Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
04-04-2009
Figueres
Onze tocht naar Figueres (Spanje) liep aanzienlijke vertraging op. Gisteren waren we nog maar eens uitgenodigd in Canet Pizza en dat is een beetje uitgelopen. We waren pas om 2 uur thuis. Enfin het was een gezellige boel en dan vliegt de tijd. Terwijl nog wat inlichtingen ingewonnen over de aansluiting van onze electriciteitskaast en de plaatsing van een zwembad. Jean-Marie is aannemer en Nicolas electrieker, dus ook op dat vlak zaten we in goed gezelschap.
Deze namiddag dus naar Figueres. Het was een prachtige dag in een gezellige stad. Terwijl Leen in één van haar lievelingswinkels rondstruinde, zat ik buiten op een bankje een boek te lezen. Nadien iets gegeten, verder gewinkeld en dan nog eventjes naar La Joncquiera. We waren rond acht uur thuis.
Het weer: 21 graden, volop zon en geen wind. Foto 1: de bende van Canet Pizza, met uitzondering van de uitbaters Malika en David, daarvan krijgen jullie morgen een foto.
Nadat we de bekistingen voor de ringbalk afwerkten en nadat onze hofleverancier de gevraagde stenen en betonijzers geleverd had, begonnen we aan de funderingen voor de tuinmuren. Beton gieten dus. We hebben geprofiteerd van het goede weer. We hoopten toe te komen met iets meer dan anderhalve ton zand en keitjes, maar dat bleek iets te optimistisch. We haalden de eindstreep dus net niet. Geen probleem, volgende week werken we het af. Maandag gieten we de ringbalk, want morgen gaan we eens naar Figueres, Leen wil absoluut naar de Zara. Soms mist ze de drukte van een stad. Toulouse en Figueres beantwoorden zowat aan ons beider verwachtingen van een gezellige stad. Ik ben s avonds meestal toch blij te kunnen terugkeren naar het rustige Cruscades. We zijn van plan vroeg te vertrekken, want in de namiddag kan je in Spanje nergens terecht. Dan is het Siësta tot vier uur. Zondag is het de Ronde van Vlaanderen. Dat wil ik niet missen. Hopelijk kan ik de wedstrijd volgen via het internet.
Het weer: een zalig zonnetje, windstil, 19 graden.
De voorbije nacht om twintig minuten voor twee waren we precies een jaar in Frankrijk. Een jaar dat voorbijgevlogen is en we zullen dus nog hard moeten werken om onze deadline te halen. Een jaar van werken, feesten, slapen. Een jaar van opstekers en tegenslagen. Een jaar van intense vreugde en af en toe toch ook een beetje verdriet. Een jaar van vastberadenheid en, toegegeven, ook een beetje twijfels. Een jaar van nieuwe ontmoetingen, nieuwe vrienden. Een jaar van lekkere wijn en lekker eten. Een jaar vol gastronomische ontdekkingen. Een jaar van mooie landschappen. Een jaar van toffe ritten met de tractor. Een jaar van veel Frans en een uitbreiding van onze Franse woordenschat met voornamelijk plaatselijke uitdrukkingen en bouwmaterialen. Kortom, een fijn, boeiend en leerrijk jaar. Gelukkig toch maar, dat we de hand boven het hoofd gehouden worden door Brousse en Brasse, onze beschermengels.
Het weer vandaag: heel slecht, regen tot deze namiddag om vier uur. Dertien graden en een beetje wind.
P.S.: ter vergelijking: de eerste foto is begin mei van vorig jaar gemaakt. De tweede foto toont de achtergevel zoals hij nu is.
Leen heeft de wilde olijfboom geplant. In een mooie aarden pot. Als hij groot en sterk is, zullen we hem enten, om goede olijven te telen. Het was anders geen weer om te tuinieren. Het heeft geregend en de grond blijft aan de schoenen kleven. De funderingen voor de buitenmuren moeten nog wat wachten. Het is echt te slecht weer. We hebben dan maar binnen verdergewerkt. Wat bekistingen gemaakt en isolatie gehangen. Er werd ook verdergemetseld. Alweer tweeëneenhalve binnenmuur geplaatst. Het begint echt vorm te krijgen.
Het weer: slecht, regen, bewolkt, fris (13 graden).
Om één of andere duistere reden stond ik deze ochtend nog voor openingsuur aan het containerpark. Eens de aanhangwagen leeg trok ik naar de dichtstbijzijnde handel in bouwmaterialen een pallet stenen halen. Die hebben we dan naar boven gehesen. Honderdtwintig stenen van tien kilogram.
Om 10 uur kwam de vertegenwoordiger van de firma die onze klimaatregeling komt installeren een stand van zaken maken. Ons aangepast plan vergt een kleine ingreep inzake de airco, maar dat valt wel mee. Volgende week komen ze nog leidingen leggen, zodat we in een derde fase enkel de toestellen nog moeten plaatsen. Het contact met de vertegenwoordiger was opnieuw heel goed en geruststellend. Het zijn mensen die hun vak kennen.
In de namiddag is er nog naarstig gemetseld en hebben we nog wat verder gewerkt aan de funderingen voor de tuinmuren. Morgen wordt een eerste deel gegoten. Vanavond hadden we Gust en Ann op bezoek. Ann was in Lézignan-Corbières een nieuwe bril gaan kopen. Van Lézignan naar Cruscades is slechts een boogscheut
Het weer: koud (15 graden), behoorlijk wat wind, bewolkt en af en toe een regendruppel.
Het concert van de harmonie van Pouzols was een succes. Veel volk naar streeknormen, ongeveer 150 mensen. De harmonie bestaat dit jaar 150 jaar. Op het programma een hele resem toppers, waaronder: Dont cry for me Argentina, Les Copains dabord van Brassens, een Russische medley met ondermeer Kalinka, een werk van Bizet, Hello Dolly, Moonlight Serenade tot zelfs de Radetzky Mars met klappende inbreng van het publiek We kregen na lang aandringen twee bisnummers. De harmonie staat onder de deskundige leiding van een vrouwelijke dirigent. Pierre en Eliane Fil waren aangenaam verrast dat we er waren. We hadden een fijne namiddag. Op de fotos zie je de Harmonie en vervolgens Pierre Fil aan de klarinet.
Vandaag is het nog rustdag. Ik ben bijzonder moe, ongelooflijk. Straks gaan we nog wat betonijzerhalen voor de funderingen van de tuinmuur en dan nog boodschappen doen. Verder houden we het rustig.
Het weer: gisteren winderig, maar niet te koud (17 graden) en zonnig. Vandaag hetzelfde weer, maar iets minder wind.
Het was vroeg deze ochtend. Om 6 uur uit de veren en om 7 uur aan de slag. Het terras afgegraven en sleuven gemaakt voor de funderingen van de tuinmuren. De aarde hebben we met de tractor en benne van Christian naar één van zijn wijngaarden gebracht. We hebben ook een boom uitgerukt, maar daarbij zijn we heel omzichtig tewerk gegaan, want de wortels van de boom waren vervlochten met de bestaande tuinmuur en die wilden we natuurlijk niet teveel beschadigen. Met een klein gat zijn we ervan afgekomen. We hebben een woordje uitleg gegeven aan de eigenaars van de aanpalende tuin. Zij willen die muur ook restaureren en ze stellen voor om dat samen te doen. Daar zijn wij zeker voor te vinden. Ondertussen werden de muren op de verdieping verder opgetrokken. De moeilijkste muur (met een schouw en twee aflopen in verwerkt) staat erin. Het gaat goed. Morgen en overmorgen twee rustdagen. Ik bouw gegarandeerd een siësta in.
Het weer: de ganse dag bewolkt met af en toe een druppel regen. Het was fris, 14 graden.
Ons graafmachientje is al geleverd (zie foto). Morgenvroeg was levering onmogelijk voor de verhuurfirma, dus we kunnen er al vroeg aan beginnen. Misschien klaren we de klus nog voor de middag. Dat scheelt een halve dag huur. We zullen de komende dagen wat moeten improviseren om aan de slag te blijven. Onze hofleverancier kan de stenen pas komende vrijdag leveren, dus zal ik zelf al een pallet moeten halen. Zoniet liggen de werken stil en dat kunnen we ons niet permitteren. We kunnen natuurlijk ook de funderingen en ons voorlopige terras al gieten, dus dat lukt allemaal wel. Er is nog voldoende werk.
Ik ben met Gust zijn landbouwgrond gaan opmeten. Kwestie van te weten hoeveel bomen er op dat perceel kunnen. We zijn uitgekomen op 200 bomen. Na een paar jaar moet dat toch wel wat olijven opleveren denk ik. Wij gaan daarvan olijven en olie verkopen in onze Chambres dHôtes, enfin, dat is toch de bedoeling.
Het weer: een prachtig mooie dag met veel zon, een weinig wind en 19 graden
Het was een goede werkdag vandaag. Een beetje vanalles gedaan. Stenen naar boven gesleept, mortel gemaakt, gemetseld, het bouwafval naar het containerpark gebracht, het terras en de funderingen voor de tuinmuren gemarkeerd voor de graafwerken van zaterdag (we hebben een graafmachientje gehuurd), zand gehaald, en een sleuf gegraven voor de overloop van de waterput. Ondanks de uitspattingen van gisteren met zes man ongelooflijk veel kilo mosselen en frieten gegeten en 9 flessen wijn leeggemaakt voelde ik mij vandaag bijzonder fris en monter. Leen was ook in topvorm, dus de dag kon zeker niet stuk.
Het weer: onverwacht een zalig zonnige dag gehad. Deze namiddag buiten koffie gedronken. Het werd 19 graden.
We hebben eindelijk die beloofde mosselen met friet gekregen. Gust en Ann nodigden ons gisterenavond uit voor een etentje, maar ik durfde op de blog nog niet anticiperen, omdat het al twee keer misgelopen is met die mosselen. Enfin, we hadden een goed voorgevoel. Ann kroop achter de stoof en toverde een heerlijke mosselen friet uit de kookpotten. Het waren Spaanse mosselen, bijzonder smaakvol. Ook de verse frietjes gingen er goed in. Toen we bij hen aankwamen, zaten Jef (Kiekeboe) en Marleen er te aperitieven. Dat was een verrassing. Jef is de kozijn van Gust. Hij is de dubbelganger van Marcel Kiekeboe van de bekende stripreeks. We leerden hen een paar jaar geleden kennen tijdens onze huwelijksreis bij Gust en Ann in Passion dOc. Toen waren ze in het gezelschap van de mama en de broer van Marleen. Ze zijn op doorreis naar Albi waar ze naar een motorcross gaan kijken. Het zijn fervente fans van deze sport. Het werd gisteren nog maar eens een heerlijk gezellige avond. Dat appreciëren we altijd na een dag hard werken. Vandaag gaan we er opnieuw tegenaan.
Het weer: gisteren een mooie dag met veel wind bij 17 graden. Nu schijnt het zonnetje en is de wind iets meer gaan liggen.
P.S.: op de foto: Kiekeboe (rechts) met links zijn schoonbroer die we Pantani noemden (hij was er deze keer niet bij)...
Eerst naar het containerpark vanmorgen. We proberen ons bouwafval systematisch weg te werken. Ik heb er wat stenen gerecupereerd. Een aannemer, die hier in de buurt aan het werken is, gooit perfect goede stenen weg, dus de verantwoordelijke van het containerpark heeft ze in mijn aanhangwagen gezet. Besparen en recupereren is de boodschap. In de loop van de voormiddag kwam de wind behoorlijk opzetten. We hebben de ramen boven preventief gedicht met houten platen. Ook Nicole en Hugo weten al wat wind is. Ze gaan eventjes buiten en komen meteen terug binnen om een dikke siësta te doen. Zalig dat kattenleven.
Het was verder een prutsdag vandaag. Het isoleren wilde niet echt lukken. De pluggen hielden niet in de muren dus heb ik er al de overtollige kalk afgeklopt en zoveel mogelijk geboord in de stenen. Ik heb er een boor op versleten. Op die momenten zou een mens alles door de ramen gooien, zo frustrerend is dat. Er is ook verdergemetseld er zijn nog zekerheden in het leven.
Chantal heeft een systeem gevonden om onze blog te lezen. Ze kopieert de tekst, voert hem in, in een vertaalmachine op internet en slaagt er dan in de tekst te lezen. Soms vertaalt de machine wel heel erg letterlijk. Vandaag stuurde ze me een onleesbare vertaling van de volgende zin in het bericht van vanmorgen: Ik kruip dus deze ochtend maar in de pen, vertaald als,: Je fluage, ce matin, mais dans l'enclos. Zelfs iemand als Chantal, die de Franse taal perfect beheerst, geraakte er niet wijs uit.
Het weer: de dag begon mooi, maar al snel kwam de wind opzetten en werd het fris en bewolkt. Na de middag werd het weer mooier. Het bleef fris, 17 graden.
Een rustdag maandag. Door onvoorziene omstandigheden kon ik de blog gisteren niet schrijven. Ik kruip dus deze ochtend maar in de pen. We hebben de inmiddels beruchte surpresseur voor herstelling terug naar de winkel gebracht waar we hem kochten. In principe gebeurt de herstelling onder garantie. We zien wel.
Dan nog wat noodzakelijke boodschappen gedaan.
Om 19 uur hadden we afgesproken met Eliane en Pierre Fil. We hadden nog wat wijn nodig. We werden er alweer met open armen ontvangen en moesten kost wat kost blijven eten. Lekker! Eerst een paar heerlijke sneden hesp, vervolgens everzwijn aan het spit met heerlijke boontjes, dan heeft Eliane op de kooltjes van de open haard nog een heerlijke worst gebakken en vervolgens was er kaas en een gebak met kiwi en appeltjes. Daarbij kregen we nog het hele assortiment wijn, de Heledus, gevolgd door een verrukkelijke Orebus en tot slot als klap op de vuurpijl de topcuvée Dolium. We waren pas rond middernacht thuis. Altijd gezellig bij de familie Fil.
Het weer: het was een mooie dag, wel iets frisser (17,5 graden), en ook wat wind.
Goed gewerkt vandaag. Het derde raam op het gelijkvloers geplaatst. We hebben veel licht in de living, daar zijn we blij om. Er is verdergemetseld en één van de steunmuren staat al op hoogte. Ons werfschab is nog maar eens verplaatst, want het stond in de weg. Nu staat het op een plek, waar we voorlopig niets meer moeten aan veranderen. Verder nog een beetje opgeruimd in de tuin. Leen heeft trouwens wilde ajuintjes uitgestoken (zie foto), maar we durven ze niet opeten, want Christian had juist onkruidverdelger gespoten.
Leen maakte overigens drie fotos van onze tuin. Vanuit de ramen op de verdieping. De auto staat in de tuin van Christian, de grens van onze tuin loopt eigenlijk links van de zakken met stenen.
In de tuin groeit een tulp tussen de betonijzers (zie foto).
Vanmiddag maakte Leen nog een lekkere hap. Dat belooft voor de table dhôtes. Ze is heel wat recepten aan het testen en ik ben daar het gelukkige proefkonijn voor. Ik werk hard, maar afvallen doe ik niet.
Het weer: 18 graden, volop zon en wel wat wind. We konden een jasje verdragen.
We waren gisteren uitgenodigd in de Pizzeria in Canet. Het is daar een heel klein beetje uit de hand gelopen. David en Malika waren in volle vorm en er waren nog andere gasten, ook vrienden van hen, met wie ik aan de toog beland ben. De mannen hebben afgesproken om een lam aan het spit te braden op 1 september van dit jaar ten huize Goossens-Rombouts. Ze willen wel eerst de wijnkelder nog eens komen verkennen. Hier in Frankrijk hebben ze bovendien de nefaste gewoonte om eerst wijn te drinken bij het eten en dan over te schakelen op bier. Dat is zwaar, vooral de volgende dag. Enfin, met een aspirientje was het opgelost en het werk op de werf en in de tuin heeft veel goedgemaakt. Leen was gewoon fris en monter, want die is bij wijn gebleven. Om middernacht waren we thuis en vanmorgen om halfnegen waren we al terug aan het werk.
We hebben dus nog verder gemetseld en de tuin wat opgeruimd, want volgende zaterdag huren we een graafmachientje om ons terras eindelijk verder af te graven en de funderingen voor de tuinmuren te graven. In de late namiddag zijn we nog eens naar Roubia gereden om een druppelbevloeiingessysteem aan te sluiten op het vat van Ann en Gust. Daarmee gaan ze hun moestuin automatisch bevloeien. Een noodzaak hier in de streek.
Het weer: iets meer wind, volop zon, maar een stuk frisser: 18,5 graden.
We hebben drie majestueuze Ierse Wolfshonden gezien. Bij Veerle en Pierre, enfin bij Pierre want Veerle is een weekje in België. Prachtige dieren en elegant voor hun grootte. James en Anna en hun zoon Abel. Eigenlijk best wel schichtige dieren, hoewel Anna al snel kwam bedelen om knuffels. Pierre vertelde ons, dat het eigenlijk windhonden zijn. Het zijn dus lopers.
Veerle en Pierre wonen in een prachtig huis temidden de natuur. Ze hebben schapen, kippen en heel wat konijnen, al hebben ze die laatsten tegen wil en dank, want het is daar in de streek een echte plaag.
Heel hard hebben we niet gewerkt vandaag. Enkel in de namiddag eigenlijk. We gingen met Gust nog een vat van duizend liter kopen. Ann en Gust hebben namelijk een moestuin in Roubia. Het vat moet dienen om de groenten van het nodige water te voorzien. We zijn het vat nog gaan plaatsen en hebben het gevuld met water van het Canal du Midi.
Het weer: 21,5 graden, volop zon, een beetje wind.
Ondanks mijn aanhoudend geklungel, zijn de aflopen gelegd. Mijn beschermengel heeft mij alweer geholpen. Ik ga hem voortaan Brousse noemen. De beschermengel van Leen noem ik dan Brasse. In mijn hoofd zijn het eilandbewoners. Brousse heeft een baard en een buikje, hij drinkt heel graag wijn en geniet van een lekkere hap (zoals ik). Brasse kan de zaken goed organiseren, ze drinkt ook graag een glaasje wijn en eet ongeveer alles met heel veel smaak. Kortom het zijn de gezelligste beschermengels die een mens zich kan wensen en ze helpen ons door ons avontuur. Gelukkig hebben we voldoende verbeelding om ze te zien.
Vandaag waren we nog in het domein Berail-Lagarde van Roque Sestières in Luc sur Orbieu. Die mensen maken fantastisch goede wijn. Ze hebben net weer twee gouden medailles gewonnen (eentje voor de rode wijn en eentje voor de witte). Ze behaalden ook een medaille op het concours in Parijs. We zijn dan maar snel een paar flessen gaan kopen alvorens ze uitverkocht zijn.
s Middags nog eens langsgeweest bij Manu van Château Puy. Ook een wijntovenaar. Daar hebben we twee doosjes Les Yssières gekocht. We kunnen er weer een paar dagen tegen.
Op de werf blijft het werken. Leen heeft zich vandaag ontfermd over de herindeling van ons appartement. Haar nieuwe plan ziet er goed uit. Gelukkig heeft mijn bar de herstructurering overleefd.
Het weer: 21 graden, volop zon, geen zuchtje wind. P.S.: om jullie te bewijzen dat het hier mooi weer is, maakte Leen een paar fotootjes
Niet veel te vertellen vandaag. Alleen dat we steentjes gaan halen zijn in de steengroeve vlakbij Narbonne. Wel de moeite. Onze aanhangwagen werd belaagd door een immens geel monster met een enorme lader vol keitjes. Indrukwekkend. Dan door de steengroeve naar de weegbrug. Veel goedkoper dan bij de kleinhandel, dat wel.
De mannen die er werkten waren een imense machine aan het kuisen. Daarmee hadden ze net 13000 ton zout verbrijzeld.
Vanavond kwamen Gust en Ann eten. Leen maakte Fagitas, altijd gezellig. We hebben ongelooflijk veel gemorst, maar het was lekker.
Het weer: 19 graden, volop zon, donkerblauwe hemel en letterlijk windstil
De beperkte druk op het drinkwater blijft ons parten spelen. Onze hydrofoorgroep (surpresseur in het Frans) is al stuk. Er was eerst een lek in het membraan en ondertussen is het waarschijnlijk een hele scheur. Die moet er dus terug tussenuit voor reparatie. Vermits het onding heel wat lawaai maakt, hadden we wat opzoekingen gedaan op internet. Er bestaat een andere, stillere, oplossing en de fabrikant daarvan verwees ons door naar een firma in Carcassonne. Ik daar naartoe met Gust, die van dergelijke toestanden toch wel veel meer verstand heeft dan een leek als ik. Blijkt nu dat die firma enkel voor verwarmingspompen met deze fabrikant samenwerkt. Wat stellen zij ons voor? Inderdaad, een hydrofoorgroep, maar aangevuld met een reservoir van 550 liter water. Dat schijnt verplicht te zijn, omdat we anders nog meer druk wegnemen op het leidingwater. Prijskaartje: 1473,75 eurotjes We gaan het nog eens laten bezinken.
Tweede evenement van de dag: Nicole ving een muis en bracht ze mee naar binnen. Op dwingend verzoek van Leen heb ik het diertje in veiligheid gebracht in de tuin. Hopelijk overleeft het de aanval van onze rover, die er nadien in slaagde met mij in de slaapkamer te glippen. Ze heeft er rustig een siësta gehouden tot Leen haar begon te zoeken en haar dus niet vond. Toen ik, met een voorgevoel, de kamerdeur opendeed, rekte en strekte ze zich alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat zij daar een dutje gedaan had.
Ondertussen liggen ze allebei al terug vast te slapen.
Leen is vandaag naar de kapper geweest. Ze is mooi, nog mooier dan anders
Verder is er gemetseld en gevochten met aflopen. Het wordt nog een hele klus om alles in goede banen te leiden, maar uiteindelijk lukt het wel.
Het weer: zalig zonnig. 17 graden in de schaduw. Geen wind.
Het was vandaag nog een beetje een rustdag, maar we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze sociale zekerheid in orde te brengen. Een bezoek aan onze huisarts op het programma dus. In de wachtzaal was het weer volop ambiance. Leen, voor wie het het eerste bezoek aan de dokter was, slaagde er niet in haar boek te lezen. Zo druk was het. Over die kleine die in een deux chevaux geboren is, over die grootmoeder wiens kleinkind gescheiden is, net nadat ze een villa in Spanje gekocht hadden, over die Belgen die ze leerden kennen op reis en met wie ze veel te veel bier gedronken hadden Enfin het was volle bak sfeer. Mijn buurman was het zo aan het uitleggen tegen ons, dat de dokter gewoon stond te wachten tot ik hem zei dat het eigenlijk zijn beurt was Die hele wachtzaal plat van het lachen natuurlijk En dan nog de uitbaatster van de plaatselijke kledingwinkel, die haar boutique gewoon gesloten had om naar de dokter te komen. Ja, als de mensen kleren willen kopen, kunnen ze later terugkomen. Het is niet dat ik iets levensbelangrijks als eten verkoop hè, drukte ze iedereen op het hart. De twee uren wachten waren zo voorbij.
We hebben en nu begeven we ons op glad ijs weer een beestje gevonden in de tuin. Volgens ons is het een bruine sprinkhaan (maar dames Veerle en Ann of heer Pierre - corrigeer mij gerust als dat niet zo is). Ik maakte er een fotootje van. Het arme diertje miste een achterpoot
Het weer: zonnig, warm, windstil (16 graden op ons terras).
P.S.: één van onze poezen ligt alweer te snurken...
We hebben gefietst vandaag. Via de Chemin de Luc door de wijngaarden tot in Luc sur Orbieu gereden (de foto van Leen met fiets is gemaakt vanop het brugje over de Orbieu in Luc sur Orbieu, een brugje dat afgesloten wordt als het water te hoog staat). Dan via Ornaisons terug richting Cruscades. Een tochtje van een kilometer of twaalf denk ik. We hadden veel tegenwind, dus voorlopig was dat voldoende. We proberen de omgeving wat te verkennen met de fiets, zodat we onze gasten ook fietstochtjes kunnen aanprijzen. Hier in de buurt is een Engels koppel dat fietsen verhuurt. We denken dat we met die mensen gaan samenwerken. Zelf fietsen verhuren zou ook een optie zijn, maar we hebben er de plaats niet voor. Bovendien brengen die mensen de fietsen ter plaatse en komen ze ze s avonds ook terughalen.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog wat fotootjes te maken in het kader van mijn reeks over Cruscades. Ik zal nog veel werk hebben, want er valt hier veel te fotograferen.
s Namiddags hebben we dan rustig in de zon gezeten. Een boekje gelezen en op den duur in de schaduw gaan zitten, omdat het te warm werd. We zijn trouwens allebei een beetje verbrand in ons gezicht.
Het weer: zonnig, maar meer wind en 17 graden in de schaduw.
