkele uren geduud voor we daar voorbij waren. Iedereen was moe, het was ijzig koud en we kwamen niet meer vooruit. Christophe en Phillip gingen wat slapen, Timp en ik bleven hardnekkig opkruisen en zo lagen we rond 01 u voor Dover. Om 02 uur was het wisselen van wacht. Het waaide nog altijd een dikke 5 en tegen 06 uur waren we de scheepvaartroute door. En toen was de wind even weg. Eigenlijk was het wel leuk om even rust aan boord te hebben, we hebben zelfs verse koffie kunnen zetten. Na een uurtje of 3 motoren (er was echt te weinig wind om te beginnen opkruisen tegen stroom) konden we terug beginnen zeilen, om later het grootzeil weer te moeten reven. Bij windkracht 6 kwamen we aan de haveningang van Nieuwpoort aan. Het was 16.30 u, we hadden allemaal al beslist wat we zouden eten in het frituur, keken ernaar uit om alle klamme kleren uit te trekken en ... mochten niet binnen. We moesten een kwartiertje wachten, er ging een groot schip buiten komen. Rond 17.30 u hebben we uiteindeljik vastgemaakt. Het was een stevige tocht geweest : 164 mijl in 34 uur opkruisen bij een dikke 5 Bft. Mijn antwoord op de vraag : "Hoeveel graden moet ik varen" was elke keer weer : "Zo scherp mogelijk".
