Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
01-10-2008
Marmerpoeder
De studiereis naar de marmerpoederfabriek was een succes. Tenminste wat de technische kant betreft. We zullen kunnen realiseren wat we voor ogen hadden, maar we hebben nog geen idee over de prijs. We waren rond de middag in de buurt van de fabriek, maar de verantwoordelijken waren er niet. Dus zijn we iets gaan eten in een restaurantje dat we kenden in Maury. Daar waren we zes jaar geleden nog geweest en de man in kwestie herkende ons direct. Ongelooflijk: ofwel hebben we daar een blijvende indruk nagelaten in goede of kwade betekenis van het woord ofwel heeft die man een olifantengeheugen. Enfin, het bezoek aan de fabriek was heel interessant, maar we wilden toch nog eens naar het eindresultaat kijken dus zijn we op goed geluk af naar Domaine des Coussères gereden, waar we opnieuw hartelijk onthaald werden. De tekst en uitleg van Joo en Ann overtuigden ons definitief van het product, nu nog afwachten wat het prijskaartje is
Morgen terug naar de werf.
Het weer: blauwe lucht, zon, lekker weertje (rond de 24 graden). Tegen de avond begon de hemel dicht te trekken, benieuwd wat het morgen wordt
Allez, hard gewerkt vandaag. Veel gewicht verzet ook. Eerst beton gemaakt om een trede mee te gieten. Leen heeft nog eens God gespeeld en licht gemaakt in de living. Ze heeft het raam opengekapt en dan hebben we het puin geruimd en in de aanhangwagen gekieperd en terwijl de goede stenen (soms brokken van 40 kilogram) allemaal bij elkaar gelegd. Met de volle aanhangwagen naar het containerpark en dan gaan middageten. Nadien direct verder gaan werken. De overblijvende snelbouwstenen verplaatst (drie paletten) gedeeltelijk naar binnen en de rest naar een ander plekje in de tuin, want we verwachten donderdag een grote levering om de verdieping te gieten: betonnen balken en houten dragers met name. Tot slot nog een tweede trede gegoten.
We hebben vanmiddag Chantal nog eens gezien, dat was ook een tijdje geleden. Ze heeft momenteel veel werk, want de richtlijnen voor de toekenning van de AOC (Appellation dOrigine Controlée) moeten toegepast worden en dat vergt veel werk. Ze vraagt zich zelfs af of het allemaal toepasbaar zal zijn.
Christian heeft vandaag zijn vendanges afgesloten. Nu gaat hij nog helpen bij zijn zus in de Hautes Corbières en dat is heel zwaar werk, omdat al die wijngaarden op hellingen liggen. Volgende week gaat hij slapen...
Het weer: we hebben niet buiten kunnen eten, er was te veel wind. Voor het overige was het zonnig, fris (21 graden) maar in de zon en uit de wind was het wel zalig toeven...
En toen was er licht...in onze keuken. Leen heeft vandaag het raam opengemaakt. De lichthoeveelheid viel haar een beetje tegen, maar dat is natuurlijk, omdat de muren nog grijs zijn (van de snelbouwstenen). Ze heeft ook grondig opgeruimd. Dat wil zeggen puin geruimd en al in de aanhangwagen gekieperd om morgen alles naar het containerpark te brengen. Verder hebben we nog drie treden van de trap gesteld en er al ééntje van gegoten. Ook de ruimtes boven de lintelen zijn verder dichtgegoten en de muur draagt nu terug grotendeels op de balken. Woensdag gaan we kijken naar een procédé om onze trap te bekleden. Met marmerpoeder. We kregen die tip van Joo en Ann Maes vanDomaine des Coussères - chambres dhôtes - in Prugnanes (bij hen maakten we voor het eerst kennis met de Languedoc Roussillon). Dat marmerpoeder biedt heel wat mogelijkheden. We weten alleen nog niet hoeveel het moet kosten.
Verder zijn we Christian eindelijk nog eens tegen het lijf gelopen. Het was al sinds de reportage over de vendanges geleden dat ik hem gezien had. Leen had hem tussendoor wel nog gezien, maar ik niet. Enfin, we zijn met hem gaan kijken naar een grond. Een wijngaard eigenlijk, met Carignan van om en bij de 40 jaar oud op. Toch eens met Gust overleggen of we niet zelf wijn zouden beginnen maken... Het is een mooie wijngaard.
Het weer: iets meer wind, stralende zon, 26 graden.
Als gevolg van onze uitstap naar Figueres en al wat ik daarover te vertellen had, ben ik eigenlijk ons bezoek aan de architecten vergeten. We werden ontvangen door Gérard en Lola (de hond). Ana Laura was er nog niet, die had nog een late afspraak op kantoor. Even later stond ook Filou aan onze voeten te snuffelen, dat is de uit de kluiten gewassen zoon van Lola (de combinatie met een Pyreneese berghond laat zo zijn sporen na). Goed, we waren meteen vriendjes. Naar wat we nu toch al als traditioneel mogen gaan beschouwen, kregen we een rondleiding in hun huis (Ana Laura was er nog steeds niet, maar inmiddels was ook Fred, een vriend des huizes en ook architect komen binnenwalsen). De rondleiding was uitvoerig en doorspekt met zowel functionele als emotionele overwegingen bij de aankoop van het huis. Het is een gewoon huis, met een al even gewone inrichting en ooit zullen ze daar wel eens veel werk aan gaan doen, maar niemand weet wanneer, vooral zij zelf niet. Prachtig is dat! Voor het aperitief nestelden we ons op het gezellige terras. Fred bereidde broodjes met tapenade van ansjovis en van tomaten, Gérard zette nog wat nootjes op tafel en sneed wat worst in schijfjes... Ana Laura en haar zoon Alberto kwamen nog toe en de sfeer zat er meteen in. Gérard trok een fles Blanquette open en serveerde dit verrijkt tot Kirr. Nadien volgde nog een zalige fles rode wijn. Toen bekende hij dat het voorziene restaurant gesloten was en dat we gewoon pizzas zouden bestellen, ons niet gelaten natuurlijk, dan moesten we de deur niet meer uit. Enfin het was een gezellige avond met lekkere wijn en interessante discussies over onze bouw.
Vandaag zijn we naar Gruissan gereden. Dat ligt van Cruscades op een half uurtje rijden, goed voor 32 kilometer. Het was weer zalig op het strand (zie fotos). Niet teveel volk en prachtig weer. De zee was iets onstuimiger dan vorige week, maar vergeleken met de Noordzee is en behoudt de Middellandse zee op haar onstuimigst de uitstraling van een vijver waar men net een steen in gegooid heeft.
Het weer: 26 graden, volop zon, mooie blauwe lucht en een tikkeltje meer wind, al zouden er toch wel precieze toestellen aan te pas komen om het verschil op te meten...
Figueres, vlak over de grens, dat was ons doel vandaag. Na een aangename rit van 1 uur en 25 minuten, waren we ter plekke. Eerst een tegelwinkel bezocht om de prijzen te vergelijken en met transport inbegrepen komt het toch nog voordeliger uit om alles in Spanje te bestellen. Nadien zijn we op de Rambla onze bokes gaan opeten. Op een bankje temidden van het grote centrale plein. Het waren lekkere bokes. Dan zijn we naar de Zara gestoomd. Leen moest en zou daar eens gaan winkelen en ik mocht niet mee want dan zou ze te zenuwachtig worden dus wachtte ik buiten op een bank. Enfin het viel nog mee, want in Spanje heb je altijd animo. De mensen hebben daar niet echt de neiging om stilletjes te praten, dus het kletterde daar nogal in mijn omgeving. Leen bleef niet te lang plakken in de winkel, dus hadden we nog tijd voor een koffietje op een terras. Dan naar het Teatre Museu Dali. Het zal wel kloppen dat je het allemaal moet gezien hebben, maar daarmee is voor mij de kous af. Het heeft allemaal meer weg van een rariteitenkabinet. Hij heeft zeer mooie dingen gemaakt in verschillende stijlen, maar echt betoverd ben ik niet geweest. Leen ook niet. Akkoord we zijn blij dat we het bezocht hebben, want we hebben werken van Dali ontdekt, die we nog nooit gezien hadden. Meestal niet-surrealistische werken. De man had wel heel veel fantasie, dat staat als een paal boven water.
Na onze terugkeer nog een wandelingetje gemaakt in Narbonne en dan begon mijn knie te protesteren. Rustig aan doen de rest van het weekend...morgen nog eens naar de zee.
Het weer: Z-a-l-i-g! 25 graden, volop zon, geen wind.
Het was een rustige dag vandaag. Vanmorgen een traptrede en een linteel van een raam gegoten. Leen heeft ondertussen voor het eerst met kalk gewerkt, om de verbinding te maken tussen een gemetselde paal en de oorspronkelijke, en dus oude, muur. Kalk zullen we gaandeweg meer gebruiken, want met oude muren moet dat zo. Kris, de ingenieur, heeft ons dat zo op het hart gedrukt. De architect heeft ons nog een trucje geleerd. Als je binnen werkt met kalk, kan je er bijvoorbeeld lavendel in verwerken, dan blijven de muren ruiken... Dit werd vroeger nogal eens toegepast in het toilet. Nadeel van kalk in het interieur is dan weer dat het afgaat en dus ook stof afgeeft.
Enfin, s namiddags nog eens naar de leverancier van onze ramen gereden, want we hadden gedacht die zelf te kunnen gaan afhalen, maar achteraf bekeken lijkt ons dat toch wel risicovol, dus laten we ze aan huis brengen...
Ondertussen zoeken we nog een afwerking voor onze betonnen trap. We willen hem niet betegelen, want dat vinden we niet mooi. Bovendien moet hij een heldere kleur krijgen, omdat we geen donkere trappenhal willen. Zijn er suggesties? Laat maar komen... O ja, het moet ook budgetvriendelijk zijn hè...
Allez, Christian heeft een grond voor ons gevonden. Zestig aren (dat doet mij denken aan de uitdrukking: Aren zo uitgesproken, maar wel doelend op de eieren van een vogel -, joengeren of ne leige nest meer een uitdrukking uit het Brabantse) dus Gust en ik zullen naast een olijfgaard ook nog wat fruitbomen en een moestuin kunnen voorzien.
Het weer vandaag: Zon met witte watten wolken, geen wind en 24 graden.
Ik dacht zo, tiens, vandaag heb ik niet veel te vertellen, maar wanneer ik er even over nadenk, valt er toch wel een en ander neer te schrijven. Het maken van de gaten voor de grote ramen in de achtergevel neemt heel wat tijd in beslag. We hebben het buitenste linteel van één raam gegoten (zie foto) en nadat dit opgevoegd is, kunnen we de raamopening maken. Morgen gieten we wellicht het linteel van het andere raam. Dan rest ons nog 1 raam te maken. Daarvoor moeten we een andere techniek gebruiken, omdat daar al een kleine deur is...Dus zullen we dat gat groter moeten maken... Verder nog de balk aan de voordeur hoger gegoten, een traptrede gesteld (zie fotos) en gegoten en dat zal het zo ongeveer zijn.
Toch ook nog eens naar onze leverancier geweest, om de potten en liggers voor de verdieping (daar wordt het beton van de vloer op gegoten) te bestellen. We gaan gebruik maken van een nieuw systeem met houten potten. Dat werkt sneller, is in totaal per niveau 7 ton lichter en is vooral handiger om leidingen en isolatie in te voorzien. Volgende week zou het benodigde geleverd worden.
Na het werk op de werf nog snel binnengesprongen op de Mairie, om er ons ontvangstbewijs van de bouwaanvraag te gaan afhalen. Morgen hebben we namelijk afgesproken met de architecten (zie de foto: een flamboyante Gérard met zijn Cubaanse vrouw Ana Laura) en zij wilden hiervan een dubbeltje.
Het weer: nog steeds mooi, maar meer wind. Toch nog buiten gegeten, maar voor Leen waaide het te hard. 24 graden en zonnig...
Een winkeldag vandaag. Houten platen, kepers, vijzen, draadstangen, moeren, rondellen...allemaal om bekistingen mee te maken. Dan drie winkels afgedweild op zoek naar potten om palen mee op te metsen en toch niets gevonden. Een kregelig moment dus...
Leen heeft nog wat metselwerk verricht aan het linteel van een raam. Ik heb nog wat gaten gemaakt...kwestie van de gewoonte niet te verliezen. Ook nog bezoek gehad van Ann, Gust, Ria en Jos vrienden van Ann en Gust en van de ouders van Leen. Zij hebben dus onverwacht een sneak preview gekregen. Volgens ons kunnen ze zich bij benadering niet voorstellen hoe het er zal gaan uitzien...
EDF, de electriciteitsmaatschappij heeft gebeld. Op 3 oktober komt één van hun afgevaardigden kijken hoe de meter moet verplaatst worden. Op 20 oktober worden de werken uitgevoerd...
Het weer: het is 24 september en toch kunnen we s middags nog altijd buiten eten, Leen zelfs in een topje (dat moest ik er absoluut bij vermelden). Nee, het is hier nog steeds prachtig weer. Niet meer bloedheet, maar toch nog 23 graden. Wind is er nauwelijks en wolken al evenmin.
De aanvraag is ingediend. Omstreeks halfzes kwam de architecte onze Impasse ingereden, want we moesten nog wat documenten tekenen. Nadien heeft ze het hele dossier gedeponeerd op de Mairie. Nu is het afwachten geblazen. Hopelijk krijgen we de vergunning...
Verder niet veel te vertellen vandaag. Op de werf nog een paal en een traptrede gegoten, de lintelen van de ramen verder ingemetseld en een bezoekje gebracht aan het containerpark. Leen bleef vandaag weg op de werf, want ze heeft het huishouden gedaan. Kuisen, wassen, boodschappen...
Het weer: zeer mooi weer, blauwe lucht met een weinig witte wolken, zon en een zalige 23 graden. De éoliennes (windmolens) draaiden niet vandaag, want er was helemaal geen wind.
Maandag, eerste dag van een nieuwe werkweek. Leen plaatst een probeerseltje voegsel tussen de natuurstenen met het beoogde resultaat tot gevolg - en kuist de muur verder op. Ik klungel wat aan (met een knie die niet wil meewerken geen evidentie) en voeg de gegoten balk verder op, maak een bekisting voor de balk van het tweede raam en giet hem meteen. Leen kuist de werf op, dat was dringend nodig, want we vonden niets meer terug. Nu ligt alles terug netjes gerangschikt.
Om vijf uur hadden we dan een afspraak met ons architectenduo. We hebben er weer meer dan twee uur vertoefd (paperassen tekenen, plannen bekijken,...) en we zijn vrijdag bij hen uitgenodigd op het aperitief, gevolgd door een dineetje in één van de plaatselijke restaurantjes in Lézignan-Corbières. Ze gaan hier niet graag uit met de auto. De gendarmerie staat op wacht met de alcoholtests en dat blijkt geen lachertje te zijn. In de buurt blijven is dus de boodschap. Enfin, het wordt een gezellige avond, daar zijn we zeker van...
Het weer vandaag: overtrokken bij het opstaan, maar daar kwam snel verandering in. Schitterende zon weer buiten gegeten vanmiddag nauwelijks wind en 26 graden...
Leen en ik hebben nu twee reportages gemaakt over de vendanges. Gisteren bij Pierre Fil, met de Portugese plukkers en vandaag bij Christian in familiale sfeer. Zo als het er vanmorgen bij Christian aan toe ging, zo hadden wij ons de vendanges voorgesteld. We kwamen toe om iets na negen uur. Meteen mochten we mee eten, want het was tijd voor het déjeuner. Brood met ham, worst, pâté, kaas en daarbij, welja, rode wijn. Nadien nog een lekkere chocoladecake bereid door één van de pluksters. Koffie met voor wie dat wilde een scheutje Calvados. Ik was de enige. Omstreeks halftien gingen ze terug aan de slag. Het was in de voormiddag al behoorlijk warm. Wij, die niet plukten, ondervonden dat al, dus de plukkers zullen dat zeker gevoeld hebben. Omdat de benne te breed is om tussen de rijen wijnstokken te rijden, gebruikt de ploeg van Christian nog twee dragers: Christian en zijn schoonbroer Michel. Zij lopen met grote plastic korven op de rug heen en weer tussen de plukkers en de benne. Er wordt niet veel getreuzeld. Af en toe een grapje, maar meer dan dat zit er niet in. Om halftwaalf stopte de ploeg om te eten. Rond halftwee begonnen ze aan de tweede helft van de dag.
Na het eten zijn we dan naar Gruissan gereden. Een mooi namiddagje aan het strand zagen we wel zitten. Plooistoeltjes, een plooitafeltje, een koelbox met water, nootjes, rode wijn...enfin het ontbrak ons aan niets. Gruissan heeft een mooi strand. Aan het eind van de Plage des Châlets is een dijk. Die rijden we tot op het einde af en daar gaan we op het strand zitten...zalig!
Het weer vandaag: schitterend staalblauwe hemel met af en toe een uit elkaar geblazen witte wolk, warm en nauwelijks wind...zeker 30 graden.
We zijn bij Pierre en Eliane Fil geweest. Fotos gaan maken van de vendanges. Eerst is de Merlot aan de beurt. Dat is de druif die het eerst rijp is. Dertien Portugezen nemen het plukwerk voor hun rekening. Ze werken van halfacht tot twaalf uur en van halftwee tot zes uur. En ze werken door. Ze stoppennauwelijks om te drinken. Ze doen dit niet voor hun plezier. Het is een bron van inkomsten. Pierre haalt de geplukte druiven op en dumpt ze in de cuves, nadat hij de druiven besprenkeld heeft met fosforwater, om ze te ontsmetten.Na elke ophaling wordt de benne (aanhangwagen) volledig uitgewassen. Netheid is een prioriteit in een cave. Tijdens dit alles worden de houten vaten geleegd in andere cuves. Die wijn heeft behoefte aan beluchting. Terwijl worden de vaten gespoeld met water van 150 graden. Dan worden ze gedroogd en komt er opnieuw wijn in.
Fil maakt lekkere wijn.
Morgen gaan we fotos maken bij Christian. Hij vendangeert zelf met de hand. De sfeer is er heel anders. Daar wordt meer plezier gemaakt. Toen ik Christian belde om af te spreken, nodigde hij ons meteen uit voor de déjeuner...
Leen is ook van de partij om fotos te maken. Leen fotografeert nog op film, middenformaat. Het probleem is dat de doorsnee fotowinkel dit niet meer verkoopt ofniet kent. Probleem : na de fotoshoot bij Pierre en Eliane, geen film meer dus hebben we wat fotografen in Narbonne opgebeld. Bij de vijfde hadden we succes, chance. Het heeft wel iets, op film, genomen met de Holga.....
Het weer vandaag: staalblauwe hemel, wat meer wind, 29 graden en geen wolkje te bespeuren...
Er liggen twintig rollen isolatie in de ruwbouw van ons bureel... Het is er van slag warmer. Hiermee gaan we de muren isoleren, zowel tegen de hitte als tegen de koude. Voor het dak wil ik speciale isolatie met 17 lagen, waaronder minstens één in schapenwol. Laat de temperaturen dan maar komen... Verder hebben we nog een linteel gegoten boven één van de ramen in de achtergevel, de eerste trap gesteld en gegoten en de binnenmuur verder afgebikt. Ik ben terug actief op de werf, maar niet voor de volle 100 %. Zware lasten dragen, lukt nog niet en op en af een ladder stappen is ook geen aanrader...niet echt practisch op een werf natuurlijk, maar kom ik hoor er weer bij.
Chantal en Christian van de ganse dag niet gezien. De vendanges nemen hun volledig in beslag. Momenteel zijn zij ook manueel aan het plukken, voor de Château Ayraud van les Celliers dOrphée. Morgen gaan we fotos maken van de vendanges bij Pierre Fil. Hij huurt 13 Portugezen in voor de pluk en die gaan we fotograferen. Zondag is Christian aan de beurt...
Het weer vandaag: zonnig, warm (27 graden) en nagenoeg geen wind. Mooie blauwe lucht met af en toe een frêle witte wolk...
We hebben een voordeur. Vanmorgen naar Béziers gereden en de deur meteen meegenomen. Ze is weliswaar nog niet geplaatst, maar het idee, dat we een voordeur hebben, doet deugd. s Namiddags zijn we naar Narbonne gereden om er een wc-raampje te bestellen. Eens je buiten de standaard gaat, moet je hier alles bestellen. Ondoorzichtig glas is niet standaard en wij willen niet dat de mensen door het wc-raampje naar binnen kunnen kijken, dus...moeten we drie weken wachten.
Dan een vergadering met de architect en zijn Cubaanse vrouw Anna, die de plannen getekend heeft. Ze heeft een mooi accentje. Nog mooier dan het onze... Christian kan mijn (nepBrussels) accent trouwens goed imiteren.
Enfin, we hebben twee en een half uur bij de architecten gezeten...en we hebben ons afgewerkt huis in 3 dimensies gezien. Ik moet eerlijk zijn, het ziet er mooi uit. De laatste details moeten nog bijgewerkt worden, maar het plan is echt optimaal uitgewerkt. Een pluim voor beide architecten (die ons overigens met raad en daad bijstaan)... Merci Gérard et Anna, nous sommes ravis du projet que vous avez conçus.
Nadien nog binnengesprongen bij een tegelwinkel, die de Spaanse en dus goedkopere prijzen hanteert en Leen heeft haar goesting gevonden. Nu gaan we nog eens naar Spanje kijken om te zien of we nog betere prijzen vinden... We zien wel.
Het weer: triestig, bewolkt, geen wind, er zijn daarnet een paar druppels gevallen, om en bij de 23 graden...
Recht voor ons studiootje ligt een grote wijngaard. Daar zijn gisterenavond de vendanges begonnen. Een grote machine, op hoge poten, rijdt tussen de gangen en slaat de druiven van de trossen. Twee tractoren volstaan om de oogst afwisselend in ontvangst te nemen en naar het domein te voeren. De chauffeurs van de tractoren wachten geduldig tot het grote beest zijn lading wil lossen. Ze proberen er soms zelfs een klein dutje bij te doen. Het valt me op hoe jong dezemensen wel zijn. Hugo zit er met lede ogen op te kijken. Indringers in zijn wijngaard, dat kan hij moeilijk verkroppen.
Het gaat beter met mijn knie. Morgen staan er boodschappen voor de werf en een bezoek aan de architect op ons programma en vrijdag vlieg ik er terug in. Het wordt tijd, want ik word er alleen maar lastiger van... Leen heeft deze voormiddag gewerkt op de werf en vannamiddag heeft ze het huishouden gedaan.
Vanavond gaan we samen met Gust en Ann en Pierre en Eliane Fil op restaurant. We staan nog in het krijt bij Pierre en Eliane voor die keer dat zij ons uitnodigden bij hen thuis. Wij nodigen hen dus uit en delen de rekening met Gust en Ann.
Het weer: zonnig, 23 graden en windstil. Het zou hier in 30 jaar niet meer zo koud geweest zijn in september. Enfin, wij vinden dat niet erg, want om te werken is dit het ideale weer.
Leen heeft de architect nogmaals met huiswerk teruggestuurd. Nog een paar details die verbeterd moeten worden en dan is het perfect. Ze zijn ondertussen ook al langsgeweest bij de DDE (dat is de instantie die over bouwvergunningen beslist) en daar werd geen enkele opmerking gemaakt op het voorgelegde plan. De betrokken ambtenaar heeft wel aangeraden een modification de permis de construire in te dienen. Dit vermijdt dat de werf moet stilgelegd worden. We mogen dan gewoon verderwerken aan de constructie zoals ze in eerste instantie goedgekeurd was. Daarmee hebben we nog de handen vol, dus verliezen we alsnog geen tijd.
Tenminste als mijn knie snel beter is. Vandaag heb ik behoorlijk wat kunnen rusten en het ziet er naar uit, dat er toch verbetering is. Overmorgen wil ik alleszins terug aan de slag, dus probeer ik nog maximaal te rusten. Frustratie alom. Leen werkt lustig verder en doet vooral de dingen die ze alleen kan doen. Gelukkig heeft ze ook daarmee nog voldoende omhanden.
Het weer: mijn broer gaat me niet geloven, maar het is hier...zonnig met een licht briesje, redelijk warm (zeker 25 graden) enfin we hebben vanmiddag buiten gegeten...
Elke keer dat er familie of vrienden langskomen, beseffen wij des temeer dat we hen hier missen. Voor het overige zijn het details. Leen mist dan een ochtendje winkelen in Antwerpen en ik...niets eigenlijk. Maar onze familie en vrienden missen we des te meer. Ik denk trouwens dat bezoekjes vlotter zullen kunnen verlopen eens we gesetteld zijn in onze stek in Cruscades.
Mijn broer, Laura en Naïk zijn vanmorgen vertrokken en het is hier terug goed weer. Ze hebben echt geen geluk gehad. Volgende keer beter.
Ons experiment met de absinth heeft mij niet overtuigd. De smaak is flauwer dan die van pastis. Ik heb bovendien op geen enkel moment de neiging gehad mijn oor af te snijden...
Na het vertrek van mijn broer heb ik gerust, mijn knie is nog steeds niet optimaal. Leen heeft boodschappen gedaan, opgeruimd, gewassen en is nu aan het koken...
Het weer: terug zonnig, 25 graden, maar de gevoelstemperatuur is lager, want er is veel wind. Zij die het kunnen weten, zeggen dat de zomer nuecht voorbij is.
Het weer is hier verschrikkelijk geweest. Vannacht heeft het geregend. Deze voormiddag was het zwaar bewolkt met verschrikkelijk veel wind. De temperaturen hangen rond de 18 graden. In de namiddag hebben we Carcassonne bezocht. Naïk had de stad nog nooit gezien (mijn broer en Laura) ook niet. Hoewel de Cité ongelooflijk ingepalmd is door de merchandising, was het toch wel een tof bezoek. Mijn broer en co hebben zich laten verleiden om absinthe te kopen (de gekuiste versie van het zeer verslavende drankje van vroeger als gevolg van overmatig gebruik sneed Van Gogh zijn oor af). We gaan dat nu uitproberen... De absinth in het glas, een klontje suiker op het bijpassende lepeltje en daar water over gieten tot het drankje opaal wordt. We zijn benieuwd...
Het weer: allez nu is het hier toch niet meer bewolkt. De lucht is blauw (met witte wolkjes), maar toch is het te koud om buiten te zitten...
Ja, ik weet het. Ik heb een dagje overgeslagen. Een samenloop van omstandigheden. Bezoek, gidsen, veel werk en geen tijd om de blog te schrijven.Tenslotte moet er nog gegeten en gedronken worden hè en zijn we hiernaartoe gekomen om te ontstressen...
Dat hebben we vandaag alleszins goed gedaan. In de voormiddag met mijn broer en co naar lOulibo, de olijfmolen en op de middag naar Pierre Fil. Daar alweer een ganse rondleiding met degustatie gekregen. Telkens weer interessant. Dan middageten met lekkers door Leen bereid en nadien naar Bages en Sigean, genieten van de ongerepte natuur tussen bergen en water...zalig.
Nu gaan we aperitieven en dan...eten!
Het weer: Ik draag ondertussen al anderhalve dag een lange broek. Het is hier koud momenteel. 21 graden en veel wind, die het koudegevoel nog aanwakkert. Eergisterenavond heeft het hier nog zwaar geregend. De wijnboeren zijn er blij mee. P.S.: zicht op de vijvers en kanaaltjes van Sigean...
Ze zijn er, mijn broer Marc, mijn nichtje Laura en haar vriendinnetje Naïk. Gisterenavond nog gezellig geaperitiefd en nadien een stukske gaan etenin een openluchtrestaurantje inVentenac, waar we nog nooit geweest waren. Het was er gezellig, lekker en de mensen waren heel vriendelijk. Nadien nog wat nagepraat op ons terras en dan waren onze gasten doodmoe. Tijd om hun bedje op te zoeken.
Enfin, ze hebben goed geslapen. Na een lekker ontbijt zijn we dan naar Saint-Chinian getrokken. Ik had een paar bankzaken te regelen, en nadien bezochten we de markt. Terug thuis lekker gegeten en dan tot de vaststelling gekomen dat ik mijn chequeboek kwijt was. Mijn broer en ik terug naar Saint-Chinian. Eerst alles geblokkeerd in de bank en dan in het warenhuis dat nog gesloten was toen we aankwamen - navraag gedaan en daar lag het boekje netjes op mij te wachten. Dus terug naar de bank om alles terug te deblokkeren. Eind goed al goed. Toen bleef er niet veel tijd meer over en dan hebben we onze werf bezocht. Nadien gestrand in de 87 in Canet. Een tof cafeetje. Picon-bierre gedronken en de meisjes een rood wijntje. Nu nog aperitieven en dan gaan eten...
Het weer: overtrokken, drukkend, even een sappige regenbui en nu terug droog... Het zal toch wel zo rond de 27 graden geweest zijn.
