Hieronder staan foto's van onze Bâtisse. De traktor is van de buren...spijtig!
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
La Bâtisse du Délice
Chambres et table d'hôtes
16-12-2008
Beton
Zondag was een rustdag, ter voorbereiding van het beton gieten. Vandaag waren we iets voor halfnegen op de werf. Ik heb vlug mijn Occitaanse vlag weggenomen, want we moesten de luiken van het middelste raam boven kunnen openzetten om de darm van de betonpomp door te steken. Gust en Ann zijn een handje komen toesteken, want 11 kubieke meter beton verwerken met 2 man, is onbegonnen werk. Om tien voor negen stond de betonpomp voor de Mairie. De vriendelijke chauffeur stelde mij al snel gerust, want ik was bijzonder nerveus over het nakende gemaneuvreer met de vrachtwagens. Er stond geen enkele auto in de weg geparkeerd en Jean-Luc van de Mairie kwam nog snel een hekken zetten om duidelijk te maken dat er zeker niemand mocht staan.
Antoine kwam toch buiten een kijkje nemen. Josette keek met bang hart even bang dan ik denk ik toe vanuit het keukenraam. De vrachtwagens maneuvreerden rakelings langs de gevel van hun huis de Impasse in. Indrukwekkend! De chauffeurs gaven geen krimp, niet te geloven. De man die de betonpomp bediende stelde ons voor om wat pannen van het dak te nemen, anders zou de darm van de betonpomp teveel gaan doorwegen. Na wat gesukkel zakte de darm door het eerste gat in het dak. Het pompen kon beginnen. Eerst kwam er wat water, dan cement, dan steentjes en dan spoot het beton uit de buis. Ik werd heen en weer geduwd door de kracht van de pomp. Ik kreeg de raad mijn armen te strekken en de buis op die manier te geleiden. Dat ging een stuk vlotter. Ondertussen trokken Ann, Leen en Gust het beton gelijk met een ... hark. Beneden druppelde het water al door, gelukkig hadden we de belangrijke dingen afgedekt. Om het laatste stuk te kunnen afwerken moesten we de pomp door het raam steken. De buis met al het gewicht van het beton, woog behoorlijk door. Gelukkig stak de man van de betonfirma een handje toe, heel vriendelijk.
Het lastigste moest dan nog komen. Er was nogal wat overschot. We hebben dat in een big bag laten pompen en hebben het dan naar de voorbereide greppel voor de fundering in de tuin gevoerd. Nadien opkuisen en rond halftwaalf waren we klaar.
Gust had een zere rug, Ann had een gezond blosje en Leen was nog een beetje meer Fifi bras dacier geworden. Ik stond er een beetje meewarig te kijken, niet goed beseffend dat het allemaal goed gelopen was en dat het beton er op minder dan twee uur oplag. Als beloning voor onszelf zijn we samen gaan eten in La Selette. Nadien nog naar Limoux gereden om wijn te gaan proeven. Een heerlijke Sauvignon blanc en nog wat rode wijn toe.
Het weer: overtrokken, toch behoorlijk koud door de wind (6 graden) en tegen de late namiddag is het beginnen regenen.
Zaterdag en toch werkdag. Ik moet nog een fundering graven voor het terrasmuurtje. Voor het geval we teveel beton zouden besteld hebben. Dan kunnen we het eventuele overschot en de rest van de betonpomp daarin verwerken. Dus graven in grond die zelf nagenoeg als beton aanvoelt en nadien betonijzers leggen en vastbinden. Leen is ondertussen nog twee raampjes gaan bestellen. Als gevolg van de eindejaarsperiode zullen we ze pas tegen eind januari hebben. Niets aan te doen.
Enfin, de hoofdact van vandaag is een proeverij bij de legendarische Pierre Cros, een voormalig rugbyspeler die op een eigenzinnige manier aan wijnbouw doet. De resultaten mogen er dan ook zijn...
De proeverij was als volgt opgedeeld: een welkomst drank met hapjes, dan een eerste proeverij van witte wijn en een Blanc de Blancs Brut en vervolgens gingen we aan tafel voor charcuterie overgoten met de verschillende millésimes (jaargangen) van Les Aspres, de topcuvée van Cros. Ongelooflijk hoe de ene millésime kan afwijken van de andere. Het was een bijzonder leerrijke ervaring. Op die manier ondervind je hoe terecht de uitdrukking het is een goed jaar wel is. Alle jaargangen waren lekker, maar er staken er toch wel een paar bovenuit.
We waren laat thuis, heel laat.
Het weer: de wind is gedraaid en dat betekent dus een overtrokken lucht met tegen de avond aan langdurige sappige regenval. Het was frisjes, rond de 6 graden.
P.S.: Leen maakte nog wat fotootjes van de proeverij.
Alles is klaar, de betonmolens en de pomp mogen aanrukken. Het ziet er stevig uit. Om de netten te binden hebben we een speciaal toestelletje gekocht. Dat draait de draad automatisch op, zodat je alles veel steviger kan binden. Christian gebruikt zo een toestelletje om de wijnranken op te binden.
Beneden zijn alle machines en andere belangrijke toestanden afgedekt met een zeil.
De Mairie heeft een arrêté uitgevaardigd en alle betrokken omwonenden hebben een brief gekregen. Van service gesproken, dat kan tellen. Wij dachten eerst zelf nog een briefke in de bus te steken bij de buren, maar dat is dus niet meer nodig.
We hebben ook het terras uitgepast met een pasdarm (werkt volgens het principe van de verbonden vaten: de darm zit vol water en als je het ene eind op een hoogte van 1 meter boven de grond houdt, dan staat het water in het andere eind ook op 1 meter boven de grond en dus kan je dat aftekenen op een muur of op een stok, die je in de grond steekt). Morgen nog wat graven, want we willen de fundering van het muurtje in de tuin gieten met het overschot dat uit de betonpomp komt.
Hugo is terug helemaal paraat. Hij is wel misnoegd, omdat hij niet buiten mag.
Leen was in haar nopjes want ze heeft vanmiddag in Cruscades bezoek gekregen van een rosse poes, die om knuffels kwam bedelen. We gaan de poes niet adopteren, dat staat vast.
De burgemeester heeft gevraagd of ik fotos wil maken van het kerstfeest voor de kinderen van Cruscades. Nadien willen ze die fotos publiceren in het gemeentelijk infoblad.Natuurlijk ga ik dat doen.
Het weer: vanmorgen 3,5 graden en vanmiddag 11 graden. In de zon (en die heeft vlotjes geschenen vandaag) en uit de wind was het zalig.
P.S.: Leen heeft nog wat fotos gemaakt van de opgeruimde benedenverdieping. Wij vinden dat het er netjes uitziet, geloof ons, het heeft er anders bijgelegen...
Hugo kwam ons verwelkomen aan de deur. Hij had het snode plan opgevat te ontsnappen, maar dat was buiten Leen gerekend, die zijn streken stilaan begint te kennen. Hij wil buiten, dus hij wordt stilaan beter. Het zal nu vooral kwestie zijn hem binnen te kunnen houden.
Die netten liggen er nog steeds niet. We hebben wel hard gewerkt. De benedenverdieping opgeruimd en alles in de late namiddag naar het containerpark gebracht. Al het hout waar we bekistingen mee gemaakt hebben (grappig, Leen spreekt van coffrages) ligt buiten, kortom de werf ligt er heel netjes bij. Boven de leidingen voor alle verlichtingspunten en schakelaars voor beneden gelegd. Behalve voor de keuken, want daar konden we niet aan, omdat die netten daar opgestapeld liggen. Dat is dus iets voor morgen, nadat we de netten gelegd hebben. Tof, nu krijgt het echt wel vorm.
Maar, we hebben een bel. Ze hangt netjes aan onze voorlopige voordeur met de vermelding La Bâtisse du Délice. En wie heeft er als eerste gebruik mogen van maken...Christian natuurlijk.
Hij heeft ondertussen ook eens naar mijn camionette gekeken. Eén van de stoplichten werkte niet meer. Dat is nu dus ook gerepareerd.
Het weer: onze kaken gloeien. Het is hier behoorlijk koud (vanmorgen 3,5 graden en vanavond 6) en de wind doet de gevoelstemperatuur dan nog eens dalen. In de Montagne Noire en de Cévennen heeft het gesneeuwd. Gelukkig scheen de zon, maar spijtig genoeg merken we daar binnen niet veel van.
Het betert met Hugo, hoewel we ons afvragen of het niet vooral te maken heeft met de pijnstillende werking van de cortisone. Daarnet heeft hij eventjes op schoot gezeten bij Leen, nu ligt hij terug op zijn kussen onder de tafel. Opvallend hoe katten de eenzaamheid opzoeken als ze zich niet goed voelen. Nicole maakt zich duidelijk zorgen over hem. Af en toe gaat ze hem likjes geven.
De werf krijgt, voor ons althans, steeds meer vorm. Vandaag nog leidingen gelegd voor de verlichting binnen en buiten. De bekisting is nu helemaal klaar en wat we vandaag zouden gaan doen met name de metalen netten leggen en de resterende gaatjes dichtspuiten doen we morgen wel. We staan niet achter op onze weekplanning.
Bij Christian nog twee dozen Croix du Sud 2007 gekocht, een typische Corbièrewijn vanLes Celliers dOrfée, dat is de coöperatieve van Ornaisons, waar Christian vennoot van is.
Het weer: ondanks de voorspellingen heeft het vandaag niet meer geregend. Het was wel koud (maximum 6 graden) en er stond wel wat wind.
Hugo is heel ziek, enfin ziek is het juiste woord niet, hij heeft lage rugpijn. Gisterenavond schreeuwde hij het uit van de pijn en hijgde hij heel hard. We hadden al opgemerkt, dat hij het moeilijker had om op en af de zetel te springen. We dachten aan arthrose. De apotheker had ons al ibuprofen gegeven. Dat heeft dus niets geholpen. De dierenarts waar we vorige keer geweest waren gaf niet thuis, het was ook al na achten. Bij een andere dierenarts hadden we meer geluk. Die man heeft ons nog ontvangen. Hij heeft Hugo zeer grondig onderzocht, maar voorlopig is het moeilijk om een sluitende diagnose te stellen. Het manneke kreeg een cortisonespuit en de komende dagen moeten we hem pilletjes geven. Als het niet betert moeten we terug voor een radiografie. Momenteel is Hugo heel rustig. Hij ligt op een kussen onder de tafel en dat bevalt hem nog het best. We hopen dat hij snel geneest.
Op de werf vorderen de werken naar wens. We zullen alle voorbereidingen klaar hebben tegen maandag, dus dat zit wel goed. Morgen leggen we de metalen netten, moeten we alle nog resterende gaatjes dichtspuiten en kunnen we al wat leidingen leggen, die evengoed in het beton mogen liggen.
Het weer: ook op dat gebied hebben we nieuws: het heeft de godganse dag geregend. Er was weinig wind, het was acht graden en de lucht zat potdicht. Regen, regen en nog eens regen...
P.S.: Leen heeft nog twee fotootjes gemaakt van de Orbieu en zijn omgeving in de hoop te kunnen aantonen dat het regent, maar veel is er niet op te zien, dus geniet van de natuur.
Volgende maandag is het zover. Dan komen de betonmolens en de pomp. In totaal 11 kubieke meter beton moeten we gieten op de verdieping. Ik hoor van overal sterke verhalen over de kracht van die betonpompen, maar ik denk (hoop) dat we goed voorbereid zijn. Vandaag nog verdergewerkt. De randen voor meer dan de helft opgemetst, de ankers langs de kant van Antoine en Josette geplaatst. Toen ik de toelating ging vragen stak Josette net haar hoofd door het slaapkamerraam, gehuld in haar hemelsblauwe peignoir. Ze zei, dat het wel in orde zou zijn, maar dat ze er toch met haar man moest over praten. Nog geen tien minuten later stond Antoine bij ons. Ik gaf hem een woordje uitleg en het was goed. We hebben die klus proper afgewerkt en terwijl ik in hun tuin bezig was, is Antoine de ganse tijd bij mij gebleven. Hij vertelde hoeveel werk zij gehad hebben in het huis waar ze nu in wonen. Op zijn leeftijd zou hij het niet meer kunnen herdoen gaf hij eerlijk toe.
Leen heeft gans de dag afdekplaatjes gezet op de bekistingen. Met een pneumatisch nietjesapparaat. Je hoorde ze knallen tot aan de Mairie.
In de late namiddag heb ik dan nog wat graafwerk gedaan op het terras. Het was als een lentedag. Fluitende vogeltjes, een redelijke temperatuur en de geur van vochtige aarde. Heerlijk.
Het weer: windstil, warm (14 graden) en zonnig. Leen heeft de ramen zelfs opengezet, omdat het binnen kouder was dan buiten.
De Téléthon, dat is zoiets als Kom op tegen Kanker of Levenslijn, gebeurt in Cruscades op 2 vlakken. Er is de tombola (lotjes te koop bij verschillende verantwoordelijken van de gemeente en de verschillende organisaties)en dan is er de Loto in de Foyer Municipale. Blijkt, dat dat een Bingonamiddag is (zie fotos). Wij hebben dus voor de eerste keer bingo gespeeld en...niets gewonnen. Er waren nochthans interessante prijzen, zoals een charcuteriemand (met ondermeer foie gras) en wijn, een doos met 24 flessen Corbièrewijn, hele hespen met een fles wijn en dergelijke meer. Wij gingen met lege handen naar huis. Maar kom, we troosten ons met het feit, dat we in de namiddag, voor de Téléthon, nog buiten gezeten hebben in een weldoend zonnetje. Het was zalig vandaag.
Het weer: zalige zon, heldere lucht, geen zuchtje wind en een temperatuur van 14 graden.
Een goedgevulde zaterdag. Leen heeft de voorraadkasten nog eens aangevuld en ons studiootje gekuist. Ze heeft in de winkel nog iets ontdekt wat Sinterklaas en Kerstmis betreft. Vermits Sinterklaas hier niet bestaat neemt de Kerstman zijn taak in het warenhuis over. Hij zat op een witte lederen zetel met veel glitter en glamour. Rond hem stonden speelgoedberen en -herten te dansen. De kindjes kwamen dan op zijn schoot zitten en er werd een fotootje van gemaakt. De fotografe had ook een Kerstmanpak aan.
Ik heb op de werf de nodige gaten in de muren gekapt (voor onze schouw en de aflopen) en al behoorlijk wat gaten geboord voor de verankeringen van de oude buitenmuren in de betonplaat. Ik moet in principe enkel nog de kant van Josette en Antoine doen, maar ze waren niet thuis, dus heb ik ze niet kunnen verwittigen.
Onze drilboor heeft het begeven. Ze heeft zichzelf stukgedrild, zo ging ze tekeer. Ik heb een nieuwe gekocht. Ze waren gelukkig in de aanbieding en deze keer koos ik voor een merknaam. Hopelijk gaat ze langer mee. De echte professionele toestellen zijn vier keer zo duur, dat vond ik erover. Goed materieel is heel belangrijk op een werf. Als je de juiste werktuigen niet hebt, ga je gegarandeerd aan het sukkelen.
De oude drilboor heb ik voor nazicht aan Christian gegeven. Misschien kan zijn broer, die elektrieker is, ze nog herstellen. Een boor komt altijd van pas en desnoods verkopen we ze op één of andere vide-grenier.
Het weer vandaag: vanmorgen dreigde het te regenen, maar daar bleef het ook bij. Nadien klaarde het op en werd het een heerlijke dag bij 13 graden en veel zon. Er was geen wind.
Kerstmis en nieuwjaar dus, ik heb meteen de daad bij het woord gevoegd en het aan Christian gevraagd. Hij zegt, dat de tradities ver te zoeken zijn, maar vroeger kwamen de mensen samen in familie om parelhoen met kastanjes te eten. Nadien aten ze allerlei gedroogd fruit en noten (de betekenis daarvan kent hij niet meer). Zoals bij ons gaan de tradities hier ook teloor, maar de meeste mensen blijven beide feesten toch in familiekring vieren. In Cruscades wordt enkel een feestje voor de schoolkinderen georganiseerd.
Nee Tina, onze goudvoorraad is het niet. Integendeel, om deze bekistingen te kopen hebben we behoorlijk aan onze goudvoorraad die we trouwens op een hele andere plaats opgestapeld hebben - moeten peuzelen.
Vandaag niet kunnen graven aan het terras (we zijn er niet kwaad voor, want het begon door te wegen), want het heeft veel geregend. Morgen misschien, maar de voorspellingen zien er niet veelbelovend uit. Dan maar verder werken aan de verdieping. Alles ligt nu dicht en dat geeft al een heel ander zicht. Nu nog de gaten boren om de buitenmuren te verankeren in de betonplaat, gaten maken om aflopen en de schouw in te verwerken en het geheel af temetsen, zodat het beton niet naar beneden loopt en we kunnen de betonmolens laten aanrukken, want dit gaan we niet zelf doen, we gaan een betonpomp laten komen, zodat het beton in een halve dag kan gespoten worden. Nog een hele klus, want beton gelijktrekken is heel zwaar.
Het weer: veel wind, regelmatige regenbuien, maar wel warm (13 graden). De platanen geven hun laatste bladeren af.
We hebben ze, onze bouwvergunning! De bevoegde dienst heeft er vaart achter gezet en wellicht heeft Christian bracht. Leen deed de enveloppe open, maar durfde niet te lezen wat er instond. Accordé stond er vermeld, en ik wist meteen een handje geholpen. We kregen allebei bijna een hartstilstand, toen Jean-Luc van de Mairie ons het schrijven hoe laat het was. Nu zou het nog kunnen gebeuren, dat iemand uit het dorp beroep aantekent. Dan wordt het dossier opnieuw vertraagd, maar meestal worden dergelijke bezwaren zeer snel behandeld.
We hadden er dus goede moed op vandaag en hebben dan ook goed gewerkt. De bekistingen van het niveau verder gelegd, het wc-raampje geplaatst en onze oude gammele poort afgebroken en naar het containerpark gebracht. Een stukje geschiedenis van ons huis weggegooid dus, maar goed ook, want er zaten larven van houtworm in.
Veronique vraagt of Sinterklaas hier bestaat. Nee, die kennen ze hier niet. De kerstman wel, maar Sinterklaas doet deze contreien niet aan. We moeten trouwens nog eens navragen hoe kerstmis en nieuwjaar hier gevierd worden. Een vraag voor Christian of Chantal.
Het weer: 12,5 graden, maar meestal bewolkt en tegen de late namiddag een paar druppels regen. Geen wind.
P.S.: Leen maakte mooie landschapsfotos van de molens in de buurt van Cruscades, bij ochtendnevel en op het moment dat de enige kleur die van de opkomende zon is. Verder nog fotos van de afgebroken poort en van de bekistingen van het niveau.
Misschien vragen sommigen onder jullie zich af waarom wij naar hier gekomen zijn. Wel, soms, heel soms, vragen wij ons dat ook af. Maar dat gebeurt alleen op de momenten dat we het wat moeilijker hebben. De rest van de tijd weten we heel goed waarom we hier zijn. Hierna een paar basisredenen: het licht is hier altijd heel mooi, ook als het bewolkt is. Dweilgrijze luchten zie je hier nooit. Er zijn altijd nuances in. Bovendien zijn de luchten hier meestal blauw en blauw met witte wolken. De landschappen zijn hier prachtig en uitgestrekt. Geen lintbebouwing en nog steeds heel erg ongerept. Die ongereptheid zie je ook aan de verscheidenheid aan dieren die hier leven. Roofvogels zoals torenvalken, buizerds en zelfs arenden. Wasbeertjes, everzwijnen, beverratten, het zit hier allemaal. Verder is het levensritme helemaal anders, veel rustiger, hoewel we merken dat die goede eigenschap er bij de jongere generatie stilaan uitgaat.
Op de werf hebben we vandaag een mooie kaap genomen. Op het terras de volledige betonnen vloer van een voormalig kot uitgebroken en weggewerkt. We zullen nog veel moeite moeten doen om een boom te laten plaatsmaken voor een ruimer terras, maar daar kunnen we onze tijd nog voor nemen, dat dringt niet.
Het weer: 10,5 graden, voor de middag bewolkt en na de middag zon.
We zullen toch maar eens af en toe over onze streek spreken hè. Eén van de troeven is zeker het Canal du Midi, dat op om en bij de 8 km van Cruscades ligt. Langs het kanaal wordt veel gefietst (er is hier zelfs een Brit die daar munt uitslaat en fietsen verhuurt). Hier en daar zijn er ook leuke plekjes om te picknicken, zoals in Roubia, waar Leen de fotos van het kanaal maakte. Om te wandelen, moet je eigenlijk niet ver lopen. Eens het dorp uit en dat is niet ver kom je terecht in de wijngaarden, waartussen je naar believen kan wandelen.
Vandaag nog verdergewerkt aan het terras en het ziet ernaar uit dat we dat de komende dagen zullen blijven doen. Deze voormiddag had ik het zeer moeilijk. Ik was nog heel moe. s Middags goed gegeten en dan een siësta gedaan. Nadien ging het veel beter. Christian en ik hebben uiteindelijk die zakken meststof verplaatst, zodat we alles kunnen afgraven. Een zware klus, want die zakken op zich wogen al 50 kilogram en bovendien was de meststof nat geworden... Enfin, met Christian de volle benne nog eens gaan leegmaken in de wijngaard. Daar was Isabelle, goed ingepakt tegen de koude, aan het snoeien. Ze woont in het dorp en is eigenaar van de grootste apotheek van Toulouse. De wijngaard is een hobby voor haar.
We zijn ook terug op onze collectie oude flessen gestoten. De flessen zijn nog op artisanale manier geblazen en Leen wil ze dan ook bewaren. We hebben er een houten kistje aan opgeofferd. Hopelijk overleven ze de rest van de verbouwingen.
Trouwe lezers, bedankt voor het geduld de voorbije weken en hopelijk blijft onze blog boeiend genoeg voor jullie.
Ondertussen is Leen aan het koken. Kalkoen, en Nicole en Hugo lopen haar voor de voeten om een stukje te veroveren. Het zal nog lukken ook...
Het weer: vanmorgen bewolkt, maar tegen de middag kwam de zon erdoor. Iets meer wind, waardoor het frisser aanvoelde (10 graden), maar tegen de late namiddag hadden we het allebei toch te warm.
Vandaag,zondag, zijn we op uitstap geweest. Eerst naar de kerstmarkt in Boutenac. Dat stelde niet veel voor. Ik heb me er een stuk kaas van 17 euro laten aansmeren, niet eens een groot stuk. Ik was er niet goed van. Ik zal hem met mondjesmaat verorberen denk ik.
Nadien hebben we La ronde des cepages du terroir de Fontfroide gedaan. Eerst een inleiding in de proeverij gekregen van een jonge oeunoloog. Een heel interessante uiteenzetting spijtig genoeg gestoord door achtergrondgeroezemoes. Enfin, we hebben er toch één en ander van opgestoken. Nadien een glas gekocht en de verschillende cepages (persing per druivensoort) geproefd. Heel interessant, omdat je op die manier de specifieke smaak van elke druivensoort kan ontdekken. Proeven is leren en nog wel op een aangename manier. Zo heb ik voor de eerste keer een pure Bourboulenc geproefd. Een witte wijn, die zeer delicaat is, maar toch voldoende fruitig, met een toets van limoen. Ook de Grenache rosé was verrassend lekker en voerde mij terug naar de snoepwinkel van weleer. De Mourvèdre daarentegen ervoeren we als zwaar en hard, een cepage die zeker moet gemengd worden met andere soorten, om volledig tot zijn recht te komen (hoewel Leen daar niet helemaal van overtuigd is, want zij is gek op Mourvèdre). Nadien proefden we dan de definitieve assemblage, wat dan weer een volledig ander resultaat geeft. Dezelfde wijn gewoon en gerijpt op eiken vaten geeft een immens verschil. Het was een interessante namiddag.
Het weer: zalig, blauwe lucht, zonnig en om en bij de 12 graden. Volledig windstil.
Iets langer geslapen vanmorgen. Halfnegen uit bed, toen was Leen al een half uur op de been. Rustig ontbeten en dan naar de werf. Voor Leen was het boodschappendag. Na het middageten een korte siësta gehouden en dan terug aan de slag, de tuin verder opruimen. Leen is langsgekomen met de computer om de weblog online te zetten en de meest dringende mails te beantwoorden. We beperken onze communicatie tot het strikte minimum, omdat het toch allemaal niet echt evident is. Met Christian de benne nog gaan leegmaken in één van zijn wijngaarden. Maandag kunnen we er terug tegenaan.
In de late namiddag is het beginnen regenen. Het schouwspel dat we dan gekregen hebben, was indrukwekkend. Een dubbele volledige regenboog, de huizen in Cruscades kleurden goudgeel, de platanen op de terugweg naar Paraza kleurden dan weer goudgroen. Als gevolg van de lage stand van de zon is het spel tussen licht en schaduw een extra accent in dit spektakel. Absoluut indrukwekkend, spijtig dat ik mijn fototoestel niet bijhad.
Het weer: vanmorgen wind uit het oosten (Marin), zonnig en fris. s Namiddags was het een stuk zachter, maar toen de wind terug naar het westen draaide (Cers) is het beginnen regenen (de bui duurde ongeveer een half uur).
Nicole heeft ons vanmorgen aan de ontbijttafel aangenaam onderhouden. Hilarisch zelfs. Het was alsof ze gebeten was door een vlo met zin voor humor. Ze sprong overal op, af en onder. Ze was ook druk in de weer met de speelgoedmuizen die de zus van Leen haar altijd cadeau doet. Hugo zat erop te kijken alsof hij het in Keulen hoorde donderen (wat ons ten zeerste zou verwonderen, want hij is een beetje doof).
Dat terras begint ons stilaan de oren uit te komen. En we hebben nog heel wat kubieke meters af te graven. Ik ben nooit een kei geweest in wiskunde, maar een oppervlakte van 4,5 meter op 10 meter 60 centimeter diep uitgraven, geeft volgens mij een resultaat van 27 kubieke meter. Laten we het gewicht houden op anderhalve ton per kubieke meter, dan zitten we aan 40,5 ton. Niet te geloven. Dat wordt nog hard werken. En we zijn tot de vaststelling gekomen, dat we achteraan in de tuin een gelijkaardige oppervlakte even diep zullen moeten uitgraven... Dat laatste zullen we toch pas doen als we dit hier vergeten zijn.
Er hebben zich vandaag nog lezers bekendgemaakt, altijd fijn. Zo weten we voor wie we deze blog maken.
Speciaal voor Veronique heeft Leen een foto gemaakt van de voorlopig nieuwe deur. Anders gaat ze er toch naar vragen, aldus Leen. Verder nog fotos van de windmolens in de buurt, van ons voorlopig bureautje en van mij druk aan het skypen met Francis.
Het weer: zonnig met af en toe een wit mooi wolkje, vanmiddag 11,5 graden (eerlijkheidshalve in de zon), zalig.
Het heeft gevroren vannacht. Ik heb de ruiten van de camionette moeten vrijmaken, krabben geblazen. De hemel is open, dus het zou vannacht opnieuw heel koud kunnen worden. Toen we vanmorgen richting Lézignan reden zagen we de Pic du Nor liggen, helemaal besneeuwd. Het heeft dus gesneeuwd in de Montagnes Noire. De Pyreneeën zien we al een tijdje met een sneeuwlaagje.
Eerst gas gaan halen voor ons verwarmingstoestel. De fles aangesloten en het toestel onmiddellijk opgezet. Vooral voor Leen, want die heeft wat gecomputerd (de blog onderhouden, mails verstuurd en naar de mama getelefoneerd...). Ik heb terwijl de voorlopig nieuwe voordeur geplaatst. Niet zonder gepruts, want ik heb meer gaten gemaakt dan nodig was, maar kom ze hangt erin en zal dienen zolang het nodig is. Nu kunnen we in principe de grote poort uitbreken, maar we gaan nog wat wachten tot het wc-raampje geplaatst is...
s Namiddags naar het containerpark gereden met de tractor en nog wat opgeruimd. Morgen komt Christian een handje helpen om de balken van het niveau nog wat extra te ondersteunen. Verder wil ik zeker zaterdag nog wat verderwerken aan het terras, maar er is regen voorspeld, dus of dat goedkomt weet ik niet.
Het weer vandaag: koud in de voormiddag. s Namiddags was het zachter (rond de 9 graden) met een open hemel en behoorlijk wat zon. De wind is gaan liggen.
We hebben allebei pijn aan lijf en leden. Vandaag niet heel veel uren geklopt, maar wel keihard gewerkt. Het terras verder afgegraven en alweer 3 ton naar de benne gevoerd. Dus lossteken, afgraven, in de kruiwagen kieperen, met de kruiwagen op een balk in de benne rijden en de kruiwagen daar leegmaken. Bovendien nog wat bomen en struiken uitgegraven, gerukt, getrokken... enfin, we weten en voelen wat we gedaan hebben. En dan te weten dat onze gasten daar ooit het avondeten zullen nuttigen...
Er was vandaag een gemeentelijke aankondiging, zonder inleidend muziekje. Reden daarvoor is, dat het de aankondiging van een overlijden was. Een honderdjarige is niet meer. De schoonmoeder van de nonkel van Christian. Je mag het draaien of keren hoe je wil, maar het lijkt erop dat Christian zowat familie is van iedereen in het dorp. Morgen heeft de begrafenis plaats.
Het weer: prachtige helderblauwe hemel, niet teveel wind, maar toch koud (8 graden).
P.S.: Leen maakte nog wat fotootjes van Nicole, van Christian en mij in druk gesprek, van de bakker die langskomt in het dorp. Ik heb Leen gefotografeerd terwijl ze hard aan het werken is.
Ik heb vanmorgen wat te lang getreuzeld. Christian stond, toen ik toekwam, al met de vinger aan het uurwerk te wachten om naar de déchetterie te rijden. Ik was eigenlijk al veel te laat vertrokken en dan moest ik nog brood halen in Lézignan. Enfin, we zijn naar het containerpark gereden en ik had de benne eigenlijk overladen. De voorwielen van de tractor kwamen verschillende keren van de grond. Terug thuis vulde ik de aanhangwagen opnieuw en tegen de middag kon ik hem dan een tweede keer gaan leegmaken.
Leen is voor de tweede keer sinds we hier wonen naar de kapper geweest.Bij drie jonge vrouwen met een hip kapsalon in een winkelstraat in Narbonne en waar het zeer gemoedelijk aan toe gaat.Eveil et Sens heet de zaak en is zoals op het visitekaartje staat een : Salon de beauté coiffure, esthétique, massage et relooking. Ze is mooi, is zelf heel erg tevreden en is er naar eigen zeggen goedkoop van afgekomen. Ideaal dus. Na twee pogingen is de kapper dus gevonden. Een succes op alle vlakken.
Na het middageten heb ik een siësta gehouden. Ik was moe van de kou. Het was hier vandaag maximum 7 graden, dus dat is koud. Nadien nog wat opgeruimd in de tuin, want morgen moeten we verder afgraven.
Adrien, de papa van Christian, heeft geen geluk. Snoodaards hebben de selders uit zijn tuintje gestolen. Het tuintje ligt afgelegen in de buurt van de waterzuiveringsinstallatie. Het voorbije weekend is er trouwens ingebroken in verschillende autos in Cruscades, wist Christian me te vertellen.
Het weer: koud (8 graden), wind en wisselend bewolkt. Overwegend zonnig toch.
