Lilou, Cleo, Anouk, Charlotte, Inge & Wouter One happy family....
01-08-2017
31 juli - Shanghai: hoog, hoger, hoogst
de Bund, op z'n kop. 10u 's morgens, niet al te warm maar wel veel zon. Toch een beetje verbrand, bleek achteraf.
Zalig, zo weinig volk...
Gezelligheid: afgesproken met Chris en Rowena. Bijbabbelen in een Taiwanees restaurant. Lekker eten en leuk gezelschap!
Belgisch terraske doen. Kost wel evenveel als een volledige maaltijd, maar toch leuk.
Financial district, by 'night'. Indrukwekkend! Tot op de 54ste verdieping geweest (van een hotel), hoooooog! Wéér een ander aspect van Shanghai, veelzijdige stad, amai!
Nog 2 heerlijke dagen achter de rug. Shoppen bleek eerst niet heel erg evident, maar uiteindelijk hebben we toch vanalles gevonden. Gisteren vooral veel rondgelopen: we kennen het centrum nu écht wel. Einde met een Europese (kleine) maaltijd op de kamer en een terrasje (ligt naast het hotel).
Vandaag De Bund afgewandeld, zalig, en daarna met Chris en Rowena (vrienden die vroeger in België woonden en nu in Shanghai)afgesproken. Samen gaan eten, gaan shoppen en nog een terraske gedaan (is vrij uniek in China, terrasjes zoals wij ze in België kennen. We hebben Belgisch bier gedronken, Hoegaarde van 't vat! en Leffe. Toch wel heerlijk).
Fotootjes volgen straks.
Morgen afscheid van Shanghaicentrum en tegen de avond naar een klein hostal vlakbij Disneyworld.
Woensdag de hele dag Disneyworld en donderdag huiswaarts...
Ondertussen slaagt de vermoeidheid toe en beginnen de temperaturen terug te stijgen (gisteren en vandaag zo'n 33°C, maar de voorspellingen gaan terug naar 40°C, van ons mogen ze er nog even mee wachten)
Het verlangen naar huis, de zussen, Olaf/Rakker/Coco en de familie neemt ook toe...
Het Grand Canal loopt van Hangzhou naar Peking over een afstand van 1500 km en is daarmee het langste door de mens gegraven kanaal. We doen een paar kilometertjes met de bootbus.
Langs beide kanten van het kanaal staan treurwilgen en loopt een voetpad. Ook veel hoogbouw.
Er is veel scheepvaart. De ene lichter na de andere.
Aan de achterzijde is er steeds de woonkajuit. Op het achtersteven staan er steevast planten. De 'luxe' verschilt
sterk van boot tot boot.
De bruggen zijn lans de onderkant versierd.
Eindstation: een historische site erkend als UN erfgoed.
zoveel mogelijk in de schaduw lopen, we gaan weer vlotjes boven de 40°C. en, om de ene of andere bizarre reden staan de selfies op hun kop... Let op het contrast oude en nieuwe gebouwen op de achtergrond.
Weer een heel erg mooi oud stadsgedeelte. Deze keer wel met heel erg dure winkeltjes: echte zijde, mooie boeken,... Maar een handtas kost tegen de 1000... Niet veel shopping dus!
Mooi museum over de Chinezen parasol. Niet veel bijgeleerd, maar mooi om te zien en lekker fris daar! Zoals veel musea, toegang gratis.
we begeven ons nét buiten het toeristische gedeelte en onmiddellijk vinden we tal van heerlijke en goedkope restaurantjes. Oef. een koffie en een sapje in het toeristische deel kost bijna zoveel als een volledige maaltijd hier. Lilou neemt zowaar een kindermenu.
En terug naar onze boot-bus. Langs de dure winkeltjes en over de warme, warme brug... Wel een prachtige brug, één van de vele 'broken bridges', herkenbaar aan de 'knik' die er in zit.
En, terug in shopping-china. Grootste gebouwen weerspiegelen elkaar. Architectuur is overal geweldig.
Voetmassage:
Geen restaurantje of bezoeken meer vanavond... Stilaan alles inpakken: morgen Shanghai!
Vandaag is het West Lake in Hangzhou aan de beurt. Een groot meer met veel eilandjes en natuurpracht. We gebruiken de boten en de elektrische wagentjes om het gebied te verkennen.
Rondom zijn er tal van pagodes en tempels.
Zelfs onder water staan er pagodes. Ze reflecteren de maan 15 maal op het wateroppervlak. Dat zullen we
een andere keer moeten uitproberen.
Veel bloemenpracht. Ons bloempje mag niet ontbreken ...
avontuur op de glibberige stenen.
verkoeling op een terrasje met zicht op de waterlelies.
verkleden, foto's nemen en ingekaderd mee naar huis nemen. We zijn in Azië.
karpers voeieren. Een traditie.
Mooie wandelpaden langs de verschillende meertjes en poelen.
Lunch in een theehuis. Zalig ontsnappen aan de drukte en de hitte.
27 juli - West Lake Scenic Area (deel 2), levende garnalen en dansende fonteinen
Na de lunch gaat het pad verder door de botanische tuin. Mooie taferelen.
Rond het meer staan een aantal villa's van invloedrijke Chinezen, in het verleden. Mooie optrekjes. We kiezen voor een shuttle busje om terug te keren.
Venetië in China?
Na ons middagdutje gaan we op zoek naar een hot pot restaurant. We nemen de metro naar een chique wijk.
Het ene shopping centrum na het andere. In deze winkelcentra heb je steeds verschillende restaurants. Van hype tot klassiek.
Keuze te over. Vaak zitten mensen te wachten op stoeltjes buiten het restaurant tot er een plekje vrij komt. Dat zijn dan de echte trendy dingen. We duiken erin op zoek naar een hot pot. We wikken en wegen, gaan binnen en buiten, en we vinden.
In dit hot pot restaurant krijgen we elk ons eigen potje. Verschillend van die in Chongqing waar het een grote pot was.
Alles is super vers. De garnalen op de stokjes leven nog. Hmm, even verstand op nul zetten. Lilou heeft het niet door en steekt de garnaal nog wat verder op het stokje. Al een geluk, want Lilou en garnaal hadden tegen het plafond gegaan.
grote LED schermen kleuren het straatbeeld
Apple'tje testen en kopen?
We zijn op weg naar de dansende fonteinen. We zijn niet alleen ...
Vandaag verkennen we het historische deel van de stad.
Hangzhou is de bakermat van de Chinese opera en de traditionele Chinese geneeskunde. Hanzhou had zijn bloeiperiode gelijktijdig met Venetië. Er woonden toen al 1.5 miljoen mensen in de stad.
Onderweg zien we een maquette van de stad uit die tijd. Indrukwekkend. We bezoeken ook het museum met de geschiedenis van de stad. Spijtig, enkel Chinees op de infobordjes.
De historische straten zijn heel toeristisch (nee geen buitenlanders maar wel Chinezen van overal) maar er zijn nog wel veel mooie gebouwen. Aan de ingang van de wijk staan grote poorten en boedha's. Hier de boedha met de 100 kinderen: 99 afgebeeld en de 100ste ben je zelf.
In de wijk zijn er veel 'apotheken' die de traditionele geneesmiddelen verkopen. Ook de dokters zijn er beschikbaar voor consultatie.
Achter het hoekje treffen we het centrum voor kankerbehandeling volgens de oude geneeskunde. De geur van 'kruiden' is enorm overheersend.
Door de straten lopen kanaaltjes. Overal staan bloempotjes.
We zijn vroeg vertrokken dus de panelen die de winkels afsluiten, worden hier en daar nog volop weggezet.
MacDonalds is goed om af te koelen. En dit dit is toch wel een van de mooiere locaties voor een MacDo, een oud paleis.
Een koffie later storten we ons terug in de hitte.
De zijstraatjes zijn vaak food streets. Kleine kraampjes die gewone maar ook zeer bizarre gerechten aanbieden.
Het is tien uur en de potten staan al te stomen, de bbq te roken.
Leuk om te zien maar iets eten lijkt ons niet opportuun.
Gepaneerde krabben op en stokje. Dat is een uitdaging. Meestal worden dergelijke dingen gegeten met een plastic handschoen aan elke hand, en dan maar knabbelen. In het weeshuis stond er bv een hele kip op tafel. Iedereen rond de tafel heeft handschoenen aan en plukt stukjes vlees weg.
Een van de toegangspoorten tot de oude stad. Op het gelijkvloers bekijken we een interessante film over de geschiedenis van de stad, met Engelse ondertitels! een beetje verder staat een pagode. De straten hebben langs beide zijden grote bomen.
oude wijken, allemaal laagbouw en mooi onderhouden. Dat zie je niet meer zo vaak in de steden.
Een etalage van een hot pot restaurant. Je bestelt verschillende van deze borden, vlees, groenten, noedels, en je legt
de ingrediënten dan geleidelijk in de de kokende groentebouillon, die al dan niet pikant kan zijn. Heel leuk om te doen.
De kookpotten zijn groot en gegarandeerd vind je jouw stukje nooit meer terug.
Vanavond eten we Thais. Een leuke afwisseling voor de Chinese keuken.
De Cola en de Sprite zijn mooi versierd met bloemen.
Er is nog veel te beleven in Hangzhou. De warmte dwingt ons echter tot een trager ritme. Tussen 13 en 17 uur is er geen aangenaam doorkomen aan. Vandaag was er wel wat warme wind.
Op de planning staan nog een verkenning (deels per boot) van het grote meer met zijn eilanden, pagodes, tempels en mooie natuur; een boottochtje op het Grand Canal (kanaal dat Hangzhou met Peking verbindt, 1500 km) en de Xixi Wetlands, een moerasgebied. We zien wel of het allemaal lukt. We hebben nog twee dagen.
Om 6 uur komen we aan in Hangzhou. Met de metro rijden we naar het hotel. Het is nog wel even wachten want de eerste tram gaat pas om 6u30. Er staan lange rijen voor de ticketautomaten.
De kamer in het hotel is nog niet vrij dus laten we de bagage achter en gaan op verkenning richting het grote meer en zijn parken.
Gelukkig is er om 7 uur al een Starbucks open voor wat koffie en cake;
De omgeving is prachtig. Het is al wel 32 graden om 9 uur.
We duiken af en toe een winkeltje binnen om af te koelen en bij te tanken.
De eekhoorns hebben blijkbaar geen moeite met de warmte. Ze spelen en huppelen vrolijk rond.
Om 11 uur eisen de treinrit en de warmte hun tol. Net te vroeg voor lunch.Buiten is het al 39 graden. We stappen een café binnen waar het te warm is. We zitten wat te suffen.
In de namiddag doen we een siesta. Buiten is het 41 graden. Om 18 uur gaan we op verkenning in de buurt.
We besluiten om in een carrefour wat Westerse hapjes te kopen: olijven, hesp, salami; Frans brood, kaas en wijn.
Het smaakt. De kikkers laten we links liggen.
Ook hier bestaat snelverkoop in de carrefour. hahaha.
Aan de toegangspoort naar Macau ligt er een ondergronds shoppingcentra ter grote van Wijnegem shopping. Geen grote merken maar allemaal kleine winkeltjes met echte maar veel meer nepproducten. Er zijn ook kleine restaurantjes en togen met allerlei lekkers. Fruit bijvoorbeeld.
Lilou koopt er hakjes
's avonds eten we lekkere vis, een 'gebraadje', tofu en andere lekkernijen. Buikje rond voor 26 euro.
In de ochtend staan we vroeg op voor een tweede bezoek aan het weeshuis.Lilou ontmoet dan toch nog haar 'Chinese vriendin (vrouw met bloemenkleed). We komen aan het weeshuis op het moment van de levering van de airco's die we/jullie voor hen kochten. Wat een toeval. Ze zijn er echt heel blij mee.
We doen een toertje rond het gebouw.
Ontmoeten ook de dokter die destijds Lilou gekend heeft en haar vaccinaties gegeven heeft.
Miss Yang heeft nu ook een zoontje van drie. We kijken samen naar de foto's en we tonen ook foto's van ons.
Beelden zeggen meer dan Chinese en Engelse woorden.
Nog een laatste foto voor de lunch.
We zoeken een straatje op waar de bedienden gaan lunchen. Keuze te over.
En weer buikje vol voor 20 euro dit maal.
Dan met de taxi naar het station want we moeten de nachttrein halen naar Hangzhou. De coupé valt reuze mee.
Echt wel gezellig. We eten nog wat hapjes. Drankjes halen we uit de restauratiewagen. Om 6 uur in de ochtend zullen we in Hangzhou zijn.
Vroeg uit de veren vandaag: we bezoeken Chimelong Ocean Kingdom. Naar verluid hét ocean-park, naargelang van wie we het horen: het beste van China/Azië/de wereld. Gisterenavond liepen we toevallig voorbij een reisbureau, gespecialiseerd in reizen hier naartoe. Het was een pietsie goedkoper én we gingen er onder begeleiding naartoe. Doen dus! Aan de bushalte werden we aangesproken door een supersympathieke gids. Met een 20-tal andere mensen gingen we met een bus tot daar, drie kwartier rijden. De gids zorgde ervoor dat iedereen vlotjes binnenraakte. Heerlijk.
De inkom was al spectaculair:
grote projectieschermen op het plafond. Schitterende beelden, maar we kunnen niet té lang blijven: de spectaculaire 5D-show wacht!
geen foto's van de 5D-show, maar het was onvoorstelbaar! ondertussen was het voor ons ook duidelijk dat dit een dag vol 'voorkruipende Chinezen' ging worden. We integreerden ons en werden zelf meester-voorkruiper. FUN!
Na de show, een volgende show: dolfijnen! Om de mensen bezig te houden terwijl het volk binnenstroomt (zeker 3000 mensen, onwaarschijnlijk grote zalen), worden er life-beelden van de bezoekers getoond. Lilou en ik kwamen ook even in beeld. Er worden dan ook enkele mensen uitgepikt om mee te doen met de show, gelukkig hoorden we daar niet bij....
De show bevatte werkelij kalles: dolfijnen deden heel wat spectaculaire kunsten, een animator sprong vanaf een hele hoge rots in het water, er vlogen papegaaien rond, de animators surften op de dolfijnen en sprongen samen met hun dolfijn heel hoog op uit het water. Spectacel! Dit samen met duizenden superenthousiaste Chinezen! Onvergetelijke ervaring! Naast alle shows ook schitterende aquaria: hieronder zie je een zeekoe, lekker sla aan het knabbelen... En het allergrootste aquarium: dat met o.a. de walvishaaien. De temperatuur buiten stijgt ondertussen tot 35°C.... aquariumtunnels: kwallenaquarium.... het grote aquarium: veel volk! de walvishaaien, met ook mata's, hamerhaaien, ... onwaarschijnlijk grote dieren. Duikers zwemmer er door om de dieren te voederen.
En de volgende show: met Baluga's, witte dolfijnen. Weer véél volk. Lekker dringen om binnen te komen en vanaf dat de show op zijn einde loopt, allemaal naar buiten stormen om op tijd te zijn voor het volgende spectakel.
In een heel erg warme omgeving zien we besneeuwde bergtoppen.... Op naar de pooldieren!
Ijsberen onder water: voor ons de eerste keer dat we dat zien. Magnifiek!
ook poolwolven... en, de uitvinding van de eeuw: overal bij de wachtrijen staan ventilators die ook een nevel verspreiden. Op die manier valt de warmte best mee! baby-pinguins! en uiteraard weer een tunnel onder de pinguins door... De zeeleeuwenshow is miner spectakel, maar zeer humoristisch. Tegen het einde aan besluiten we de grote parade en het vuurwerk te laten voor wat het is. We gaan huiswaarts, ondertussen stikkpot en meer dan voldaan!
glimp van de parade: verleidelijk om toch nog even terug te gaan?
Maar neen. Anouk en Lilou kopen elk nog een grote knuffel, resp. Zeekoe en dolfijn en we vinden nog een leuk kadootje voor Lilou's verzorgster (haar favoriete van toen die er donderdag niet was komt maandag wel werken en we kunnen haar nog even zien, joepi!!! ze heeft ondertussen zelf een kindje van 3 jaar oud).
Na een bus en taxi-avontuur komen we aan in het hotel. Even de 7/11-binnenspringen voor noedels en dan effe chillen op de kamer. Naar het restaurant zien we niet meer zitten.
om kwart voor 10 was Cathy er al. Het was dezelfde als de gids die we 6 jaar geleden hadden toen we Lilou gingen ophalen. Geweldig!
Beetje met 5-en in een taxi proppen, en dan een rit tot aan het weeshuis. Dé vriendin van Lilou was jammergenoeg met vakantie, maar er waren nog heel wat anderen die haar nog kenden.
Eerste werk: bekijken van de foto's van toen:
Daarna bezoek van het weeshuis. Het viel op dat er nunog enkel special-need kindjes zijn. Ze worden heel erg goed verzorgd, maar het blijft natuurlijk een beetje zielig. Het personeel doet zijn uiterste best om de kinderen klaar te stomen voor internationale adoptie. Eén meisje dat we zien zal door amerikanen geadopteerd worden. Er wordt een video van gemaakt en fotootjes. Bedoeld als laatste info voor de toekomstige ouders.
Veel van de kindjes maken echter geen kans tot adoptie, wegens te zware handicaps. Veel kindjes hebben het syndroom van Down. Eén maisje van 14 jaar is alvast heel erg goed in het gidsen van groepen: ze wijkt niet van onze zijde. Alle kamers werden opnieuw geschilderd. Mooie figuurtjes maken aantrekkelijke kamertjes. Hieronder de 'oude' kamer van Lilou:
Eerst was Lilou erg verlegen, maar na een tijdje konden de fotosessies dan toch beginnen....
Er is een nieuw concept in het weeshuis: families. Dit houdt in dat een koppel (mensen van wie de kinderen al niet meer thuis wonen, of die geen kinderen hebben) een 'appartement' heeft in het weeshuis. Dit bestaat uit slaapkamer voor de kinderen, voor de ouders, een keuken/badkamer/woonruimte. De 'gezinnen' bestaan steeds uit 4 kinderen: steeds 4 jongens of 4 meisjes. Zo hebben ze nu al 12 gezinnen. Ze vonden het wel heel leuk om te horen dat wij ook een gezin zijn met 4 meisjes... In totaal zijn er momenteel 116 kinderen in het weeshuis. De voorzieningen vallen goed mee, kinderen hebben deftige kleertjes aan, we zagen dat ze gezond eten kregen, ze worden ook zo goed mogelijk opgeleid om te functioneren in de maatschappij (ze leren vbv koken, opdienen, koffie/thee bijschenken, juweeltjes en zeepjes maken, ...
We zagen ook 2 nieuwe klaslokalen, supermodern met smartbords, we vermoeden een zeer milde gift van amerikaanse families.Hier wordt zo goed mogelijk onderwijs gegeven. Wel een groot probleem: bij alle renovaties is de airco van deze lokalen gesneuveld. Vandaag is het eigenlijk helemaal niet warm in Zhuhai, een 30°C, maar ze halen hier gemakkelijk tien graden meer in juni/juli. In de winter is het dan weer 10°C, dus dan kunnen ze verwarming gebruiken. We beslissen van ons geld in een deftige airco te steken. Kostelijke grap, maar de kinderen zullen er dagelijks plezier van hebben. De mensen zijn erg blij. We eten eerst in het weeshuis (zalige maaltijd!), daarna zullen we de airco gaan kopen.
Eindfoto van het weeshuis: er staat, welkom Zhu Ao Tong in je huis, samen met je familie. Op een andere plek hing ook al welkom voor de tweede keer Tongtong! Ze zijn altijd heel enthousiast om kindjes terug te zien. We informeren bij Cathy en horen dat er niet zo heel veel mensen langskomen. Wel krijgen ze regelmatig stevige giften, voornamelijk van amerikanen die sponszrs 'zoals Philips) inschakelen.
Kiezen van de airco's:
Mits een heel klein beetje opleggen kunnen we 2 van de favoriete modellen kopen. De mensen zijn echt heel blij... We vertellen dat we dit verzamelden tijdens een benefiet bij ons thuis: vinden ze geweldig! We moeten iedereen heel erg bedanken!
De kinderen kunnen vanaf nu steeds in ideale temperaturen les volgen, Ze zullen foto's maken wanneer alles geïnstalleerd werd, deze zullen we ook op de blog zetten.
Nu even platte rust op de kamer, even bekomen van alle emoties... En dan misschien het zwembad even uittesten...
Straks, 10u lokale tijd, komt de verantwoordelijke van de regio ons ophalen in ons hotel om samen naar het weeshuis te gaan. Superspannend! We geven haar alvast de standaard-bijdrage en we vragen hoe we best helpen: we gaan proberen om net als 4 jaar geleden, samen met de mensen van het weeshuis, inkopen te gaan doen. SPANNEND!
dinsdag 18 juli 2017 - nacht, dag en avond op en aan de Yangze
De nacht van maandag op dinsdag varen we door het
sluizencomplex van de Drieklovendam. Vijf aaneensluitende sluizen brengen ons
110 meter lager. De doortocht vraagt ongeveer 3 uur.
Vanuit de kajuit zie je enkel de wanden naar boven gaan.
Enkele nachtraven volgen de doorgang vanop het dek.
(90°graden wijzerzin draaien)
In de ochtend bezoeken we de Drieklovendam. Van op de boot worden we naar de bussen gebracht. Maar we passeren naar goede gewoonte eerste een marktje en wat kraampjes. De verkopers spreken ons aan op straat en noemen het de maybe later market, wat wil zeggen: Als je straks terug komt van de trip, dan kan je misschien iets kopen bij mij.
De Drieklovendam is een imposant project. We bezoeken ook de sluizen die we de nacht ervoor, doorlopen hebben.
Op de middag bereiken we ons eindstation. Er staat een taxi te wachten die ons naar het hotel brengt. Het is wel van naam en eigenaar veranderd dus is het wat verwarring of we wel juist zitten. Gelukkig is er nog plaats want onze booking geldt niet meer.
Ychang zelf stelt niet veel voor. We vinden wel een lekker restaurant en we modderen wat aan. Het is te warm om veel te doen. De lucht is ook niet denderend van kwaliteit.
Aan het rijtje van vreemde combinaties voegen we een item toe, namelijk fruitsla met mayo.
zondag 16 juli 2017 - Ghost City, ChiBauZai pagode en cruising (deel 1)
De eerste nacht op de boot was rustig. Een druk programma vandaag: ontbijt om 6u45 en om 8 uur vertrek op eerste uitstap.
's morgens bezoeken we Ghost City in Fengdu. "De plek waar al die miljoenen boedhistische Chinezen moeten langs gaan om de weg naar de hemel of de hel in te slaan, na hun overlijden" vertelt onze gids, tongue in cheek. Over het logistieke ligt men niet wakker.
We maken een wens bij het terugplaatsen van onze rookstokjes.
Aan wijsheden ontbreekt het niet in China. Maar deze is wel heel mooi "Only kindness, promotes peace"
De weg naar de hemel telt drie testen. De derde test is op een bol in de grond balanceren op 1 been, gedurende drie seconden.
Met wat concentratie slagen we allemaal. Oef. Anders zouden we niet zuiver op de graad geweest zijn.
Na het bezoek dalen we terug af naar de boot.(links). Let ook op de nieuwe stad stad Fengdu, die vroeger in het dal lag.
Onze gidse vertelt dat de jonge mensen blij zijn met de nieuwe stad. De ouderen hebben het moeilijk.
de twee kamers in het midden zijn de onze. Het balkon loopt door als we deur open zetten.
Fengdu. Deze stad werd opgebouwd op 10 jaar tijd.
En zo ook voor andere stadjes aan de oever van het stuuwmeer.
De crew die de French Cancan danst. Gekke Chinezen.
zondag 16 juli 2017 - Ghost City, ChiBauZai pagode en cruising (deel 2)
In de late middag verlaten we voor een tweede maal onze boot voor een bezoek aan ChiBauZai, een Pagode opgebouwd tegen de rotswand, die leidt naar een .... tempel uiteraard.
Maar al dat moois gaat vooraf met 20 minuten zweetplezier. Het is 35 graden en de tocht gaat door volle zon bergop.
Dit is Azië.
De weg tussen boot en land is een samenraapsel van pontons en tussenstukjes.
Een 'voor en na de Drieklovendam'.
Boven een foto van de berg waarop de tempel en pagode staan. Aan de voet van de berg zie je het stadje. In 1996 telde het 8000 inwoners. Onderaan een foto van de huidige situatie. Rondom de tempel werd een dam gebouwd om de berg met pagode te beschermen. Bij hoog water ligt de voet van de pagode zo'n 20 meter onder het waterniveau. De vroegere stad? Die ligt nu onder water en werd tussen 1996 en 2007 boven de huidige waterlijn heropgebouwd.
Dit geldt voor het hele gebied. In totaal moesten 1.3 miljoen mensen vanuit de vallei verhuizen naar hogergelegen gebied. Dat werd verwezenlijkt op 11 jaar.
Anouk's sterrenbeeld.
En ook die van Lilou
Bloedheet in de zon. Maar alles voor de foto hé
De pogode heeft 14 verdiepingen en werd opgebouwd uit hout. Geen spijkers te bespeuren.
De weg van de pagode naar de boot is ommuurd door kraampjes. De oudere mensen doen dit als bijverdienste.
Onze gids vertelt dat de jongeren in de grote stad werken, Chongqing bijvoorbeeld. De iets ouderen werken in de lokale industrie.
's Avonds is het de cabaret show, opgevoerd door de bemanningsleden zelf. Om de sfeer erin te brengen, worden maskers, klappers, lichtsticks, enz. uitgedeeld. Instant fun!
De show zelf is leuk, vaak gespeend van elk talent, maar dat vinden de toeschouwers en de opvoerders zelf, geen reden om de pret te bederven.
We starten de dag met felle regen en onweer. Uitslapen en net op tijd aan het ontbijt. Weer een heerlijk buffet.
De straten liggen nog nat. Het is maar 29°. naargelang de ochtend vordert, wordt het zwoel.
De centrale tempel wordt gerenoveerd en uitgebreid. Ze starten met een dragende constructie van beton, waarrond de houten bekleding en versieringen aangebracht worden.
Buiten worden de offerstokken verkocht. Soort geurstokjes maar dan groter en ze maken heel veel rook.
De ingang is volledig begroeid.
Een schattig bommaatje sloft al etende voorbij.
Ook hier wordt de tempel omsloten door hoogbouw.
De offerstokken worden aangestoken en in met een met zand voorzien altaar gezet.
Rijkelijk versierd. Enkel de kristallen luchters hangen hier niet op hun plek.
de woonvertrekken achter de tempel.
In Chongqing wordt veel op straat gegeten.
Ook de arbeiders die aan de hoogbouw werken, komen rond 11u30 eten aan de stalletjes.
De samenkomst van de twee rivieren die Chongqing doorkruisen, de Yangze en de Jialing. Vanop deze plek starten we morgen met de cruise over de Yangze.
De terminals van de cruisboten.
Lilou koopt twee vlindertjes op veertjes om in haar haar te steken. Volledig Chinees maken: check!
s' Avonds Sichuan keuken. Pikante gerechten uitgekozen.
donderdag 13 juli 2017 - treinreis naar Chongqing en eerste kennismaking
We nemen de trein van 9u16 van Nanjin naar Chongqing, een rit van 10 uur door zeer uiteenlopende landschappen.
Trein vertrok al om kwart na 9, vroeg uit de veren dus. Tot aan het station duurt maar een dik half uur, maar in het station binnen raken is een hele belevenis: controle tickets, paspoorten, bagage. Alles verloopt wel vlotjes.
Veel natuurpracht onderweg, ook vele steden. Enorm veel hoogbouw.
En, af en toe al een voorproefje van wat ons te wachten staat: de Yangtse rivier: steeds indrukwekkend! We zien ook af en toe de grote cruiseschepen. De trein is zeer comfortabel. niet te warm, voldoende ruimte. Er is de hele tijd warm water beschikbaar: zowel wij als de anderen (allemaal Chinezen) hebben instantnoedels bij. Aankomst in Chongqing: de snelst groeiende stad in China. Zalige stad, onvoorstelbaar vriendelijke mensen. We worden netjes vlak voor ons hotel door de taxi afgezet. We geven deze keer een royale fooi: 't was dan ook service!
Aangekomen in het hotel, ondetussen al 21u. We duiken de winkelstraten en foodstreet in. Lekkere satekes aan een kraampje, drankjes bij een madameke op 't straat, portugese gebakjes in een europese bakkerij. En een pintje in de lokale supermarkt. 't
woensdag 12 juli 2017 - kuieren door de straten en de stadsomwalling
Vandaag verkennen we Nanjin verder.
De eerste verrassing was een halal supermarkt.die hadden we hier niet verwacht.
Met de metro gaan we naar het oude stadscentrum waar ook de winkelstraten,
de oude stadsomwalling en de hoofdtempel zijn.
De eerste shopping mall combineerd gezelling bars en restaurants met watrepret voor de kids.
De stadswallen staan nu symbool voor de oorlog tegen Japan in 1937 maar de eerste stenen dateren al vaan 400 V.C.
Alleen de stenen muren zijn overgebleven. De houten gebouwen zijn verwoest.
De omwalling gaat niet meer helemaal rondom de stad, maar grote delen zijn bewaard gebleven.
Het is te warm om ze af te wandelen maar de omvang is indrukwekkend.
De gangen binnenin zijn lekker fris.
Deze brommertentjes zie je vaak.
De oude centrumwijk is omgevormd tot een leuk geheel van winkelstraatjes. Of de gebouwen authentiek zijn, betwijfelen we.
Dolle pret met de koeriers. De jeugd is er verzot op en nemen dan wel 1000 foto's en selfies.
Weer een nieuw type van eetgelegenheid uitgetest. Op een lange toog staan gerechten uitgestald. Die kan je dan laten klaar maken. Betalen doe je met een prepaid kaartje waar je geld op laat zetten aan de kassa.
En Lilou test ook haar pas gekochte kinder-chopsticks uit. Van ME3 nog wel.
Lekkere Westerse taarten. Zo zien ze er toch uit. Maar de smaak kan soms heel erg verschillen van wat wij gewend zijn.
Op onze wandeltocht passeren we nog een een oude Hutong-wijk (rechts op de foto). Hij staat al wel ommuurd met werfafspanningen voor de sloop.
En Lilou kocht twee kleedjes. Ziehier een eerste foto shoot.
Morgen vertrekken we uit Nanjin en nemen we om in de ochtend de trein naar Chongking. Een rit van 10 uur.
dinsdag 11 juli 2017 - de toerist uithangen in Nanjin (deel 1)
Vandaag zitten we op de purperen berg.
te bereiken met de metro en daarna verder met open busjes.
op de purperen berg werden door door de tijd heen een aantal mausolea opgetrokken voor heersers van China. Hier is de ingang van de gedenkplaats van de leider van de nationalistische partij. Veel trapjes, meer dan 300.
en trapjes lopen in 36° vraagt veel tussendoortjes ... en afkoelmomenten.
Eenmaal boven gekome, hebben we een prachtig uitzicht over Nanjin. Je ziet het niet zo goed op de foto vanwege de nevel.
een busritje verder komen we aan de grafplaats van de eerste Ming Keizer. Deze diende als voorbeeld voor alle gedenkplaatsen van de daaropvolgende Ming Keizers.
Inspererende poorten (foto draaien in wijzerzin-Kan dat zelf niet aanpassen in de blog)
de verschillende poorten op weg naar de tombe zelf
en dan even snel een handtasje versieren voor Lilou.
poseren voor de graftombe
de tombe zelf
en dan noedels en rijst
de weg naar de tombe gaat kronkelend naar boven en word geflankeerd met krijgers en mytische dierenfiguren.
Nanjin, vroegere hoofdstad, lijkt klein maar telt 8 Mi inwoners.
De metro heeft een uitgang in het hotel zelf en de eerste 6 verdiepingen van het gebouw worden bewoond door een shopping center en een twintigtal restaurants. We kunnen hier dus insneeuwen.
Deze namiddag hebben we ons als bezienswaardigheid voor de leeuwen geworpen in de Nanjin zoo. Anouk en Lilou worden continu in het Chinees aangesproken als wij iets vragen of bestellen. Chinees leren meisjes!
Lilou heeft de vissen met een papfles 'gevoeierd' en Anouk en Inge waren 'stok' voor de mini papegaaien. De aapjes roeien op vlotten door een vijver. Het gebouw van de panda's was in renovatie. Spijtig.
Noedels en rijst. We krijgen er niet genoeg van. Vandaag waren ze onverwacht, tamelijk pikant.
Hitte: Nanjin is oké en deze avond heerst er een aangename lentetemperatuur. Tijdens onze avondwandeling waren er veel honden, zelfs een Husky.
Opgestaan met de Tour op tv. Hmm, dat werkt toch niet.
Na een ontbijtje in een donut shop, komen we aan op 'People's Square', de grote markt van Shanghai. Een combinatie van communistische bouwsels, mooi groen, parkjes en inwoners van Shanghai die zich ontspannen.Een bezoekje aan het Shanghai museum wordt vervangen door een shopping mall (alles is hier elke dag open) vanwege een twee uur durende wachtrij in de blakende zon om binnen te geraken. Lokale waterverkopers verdienen een goeie cent bij. De bedelaars zijn er talrijk. Sommigen zijn er erg aan toe dus halen we af en toe een 10 yuan boven (1.3 euro).
Op de middag duiken we een restaurantje binnen waar families op z'n zondag's zitten te tafelen. Gezellig. Wij houden het bij een sobere maaltijd van lekkere gerechtjes.
Nadien worden we geveld door de hitte en duiken het zwembad in. Een korte siësta brengt ons terug naar buiten en naar de tickethal van het station. Met knikkende knieën start Inge aan de aanschuif maar na een half uur hebben we 24 treintickets in ons bezit. De rondreis kan nu echt beginnen. Van de stress hebben we honger gekregen en duiken we een noedeltent binnen. Aiki maar dan 100 maal beter.
Een ritje met de Metro brengt ons naar terug naar de skyline, by night, dit maal. De Meir op een eerste dag van de solden is een verademing. We gaan mee met de stroom want er is geen andere optie. De agenten die de stroom regelen, blazen zich paars op hun fluitjes. Maar iedereen is chill en duizenden genieten van het uitzicht. De foto's geven een indruk maar niet de sfeer.
Morgen gaan we naar Nanjing met de trein van 12 uur, op de middag. een rit van 2 uur.
Lekkere Sichuan keuken, het oude (toeristische) centrum van Shanghai, een zomerpaleisje en dan, snel naar bed want we hebben een nachtje met weinig slaap gehad.
De metro werkt prima en de treinstellen zijn lekker fris. We wandelen af en toe door een shopping center omdat het ook daar fris is.
Op een koi meer of minder komt het niet aan.
Loeren door de gaatjes en luisteren naar het verhaal.
Liefste bloglezers, binnen enkele uurtjes is het zover: we vertrekken naar China! Alles ingepakt en véél centjes bij voor Lilous weeshuis! Contacten met de mensen daar zijn gelegd, komt helemaal goed.
Op 6 juli vertrekken we opnieuw naar China. Deze keer met de 2 Chinese dochters. Afgelopen zondag organiseerden we een benefiet-café, opbrengst is tot nu toe al 1770, en er komen nog steeds centjes bij... Heerlijk!
Vanaf 7 of 8 juli zullen er foto's uit China volgen, rond 20 juli zijn we in het weeshuis en gaan we daar de opbrengst ook uitgeven.
We zijn deze ochtend om 5 uur opgestaan om te vertrekken naar
NEW YORK !!!!!!
We zitten nu aan het vliegtuig .
Te wachten en gaan zometeen opstappen .
We worden nu bijna opgeroepen
Dus ga nu ophouden dus daaaaaaag!!!!
Xxx Cleo
(Dus tot vanavond )
Welcome Canada! I hope you enjoy the picture of our yourney to Zhuhai and Zhanjiang. The blogs of Zhuhai can be found somewhat lower, beginning of august.
(note for our regular vistors: I just found a Canadian blog of a family who also adopted from Zhuhai. I thought an English welcome would be nice)
Vandaag staat een wandeling door het stadscentrum van Sanya op het programma. Net als we willen vertrekken barst er een tropische bui los. Even wachten in de lobby.
Met de bus naar het centrum. Toch weer een eindje rijden. De afstanden in China verrassen altijd. De schaal van de stadsplans is kleiner dan bij ons.
Even wat noodzakelijkheden kopen.
Dan is het souvenir-tijd
Na de shopping willen de meisjes Mac Donalds. Lilou wordt persoonlijk bediend!
Aankoop van de Hawai shirts. Je ziet vaak families met allemaal hetzelfde pakje. Heel grappig.
Veel eetstalletjes. Het smalle straatje aan de rechterkant loopt eindeloos door met eetstalletjes.
De favoriete kippenboutjes van Anouk vind je bij de KFC. Ze zijn uiteraard lekker pikant!
Verkeersregels, wat is dat?
Met de bus terug
schelpjes en groenten gaan er altijd wel in ...
Nee, dit is geen zout op de frietjes.
Frietjes kan je ook soppen in een ijsjes, hebben we geleerd ...
Typische Hainan producten: koffie, thee en poeder van allerlei vruchten ...
Slenteren over de avondmarkt. De rook is afkomstig van Chinees vuurwerk en BBQs
En we mochten natuurlijk niet onderdoen voor de Chinese families.
Nog eens tijd om een uitstapje te doen, zo'n 40 km van Sanya ligt een park met tempel en een Boedha in de zee, hoewel erg toeristischen duur gaan we een kijkje nemen...
Het is weer heel warm, we besluiten dan ook direct om bovenop de toegangstickets ook tickets voor het treintje te nemen...
Voila, de toch wel heel erg mooie Boedha!
Aan de voet van deze Boedha een tempel, toegang nog eens extra te betalen, maar de moeite waard!
Met het treintje naar de volgende halte, een bos met daarin foto's van mensen die meer dan 100 jaar oud zjn, Sanya staat bekend omzijn gezonde lucht, de mensen die er wonen worden allemaal vrij oud... De omgeving is versierd met lintjes in de bomen:
Het park is in totaal groot, gelukkig kunnen we telkens het treintje nemen...
En we eten heel wat ijsjes!
Zichtje op de Boedha:
Op en af het treintje:
's Avonds gaan we op verkenning in een straatje vlakbij het hotel, we vinden er al snel een restaurantje dat heerlijk eten serveert, ook weer lekker en niet duur!
En tot slot het bewijs dat wij allemaal stilaan Chinezen worden, foto's als deze worden continu gemaakt...
Nog even zwemmen, dan naar de kamer om om te kleden
We beslissen om opnieuw op het strand te gaan eten, en eerst een flinke wandeling te maken, de temperatuur is best OK. De weg van het hotel naar het strand:
Op het strnd zijn we weer getuige van de vele trouwfoto's die overal gemaakt worden. We hoorden dat trouwfoto's in China een hele aangelegenheid zijn, het duurt dagenlang, de outfits, fotograaf, chauffeur, ... worden allemaal geveleverd door een bedrijf. Foto's op het strand in Sanya staan blijkbaar vaak mee op het programma:
Tussen alle fotoshoots door altijd ookopletten voor de racende Chinezen:een populaire bezigheid!
Boot in de zee duwen, net als vroeger...
En we zien 'ons' vliegtuig (dixit Lilou)
nog meer fotoshoots:
En het wordt avond... We wandeleden 1,5 uur, tijd om te gaan eten... De Chinezen starten alvast met het klaarzetten van de stoeltjes, BBQ, ... We krijgen er honger van!
We gaan terug bij dezelfde madammen eten als gisteren, weer heel lekker!
Mooi verlichte gebouwen van Sanya-city:
We laten ons verleiden tot het kopen van lampionnetjes, deze moeten in brand gestoken worden, ze gaan dan in de lucht, drijven weg en branden op... Om de goden gunstig te stemmen.
's Avonds skypen met de familie, een heerlijk einde van een heerlijke dag!
om op tijd naar het strand te kunnen gaan... Tegen de middag wordt het vrij warm, en we vinden de zonnestralen dan nét iets te heftig... Om 10u zijn we al geïnstalleerd... Tijd om te chillen, zandkastelen te bouwen, boekjes te lezen...
tegen 12u toch even naar het zwembad, al het zoute water er afspoelen...
En dan siësta-time!
We houden het niet al te lang vol, het zwembad is verleidelijk...
Vandaag iets langer geslapen, lekker en uitgebreid ontbeten, en dan naar het strand! Een flinke wandeling gemaakt, van 11u tot 13u, daarna werd het té warm en begon de zon ook serieus te branden. Voornemen voor morgen: vroeg naar het strand, op de standstoelen hangen en de poppen zandkastelen laten maken... Daar waren we vandaag wat te laat voor...
Het heerlijke fruit:
Relatief frisse voeten; hoewel, de zee is hier echt wel warm...
Schelpjes met zeewater
Onderweg veel strandbars (van hotels)... Nog geen café'ke gedaan voorlopig...
Beestjes verzamelen
En vreselijk veel palmbomen
Helikopter, waarschijnlijk een toeristische attractie
Siësta, lekker lang gaan zwemmen, naar 't speeltuintje met Lilou, en dan, naar 't strand om te gaan eten!
Onderweg voedert Cleo de vissen...
op het strand worden weer overal stoeltjes, tafeltjes & BBQ's klaargezet!
De Chinezen turnen nog wat ter voorbereiding vh avondmaal... Wij hebben al grote honger, we moeten niet meedoen!
Meer en meer mensen & ambiance
En wij zoeken een geschikte locatie om te eten. Eigenlijk niet nodig om te kiezen, 't is allemaal zowat hetzelfde, allemaal even lekker!
Deze madammen gaan het allemaal klaarmaken voor ons
Het smulfestijn begint:
Kiezen aan het kraampje, prijzen worden vermeld, alles is goedkoop. Maïskolven, vissen, garnalen, vleessatées, aubergines, ... We vullen aan met vers fruit (weer andere madammen komen daar mee rond). Alles is supervers en heerlijk!
We zitten letterlijk op het strand, bijna met de voeten in het water.
De avond valt, wij blijven bijbestellen en smullen...
Eindelijk uitgegeten... 6 buikjes meer dan rond voor nog geen 20! Wij komen zeker terug!!!! De luxerestaurants op het strand zullen ons niet over de vloer krijgen vrezen we....
Nog verse rietsuiker kopen als dessert, en Lilou koopt ook nog een roos:
Een geslaagde dag, en we zijn heel blij dat we het concept BBQ op het strand hier op Sanya ontdekt hebben... Luxehotel is natuurlijk geweldig, maar tussen de Chinezen BBQ-en is toch meer onze stijl.... Zalig!!!!
Ontwaken in het paradijs, zicht op zwembad en de zee... Dit is echt het mooiste hotel waar we ooit geweest zijn, alles is perfect!
De familie suite is heerlijk ruim, ook mooi en luxueus ingericht. Ons idee 'de laatste week pure luxe' was een goed idee, we gaan hier zalig ontspannen. Op deze plek ook enkele andere buitenlanders,hoewel het toch grotendeels rijke Chinezen zijn. De buitenlanders zijn meestal Russen. Heel veel gezinnen met kinderen, en het vooroordeel over Russen op reis is hier gelukkig niet geldig, allemaal rustige en aangename mensen.
De kamer:
En dan het ontbijt, reusachtig groot en heel veel keuze, zowel Chinees als westers eten, heel veel fruit ook:
Overal in het hotel mooie stillevens, alles is hier tot in de puntjes mooi:
Hoge gangen:
Na hetontbijt tijd voor de zwembad-pret: we installeren ons,huren een bal en een band (en nemen ons voor om er straks te kopen, want hier een uurtje huren kost meer dan er buiten het hotel te kopen) en plonsen in het water. Cleo en Anouk vinden alsnel een groepje Chinese kinderen om mee te volleyballen. Hun leeftijdsgenoten spreken redelijk goed Engels (how are you, where are you from, what's your name). Lilou is door het dolle heen, Charlie luiert en leert Chinees:
We blijven nét te lang in 't zwembad, niet echt verbrand, maar we voelen het toch... Even lekker siësta, daarna gaan we een kijkje nemen op het strand. We moeten langs het zwembad, het is een mooie weg, lekker onder de bomen...
Een tunneltje onder de rijweg door, en, we zijn er! Groot strand, het loopt eindeloos door... De cafeetjes blijken duur, we gaan hier geen kroegentocht doen... De zon is fel, geen bikini-weer!
ook hier en nu zware beslissingen: welk fruit zullen we eten? Het wordt mango...
Lilou ziet het wel zitten om met een speedbootje de golven te trotseren, maar de mama niet...
En dit gedeelte van het strand heet Corridor of Coconut Trees, voilà, een kokosnoot gevonden!
We ontdekken een fenomenaal groot zeevruchtenrestaurant op het strand, even kijken...
Het blijkt nog een onderdeel van het hotel te zijn, toch nog even verder op zoek dan toch, we zoeken een authentiekere sfeer....
En we vinden een leuk restaurantje... Het is ondertussen 17u en na de wandeling is iedereen bezweet, eerst langs het hotel om op te frissen.
En er staat weer fruit voor ons op de kamer, heerlijk!
Allemaal klaar om te gaan eten!
En dit is het restaurant, zicht op zee!
De klassieke ronde tafel met draaischijf, allemaal heel netjes, en natuurlijk in openlucht
Kiezen van de beestjes, zalig!
En smullen maar!
Op weg naar het hotel: kokosnoten kopen om als dessert een drankje te nuttigen vandaag.
We zagen daarstraks brommertjes met véél roze stoeljes achterop, nu zien we waar die naartoe gaan: er is hier 's avonds blijkbaar een geïmproviseerde BBQ aan de gang. We nemen even een kijkje en beslissen meteen om daar morgenavond te gaan eten, vissen en garnalen!
à
En terug naar 't hotel, ons programma voor de dag is nog niet klaar...
Deze ochtend hebben we het strand van Zhanjiang nog even verkend. Heel mooi maar het weer zit niet mee. We geraken net op tijd in een restaurant als een gigantisch onweer losbarst. De straten lopen ongeveer 30cm onder. We verheugen ons dus al op Sanya. De maaltijd is lekker maar moeilijk te bestellen. We ploeteren door de ondergelopen straten terug naar het hotel.
We zijn drie uur te vroeg op de luchthaven van Zhanjiang. Het is beter om op veilig te spelen in dit weer. Een heel kleine luchthaven trouwens. Gek voor een stad met 9 miljoen inwoners. Hier zijn we ook geweest toen we Anouk gingen ophalen. We herkennen het nog. Anouk is nu meer handelbaar als toen ;-). We hadden ze toen exact drie uurtjes. Nu meer dan twaalf jaar.
We mogen te voet over het tarmac naar het vliegtuig. Het vliegtuig zit bijna helemaal vol want het komt al van Guangzhou. 50 minuten vliegen, dus opstijgen, nootjes eten en dan weer landen. Lilou is opgetogen. Ze mocht aan het raampje zitten en ze heeft een volle 50 minuten gerateld.
Het mooie weer is paraat. We hebben onmiddellijk onze bagage. Deze luchthaven is veel groter maar alles is super georganiseerd. Het is nu 20u15 en we gaan op de luchthaven nog even iets te eten grabbelen. Het wordt KFC. Hmmm.
Naar het hotel dan. De taxi's staan mooi op rij aan de uitgang. Een rit van 10 minuten met twee taxi's voor 4 euro.
Het hotel overvalt ons. We hebben al heel wat majestueuze lobby's gezien in Azië, maar dit overtreft alles. De meisjes gaan al op verkenning terwijl wij inchecken. Ze komen even later euforisch terug. Het zwembad werd gespot! Hier zijn geen woorden voor, dus foto's volgen morgen. We gaan naar de kamer en de kruier spreekt fantastisch Engels. Een Nepalees die hotel management studeert en hier een stage loopt. Hij vraagt naar Anouk en Lilou. Zijn vader heeft ook ook een tehuis waar hij kinderen opvangt en onderwijst.
Vlug even zwemmen en de wat inkopen doen in een naburige straat. Daar is een avondmarkt, Thailand-stijl. Dat wordt nog fun!
We zitten weer in een appartement. Dus veel plek en ieder zijn plekje om te slapen.
En, na een glaasje bubbels op de kamer, het ontbijt: heerlijke Chinese keuken!
Vandaag konden we opnieuw naar Anouks weeshuis: op voorhand leg je één bezoek vast, maar zowel bij Lilou als bij Anouk zijn we erin geslaagd om daarna nog een keertje langs te komen. Die tweede bezoeken zijn officieus, meer ontspannen ook. In de toekomst doen we het zeker weer zo. Vandaag goed kunnen babbelen met onze contactpersoon Elsa, een jonge vrouw (begin 30?), die opgroeide in Zhanjiang, studeerde in Guangzhou, en opnieuw in Zhanjiang kwam wonen om voor haar ouders te zorgen. Zij verzorgt de contacten inhet weeshuis, maar ze helpt ook mee met de kinderen en de baby's. Ze spreekt en schrijft heel goed Engels, we beloofden haar zeker contact te houden. Deze keer namen we ook een kijkje in de vertrekken waar de oudere kinderen zaten. Doordat het slecht weer was zaten ze allemaal binnen. Van deze kinderen konden we een foto maken, foto's van kleinere kinderen zijn hier verboden. In deze ruimte zitten de kinderen wanneer ze studeren, daarnaast was de slaapruimte.
De eetkamer:
Zicht op de binnenplaats:
Eén van de babyruimtes: hier spelen de kindjes, vanaf dat ze kunnen zitten en kruipen. Toen we er binnenkwamen waren ze er nog niet en konden we even een foto maken, na enkele minuten kwamen ze één voor één naar binnen... Deze keer hadden we tijd, we hebben ons neergezet om te spelen met de baby's en te praten met Elsa en de verzorgsters. 4 van de kindjes gaan de komende weken geadopteerd worden door Amerikaanse families. Eén van de meisjes is nu 1,5 jaar oud, ze werd geregistreerd als special need omdat ze niet kon rechtstaan. Enkele weken nadien bleek dat ze gewoon wat later was dan de rest, ze blijkt kerngezond! Ondertussen werd ze al wel toegewezen, op naar Amerika dus, als uitzondering, want de kindjes die helemaal gezond zijn worden normaal gezien enkel door Chinezen geadopteerd. Er was ook een tweeling, 2 jongetjes van 9 maanden oud, die er erg aan toe waren toen ze binnenkwamen: ze waren pas geboren en bijzonder klein en zwak. Momenteel zagen ze er echt goed uit, de mensen waren er met reden trots op. Er was ook een kindje met een mismaakt beentje en mismaakte handjes. De handjes waren al geopereerd in Beijing, prachtige resultaten! Ze hopen nu dat hij, na adoptie, in Amerika verder geopereerd kan worden zodat zijn beentje ook in orde komt.
Enfin, veel verhalen en veel prachtige kindjes.... Spijtig dat ons gezin al compleet is....
De verzorgsters nog even mee op de foto:
We kregen ook nog de kans om verder in de boeken te kijken van de geadopteerde kinderen die hier op bezoek kwamen, leuk, want zo kan Anouk contacten proberen te leggen via facebook als we terug in België zijn.
Vreselijk slecht weer toen we het weeshuis verlieten, nog enkele fotootjes nemen van de straat:
Ook in het verre China wordt mijn moederdag niet vergeten... In alle vroegte: Franse bubbels, nieuwe handtas, armband, tekeningen! Heerlijk!!! Nu allemaal klaarmaken om 'echt' te gaan ontbijten, daarna proberen naar het weeshuis te gaan...
Groetjes uit China, Zhanjiang, waar de tyfoon verleden tijd is, maar het regent nog wel.
En het slechte weer is begonnen... De tyfoon die eraan komt heeft al lelijk huisgehouden op de Filipijnen, hopelijk is het hier straks niet zo erg. We hebben nog rustig kunnen ontbijten, er was heel veel ontbijt, mensen bleven ook allemaal wat langer rondhangen in de ontbijtzaal. Daarna zijn Cleo en Wouter toch nog even naar de supermarkt geweest, nog wat koffie en water gaan halen. Daar zagen ze dat het shoppingcentrum gesloten was, enkel de supermarkt en de Mac Donalds waren nog open. Ondertussen moesten wij van kamer verhuizen, één van de kamers was blijkbaar niet lek-vrij (niets van gezien, maar wat niet is kan komen natuurlijk). Nu zitten we op de kamers, lezen, met een elektrisch autootje spelen (gisteren gekocht), TV kijken, muziek luisteren, en Chinees leren. Een rustige dag! Ondertussen naar buiten kijken, maar voorlopig is het gewoon veel regen.... Niet al te veel spektakel!
We houden jullie op de hoogte!
Straks proberen we nog wat te skypen, hopelijk zien en horen we wat bekenden....
En dat skypen is gelukt ondertussen, we hebben mami & papi, opa & Magda, Jeroen, Bieke, Helena en Louiza allemaal gesproken en gezien, heerlijk!
De dag loopt nu ten einde, iedereen wordt wat moe... Het heeft de hele dag echt hard geregend, waaien viel wel mee. Normaalgezien wordt het morgen terug beter weer en gaan we opnieuw naar Anouks weeshuis.
Heerlijke dag vandaag, eerst lekker ontbijten (de meningen zijn wel verdeeld hierover), daarna naar een park in de buurt van het weeshuis. Kinderen van Anouks leeftijd 'achtervolgden' ons een tijdje tot we instemden met een fotosessie... Grappig, als Anouk hier was gebleven had ze misschien ook 'Waiguo's' achtervolgd... Wie weet...
Na het park gaan eten in een Chinees fastfoodrestaurant, spotgoedkoop (nog geen 10 voor ons samen), maar niet écht lekker... Wel buikjes vol!
Daarna slenteren in een winkelwandelstraat, Anouk en Cleo kochten er een nieuwe boekentas, Lilou een horloge. We worden stilaan moe, gaan even iets drinken en besluiten dan om naar 'huis' te gaan. Met de taxi, afstanden zijn hier vreselijk groot.
Onderweg barst er een storm los: veel wind en serieuze regen. Net op tijd thuis, er volgt ook nog onweer. De vooruitzichten zijn niet goed, morgen gaat het echt hard waaien en regenen. Daarstraks was het even relatief droog, we gaan naar de supermarkt om een voorraad eten in te slaan: toastjes, kaas, noedels, fruit, ... Heel veel lekkers. Daarna opnieuw slecht weer,we eten op de kamer, gezellig!
De mensen van het hotel komen langs om handdoeken voor de ramen te leggen en we krijgen een brief met instructies... Lichtjes verontrustend, we zijn blij dat we veel eten en drinken in huis hebben nu...
Hierbij de letterlijke brief, niet voor gevoelige lezers! Het typische chinglish zorgt wel voor een vrolijke noot...
Dear Valued Guest,
Welcome to Zhanjiang and thank you for choosing Zhanjiang haibin hotel! Comfortable and safety accomodation is what we most care about during the time you join with us. Here is the warning about Typhoon "ute". There will be a direct attack on the yuexi area by "ute"between 13th to 15th and it will take stormy weather to Zhanjiang. In the meantime, please try not to go out. If you have a vehicle parked in the hotel, avoid tree in case of branches blown smaching vehicles, the Typhoon wing direction, and so on and so forth will be changed at any time, if you need advice or need other help, please call 6100 inside contact the assistent manager. During this period if any inconvenience, please forgive!
In de hierop volgende berichten zien jullie het verslag van Anouk over het bezoek aan haar weeshuis. Goed geschreven met mooie foto's, zeker eens lezen!
Hier onze 'eigen' impressies:
De weeshuizen van Zhuhai en Zhanjiang zijn erg verschillend, hoewel er natuurlijk ook veel overeenkomsten zijn.
De overeenkomsten:
Veelal gehandicapte kindjes, de handicaps zijn echter nooit 'vreselijk', kindjes zien er allemaal relatief gelukkig uit en ze worden goed verzorgd. De verzorgsters gaan allemaal liefdevol met de kinderen om, in beide weeshuizen zagen we eigenlijk enkel gelukkige kindjes (hoewel het voor onszelf, puur gevoelsmatig dan, toch wel zwaar was om de kindjes er allemaal 'achter te laten', hoe goed een weeshuis ook is, in een gezin hebben ze toch meer kansen opeen goede toekomst).
Binnenkomen in een weeshuis moet echt via de officiële wegen vooraf aangevraagd worden, wel wat werk, maar toch goed vinden we. Zo wordt het geen 'aapjes in de zoo kijken', toch belangrijk voor de privacy van de kinderen. Alles is prima georganiseerd, we worden verwacht en ze zijn blij met onze komst. Samen geschenken kopen is iets dat ze duidelijk nog al gedaan hebben, dat verloopt zeer vlot. Ze zijn telkens zeer blij en we moeten van hen alle sponsers bedanken!
De verschillen:
In Zhuhai zijn er weinig kinderen, zodat ze zeer intens worden begeleid. Het lijkt ons een luxueus weeshuis, met veel aandacht voor zaken als kunst en sport. Deze kindjes komen ook niets tekort, onze giften werden natuurlijk in dank aanvaard, en zullen ervoor zorgen dat de kinderen nog meer zullen kunnen bezig zijn met schilderen, tekenen, ... De mensen kenden 'tongtong' nog, leuk natuurlijk...
In Zhanjiang zijn er heel wat meer kinderen, de ruimtes waarin ze verblijven zijn wel erg netjes en kleurrijk, kindjes zijn ook mooi en netjes aangekleed. Hier wel minder 'extra's', dat merken we ook aan de shoppinglist: wat ze hier nodig hadden waren wasmachines, boiler, melk, koekjes, shampoo, ... Toch eerder basisbehoeften die moeten worden aangevuld. Of ze Anouk nog echt herkenden betwijfelen we, er zijn daar zoveel kinderen... Ze zijn wel heel vriendelijk, maar toch wat strikter, zo mogen we geen foto's van de kinderen nemen.
We kijken zeker met een goed gevoel terug naar beide bezoeken, en plannen ook zeker om nog terug te gaan! Van beide weeshuizen hebben we nu mailadressen, van mensen die Engels kunnen, dus we kunnen nu de contacten beter onderhouden. Belangrijk, want in beide weeshuizen nemen foto's van kinderen die er gewoond hebben een belangrijke plaats in.
Vandaag niet al te vroeg opgestaan, lekker ontbijten, geld afhalen, en dan is het zover: naar Anouks weeshuis! Toch weer een half uurtje rijden met de taxi, gelukkig kosten de taxi's hier niet te veel...
En, daar is het dan!!!!
Hier, op de bovenste verdieping woonde ik tot ik 11 maanden oud was. Nu wonen de baby's in een ander, nieuw gebouw. Daar nemen we straks even een kijkje (we konden er geen foto's nemen, maar het was allemaal mooi in orde)
Dit is het nieuw gebouw: mooi hé!
Deze foto namen mama en papa ook al 12 jaar geleden, leuk hé, sommige zaken veranderen niet....
Als er mensen langskomen moeten de kinderen die geadopteerd werden iets in een boek schrijven, hier een voorbeeld van een meisje uit Nederland:
Dus ik moest er ook in schrijven:
De baby's waren er zeker niet erg aan toe. Sommige hadden wel een zichtbare handicap zoals een hazelip, beentje gespalkt, ...Tcoh waren er van de 50 baby's slechts 5 'echt' gezond.
De gehandicapte baby's moeten naar het buitenland omdat de operaties of speciale scholen of behandelingen te duur zijn in China. De 'gezonde' baby's worden normaalgezien door Chinezen geadopteerd. Nu zijn er relatief weinig baby's, in 2003 t.e.m. 2008 waren er altijd een 200-tal. Het weeshuis is één van de oudsten in China, het bestaat al van de jaren '50... Alles is goed georganiseerd, er wonen baby's, gehandicapte kinderen en volwassenen en oma'tjes. De gehandicapte kinderen blijven er de rest van hun leven, gaan werken kunnen ze niet, maar ze krijgen gratis eten en logement. De sfeer leek ons familiaal en gezellig. Toch zou het natuurlijk beter zijn dat elk gehandicapt kind in een echt gezin zou kunnen opgroeien... Dat lukt jammergenoeg niet altijd.
Na het bezoeken van de baby's kregen we eten.
Daarna: shoppen!
We starten met het kopen van 2 wasmachines, 'because with all this children, we have wash a lot...' De machines worden geleverd binnen 2 weken.
Na de wasmachines, een boiler. Zo kunnen de kindjes een warm badje krijgen in de winter.
Daarna zijn er nog heel wat centjes over, dus lege karretjes nemen en verder shoppen!
Voor de baby's die beginnen te lopen: een loopstoeltje. Het zijn veel meisjes dus we kiezen het roze model!
Lilou kijkt naar de pluchen beesten
terwijl de mensen van de winkel het loopstoeltje ineen zetten 'because the nanny's cannot do it'
Speelgoed kiezen...
En ondergoed voor de meisjes die naar school gaan.
Ze gaan op internaat vanaf september, dus hebben ondergoed nodig.
Hier sta ik nu met mijn leeftijdsgenoten hun onderbroeken, terwijl de madame de 'towers' uitkiest...
Het ontbijt is echt Chinees! Héél vreemde zaken, 2 schotels kippenpoten, hardgekookte eieren, groentjes, gevulde deegballen. Speciaal voor de 'waiguo's' (vreemdelingen, voor ons het meest gehoorde woord hier) kwamen er 6 verse croissants op een schoteltje! Lekker!
De lobby...
En dan, de taxirit naar Zhanjiang West Station: ver rijden, met 6 in een taxi, funfunfun! Een vrij modern gebouw, in the middle of nowhere, we zijn er niet 100% gerust in, 't ziet er verlaten uit... Er staat een mannetje drinken en hapjes te verkopen en er liggen wat mensen op de stoelen te wachten. Bovendien blijkt dat de ticket office gesloten was, in de namiddag ging het terug open. Terug naar het hotel dan maar, en op zoek naar een lekkere maaltijd.
In de taxi onze varkentjes achter de tralies:
Onderweg nog meer varkentjes achter de tralies:
En zichtjes van Zhanjiang:
Het is een hele grote 'stad', verschillende centra, stukken landbouwgebied ertussen, grote brede boulevards en héél veel palmbomen. Vanalles door elkaar, wel gezellig, maar grote afstanden. Het zal niet evident zijn om de stad beter te leren kennen.
Het restaurant, vlakbij het hotel, was een succes! Wel geen menukaart met prentjes,dus ik nam de diensters mee naar buiten om daar aan te wijzen wat we wilden eten. Eentje sprak een beetje Engels, ik een beetje Chinees, het lukte, en nog belangrijker: het was heel lekker! Na het eten kwam de dienster vragen stellen, nieuwsgierig en de kans grijpend om haar Engels te oefenen. In Zhuhai zagen we praktisch geen buitenlanders, hier helemaal geen. We zijn de attractie van de stad: mensen staren soms behoorlijk lang, ze roepen elkaar om eens naar de buitenlanders te komen kijken, Charlotte wordt er soms zenuwachtig van... Maar iedereen is heel vriendelijk, en we hebben al veel mensen kunnen uitleggen hoe ons gezin ineen zit, waarom er 2 Chineesjes bij ons wonen. Reacties zijn positief, leuk voor ons natuurlijk. Zo was er een familie in het zwembad van het hotel, die ons vertelden dat de moeder ook 3 zussen had, en hoe leuk dat is, 4 meisjes in huis. Zelf hadden ze een zoon, die verondersteld werd Engels te kunnen, maar hij wilde het niet demonstreren... Hoewel ze zich echt amuseren met ons Chinees... 't Is niet eerlijk!
De oprit van het hotel:
Het mooie terrein van het hotel:
Na het eten en even opfrissen beslissen we even op te splitsen: Cleo en mama gaan opnieuw naar het station om tickets te kopen. Opnieuw een half uur taxi rijden... In het station het slechte nieuws: mei you! Er zijn geen tickets meer... Gelukkig hebben we al gezien dat er een reisbureau is in het shoppingcenter over het hotel, allen daarheen dan maar! Een zeer efficiënte jongedame, die ook redelijk Engels spreekt, boekt vliegtuigtickets voor ons!
Geen nachttrein dus op vrijdag, we vliegen vrijdagavond naar Sanya, en we boekten ondertussen een extra nachtje in het hotel daar, dat ging gelukkig nog...
Daarna lekker ontspannen in het grote zwembad: een echt paradijs, met een gewoon zwembad, verschillende hotspring-baden, verschillende geur-baden (rozemarijn, chinese wine, eucalyptus,yasmine, ...): we amuseren ons!
pas na 20u thuis, maar door het vele eten van deze middag niet veel honger meer. Lekker Aiki eten, pintje drinken, waanzinnige Chinese TV kijken en dan allemaal op tijd naar bed... Morgen is het de grote dag voor Anouk!!!! Spannend!!!!!!
In the land of the rising sun moet je toch één keer de zon zien opkomen, en vandaag is het een goed moment want het busje komt zo!
We nemen afscheid van het mooie Zhuhai met een flink ontbijt en een V-tjes foto.
Gelukkig hebben we voldoende tijd gereserveerd voor de check-out want de deposit (bedrag kostprijs kamers + wat extra) moet omgezet worden naar een betaling. Het bewijsje van de deposit zit ergens ver weg maar dat vormt uiteindelijk en gelukkig maar, geen probleem. Regel nummer één in China: bewaar elk dubbeltje of bewijsje dat je ontvangt. Die fout hebben we al meer gemaakt ...
De meisje ploffen geduldig neer op de rugzakken in de lobby.
de naarstige receptionistes zijn weer eens zeer vriendelijk en behulpzaam.
We nemen één taxi naar het busstation. Het is maar een kilometer verder, maar bepakt in dertig graden betekent dat kletsnat arriveren. De bagage en inzittenden worden lustig in een VW Jetta gepropt. Eerder deze week keek ik op de kilometerteller van zo'n Jetta, en jawadde: 795.000km.
Het busstation is georganiseerd volgens het luchthavenconcept, met bagagescan en al! Alles is Chinees nu. Westerlingen worden niet verondersteld de bus te nemen denk ik.
We worden netjes naar de bus geleid en we zitten goed en wel of er wordt door de chauffeur een vraag gesteld aan ons. We vrezen even dat we op de foute bus zitten dus laten we het teken van Zhanjiang op de tickets zien. Dat blijkt niet het juiste antwoord op de vraag te zijn. Wat nu. Het kaartje van Lilou met het adres van het hotel geeft een verlossende OK van de twee begeleiders. Nadien beseffen we het waarom van de vraag. Mensen worden onderweg op het parcours opgepikt en afgezet op de door hen opgegeven locatie. We veronderstellen dus dat we gewoon tot de eindhalte mee moeten en hopen stiekem dat de bus misschien voorbij ons hotel rijdt ...
Op de kaart volgen we het traject van de bus. Het gaat gelukkig de goede kant uit. Lilou weent dikke tranen bij het verlaten van 'haar China'. Waarschijnlijk ook wat nerveus omdat we dat allemaal zijn, maar ze had het er ook wel naar haar zin de voorbije dagen. We spreken af dat we morgen meteen een foto naar het weeshuis zullen mailen.
Onderweg is het landschap heel groen. Viskwekerijen, rijstvelden en bergen wisselen mekaar af. Ook veel grote en brede rivieren zo dicht bij de kust.
De bus binnenin. Ok maar wel wat versleten en 'vettig'
Onderweg neemt de bus zo nu en dan de afrit om passagiers op te pikken. Die staan dan langs de oprit te wachten, dus dat gaat allemaal heel snel.
Rond half één nemen we weer een afrit. Er staan deze keer geen passgiers te wachten maar wel piepschuimen bakjes. Deze worden in de bus gehesen en de rit gaat meteen verder. Elke passagier krijgt een bakje met het standaard Chinese middagmaal. Niet evident om met stokjes te eten in de bus. Lilou wordt gevoederd want dat zou niet goed komen.
De ramen waren wat vettig maar je kan eucaliptus en rijstvelden herkennen.
De bus. En express was op zijn plaats. 6 uur over 400 km.
Dan met twee taxi's naar het hotel. Dat was een beetje verwarrend allemaal maar dat zal wel aan onze vermoeidheid gelegen hebben.
Aangekomen in het hotel loopt alles vlot. Zelfs de mastercard werkt vanaf de eerste keer. We worden naar ons gebouw gebracht met een golfkarretje. Goed vasthouden want het zwiert in de bochten ...
Na de uitpak zijn we klaar voor een zwembeurt. Dat verhaal volgt morgen want dat was een ervaring op zich.
Het hotel is meer een resort en strekt zich uit over een groot domein. We worde Flintstone-gewijs naar het zwembad of hot spring area geleid.
Veel palmbomen in Anouk haar China!
enkele gebouwen op het domein, het conference center en de ontbijtruimte denken we.
Na de zwembeurt hebben we geen zin meer in een echt restaurant maar we hebben wel honger. We steken de straat over en botsen op een shopping-center met de grote M. Er is ook een 'tien om te zien' Chinese stijl aan de gang.
en ook al is het fastfood, het smaakt als je honger hebt en het gaat vooruit. Bij het binnenkomen merk je steeds de paniek in de ogen van de kassahosts. Meestal wordt er dan snel iemand die verondersteld wordt Engels te kunnen naar ons toegestuurd. Soms is dat een meevaller, zoals vandaag, maar soms gaat de kennis niet verder dan hello, yes en no. Ik heb bij het bestellen al eens de volledige bestelling op foto gezet en die 1 voor 1 getoond. Dat werkte eigenlijk perfect. Ook als er iets ontbreekt, is dat handig.
We doen nog wat basisinkopen in de grote supermarkt op de min één van de shopping en keren voldaan naar de kamers, waar we het telefoonnetwerk tussen de beide kamers uittesten en daarbij andere hotelgasten op de proef stellen. Gibber, gibber, ...
Vandaag nog eens lekker uitgebreid ontbeten, daarna zijn Anouk, Lilou en mama nog eens naar het weeshuis geweest. Lilou wilde met de kinderen gaan spelen, maar toen we er waren bleek ze toch te verlegen... Geen nood, we hadden lekkere cakejes bij en we hebben de kindjes zien eten en spelen, t was leuk!
Daarna zijn we gaan zwemmen, papa en de blondjes waren nog boodschappen gaan doen (hapjes voor op de bus morgen).
Nu genieten we van een siësta, een beetje lezen, schaken, hapjes eten... Straks gaan we uit eten met Peter. Morgenvroeg op tijd uit bed en dan met de bus naar Zhanjiang,'t zal een heel avontuur worden!
Een fotoverslag in drie delen. Onze voeten doen pijn, we hebben veel gezweet, goed Portugees gegeten, veel gezien, het verschil tussen bijna Azië en Azië leren kennen, de casino's gespot en een fijne dag gehad.
Parkeermeters en parkeerboetes! Een van de kleine verschillen.
De Portugese nalatenschap
Mijn favoriete building in Macau
het kopen van een schaakspel
gedroogde allerlei. Van biefstuk, tot ribbetjes over spicy perk (pork)
in alle hoekjes en kantjes vind je eigen 'tempeltjes'. Dit doet ons denken aan Thailand
We vertrekken met de taxi naar een tempel in het Noorden van Zhuhai. We vinden een taxi-chauffeur die het weet zijn. Voor alle veiligheid volgen we mee op de kaart. Het gaat de goede richting uit maar op het einde loopt het weer even mis.
Maar als we aankomen is de aanblik van de tempel geweldig. Het is een nieuw complex maar wel opgebouwd met de traditionele materialen. Het is ondertussen 11u en het wordt al best warm.
Alle bezoekers schuiven aan bij de maaltijden. Voor een vrijwillige bijdrage krijg je een schotel met rijst en gestoofde groenten. We laten dit aan ons voorbij gaan. Wat niet eenvoudig is wat we zien er blijkbaar uitgehongerd uit volgens de Chinezen die ons willen voederen.
De achterste vertrekken van de tempel zijn nog in aanbouw.
Op de bus richting volgende activiteit valt Lilou in slaap.
We stappen uit in een shopping street, voornamelijk op zoek naar een middaghap. De hitte is overweldigend en we vinden niet meteen onze zin. Het wordt uiteindelijk dan maar KFC want we zijn wel wat uitgeput.
De kipbereidingen zijn eigenlijk best lekker en allemaal een beetje spicy
Na de KFC kopen we eindelijk parasols
Het parcours vervolgt naar de zee, en we komen aan bij de vissershaven van Zhuhai.
Wat is er mis met dit plaatje trouwens? De eerste vijf reacties krijgen een Zhuhai souvenirs.
Vandaag de toerist uitgehangen: vanmorgen, na het gebruikelijke heerlijke ontbijt, wandelen tot op het strand. Meer een dijk, maar je kan er fietsen huren. Eéntje van 4 en ééntje van twee personen gehuurd, en fietsen maar... Heel warm en de fietsen zijn niet van topkwaliteit, dus afzien!
De uitputting nabij, naar 'bar-street', de moeite! een écht terraske gedaan, met milkshake, martini, ijsjes, ... Aan de dure kant maar heerlijk, zijn geld waard. Straks gaan we er eten met iemand uit de Chinese les (hij is hier ook met vakantie, zijn vrouw komt uit Zhuhai), ze hebben ook 'Westers' eten, Cleo verheugt zich op een spaghetti.
Daarna richting hotel, lekker chillen, mama en de 3 jongsten lekker lang naar het zwembad, waar Cleo vriendschap sloot met een Chinees meisje.
De 2 oudsten hebben een waanzinnige aankoop gedaan: GSM's in de vorm van Ferrari's, OMG, Chineser kan het écht niet....
Nu gaan we nog wat rondhangen voordat we gaan eten, foto's volgen straks...
Zicht op ingang Macau (gebouw met rode dak) vanuit de ontbijtzaal.
Lilou koopt zelf een cake
Op de fiets ...
in de bar
schoenen shoppen
Zhuhai in avondlicht
met de bus naar het restaurant. Let op de hakken van Cleo ...
bar street, de bars en resto's voor de iets rijkere Chinezen en Westerlingen.
En het was lekker en heerlijk om buiten te eten. Dank je wel Peter (studiegenoot Chinese les van Inge en Charlotte) voor deze uitnodiging.
Maar eerst tickets kopen voor de bus naar Zhanjiang (stad Anouk) voor volgende week zaterdag. En dat gaat vrij vlot. Zaterdag om 9u35 vertrekt ze. We zijn benieuwd!
Na het kopen van de tickets moeten we even afkoelen. Het is warm vandaag. De KFC biedt koelte en Portugese koekjes! We zitten bij Macau. We nemen ons voor om zonneparapluutjes te kopen.
Op weg naar de bus lopen we voorbij een paar straatverkopers die tijgerpoten te koop aanbieden. Dat hebben we 12 jaar geleden, toen we Anouk gingen ophalen, ook al gezien. Gewoon vreemd voor ons. De bushalte is verder dan gedacht maar de weg is fijn.
Vervolgens met de bus naar het zomerpaleis. Geen airco op de bus deze keer. Maar het resultaat is het zweten waard.
Ook nu weer worden er veel foto's genomen. Ook van ons. Soms stiekem (lees een sms in de richting van die buitenlanders), maar ook open en bloot, inclusief telelenzen die Cleo onder de schijnwerpers plaatsen. Allemaal best amusant.
Het riviertje brengt fijne afkoeling. Wat verderop worden er trouwfoto's genomen.
In de koelte genieten we van drankjes en noodles.
En zoals bij elke bezienswaardigheid, is er nu ook weer een pretpark.Alhoewel, pret, Anouk en Lilou geraken opgesloten in een toilet. Eind goed, al goed dankzij een inventieve Chinese papa.
De vijver in het zomerpaleis is echt rustgevend en mooi.
Na alle emoties van gisteren, lekker uitgeslapen en heel rustig ontbeten. Het oorspronkelijke plan, bezoek van het zomerpaleis, even uitgesteld want vandaag doen we het rustig aan ...
Een eerste experiment: we nemen de bus! Dat gaat heel goed want op de stadskaart staan de buslijnen getekend en we kunnen vlak achter de hoek van het hotel een bus nemen, richting 'fisher-girl', een bekende attractie hier in Zhuhai. Ook nu weer staat er direct een man recht voor Lilou, dat was ook altijd zo in Canton... De bus was zeker niet overbevolkt, het viel goed mee...
Fisher-girl: omgeven door verkopers, en een massa (Chinese) toeristen...
De omgeving is heel mooi: zee en een groot park. We kopen snoepjes, frisdrank en we trekken het park in.
De klammige warmte eist af en toe zijn tol:
Zoals in elk park in China: een klein pretparkje mag niet ontbreken...
Na het park (mooi, rustig, niet al te warm), komen we aan het museum van Zhuhai: de moeite, vanalles te zien, rustig én gratis!
De poppen in topvorm:
replica van het terracottaleger:
hedendaagse kunst, gemaakt door kinderen van Zhuhai!
na anderhalf uur, einde van het bezoek...
Even naar een shoppingcenter, binnenspringen bij de Mac Donalds, terug via het park naar de bus
onderweg vissen voederen, populaire bezigheid voor de Chinese toeristen én voor ons:
Onderweg met de bus grappige kleine strandjes gezien,ook fietsen op de dijk. Dat doen we zeker eens één van de komende dagen!
Avondeten, zoals altijd superlekker, veel en goedkoop, we geven elke keer zo'n 25-30 uit voor ons 6-sen!
En onderweg van het restaurant naar huis weeral tal van andere restaurantjes gezien, we gaan ons hier culinair zeker niet vervelen!
Op tijd opgestaan, heerlijk ontbijt (daarover later meer, met foto's) en dan taxirit naar het weeshuis. De gesloten poort zou snel open gaan...
Lilou heeft voor de gelegenheid haar nieuw Chinees kleedje aan!
In de gangen hingen schilderijen die de kinderen maakten, later zouden we ook de begeleidster/kunstenares ontmoeten. Er waren echte kunstwerken bij, zoals deze:
Lilou ziet haar speelplaats van vroeger terug en stormt er meteen op af.
Bezoek aan de klas: kindjes zaten te puzzelen en te bouwen, ze worden goed begeleid. De verzorgsters gaan heel vriendelijk met de kinderen om. Er is veel en mooi materiaal.
Ook het keukenpersoneel komt even piepen naar 'tongtong' (Lilou). Ze wordt er verlegen van.
In het knutselklasje ligt veel mooi materiaal, Lilou loopt naar de mooie stickertjes. De kinderen worden hier duidelijk kunstzinnig onderricht. De zelfgemaakte robots met foto's van de kinderen waren spectaculair. Er lagen ook veel mooie schilderijen, knutselwerken, ...
Een kindje maakte van de verzorgster van Tongtong een portret. Zeer geslaagd!
Lilou kijkt naar alle kunstwerken in de gangen. Ze vindt het mooi.
De baby-afdeling: Anouk had al meteen een fan van haar I-pod!
Cleo had ook een fan die haar niet meer wilde loslaten, ze had Cleo bij de haren vast en huilde toen we vertrokken...
Ook de baby-afdeling was mooi, in orde, kleurrijk en gezellig
De kinderen keken verwonderd naar Lilou's fotoboek (dat hadden we als cadeautje bij)
De speelplaats:
Ook de medische staf wilde opnieuw kennis maken met Tongtong:
Lilou's verzorgster, diegene die ons 3 jaar geleden Lilou overhandigde. 't Was opnieuw grote liefde tussen die twee!
Nog even spelen....
De welkomsttekst: Tongtong wordt van harte welkom geheten in het Social Welfare Institute!
Na het bezoek werden we getrakteerd op een lekkere Chinese lunch. De meisjes krijgen complimenten voor het eten met stokjes. We bespreken de cadeaus die we kunnen kopen voor het weeshuis. Het wordt schoolgerief en kledij.
In de winkel van het schoolgerief komt Lilou stilaan los en wil ze opgepakt worden door de mensen van het weeshuis. De mevrouw die les geeft komt ook naar de winkel om mee de materialen uit te kiezen. Er kan heel veel gekocht worden. We worden bedankt voor onze vrijgevigheid en we vertellen dat onze familie en vrienden dit mogelijk gemaakt hebben.
op naarde volgende winkel in de shopping mall.
Lilou vertoont ondertussen wat kunstjes ...
trapt lol op de roltrap ... heel de tijd gedragen 'haar grote Chinese vriendin' zoals ze zelf zegt.
Hooien in de bakken naar de juiste spullen.
En Lilou draagt zelf één van de pakjes. Volgende week gaan we nog eens terug naar het weeshuis. we hebben e-mailadressen uitgewisseld en zullen regelmatig foto's toesturen.
Vanochtend, 1 augustus, vrij snel vertrekkensklaar:
Eerst nog een ritje met de metro, een 40-tal minuutjes rijden...
We kwamen anderhalf uur ' te vroeg' aan in het station, wel leuk, rustig wat ontbijt bijeen kopen
De gouden regel in China: als het er Westers uitziet, smaakt het toch Chinees!
Pizza is dus géén pizza; sandwiches zijn dus géén sandwiches!
Maar toch is het allemaal lekker, gewoon even wennen....
Instappen wil zeggen: tracht vooraan in de rij te staan (héél lange rij)
en houd dan voet bij stuk om niemand te laten voorsteken (niet evident)
en altijd vriendelijk blijven!
gelukt:
HST is dik in orde, vaste plaatsen.
En onze papa was een beetje moe...
Zichtjes vanuit de trein, hier hebben onze 'China-girls' geleefd...
En, we zijn er:
'Zhuhai, beware!!!!'
Eerste indruk: mooie stad, kustplaats, gezellig...
Na in het zwembad te plonsen (spectaculair: op de 5de verdieping, weer badmutsen verplicht en belachelijk
veel administratie, maar toch heerlijk zwembad, foto's volgen...), geen zin meer om uit eten te gaan, dus naar de supermarkt om food te shoppen:
Uitzicht vanuit de kamers: zalig!!
Heel het appartement is trouwens zalig: 3 slaapkamers, 2 badkamers, een ruime living, keukentje én overal mooie uitzichten!
Rustig avondmaal, Lilou op tijd naar bedje (ze was héél moe, na de reis en het zwemmen), nu rustig hapjes eten en een pintje drinken... Met zicht op Macau!
Serieus programma afgewerkt vandaag, al leek het tijdens de planning een rustige dag te worden... Om 10u stonden we al vertrekkensklaar.
Eerst ontbijten in de 'M', een beetje speciale smaakjes, maar iedereen heeft toch iets naar zijn gading gevonden.
Dan een korte metrorit: 10 minuutjes rijden maar. Ondertussen zijn we al heel bedreven daarin: kaartjes kopen aan de automaten
(geweldig praktisch systeem), inchecken (vergelijkbaar met de metro in Parijs), overstappen, ... alles gaat heel vlotjes, ondanks de geweldige drukte ...
In het metrostation 'zoo' héél véél kinderen, veel gezinnen met meerdere kinderen ook. Ocean World en de zoo kunnen met combiticket bezocht worden, duur naar Chinese normen (zo'n 70 EUR voor ons in totaal). Toch een geweldige drukte! Pas op het einde van ons bezoek zien we 2 andere niet-chinezen, voor de rest zijn wij de hele tijd één van de vele attracties. De Chinezen zijn wel vrij discreet, foto's nemen doen ze stiekem, met hun I-phones... Eerst bezoeken we een deel van de zoo, mooi met veel bomen en dieren. Daarna Ocean-world: spectaculair!!!
Een reusachtig aquarium, mooie vissen, tunnel voor de bezoekers onder water en zowaar een zeemeermin tussen de vissen! Fijne job leek ons... . Een duiker die de grote vissen voedert maakt de show compleet.
Daarna wordt het alleen maar meer spektakel: de kinderen kunnen grote vissen voederen met een papflesje, zalig. Daarnaast ook zeer grote zeeschildpadden te voederen: er staat dan wel een waarschuwingsbordje 'gevaarlijke dieren, ze bijten!),maar er worden dan voedselpakketjes verkocht met een zeer kort tangetje om de stukjes vis in de bek van de dieren te deponeren. De schildpadden blijken al snel zeer aggresieve beesten te zijn, die het voedsel, met bakje en al uit de handen van de bezoekers sleuren. Schildpadden voeren mochten onze poppen dus niet doen...
Ook nog een prachtige show met zeeleeuwen, dolfijnen (gewone en een speciale grote, witte soort). Veel volk, snikheet, veel verkopertjes van hapjes, drankjes en prullaria.
't was plezant. Twee 3D-shows (eentje met een zeeschilpad en eentje met dino's) maakten van Ocean-world een unieke ervaring. Het gillen van alle Chineesjes in een cinémazaaltje was fantastisch, iedereen was ook altijd heel vriendelijk.
Op weg naar de uitgang nog in 'attracties' geweest (de kinderen dan toch), want zoals elk zichzelf respecterend park was ook hier een gedeelte pretpark.
Zwoele temperaturen, we beslisten naar een shopping te gaan (airco) om daar te eten. Weer lekker gegeten, zogenaamd westers, met mes, lepel en vork, het was heel lekker!
Nog wat rondhangen in de shoppings, en dan naar het appartement: inpakken want morgen vertrekken we naar Zhuhai!
Vandaag vroeg naar bed want de vorige nacht was nogal woelig vanwege het tijdsverschil.Er was pas een volledige slaapbereidheid rond 5u. Dinsdag werd dus uitslaapdag.
Als eerste opdracht van de dag staat het kopen van treintickets naar Zhuhai. Onze volgende bestemming en de stad van Lilou. Mijn China zoals ze dat zelf zegt.
Na een metrorit van 40 minuten naar het splinternieuwe en indrukwekkende Guangzhou Southern Railway Station wapent Inge zich met haar beste Chinees richting ticketing.
Na wat overleg, bijstand van de overste en het bestuderen van de paspoorten hebben we de tickets voor de High Speed Train naar Zhuhai van 11u35 op donderdag.
Het toeristische deel van de dag kan starten.
Op het programma staan twee tempels, een park en het shopping district.
De eerste Chinese tempel is zeer authentiek en aangenaam om te vertoeven. We genieten van de uitbundige wierrookstokjes, de mooie buddha's, het fijne houtwerk, de koi-vissen in de pittoreske vijver en de exotische plantengroei.
Tijdens het korte maar hevige onweer shoppen we wat lokale curiosa.
De tweede tempel ligt een eindje verderop. Onderweg wandelen we door enkele levendige straatjes van Guangzhou met vooral veel kleinhandelaars. Om de driehonderd meter veranderen de aangeprezen goederen.
We genoten repectievelijk van het aanbod tempelbenodigdheden in de nabijheid van de tempel, om over te gaan naar loodgieterij, vervolgens kleine electro-onderdelen, noodle restaurantjes en kledingzaken, om weer over te gaan naar tempelbenodigdheden.
De tweede tempel wordt niets. Dan maar meteen naar het shopping district achter de hoek, want het park is voor een andere keer.
We shoppen een paar basisspullen zoals shampoo, scheerbenodigdheden, zakdoekjes en ... een extra kleedje voor Lilou. Ons oog valt dan op een fijn restaurant in de shoppingmal waar we de tweede dag op rij heel lekker eten. Buikje rond en heel moe gaan we met de propvolle metro richting appartement.
Dan nog een half uurtje stappen, wat drinken kopen in de 7/11, en neerploffen.
Tot onze vreugde kunnen we de laptop nu toch online krijgen, wat daarvoor enkel met onze apple-devices lukte.
Vanaf het moment dat je het vliegtuig verlaat, voel en ruik je Azie. Dat is een instant vakantiegevoel. Dat mag ook wel na zo'n 15 uur vliegen.
De metro van de luchthaven naar het hotel verliep zeer vlot. Veel bekijks gehad. Eens uit de metro overvalt je de hitte. De rugzakken wegen gelukkig niet zwaar maar het zweet staat ons in de schoenen. Het moreel van de meisjes is goed tot we merken (dank aan de anonieme Chinese man die ons spontaan aansprak in het Engels toen we waarschijnlijk wat bezorgd de kaart ronddraaiden) dat we fout gelopen zijn. Gelukkig maar een omweg van 20 minuten, maar het leken er meer
In de juiste wijk aangekomen, lopen we vanuit het parkje meteen op ons aparthotel. De airco voelt goed. De kamer is heel goed, maar twee bedden te weinig. Er is een sofa dus dat zal met wat wringen wel lukken.
Het restaurant was gespecialiseerd in gerechten met rode pikante pepers. Heel lekker allemaal en geschikt om wat stoom af te laten. Op weg naar de kamer is het even wennen aan de straten zonder verlichting. Enkel de etalages en verlichting van de gebouwen in Shangai-stijl geven een stemmig licht.
We hebben genoten van de eerste uren Azie. Morgen meer van hetzelfde.
het aftellen kan serieus beginnen... Alles komt in orde: veel lijstjes afgewerkt. Mooi weer nu hier in België, zalig, draagt bij tot de vakantiestemming. Vandaag wordt onze 'grote boom' uitgedaan, een heel gedoe... De meisjes zijn op logement bij opa. Ik doe straks een poging om onze slaapkamer eens deftig op te ruimen (vooral alle mogelijke papieren in orde brengen en al mijn schoolgerief), de meisjes moeten dat ook nog (verder) doen, zodat we na de reis klaar zijn voor het nieuwe schooljaar.
Zondag een feestje gehad: afscheid vd Herrings. 't was weer plezant...
Ondertussen al bijna 2000 verzameld voor de weeshuizen, zalig. Ik ben nu onze reis in detail aan het plannen. Dat is al heel plezant om te doen... Er valt heel wat te beleven in Guangzhou, Zhuhai, Zhanjiang en Hainan, we gaan ons niet vervelen.
De concrete afspraken met de weeshuizen ook gemaakt, dat is nog steeds niet eenvoudig: we moeten allerlei documenten op voorhand doorsturen, op de moment zelf ook nog vanalles invullen, ... Op vrijdag 2 augustus kunnen we naar het weeshuis van Lilou, op maandag 12 augustus naar dat van Anouk. Ze verwachten ons telkens om 11u, ik ben benieuwd...
Vandaag halen we onze visa af, alle hotels zijn geboekt, nieuwe rugzakken gekocht, malariapillen aan het nemen. Eigenlijk klaar om te vertrekken, nog 17 nachten slapen...
BBQ for China Een benefiet voor de weeshuizen waar Anouk en Lilou vandaan komen Op 2 augustus gaan we naar Lilous weeshuis, op 11 augustus naar dat van Anouk. We zouden graag allerlei spullen (op vraag van de directies daar, dat kan variëren van wasmachines tot schoolboeken)kopen voor hen. Daarvoor hadden we graag jullie (financiële) hulp. Wanneer? Zondag 7 juli 2013 start: 13u, BBQ brandt vanaf 15u, einde 21u. Waar? t Kwakhuis, Menegemlei 29, 2100 Deurne. Inschrijven (VERPLICHT): mail (i_verhiest@hotmail.com), SMS (0479.919546), FB. Inschrijving is definitief bij overschrijving (rek nr BE31 9793 9694 8455) Vermeld je naam en het aantal personen. Kostprijs: - Deelname in de kosten 15pp (Vlees, groentjes, brood, wijn, frisdrank, ); kinderen 10. - Een vrijwillige extra bijdrage gaat integraal naar de weeshuizen!
Op zondag 7 juli organiseren we een grootse benefiet BBQ! We hopen op een grote opkomst (graag tussen de 100 en 150 mensen), zodat we véél centjes kunnen geven aan de weeshuizen van Anouk en Lilou!
We doen alles thuis, en rekenen op de hulp van vrienden, zodat de kosten tot een minimum beperkt blijven.
We nemen de opbrengst mee naar China, en we kopen daar datgene dat de weeshuizen nodig hebben. Meestal zijn dat zaken als wasmachines, schoolgerief, kledij, speelgoed, ...
Planning van deze benefiet starten we nu, jullie zullen er snel meer over horen!
Groot nieuws: We gaan dit jaar terug naar China!!! Voor onze trouwe bloglezers: kijk terug af en toe naar deze blog, er zullen snel nieuwe berichten volgen...
Beste bloglezers, het is hier al een hele tijd stil op de blog, gewoonweg geen tijd gehad... We zijn nu net terug van een heerlijk weekje vakantie, en de verjaardagsfeesten van Anouk & Wouter komen er aan, dus ik zal de komende dagen nog eens wat fotootjes plaatsen. Met onze kindjes alles héél goed, kunnen jullie de volgende dagen op de foto's ook zien...
Een hele leuke ontdekking gedaan: er bestaan boekjes over een Chinees adoptiekindje dat Lilou heet! Onmiddellijk besteld... Hopelijk liggen ze onder de kerstboom!
Benieuwd?.... Neem hier een kijkje: http://www.gonnekehuizing.nl/boeken/lilou-en-didi-reeks/
Onze reisgenoten kwamen langs; wandelingetje in het park en nog eens bijpraten; de tijd vloog voorbij, 't was heel plezant! Met Lili & Ona ook alles goed, Lili praat al héél goed (en ik natuurlijk wat jaloers, want Lilou praat heel wat minder...)
Ondertussen zijn we weeral eind oktober; en een heerlijk weekje vakantie! We hebben niet bepaald stilgezeten: er ligt een nieuw dak op ons huis (jawel, we gaan eindelijk serieus aan de zolder beginnen); allemaal terug naar werk & school (en precies nooit weggeweest); een aantal verjaardagsfeestjes achter de rug (ook voor Lilou!); Lilou naar de kribbe; ... Als ik foto's van onze reis zie, slaat de heimwee wel erg toe... Ik denk niet dat we een jaar of 5 gaan wachten voordat we terug in China zitten... Wel nog niet opnieuw begonnen met Chinees te leren, het is véél te druk.
Lilou past zich heel goed aan; eten, drinken & slapen is geen probleem; ze begint te praten & begrijpt écht al héél veel; ze houdt van feestjes, naar 't restaurant/café gaan, speeltuinen, ... Enfin, de matching was weer zeer goed! Ze ontpopt zich meer en meer als een kindje met een sterk karakter, en als ze haar zin niet krijgt, horen we het duidelijk! Het is ook een echt knuffelbeestje; vooral bij de mama.
We hebben de laatste tijd niet veel foto's genomen, maar straks zal ik er toch een aantal op de blog zetten.
We waren ruim op tijd in de luchthaven, wel goed, dan konden we alles rustig aan doen...
In de luchthaven een mini-speeltuintje ontdekt; Lilou en de zussen hebben zich daar nog prima geamuseerd!
De vlucht zelf was ok, maar Lilou was doodsbang tijdens het opstijgen en het landen: gevolg: een hels kabaal, volledige paniek!
Het autostoeltje was ook geen groot succes, maar even doorbijten heeft geholpen: nu zit ze er al graag in.
Gisteren al veel kleine bezoekjes van de familie; heel plezant om iedereen terug te zien. Lilou heeft al prachtige kadootjes gekregen! Mami zorgde voor lekker eten 's avonds.
Om 20u lagen we allemaal uitgeteld in bed! Lilou heeft braaf klokje-rond geslapen en vanmorgen al flink ontbeten. Vanmiddag lekkere bokes met choco; de aanpassing verloopt prima!
Vanmorgen administratie in orde gebracht: ondertussen is Lilou officiëel Belg en woont ze officiëel op dit adres. Zelfs de ziekenkas is al in orde!
Nu spelen, rustig alleen, de zussen zijn allemaal terug naar school.
Aan alle mooie dingen komt een eind... Straks terug naar België. We vertrekken met pijn in het hart, maar wel blij dat we alle familie en vrienden terug gaan zien en natuurlijk héél blij dat we nu met z'n 6-sen zijn!
't Was nog een leuke dag: nog nieuwe winkeltjes ontdekt; nog wat spulletjes én een mooie draak gekocht, met z'n allen gaan zwemmen, lekkers gegeten. Nu, op de kamer, de laatste spullen inpakken, warmere kleren aantrekken en om 20.30' naar beneden! We hebben nog een lekker parfum gekocht als afscheidscadeau voor Gu Wanyu, dat heeft ze wel verdiend, alles was tot in de puntjes geregeld... Qua administratie geen enkel probleem ondervonden en alle uitstappen waren geweldig!
Morgen zien oma, opa, mami & papi onze Lilou voor de eerste keer; we zijn benieuwd!
Aan alle bloglezers: bedankt voor jullie commentaren en mailtjes, 't is leuk dat er zoveel mensen mee-reizen met ons! Volgend blogberichtje opnieuw vanuit het kwakhuis!
toch nog even een ps-je: Voorlopig is er maar één ding waar Lilou echt bang van is: pluchen beestjes, dus als je zo'n kadootje geeft zal het enthousiasme iets minder zijn... Wat jullie uiteraard niet hoeft tegen te houden....
Vandaag de laatste dag met Gu Wanyu. (morgen inpakken, wel proberen om nog even een mini-uitstapje te doen, we moeten om 20.30' klaar zijn...) Naar een prachtig park geweest: Het Beihai park. Aan alle bloglezers die ooit naar Beijing gaan: niet te missen!!! Het is een prachtig park, met mooie paadjes en gebouwen en een groot meer, waarop je kan varen.
Lilou & Lili waren heel braaf, en ze speelden voor de eerste keer ook wat met elkaar... Schattig!
Tal van mooie gebouwen, bruggetjes, vijvertjes, ... De keizerlijke hofhouding kwam hier vroeger om uit te rusten, en dat hebben wij vandaag ook gedaan! En niet te warm vandaag (relatief natuurlijk, ik schat zo'n 29°C), dus we konden er goed van genieten!
De mooie waterlelies, overal te zien... En we konden er niet aan weerstaan: we hebben Anouk & Cleo laten verkleden en er foto's van laten nemen, veel amusement! Bezoeker van ons Kwakhuis gaan de foto's op de piano zien staan! Spectaculair... Een prachtig einde van alle bezoeken in Beijing... Het is een onwaarschijnlijk prachtige stad, en we komen er zeker nog eens terug!
Op het Tian'Anmenplein, lekker warm! Verfrissen aan het water; plezant, maar Lilou wilde er niet mee ophouden... Groepsfoto: Zoals altijd lekker druk... Ballonnetje gekregen van mensen die stonden te wachten op een trouwfeest... Lilou BOOS: De verboden stad; mooi, maar erg warm vandaag Imposant: En Lilou stappen, stappen, stappen... en nu op blote voeten... En weer terug op mama's arm... Met een flesje water in de hand, kom je door het ganse land... Zit er in deze put nog water?
En dit brengt geluk: Na de uitstap, relaxen op de kamer, Lilou een super-lange dut! Mama en Cleo zwemmen en sauna; Anouk ook een dutje.
Vandaag naar de Pearl-market geweest en naar een hypermarchee. Nog leuke
dingen gekocht: sjaal voor mami & oma (een aantal: jullie kunnen
kiezen!); welkomsgeschenkjes voor Lilou's welkomsfeest (voor de
volwassenen iets typisch Chinees & voor de kindjes Lilou's
lievelingssnoepjes). Ons laten verleiden tot Puma's voor Charlie, Anouk
& Lilou, ceintuur voor Wouter, belletjes voor in de auto (daar
rijden de Chinese chauffeurs ook mee rond, dus dat mag in onze auto niet
ontbreken), ... En nog allerlei kleine prulletjes; allemaal goed voor
de Chinese economie. Momenteel doet Wouter een moedige poging om te starten met koffers pakken; alle souvenirs toch al inpakken...
Lilou doet nu een dutje ('t is hier 14u); straks nog een wandelingetje, gaan zwemmen en beslissen waar en wat we gaan eten.
Charlie werkte Lilou's bavetje af: mooi hé!
Morgen Verboden Stad! Overmorgen, als afsluiter, een groot mooi park.
Stilaan aftellen naar België, jammer, we amuseren ons hier nog steeds 200%...
Vanmorgen wat langer slapen (de poppen toch, Lilou, mama en papa waren wat vroeger wakker...) en lekker lui ontbijten. Daarna op pad met ons 6-en! Eerst naar 2 kleine parkjes, op wandelafstand van het hotel. 't Was wel vrij warm, maar heel mooi weer: stralende zon! Anouk in het park
Daarna over het grootste plein van de wereld! Lilou op Tian'Anmen plein
Pauze, met drankjes vanuit het winkeltje ernaast, want het is heel warm!
Daarna bereikten we de Hutongs. Op 't eerste zicht een beetje raar... Volledig gerenoveerd (lees: platgegooid en opnieuw gebouwd)
Disneyland? Nee, gerenoveerde Hutongs.
Maar vanaf we een zijstraat ingingen, was alles wel mooi en oorspronkelijk. Zalige drukte, mooie winkels en 'rommel'winkels afwisselend, voor elk wat wils! Uit onze gids van Beijing een paar leuke adressen:
Silk!!!!! Als dat maar goed afloopt ...
De oudste apotheek van Beijing, met ook dokters achter de balies:
Nog steeds warm en met nieuwe verfrissingen onderweg.
Mijn koekje!
Nog steeds op wandel in de hutong, nu het woongedeelte.
We zijn nu in de wijk met de winkels van de muziekinstrumenten en de calligrafie
Taxi!! Voor 6 ...?
Ik hang vol koek en plak van de suiker ...
Nog een pauze. Tegen 15.30' toch allemaal moe; we vonden een taxi die ons naar het hotel bracht, met 6-sen in 1 taxi! Even proppen, maar het ging wel... Even rusten op de kamer; daarna allemaal gaan zwemmen, Lilou mét zwembandjes. Het wordt een goed zwemmertje! No Fear is nog steeds haar moto, dus continu 200% in 't oog houden... Daarna gaan eten in het restaurantje met het groot terras, Ondertussen was Lilou al wel vrij moe... Op de kamer toch nog even 't zotteke uithangen... Lilou voluit!
En dan naar bedje! Morgen shoppen met Gu Wanyu en onze reisgenoten... We hebben vandaag al vanalles gekocht (sjaal voor de mama; 2 mooie vliegers; penseeltjes en boekjes voor de meisjes), dus niet meer té veel nodig. Ontspannen shoppen dus! Afspraak om 9.30' dus om 7.30' gordijntjes open!
Nog 2 heerlijke dagen achter de rug. Shoppen bleek eerst niet heel erg evident, maar uiteindelijk hebben we toch vanalles gevonden. Gisteren vooral veel rondgelopen: we kennen het centrum nu écht wel. Einde met een Europese (kleine) maaltijd op de kamer en een terrasje (ligt naast het hotel).
Vanaf het moment dat je het vliegtuig verlaat, voel en ruik je Azie. Dat is een instant vakantiegevoel. Dat mag ook wel na zo'n 15 uur vliegen. 
Toch nog even tijd gevonden om te chillen op Sfinks
Even over de terugreis:
