i need to be strong, also when everything goes wrong. I will be fine, after a time.
15-08-2010
De eenzaamheid die slijt door koekjes en familie (15-08-10)
Vandaag had ik niet bepaald iets gepland, er ging alleen een vriend langs komen. Wesley was echter vrij kort en was bij Emily, ik voelde me vrij triest omdat hij niet kwam. Normaal gezien ben ik in het weekend altijd bij mijn liefje of ben ik huiswerk aan het maken en nu is dat alles er niet. Ik voelde me vandaag dan ook bijzonder eenzaam, want ik ben het echt niet meer gewoon om alleen te zijn. Ik denk dan telkens dat ik niet vrienden heb, maar als ik vergelijk, heb ik er echt nog wel veel. Vijf personen waarmee ik alles kan bespreken en altijd voor me klaar staan, ja dat zijn er veel. Ik heb altijd wel iets te doen en nu opeens niet en dan val ik in een zwart gat. Ik heb er in de voormiddag enkele films doorgedraaid en in de namiddag heb ik uiteindelijk koekjes gemaakt. In de namiddag ging het terug wat beter en s'avonds ben ik langs geweest bij mijn kleine neefje en nichtje. Ik heb twee foto's voor vandaag. Op de ene sta ik nogal triest, wanneer ik aan het denken was. De tweede is van mijn neefje en nichtje die winkeltje aan het spelen waren.
Inleiding: Ik heb besloten om een nieuwe blog te beginnen en deze keer met foto's. Mijn doel is van elke dag een foto te maken en hier te plaatsen.
Uit met K. en gaan shoppen met Lara: Ik ben net terug van kamp en K. had me al op kamp laten weten dat hij twijfels had. Door de afstand en het weinige contact zijn we nog meer uit elkaar gedreven en vandaag was het tijd voor een gesprek. Beiden waren we van plan er een punt achter te zetten, er was al te veel veranderd sinds dat de zomervakantie begon en wanneer je je meer slecht voelt dan goed in een relatie, is het tijd daar iets aan te doen. Ik heb best nog wel verdriet, want ik zie hem nog altijd graag. Het zal weer wat tijd vragen om alles los te laten, op dit moment voel ik me bijzonder eenzaam en heb ik het geloof in de liefde een beetje verloren. Ik zag Kenneth als de persoon waar ik voor altijd mee ging samen zijn en nu dat principe geraakt is, zal het wel even duren vooraleer ik weer iemand toelaat in mijn hart. Ik weet dat liefdesverdriet tijdelijk is en dat het slijt. I will survive, i just need to be strong. Kenneth en ik zijn alleszins als vrienden uiteen, want ik zal hem veelal nog tegen komen, we hebben immers gedeelde vriendenkringen. De tranen prikken achter mijn ogen en ik heb nood aan een dikke knuffel. Het is normaal dat het af en toe wat minder gaat.
Gelukkig heb ik goede vrienden en vriendinnen die voor me klaar staan, vandaag ben ik direct na het gesprek gaan shoppen met Lara. Ik had nood aan een nieuwe toestel, want mijn vorige prehistorische gsm is klaar voor de vuilbak. Op de foto staan ik en Lara die aan het wachten zijn voor de bus terug naar huis. Ook het speelplein ,dat voor mij start volgende week maandag, zal voldoende afleiding geven. Ik hoop wel dat ik snel terug zal worden opgenomen in de groep, want door de grabbelpas en het kamp lig ik er zowat uit. Naar het schijnt ben ik tijdens de grabbelpas met een dikke nek op het speelplein gekomen en dat is bij vele niet in goede aarde gevallen. Maar dat zijn zorgen voor volgende week.
