Reeds voor de 26e keer organiseert Dirk De Keukelaere een veldrit in zn eigen Astene, voorheen op de domeinen van De Ceder, later op verschillende locaties op weivelden van bevriende boeren van hem. Dit jaar was het extreem droog, het ene deel van het parcours was bezaaid met ....19 grachtjes die we, de ene al wat sneller dan de andere moesten doorrijden, het andere deel was snel. Ik had twee dagen geleden voor het eerst het gevoel dat ik die laatste 10% die ik nog wil verbeteren richting de kampioenschapsmaand aan het wegwerken ben. Ik begon dus met goeie moed aan de zoveelste veldrit op Astense bodem. Dat wielrennen geen wetenschap is voelde ik al metteen aan in de start, pas als 4e schoot ik uit de startblokken na Logier, Verschueren en Defeyter gingen me vooraf. Ik kon niet opschuiven de eerste ronde en toen gingen bij mij de alarmbellen al af. Logier schrok zich een bult en schudde de aanklampende Francky Verschueren van zich af, steeds achterom kijkend waar ik bleef. Ik kon niet beter en bleef rondenlang op 10" hangen. In ronde 3 begon de koploper te verzwakken en plots was het gaatje gedicht. Overnemen kon ik dan niet want ik moest bekomen van de voor mij uitermate zwaarste inspanning van het prille cyclocrossseizoen. Ik had me al bij een eerste lrc nederlaag neergelegd maar uiteraard ging ik dit niet zonder slag of stoot toestaan. Na één ronde in Logier's wiel te zitten had ik al gezien dat de technische passages aan de vele grachtjes mij iets beter lagen. Een halve ronde voor het einde zorgde ik ervoor dat ik daar aan de leiding reed. Net voor de laatste rechte lijn had ik een kloof van 25 m, het bleek genoeg om foutloos te blijven bij lrc bond. Francky Verschueren eindigde zeer knap 3e

Vandaag verschenen er niet minder dan 424 dln en waren er 1500 toeschouwers, echt zot.........De vele aanmoedigingen deden me deugd, zelfs ouwe getrouwe Paul De Brauwer was van de partij met zn vrouw en twee grote honden.

18-10-2025 om 00:00 geschreven door Mario

De veldrit van Veurne ligt me wel, ik verloor er nog maar één keer een viertal jaar geleden. Sindsdien is er nog geen enkele concurrent die me het vuur aan de schenen kon leggen, ook vandaag niet. Ik ben nog niet hersteld van de schouderblesseure maar jumpen over de grachten lukte me wel al, de balkjes nam ik nog al lopend want een foutje zou me wel eens de spoed laten terecht komen. Zoals ieder weekend is het Logier die ( nu wel van mn kwetsuur op de hoogte) de gaskraan volledig opendraaid in de beginfase. Ik liet me niet doen en probeerde te counteren want ik wou zelf de wedstrijd in handen nemen. Het werdt een kat en muis spelletje want Logier liet me nooit mn ding doen en hij nam telkens terug de leiding van mij over. Ik vond dit spelletje wel leuk want we reden beiden aan nogal hoge hartstagen. Halfwedstrijd had ik zonder echt te versnellen plots een kloof, toen ik dit opmerkte trok ik ook de gashendel open en de koers was gereden, veilig binnenkomen was het enige die me te doen stond, het lukte en met een half minuutje voorsprong won de mn 5de veldrit op rij.

11-10-2025 om 00:00 geschreven door Mario

24u later iedereen terug naar Zele voor dag 2, deze keer kwam 11 voudig Belgisch veldritkampioen der masters Guido Verhaegen de strijd aanbinden met 'Lammie'. Guido moest achteraan starten maar na enkele lussen zat hij al gebeiteld in mn wiel. Het was zoals gewoontegetrouw Logier die de dans leidde in de opneningsfase. Toen Antwerpenaar Verhaegen de leiding overnam was het toch wel direct enkele kilometer per uur sneller, Logier moest de rol lossen maar kwam telkens terug toen ik de leiding van Verhaegen overnam. Twee ronden van het einde gooide Verhaegen alle troeven of tafel, ik volgde gezwind en wist toen al waar ik mn finale aanval zou plaatsten. Het was er eentje van een halve ronde want op de vele single tracks kon je moeilijk passeren dacht ik. Verhaegen kon ik niet losrijden maar toen ik een gedubbelde renner nog net voor een hindernis kon passeren was er een gaatje en Verhaegen kreeg dit niet meer gedicht, zodoende won ik voor de tweede dag op rij in Zele

05-10-2025 om 00:00 geschreven door Mario

Ieder jaar rijden we begin oktober een tweedaagse in Zele, dit jaar was het bijna zonder 'Lammie' want ik ben twee dagen geleden omvergereden op training door een fietser. De schade is niet te min maar kon uiteraard erger. Ik heb een kneuzing en een daarbijhorende ontsteking van het AC gewricht ( aanhechting sleutelbeen/schouderblad). Een nacht met koorts was niet iedeaal. Dat ik aan de start sta is voor mij een overwinning op zich. Tijdens de verkenning merkte ik al dat ik mn fiets niet kon opheffen op de trappenpartij en het platvorm die we twee maal per ronde moesten oprijden lukte ook al niet. Christophe Logier wist uiteraard van niets maar hij merkte wel op dat ik nogal traag bepaalde hindernissen nam. Hij nam een loeiharde start en ik kon niet anders dan mn grimas verbergen en aanklampen. Op twee ronden van het einde had ik mn plannetje al klaar, één ronde verder reed ik weg voor een technische passage die me beter lag dan mn concurrent. Ik had meteen een kloof van een 5 tal seconden maar ik moest toch tot het ultieme gaatje gaan om de overwinning binnen te halen met amper enkele seconden voorsprong op de beresterke Logier.

Nu maar hopen dat ik geen reactie krijg vanavond zodat ik morgen aan deel 2 in Zele kan beginnen...fingers crossed

04-10-2025 om 00:00 geschreven door Mario

Na de veldrit van gisteren in Zele, vandaag een laatste tussenstapje naar Roeselare waar ik bij de ovwf een laatste wegwedstrijd wou betwisten. Man in vorm Annick Devulder ( vlaams kampioen) was uiteraard de te kloppen man vandaag. 

Ik had superslechte benen, waarschijnlijk het veranderen van fiets en schoenen die me de das om deden. Ik vond dat er zeer hard gereden werd maar als ik achterom keer bleef het ganse pak inclusief de oudere reeks er netjes aanhangen. Toen al wist ik dat het zeer moeilijk zou worden om deze wedstrijd naar mn hand te zetten. Half wedstrijd kreeg Devulder af te rekenen met materiaalpech maar ik kon van dit euvel geen gebruik maken, integendeel er reden 9 renners weg en ik was niet mee. Gelukkig kon Devulder even later terug aanpikken en het gat naar de koplopers dichtknallen, anders waren de vogels gaan vliegen. Na een ultieme uitval van diezelfde Devulder, Roobroeck, Huyghe en mezelf werden we alsnog terug gegrepen. Ik probeerde het de laatste ronde nog eens alleen maar moest snel inbinden wou ik nog een sprint rijden. Huyghe zette aan nog voor de laatste bocht op 300 van de meet gevolgd door de aalsnelle Devulder en mezelf. Devulder remonteerde Huyge op 50 vd streep, ik had nog een ultieme jump in pitto om de zege te pakken. Het was mijn tiende overwinning op de weg dit seizoen, iets waar ik trots op ben als crosserke

Nu wordt de focus volledig op het veldrijden gelegd.

28-09-2025 om 00:00 geschreven door Mario

Wie Vichte zegt in veldritmilieu weet dat er daar een prachtige omloop uitgetekend ligt nabij de plaatselijke voetbalvelden, zeer technische met enkele mooie zandstroken maar ook veel draaien en keren in het bosje, kortom iets voor ons in uit te leven en voor de jeugdrennertjes een echte leerschool.

Naar de orde van de dag, Logier de man in vorm was vandaag mijn grootste belager. Hij opende als een kanonkogel en ik moest alle zeilen bijzetten om hem te volgen. Na twee rondjes verzwakte hij en voelde ik mn moment gekomen. Ik reed vandaag al bij al makkelijk naar de overwinning in een speeltuin voor mij, alhoewel Logier nog sterk kwam opzetten in de laatste hectometers en strandde op een 10 tal meter op de tweede plaats.

27-09-2025 om 00:00 geschreven door Mario

Net voor de start gingen de hemelsluizen volledig open zodat we meteen wisten waar we aan begonnen vandaag, het nieuwe lrc veldritseizoen. De 'courage' was ver te zoeken want alles was druipnat alvorens ik de start kon nemen. Gelukkig kwam de zon erdoor net voor de start en droogden we snel op. Dit was niet het geval met de ondergrond want die bleef, vooral in het bosgedeelte vrij glibberig. Christophe Logier schoot als een pijl uit de startblokken en ik was meteen wakker. Logier reed de eerste twee ronden zeer snel en ik kon me geen enkele fout veroorloven of de vogel was gaan vliegen. Door de vele single-tracks was het daarenboven steeds aandachtig blijven, vooral het inhalen van de gedubbelden was gevaarlijk. De derde ronde van 6 kon/mocht ik eindelijk de koppositie innemen. Uiteraard trok ik vol door in het bos en bij de korste keren had ik een kloofje die ik steeds verder kon uitbouwen. Logier kreeg ook nog met materiaalpech af te rekenen zodat ik de laatste 2 ronden kon uitbollen.

Eerste cross, eerste overwinning

21-09-2025 om 07:28 geschreven door Mario

Reeds bij de opmaak van mijn zomerprogramma was het Belgisch kampioenschap OVWF een hoofddoel. Het was niet makkelijk om dit allemaal in een programma te gieten want ik moest ervoor zorgen dat ik aan de helft van het totaal aantal organisatie's aan de start verscheen. Daardoor verdween de LWU iets op de achtergrond dit jaar. Omdat je bij de OVWF maar één kampioenentrui mag behalen was het dus ook alles of niets vandaag. Ik koers al bijna 45 jaar maar nog iedere keer kan ik mn stress omzetten in positieve energie. Eén van de favorieten Mario Desmeytere verscheen niet aan de start wegens ziekte. Tijdens de verkenning van de omloop merkte ik op dat er toch wel een stevige bries stond, dit kon me goed uitkomen dacht ik want dan kunnen we de koers hard maken en een  finale rijden met een klein groepje.  Zo geschiedde...onder aanvoering van vlaams kampioen Annick Devuldere en Marc Tabourdon ontspon zich een kopgroep van 9 renners, één ronde verder moesten er drie renners afhaken op de lange strook tegenwind. Ik zag het graag gebeuren een finale met 6 renners. Er konden maar drie renners aanspraak maken op de tricolore en bij de eerste uitval van Devuldere keken die het wit uit elkaars ogen zodat de drie kandidaten (  Dennis Lust, Dirk Ampoorter en mezelf)  achterbleven en het daar mochten uitmaken wie de nieuwe Belgische kampioen 2025/2026 zou worden. 

Lust plaatste een scherpe uitval bij het ingaan van de laatste kilometer maar Ampoorter reageerde meteen want ikzelf zat als laatste van ons drietal en speelde het spel. Ampoorter kon pas op 300 van de aankomst Lust inhalen maar door zijn inspanning en het stilvallen van Lust zat ik in een zetel. Ik moest er gewoon uitgewoon uitkomen en mn sprint rijden tegen twee stervende zwanen. Goed gezien, al zeg ik het zelf.

Dagwinnaar Annick Devulder mocht mee op het podium als 2é ( begrijpe wie kan)

Het was vandaag mn 20é overwinning in 2025 en ook mn 20é Belgishe kampioenentrui...uiteraard werd dit gevierd 

14-09-2025 om 00:00 geschreven door Mario

Omdat het veldritseizoen met rasse schreden nadert moet ik af en toe eens een relatieve rustperiode inlassen, dit combineer ik dan met maar één wedstrijd per weekend. Ik doe dit een drietal weken, dan moet ik met volle batterijen starten aan mijn hebbeding ' het veldrijden'

Vandaag wedstrijd bij de ovwf bond te Gits, een zonnige dag en een zeer mooie licht glooiende omloop waren de ideale ingredienten om er iets boeiends van te maken. Ik het eerste wedstrijdgedeelte hield ik mij vooral op de achtergrond. Ik weet van mezelf dat ik in goeie conditie ben maar ik hoef dit echt niet te etaleren. Eénmaal moest ik echter reageren toen een 5 tal wegreed met daarbij mede topfavoriet Annick Devulder, samen met Danny Depreitere reed ik het gaatje dicht maar alles kwam terug samen. Het duurde tot 3 ronden voor het einde tot de definitieve beslissing gevallen was. Een kopgroep van 9 renners met daarbij de beteren van het pak. Ik voelde me sterk en wou wel eens solo aankomen vandaag. Net na het ingaan van de laatste ronde plaatste ik een snedige uitval, enkele bochten en een oplopende strook verder had ik 20". Ik moest echter volluit blijven fietsen tot de aankomststreep in mn vizier was want Hallaert en Vandevelde bleven hangen.... Ik kon mijn inspanning doortrekken aan maximum hartslag gedurende 8 minuten en won de wedstrijd. Topsprinter Annick Devulder regelde de groepsprint voor de tweede plaats in onze leeftijdscategorie.

06-09-2025 om 00:00 geschreven door Mario

In het industriepark van Kruishoutem vond vandaag een organisatie plaats van onze ovwf-vrienden. Een omloop van een klein 5km met daarin twee maal een brug van de autostrade (E17). Vandaag was het te doen in een verzingende hitte, iets wat ik heel graag doe maar af en toe heb ik dan net ook een mindere dag... Die mindere dag was er vandaag wel degelijk,  door mn uitslagen de voorbije weken werd ik daarenboven sterk geviseerd en moest ik de koers dragen. Niet mn favoriete ding want ik doe het graag rustig aan in de beginfase. Opletten was dus de boodschap, meerdere keren moest ik uit mn schulp kruipen toen er weeral een groepje wegreed en ik niet van de partij was. Ik besliste toen maar om met de sterkste concurrenten Lobyn, Desmeytere, Roobroeck,  De Vos en enkelen van de oudste categorie die ons dicht benaderen, weg te rijden. Ik merkte echter al snel op dat als ik éénmaal demareerde ik echt wel moest herstellen...zoals ik al zei, een mindere dag dus. Vanaf dan probeerde ik  mn inspanningen te beperken en te doseren.  De laatste ronde liet ik me nog verrassen waardoor ik op 2.5km van de aankomst all-out moest gaan, enerzijds om vier koplopers te gaan halen, anderszijds...eenmaal aangesloten probeerde Mario Desmeytere op de brug weg te rijden. Ik stak de andere koplopers voorbij en moest alleen op zoek naar sterke Mario. Boven de brug op 1.5km van de aankomst sloot ik aan maar moest toen even herstellen. Dirk Roobroeck dacht er anders over en demarreerde toen iedereen a bloc zat. Hij draaide de laatste rechte lijn van 700m in met een voorsprong van 5". Ik moest de sprint aangaan op 500m van de aankomst met alle andere kandidaat winnaars in mn zog. 75m voor de streep remonteerde ik pas sterke Dirk, ik viel niet stil en kon tegen de 60km/u de aankomstlijn overscheiden als winnaar. Wim De Vos eindigde in mn zog knap als tweede, Roobroeck bleef het aanstormend peleton nog net voorbij en vervolledigde het podium

Terug een overwinning......en ja jullie raden het al, nu volgt een rustweek 

10-08-2025 om 00:00 geschreven door Mario