Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
26-04-2008
Kruiden...
Ik begin er wat vroeger aan, want straks gaan we op de lappen met Gust en dan zal het er niet meer van komen. Vandaag heeft Leen verse kruiden geplant in eenvoudige aarden potten. Om mee te koken. Ze kreeg de kruiden als alternatief welkomstboeket van Jeny en Harry. Heel lief vonden we. Nadat we de potten kochten in Lézignan-Corbières, reden we door naar Cruscades, om er de bus te lichten. Een brief van de electriciteitsmaatschappij en nog wat prullen uit België, die ons bereiken via de Mutapost. Ook een enveloppe gericht aan Harry et Line (Leen kunnen ze hier niet uitspreken en blijkbaar ook niet schrijven)... Post van onze buurvrouw Chantal, de vrouw van Christian en ook de mensen van wie we het huis kochten. Aangezien Chantal bij de AOC van de Corbières werkt, vroeg Leen haar wat info. In de enveloppe dus wat documentatie en een hele mooie kalender. Ik heb ook een praatje gemaakt met Christian. Ik vroeg hem of we vier verschillende soorten wijnstokken in onze tuin zouden kunnen planten, maar hij vreest dat er geen druiven op zullen komen. Het zou dan gewoon maar versiering zijn. Er staan trouwens genoeg bomen in onze tuin: een amandelboom, een hazelaar, een lindeboom en een judasboom, die mooi fuchsia bloeit. De mensen steigeren hier meteen als je het hebt over snoeien. "Snoei niet te snel en zeker niet teveel, want je zal de schaduw nog nodig hebben", zeggen ze dan. Dat belooft. Over schaduw gesproken: het was hier vandaag zonnig bij 25 graden en een licht briesje. Voor morgen zijn de voorspellingen minder gunstig. Bewolkt en 20 graden.
Vandaag nog wat dossiertjes proberen in orde te brengen. Dat van de auto is met de Franse post onderweg naar de DRIRE. De aanpassing van de bouwaanvraag is terug naar af, want de secretaresse van de gemeente had mij een verkeerd document laten invullen. Nu ja, dat is ook niet echt dringend. Het is hier natuurlijk niet allemaal rozengeur en maneschijn. Het zou oneerlijk zijn jullie enkel de positieve dingen te vertellen. Vandaag hebben we efkes getwijfeld. Gaat het wel lukken? Zullen we het allemaal wel kunnen? Enfin, normale reacties, maar op het moment zelf toch niet plezant. Ondertussen alles opnieuw - en ik zeg wel opnieuw want we hebben dat al meer dan één keer gedaan - op een rijtje gezet en we kunnen er weer tegenaan. Het positieve van het verhaal is, dat we aan mekaar toegegeven hebben, dat twijfelen kan en dat we mekaar daarin moeten vertrouwen en steunen. De belangrijkste les die we geleerd hebben is de les die Leo ons gaf. Elke tegenslag omzetten in een opportuniteit. Dat lukt echt. En die opportuniteiten zijn er ook, op voorwaarde dat je ze wil zien... Daarnet zijn Renée en Stephan nog langsgeweest. Ze hebben ons uitgenodigd om dinsdagavond te gaan eten bij hen. We hebben dan samen een aperitiefje gedronken op het terras. Het is hier 25 graden en zonnig. Ik heb een t-shirt en mijn short aangetrokken...
Vandaag met de auto naar de technische controle. Niet veel verschil met de controle in België. Alleen moet je hier maar om de twee jaar gaan en in België jaarlijks. Maar volgens de man van het controlecentrum zal daar in Frankrijk ook al snel verandering in komen. We zijn er door, zonder problemen. Volgend jaar moeten we wel terug om de CO-uitstoot te laten meten. Met een gewone personenwagen moet dat niet, met een bestelwagen wel. Dus, gewapend met ons keuringsbewijs trokken we naar de Sous-Préfecture in Narbonne. Gust en Harry hadden ons verwittigd voor de lange wachttijden, maar we hebben het erop gewaagd om toch nog voor het middaguur langs te gaan. We hadden het ticket met nummer 61 en nummer 57 was aan de beurt, wat een geluk. Enfin, een tiental minuten later zaten we aan het bureau van de ambtenaar van de Service des Cartes Grises... Hadden we toch wel een document te weinig zeker! Ons gelijkvormigheidsattest volstaat niet voor de Franse administratie. "Geen probleem", zei de gedienstige ambtenaar, "jullie moeten gewoon gans het dossier opsturen naar de DRIRE in Perpignan, samen met een aan uzelf gerichte en gefrankeerde omslag en jullie krijgen de nodige papieren zo toegestuurd. Daarmee kom je dan terug naar hier...". Wat een domper op de vreugde. Enfin, ons dossiertje ligt al klaar om morgen te versturen. Vermits we dan toch nog op de middag thuis waren, zijn we in de namiddag maar naar de déchetterie van Cruscades getrokken. Met het houtafval dat we al verzamelden bij de eerste afbraak. Een ganse aanhangwagen vol. We mochten de hele handel gewoon in een diepe put gooien, waarin een open vuur brandde. Opgeruimd staat netjes. Verder is er nog een open betonnen bak voor metalen en ééntje voor bouwafval. Tot zover het containerpark, maar wel gratis voor niks. Leen is dan naar de Franse koffieklets gegaan, samen met Jeny, Renée en Sharon. Het was heel gezellig vond ze. Ik ben met Gust naar onze lievelingsvigneron geweest: Pierre Fil. Gust heeft daar 15 bibs (kartonnen vaatjes) van 10 liter gekocht, ik 1. We zijn meteen uitgenodigd op 4 mei om 19 uur om sanglier aan het spit te gaan eten. Een fijn feestje dus op mijn verjaardag...
Het weer? Omdat jullie er zo benieuwd naar zijn: Zeer zonnig, 24 graden, een strakke wind (behalve in Cruscades want in een oud dorp wordt de wind beter afgeschermd).
We zijn er aan begonnen! De eerste muren hebben het moeten begeven onder de sloophamer. Een 'mas' van 4 kilogram. Mijn lijf zal het geweten hebben, dat merk ik nu al. Wel therapeutisch zo een sloophamer, vooral als je je fantasie de vrije loop laat... Terug veel stof gesnoven ook. Ik weet weer waarom ik geen stofmasker draag. Mijn bril dampt dan aan en dan zie ik geen steek. Niet handig bij dergelijke werken. De veiligheidsschoenen en dito helm hebben hun dienst al bewezen. De stenen vielen op mijn tenen en ik heb mijn hoofd tientallen keren gestoten. Het is onvoorstelbaar hoe sterk gemetste muren van maar 5 cm dikte kunnen zijn. We hebben nu wel een hoop puin liggen, maar daarmee kunnen we terecht op de déchetterie van Cruscades. Niet zo heel ver van waar we werken (kan ook niet anders want het is echt wel een piepklein dorp). Vanaf volgende dinsdag zullen we daar twee keer per week staan met ons bouwafval! Het is mij ook opgevallen hoeveel mooi hout er in onze 'bâtisse' steekt. 'Nice beams' zouden de Britten zeggen. Ik vraag me toch wel af of we dat niet op één of andere manier moeten recupereren. We hebben trouwens een fantastische ontdekking gedaan. In een aftands en totaal verrot kastje op de verdieping lagen nog tientallen brieven van de periode 1956-1957. Liefdesbrieven zo bleek, tussen Odette en Eloi, de mensen die dan uiteindelijk getrouwd zijn en jaren in ons huis gewoond hebben. Die houden we bij. Dat is een stukje geschiedenis... Morgen wordt het terug een administratieve dag. Eerst naar de technische controle met de auto en dan naar de sous-préfecture in de hoop dat we dan onze 'carte grise' krijgen. Daarmee moeten we dan onze nummerplaten laten maken. Een witte vooraan en een gele achteraan. De platen moeten op de auto gerivetteerd worden (niet gevezen dus), met rivetten die de kleur hebben van de nummerplaat...
Het weer: zonnig met hier en daar een witte wolk. Soms veel wind, maar toch wel 20 graden... De mensen hier - en ook de toeristen - genieten ervan...
We zijn eraan begonnen, aan de werken. De bestaande electriciteitsleidingen zijn afgekoppeld. Een nieuwe aansluiting met twee veilige stekkers is gemaakt. We hebben dus veilige electriciteit op de werf. Verder is het materiaal samengebracht, kwestie van het allemaal wat overzichtelijker te maken. Jean-Luc, hoofd van de technische dienst van Cruscades, gaf mij nog een aansluitingsstuk om achter de watermeter te plaatsen. We moeten namelijk ook het water afkoppelen en een simpel kraantje installeren, want de bestaande waterleiding verdwijnt ook bij de afbraak. Morgen wordt die installatie in orde gebracht en dan sneuvelen de eerste muren. 's Namiddags toch nog eens langs geweest op de Mairie, want we moeten een aanpassing van onze bouwvergunning aanvragen. De poort achterin de tuin moet op een andere plaats komen. Logischer vinden we. Nicole en Hugo - dat zijn onze poezen - zijn vandaag voor de eerste keer buiten geweest. De vrijheid smaakte zoet, zoveel was duidelijk. Vooral voor Hugo was het hoog tijd, want hij heeft de voorbije nacht voortdurend klagend gemiauwd. Toch kwamen ze af en toe eens langs, om te zien of alles nog in orde was. Goed teken, want dat betekent dat ze weten waar hun thuis is. Hugo zit terug voor het raam. Hij wil naar buiten. Hij zal moeten wachten tot morgen...
Het weer: witte wolken en zon bij 17,5 graden. La secrétaire de la Mairie kloeg over het slechte weer en droeg een pull met rolkraag.
Vandaag project inschrijving auto gestart. Geen onverdeeld succes. Het begon goed, met ons bezoek aan het Ministère des Finances - service des impôts om een verklaring te halen dat we de BTW op onze auto betaald hadden. Goed ontvangen, correct behandeld, geen enkel probleem. Dan onze camionette volledig leeggehaald voor de technische controle in Canet, vlakbij Paraza. Daar staat in het groot - een billboard als het ware -geafficheerd dat je er terecht kan met of zonder afspraak. Niet vandaag zo bleek, want de man in kwestie stuurde mij terug met een afspraak voor donderdag. Toen bleek de wasmachine het niet te doen. Niet getreurd, Gust en Ann kwamen op bezoek en maakten onze half mislukte maandag toch nog goed. Gust greep in en repareerde de wasmachine. Donderdag dus naar de technische controle en dan naar Narbonne, naar de Sous-Préfecture. Het weer: mooi, licht bewolkt, eventjes een licht buitje en nu, vlak voor het slapen gaan regen. Ongeveer 18 graden.
Het was een belangrijke dag voor ons. Onze eerste kennismaking met de bewoners van Cruscades. Le repas de Printemps, een organisatie van l'Association Culturelle de Cruscades. De opbrengst gaat naar het Kankerfonds... Wij hadden ons meteen ingeschreven, maar toen we naar de Foyer stapten werden we toch wel een beetje zenuwachtig. Totaal onterecht bleek al snel. We mochten ons aanmelden bij een zeer charmante - ietwat hardhorige - dame, die de rekeningen bijhield. Meteen stevende le Maire op ons af om ons enthousiast te begroeten. Madame la Présidente nam ons op sleeptouw om onze plaatsen te zoeken, geen sinecure want er bleken nogal wat plaatsen gereserveerd en er waren tenslotte meer dan 95 mensen, een vierde van de totale bevolking... Toen we alledrie een beetje onbeslist stonden te drentelen riep een man ons, dat er nog plaats was bij hem. Hij heet Jacques, zo bleek later. Het ijs was gebroken, hij toonde ons hoe het allemaal werkte. Eerst gaan zitten, dan weer naar voor gaan voor het aperitief (pastis of muscat zelf uit te schenken) met koekjes, olijven en nootjes. We geraakten eerst aan de praat met twee Nederlanders, die al 13 jaar een huis hebben in Cruscades en om de drie maanden pendelen tussen Nederland en Frankrijk. We vervoegden opnieuw het groepje rond Jacques. "De plaatselijke vissers", vertelde hij ons. "Wij gaan regelmatig vissen en organiseren af en toe een feestje. Op 3 mei moet je zeker komen ontbijten met ons, dan is het echt wel de moeite". Ik zal dan maar een paar flessen meenemen, want de volgende dag verjaar ik. De burgemeester stond achter de kookpotten. Aangezien ze graag eens lachen met de Belgen (dat gaf de tafelgenote van Leen ons toe) toonde hij ons de mosselen met een glimlach tot achter zijn oren (zie foto). En dan kwam het: "La prochaine fois il y aura des frites!", lachten ze. Ik heb ze dan maar meteen op het hart gedrukt, dat wij de frietjes dan wel zullen bakken. We gingen aan tafel. Daar stonden immense literflessen rode wijn ons op te wachten, naast grote kommen salade met heerlijke vinaigrette... Het eetfestijn kon beginnen. Dan mochten we aanschuiven voor de "Moules Marinière", niet zoals wij ze kennen, maar met een gebonden sausje erbovenop. Terwijl ik foto's maakte van de mosselbedeling, bediende de burgemeester Leen van mosselen (zie foto). We zaten echt wel bij een grappige bende (zie foto). Zij waren even benieuwd dan wij, dus aan gesprek geen gebrek. We kregen ook wat meer uitleg over het bijna gratis water dat we kunnen hebben. Daarvoor moeten we een installatie laten plaatsen in onze tuin en dan hebben we water aan 20 eurocent per kubieke meter. Het water van de gemeente kost 1 euro 80 per kubieke meter. Interessant toch wel... De mosselen waren nog niet fijn afgeruimd of de Fréginat stond al voor onze neus. Dat is een gerecht dat bereid wordt met het vlees van de nek van het varken. Dat samen met dikke witte bonen...hartig en lekker. Het werd door Jacques regelmatig overgoten met rode wijn, dus daaraan zeker ook geen gebrek. Na de kaas en het ijs voor dessert, werd de dans geopend. Een beetje zoals bij ons, maar dan meer walskes en tango... Zelfs mij kregen ze op de dansvloer (zie foto). Ik denk dat we toch al een beetje ingeburgerd zijn. Volgende afspraak met de Association Culturelle op 1 juli voor de Vide Grenier en dan op 14 juli avondmaaltijd met vuurwerk...
O ja, het weer: vanmorgen overtrokken, af en toe een paar druppels. Na de middag zon, maar daar hebben we niet veel van gemerkt, want we zaten binnen. Tegen de avond aan terug overtrokken.
