VIJFHONDERD !!!!!
Voor velen een gewoon getal maar als het om een aantal overwinningen gaat in wielertermen is dit gewoonweg uitmuntend
Wie had dit ooit kunnen denken toen ik als 10 jarig jongetje mijn eerste koersfietsje kreeg van mijn ouders
Via omzwervingen als voetballer bij KFC Eeklo en als veldloper bij ACME kwam ik eerder toevallig met de veldritsport in contact
Alles begon met een speelkameraadje uit een aanpalende straat in Eeklo mijn geboortestad. Ik was 13 jaar toen ik bevriend was met een jongetje die steeds maar
met een crossfietsje heen en weer reed. Kvond dit wel leuk en onze wegen kruisten elkaar al snel. Op een dag kwam Geert, want zo noemde mijn vriendje me halen
na schooltijd om te gaan spelen. Mijn ouders vertelden me s'avonds dat het de zoon was van wereldkampioen veldrijden Eric De Vlaeminck die 300m verder
woonde. Vanaf die moment waren we onafscheidelijk, ieder vrij moment gingen we samen stunten uithalen en lachten ons rot. Mijn tweede thuis was de ondergrondse
garage van Eric, wat we daar zagen tartte mijn verbeelding. Eric was maniakaal met zijn materiaal bezig, hij boorde overal gaten in om het gewicht te reduceren
Remgrepen, stuurpennen, zadelpennen, manuvellen, remhoeven....niets was veilig voor de boormachine. Het spreekt voor zich dat wij ons nadien ook uitleefden
op ons vehicle.
Het kon niet lang uitblijven of ik kreeg ook een crossfiets van mijn grootouders, kweet nog heel goed welk merk...nen blauwen BERTIN
Het plaatselijke stekkebosje, ieder paadje op het toen nog onbebouwd industriepark maar vooral de bekende Eekloose ' sturten' waren ons
aktieterrein. Heel af en toe mochten we zelfs meetrainen met de wereldkampioen himself, ik trok mijn ogen wagenwijd open en slorpte alles
op, niets ontging me .
Iedere week mochten Geert en ik meetrainen met de meetjeslandse beroepsrenners in de Lembeekse bossen. Eric en Roger De Vlaeminck,
Ronan De Meyere, Rudy Mathijs, Patrick Coquyt, Frank Hoste, Fons Van Parijs, Noel Foré en vele anderen bevolkten ons elitegroepje
Het spreekt voor zich dat wij ons daar met heel veel plezier tussenwrongen.
Voor we beiden 15 jaar werden reden we twee crossjes. Ik won mijn tweede wedstrijd meteen al het BK der niet aangesloten in
Zomergem-Nekke. Ronny Goethals ( net als mij nog steeds actief bij de masters) was tweede
Meteen was de allereerste overwinning een feit, ik was stomverbaasd dat het zo snel lukte en was vertrokken.
Mijn vriend Geert haalde de daaropvolgende jaren een hoger niveau dan ikzelf, hij werd Oostvlaams en Belgisch kampioen
bij de liefhebbers ( nu elite z/c genaamd). A crossen won hij ook af en toe. Ik moest het stellen met jaarlijks enkel overwinningen in het veldrijden.
Zowel bij de nieuwelingen, junioren, en liefhebbers. Onze programma's liepen in het weekend ook niet altijd gelijk. Op een dag reed en won ik de B veldrit
van Harelbeke, Geert had als Belgisch kampioen een contract gekregen in Heist-op-den-Berg. Toen ik samen met mijn ouders met de auto naar huis reed luisterden
we naar het nieuws, groot was onze verbazing toen ze het nieuws begonnen met de veldrit van Heist-op-den-Berg. Geert De Vlaeminck was er overleden na een
hartaderbreuk !!!
Mijn wereld stortte in.....iedere dag zag ik Geert die toen net als ik in Maldegem woonde.
Ik kon de draad moeilijk oppikken de rest van het seizoen, droeg Geert ten grave in de Sint Vincentius kerk van Eeklo en gaf er op
het eind van dat seizoen de brui aan. Ik zag het niet meer zitten om nog te crossen
Na exact 100 dagen nietsen kreeg ik op een dag een ingeving van bovenaf .....ik moest en zou herbeginnen, het moest een come-back
worden in naam van Geert. 10 kg zwaarder begon ik terug aan de voorbereiding, 3 maanden later won ik 7 wegwedstrijden bij de liefhebbers van
de 21 keer dat ik startte in de zomer. In de winter werd ik Oostvlaams kampioen en zegekoning met 15 overwinningen, ik won 2 A crossen ( koppenberg
en Doomkerke). Op het eind van dat veldritseizoen werd een eerste herdenkingsprijs Geert De Vlaeminck georganiseerd in Eeklo, op het industrieterrein
waar we samen speelden door de grachtjes met onze fietsen. Die dag kwamen quasi alle Eeklonaren naar buiten om hun steun te betuigen aan de familie van Geert
Ze waren met duizenden.... Ik kreeg als oostvlaming, zegekoning, Eeklonaar en vriend van GEEN contract van de organisatie. Ze focusten zich op de internationale
vedetten. Wereldkampioen Paul Herrygers, Belgisch kampioen Erwin Vervecken, Danny De Bie, Mario De Clercq, Peter Vandenabeele, Peter Van Santvliet, Jiri Pospisil
Peter Willemsens en vele anderen waren gecontracteerd. Ik was op van woede en laadde me een ganse week op....Ik moest op de laatste startrij starten maar dat deerde me niet
ik zou eens tonen wie Lammens was....Eén uur later won ik de wedstrijd na een solo van 3 ronden. In de laatste rechte lijn dubbelde ik Sven Nys. De Eeklonaren waren in extase en brulden me vooruit,
ik moest enkel nog sturen....het gevoel dat ik toen had was gewoonweg bovenaards, ik reed er niet alleen want Geert was die dag bij me
De tranen rolden toen ik over de streep reed, mijn zoon Laudelino begreep niet waarom papa weende, hij troostte me. S 'avonds werd mijn stunt uitgebreid getoond in SPORTWEEKEND.
Tijdens het schrijven van dit stuk krijg ik nog steeds kippenvel.
De trofee die ik toen kreeg is de enige die ik bewaard heb, hij heeft een speciale plaats gekregen ten huize Lammens, de bloemen bracht ik naar zijn rustplaats, een uur heb ik er staan wenen heel alleen
De daaropvolgende jaren reeg ik de overwinningen aan elkaar, jaarlijks een 25 tal. Ik won Oostvlaamse, Belgische en wereldtitels bij wbv, zelfs 79 wegwedstrijden
bij de liefhebbers
Ieder jaar maakte ik van de veldrit van Eeklo mijn hoofddoel Ik won de wedstrijd 10 keer op rij en verloor er nooit
De laatste 10 jaar doe ik het vooral bij de masters en nevenbonden met overwinningen als gemene deler
Vandaag won ik de wedstrijd in Boekhoute ( lrc) goed voor de 500ste uit mijn carrière opgedragen aan Geert !
De cirkel is nu helemaal rond.......of toch niet ?
Kheb me nog twee ultieme doelen vooropgesteld, Eddy Merckx ( 525) en Ludo Giesberts ( 535) zijn de twee renners die
ik nog wil voorbijsteken qua aantal overwinningen, moest me dit ooit lukken ben ik de absolute zegekoning allertijden in België
Of het me ooit zal lukken weet ik niet en het moet ook niet meer. Ik ben zeer dankbaar dat ik dit uit mijn lijf heb kunnen halen met
het beetje talent dat ik heb meegekregen, dankbaar voor mijn gezondheid, dankbaar voor de vele mensen die me altijd gesteund hebben
Eén persoon wil ik vooral niet vergeten........GEERT want zonder hem was me dit nooit gelukt !
Mijn laatste woord richt ik dan ook naar hem toe.
Maatjen.......hoe ist daere? Ja kweetet........komme nie vele af e naar tgraf ma kga der werk van maken, beloofd
Kmis u zo erg.....verdomme é..........ma kpeize wel daje fier zijt op mij en vooral op Laudelino mee zijnen trui e,
vandaege e tij zelfs ook gewonnen, gelijk dat tem da ook voor u gedaan e.......raar
Kweet da we vele ruuze gehad ebn, onze karakters waren hetzelfde en da botste soms keer e
Den avond voor de fatale dag benk nog ke bij u geweest en ge kun nie geloven oe blij dak ben dak da gedaan eb
kweet nog alsof dat gistern was ......daje ook content waart dak afkwamme...
Op een dag zijn we were teupe, ge ga nogal een beetje moe luistern zulle, wa da kik allemaele te vertelln eb....hohoo....
ma......kga ier wel nog een beetje proberen blijven zulle want kheb ier ook mijn dierbaren die ik graag zie
Slu maat, hou u goe e.......
Mario
07-01-2017 om 00:00
geschreven door Mario
|