Makelaardij Dorp14 Poppel www.povamij.com
Dranken-Van Gils Meiboomlaan 69 Ravels
www.ABB.nl HEFTRUCKS-VERREIKERS-HOOGWERKERS Parallelweg oost 76, postbus 51 5250 AB Vlijmen, Nederland
't Vlinderke-Poppel Kwaliteitsvuurwerk www.vlinderke.com Bedankt voor de pennen!
Berichtenblad Vooreel 61 Ravels
Centea-Weelde Jan Van Den Broeck www.centea.be
Algemene Schrijnwerkerij Weeldestraat 48 Weelde www.vangils.be Slagerij Schoofs Godrie Dorp 22 Poppel Verzorgt onze Barbeque op onze bijeenkomstdag. SCHOOFS GODRIE
Filip Segers Weelde
Diana en Ronald Verschuren Poppel Bedankt voor de bakkies!
Chinees Restaurant Mandarin Poppel 014 65 91 29
Watch & Byoux Tilburg 06-106 21 312
Leo van Berkel Heesch
Bert, Wies, Natasja en Floris van Berkel Heesch
Con en Ton v.d. Brom Tilburg
Walter Haest Poorten-ramen-rolluiken Poppel haest.walter@skynet.be
Ineke & Eric Den Haag Bedankt, we zullen onze bordjes netjes leegeten!
WEELDE
Access & Security Poppel
Ramon Van Gennip www.vuurwerknederland.com
Alex www.leiheide.net bedankt voor de CD's !!!!
Hi-Limit Fitness Centre Poppel
Integer Group fam. Bert Tesink Tilburg
Marcel Hendriks Grond- & Sloopwerken Bouwmaterialen en straks ook SANITAIR tel: 014-658582 Poppel En Margreet, bedankt voor de radio !!
www.trucktraders.nl Used trucks for sale
Dela Eindhoven Bedankt voor de +-800 Pennen
Platinum Spas Europe www.platinumspaseurope.com bedankt voor de spanbanden
Karel,Marianne & Tim Clerckx En bedankt voor de puzzles
Ad en Marian Coolen Tilburg Super inzet en bedankt !!!
Jenny Coolen Den Haag Bedankt voor al het tekenmateriaal!!!
Stef & Carina & Max & Stijn Tilburg Bedankt, De stichting Handen in een voor Gambia, zal heel blij zijn met dit initiatief. Succes met de voorbereiding!!
Ineke en Evert van Esch Poppel Blijf maar lekker slapen Merci !!
www.robudak.com Weelde Tel. 014-65.24.31 Bedankt !!
Simonne & Derek & Miche & Joost Poppel Thanks !!
Ton Tineke Stokmans Tilburg Wat zullen ze er blij mee zijn !! Bedankt
JANTJE VERHEYEN Poppel bedankt voor de lekkere drankjes!!!
Marassi, Benjamin en David Poppel Bedankt!!
Antwerpen-Banjul challenge
14-01-2008
SUCCES
Wij wensen alle deelnemers voor de ritten van 2008 HEEL VEEL SUCCES, VEEL PLEZIER EN VEILIGE KILOMETERS. U kunt zich nog inschrijven op www.antwerpenbanjul.com
VRIJDAG 14 SEPTEMBER OM 20.00 UUR WORDT DE FILM VERTOOND VAN ONZE CHALLENGE 2006. U BENT VAN HARTE WELKOM IN DE GEMEENTE ZAAL TE POPPEL (NAAST CAFE MITJE)
Verhaal met bijhorende fotos zal snel online staan !!!
10 November dag 28 Goedemorgen, In de auto komen de eerste verhalen al gauw naar boven en het gaat heel snel dat we thuis zijn. Wat een thuiskomst, prachtige bloemen en een welkom thuis met slingers op kantoor. Ad is heel blij dat we weer thuis zijn en kan dat niet vaak genoeg zeggen, op de vraag of het voor herhaling vatbaar is antwoorden wij met een krachtige JA. Prima zegt Ad, maar geen 4 weken meer, toch is thuis ook alles heel goed gegaan. Het valt verder niet mee om aan het weer te wennen en om weer een beetje in het gareel mee te lopen maar dat komt wel weer en alles went. Ik wil NICK graag heel hartelijk bedanken dat hij zo een kanjer is geweest deze 4 weken ( anders ook natuurlijk maar dit was anders) en AD bedankt voor je onvoorwaardelijke steun en enthousiasme. En verder willen wij samen graag IEDEREEN bedanken die Ad heeft bijgestaan deze 4 weken en IEDEREEN die ons zo trouw heeft gevolgd via onze website en voor de leuke berichtjes die zijn geplaatst. Last but not least: Alle SPONSORS en DONATEURS ontzettend bedankt dat jullie voor ons, de vele kinderen in Gambia en Stichting handen in één voor Gambia, een onvergetelijke reis mogelijk hebben gemaakt. BEDANKT BEDANKT BEDANKT BEDANKT BEDANKT BEDANKT Spreuk van de dag. Je hoeft niet altijd te zeggen wat je meent, als je maar meent wat je zegt Misschien tot een volgende reis!!!!!!!!! De fotos volgen snel.
9 November dag 27 Goedemorgen, Onze laatste dag in Gambia, er staat niet heel veel op de planning. Om ongeveer 6.30 uur opgestaan en maar weer gaan typen, Nick slaapt nog lekker als ik al klaar ben, dus ik begin maar vast mijn tas te ordenen. Nick ook eindelijk wakker om 7.30 uur. Ook hij gaat de tas ordenen waar het bakkie, de omvormer e.d. in moeten. Toch gaan we eerst eten want we moeten na het eten nog langs onze houtvriend om het cadeau van Ad op te halen en we willen ook nog even naar het internetcafé. We lopen door de lobby van het hotel en we worden geroepen om de rekening te betalen. Ik begin over de airco die 2 dagen niet heeft gewerkt maar korting geven ho maar, dus gewoon de volle mep betalen. We gaan naar onze houtvriend en die heeft een prachtige boot met mannen erin gemaakt voor Ad en voor mij nog een grote asbak. We praten nog even en hij bedankt ons nog vele malen voor al het gereedschap dat we voor hem hebben meegenomen. Ook zijn vrouw komt nog even langs om ons uitgebreid te bedanken en dat doet ons heel goed. Op de terugweg nog even naar het internetcafé om weer een update te doen (het is hier lekker koel met de airco aan). Terug naar het hotel om snel alles verder in te pakken, want om 12 uur moet de kamer leeg zijn. s Middags gaan we nog even naar het strand en een stukje eten, de tijd die vliegt. Tegen 5 uur nog even met zn allen wat drinken op het terras (met live muziek) en het wordt nog heel gezellig. Tegen 7 uur zal Cor ons weg gaan brengen met de schoolbus maar eerst uitgebreid afscheid nemen van Jos en Marleen, Henk en Herbert en hun gasten (het voelt raar om weg te gaan). Bij het vliegveld gaat het niet erg vlot met de controle, maar we hebben een uur vertraging dus het kan nog even duren. Na ongeveer 2 uur kunnen we dan ook afscheid nemen van Cor enGaby, weer moeilijk. De vlucht gaat over Dakar (tussenlanding) en dan door naar Brussel, het is moeilijk om de ogen open te houden en na de tussenlanding zijn we dan ook zo vertrokken. Wat is het koud in Belgie (2 gr.) maar wat is het hier weer netjes en geordend. Gauw de koffers ophalen en dan naar de uitgang, geen problemen met de douane. Daar staat AD, ons thuisfront, en het is heerlijk om weer thuis te zijn. Ook Martin en Gerrit zijn er om Carla en Lenie op te halen. Weer afscheid nemen van Carla en Lenie, kort maar krachtig ( bedankt Toebaabs voor de fijne weken). Naar de auto maar Ad weet niet meer waar die heeft geparkeerd dus even wachten en dan fijn naar huis. Morgen het laatste verhaal dus tot morgen. Spreuk van de dag. Oost, West, thuis best
8 November dag 26 Goedemorgen, Goed geslapen maar al vroeg wakker, geen probleem ik heb nog typwerk van het verslag van gisteren, en dat is heel leuk om te doen tussen het gekwetter van de vogels. Nick is ook om 8 uur wakker en we gaan ons klaarmaken voor ons bezoek aan Handen in één voor Gambia, vandaag zal de auto officieel worden overhandig en vandaag is het Tracking Day (=dag voor de vrouwen om met kind(eren) naar het consultatiebureau te gaan en daar soms wel 3 tot 4 uur voor moeten lopen en dat eens per maand). We hebben om ½ 10 bij ons hotel afgesproken met alle teams die nog hier zijn (Wolof Waaw Schoolbusteam I Schoolbusteam II) om daar naar toe te gaan en we komen daar om 10 uur aan. De consultatie is al volop aan de gang en de eerste vrouwen zijn alweer op de terugweg. Ze hebben zichzelf en de kleintjes de mooiste kleren aan gegeven en ze zien er dan ook prachtig, kleurrijk en heel aandoenlijk uit. Ze wachten geduldig onder een afdak in de schaduw tot ze aan de beurt zijn. De meeste kleine kinderen krijgen een injectie tegen Malaria een polio vaccin en oogjes en oortjes worden nagekeken. Er is ook een gynaecoloog aanwezig voor de zwangere vrouwen maar daar mogen we niets van zien. Ook Cor laat zich even nakijken want die voelt zich echt beroerd en ze denken dat hij Malaria heeft (hij is dan ook helemaal lek gestoken) en krijgt veel pillen, evenals de schoolmeester die ook ziek is geworden. Er zijn nog meer gasten bij Henk en Herbert en we gaan met zn allen naar de andere kant een kopje koffie drinken. Nick en ik gaan onze auto halen en rijden hard toeterend het terrein op. De tijd is daar, ze kunnen het (allemaal) niet meer droog houden. De sleutels worden officieel overhandigd, veel fotos gemaakt en veel kussen. Het is niet meer onze auto. Raar, heel raar, maar toch een goed gevoel dat de auto op de goede plaats is afgeleverd. HENK & HERBERT STICHTING HANDEN IN EEN VOOR GAMBIA HEEL VEEL GELUK, RIJPLEZIER EN VEILIGE KILOMETERS MET JULLIE AUTO We halen de auto verder leeg en de nummerplaten eraf. We mogen nog niet gaan we moeten nog blijven eten. Na het eten komt er voor Henk en Herbert nog een verrassing. Het perceel grond dat ze hebben gekregen van een achterliggende stam moet worden omheind en deze omheining is door Team Wolof toegezegd. Goed gedaan mannen (+vrouwen). Het is raar om te vertrekken zonder auto maar we kunnen meerijden met de Schoolbus, leuk voor Nick want dat is een stukje nostalgie. Op de terugweg nog een fotostop voor een hele zwerm gieren. Bij het hotel meteen naar het zwembad want het zweet moet er weer af. Vanavond hebben we geen afspraken hoeven we geen afscheid te nemen dus lekker rustig. Nick gaat nog even naar het internetcafé om de site weer bij te werken. We drinken nog wat en gaan weer heerlijk slapen. Spreuk van de dag. Al reist men nog zo ver, het lot kan men niet ontlopen Trust en tot gauw.
7 November dag 25 Goedemorgen, Uitgeslapen tot 8 uur en verslag van gisteren ingetypt op de laptop. Nick om 8.30 uur uit bed en we gaan ontbijten. Nog geen telefoonnetwerk, heel vervelend maar het gaat hier allemaal heel goed en het is nu nog maar een paar daagjes. De meeste gaan naar Pica om hun spulletjes af te geven maar wij en Jos en Marleen blijven hier. Om 11.00 uur hebben we met zn allen afgesproken aan het einde van de straat om in konvooi naar Banjul te gaan. Iets voor elven komen Victor en Johan met vrouwen naar het hotel en ze moeten meteen al heel veel aanhoren. We vertrekken met 5 autos naar Banjul waar we ontvangen zullen worden door de Vice President, de afspraak is om 12.00 uur en natuurlijk zijn we te vroeg. We gaan vast naar binnen, eerst heel veel slagbomen en politie, nog even wachten en we kunnen naar een soort wachtruimte en dan naar een ontvangstruimte waar flesjes frisdrank en heel veel pakjes met koekjes staan. Dat smaakt en we maken er gretig gebruik van, onze gastheren maken er in de kortste keren een grote puinhoop van (meestal is het omgekeerd maar we hebben ons voorbeeldig gedragen). Alle bestuurders wordt gevraagd om de auto op de binnenplaats te rijden en wij worden al ontboden bij de Vice President, netjes handjes geven en een plaatsje zoeken. De rest komt ook en weer hetzelfde ritueel. De TV is aanwezig en ook de schrijvende pers ontbreekt niet. De voorzitter van Jameh Foundation for Peace opent met een toespraak waarin we uitgebreid worden bedankt, en dan volgt de ene toespraak na de andere toespraak. Ook Cor moet zn woordje doen en dat gaat hem heel goed af en Wim doet namens de rijders een kort verslag van de Challenge. Mevrouw de Vice President bedankt ons persoonlijk en heeft een grote waardering voor de vele vrouwen die met deze challenge zijn meegereden. We krijgen een oorkonde overhandigd uit de handen van mevrouw de Vice President en dan kunnen we gaan. Op de binnenplaats worden ook nog wat fotos gemaakt. Dit alles bij elkaar genomen is het weer een speciale ervaring. We rijden terug naar het hotel, gaan naar zee heerlijk zwemmen en zonnen. Om 7 uur hebben we met zn allen afgesproken bij Ali Baba om afscheid te nemen van Wim, de laatste der Toubaabs (Wim, heel erg bedankt voor de fijne reis en we hebben grote waardering voor jullie inzet van jullie project, BEDANKT). Wij gaan nog wat eten, Nick gaat met Lenie op de borrel en om 12.00 uur liggen we weer in bed. Spreuk van de dag. Beleef plezier aan het reizen, dan zal het leven je omarmen Trust
6 November dag 24. Goedemorgen, Ton gefeliciteerd. Heerlijk geslapen met airco, je merkt het verschil. We gaan vroeg eten, even wat winkeltjes kijken en naar het internetcafé om te kijken naar de reacties op onze site (lieve mensen heel erg bedankt voor jullie enthousiaste steun). We lopen door naar het marktje aan het einde van de straat. Ik ga met Nick en met Lenie kijken of onze vriend, die 2 jaar geleden een beeld voor ons heeft gemaakt, daar nog aan het werk is. Het valt niet mee om er rustig door te lopen want iedereen wil je iets verkopen, maar in de hoek op nr. 17 zit hij nog steeds te werken. Ik ben benieuwd of hij mij nog kent en vraag hem of hij zich het beeld dat hij voor ons heeft gemaakt (een boeler) herinnert. En ja hoor, hij weet het nog precies, ook zijn schoonzoon die er toentertijd is bij geweest wist het nog precies. We leggen hem uit dat Ad in de afgelopen 2 jaar gereedschap heeft verzameld voor houtbewerking en dat we dat met de auto hebben meegenomen. Hij snapt het niet goed en we zeggen dat we de auto gaan halen om het hier naar toe te brengen (het is nl. veel te zwaar om te dragen). Ik ben reuze benieuwd naar zijn reactie. De schoonzoon helpt Nick om de koffer van het dak af te halen en om de draaibank uit de auto te halen. Hij wil eerst een foto met ons van de koffer maar ik zie dat hij heel nieuwsgierig is naar de inhoud van de koffer. De schoonzoon haalt zijn portemonnee te voorschijn en haalt er een briefje uit. Ik kan het haast niet geloven maar dat is het briefje met ons emailadres dat ik 2 jaar geleden heb gegeven (heel ontroerend). Het is tijd om de koffer open te maken en zijn ogen worden groter en ook vochtig. Je kunt zien hoe blij hij ermee is (vooral met de raspen, de handboortjes en de gutsjes). Nick legt uit hoe het draaibankje werkt en ze schijnen het meteen te snappen. We blijven nog even praten over Ad (waarom hij niet meegekomen) en zijn vrouw, de kinderen en de kleinkinderen. Hij vraagt ons om woensdagavond of donderdagochtend terug te komen want hij wil graag voor Ad iets maken (ik ben benieuwd). We nemen afscheid en rijden weer terug naar het hotel en snakken naar een duik in de zee want we zijn drijfnat van het zweet (de mensen hier zeggen ook dat het extreem heet is voor de tijd van het jaar). Het zeewater lijkt op een warm bad maar het is wel lekker en het wordt een heerlijke middag. s Avonds gaan we met Lenie een stukje eten en we komen Henk en Herbert tegen bij de pizzeria, het was heel lekker en ook de avond is heel gezellig. Het was een heerlijke dag om niet te vergeten. Spreuk van de dag. Heb geen zorgen voor de dag van morgen Welterusten.
5 November dag 23 Goedemorgen, vandaag hebben we een echte rustdag ik heb me voorgenomen om de verslagen te gaan typen. Een stel gaat naar de mark in Banjul en wij blijven bij het zwembad. Heerlijk warm en heel rustig. We hebben een nieuwe kaper gekregen met airco. Welterusten en tot morgen. Spreuk van de dag. Begin de dag met een lach, voor een ieder zal de zon dan schjnen
4 November dag 22. Goedemorgen, Tine gefeliciteerd. Het was een k nacht, bloedheet en heel slecht geslapen. We gaan lekker douchen, al het zweet eraf en dan lekker ontbijten. We gaan vandaag naar ons project handen in één voor Gambia in Latrya. We hebben met Jos en Marleen en Cor enGaby afgesproken om ½ 10 bij de rotonde We halen eerst nog wat water voor ons en snoepjes voor de kinderen. We zijn om ongeveer kwart over tien bij het schooltje met EHBO post. Onze eerste indruk is dat het er heel erg verzorgd uit ziet. De poorten gaan open en Henk en Herbert staan ons al op te wachten. We gaan eerst lekker onder de boom een kopje koffie drinken en we krijgen uitleg over de opzet en de werkwijze (klinkt allemaal heel goed). De burgemeester van Latrya komt ons ook verwelkomen en is ons heel dankbaar. Wij overhandigen de brief die we van Stef Coolen hebben gekregen aan Henk en Herbert en ze zijn heel erg ontroerd (dit was een uitnodiging tot samenwerking van school tot school en sponsoring van ons project). Nu gaat het gebeuren we gaan eindelijk de school bekijken en we worden in elk klasje zingend ontvangen, heel ontroerend en ook heel leuk. We zingen mee en we delen snoepjes uit. De kindjes zijn heel erg beleefd en we merken dat er hier heel goed wordt gewerkt. Bij de volgende 2 klasjes gaat het precies zo, alleen met andere liedjes en spelletjes. Het is zo leuk om te zien dat je hier een heel warm welkom krijgt en we houden er ook een heel goed gevoel aan over. De bel gaat en de kindjes mogen weer naar huis (op hun vrije zaterdag) maar komen ons stuk voor stuk nog een handje geven. We gaan terug naar het andere terrein en we krijgen een heerlijke lunch (Domoda = rijst met een soort saté saus en vlees) voorgeschoteld, heerlijk, heerlijk, heerlijk. En dan nog een middag dutje voor Jos en Nick. We gaan de auto uitpakken en laten alle donaties van schoolspullen, ondergoed, pyamas en onze laatste levensmiddelen daar achter, oh wat zijn ze er blij mee, we zijn nog nooit zoveel gekust. Na het eten komt er een Jambee te voorschijn en 24 (leuke knul die met Cor en Gaby is meegekomen) gaat er op spelen en in no-time komen de eerste vrouwen al dansen. Ook de mensen die op het land werken komen op de muziek af en dansen mee. Ik moet er aan geloven en ook Nick komt aan de beurt en krijgt een groot applaus. Er wordt veel gelachen en er wordt veel gedanst in de zinderende hitte (dik boven de 40°). We gaan een rondje wandelen en we mogen in huisjes kijken waar de bevolking woont, het is er heel schoon maar ontzettend armoedig (we geven de vrouw des huizes 100 Dalassi = is ca. 3 euro en ze is ons heel dankbaar want dan kan ze weer wat rijst kopen). Bij het volgende huis gaat het precies zo, de heer des huizes is thuis pindas van de planten halen (zo vers eten is heel lekker) maar hij kan niet lopen (ook een geval van polio waarschijnlijk) en de vrouw des huizes is heel trots om ons haar huis te laten zien.We mogen fotos maken en we praten nog even. We lopen weer terug naar het project met weer aan elke hand een kindje, niet opdringerig maar heel lief (ze zitten constant aan Nick zijn benen te voelen want zulke harige benen kennen ze niet). Het wordt tijd om te gaan, we nemen uitgebreid afscheid, Henk en Herbert rijden met ons mee naar hun appartementje (Herbert mag voor het eerst rijden in onze auto en dat voelt toch heel raar maar dan kunnen we vast wennen). We gaan nog even bij Henk en Herbert naar het appartement en drinken samen nog een pilsje. Wij gaan terug naar het hotel en op onze kamer gekomen merken we dat de airco het nog steeds niet doet. Toch eerst douchen en dan bij de receptie voor de 3e keer reclameren. We gaan nogmaals naar Ali Babi en eten daar iets met Jos, Marleen, Carla en Lenie. We zijn moe, we gaan nog een klein wandelingetje maken en gaan terug naar het hotel. Nog geen airco, weer terug naar de receptie en anderhalf uur later krijgen we een grote ventilator die heel hard blaast, dus we kunnen eindelijk gaan slapen. Spreuk van de dag. De tijd zal het leren Trust.
3 November dag 21 Goedemorgen, Vandaag gaan we richting Sengambia kijken of we een hotel kunnen vinden. We gaan eerst lekker ontbijten en dan terug naar de tent om alles op te ruimen. Wij zijn zo klaar want wij laten hier nog niet veel achter, dus inpakken en wegwezen. Wij rijden met Jos en Marleen richting Senegambia, Cor, Gaby, Carla en Lenie gaan nog naar het ziekenhuisje en de school in Kartung om daar hun spullen af te geven, de Toubaabs gaan de auto helemaal leeghalen want de jongens (Jan, Maarten, Jeffrey en Wesley) gaan vanavond weer huis (gelukkig want ze hebben toch wel een beetje heimwee) en Johan en Victor gaan naar vrienden (dichtbij Senegambia). Wij doen het lekker rustig aan en na enkele checkpoints (Jos en Marleen hebben één keer iets moeten geven en wij helemaal niets) komen we aan bij het Senegambia Beach Hotel. De jongens zijn er al want die wilden de middag nog volmaken met zwemmen in een fris zwembad. Het is heel gezellig alleen er is geen kamer meer beschikbaar. We bellen met Travelpoort en deze bevestigen dit, ook andere hotels zijn niet beschikbaar. Wat nu, we vragen om de manager, daarna de General manager en tot slot hebben we toch 3 kamers kunnen krijgen (net gerenoveerd met airco en alles erop en eraan. We kunne na 7 uur op onze kamer terecht; ziet er goed uit alleen onze airco doet het niet (heel heet op de kamer). We melden dit bij receptie en er zal een monteur langs komen. Dus we gaan eerst nog gauw even Ali Baba in het dorp want we moeten nog afscheid nemen van onze beste vrienden van de Challenge (JAN, MAARTEN, JEFFREY EN WESLEY, HEEL ERG BEDANKT VOOR JULLIE GEZELSCHAP, HET WAS IN 1 WOORD FANTASTISCH EN WE ZULLEN JULLIE MISSEN). Veel gekus en de rust is weer gekeerd, totdat ze met de auto voorbij komen rijden (de jongsten weer op het dak) zwaai, zwaai en bey, bey, goede reis en welkom thuis. Wij gaan lekker wat eten en praten nog wat na. Terug naar het hotel en naar de kamer, shit de airco doet het nog niet maar we zij te moe om daar nog iets aan te laten doen. Slapen wordt dus een ramp, baden in het zweet en met natte handdoeken tussen ons in wordt het, denk ik, een lange nacht. Spreuk van de dag. Dont worry, be happy Welterusten.
2 November dag 20 Goedemorgen, Redelijk goed geslapen, best warm maar we hebben gelukkig de buitentent niet gebruikt. We kunnen niet het thuisfront bellen want het hele telefoon netwerk in Gambia ligt plat. Dus bij deze We houden van jullie en het gaat hier heel goed. Het valt tegen dat we niet kunnen douchen want er is nog geen water; misschien wat later. Dan maar eerst lekker ontbijten. Smaakt heel goed en nadien gaan we naar de auto vast het een en ander uitzoeken. We worden vanmiddag pas om +- 3 uur opgehaald voor de officiële ontvangst in Kartung dus we hebben nog even de tijd voor ons zelf. Tegen de middag gaan we lekker in zee zwemmen om wat op te frissen want het is weer eens bloedheet. Het water geeft niet veel verkoeling en als we terug lopen zijn we weer net bezweet als op de heenweg. Lekker weer een keer soep gemaakt want het moet op en het is nog lekker ook en iedereen komt onze kant weer op. We maken ons klaar voor het vertrek naar Kartung zon 10 minuten rijden van de camping. Bij het uitrijden van de poort staan de eerste kinderen al te wachten en binnen de kortste keren zit onze auto vol (op dak, aan de zijkant en achterkant) met zon 20 kinderen. Ook de andere autos zien zwart van de kinderen, dus dat wordt heel voorzichtig rijden. Langs de weg ook weer heel veel mensen, welcome en applaus. In het dorp Kartung staan ze ons ook al op te wachten. De fanfare speelt op de oude instrumenten van de fanfare uit Poppel en dat is heel leuk om te zien (de fanfare uit Poppel speelt alleen heel wat zuiverder).We dansen met de vrouwen en de kinderen zijn niet van ons weg te slaan (aan elke vinger hangt er wel één). We krijgen een toespraak van de burgemeester en wij zijn de ereburger met stoeltjes op de eerste rij. Kinderen op schoot en aan je voeten (ze stinken heel erg en zien er heel armoedig uit).Cor krijgt ook het woord want de Schoolbus wordt geschonken aan stichting Evenaar hier in Kartung Dan gaan onze Challenge mannen beginnen aan een voetbalwedstrijd tegen het beste team uit Kartung. We rijden met de auto naar het voetbalveld (zandveld met geiten erop) en er zitten nog meer kinderen op de auto dan voorheen. Bij het voetbalveld zijn de tegenstanders zich al aan het opwarmen (het is tenslotte al 6 uur en het wordt wat frisser, nu 35°). Onze Challengers hebben echte tenues aan die de Toubaabs hebben meegenomen en zien er heel professioneel uit, de tegenstanders spelen op waterschoentjes of op blote voeten. De wedstrijd gaat beginnen, zijlijnen zijn de bosjes en de achterlijnen zijn de vrouwen die daar zitten als toeschouwer. Er zijn intussen zon 1500 kinderen op komen dagen om te kijken en we maken met heel velen een praatje. Het eerste doelpunt is van de tegenstanders want het valt niet mee om op zon veld te spelen. Tijdens de rust zien wij pas hoe warm het is om te spelen want ze zweten zich een ongeluk en ze moeten één fles (warm) water delen met zn 10en. De tweede helft maken wij ook een doelpunt en de uitslag is 4-1, dus daar kunnen ze nog wat van leren. Tijdens de wedstrijd moeten we wel met regelmaat naar de auto om de kinderen er vanaf te houden want ze zien de auto als een klimtoren en hebben geen idee dat een auto een trots bezit moet zijn hier. We vertrekken na de wedstrijd dan ook snel weer richting de camping om weer even terug te keren naar de rust. We gaan s avonds met zn allen eten en al gauw komen de Jambees te voorschijn om te gaan dansen (op zn Afrikaans). Iedereen, jong en oud, laat zijn danskunsten zien en wij dus ook. Het is heel gezellig maar we zijn bekaf na weer een dag met heel veel nieuwe indrukken. Dus hup weer naar de tent, tanden poetsen (met flessenwater) en weer heerlijk slapen. WE HEBBEN HET GEHAALD Spreuk van de dag. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens Welterusten en XXXXXjes
1 November dag 19 Goedemorgen, wat een luxe, een douche geslapen met airco en heerlijk ontbijtje.We hebben met de escort afgesproken om 9 uur te vertrekken richting de grens van Gambia, keurig op tijd was hij present. Een leuke rit maar super slechte weg (zand met stukjes asfalt en heel veel gaten. Aangekomen bij de grens een drukte van jewelste, controle van paspoort en papieren gaat supersnel (één uur). Bij het douanekantoor een man met polio, kan niet meer lopen (alleen wat schuifelen op zn hurken). Johan gaat naar hem toe en beloofd hem een rolstoel (adressen worden uitgewisseld) die met de volgende challenge (vertrek in maart) wordt meegenomen. De dankbaarheid is heel erg groot en heel ontroerend. 50 m.is de grens met Gambia, dezelfde menigte mensen maar heel vriendelijke ambtenaren. Er staat hier al een escort op ons te wachten om ons te begeleiden naar Banjul. De pascontrole stelt niet veel voor en we hoeven geen formulieren in te vullen voor de auto (verzekering is ook niet nodig). Met de escort voorop rijden we naar de oversteek van de Gambia rivier. Het is daar heel druk en we worden door de politie heel erg afgeschermd, en dat is ook heel erg nodig want het is heel rommelig en iedereen is een beetje argwanend. We hebben al tickets voor de boot en we mogen weer een stukje verder rijden, in de ij voor de boot. De boot gaat maar eens per uur en er kunnen maar zon 25 autos per keer op (als er vrachtautos bij zijn maar 5 vrachtautos en 15 autos). De boot komt eraan en wij krijgen voorrang met het op de boot gaan, niet leuk voor de wachtenden maar wel fijn voor ons (dit stukje is het gevaarlijkst van allemaal). De vrachtwagenchauffeurs moeten nog langer wachten (en hebben al zeker 6 uur in de rij gestaan). Op de boot is het vies, ook heel veel losse passagiers die van alles meenemen (tot geiten aan toe). Aan de overkant staat een echte politie escort ons op te wachten en als we allemaal weer compleet zijn vertrekken we. Het is in de tussentijd alweer donker. Het is niet te geloven waar al die mensen vandaan komen, iedereen aan de kant roept WELCOME en staat te klappen. Alle autos staan aan de kant e wij rijden dooor en haag van mensen. De schoolbus voorop en allemaal met onze alarmlichten aan er achter aan. Bij de Arche (Ark de Triomf) krijgen we toelating om daar onder door te rijden, anders is dat alleen toegestaan voor staatshoofden en hoofdwaardigheidsbekleders, dus je snapt we voelen ons heel belangrijk en hier staan dan ook de meeste mensen. Kippenvel en tranen in de ogen was het resultaat. Maar we moeten verder naar Kartung (het eindpunt van de challenge) naar stichting Evenaar (Equator Lodge). De weg is goed en met de escort voorop kunnen we behoorlijk goed doorrijden. Ook bij de Equator Lodge krijgen we een heel warm welkom en kunnen we meteen aan tafel. We willen gaan douchen maar er is geen water (ook niet voor de toilet door te spoelen). Dus tenten opzetten in het donker en slapen. Het was een lange dag (van 9 tot 9) maar ook een dag om niet te vergeten. Spreuk van de dag. Waarheen je ook gaat, ga met heel je hart Welterusten.
31 Oktober dag 18 Goedemorgen, Wat een luxe, een heerlijk bed, eigen douche met toilet en airco op de kamer. Het zal een echte rustdag worden, lekker ontbijten en we gaan vandaag met een bootje St. Louis. Maar eerst roept de taak om alle verslagenverder in te typen, samen met Cor, veel gelachen om de fotos die Nick op de computer moest zetten (als we terug zijn komen de fotos op de site want de verbindingen zijn zo slecht en langzaam dat we het risico niet durven te nemen, want dan zijn we alle fotos kwijt). We zullen vanmiddag zien of het lukt Goed bezweet (weer zon 40°) word ik met jurk en al door Jeffrey in het zwembad gegooid, maar dat is hier geen straf. Lekker zwemmen en zonnen is ook geen straf. Nick gaat met Jan en Wim nog even het testcircuit op met de auto van Wim om te raggen, zo noemen we dat tegenwoordig. Heel gaaf met hele hoge duinen. Even later gaan Jan Wim nog even samen raggen maar rijden weer eens vast en vanaf het zwembad hebben wij daar een goed zicht op dus dat is weer lachen. Wim graven en Jan op zijn manier toekijken. Om 5 uur gaat Nick met de rest in 2 taxis naar het dorp op zoek naar een internetcafé, ik ben benieuwd. Om 8 uur zijn ze terug en het is gelukt, met horten en stoten en veel geduld. Dan gezellig met zn allen eten nog even borrelen en naar bed. Het was een echte rustdag. Spreuk van de dag. Alle wegen hebben een begin
30 Oktober dag 17 Bonjour a tous. We hebben heerlijk geslapen ook al was het behoorlijk warm. We gaan meteen thee zetten, de tent inpakken en alles opruimen. Ontbijten en wachten op onze escort. ½ 11 nog geen escort te zien (zoals we wel gedachten hadden) maar een uurtje later komt hij gelukkig met de taxi aanrijden, in uniform en op slippers. We kunnen vertrekken richting Lac Rose zon 300 km. rijden. Het gaat een stuk makkelijker met een geüniformeerde escort (hij zit bij Toubaab II Jan in de auto en die rijdt dus voorop en wij er achter aan. Ik begin in de auto de verslagen op de computer te typen en het is heel warm alweer 43 gr.Bij het eerste tankstation stoppen en volgooien, dat zal wel even duren want het is maar een enkele pomp en de diesel moet opgepompt worden. De pomp waar super uit moet komen is leeg dus die moeten nog even wachten. Bij de volgende pomp ook geen super en dan nog niet. Bij de vierde pomp kunnen ook zij tanken. Dan nog op zoek naar een bank, weer met zn allen stoppen (want alleen doorrijden mag niet i.v.m. de escort). Hier worden we niet lastig gevallen en wij kunnen ook nog wat koud drinken halen, heerlijk. Gaan we weer van de weg af door kleine dorpjes, hier delen we allemaal veel kadootjes uit en ze zijn er heel erg blij mee (zelfs met lege waterflessen). Hert Lac Rose is in zicht en we komen bij onze rustplaats, een heel leuk hotel met hutten als kamer en iedereen besluit een hut te nemen (kost maar 23 euro voor 2 personen per nacht inclusief ontbijt). De hut heeft airco, douche, toilet en wastafel dus dat is wel heel luxe. s Avonds weer met zn allen eten en voor het slapen gaan nog even zwemmen om het zweet af te spoelen (hoeven niet meer te douchen). Airco aan en welterusten. Spreuk van de dag. Een reis is als een mens op zich: geen twee zijn hetzelfde
29 Oktober dag 16 Goedemorgen, vandaag hebben we een rustdag. Toch om 7 uur uit bed lekker thee maken en de auto helemaal leeg halen (alles zit onder het zand, tot het zoutvaatje en de kleren in de tassen aan toe). Lekker ontbijten en dan gaan we om 11 uur met de boot naar St. Louis (de vroegere hoofdstad van Dakar). We gaan met 15nen in een klein (lekkend) bootje en moeten ongeveer 1 ½ uur varen. Bij het uitstappen in St. Louis stapt Marleen op een losse steen, knie en been helemaal open en ze heft heel veel pijn. We maken de wond schoon met flessenwater en twee zakdoeken moeten het beschermen. Na een kopje koffie wandelen we door de stad (het is zondag en bijna alle winkels zijn gesloten). In de Senegal rivier gaat een man zijn behoefte doen (poedelnaakt) en zich daarna wassen in hetzelfde water, ziet er heel smerig uit. Je ziet hier toch nog wat huizen uit de vroegere tijd toen de Fransen hier waren. Bij een heel mooi hotel weer koffiedrinken maar we lopen verder om iets gaan te eten. Om 4 uur gaan we met de boot terug en leggen nog even aan bij een heel leuk lodge hotel aan het water en nemen nog een pilsje. Terug bij de Zebrabar gaan we de auto verder opruimen en het is al donker als Nick de auto gaat wassen met een vieze theedoek (we zullen morgen het resultaat wel zien). Vanavond hebben we met zn allen een bbq op een houtvuur. We gaan er naar toe en we krijgen te horen dat de escort die ons gisteren hier naar toe heeft gebracht niet goed is. We schrikken ons een ongeluk en we denken meteen dat we ons geld kwijt zijn. Martin van de Zebrabar zal iets proberen te regelen en we krijgen wat later te horen dat een goede escort ons morgen naar het Lac Rose zal brengen, dus afwachten maar. De bbq is heel lekker en heel gezellig, iedereen van de camping schuift aan. Er wordt veel gelachen en gedronken, maar dat mag op een vrije dag toch wel. We gaan slapen en we moeten ervoor zorgen dat we morgen stipt om ½ 11 klaar staan voor vertrek, we zullen zien. Spreuk van de dag. Er is maar één middel om thuis te blijven: op reis gaan Sleep Well en tot morgen. 28 Oktober dag 15
Goedemorgen allemaal, nog even en we hebben weer contact met het thuisfront. Het gaat heel goed allemaal en we hebben volop genoten van ons avontuur in de woestijn. Vandaag om 7 uur opgestaan, met zn allen ontbijten, inpakken en de auto een beetje schoonmaken, banden weer oppompen en tanken. Rijden nu weer met zn allen (8 autos) richting de grens van Senegal in colonne door Nouakchott. Grote chaos ontstaat bij een rotonde waar een of andere mafkees het verkeer begint te regelen. Boem is ho, en wij kunnen er net door, maar er zitten nog 7 autos achter ons met als resultaat het duurt bijna een kwartier voordat we de rotonde voorbij zijn, maar we rijden weer. De omgeving veranderd want het wordt nu toch war groener, meer huisjes, tenten, afdakjes, koeien, ezels, geiten en dromedarissen. Bij het volgende checkpoint is het zo corrupt als het maar zijn kan, de gendarm wil van elke auto een kado en dan op het einde nog geld ook? Wij hebben gedreigd om zijn chef er bij te halen en dat heeft geholpen. De Pollies reden een beetje achterop door een klapband en zij moesten ook bij dit checkpoint geld (100 euro) betalen om door te mogen rijden, weer niet gelukt. Tijdens het wachten op de Pollies is het heel warm (38 gr) en heel veel kinderen komen weer op ons af. De weg wordt steeds slechter, heel veel gaten en veel tegenliggers. Nu een klein stukje zandpad en dan de laatste 100 km. stofhappen naar grenspost Rosso (ook hier kun je dus stoflongen krijgen). De weg is een pad geworden en we komen in een natuurgebied, het gaat niet heel erg snel want ook hier weer veel hobbels en gaten in de weg en dat valt niet mee voor de personenautos. Bij wat huisjes wachten we weer even dat iedereen is aangesloten en we geven de kinderen hier wat koekjes, brood, water en pennen. Ze zijn heel vriendelijk en zijn blij met een praatje. Weer verder, Toubaab I (Wim) gaat een stukje naar links om off road te rijden en rijdt zich natuurlijk weer vast in de blubber. De wielen zitten meer dan de helft vast, wij gaan ervoor staan en trekken hem eruit. De auto ziet er niet uit en de wielen zijn één grote klei massa, maar we kunnen weer verder. We zien nog een wildzwijn, een grote hagedis, flamingos en pelikanen. Eindelijk is de grens te zien van Mauritanië, het is al bijna donker. De uitvoer gaat redelijk snel maar ook weer heel primitief. Bij de brug richting Senegel (klein stukje niemandsland) moeten we per auto 10 euro betalen (belachelijk veel want de brug is nog geen 10 m. lang), maar ja niet betalen betekend hier niet verder. En nu gaat het beginnen, grens Senegal. Eerst de verzekering voor de auto (weer betalen), stempel in paspoort (weer betalen), carnet de Passage (ook weer betalen). Maar bij het afsluiten van de verzekering begint het al. Wij willen met zn allen naar de Zebrabar en later door naar de officiële finishplaats bij het Lac Rose bij Dakar. De Pollies hebben daar geen zin in er ontstaan woorden. Je moet nl. bij de grens een escorte aanvragen om door Senegal te mogen rijden. Onze escort voor 7 autos kost 420 euro (normaal betaal je met een grotere groep minder nl. zon 40 euro per auto en wij nu 60 euro per auto, ze zijn bij ons trouwens met een prijs van 920 euro begonnen dus we hebben goed gepingeld). De Pollies moesten 200 euro betalen omdat ze alleen willen rijden en nergens willen stoppen. Het hele gedoe heeft ca. 6 uur geduurd en we zijn blij dat we verder mochten. Maar de escort die met ons mee reed was niet in uniform dus dat geeft bij de checkpoints ook weer grote problemen, veel geschreeuw en nogmaals 10 euro betalen. Eindelijk komen we aan bij de Zebrabar, daar kunnen we nog eten en koud bier drinken wat we dubbel en dwars verdiend hebben. Nick valt na 1 pilsje en het eten met zn hoofd op tafel in slaap (zn kussentje is een servetje). We gaan toch nog de tent opzetten en we vallen gauw in slaap (tussen het gesnurk van de anderen. Spreuk van de dag. Een verstandige vakantieganger heeft een plan Trust en tot morgen. 27 Oktoer dag 14
Wij hebben redelijk goed geslapen, Joha en Victor zijn gezandstraald (maar dat scheelt weer een scheerbeurt). Om 8 uur vertrekken we, veel zand en wasborden, de Volvos rijden constant vast en worden bijna uit elkaar getrokken. De imperials hebben het heel zwaar te verduren, die van Jos en Victor komt steeds los, die van ons is zon 30 cm naar voren gekomen (maar met en spanband kan die niet verder naar voren) en Bij Toubaab II is de bullbar losgekomen waar ook de imperial aan bevestigd is (dus ook spanbanden bieden hier uitkomst). Nu krijgt ook schoolbus problemen met schakelen en de startmotor blijkt vast te zitten door het zand. Bij de volgende stop besluiten de Schoolbus en de Volvos om het laatste stuk over de snelweg te gaan. Wij gaan met Toubaab I en Toubaab II en onze gids verder door de Sahara. Lekker doorrijden met snelheden van ca. 95 km. door het zand en over de wasborden. Bij een checkpoint veel kinderen, heel veel kinderen, uitdelen en heel hebberig Bij een kruideniertje nog wat brood kopen en warme cola. De kinderen zijn blij met de restjes van de cola en een stukje brood. We rijden weer en nu echt richting de kust, Toubaab I maar ook Toubaab II komt vast te zitten dus nu hebben we een groot probleem want wij krijgen ze niet los (ook niet met een heel lang touw) dus dat wordt één uur bij 47 gr.scheppen, duwen, trekken, rijplanken, krik en handen. Gelukkig komt er een Toyota Landcruiser van hier die uitkomst kan bieden en we rijden weer, bekaf maar ja dat hoort erbij. Niet veel later rijdt slimme Wim zich weer vast in een duin dus weer trekken (nu lukt het ons wel want wij staan op een harde ondergrond, hebben we toch ons steentje bijgedragen hè Wim). De zee is in zicht en we kunnen zon 50 km. langs de kustlijn blijven rijden, veel overstekende krabben, dooie haaien, flamingos en zwarte reigers. We moeten goed doorijden want het wordt heel snel vloed en we hebben nog maar 2 meter zand om over te rijden. Een uitstekende rots maakt de doorgang over et strand onmogelijk, het water staat al te hoog dus over de rotsen en dat gaat maar net. Bij vissersdorpen liggen heel veel boten op het strand die aan touwen vast zitten, over de touwen heen of door het water. Toubaab II met Jan rijdt bijna vast en wij moeten uitwijken en rijden op een anker. Het zie meteen zwart van de mensen, de vissers schieten te hulp en beginnen meteen te graven. Gelukkig het anker is onder de auto vandaan en wij hebben zo te zien geen schade maar dan begint het. Het anker heeft schade (oud roestig ding) en de vissers willen een schadevergoeding hebben van 1000 euro. Ahmed onze gids begint te onderhandelen en wij geven vast wat koekjes. Nick overlegd met Ahmed wat te doen, wij willen 3 bossen touw geven en voor ons is het klaar, Nick op de auto maar binnen de kortste keren wel 5 man bovenop onze auto. Wij geven het touw aan Ahmed en dan begint de ruzie over wie het touw zal krijgen, veel geschreeuw en bijna vechten. Het is heel angstig. Ik zeg de jongens in de auto te gaan zitten om zodra we een kans zien er vandoor kunnen gaan. Gauw van het strand af, rijden wij weer bijna vast, ik spring met Maarten uit de auto om te duwen, Nick is woedend want hij ziet die vissers weer allemaal onze kant in rennen en ze zijn nog steeds woest. Maarten en ik rennen achter de auto als een gek en springen er weer in. Weer een avontuur overleefd, het laatste stukje (80 km.) gaat over de snelweg want het is vloed en het is donker. Richting Nouakchtt naar Auberge Sahara, heel leuk, redelijk schoon en een mengeling van avonturiers. De anderen zijn er al en we gaan eerst eten bij restaurant Bruxelles, heel netjes en we kunnen Nederlands praten. Koude cola, friet met shoarma of hamburger en het gaat erin als friet. Het smaakt voortreffelijk en het blijkt ook nog een afhaal Belg te zijn dus het is her hel druk. Bij Auberge Sahara nog een afzakkertje en wij gaan slapen in een Nomade tent met Johan en Victor. Het was een fantastische dag met veel avontuur, kortom een dag om niet te vergeten, dus we hebben iets om over te dromen. Trust. Spreuk van de dag. Het is altijd mogelijk om een doel te bereiken via een omweg 26 Oktober dag 13
Goodmorning all. Om 7 uur op en gauw naar het openbaar toilet, heerlijk geslapen in de buitenlucht. Lekker eten, opruimen (is niet veel) en om 9 uur rijden we weer. Heel veel stenen, rijdt niet echt lekker, algauw ook kamelengras met veel bulten. De Volvos hebben het er heel moeilijk mee, maar de schoolbus rijdt overal best gemakkelijk doorheen, maar ja die hebben het al vaker gedaan. Nu weer heel los zand met kamelengras, we springen en hobbelen er goed doorheen, soms wel met een snelheid van 100 km. per uur (dat is heel hard voor hier). Soms brede pistes en soms ook heel smal en heel rul, juist nu hoge snelheid houden. De twee Volvos zitten weer vast en het duurt zeker 3 kwartie om ze los te krijgen, rijplanken worden gebruikt en weer slepen. Nu nog het laatste stukje voor vandaag (nog zon 2 uur rijden richting zee). De camping is in zicht, het waait heel hard maar er is veel zon en de ze om het zand af te spoelen. Marleen verliest haar zonnebril in zee en een uur later vindt Lenie de bril terug (gelukkig want het was bril op sterkte). s Avonds proberen soep te maken maar het waait zo hard dat het buiten niet lukt (ok niet na een uur proberen), dus wij gebruiken de schoolbus als keukentje. Nick gaat met Cartla, Lenie, Wesley en Jeffry in een grote nomade tent slapen, Victor en Johan onder een zeiltje in de buitenlucht en de rest in hun eigen auto (ik ook dus), geen last van de wind en lekker behaaglijk. Sreuk van de dag. Beter 10 keer vragen dan één keer verdwalen Slaap zacht !!
25 Oktober dag 12 Goedemorgen, lekker geslapen allen alles is weer nat. Auto ordenen, broodjes eten en wachten (tussen het opruimen door veel plezier, veel dollen met zn allen het lijkt al op één grote familie) . Van Andel en de Pollies nemen de safe route, wij gaan met de rest door de Sahara met de gids. Ik ga nog even met Lenie en Gaby naar de stad en we gaan heel luxe koffiedrinken in een airconditioned koffieshop, daar hoort ook gebak en glaasje jus dorange bij. We kunnen hier heel rustig op straat lopen, bonjour hier bonjour daar. Nick gaat met Cor nog even naar het internetcafé, maar verbinding maken lukt niet, sorry mensen moeten jullie nog langer wachten op ons verhaal (ook de electriciteit valt regelmatig uit) Om één uur vertrekken we van camping. We kopen nog een woestijnsjaal en we kunnen heel veel kinderen blij maken ballpoints en tennisballen, we staan met ze te dansen en te spelen. Volgende stap is inslaan voor de dessert en de laatste stop nog alles volgooien met brandstof. Overal weer die kindjes, ze zijn ook dol op de oorbellen en de kettinkjes. Op naar de Sahara, 3 controle posten (7cds) een half uurtje rijden en de weg is weg, het grote avontuur (stofhappen) gaat beginnen (vanaf nu hebben we ook geen contact meer met nonze thuisblijvers, maar onthoud aar heel goed dat wij heel veel van jullie houden) . De Volvos voorop, dan de schoolbus en de jeeps als laatste. Veel stenen tussen het zand, we rijden (te) voorzichtig wat al gauw zit de schoolbus vast, lachen gieren brullen. Ook de eerste Volvo volgt al snel. Bij en groot zandduin zal onze gids in de Volvo van Jos en Marleen wel eens even voordoen hoe je die moet nemen, hij rijdt dan ook met gemak naar boven en weer nar beneden. Jos zal dat weleven nadoen, rijdt dus in het zelfde spoor naar boven maar komt dus niet meer beneden, vast. Wij proberen hem met onze auto eruit te trekken, resultaat stinkende koppelingsplaten en heel veel rook (onze motor is niet sterk genoeg). Dus vanaf nu zijn de Toubaabs de klos met het trekken. Nog een klein stukje rijden en we kunnen ons kamp opslaan. Lekker soep maken met ons laatste stokbrood, dat gaat er altijd in. Van onze gids heb ik een stukje kamelen vlees geproefd, lekkere smaak maar heel taai. De Toubaabs gaan bbqen maar tafel vliegt in de fik, kampvuurtje maken lukt ook niet want er is geen hout en een bos kamelen gras is zo weg. Dan maar weer slapen, Nick in de auto en ik onder de sterrenhemel op mijn matje en in mijn slaapzak (heel veel sterren maar heel donker). Spreuk van de dag Waar veel te doen is kun je het beste beginnen met eten We love you all en tot morgen.
24 Oktober dag 11 Alan van Andel gefeliciteerd. Om 6 uur op, het is nog donker en alles is zeiknat. Thee zetten en alles inpakken, niet leuk als alles nat is maar we moeten vroeg vertrekken richting Mauritanië. We rijden om 7 uur weg, het eerste stuk is hel mistig (é kanten zee), maar al gauw schijnt de zon weel volop en het zal vast weer een warme dag worden. Na 1 ½ uur rijden pas de eerste tegenligger. Nu steeds meer zand (ook op de weg). De dames in de Schoolbus knutselen een cadeautje in elkaar voor Alan. We worden ingehaald door 2 Belgen (heel apart). Het wordt nipt met de diesel, we hebben al 300 km. gereden en nog geen tankstation gezien. Team Wolof heeft zn laatste 15 liter super in de tank gedaan, ook wij hebben nog maar 20 liter reserve. Gelukkig er is een tankstation in zicht, alles volgooien, koffie drinken en alle Dirhams opmaken. Onze gid staat al te wachten, nog een half uurtje rijden en we zijn bij de grens. Eerst Marokko uit, 3 kantoortjes op een rij (auto uitvoeren, paspoortcontrole en ons fiche). 100 m. verder alweer een checkpoint en dan een stuk niemandsland. Een weg die bijna onbegaanbaar is en waar het schijnt ook nog landmijnen liggen. Gelukkig rijden wij voorop want de gids zit bij ons in de auto (één van de Volvos raakt een stuk van de uitlaat kwijt). Daar de grens van Mauritanië, een houten kot en weer het zelfde ritueel (we mogen niet in de ingang gaan staan anders komt er geen, licht binen).Visumcontrole, auto invoer en autoverzekering, het gaat supersnel want we zijn in 3 uur allemaal over de grens. Rijden maar, de eerste dromedarissen met jonkies. Ttot nu toe heel vriendelijk maar heeeeel erg arm. Nouadibouh is een behoorlijk grote stad met ook dure wijken, veel kleine kindjes enoude mensen staan te zwaaien. Bij de camping zien we ook de Pollies weer. Allemaal tenten opzetten en douchen. Wij gaan met team Waaw, Schoolbus II en de Toubaabs I en II bij de, chinees eten. Heel schoon en heel lekker (bier kost maar 2 euro en toch maar 11 euro p.p. betaald). Bij de tent nog één glaasje remolie (=schrobbeler) en dan weer slapen. Spreuk van de dag. Hij die niet reist kent de waarde van de mensen niet Slaap zacht !!!
23 Oktober dag 10 Bert gefeliciteerd Heerlijk geslapen, de nachten zijn hier zon 17 graden, en om 7 uur er weer uit. De rest slaapt nog dus het is nog lekker rustig, thee zetten. Nick wordt ook wakker en ook Alan komt even buurten. Kooktoestel doet zn best en is heel snel. Douchen, lekker warm en redelijk schoon. Verse broodjes en dan de was doen want vandaag is het een rustdag. Nick gaat naar de stad Dakhla op zoek naar een internetcafé met team van Andel, Cor, Gaby en Carla, ik blijf lekker op de camping met Lenie buurten heel gezellig, lekker rustig en heeeeeel warm (33 graden). Het internetcafé was heel druk, de verbinding heel langzaam maar het is toch gelukt. Van Andel trakteert op koffie in het 4 sterren hotel van Dakhla. Als ze terug zijn kunnen we lekker gaan zwemmen in de zee en even douchen. s Avonds eten we met zn allen couscous uit 3 grote schalen en heel veel handen. De jongens willen graag een biertje, kost hier wel 2,50 euro per blikje en we kunnen er maar 6 kopen, dus gaan we over op de wijn. Het wordt een heel gezellige avond en hebben heel veel gelachen.Voor het slapen gaan nog een briefing van Cor i.v.m. de grensovergang van Mauritanië. Alles is vochtig, ik heb mn pyjama buiten laten hangen en is nat, niks aan te doen dus, gewoon slapen. Spreuk van de dag. Wandelen is even alles laten lopen Truste.
22 Oktober dag 9 Om 7.00 uur op, best goed geslapen, ook de andere slaperige koppies komen uit de tenten te voorschijn. Kopje thee met een maaltijd cracker en alles opruimen. Nick maakt onze ijskast, een oud T-shirt met een natte doek en daar de blikjes in en aan de zijspiegel hangen. Resultaat een ijskoude cola met een buitentemperatuur van zon 33 graden. We rijden weer, het uitzicht wordt steeds saaier en we zijn blij als we een check point tegenkomen. Het is super stil op de weg, het uitzicht verandert in een maanlandschap (ook saai). In Boudjour even gestopt om te kijken of we brood konden kopen, dat blijkt pas na zonsondergang te kunnen in verband met de R Binnen de kortste keren een hele zwerm kinderen om onze auto voor een pen (niet meer vriendelijk maar heel hebberig). Wij gaan alleen verder, passeren een groep van ca. 25 campers uit Italië en dan is er weer niets te zien. Dan vraag je jezelf af hoe het mogelijk is dat een vrachtauto op zn kant kan liggen. Een sanitaire stop heerlijk in de buitenlucht. Omdat het landschap zo saai is ga ik de verslagen typen op de laptop dan schiet de tijd tenminste op. Op de landtong naar de Dakhla hebben we er 5000 km. opzitten (nog even en we zijn er, op camping Moussafir). Ziet goed uit, we zijn de eerste, al gauw volgen de Pollies en even later Team van Andel. Al gauw ontstaat er een woordenwisseling, de Pollies denken nl. dat ze worden buitengesloten. Dat is dus zeker niet het geval, in het begin wilden ze heel graag alleen rijden, resultaat ze zijn niet op de camping gebleven maar doorgereden, jammer, maar ja.. We gaan de tent opzetten en ik ga verder met het reisverslag. Iedereen is er weer en ik ga voor de hele bups champignonsoep maken (6 liter van de 42 liter) die Johan en Victor mee hebben genomen, en dat ging er in want de pan was zo leeg. Nog wat gekletst en weer lekker slapen. Spreuk van de dag. Het op reis gaan is een aaneenschakeling van bijzonderheden Trust.
21 Oktober dag 8 MARIAN gefeliciteerd met je verjaardag, CAROLIEN gefeliciteerd met je verjaardag en BAS en LIZET een heel mooie trouwdag. Gelukkig niet vergeten, goedemorgen allemaal. Goed geslapen maar niet gedoucht, riool stinkt zo erg dat het binnengaan van de badkamer onmogelijk is Nick is opgeknapt maar nu ben ik aan de beurt. Lekker naar buiten de frisse lucht in en koffie drinken bij de Toubaabs. Ontbijten met een eitje, kaas, jam, jus dorange en verse broodjes. De jongens gaan zwemmen in het termaal bad, niet voor de vrouwen (mocht wel een foto maken). Betaald en op naar TanTan de poort van de Sahara. De grote kamelen komen in zicht maar eerst weer een check point; praatje maken, papieren geven, foto maken en doorrijden. Door naar de poort van de Oceaan in EL Ouatia, lekker picknicken met zn allen compleet met koffie, thee, broodjes, nootjes en soep, smaakt heel goed en was heel gezellig. Mensen van de streek komen al naderbij voor de restjes. Blik op oneindig en 300 km. langs de kust naar Laayoune-El Masra, niet veel te zien. Containers dienen als huizen maar alles is glad en saai. Goedkoopste tank stop (diesel 0,35) Team Van Andel wilde ook wel zo goedkoop tanken, maar goedkoop is duurkoop want zij moesten Super tanken, resultaat 58 liter diesel voor niks betaald. Dus slepen (20 km. naar het volgend tankstation door de Toubaabs. Wij rijden verder, net voorbij Laayoune naar een parkeerplaats aan zee met de teams Schoolbus I & Waaw (samen in één auto), Schoolbus II en de Toubaabs I & II, daar worden de tenten opgezet en eten gemaakt (voor Nick speciaal, want het is zaterdag, Chinese tomatensoep en nasi). Ons kooktoestelletje doet goed zn best, de afwas doen in een beetje water, nog even zitten en dan slapen. Heerlijk in de buitenlucht in ons tentje hebben wij onze nachtrust zeker verdiend. Het was weer een lange dag van 600 km. Spreuk van de dag Vandaag is steeds de dag waarmee de toekomst begint Tot morgen en slaapzacht.
20 Oktober dag 7 Goedemorgen België en Nederland,rabisch lezen is heel moeilijk nl.) dus weer terug naar Marakesh, toch maar de weg vragen, volgende rotonde naar rechts en tweede rotonde naar links, na ca. 20 km. komt pas de eerste rotonde mar we zitten goed want daar zijn de bergen. Schitterend, steeds hoger en de kleuren veranderen constant. Daar komen we Toubaab I & II tegen die zijn al weer aan het eten. Zij hebben onderweg kleding geruild tegen sierraden en willen deze sierraden weer ruilen tegen een geit (ben benieuwd). Voor ons ook tijd vooreen bakje koffie bij een plaatselijk café, veel schoolkinderen staan te biljarten en het is voor hun feest als wij binnenkomen (pennen voor de jongens en oorbellen voor de meisjes).Nog een foto en weer verder. De was wordt in de rivier gedaan, een prachtige Moskee uit de 12e eeuw en dan zijn we boven, 2.100 m, adembenemend zo mooi, alsof je op de top van de aarde staat boven alle verheven. Maar toch weer naar beneden, de weg wordt smaller en soms is de weg weg. Beneden gekomen op richting Agadir,het laatste stuk is snelweg maar met heel veel spookfietsers, spookezels en wat al niet meer. Van Agadir naar Guelmin, Nick wordt ziek dus langs de snelweg overgeven en wat al niet meer. Dus veel water drinken, druivensuiker en een pilletje. Richting Guelmin in Abeino hebben we afgesproken bij en thermaal bad. Door verschillende aanwijzingen rijden we weer 2 keer verkeerd, maar eindelijk aangekomen. Nick meteen naar bed (maar moest eerst even een eng groot beest in de badkamer doodmaken van mij). Alweer borreltijd met een stukje Hollandse kaas, eten besteld (Tajine met kip, aardappel, uien, wortel, mais, pruimen, rozijntje en kerrie) 2 uur wachttijd maar dat was de moeite waard, heerlijk en ook weer leuke verhalen want iedereen heeft zijn eigen route gereden. En weer naar bed (Nick slaapt als een roos). Spreuk van de dag Eerst in den vreemde leert men zijn vaderland op prijs stellen Trusten
19 Oktober dag 6 Salamaleikum Heerlijk uitgeslapen totdat Jos bij ons op de deur aan het kloppen was voor de sleutel van de auto, deze stond in de weg en ze moesten toch vroeg naar de garage. Proberen nog een beetje te slapen maar dat lukt dus niet meer. Dan maar genieten van ons continental ontbijt (een broodje met jam en boter en kopje koffie, we vragen om een verse jus dorange maar die zouden we apart moeten betalen, dus niet) Nu het probleem van de auto, Jos en Cor zijn naar de garage geweest en het blijkt de koppakking te zijn. De auto is een Europees type en een nieuwe koppakking is alleen in Nederland te koop. Met de ANWB gebeld en dan begint het, iedereen weet de oplossing maar in de tussentijd zitten Carla en Lenie met tranen in de ogen. Hoe moet dat nou verder? We zullen wachten tot 4 uur tot de ANWB heeft teruggebeld. Intussen zijn de andere teams ook aangekomen in Marakesh, en weer komen er veel verhalen. We zijn bij de slangenbezweerders geweest en wilden ook naar de Soux gaan; maar het stinkt hier zo erg en dat is door de regen van gisteren waarschijnlijk. Weer overleggen, auto overpakken of reparatie, het wordt steeds spannender. Terwijl ik dit aan het typen ben weet ik nog niet wat ze hebben besloten maar ik zie wel heel veel zakken met knuffels en zo voorbijkomen. (ik zit nl. achter de receptie van het hotel). We zullen denk ik de spullen verdelen en plaats maken voor onze dames, want achterlaten NO WAY
18 Oktober dag 5 Goedemorgen We gaan nu over op lokale tijd (2 uur vroeger). Om 7 uur op, wat zijn wij blij dat we in de auto hebben geslapen want het regent. Alle tenten, slaapzakken en overige is nat. Vertrek om 8.15 en al gauw weer verdeeld in 3 groepen, de Toubaabs gaan off-road; de Pollies,Wolof en van Andel rijden verkeerd, wij Schoolbus I en II en Waaw rijden samen. Hebben onderweg lekker ontbeten, koffie, jus dorange en broodjes (8 personen 21 euro). Onderweg veel zwaaiende mensen, veel koeien, ezels en ondergedierte. Onze bakkies zijn een uitkomst, de voorste gaat inhalen en geeft door of de we vrij is en dan karren maar (op zn Marokkaans). Prachtige vergezichten, alle kleuren van de regenboog, boven in de bergen heel koud. Lunch tijd en we besluiten door te rijden naar Marakesh, nog 400 km. door de bergen, slinger, slinger, en dan ook nog regen. Een ramp, in het donker ezels (zonder licht, ha, ha), fietsen en nog meer overstekend wild op de weg. De auto van team Waaw begint flink te roken, toch maar doorrijden. Het zal wel een kapotte koppakking zijn maar zullen tot morgen moeten wachten om bij de garage langs te gaan. Komen om 23.00 uur aan in Marakesh aan, drukte van jewelste maar proberen goed achter elkaar te blijven. Dringend en licht botsend komen we bij de parkeer garage, andere autos eruit om onze autos achter de muur te kunnen parkeren. Lopend naar het hotel, blijkt vol te zijn, dan het volgende hotel, 4 kamers, gelukkig hier wel plaats. Niet al te schoon maar als de slaap in je ogen zit zie je dat toch niet meer (en het zal nog wel erger worden). Nog even de stad in een kleinigheidje eten (zonder bier want het is Ramadan, jammerdan). Nick gaat slaapwandelend naar zn bed (het was toch weer zon 750 km vandaag) Spreuk van de dag De arme is een vreemdeling in eigen land Salamaleikum
17 Oktober dag 4 Goedemorgen, we hebben heerlijk uitgeslapen tot 7.30 uur, geen ontbijt want de zaal gaat pas om 9 uur open, dus brood van gisteren met pindakaas. Tickets gekocht voor de boot en we rijden nu met 9 autos achter elkaar. Toch weer een deel van de colonne verkeerd gereden, we moeten weer terug en komen bijna in een file terecht. Ben ik uit de auto gesprongen en heb de autos aan de verkeerde kant van de rotonde dor laten rijden (onder dankbaar applaus). We zijn op tijd bij de boot. Krijgen we te horen dat de boot nog gemaakt moet worden en het vertrek is pas om 13.30 uur. Als compensatie mogen we First Class zitten en gratis drinken. Tijdens het wachten hebben alle deelnemers hun handdruk met naam op onze auto achtergelaten met een watervaste stift. Eindelijk de boot op, wij als een van de laatsten want we zijn te hoog en dan ook nog achteruit rijdend(Gaby laat dit over aan één van Team Toubaab en De rest staat op de boot te lachen. Gauw naar het gratis drinken, krijgen we te horen dat de boot nog niet is gemaakt dus allemaal weer van de boot af. Op naar de volgende boot en eindelijk vertrekken we om 15.30 uur en komen om 16.15 aan de andere. Africa here we come De eerste grensovergang is een echte puinhoop, iedereen wil helpen, paspoort hier invoer auto daar, papiertje hier en 8 CDs daar en om 18.00 uur zijn we erdoor. Marokkaanse Dirhams gepint en we rijden weer. Het Rif-gebergte is prachtig maar om 20.00 uur stopen we de reis voor vandaag, we stoppen in Chechaouen bij een camping. Tenten worden opgezet ( op de grond en op het dak), wij besluiten om in de auto te slapen. We eten een cold-dog en dan met zn allen borrelen, Jos (schoolbusteam II) krijgt last van de erwtensoep, dus Marleen kan dr lol op. Om 24.00 naar bed (het is hier 22.00 uur); Spreuk van de dag De arme is een vreemdeling in eigen land Slaap zacht!!!
16 Oktober dag 3 Wij, de Wolofs en de Waaws staan om 7 uur klaar om te vertrekken Madrid, Schoolbus I en II zijn al eerder vertrokken om op zoek te gaan naar een garage, want zonder remmen de bergen in dat vraagt om ongelukken. Wij rijden dwars door Madrid en dat is schitterend, maar ook heel druk. Richting Toledo wat boodschapjes doen en door naar Ciudad Reaal. Als een goede moeder maak ik voor Nick een heerlijk broodje Ciabatta met Chorizzo (als het pakje opengaat is dat vast en zeker in Belgie te ruiken) een choco erbij en zijn buik(je) is weer vol. Het landschap is prachtig met veel rood zand en olijfbomen. Borden langs de weg met opgepast voor STIEREN. Richting Malaga weer door de bergen, heel mooi maar schiet niet echt op. Berg op kunnen we nl niet harder dan ca. 70 km. per uur dus ze moeten steeds even op ons wachten. Het wordt al weer laat en we moeten nog zon 250 km. Malaga en Marbella gezien in het donker, Sotogrande komt dichterbij. Het is 22.00 en komen aan bij het hotel, groot ontvangst door de teams Toubaab I & II, de Pollies,en Team van Andel (eerste missie geslaagd). De eerste verhalen komen los onder het genot van een koud pilsje. Dan lekker eten Paella. Om 23.00 komt schoolbusteam I aan met gerepareerde remmen. Nog even napraten en Nick krijgt de kans om alles op de site te zetten en dan naar bed. Het was een lange dag en hebben ongeveer 1000 km. gedaan. Spreuk van de dag Loop nooit naast je schoenen Buenos Noches.
15 oktober dag 2 Om 7 uur uit de veren (letterlijk en figuurlijk) want de bedden waren vies en oud en hard (kunnen we vast wennen). Lekkere koffie met een echte croissant. De eigenaar van het hotel houdt ons extra lang aan het lijntje en zegt dat hij zo meteen naar de Renault garage gaat, maar komt er na een uur achter dat het zondag is (hadden we al wel 10 keer gezegd, maar ja heeft hij ook weer een goede dag). Schoolbusteam I en II gaan samen toch op zoek naar een garage. De Pollies gaan alleen verder en zullen we in SotoGrande weer zien. Wij, team Waaw en team Wolof gaan ook weer verder met zn 3en. We hebben een prachtige route de RN 10 en de A10. Voor de grens met Spanje komen we Schoolbusteam I en II weer tegen en dan rijden we uiteraard weer samen verder. Ook de Pollies komen weer voorbij maar rijden op hun eigen tempo door. Hebben in de tussentijd bericht gehad dat de teams Toubaab I en II ergens bij Madrid zitten en ook hen zullen wij in SotoGrande zien. We zetten de reis voort naar Burgos en nemen daar om 10 uur een hotel (lekker schoon en fris) Er is geen eten meer zo laat en gaan daarom onze eigen voorraad maar naar binnen halen en binnen de kortste keren is het een Belgisch - Hollandse puinhoop (we hebben alles wel keurig opgeruimd hoor). Cor en Gaby slapen in de auto en wij gaan naar bed, moe maar voldaan.
14 Oktober dag 1 Vroeg op en koffie maken voor onze uitzwaaiers. Om 7.15 kwamen de eersten al gedag zeggen en het werd heel gezellig en heel druk. Om 8 uur naar de parking van het Gemeentehuis en ook daar een drukte van jewelste, fotografen van het Laatste Nieuws, Nieuwsblad en Berichtenblad zorgden ervoor dat we heel belangrijk waren. Afscheid nemen met een lach en een traan en daar gingen we met veel getoeter op naar Antwerpen onder begeleiding van Jan op de motor Ook daar weer een fotograaf van de Gazet van Antwerpen en iemand van de Marokkaanse televisie. En nu kwamen de echte tranen bij het afscheid nemen van Ad, Ineke en Eric, dus gauw doorrijden en niet meer omkijken. Op naar Poitiers. Het eerste stuk tot aan Parijs schoot heel goed op, ook door Parijs ging heel vlot dankzij Jos van Schoolbusteam II. En dan begint het op RN10 die we moesten volgen, 6 autos achter elkaar. De één rijdt harder dan de ander en de één moest voor het stoplicht wachten dus dan weet je het wel. Binnen de kortste keren waren de eersten al verdwaald, maar wat is het dan makkelijk dat je een bakkie in de auto hebt. Schoolbusteam I komt erachter dat de voorrem op het ijzer zit dus die rijden heel voorzichtig verder en remmen vooral af op de motor. Het is al laat en gaan een hotel zoeken en kijken of we morgen een garage zover kunnen krijgen dat de ons wil helpen. Na 6 keer dezelfde rotonde te hebben gereden zijn we bij elkaar uitgekomen in Sainte Maure bij restaurant Chez Soi. Allemaal gauw een kamer besteld (want het was onderhand al 9 uur) en aan tafel. Dat waren ze niet gewend zoveel mensen tegelijk dus voordat het eten op tafel stond was het al 22.30 uur. Jos had bv. een salade Verte besteld en dat was dus echt alleen een bord groene salade zonder iets extra, dus je snapt het wel ook het ijsje werd versierd met groene sla. Van de eigenaar nog een vioolsolo en dan naar bed (niet echt schoon maar ja we moeten niet kieskeurig zijn want het zal nog wel erger worden). Welterusten en tot morgen.
Het verhaal in het kort met bijhorende fotos. Voor het uitgebreide verhaal leest u het reisverslag.
De fotos zijn niet van de hoogste kwaliteit maar dat ligt aan de beperkte webspace die we hebben.
14 Oktober het vertrek te Poppel
Hier waren alle sponsors en donateurs uitgenodigd op ons kantoor om nog eventjes een lekker kopje koffie of thee te drinken voordat ze ons konden uitzwaaien op het plein bij het oude gemeentehuis van Poppel.
Hier staan we op de foto met Con en Ton op het plein waar we worden uitgezwaaid.
Zie hier hoe druk het wel niet was met allerlei mensen die onze groep, de challengers kwamen uitzwaaien zo vroeg op de morgen.
Dit is dan het vertrek in Antwerpen. We moesten nog even poseren voor de laatste fotos en dan konden we echt gaan vertrekken.
De laatste foto die van ons werd gemaakt voordat we de rit konden beginnen richting Frankrijk.
Hier het beruchte bord Salade Verte wat onze Jos had besteld in het eerste hotelletje onderweg in Frankrijk. Er werd ook helemaal niets van een dressing bij geserveerd, het was dus gewoon een bord groene droge sla die nergens naar smaakte.
Luchtfoto van een aantal voertuigen die meereden.
Het eerste bord dat we tegenkwamen waar me moesten opletten voor overstekende stieren.
De verzamelplaats in Soto Grande (Zuid Spanje). Hier zagen we de 2 toubaabs ook voor het eerst aangezien zij het eerste stuk alleen hebben gereden tot daar.
Dit was de plaats waar we moesten wachten voor onze oversteek van Spanje naar Marokko.
Terwijl we daar dan stonden te wachten zijn we alle handen van alle deelnemers op onze auto gaan zetten, dit in het teken voor de stichting waar wij voor reden, Handen ineen voor Gambia.
Het eindresultaat hiervan.
Hier rijd Nick de auto de oversteekboot in. Dit was slechts van korte duur aangezien we hier te horen kregen dat de boot defect was dus kon iedereen er weer uit en moesten we naar een andere boot toe. Al bij al heel erg lang staan wachten dus maarja dat hoort er ook bij.
Hier zaten we dan op de boot en zagen we in de mist het eilandje Gribaltar liggen.
Dit is toch echt een plaatje of niet dan? Dit was in het Rif gebergte.. ze vervoeren hier echt nog veel met een ezel of paard en wagen. Iets wat wij hier toch echt niet meer gewend zijn.. en s nachts is dat ECHT uitkijken geblazen want die zie je echt bijna niet gewoon.
Onderweg richting Marakesh eventjes een ontbijt genomen. En wat kreeg je daar een groot glas Jus voor een Euro, daar kunnen ze hier een voorbeeld aan nemen!
Een prachtig uitzicht op de weg naar Marakesh.. en het lijkt wel Lies and her Bodyguard. Hihi..
Onze Jos had nou toch echt genoeg van de sla.. het kwam echt zen neus en oren uit!!! Ja Joske daar hebben we je toch mee gehad he..
Hier weer een prachtig uitzicht.. we hebben er overal evenveel van genoten.
Eindelijk waren we dan in Marakesh, maar wat is het daar toch druk en chaotisch.. Dit is het plein waar de slangenbezweerders dan ook zitten.. Leuk om gezien te hebben maar niet om daar een week te zitten.
Een kraampje met gedroogde vruchten op de markt van Marakesh bij avondsfeer.
Hier heeft team Waaw, Carla en Lenie, plaats genomen achter in de schoolbus. Hun auto was door een kapotte koppakking niet meer op tijd ter plaatse te repareren. Ze hebben toen 2 tuinstoeltjes achter in de schoolbus gezet en zo hebben zij hun reis vervolgd.
Woningen midden in het Atlas gebergte, wat was dat prachtig om doorheen te rijden. Het kostte wel veel meer tijd maar daar hebben we zeker geen spijt van gehad naderhand.
Een plaatselijke berggeit.. Wat stond dat beestje toch mooi geposeerd. Het zou zo een fotomodel kunnen worden..
Het uitzicht op 2100 meter in het Atlas gebergte. Je moest hier zeker geen hoogtevrees hebben want veel vangrails hebben we daar niet gezien.
Onze volgende stop in een plaatsje net voorbij Agadir bij het thermaal bad. Heel apart gevoel als je in een zwembad springt dat 35 graden is met natuurlijk grondwater.
De ingang van de Sahara. Toch een moment om even bij stil te staan.
Eventjes een koffie, thee en soep pauze op weg naar Laâyoune.
Één van de bruggen waar we overheen gingen. Wel leuk na zon saaie weg van 100den kilometers.
Even een tankstop, en kijk is hoe ze daar vrachtwagens laden Dit was nog redelijk beschaafd, we hebben nog veel grotere pakketten gezien dat we dachten van hoe krijgen ze het voor elkaar.
Jaja nu we in de Sahara waren moesten we ook opletten voor overstekende kamelen, uh correctie dromedarissen.
Prachtige lucht met de ondergaande zon.
Richting Dakhla kwamen we weer erg dicht langs de zee te rijden en kijk is wat een prachtig beeld dat heeft opgeleverd. Ik bleef er wel niet graag te lang staan aangezien het zomaar uitgehold kon zijn waar je op stond.
Op de camping in Dakhla werd ook eventjes de was gedaan zodat we weer wat extra schone kleren hadden voor de volgende dagen.
Ook de Toubaabs deden op deze camping hun was maar jongens volgende keer wel WASKNIJPERS meenemen he..
Het laatste tankstation in Marokko, dus volgooien die handel aangezien hier de benzine en diesel slechts de helft kostte t.o.v. Mauritanië, het volgende land. Bij deze benzinepomp stond ook onze gids, Achmed, ons op te wachten.
Na een dag lang rijden en eindelijk in Nouadibou aangekomen te zijn hadden we wel een lekkere maaltijd verdiend. Het duurde allemaal wel erg lang maar wat hebben wij daar heerlijk chinees gegeten. Echt een uitblinker!
Op de camping hebben Wesley, Jeffrey en ik nog eventjes zitten dollen om zo onze tijd te verdoen.
Een renault 12 die eigenlijk de naam auto niet waardig meer is maar daar rijden ze er gewoon mee rond. Soms geen voorruiten erin of de auto hangt met plakband en touw in elkaar. Iets dat je je eigenlijk gewoon niet meer kunt voorstellen zie je daar in werkelijkheid.
Nadat we onze tulbanden en kleden gekocht hadden konden we richting de echte woestijn. Ik sta hier samen met Achmed de gids en zijn zoon op de foto.
Na misschien een kwartier in de woestijn te rijden kwam de schoolbus al vast te zitten en dat was dan nummer één! Al bij al viel het wel mee en konden weer snel doorrijden. Nadat de gids een showtje gaf hoe je een duin op en af rijdt in Jos en Marleen hun Volvo wou Jos dit natuurlijk ook eens proberen. Jammer genoeg voor hem kwam hij al snel vast te zitten dus volgende keer iets harder he Jos. Dus na heel wat geschep en getrek was de volvo toch weer los.
De eerste nacht in de Sahara. Ons moeder die het gasstelletje goed wist te gebruiken om lekkere champignonne klaar te maken. Bedankt nog he Johan en Victor.. Wat heeft iedereen genoten van die soep.
Na die lekkere soep dan nog maar is voor het eerst zon zelfwarmende maaltijd naar binnen gepeuzeld en ik moet zeggen dat smaakte nog echt niet zo verkeerd.
Maarte van de Toubaabs die na de eerste nacht woestijn wakker wordt. Wat zie je er toch lekker uitgeslapen uit
Dit is ook weer zon plaatje maar nu van de opkomende zon in de Sahara.
Nadat we veel bulten en kuilen hadden getrotseerd was onze imperial toch 20cm naar voren geschoven. Hier hebben we dan een spanband aanvast gespannen zodat hij geen kant meer op kon.
Fotoshoot op een mooie zandduin.
Een Dromedaris midden in de woestijn die staat te kijken wat er allemaal gebeurd.
Nadat we afscheid namen van onze mede woestijn reizigers zijn we met de 3 jeeps verder door de woestijn gegaan alleen dan een wat heftigere route. En dat was wel te merken ook toen dat Jan vast kwam te zitten. Veel scheppen, rijplaten en krikken waren niet genoeg om los te komen. Ook de jeep van Wim kwam vast te zitten toen hij hem eruit probeerde te trekken. Dus toen hadden we het geluk dat er een plaatselijke man langs kwam gereden met een erg hoge jeep en die heeft hem eruit getrokken.
Toen we een kleine stop maakte in een dorpje in de woestijn kwamen de kinderen al heel snel weer vragen om van alles en nog wat: bonbon, stylo, cadeau, .
Na een grote zandduin te zijn overgestoken zagen we de zee en daar moesten we ongeveer zon 50 km langs blijven rijden.. wat was dat een gaaf gevoel.. het water spatte over heel de auto heen!!
Aangezien het al vloed aan het worden was konden we op den duur niet meer verder en moesten we over een rots zien te geraken.. al bij al ging het maar net goed maar dat was ook een erg gaaf moment!
Na de woestijn kwamen we weer in een wat groener gebied. Op de weg van Mauritanië naar de grens met Senegal moesten we door een natuurgebied.. De weg ofja dijk was echt heel erg slecht te rijden maar we hadden wel een prachtige natuur om ons heen.
Zo gouw je van die dijk af ging kon het zijn dat je een soort moerassige ondergrond terecht kwam en ja hoor Wim kwam erin vast te zitten. Maar na een paar harde trekken met onze jeep is hij toch weer los gekomen.
Uiteindelijk dan aangekomen op de Zebrabar en onze auto zag er zo vies uit en overal zat zand, zelfs in de tassen. Dus het was tijd om hem eens schoon te maken. Ik ben s avonds de buitenkant nog gaan wassen, want ja de sponsors moesten toch goed zichtbaar blijven he!!!
In onze colonne door Senegal moest ook getankt worden natuurlijk, hier moest alleen wel de diesel eerst nog even opgepompt worden met de hand.
Overstekend wild
Een plaatselijk gebouwtje waar je zou kunnen bellen..
Als onze Jan het ergens niet meer zag zitten of hij wou even flauw doen nam hij deze mooie pose aan! Jan wat hebben we hier toch om gelachen!!!
Een meisje dat erg blij is nadat ze een pen en een lolly had gekregen!
Uiteindelijk dan aangekomen op de Camping in Kartung en daar stond de schoolbus die vorig jaar naar daar is gereden..
Hier onze auto vol met kinderen toen we ons ontvangst in Kartung kregen. Wat was die auto beladen met kinderen maar het zag er wel erg leuk uit!
Tijdens het ontvangst moest er ook eventjes gedanst worden en dat is hier wel goed te zien!
Na het ontvangst werd er nog een voetbalwedstrijd gespeeld door de challengers tegen een plaatselijk team daar. Jeetje zeg wat was dat een veld.. ook opgelet voor overstekend geiten!! Hehe.. maar het was wel erg leuk en heel HEET!!
Terug op de camping aangekomen was er s avonds weer een feestje en zelfs de allerkleinste gingen de dansvloer op!
Het ontvangst in Latriya bij Henk en Herbert.. wat was dat leuk.. al die kinderen stonden voor ons te zingen..
Een aantal leerlingen die rondom hun tafeltje zitten in hun klasje!
De EHBO post die Henk en Herbert hebben opgezet in Latriya, petje af hoor jongens! Jullie hebben het echt heel erg goed voor elkaar daar!!
Het schooltje langs het vooraanzicht terwijl alle kindertjes naar huis gaan..
Lies met een schoolkindje op de foto. Ziet er toch erg netjes verzorg uit he!!
Hier werd de koffer met houtbewerkingsgereedschap overhandigd aan de ouwe baas die men ouders 2 jaar geleden hebben leren kennen.
Hier haalde de schoonzoon nog een papiertje uit zijn portemonnee dat mijn moeder 2 jaar geleden geschreven had met ons emailadres.
In het Senegambia Beach hotel kon je de apen zo uit de hand nootjes geven.. Hier dus 2 apen op de foto..
De arche de triomf waar wij bij binnenkomst van Banjul onderdoor mochten rijden. Dat was een hele eer aangezien normaal alleen de president dit mag.
Hier zitten we te wachten in het state house op onze ontmoeting met de vice-president.
In de volgende wachtzaal kregen we ook nog een drankje en een koekje.. jeetje wat een verwennerij was dat
Hier kregen wij het certificaat van de Jammeh foundation overhandigd door de vice-president.
Dit was trekking day.. op deze dag komen alle vrouwen met hun kindje uit de bush naar de EHBO post in Latriya om op controle te komen. Ze maken hier een dagje uit van en zijn dus op hun mooist gekleed.. Was erg mooi en leuk om te zien!
Dit was het moment dat we de auto gingen overhandigen aan Henk en Herbert. Was wel een raar gevoel maar we weten gewoon dat hij daar een perfecte plaats heeft nou!
Hier het eerste stukje dat Henk en Herbert met hun auto rijden, ja hun auto he al klinkt het nog steeds raar hehe
Lenie met little henkie.. wat was dat een klein leuk menneke..
DIT WAS HET DAN WAT DE REIS BETROF, HET WAS ECHT SUPERSUPERSUPER En nogmaals iedereen bedankt voor alles!!
Toen we thuis kwamen stonden er overal bloemen met kaartjes van welkom thuis en er lag een groot versierd bord in het kantoor ook met welkom thuis Nick & Lies..
Iedereen hartelijk bedankt Hiervoor!!!! We hebben dit echt ervaren als een warm welkom!!
WIE KOMT ONS UITZWAAIEN:D:D:D??? Zaterdag 14 oktober vertrekken wij om 8 uur vanaf de parking van het GEMEENTEHUIS in POPPEL. Vanuit ANTWERPEN uitzwaaien kan ook om 10 uur vanaf de WAALSE KAAI.
VRIJDAG de 13de
Tuurlijk moest er nog iets gebeuren op deze dag!!!!! vandaag dan alles echt vast gezet op het dak en het leek allemaal zo goed tegaan totdat ik er eventjes mee naar reusel reed. Ja hoor er brak een steun van onze imperial door:( ... wat was dat balen op dat moment.. maar we moesten dus snel iets verzinnen..we zijn dan heel erg rustig naar de familie bekkers gereden in Weelde.. Deze mensen staan echt altijd voor je klaar!! Dus daar aangekomen zijn we meteen begonnen om 4 nieuwe steunen te lassen en dik anderhalf uur verder waren we klaar en nou staat het er echt SUPER stevig op:P... dus ik wil de familie BEKKERS echt nogmaals hartelijk bedanken!!!
Hieronder zie je nog een fototje waar ik alles aan het vastzetten was op het dak. En hier staan de buren nog eventjes te controleren of ik alles wel goed heb vastgezet:D:D en jah hoor volgens hun zat het ook goed vast
Ja mensen na vandaag nog een dag hard werken en improviseren is het me toch gelukt terug stuurbekrachtiging te krijgen.. Het leek wel een beetje willie wortel dag!!:D Nadat onze aircopomp was vastgelopen heb ik die er afgesloopt en daar in de plaats een vrijloop pulley gemaakt..(niet echt simpel) maar goed het is dus gemaakt en daar zijn we harstikke blij om..Het rijdt toch echt wel een STUK makkelijker met die stuurbekrachtiging.. Verder heb ik vandaag nog een omvormer ingebouwd die van 12v naar 220v gaat.erg handig om alles op te kunnen laden. Deze heb ik rechtstreeks aangesloten op de batterij zodat we van de volle 300 watt gebruik kunnen maken.
Na dit dan allemaal klaar gemaakt te hebben zijn we begonnen met het beladen van onze bak op het dak..Hier zijn een 2de reserve wiel, heel veel touw, een grote koffer met handgereedschap om hout te bewerken, 2 bakken vol met spullen voor daar, een schop, 4 rijplaten voor als we vast zouden zitten en 3 jerry cans op geplaatst.. Morgen gaan we binnen in verder inladen en dan kunnen we nog één nachtje slapen en dan is het zover!
Hier zien we de koffer met het verzamelde gereedschap door mijn vader. Hier de auto met wat spullen ervoor wat er nog op het dak moest komen.. De beruchte koffer op het dak zetten..(EN ZWAAR DAT DIE WAS) Men moeder die nog een klos touw aangooit..
10 oktober
Ok vandaag dus ff iets rottigs meegemaakt.. was aan het rijden en toen sloeg ineens de airco pomp vast.. wat dus tot gevolg heeft gebracht dat we de V-snaren door moesten knippen en dat we momenteel zonder stuurbekrachtiging zitten.. nou is dat wel goed om je dagelijkse dosis sport te krijgen maar doe mij toch maar een auto met stuurbekrachtiging.. dus nou ga ik morgen een systeem proberen te fixen zodat we toch terug de aandrijving naar de stuurbekrachtiging kunnen leiden.. maarja toch nog liever hier dit probleem dan dat we al onderweg waren:D.. we blijven doorzetten!! en ik weet zeker dat het goed komt!
9 Oktober
Ja het begint nou toch echt dichterbij te komen en het lijkt dat we nog zoveel moeten doen.. maarja woensdagmiddag wordt een boodschappendag dus dan zullen we het meeste wel hebben. Verder heb ik eindelijk de extra lampen op het dak aan kunnen sluiten. Ik heb hiervoor een speciaal setje gehaald bij broekhuizen automaterialen. Dus na mijn electronische kunsten is het me toch gelukt die extra lampen brandend te krijgen :D .. Zie hieronder voor een foto dat ik op het dak zit om de nodige draden te leggen en de tweede foto daar zie je de extra relais plus zekering zitten.. Jahjah nou wordt het echt aftellen.. de kriebels zitten er toch wel een beetje in nou Groeten
3 Oktober
Eerst en vooral wil ik zeggen dat we EINDELIJK onze plaat voor de auto hebben aangekregen! De bak die ik gisteren gelast had, heb ik vandaag op de auto kunnen monteren. Verder heb ik er nog extra beugels opgelast zodat ik ook de verstralers hierop kon bevestigen. (nu nog 'even' aansluiten) Hier zie je de verstralers boven op het dak gemonteerd en ik was eventjes het bakkie aan het uitproberen. Ook het bakkie heeft zijn plaats gevonden in de auto en de antenne met de nodige aansluitingen zijn netjes weg gewerkt.
2 Oktober
Zo vandaag dan begonnen aan de bak die op het dak komt..eerst even bij de plaatselijke smid wat ijzerwerk gaan halen voordat ik aan de slag kon.. Dit was al bij al toch nog een hele constructie aangezien het toch wat te verduren zal krijgen.. Ik ben hier al bij al toch bijna een hele dag mee bezig geweest en morgen ga ik hem monteren op de imperial.. de rest zal nou snel volgen! Hier ben ik ijverig aan het laatste stukje bezig wat gelast moest worden..
Ja mensen onze auto was dus afgekeurd vorige week.. ze waren er achter gekomen dat het chassis niet op de 'juiste' manier was hersteld dus dit hebben wij daarna uit handen gegeven en dat is inmiddels nou wel goed gebeurd. Er is een heel stuk opnieuw ingelast. Maar dat was niet het enige waar hij op afgekeurd werd. Ook de banden waren niet de goede maat. De banden zelf zijn gewoon perfect maar volgens hun leuke regeltjes is het niet de maat die bij de auto past. JAJA erg leuk die keuring hier in België.. maarja we laten ons hier niet door kisten dus zijn we volop op zoek naar de juiste banden. We zijn hier vandaag een halve dag voor aan het rondrijden geweest en nou hopen we dat Donckers bandencentrale ons verder kan helpen. Die goede man daar gaat er zijn uiterste best voor doen heeft hij ons beloofd. Dus in de loop van de week hopen we de goede banden te hebben en naar de herkeuring te kunnen. En als dat dan uiteindelijk gelukt is dan kunne we eindelijk de bak op het dak maken en de rest vanbinnen uitvoeren..
we houden jullie op de hoogte! groeten team landtroeper
Zo vandaag heb ik dan toch een setje velgen met banden op de kop zien te tikken, EINDELIJK ja.. de banden zijn nog in perfecte staat dus dit mag normaal geen probleem geven voor de keuring. Morgen ga ik dus weer is een actie wagen bij de keuring maar ik heb er een goed gevoel bij. Het is alleen weer wat extra werk geweest om die velgen te veranderen. Zo hier zie je het setje velgen met banden wat ik gekocht heb en hier zie je een fototje waar dat de velgen onder de auto zijn gemonteerd.
Zo hier weer een update.. Na op en neer naar Brussel gereden te zijn kwamen we tot de conclusie dat de onderkant van de auto toch maar eerst even grondig onder handen moest genomen worden voordat we naar de keuring gingen. Zogezegd zo gedaan.. Ik heb hier samen met de familie bekkers(Ravels-eel) 2 dagen aan gewerkt.. de chassisbalken zijn grondig onderhanden genomen en er is een nieuwe stofhoes over de aandrijfas gezet.. Dit is namelijk erg belangrijk als je door het zand gaat rijden. Verder zijn de welbekende V-snaren vervangen en is er een nieuw luchtfiltertje ingekomen die de motor van schone lucht moet voorzien bij onze tocht. Ik wil hiervoor de familie BEKKERS graag bedanken dat zij ons hierbij zo goed hebben geholpen!
Zie hier een foto van de nieuwe stofhoes Hier een foto hoedat we een chassisbalk hebben bijgewerkt Hier een foto van de eerste sponsor stickers op de auto en niet te vergeten de teamnaam voor op het raam!
Hier nog wat foto's van onze eerste kennismaking met de andere deelnemers. We zijn momenteel met 11 auto's wat dus een erg mooi aantal is en ik weet zeker dat er een hechte band zal ontstaan tussen alle deelnemers aangezien deze eerste dag harstikke leuk en gezellig is geworden. Verder was hier ook RTV aanwezig en dit zal zondag vanaf 8 uur te zien zijn. Houdt verder ook de verschillende kranten in de gate voor eventuele intevieuws of artikelen! Ook de barbecue die we gekregen hebben van Slagerij Schoofs was uitstekend en iedereen heeft hier volop van genoten.
Zo dit is het dan weer voor nu.. volgende updates zullen weer snel volgen! Groeten Team Landtroeper
Laatste update: 6 september 2006 (vervangen van de wielen: zie helemaal onderaan)
Wat wij gaan doen is niet niks, we gaan namelijk in een oude jeep een tocht van 7200km maken door 7 verschillende landen heen en dat allemaal met als einddoel een GOED doel. We vertrekken 14 oktober in Antwerpen en we hopen 3 weken later in Banjul (Gambia) aan te komen. Waarschijnlijk met de nodige problemen die we onderweg gaan tegen komen. In deze rit zitten ook 3 dagen dat we door de sahara gaan en dat zal dus de nodige voorraad vragen aangezien er in de woestijn niets anders dan zand is.
De jeep die wij op de kop getikt hebben is een Isuzu trooper van ´86. Zie kopje onze auto. Vandaar dus ook onze 'nickname' voor ons team: Landtroeper (Lies=rijdster, Ad=steun van het thuisfront, Nick=rijder, Dibbes=onze hond, troeper=misvorming van onze naam van de jeep)
En wat is dan ons einddoel eigenlijk? De jeep die wij tot daar gaan rijden zal daar ter plaatse worden geveild en de opbrengst daarvan zal naar een goed doel gaan waar wij voor hebben gekozen. En natuurlijk hebben wij uw hulp nodig bij deze tocht. Als u intresse heeft om te sponsoren stuurt u mij een email en krijgt u te horen wat de opties zijn. Verder willen wij alle sponsors al bedanken die ons project en onze uitdaging al gesteund hebben. Kijkt u rustig verder op onze site en neem ook eens een kijkje op de site van de organisatie: www.antwerpendakar.com
Hier wat fototjes van onze jeep tijdens het prepareren van de binnenkant..
mijn vader die instructies staat te lezen voor de imperial ik met de frisse hoezen die in de auto komen. Die oude waren te vies om aan te raken namelijk hier de voorste stoelhoezen gemonteerd.. erg mooi met die chinese draak. achjah als het maar schoon is :D en hier dan onze achterbank met zijn nieuwe bekleding :D
Zo vandaag ben ik begonnen met de auto wat te verfraaien langs de buitenkant.. zie hier alvast het begin: Zo hier eventjes voordat we gaan spuiten een klein gaatje in het spatbord dichtgewerkt met polyester. Oude wielen vervangen door nieuwe van onze donor isuzu. Ik wil hier speciaal Hidde ook voor bedanken aangezien hij hier heel de dag bij heeft geholpen. Ik die de wielen van de donor isuzu aan het afhalen ben. (nog nooit zo'n vaste wielmoeren gehad..hehe) Volgende updates en veranderingen zullen nu snel volgen.. Aanstaande donderdag gaan we ermee naar de keuring dus daarna kunnen we het bakkie en de bak op het dak gaan in en opbouwen.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
