|
Eén dag na le quatorze juillet en toch geen houten kop, merkwaardig. Het begon gisteren al om halfnegen met de inschrijving voor het volleybaltornooi. Op het pleintje waar eigenlijk alle activiteiten georganiseerd worden, vlakbij de buvette. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik was niet van plan deel te nemen, omdat ik de voorbije dagen nogal wat last heb van mijn nek, maar Christian nam geen genoegen met een nee en dus heb ik me maar ingeschreven. Na twee sets was het trouwens over voor ons, we hebben twee keer verloren... Volgens hen die het kunnen weten heb ik aanleg voor de sport, dus naast het vissen nu ook volleyballen? Ik ben nochtans niet scheutig op balsporten. Ik vind een bal onvoorspelbaar...
Om 11.30 uur défilé van de Mairie naar het monument van de gesneuvelden. Een korte ceremonie met een eigen geschreven tekst van de burgemeester en dan naar het aperitief in de foyer municipale. Ondertussen weten ze nu toch wie we zijn, dus het mengen in de groep lukt al wat beter. We lopen niet meer voortdurend achter Chantal en Christian aan, hoewel ze ons toch blijven chaperoneren, waarvoor eeuwige dank.
Na het aperitief mochten we nog maar eens blijven eten bij de Miquels. En ja, zoals elke goede Belg ging ik ervan uit dat het bleef bij de boterhammen met pâté en worst met wortelsalade. Maar nee, nadien kwam er natuurlijk nog gepaneerde kip met sla en kaas en fruit toe... Ik had me eigenlijk al volgegeten met de boterhammen, maar goed, dergelijke opofferingen doe ik graag... En dan mijn eerste heuse petanquetornooi. Ik vormde een team met Antoine en Pierro, twee toffe mannen uit het dorp, die het gelukkig niet te nauw namen met de resultaten. Leen vormde een ploeg met Dominique en de voorzitter van de jury (s morgens ook scheidsrechter van het volleybal). Wij wonnen onze eerste wedstrijd, maar verloren de twee volgenden. Misschien zat de pauze in de buurt van de buvette er voor iets tussen. Bij Leen was het ook snel afgelopen. Fout van de ondergrond zei ze somber.
Tijdens en na het tornooi waren er ook spelletjes voor de kinderen. Als schepen van jeugd leidde Christian dit onderdeel. Ik heb het ganse schepencollege uitgedaagd voor een course aux oeufs, maar ze zijn er niet op ingegaan.
Nadien vlug tafels en stoelen op het plein gezet, want algauw zouden de eerste gasten voor het aperitief en daaropvolgend diner arriveren. Zo gezegd, zo gedaan en alles ging heel vlotjes. Na het aperitief ging iedereen aan tafel en dienden we het voorgerecht op. Meloen met Muscat ik was verantwoordelijk voor de Muscat geserveerd op plastic borden. Nadien bleek, dat er niet voldoende borden waren, dus werd er een noodplan uitgedokterd en met spoed, want de paëlla was klaar. Ik weet niet waar ze de borden gehaald hebben, maar ze waren er. Snel alles geserveerd en pas dan mochten ook wij eten. We zaten bij aan de tafel van het feestcomité, toch een beetje gênant, maar Christian stond erop. Na het hoofdgerecht nog appeltaart en kaas. Dan een prachtig vuurwerk. Uniek, vooral ook omdat het spektakel te zien was in de intimiteit van een groep van 150 mensen. Geen massagebeurtenis, maar gewoon een gezellig evenement waar Leen en ik met volle teugen van genoten hebben.
Na het feu dartifice werden de flessen Blanquette bovengehaald. Kostprijs: 5 euro. We hebben het feestcomité een fles getrakteerd. Christian fluisterde me in, dat ik de Blanquette zelf moest gaan uitschenken om duidelijk te maken dat wij getrakteerd hadden.
De bubbels deden hun werk. We stonden al snel aan de buvette met een pint in de handen. En dat bleef zo tot het eindelijk tijd was om alles op te ruimen. Nog wat nagepraat en vooral gelachen en naar huis gereden. We waren om 4 uur thuis...
Resultaat van dit alles: vanmorgen uitgeslapen en deze namiddag wat boodschappen gedaan voor de werf...
Het weer: gisteren blauwe lucht, zon, een weinig wind, die ging liggen tegen de avond aan. Tot 4 uur in korte broek gelopen. Vandaag: warm tot 31 graden, zon en blauwe hemel, geen wind...
|
