In onze huidige maatschappij denken mensen veel te vaak na over wat andere over hen denken.  Bewust of onbewust laten we onze beslissingen hierdoor leiden.

Veel te vaak zijn we bang voor de mening van onze medemensen.  Niets is zo moeilijk als openlijk toegeven dat je een fout gemaakt hebt.  Maar worden we daar wel gelukkiger door.  Wat is het nut van andere hun goedkeuring, als je offers moet brengen om daarvoor te zorgen?  

Mannen lijken hier iets gevoeliger voor.  Vaak hoor je zeggen dat mannen nu eenmaal zo zijn, maar ik ben van mening dat we ze zelf zo maken.  Jongens groeien op met het geloof dat mannen stoer zijn, ze huilen niet, ze zijn sterker dan de vrouw, en het is zwak om je gevoelens te tonen.  Hoever we ook geëvolueerd zijn, er blijft een groot deel van de bevolking met deze vooroordelen rondlopen. 

Vrouwen veranderen constant van gedachten zegt men.  Eerlijk? Ja dat is zo, maar mannen ook, een vrouw zal alleen net iets sneller haar trots aan de kant zetten en voor geluk kiezen in plaats van goedkeuring.

    

En zeg eens eerlijk, de goedkeuring van anderen, worden we daar echt zoveel gelukkiger van?  In mijn ogen is het enige resultaat wat je hiermee krijgt, dat mensen zogenaamde “hoge verwachtingen” gaan krijgen, waardoor het nog moeilijker word om hun goedkeuring te krijgen.  Uiteindelijk leid dit tot een onmogelijk doel, iedereen gelukkig maken.  En als je niet iedereen gelukkig kan maken, maak dan in de eerste plaats jezelf gelukkig.

Zet je trots opzij.  Als je mensen moet kwetsen, onthoud dan goed dat je gevoelens uiteindelijk toch naar buiten komen.  Dan beter vroeg dan laat.  Hoe langer je wacht om je trots aan de kant te zetten, hoe meer men gaat verwachten van jou en hoe moeilijker het word.  Niemand word er beter van als je ongelukkig bent, als je moet leven met het gevoel dat je iets mist.  Ga op zoek naar je geluk, en laat je niet tegenhouden door verwachtingen.  Mensen zijn altijd snel met hun oordeel over anderen, zonder dat ze weten welk verhaal er achter die beslissingen zit. 

 

Het leven is kort en niemand weet hoeveel tijd je nog hebt.  Zorg dat je als jou tijd komt, met trots en blijdschap kan terugdenken aan je leven.  Zonder spijt, zonder onvervulde dromen.  Op dat laatste moment telt maar 1 ding, en dat is niet wat andere van je denken.  Dat is gelukkig en vervuld van voldoening sterven met de mensen waarvan je houd aan je zijde en in je hart.