Nicole heeft ons vanmorgen aan de ontbijttafel aangenaam onderhouden. Hilarisch zelfs. Het was alsof ze gebeten was door een vlo met zin voor humor. Ze sprong overal op, af en onder. Ze was ook druk in de weer met de speelgoedmuizen die de zus van Leen haar altijd cadeau doet. Hugo zat erop te kijken alsof hij het in Keulen hoorde donderen (wat ons ten zeerste zou verwonderen, want hij is een beetje doof).

Dat terras begint ons stilaan de oren uit te komen. En we hebben nog heel wat kubieke meters af te graven. Ik ben nooit een kei geweest in wiskunde, maar een oppervlakte van 4,5 meter op 10 meter 60 centimeter diep uitgraven, geeft volgens mij een resultaat van 27 kubieke meter. Laten we het gewicht houden op anderhalve ton per kubieke meter, dan zitten we aan 40,5 ton. Niet te geloven. Dat wordt nog hard werken. En we zijn tot de vaststelling gekomen, dat we achteraan in de tuin een gelijkaardige oppervlakte even diep zullen moeten uitgraven... Dat laatste zullen we toch pas doen als we dit hier vergeten zijn.

Er hebben zich vandaag nog lezers bekendgemaakt, altijd fijn. Zo weten we voor wie we deze blog maken.

Speciaal voor Veronique heeft Leen een foto gemaakt van de voorlopig nieuwe deur. “Anders gaat ze er toch naar vragen”, aldus Leen. Verder nog foto’s van de windmolens in de buurt, van ons voorlopig bureautje en van mij druk aan het skypen met Francis.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />