verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
28-01-2012
BK Taekwondo
Afgelopen weekend hebben Heidi en ik geholpen op het Belgisch Kampioenschap Taekwondo dat doorgang vond in Eisden, en georganiseerd werd door onze club, Poom Maasmechelen. 's Vrijdags ben ik eerst gaan helpen bij de opbouw, 's zaterdags hebben we jammer genoeg het BK stijl/poomsae gemist, maar 's zondags was dan de hoogdag, het BK sparring (olympische discipline), voor een afgeladen (eigenlijk te kleine) zaal, een enthousiast publiek, diverse Koreaanse hoogwaardigheidsbekleders (o.a. een minister), en het kruim onder de Belgische kampers die het beste van zichzelf kwamen geven.
Heidi heeft zichzelf ook gegeven: ontelbare hot-dogs, wafels en broodjes heeft ze aan de man/vrouw gebracht. Ikzelf ben vooral bezig geweest met toegangscontrole, en allerlei hulp aan de juryleden. En 's vrijdags met de opbouw van de zaal. Maar we hebben toch ook wat van de wedstrijden kunnen zien, waarbij vooral de wedstrijden van de jeugdige atleetjes fantastisch waren: die bezieling, die passie van de kinderen, echt prachtig om te zien. En 's morgens, hetgeen het Belgisch demo(nstratie)-team bij de opening liet zien: FENOMENAAL! Kapot, maar zeer voldaan gingen we 's avonds de kinderen ophalen, nadat de atleten van ons clubje liefst 6 titels hadden behaald!
Fotootjes van de jeugdkampers van onze club, en van het Belgisch demo-team.
De eerste week van de kerstvakantie terug goed kunnen trainen. Geen taekwondo, dus wat meer mogelijkheden om de nodige kilometertjes af te malen. Enkele leuke trainingen op Atla meegemaakt, en het ging goed.
De tweede week, na nieuwjaar, heel wat minder. Snipverkouden geraakt, het ging van geen kanten om nog wat te trainen. Tijdens de tweede week van het jaar is er nog een stevige bronchitis bij gekomen, en daar ben ik nu nog niet vanaf. Hoestenhoestenhoesten voor kapot, frustrerend is dat. Ondertussen al meer dan drie dagen aan de antibiotica, en veel verbetering is er nog niet te merken. Ik hoop dat de medicatie alsnog aanslaat, anders kan ik terug naar de dokter trekken. En zo heb ik op twee weken tijd twee korte duurloopjes achter de kiezen. En dan te weten dat ik me heb ingeschreven voor de geplande 50 km van Stichting Ultraloop Stein op 14 juli, en terug een marathon wil gaan lopen in Gilze einde maart. Tja...
Hopelijk raak ik volgende week terug aan het trainen, want het ziet er anders slecht uit. Goed nieuws is wel dat ik tijdens deze desastreuze weken niets meer heb gevoeld van een ontsteking , maar dat is tussen al dat gehoest eigenlijk maar een schrale troost. Ook niet fijn als je al die enthousiaste wedstrijdverslagen leest . Fijn voor de loopmaatjes, maar als ik geen wedstrijden meer gelopen krijg, zijn er binnenkort ook geen loopmaatjes meer ... Wél fijn is dat ik mijn huisgenoten heb begeleid naar de taekwondo-trainingen, dat ze er alledrie de nodige fun hebben beleefd, en dat we volgend weekend gaan proberen te genieten van het Belgisch Kampioenschap dat Poom in Eisden organiseert.
, maar dat is tussen al dat gehoest eigenlijk maar een schrale troost. Ook niet fijn als je al die enthousiaste wedstrijdverslagen leest 
